ျမဴတိမ္ကင္းသည့္ လမင္းစႏၵာ

လမင္းသည္ေကာင္းကင္၌ လွည့္လည္သြားလာစဥ္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူႏွင့္ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ျခင္း ခ်စ္ခင္ကၽြမ္း၀င္ျခင္း၊ ကပ္ၿငိတြယ္တာျခင္း၊ တပ္မက္ေတာင့္တျခင္းတို႔ကို မျပဳမူတတ္ေပ။ ထိုသုိ႔မျပဳမူေသာ္လည္း လူအေပါင္းတို႔ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးအပ္သည္သာတည္း။

ဤအတူ ရဟန္းတို႔သည္လည္း လမင္းႏွင့္တူစြာ ဒါယကာ ဒါယကာမတို႔တြင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူကိုမွ် မိတ္ေဆြဖြဲ႕ျခင္း၊ ခ်စ္ခင္ကၽြမ္း၀င္ျခင္း၊ ကပ္ၿငိတြယ္တာျခင္း၊ တပ္မက္ေတာင့္တျခင္းတို႔ကို မျပဳမူရာ။ ထိုသို႔မျပဳမူေသာ္လည္း ဒါယကာ ဒါယကာမတို႔ ခ်စ္ခင္ၾကသည္ျဖစ္၍သာလွ်င္ ခ်ဥ္းကပ္ၾကကုန္ရာ၏။

ရဟန္းတုိ႔သည္ ဒါယကာ ဒါယိကာမတို႔အိမ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ရာ၌ ေလာကြတ္ပ်ဴငွာျခင္း၊ ေျပာသင့္ေသာစကားထက္ ပိုလြန္၍ ေျပာျခင္း၊ အရာမဟုတ္သည္၌ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္၍ေျပာျခင္း (ဖြဲ႕ႏြဲ႕ေျပာဆိုျခင္း) စသည္ျဖင့္ ဒါယကာ ဒါယိကာမတို႔ခ်စ္ခင္ကၽြမ္း၀င္၍ ရင္းႏွီးလာေအာင္ျပဳမူျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ရာ၏။

ဒါယကာ ဒါယိကာမတို႔ႏွင့္ခ်စ္ခင္ကၽြမ္း၀င္လာသည္ရွိေသာ္ ထိုရဟန္းသည္ အမ်ဳိးေလးပါးဟုဆိုအပ္ေသာ ဒါယကာ ဒါယိကာမတို႔၏ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းကို ခံရေတာ့မည္သာတည္း။ ယင္းအေႏွာင္အဖြဲ႕ခံရေသာရဟန္းသည္ မိမိလိုရာအရပ္သို႔လည္းေကာင္း၊ ဂႏၳဓူရ ၀္ိပႆနာဓုရတို႔၌ ေႏွာင့္ေႏွးေနေပမည္။ ေျဖာင့္မတ္စြာက်င့္ႀကံႏုိင္ဖို႔ မလြယ္ကူေတာ့ေပ.။

``အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔အိမ္ကို မေန႔ကဘာျဖစ္လုိ႔ ဆြမ္းခံမၾကြတာလည္းဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တို႔ကပ္တာက်ေတာ့ မဘုန္းေပးဘူး။ ဟို ဒကာ ဒကာမေတြ ကပ္တာက်ေတာ့ ဘုန္းေပးတယ္´´စသည္အားျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ``အရွင္ဘုရား ဟုိေတာ့မၾကြနဲ႔၊ ဒီေတာ့ မၾကြနဲ႔´´ စသည္ျဖင့္ ေႏွာင္ဖြဲ႕ၾကေပေတာ့မည္။ ရဟန္းတို႔သည္ ဒါယကာ ဒါယိကာမတို႔ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းကိုသာယာနစ္ေျမာကာ ဓုရအရာ၌မက်င့္ေဆာင္ႏုိင္ၾကေတာ့ေပ။ ဓုရႏွစ္ျဖာ မက်င့္ေဆာင္ႏုိင္ပါမူ သီလတရား၌အားနည္းလာေပမည္။ သီလတရား၌ အားနည္းလာပါမူ လိုခ်င္မႈ တပ္မက္မႈတို႔ျဖင့္ သံသရာ၌နစ္မြန္းေနေပေတာ့မည္။

