Sunday, March 21, 2010

Lesson In Unconditional Love

ကၽြန္မဟာ ေကာလိပ္ကေန ေက်ာင္းျပီးထားတာ မၾကာေသးတဲ႕ အသက္၁၄ႏွစ္၊ ၁၂ႏွစ္နဲ႕ ၃ႏွစ္အရြယ္ ကေလး ၃ေယာက္ရွိတဲ႕ မိခင္တစ္ဦး ျဖစ္ပါတယ္.. .. ေကာလိပ္မွာ ကၽြန္မယူခဲ႕တဲ႕ ဘာသာရပ္က လူမႈေရး ပညာရပ္ပါ.. အတန္းမွာ ကၽြန္မေနာက္ဆံုး တင္ခဲ႕ရတဲ႕ စာတမ္းက အျပံဳး ဆိုတဲ႕ စာတမ္းေလးပါ.. . ဆရာမက ကၽြန္မတို႕ကို အတန္းျပင္ပကို ထြက္ျပီး လူေတြကို ကိုယ္က ျပံဳးျပလိုက္လို႕ ျပန္ျပီး ရရွိလာတဲ႕ တံု႕ျပန္မႈကို စာတမ္းတစ္ခု ျပဳစုခိုင္းပါတယ္.. ကၽြန္မဟာ လူတိုင္းကို ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ လိုက္ေလွ်ာညီေထြေနတတ္တဲ႕ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းသူတစ္ဦးအျဖစ္ နံမည္ရသူျဖစ္ပါတယ္.. လူတုိင္းကို ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ႕ ႏႈတ္ဆက္ဖို႕ ၀န္ မေလးသူလဲျဖစ္တာေၾကာင္႕ ဒီစာတမ္း ျပဳစုဖို႕ကိစၥက ကၽြန္မအတြက္ေတာ႕ သိပ္ လြယ္ကူမယ္ ဆိုတာ ယံုၾကည္ခဲ႕ပါတယ္..
မတ္လရဲ႕ တစ္ခုေသာ ရက္တစ္ရက္မွာ အဲဒီစာတမ္းေလးအတြက္ ကၽြန္မရယ္၊ ကၽြန္မ ခင္ပြန္းရယ္၊ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ အငယ္ဆံုး သားေလးရယ္ အျပင္ကို ထြက္ခဲ႕ၾကပါတယ္.. လမ္းမွာေရာက္ေတာ႕ သားေလးကို အခ်ိန္ေပးဖို႕အတြက္ မက္ေဒၚနယ္ဆိုင္ကို ၀င္ လာၾကတယ္.. အၾကီး ၂ေယာက္ကေတာ႕ ေက်ာင္းသြားတက္ေနၾကတဲ႕အတြက္ အိမ္မွာ မရွိပါဘူး.. ကၽြန္မတို႕ မိသားစုက ခုလိုဘဲ ကေလးေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အခ်ိန္ေပးျပီး ေနထိုင္တဲ႕ အေလ႕အက်င္႕ရွိပါတယ္.. မက္ေဒၚနယ္ဆိုင္ေရာက္ေတာ႕ လူမ်ားလြန္းတဲ႕အတြက္ ေကာင္တာမွာ မုန္႕ ယူဖို႕ကို တန္းစီျပီး ေစာင္႕ေနရပါတယ္.. ဒီလိုတန္းစီေနခ်ိန္မွာဘဲ ကၽြန္မရဲ႕ အနီးတစ္၀ိုက္က လူေတြအားလံုးဟာ ေနာက္ဖက္ကို ဆုတ္ကုန္ၾကတာ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္.. ကၽြန္မေယာက်္ား အပါအ၀င္ဆိုပါေတာ႕ရွင္.. ကၽြန္မကေတာ႕ ေနရာကေန တစ္လက္မေတာင္ မေရြ႔မိပါဘူး..
