ေဗဒင္ဆရာက သူေျပာခ်င္ရာ ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ဦးခ်ၿပီးျပန္သြားသည္။ ေဗဒင္ဆရာ၏ အတိအက်ေဟာၾကားခ်က္ေၾကာင့္ တပည့္မ်ားက စိုးရိမ္သျဖင့္ ယၾတာေခ်ရန္ အတင္းအက်ပ္ေလွ်ာက္ထားၾကရာ စာခ်ဘုန္းႀကီးက “ ငါအၿမဲတမ္း ယၾတာေခ်ေနတာ မင္းတို႕ မေတြ႕ၾကဘူးလား ” ဟုျပန္ေမးလိုက္ရာ တပည့္မ်ားမွာ မအူ, မလည္ျဖင့္“ ေတြ႕ပါတယ္ ဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္ကာ ျပန္ခဲ့ၾကရပါေတာ့
သည္။ ေဗဒင္ဆရာ ေဟာေသာလမ်ားသို႕ ေရာက္လာသည္ႏွင့္ တပည့္အမ်ားစုမွာ ပို၍ပင္စိုးရိမ္ေနၾကသည္။
သို႔ေသာ္ အႏၲရာယ္လမ်ားကို ကုန္လြန္ေအာင္ေက်ာ္လာသည္အထိ ဆရာေတာ္ကား ဘာေရာဂါ၊ အသက္ေဘးမွ မျဖစ္သည့္အျပင္ စာခ်ဘုန္းႀကီးဘ၀မွ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးအျဖစ္သို႕ပင္ ေရာက္သြားပါေတာ့သည္။ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္
ျဖစ္ေသာအခါက်မွပင္ ေဗဒင္ဆရာေဟာခဲ့သလို အဘယ့္ေၾကာင့္ အသက္ေဘးအႏၲရာယ္ မျဖစ္ရေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးၾကည့္ရပါေတာ့သည္။
“ရဟန္းခ်င္းဆိုေတာ့ ေျပာျပလို႔ေကာင္းတာေပါ့။ ဒကာ, ဒကာမဆိုရင္ေတာ့ သိပ္ေျပာလို႕မေကာင္းဘူး၊ ၾကည္ညိဳေအာင္ ႂကြားျပသလို ျဖစ္ေနမွာစိုးရတယ္။ အရွင္ဘုရား စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ ေဗဒင္ပညာရွင္ေတြ ဆိုတာလည္း ပုထုဇဥ္ေတြပဲ။ အဲဒီေတာ့ အမွားဆိုတာ ဘယ္ကင္းပါ့မလဲ။ အညာသိေကာ႑ည မေထရ္ေလာက္
ေတာ္တဲ့ ေဗဒင္ပညာရွင္ ေနာက္ထပ္မေပၚေလာက္ေသးဘူး ထင္ပါတယ္။ သူ႕ေလာက္ေတာ္တဲ့ ပညာရွင္ တစ္ေယာက္ေတာင္မွ ကိုယ့္ေဟာၾကားခ်က္ကို ကိုယ္ျပန္ျပီး သံသယ၀င္ခဲ့ဖူးတယ္ မဟုတ္လား။ ဘာလဲဆိုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ပဲ သိဒၶတၳ မင္းသားေလးကို လက္ညႇိဳးတစ္ေခ်ာင္းေထာင္ၿပီး ဘုရား ဧကန္မုခ် ျဖစ္ရမယ္လို႕ ေဟာခဲ့တယ္ ”
ဘုရားကမွားေနတဲ့ ဒုကၠရစရိယာကိုစြန္႕ၿပီး အာဟာရ သပၸါယမွ်ေအာင္ အစားအေသာက္ေတြျပန္ၿပီး ဘုဥ္းေပး သံုးေဆာင္ရတဲ့အခါ သူကိုယ္တုိင္ပဲ ဘုရားမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႕ ယူဆၿပီး ဘုရားေလာင္းကို စြန္႕ပစ္ခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ ဘုရားျဖစ္ၿပီးလို႕ ဓမၼစၾကာတရား လာေဟာတာကိုေတာင္ မယံုမၾကည္ျဖစ္ေနၾကေသးလို႔ ေသခ်ာရွင္းျပၿပီးမွ ေဟာရတယ္။ ဆိုလိုတာက ေဗဒင္ဆရာ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ သူေဟာတာကို သူကိုယ္တိုင္ အျပည့္အ၀ မယံုဘူးလို႕ ဆိုလိုတာ ေဗဒင္ နကၡတ္ ပညာဆိုတာ ေကာင္းက်ဳိးဆိုးက်ဳိးကို ႀကိဳတင္သိႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ ပညာတစ္မ်ဳိးမို႕ ေလးစားအပ္တဲ့ ေလာကီ ပညာတစ္ခုပါ။ ဒါေပမယ့္ လိမ္းေဆးကို စားေဆးအျဖစ္သံုးလိုက္ရင္ အသက္အႏၲရာယ္ ျဖစ္ႏိုင္သလို ဒီၿဂိဳဟ္ထဲေရာက္ေနလို႕သာ ဒီလိုျဖစ္ရတာ၊ အတိတ္ကံ ပုစၥပၸန္ကံနဲ႕ ဘာမွမဆိုင္ဘူးလို႕ ယူဆလိုက္ရင္ေတာ့ ဗုဒၶ၀ါဒကို ဖ်က္ဆီးတဲ့ အဓိက အႏၲရာယ္ႀကီး ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။
