ေျမြေပြးကိုေၾကာက္ေတာ့
ေျမြေပြးရန္ကလြတ္ေအာင္လုပ္ရတယ္၊
လက္နက္မပါခဲ့ေသာ္လြတ္ေအာင္ေျပးမယ္ေပါ့၊
လက္နက္ပါရင္ေတာ့ေျမြေပြးကိုသတ္မယ္ေပါ့၊
ေခြးလိုက္တဲ့အခါလည္းထို့အတူပါဘဲ၊
ေၾကာက္ရင္၊ လက္နက္မပါရင္ေတာ့ေျပးရတာေပါ့၊ လက္နက္ပါရင္ေတာ့ခံခ်ေပါ့။
"အလားတူ ေယာဂီတို့မွာ
၀ိပႆနာလက္နက္ေတြ ရွိေနတာဘဲ၊
မွတ္လိုက္ရံုေပါ့၊"
သူမ်ားမေကာင္းေျပာတာၾကားလည္း........
ၾကားတယ္၊ၾကားတယ္ လို့မွတ္လိုက္ရံုေပါ့၊
ကိုယ့္မွာလက္နက္ရွိျပီးသားဘဲေလ...။
ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာရွိတဲ့ေတြ့သမွ် ရုပ္နာမ္ေတြကို
မွတ္ဖို့ဘဲရွိေတာ့တယ္။
ေခါင္းကိုက္လည္းမွတ္၊
ခါးနာလည္းမွတ္၊
ဇက္ေၾကာတက္လည္းမွတ္၊
စိတ္ညစ္လည္းမွတ္၊
ေပ်ာ္ရင္လည္းမွတ္၊......။
ေတြ့သမွ်ကို၀ိပႆနာလက္နက္နဲ့
ျဖိဳခြင္းလိုက္ရင္၀ိပႆနာဥာဏ္ရသြားျပီး
နိဗၺာန္ ေရာက္မွာဘဲ။
မမွတ္တဲ့အခါက်ေတာ့..
မမွတ္ေတာ့ ၀ိပႆနာဥာဏ္ မရင့္က်က္ဘူး။
မရင့္က်က္ေတာ့မဂ္ေဇာ ၊ ဖိုလ္ေဇာမက်ဘူး။
မက်ေတာ့နိဗၺာန္မေရာက္ဘူး။
မေရာက္ရင္...
သံသရာလည္ ရင္ အပယ္
ျပန္ေရာက္သြားႏိုင္တယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္အပယ္က်မွာ
ေၾကာက္လားလို့ေမးရတာ..။
ေၾကာက္မွလြတ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္မွာ............။
(အဂၢမဟာ ပ႑ိတ
ဘဒၵႏၱ ေသာနကမဟာေထရ္
ႀကိဳ့ပင္ေကာက္ျမိဳ့
ေဗာဓိရိပ္သာေက်ာင္းတိုက္)
Credit to Tthaw Thaw.
No comments:
Post a Comment