စိတ္ထဲမွာ မသိုးမသန္႕ ခံစားခ်က္ေလးျဖစ္လာေတာ႕ ဘာေၾကာင္႕လူေတြ ေနာက္ဆုတ္ ကုန္တာလဲလို႕ အေၾကာင္းအရာကို လိုက္ရွာဖို႕ ကၽြန္မရဲ႕ အေနာက္ကို လွည္႕ၾကည္႕မိေတာ႕ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ညစ္ပတ္နံေစာ္ေနတဲ႕ အနံ႕တစ္ခုက ႏွာေခါင္းထဲကို စူးကနဲ ၀င္လာပါတယ္.. အဲဒီအနံ႔က ကၽြန္မရဲ႕အေနာက္မွာ ေရာက္လာျပီး တန္းစီေနတဲ႕ စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ အိမ္မဲ႕ယာမဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ဆီက ထြက္ေနတာပါ.. ကၽြန္မ သူတို႕ကို ၾကည္႕လိုက္မိတဲ႕အခ်ိန္မွာ သူတို႕ ၂ေယာက္ထဲက အသက္ငယ္ငယ္ ေကာင္ေလးဆီက ၾကည္လင္တဲ႕ အျပံဳးေလး တစ္ခုကို ရလိုက္ပါတယ္.. ေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္လံုးေလးေတြဟာ တိမ္ကင္းစင္တဲ႕ မိုးသားရဲ႕ အေရာင္လို ျပာျပာလဲ႕လဲ႕ေလး… တစ္ကုိယ္လံုး ညစ္ေပ ႏြမ္းဖတ္ျပီး စုတ္ျပတ္ေနေပမဲ႕ သူ႕အျပံဳးနဲ႕ သူ႕မ်က္လံုးဟာ အင္မတန္မွ သန္႕ရွင္း ၾကည္စင္လွတယ္..
ကၽြန္မၾကည္႕ေနမွန္းသိေတာ႕ ေကာင္ေလးက သူရဲ႕ ၾကည္လင္တဲ႕ အျပံဳးကေလးနဲ႕ မဂၤလာပါ လို႕ ႏႈတ္ဆက္ရွာတယ္.. သူ႕လက္ထဲမွာေတာ႕ ေငြအေၾကြစ တစ္ခ်ိဳ႕ကို ေရတြက္ေနပါတယ္.. ၾကည္႕ရတာ သူတို႕မွာ ရွိသမွ် အကုန္နဲ႕တူပါရဲ႕.. ျပီးေတာ႕ သူရဲ႕ ေနာက္နားမွာ ရပ္ရင္း သူ႕လက္ကို တြဲကိုင္ထားတဲ႕ အသက္ၾကီးၾကီး လူတစ္ေယာက္.. သူ႕ကိုၾကည္႕ျပီး ကၽြန္မသိလိုက္တာက ဒီလူဟာ စိတ္က်န္းမာေရး အေျခအေန မေကာင္းသူ တစ္ေယာက္ ဆိုတာပါဘဲ… ဒီလိုဆိုရင္ ေကာင္ေလးဟာ သူ႕ကို ၾကည္႕ရွဴ ေစာင္႕ေရွာက္ ေနတဲ႕သူ ျဖစ္ပါလိမ္႕မယ္.. သူတို႕ကို ၾကည္႕ရင္း ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ ထိထိခိုက္ခိုက္ ခံစားမိတယ္.. လူျဖစ္လာတဲ႕ဘ၀မွာ သူမ်ားနဲ႕ တန္းတူ ေနထိုင္ခြင္႕မရရွာတဲ႕ ဘ၀.. လူအမ်ားကေတာင္ ႏွာေခါင္းရွံဳ႕ျပီး ေရွာင္က်ဥ္ခံရတဲ႕ ဘ၀။
