မာနမညနာ တဲ႕
ဘဝတစ္ခု ရလာျပီဆ္ုိရင္ လူေတြရဲ႕သက္တမ္းက ဘယ္ေလာက္ပဲရွိရွိ ေသမယ့္ရက္ကို ဘယ္သူမွ မစဥ္းစားႏိုင္ႀကဘူး။ သိလည္း မသိႀကဘူး။
ဘဝရလာတာနဲ႕ လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ နိစၥထာဝရ မေသေတာ့မယ့္ပံုမ်ိဳးပဲ ေနႀကတယ္။ မအိုမယ့္ပံု မေသမယ့္ပံုနဲ႕ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနတာေတြကို ႀကည့္ရင္ ေသျခင္းတရားကို ေတြးျပီးေႀကာက္ေနတယ္ဆိုတာ မရွိဘူး။
ဘုန္းႀကီးတို႕ တစ္ခါတစ္ခါ ျမင္မိတယ္။ ႀကက္ကေလးေတြ ဖမ္းျပီးျခင္းေတာင္းထဲ ထည့္ထားတယ္။ အဲဒီႀကက္ကေလးေတြဟာ
ျခင္းေတာင္းထဲကေနျပီး တြန္ေနႀကတယ္။ တစ္ေကာင္နဲ႕တစ္ေကာင္ ဆိတ္ႀကတယ္။
ႀကည့္လိုက္တဲ႕အခါ သူတို႕မွာ စိတ္ညစ္ေနတဲ့ပံု မရွိဘူး။ ေပ်ာ္ေနႀကတဲ႕ပံုပဲရွိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႕တုန္းဆိုေတာ့ သူတို႕မွာ `` တို႕ ေသရေတာ့မွာပဲ ´´ ဆိုတဲ႕ အေတြးမရွိလို႕ပဲ။
ဒီျခင္းေတာင္းထဲ ေရာက္လာတာကို ဘာေႀကာင့္ေရာက္တယ္။ ငါတို႕မႀကာခင္ ဘာျဖစ္မယ္ ဆိုတဲ႕ အသိစိတ္က မရွိဘူး။
ရလာတဲ႕အခ်ိန္ပိုင္းေလးမွာ ေပ်ာ္ဖို႕ပဲ စိတ္ထဲမွာ ရွိေနႀကတယ္။
အဲဒီလိုပဲ ပုထုဇဥ္ သတၲဝါေတြ ဘဝတစ္ခု ရလာရင္ ဒီဘဝႀကီးဟာ နိစၥထာဝရလို႕ ေအာက္ေမ့လာတယ္။
စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြ ရလာလို႕ရွိရင္လည္း ထာဝရစည္းစိမ္ႀကီးလို႕ သတ္မွတ္လာႀကတယ္။ လူေတြက ရာထူးဌာနႏၲရ ရလာလို႕ရွိရင္လည္း
ထာဝရႀကီးလို႕ ဒီလိုထင္ႀကတယ္ေပါ့။
အဲဒီလိုအထင္ေတြ ေရာက္လာတဲ႕အခါက်ေတာ့ မာနဆိုတဲ့ အထင္အျမင္ေတြ ဝင္လာတယ္။ အထင္မွားမႈေတြ ဝင္လာတယ္။
( ေဒါက္တာ အရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ - အထင္မွား
အျမင္မွား တရားေတာ္မွ ထုတ္ႏႈတ္ပူေဇာ္ပါသည္ ။ )
No comments:
Post a Comment