အခ်ဳိ႕ေသာရဟန္းေတာ္တို႔သည္ ဒါယကာ ဒါယိကာမတို႔၏အိမ္သုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ``ဟိုဟာမရွိဘူးလား၊ ဤဟာမရွိဘူးလား၊ ဦးဇင္းကဒီဟင္းကိုေတာ့ မႀကိဳက္ပါဘူး။ ဟိုဟင္းကေလးမ်ား ေလာင္းပါလား၊ ဆြမ္းမ်ားမ်ားေလာင္းေနာ္၊ ေက်ာင္းမွာဘာမွမရွိဘူး။ ဘာလိုေသးတယ္ လွဴပါဦး´´စသည္ျဖင့္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္စြာ ေတာင့္တၾက၏။ ထိုသို႔ေတာင္းၾကရာ၌ ဒါယကာ ဒါယိကာမတို႔၏ သဒၶါတရားတုိ႔ ပ်က္ျပယ္သြားတတ္ပါ၏။

ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးသည္ မိမိကိုယ္ပိုင္ကားတစ္စီး၀ယ္ႏုိင္ရန္အတြက္ ဒါယကာ ဒါယိကာမတို႔အိမ္သုိ႔ ၀တၳဳေငြအလွဴခံသည္ဟု ဆို၏။ ထိုရဟန္းႏွင့္အလြန္ရင္းႏွီးေသာ ဒါယကာတစ္ဦး၏အိမ္၌ အလွဴခံရာတြင္ ဒါယကာလွဴဒါန္းေသာ ၀တၳဳေငြသည္ ထိုရဟန္းခန္႔မွန္းထားသည္ထက္ နည္းေန၏။ ယင္းသို႔နည္းေနေသာေၾကာင့္ မေရာင့္ရဲႏိုင္ဘဲ ထပ္မံ၍အလွဴခံပါ၏။

``ဒကာရာ၊ ငါက ကား၀ယ္ဖို႔ အလွဴခံတဲ့ဥစၥာ မင္းလွဴတဲ့ေငြက နည္းနည္းကေလးနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ကား၀ယ္ႏုိင္မလဲ၊ ငါ့ကို အရမ္းရင္းႏွီးတဲ့ မင္းကေတာင္ ဒီေလာက္ပဲလွဴရင္ တျခားအိမ္ေတြက်ရင္ ငါ့ကို နည္းနည္းေလးလွဴေတာ့မွာေပါ့ကြ´´ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ ဒါယကာသည္ မလွဴခ်င္လွဴခ်င္ျဖင့္ ေစတနာမပါဘဲ လွဴဒါန္းလုိက္ရသည္ ဆို၏။ ဤကားရင္းႏွီးမႈကို ခုတံုးလုပ္၍ အတိုင္းအရွည္မသိဘဲ အလွဴခံျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ရ၏။
(မႏၱေလးၿမိဳ႕ မုိးေကာင္းတိုက္ သိန္းသန္းစာခ်ဆရာေတာ္၏ ၾသ၀ါဒစကားမွ)

ဒါယကာဒါယိကာမတို႔က ဆြမ္းဘုန္းေပးပင့္ေသာအခါ၌ျဖစ္ေစ၊ အလွဴအတန္းတစ္ခုခုျပဳလုိ၍ အိမ္သို႔ပင့္သည့္အခါ၌ျဖစ္ေစထိုဒါယကာ ဒါယိကာမတို႔ႏွင့္ ကၽြမ္း၀င္စိမ့္ေသာငွါ ေလာကြတ္ပ်ဴငွါျခင္းလည္း မျပဳအပ္ေပ။ အၿမဲတမ္းအသစ္ျဖစ္ေသာ တစ္ခါဖူးမွ်မၾကြရေသးေသာ အာဂႏၱဳအျဖစ္သာ ရွိေစရပါမည္။