ေကာင္တာက အမ်ိဳးသမီးေလးက သူတို႕ကို ဘာယူမလဲလို႕ ေမးလိုက္တယ္.. ေကာင္ေလးက သူ႕ အျပံဳး ၾကည္ၾကည္ေလးနဲ႕ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ သၾကားေရာ ႏို႕ေရာ အကုန္ထည္႕ေပးပါတဲ႕.. သူတို႕တတ္ႏိုင္သမွ်လည္း ဒီေကာ္ဖီတစ္ခြက္စာဖိုးဘဲ ျဖစ္ပါလိမ္႕မယ္.. ျပီးေတာ႕လဲ ေႏြးေထြးေနတဲ႕ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးဟာ သူတို႕ အတြက္ေတာ႕ လတ္တေလာမွာ ျပင္ပက အေအးဒဏ္ကို ကာကြယ္ဖို႕အတြက္ အေကာင္းဆံုးေနရာတစ္ခုလဲ ျဖစ္ပါလိမ္႕မယ္ေလ…ထိခိုက္၀မ္းနည္းမိတဲ႕ စိတ္ေတြနဲ႕ သူတို႕၂ေယာက္ကို အေငးသားၾကည္႕ေနမိတဲ႕ ကၽြန္မ.. ဘ၀ေလးနဲ႕မွ မလိုက္ေအာင္ သန္႕စင္တဲ႕အျပံဳးေလးနဲ႕ အျပာေရာင္မ်က္၀န္းပိုင္ရွင္ ခ်ာတိတ္ေလးကို နက္နက္နဲနဲ ဂရုဏာ ျဖစ္မိပါတယ္.. သူ႕ရဲ႕ သန္႕စင္ၾကည္လင္လြန္းတဲ႕ အျပံဳးေလးကလဲ ကၽြန္မရဲ႕ စိတ္အာရံုကို သိမ္းၾကံဳး ဆြဲငင္သြားခဲ႕တယ္..
သူ႕ချမာ ကၽြန္မရဲ႕သား အလတ္နဲ႕မွ ရြယ္တူ ရွိရွာေပလိမ္႕မယ္.. ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ သားေလးေတြကေတာ႕ လံုျခံဳတဲ႕ အမိုးအကာေအာက္မွာ၊ မိဘရဲ႕ အုပ္ထိန္းမႈေအာက္မွာ အပူအပင္မရွိ၊ ပညာေတြ သင္ခြင္႕ရေနခဲ႕တယ္.. ခု ဒီကေလးက်ေတာ႕ အိမ္ေျခ အိမ္ယာမရွိ စားေသာက္စရာပင္ အႏိုင္ႏိုင္၊ သူ႕ဖခင္လား ဘယ္သူလဲဆိုတာ မသိရတဲ႕ ဒီစိတ္မျပည္႕တဲ႕ သူကိုလဲ ရွာေကၽြးေနရသူ ျဖစ္ပါလိမ္႕မယ္.. ကၽြန္မ ဆိုင္ေကာင္တာက ေကာင္မေလးကို ျပံဳးျပလိုက္ရင္း ကၽြန္မတို႕ မိသားစုအတြက္ မနက္စာ အျပင္ ေနာက္ထပ္ လူ၂ေယာက္စာပါ အပို ထပ္မွာလိုက္ပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ တစ္ပန္းကန္စီ ထည္႕ခိုင္းလိုက္ျပီး ဆိုင္ေထာင္႕က စားပြဲေလးမွာ ထိုင္ျပီး ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို ၂ေယာက္အတူ ေသာက္ေနရွာတဲ႕ လူၾကီးနဲ႕ ခ်ာတိတ္ေလးဆီကို ကၽြန္မယူသြားခဲ႕ပါတယ္..
