ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ စာေရး၊ စာခ်၊ တရားေဟာ၊ တရားျပ၊ အလုပ္ေလးမ်ဳိးလံုးကို မရပ္မနားျပဳလုပ္ေတာ္မူေသာ ဆရာေတာ္တစ္ပါး ျဖစ္၏။ သက္ေတာ္ ၆၀အရြယ္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူမွပင္ သာသနာျပဳ
အလုပ္မွ အနားယူေတာ္မူသည္။ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္အတြင္း ဆရာေတာ္ႀကီး၏ အနားယူပံုမွာ မွတ္ေလာက္ေလာက္သားေလာက္၏။
ဆရာေတာ္ႀကီး၏ အနားယူနည္းကို ဆရာေတာ္ႀကီးကိုယ္တိုင္ ယခုလိုအမိန္႔ရွိေတာ္မူ၏။
စာေရးရတာပင္ပန္းလို႔အနားယူခ်င္ရင္ စာခ်လိုက္တာပဲ။ စာခ်လိုက္တာ ပင္ပန္းလို႔ အနား ယူခ်င္ရင္ တရားေဟာလိုက္တာပဲ။ ဘုန္းႀကီးအေနနဲ႔က
ေတာ့ အလုပ္ တစ္ခုကေန အျခား အလုပ္တစ္ခု ေျပာင္းလုပ္တာကို အနားယူတယ္လို႔သေဘာထားတယ္။
အခ်ဳိ႕ပုဂၢဳိလ္သည္ မိမိအခ်ိန္ျဖဳန္းရတာႏွင့္ အားမရေသာေၾကာင့္ သူတစ္ပါးအခ်ိန္ကိုပင္ လိုက္၍ျဖဳန္းၾက၏။ မေခၚဘဲေလွ်ာက္လည္ၿပီး စကားေပါတတ္သူမ်ားသည္ သူတစ္ပါး၏ အလုပ္အခ်ိန္မ်ားကို လိုက္၍ ျဖဳန္းတီးေနျခင္းပင္ျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ အလုပ္တစ္ကယ္လုပ္ခ်င္ေသာ ဆရာေတာ္မ်ားမွာ ဧည့္ေတြ႕ခ်ိန္ကို သီးသန္႔ သတ္မွတ္ေပးၾကျခင္းျဖစ္၏။ ထုိဧည့္ေတြ႕ခ်ိန္ သတ္မွတ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားကို မာနႀကီးသည္ဟု ယူဆၿပီး အၾကည္
ညိဳ မပ်က္သင့္။ လူ႔ဘ၀ေနရသမွ် အခ်ိန္မ်ားကို သာသနာအတြက္၊ ေလာကအတြက္ အျပည့္အ၀ အသံုးခ်ေနသူမ်ား ျဖစ္သည္ဟု နားလည္ၿပီး ပိုမို ၾကည္ညိဳေလးစားသင့္၏။
ထိုကဲ့သို႔ သူတစ္ပါးအခ်ိန္ လိုက္ျဖဳန္းသူမ်ားကို ဓမၼဒူတ ဆရာေတာ္ႀကီးက - ကိုယ္ပိုင္ အခ်ိန္ေတြ ျဖဳန္းရတာ အားမရလို႔ သူတစ္ပါး အခ်ိန္ေတြ
လိုက္ျဖဳန္းေနတဲ့ အခ်ိန္သူခုိးေတြကို သတိထားၾက၊ အနားကပ္မခံၾကနဲ႔ ဟု သတိေပးေတာ္မူခဲ့၏။
ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ အခ်ိန္ကို ရတာခ်င္း တူေသာ္လည္း အသိဉာဏ္ မတူသျဖင့္ အသံုးခ်ပံုခ်င္း မတူၾကေခ်။ ပညာရွိ လူလိမၼာႏွင့္ ပညာမဲ့လူမိုက္တို႔၏ အခ်ိန္အသံုးခ်မႈမတူပံုကိုျပေသာ ဂါထာတစ္ဂါထာ
ရဖူး၏။ ထိုဂါထာကား -
ဓနာ ပုညာဓိလာေဘန၊
ကာလံ ခိယတိ ပ႑ိေတာ၊
ကီဠေနန စ ဒုေမၼေဓာ၊
နိဒၵါယ ကလေဟန ၀ါ - ဟူ၏။
အဓိပၸါယ္ကား -
ပညာရွိသည္ ကုသိုလ္၊ ပညာ၊ ဥစၥာတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးကို ရျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကာလကုိ ကုန္လြန္ေစသည္။ ပညာမဲ့သည္ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါး ကစားျခင္း၊ အိပ္ျခင္း၊ ျငင္းခုန္ ခိုက္ရန္စကားမ်ားျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကာလကို
ကုန္လြန္ေစသည္ ဟူ၍ျဖစ္၏။
ဤကား အခ်ိန္ႏွင့္ပတ္သတ္ေသာ ပါဠိဂါထာျဖစ္၏။
ေမတၱာရွင္ ေရႊျပည္သာ
ေမတၱာျဖင့္စီးပြားရွာျခင္းမွ
No comments:
Post a Comment