ေန ဝင္ ေတာ့ မည္

ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္မရႏိူင္ေတာ့တဲ့ေန႔ တစ္ ရက္။
ညိႇဳးေသာမ်က္ႏွာတို႔ျဖင့္ရိွလိမ့္မည္။ သင့္ အ ေၾကာင္းတီးတိုး
ဆို၍ေနလိမ့္မည္။ ငိုသံတို႔ျဖင့္ သင့္ကိုေခၚ၍ ေခၚ၍ေန
လိမ့္မည္။သင့္ကိုခ်စ္သူတို႔သည္ ႐ိႈက္၍႐ိႈက္၍ ငိုေခ်မည္။
သင့္ကိုမုန္းသူတို႔လည္း အနည္းငယ္မွ်ေသာစိတ္ မ ေကာင္း
ျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။
လိုက္ပို႔ေသာကားတို႔ျဖင့္ ၎ေနရာသည္ ႐ႈပ္ေထြး၍ေနလိမ့္
မည္။မိုးရြာမလား။ေနပူမလားမသိေခ်။လူတို႔သည္ခပ္သုတ္သုတ္
ျပန္ဖို႔ျပင္ လိမ့္မည္။တာဝန္ ရိွေသာသူကလည္း မီး႐ိႈ႕ရန္
ျပင္ ေတာ့မည္။
သင္ သည္ ည ေနစာမစားရ ေတာ့။ေနာက္တစ္ေန႔ေနအထြက္
ကိုသင္ မျမင္ ရ ေတာ့။သင့္မိတ္ေဆြတို႔ႏွင့္ မ ေတြ႕ရ ေတာ့
အလုပ္ လည္းမဆင္းရ ေတာ့။ ဟိုသြားဒီသြားလည္းမလုပ္
ရ ေတာ့။ေဘာလံုးပြဲလည္း မၾကည့္ရ ေတာ့။ကိုရီးယားကား
လည္းမၾကည့္ရ ေတာ့။ အင္ တာ နက္လည္း မသံုးရ ေတာ့။
ဒီမို က ေရစီလည္း သင္ မသိ ေတာ့။
သင္ အိမ္ မျပန္ ရ ေတာ့ၿပီ....။
သင့္ေစတနာ တို႔သည္ သင့္ကိုဖန္တီးလိမ့္မည္။
သင္ ဘယ္ေရာက္မည္မသိ။ ဘုရားဝတ္တက္ခြင့္မွ
ရပါေလစ။ ဒါနျပဳခြင့္မွ ရပါေလစ။ သီလ ေစာင့္စည္းခြင့္မွ
ရပါေလစ။ တရားနာခြင့္။တရားေဆြးေႏြးခြင့္။တရား
အားထုတ္ခြင့္မွ ရ ပါေလစ။
ေခါင္းတိုင္ မွမီးခိုးတို႔ပ်ံ႕ထြက္လာေခ်ၿပီ။
သင္ သည္ ဘာမွမဟုတ္ေခ်။
ဝဋ္ေကာင္ သက္သက္ သာတည္း....။
(ဓာတ္ပံုတင္ေသာဒကာႀကီးကို Credit ေပးပါသည္။
အားလံုးက်န္းမာၾကပါေစ။)

Shared from Uwunni Ta (FB)