ပန္းကန္၂ခ်ပ္ကို စားပြဲေပၚအသာခ်လိုက္ျပီး ခ်ာတိတ္ေလးရဲ႕ ေအးစက္ေနတဲ႕ လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိရင္း “ဒီမုန္႕က သားတို႕အတြက္ အန္တီ ယူလာတာ” လို႕ေျပာလိုက္ေတာ႕ ေကာင္ေလးဟာ သူ႕ရဲ႕ ဘ၀မွာ အခုလို လူလူသူသူ ဆက္ဆံခံခဲ႕ရဖူးပံု မေပၚတဲ႕ အျပင္ အၾကင္နာတရား ဆိုတာလည္း ဘယ္ကမွ ရရွိခဲ႕ဖူးပံု မရပါဘူး.. သူဟာ မ်က္ရည္ေတြျပည္႕ေနတဲ႕ အျပာေရာင္ မ်က္၀န္းေလးေတြနဲ႕ ကၽြန္မကို ေမာ႕ၾကည္႕ရင္းက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႕ ခပ္တိုးတိုးေလး ေျပာရွာပါတယ္… ျပီးေတာ႕ ပါးျပင္ေပၚ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာရင္းက “ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ဘယ္သူေတြကမွ ခုလို အစားအေသာက္ ေကၽြးဖို႕မေျပာနဲ႕ အေရးတယူေတာင္ မဆက္ဆံခဲ႕ဖူးပါဘူး” တဲ႕ .. ကၽြန္မလဲ ဆို႕နင္႕လာတဲ႕ ၀မ္းနည္းစိတ္ေတြနဲ႕ ပါးျပင္ေပၚ စီးက်လာတဲ႕ မ်က္ရည္ေတြကို အသာသုတ္လိုက္ရင္း ေကာင္ေလးကုိ ၾကင္ၾကင္နာနာ ျပံဳးျပလိုက္ျပီး ခင္ပြန္းနဲ႕ သားေလးရွိရာကို ေလွ်ာက္လာခဲ႕ပါတယ္..
စားပြဲေပၚေရာက္တဲ႕အခါ ထိုင္ခံုမွာ ထိုင္ခ်လိုက္ေတာ႕ ကၽြန္မခင္ပြန္းက ကၽြန္မကို ေလးေလးနက္နက္ ျပံဳးျပလိုက္ျပီး “ မိန္းမေရ မင္းဟာ ဒီေန႕ေတာ႕ သိပ္ကိုမြန္ျမတ္တဲ႕ အလုပ္ကေလးတစ္ခုကို လုပ္ခဲ႕တာပါ ကြယ္” လို႕ ေျပာရင္းက ကၽြန္မရဲ႕ လက္ကေလးေတြကို ဆုပ္ကိုင္လုိက္ပါတယ္.. ကၽြန္မပါးျပင္ေပၚမွာလည္း မ်က္ရည္ေတြက အဆီးအတားမရွိ စီးက်လာျပန္တယ္.. ရင္ထဲမွာလည္း ေျပာမျပႏိုင္တဲ႕ ပီတိနဲ႕ ၀မ္းနည္းျခင္းကို ခံစားေနခဲ႕ရပါတယ္.. ဆင္းရဲႏြမ္းပါးျပီး အိမ္မရွိ ယာမရွိ ကေလးတစ္ေယာက္ဆီက ဒီေလာက္ ၾကည္လင္သန္႕စင္တဲ႕ အျပံဳးေလးကိုလဲ ကၽြန္မ ဘ၀မွာ ဘယ္တုန္းကမွ မရခဲ႕ဖူးသလိုပါ.. ဒီအျပံဳးေလးကို ကၽြန္မ ဘယ္လိုမွ ေမ႕ႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး…