၀သာဠနဂရရြာသား ညီေနာင္ႏွစ္ဦးတို႔သည္ မိမိတို႔ရြာကို စြန္႔ခြါ၍ စူဠနာဂေထရ္ႏွင့္ မဟာနာဂေထရ္တို႔သည္ စိတၱလေတာင္၌ေလာကုတၱရာခ်မ္းသာျဖင့္သာ သီတင္းသံုးေတာ္မူၾက၏။ ႏွစ္ေပါင္း(၃၁)ႏွစ္ၾကာေသာ္ မိမိတို႔ဇာတိ၌က်န္ခဲ့ေသာ မိခင္ႀကီးအားၾကည့္႐ႈ႕လို၍ ျပန္ၾကြလာၾကသည္။ ၀သာဠနဂရေက်ာင္းသို႔ေရာက္၍ ေနာက္တစ္ေန႔၌ မယ္ေတာ္ႀကီးရွိရာသို႔ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူခဲ့ၾက၏။

မိခင္ႀကီးသည္ ယာဂုဆြမ္းေလာင္းလွဴရင္းေရွ႕မွၾကြလာေသာ ရဟန္းေတာ္ကိုေမာ္ဖူးကာ ရင္းေသြး၌သားတည္းဟူေသာ ခ်စ္ျခင္းတရားသည္ အေသြးအသားမွတစ္ဆင့္ သူ႔အလုိလိုေပါက္ဖြားလာရ၏။ ယင္းသိရွိလာသည္ႏွင့္အမွ် ေမတၱာအဟုန္၏ ႏႈိးဆြမႈေၾကာင့္ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ၀မ္းသာအားရေမးျမန္းမိ၏။

``အရွင္ဘုရား၊ အရွင္ဘုရားသည္ တပည့္ေတာ္၏သားအႀကီး မဟာနာဂမဟုတ္ပါလား´´

``ဒကာမႀကီး ေနာက္ရဟန္းကို ေမးလုိက္ပါ´´

မဟာနာဂမေထရ္ေျဖပံုကား တစိမ္းတရံဆန္လြန္း၏။ မိခင္ႀကီးကိုပင္ ကိုယ့္မိခင္ဟူေသာအသိ၊ သားဟူေသာအသိကို မေပး။ မိခင္ႀကီးက သားမွန္းသိပါလ်က္ယခုမူ ဤရဟန္းကသားတည္းဟူေသာ အမွတ္သညာကိုပင္မျပဳဘဲ ေနာက္ရဟန္းကိုသာေမးခုိင္းျခင္းေၾကာင့္ ၀မ္းနည္းႀကီးစြာျဖင့္ ယာဂုဆြမ္းေလာင္းရင္း ေနာက္ရဟန္းကိုသာ ထပ္မံ၍ေမးရရွာပါ၏။

``အရွင္ဘုရား အရွင္ဘုရားသည္ တပည့္ေတာ္၏သားငယ္ စူဠနာဂ မဟုတ္ပါလား´´

``ဒကာမႀကီး ေရွ႕ရဟန္းကုိ မေမးလုိက္ဘူးလား´´ဟုသာ ေျဖၾကားေတာ္မူ၍ ေရွ႕ဆက္ၾကြေတာ္မူခဲ့၏။

ဤမေထရ္ႏွစ္ပါးသည္ မိခင္ရင္းမွန္းသိ၏ ၾကည့္႐ႈ႕လုိ၍လည္း လာခဲ့ပါ၏။ သို႔ေသာ္ ``ဒါ ငါ့မိခင္ ဒါငါ့မယ္ေတာ္ ဟူေသာအသိျဖင့္ အကၽြမ္းတ၀င္မျပဳခဲ့ေပ။ `သား´ဟူေသာ အသိကိုပင္ မေပး။ မယ္ေတာ္ႀကီးႏွင့္ဘာမွ်မေတာ္စပ္သကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ တစ္ခါမွ်မေတြ႕ဖူးသကဲ့သု႔ိ လည္းေကာင္း အၿမဲတမ္းအသစ္ျဖင့္လာေရာက္ေသာ အာဂႏၱဳရဟန္းတို႔ပမာ ဆက္ဆံေတာ္မူၾကကုန္၏။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ အမ်ဳိးေလးပါးအိမ္သုိ႔ခ်ဥ္းကပ္ရာ၌ လမင္းႏွင့္တူစြာ ခ်ဥ္းကပ္တတ္ေသာ ရွင္မဟာကႆပမေထရ္ႀကီး၏ ဂုဏ္ကို ေပၚလြင္စိမ့္ေသာငွါ မေထရ္အေပါင္းတို႔၏အလယ္၌ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့၏။