“ေဗဒင္ဆရာ၊ လကၡဏာဆရာ၊ နကၡတ္ဆရာ အေဟာမွားျခင္း အေၾကာင္းႏွစ္ခုရွိတယ္။ ပထမအခ်က္က သူတို႕ကိုယ္တိုင္ ပုထုဇဥ္ပီပီ အတြက္အခ်က္မွားၿပီး အေဟာမွားတာ၊ ဒုတိယအခ်က္က အေဟာခံရသူက ေကာင္းတဲ့ကံသစ္ေတြ အၿမဲမျပတ္ ျပဳလုပ္ေနလို႕ ေဟာၾကားခ်က္ မွားသြားတာေပါ့။ တပည့္ေတာ္အေပၚ ေဟာၾကားခ်က္မွားတာ ဒုတိယအခ်က္ေၾကာင့္ပဲေပါ့။ သူေဟာတဲ့အခ်ိန္မွာ တျခားဘယ္ဆရာ လာတြက္တြက္ ခႏၶာပ်က္ကိန္းပဲထြက္မွာပဲ။ ဒါဆိုဘာေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္ ခႏၶာမပ်က္ရသလဲ၊ အသက္ကယ္ဂါထာေလး တစ္ဂါထာေၾကာင့္ပဲေပါ့ ”
အသက္ကယ္ဂါထာ ဆိုသည္ႏွင့္ စာေရးသူက မွတ္စုစာအုပ္ထုတ္၍ အသင့္ျပင္လိုက္ရာ ဆရာေတာ္က “ ဒီအသက္ကယ္ဂါထာက တျခားဘာသာေရး မဂၢဇင္းေတြမွာပါသလို၊ အရက်က္ၿပီး ရြတ္ေနရမယ့္ ဂါထာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး၊ ဂါထာ ညႊန္ျပခ်က္အတုိင္း လုိက္နာက်င့္ႀကံရမယ့္ ဂါထာမ်ဳိးပဲ။”
ဂါထာေလးက -
“ ဓနာ ပုညာ ဓိလာေဘန
ကာလံခိယ်တိ ပ႑ိေတာ၊
ကီဠေနနစ ဒုေမၼ ေဓာ၊
နိဒၵါယ ကလေဟန၀ါ ” တဲ့။
အဓိပၸာယ္က -
ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းဟာ ဥစၥာရယ္၊ ကုသိုလ္ရယ္၊ ပညာဗဟုသုတရယ္ တစ္ခုခုကိုရျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကာလကို ကုန္လြန္ေစတယ္။ ပညာမဲ့ လူမိုက္ကေတာ့ ျမဴးတူး ေပ်ာ္ပါးကစားျခင္း၊ အိပ္ျခင္း၊ ျငင္းခုန္ခိုက္ရန္ စကားမ်ားျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကာလကို
ကုန္လြန္ေစတယ္တဲ့။ အခ်ိန္မွန္သမွ်ထဲက ဥစၥာရယ္၊ ပညာဗဟုသုတ မရရေအာင္ယူတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ၊ ကုသိုလ္တရားကိုေရာ ဘယ္လိုရေအာင္ ယူမလဲလို႕ ေမးစရာရွိလာတယ္။
ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကုသိုလ္ဆိုရင္ ဒါနနဲ႕သီလလို႕ပဲ သတိထားမိတတ္တယ္။ ဘာ၀နာကို သတိမထားမိၾကဘူး။ တကယ္က်ေတာ့ ဘာ၀နာကုသိုလ္ဟာ ဒါန၊ သီလထက္သာတယ္။ သြားရင္းလာရင္း၊ ခ်က္ရင္းျပဳတ္ရင္းနဲ႕
လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအားလံုး စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကိုယ္က်န္းမာၾကပါေစလို႕ ပြားမ်ားလိုက္တာနဲ႕ေမတၱာဘာ၀နာကုသိုလ္ျဖစ္တာပဲ။ အရဟံ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအားလံုးတို႕၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္ မူထိုက္ပါေပ၏ လို႕ အာ႐ံုျပဳလိုက္တာနဲ႕ ဗုဒၶါႏုႆတိ ဘာ၀နာပြားမ်ားၿပီးသား ျဖစ္သြားတာပဲ။