ေနာက္တစ္ေန႕ေတာ႕ အဲဒီေန႕က အျဖစ္အပ်က္ေလးကို စာတမ္းေလးေရးျပီး အတန္းထဲ ယူလာခဲ႕တယ္.. ျပီးေတာ႕ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ဆရာမလက္ထဲကို ထည္႕လိုက္ပါတယ္. ဆရာမဟာ ကၽြန္မရဲ႕စာတမ္းေလးကို ဖတ္ျပီးေနာက္ ကၽြန္မကို ၾကည္႕ကာ ဒီစာတမ္းေလးကို အတန္းထဲက လူေတြကို မွ်ေ၀ေပးလို႕ရမလား လို႕ ေမးပါတယ္. ကၽြန္မ ေခါင္းကို ေျဖးညင္းစြာ ျငိမ္႕ျပလိုက္ပါတယ္.. ကၽြန္မရဲ႕ လူသားခ်င္း စာနာေဖးမခဲ႕တဲ႕ အေၾကာင္းအရာေလးကို တစ္ခန္းလံုးၾကားေအာင္ ဆရာမက ဖတ္ျပေနပါတယ္.. ဒါဟာ လူတိုင္းရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အၾကင္နာတရားေလးေတြ ေပါက္ဖြားလာေအာင္ လွံဳ႕ေဆာ္ေပးရာလဲ ေရာက္သလို ကၽြန္မရဲ႕ ေကာင္းမႈေလးတစ္ခုကို ျပန္လည္ ေ၀မွ်ျခင္းလည္း ျဖစ္တယ္မဟုတ္ပါလားရွင္…
——————————————————————————————
လူတိုင္းဟာ ျပံဳးဖို႕ရာ လြယ္ကူပါတယ္.. မနက္ခင္းတိုင္း ကၽြန္မတို႕ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ႏႈတ္ဆက္ရင္း ျပံဳးမိၾကတယ္.. စီးပြားေရးေလာက ထဲမွာျဖစ္ျဖစ္၊ လူမႈေရးေလာက ထဲမွာျဖစ္ျဖစ္ အျပံဳးေတြမ်ားစြာနဲ႕ ေတြ႔ခဲ႕ရဖူးပါလိမ္႕မယ္.. အဲဒီအျပံဳးေတြထဲမွာ သန္႕စင္ၾကည္လင္တဲ႕ ေမွ်ာ္လင္႕ခ်က္မပါတဲ႕ အျပံဳးေလးေတြနဲ႕ ေတြ႔ရဖို႕က လြယ္ေတာ႕ မလြယ္ကူပါဘူး.. အခ်ိဳ႕ေသာ အျပံဳးကေလးေတြက အေရာင္ဆိုးထားတဲ႕ အျပံဳးေလးေတြ၊ အခ်ိဳ႕ကေတာ႕ ဟန္ေဆာင္ထားတဲ႕ အျပံဳးတုေလးေတြ ၊ အခ်ိဳ႕ကေတာ႕ စိတ္မပါလက္မပါတဲ႕ အျပံဳးေလးေတြ.. အခ်ိဳ႕က်ေတာ႕ မနာလိုတဲ႕ အျပံဳး.. အိုး.. အျပံဳးမ်ားစြာကို ေတြ႔ရပါလိမ္႕မယ္.. အျပံဳးဆိုတာ လူေတြရဲ႕စိတ္ကို ရႊင္လန္းေစတယ္ ဆိုေပမဲ႕လို႕ ကိုယ္႕ရဲ႕အျပံဳးေလးဟာ ၾကည္လင္သန္႕စင္ေနဖို႕လဲ လိုေသးတယ္ေနာ္…. ကိုယ္လံုး၀မသိတဲ႕ လူတစ္ေယာက္အေပၚ ေစတနာ သဒၶါတရားရွိဖို႕ဆိုတာလဲ မလြယ္ကူလွပါဘူး.. လူတိုင္းမွာ လူလူခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာတရားေလးေတြထားလို႕ ကူညီတတ္တဲ႕ စိတ္ကေလးေတြ ေမြးဖြားႏိုင္ၾကမယ္ဆိုရင္ အားလံုးဟာ ၾကည္လင္ လန္းဆန္းစြာ ျပံဳးႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕ေနာ္….
Breanda ရဲ႕ Lesson in Unconditional Love ကို ဘာသာျပန္ ခံစား ေရးဖြဲ႕ပါသည္။


[Reference: http://www.forverfriends.ning.com/]

1 comment:

  1. အရမ္းဖတ္လုိ႔ေကာင္းတယ္။

    ReplyDelete