``ရဟန္းတို႔ မဟာကႆပသည္ လမင္းႏွင့္တူစြာ အမ်ဳိးေလးပါးအိမ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေလ၏။ ကိုယ္ႏွင့္စိတ္ကိုၿငိမ္ေစလ်က္ အာဂႏၱဳကဲ့သုိ႔ အၿမဲအသစ္ျဖစ္၍သာ မာန္ေစာင္ခက္ထန္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈမရွိဘဲ ခ်ဥ္းကပ္ေပ၏။
ရဟန္းတို႔ ငါဘုရား၏ လက္ေတာ္သည္ ေကာင္းကင္၌ေ၀ွ႕ရမ္းေသာ္လည္း ထိုေကာင္းကင္အား မကပ္ၿငိမ္မထိကပ္ေပ။ ေႏွာင္ဖြဲ႕မိျခင္းကင္းသကဲ့သုိ႔ အမ်ဳိးေလးပါးအိမ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္ေသာ မဟာကႆပသည္ ရလိုသူတို႔ရၾကပါေစ၊ ေကာင္းမႈလိုလားသူတို႔ ေကာင္းမႈကိုျပဳနုိင္ၾကပါေစဟု အမ်ဳိးေလးပါးတို႔၌ အကပ္ၿငိေပ။ မထိမိေပ။ မိမိ၌ရရွိထားၿပီးေသာ ပစၥည္းႏွင့္သာႏွစ္သက္ေရာင့္ရဲ၍ ၀မ္းေျမာက္ႏုိင္ပါေပ၏။
ရဟန္းတို႔ ကႆပသည္ စင္ၾကယ္ေသာစိတ္ထားျဖင့္သာ တရားေဟာေတာ္မူ၏။ ငါ၏တရားကိုနာၾကားမူေကာင္းေပစြ၊ ငါ့တရားနာၾကားၿပီး ငါ့အားၾကည္ညိဳ၍ ပစၥည္းေလးပါး၌ လိုေလေသးမရွိေအာင္လွဴဒါန္းၾကပါမူ ေကာင္းေလစြဟူေသာ ဓမၼေဒသနာတြင္ မစင္ၾကယ္ေသာစိတ္ထား မရွိေပ။ လမင္းႏွင့္တူစြာ အမ်ဳိးေလးပါး၌မကပ္ၿငိသျဖင့္ စင္ၾကယ္ေသာစိတ္ႏွလံုးရွိ၍ သတၱ၀ါတို႔အား သနားသျဖင့္သာ ဓမၼေဒသနာတို႔ကို စင္ၾကယ္စြာ ေဟာၾကားတတ္ေပ၏´´ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါ၏။

ရဟန္းတို႔သည္ ကိုယ္ျဖင့္ ၾကမ္းၾကဳတ္မႈ(ကာယဂမၻီယ)၊ ႏႈတ္ျဖင့္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈ(၀စီဂမၻီရ)၊ စိတ္ျဖင့္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈ (မေနာဂမၻီရ)မရွိၾကဘဲ အမ်ဳိးေလးပါးျဖစ္ေသာ ဒါယကာ ဒါယိကာမအိမ္တို႔သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ရာ၏။

ဥပမာဆိုေသာ္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူသည္ တြင္းေဟာင္းစေသာ ေတာင္ေခ်ာက္ကမ္းပါးတို႔၌ ေပ်ာ္ပါးလိုျခင္းျဖင့္ ခါးကိုင္းျခင္းကိုမျပဳ၊ ဒူးေျခစေသာ ေအာက္ပိုင္းခႏၶာကိုယ္ကို ေတာင့္ေတာင့္ထားျခင္းမျပဳ၊ ဤေနရာမွက်သြားလွ်င္ လက္က်ဳိးေျခက်ဳိးစသည္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု အျပစ္မျမင္ စိတ္ကိုမထိတ္လန္႔ေစဘဲ ၾကည့္ခ်င္လြန္းေသာစိတ္ျဖင့္ အငမ္းမရၾကည့္မိ၏။ ထိုသူသည္ ေအာက္သုိ႔က်၍ ေျခက်ဳိးလက္က်ဳိးျခင္းစေသာ အက်ဳိးမဲ့အျဖစ္သို႔ ေရာက္ရတတ္၏။

တြင္းစသည္မွေရကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ တစ္စံုတစ္ခုကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၾကည့္လိုသည္ရွိေသာ္ ဒူး ေျခ ေအာက္ပိုင္းကို ေတာင့္ေတာင့္ထား၍ (ကိုယ္ကိုဖယ္ခြါသည္မည္၏) ဤေနရာ၌က်သြားလွ်င္ လက္ ေျခက်ဳိးျခင္းစေသာ အက်ဳိးမဲ့ျဖစ္လိမ့္မည္ဟူေသာ အျပစ္ကိုျမင္၍ (စိတ္ကိုဖဲခြါသည္မည္၏) ထိတ္လန္႔ေသာစိတ္ျဖင့္ သတိထားကာ ၾကည့္႐ႈ႕၏။ ထုိသူသည္ တြင္းေဟာင္းစသည္၌ မက်ေစဘဲ ၾကည့္႐ႈ႕ႏုိင္၍ ခ်မ္းသာရာအရပ္သုိ႔ အလုိရွိစြာ သြားလာႏုိင္ပါ၏။

ဤအတူ ျမဴးထူးေပ်ာ္ပါးျခင္းအေလ့ရွိေသာ ရဟန္းသည္ ကိုယ္ႏွင့္စိတ္ကိုမခြါေစဘဲ တြင္းေဟာင္း၌ၾကည့္႐ႈ႕သကဲ့သုိ႔ ကိုယ္ႏႈတ္စိတ္သံုးပါးကို မေစာင့္စည္းဘဲ အမ်ဳိးေလးပါး၌ျဖစ္ေသာ ဒါယကာဒါယိကာမတို႔ထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္ေသာရဟန္းသည္ ကပ္ၿငိျခင္း ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းမွ မလြတ္ေျမာက္ႏုိင္။ ထို႔ေၾကာင့္ သီလတည္းဟူေသာ လက္ေျခက်ဳိးျခင္းစေသာ အက်ဳိးမဲ့ကို ျဖစ္ေစပါ၏။

ကိုယ္ႏွင့္စိတ္ကို ဖဲခြါ၍ ၾကည့္ေသာသူသည္ တြင္းေဟာင္းစသည္၌ မက်သကဲ့သို႔ ကိုယ္ႏႈတ္စိတ္သံုးပါးျဖင့္ေကာင္းစြာေစာင့္စည္း၍ အမ်ဳိးေလးပါးျဖစ္ေသာ ဒါယကာဒါယိကာမတို႔အိမ္သို႔ ကပ္ေသာရဟန္းသည္ ဒါယကာဒါယိကာမတို႔၌ မကပ္ၿငိေပ။ မေႏွာင္ဖြဲ႕ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သီလ သမာဓိ ဉာဏ္တည္းဟူေသာ လက္ေျခတို႔မက်ဳိးဘဲ ရာဂတည္းဟူေသာ ဆူးေျငာင့္ခလုတ္တို႔မွ လြတ္ေျမာက္၍ လိုရာခရီးသုိ႔ တစ္ပါးတည္းၾကြသြားႏုိင္၏။

ထို႔အတူ အမ်ဳိးေလးပါးျဖစ္ေသာ ဒါယကာဒါယိကာမတို႔၏ပစၥည္းေလးပါးကို မွီ၀ဲရာ၌ မကပ္ၿငိမေႏွာင္ဖြဲ႕မိဘဲ ကမၼ႒ာန္းတရားကို ပြားမ်ားအားထုတ္ႏုိင္၍ အရဟတၱဖိုလ္သို႔ဆိုက္ေရာက္တက္လွမ္းကာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို လြတ္လပ္စြာ ခံစားႏုိင္ပါ၏။

သွ်င္ေတဇမာလ (နဂါးေပၚ)

Shared from ဓမၼစာေပမ်ား