အဲဒီ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ကုသိုလ္ကံေတြေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္ ခႏၶာပ်က္ကိန္းက လြတ္ခဲ့ရတာေပါ့။ လူေတြကမသိၾကလို႕၊ ကံဆိုတာ ေကာင္းေအာင္လုပ္လို႕ရတယ္။ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာလုပ္တာဟာ ကံေကာင္းေအာင္လုပ္တာပဲ။ မေကာင္းက်ဳိးေတြ ေပးမရေအာင္ အေကာင္းဆံုးယၾတာေတြ ေခ်ခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္း ဒါန၊ သီလ၊ဘာ၀နာေတြ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖို႕ပဲ လိုပါတယ္ ”
ဆရာေတာ္၏ ၾသ၀ါဒဆိုလိုရင္းမွာ ကုသိုလ္ကံသစ္မ်ားကို မေမ့မေလ်ာ့ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနသမွ် အကုသိုလ္ကံဆိုးမ်ား ၏ ေခါင္းေထာင္မလာႏိုင္ဘဲ ေနာက္ဆုတ္ သြားရမည္ဟု ဆိုလိုပါသည္။အကုသိုလ္ကံမ်ားေနာက္ဆုတ္သြားရန္အတြက္ ကုသိုလ္ကံမ်ားကို မေမ့မေလ်ာ့ဖို႕ အေရးႀကီးလွပါသည္။
ေမတၱာရွင္ - ေရႊျပည္သာ
(မ်က္ရည္မက်ခင္သိေစခ်င္)
Buddhavasa Tiloka
ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းဟာ ဥစၥာရယ္၊ ကုသိုလ္ရယ္၊ ပညာဗဟုသုတရယ္ တစ္ခုခုကိုရျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကာလကို ကုန္လြန္ေစတယ္။ ပညာမဲ့ လူမိုက္ကေတာ့ ျမဴးတူး ေပ်ာ္ပါးကစားျခင္း၊ အိပ္ျခင္း၊ ျငင္းခုန္ခိုက္ရန္ စကားမ်ားျခင္းျဖင့္ အခ်ိန္ကာလကို
ကုန္လြန္ေစတယ္တဲ့။ အခ်ိန္မွန္သမွ်ထဲက ဥစၥာရယ္၊ ပညာဗဟုသုတ မရရေအာင္ယူတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ၊ ကုသိုလ္တရားကိုေရာ ဘယ္လိုရေအာင္ ယူမလဲလို႕ ေမးစရာရွိလာတယ္။
ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကုသိုလ္ဆိုရင္ ဒါနနဲ႕သီလလို႕ပဲ သတိထားမိတတ္တယ္။ ဘာ၀နာကို သတိမထားမိၾကဘူး။ တကယ္က်ေတာ့ ဘာ၀နာကုသိုလ္ဟာ ဒါန၊ သီလထက္သာတယ္။ သြားရင္းလာရင္း၊ ခ်က္ရင္းျပဳတ္ရင္းနဲ႕
လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအားလံုး စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကိုယ္က်န္းမာၾကပါေစလို႕ ပြားမ်ားလိုက္တာနဲ႕ေမတၱာဘာ၀နာကုသိုလ္ျဖစ္တာပဲ။ အရဟံ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအားလံုးတို႕၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္ မူထိုက္ပါေပ၏ လို႕ အာ႐ံုျပဳလိုက္တာနဲ႕ ဗုဒၶါႏုႆတိ ဘာ၀နာပြားမ်ားၿပီးသား ျဖစ္သြားတာပဲ။
အဲဒီ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ကုသိုလ္ကံေတြေၾကာင့္ တပည့္ေတာ္ ခႏၶာပ်က္ကိန္းက လြတ္ခဲ့ရတာေပါ့။ လူေတြကမသိၾကလို႕၊ ကံဆိုတာ ေကာင္းေအာင္လုပ္လို႕ရတယ္။ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာလုပ္တာဟာ ကံေကာင္းေအာင္လုပ္တာပဲ။ မေကာင္းက်ဳိးေတြ ေပးမရေအာင္ အေကာင္းဆံုးယၾတာေတြ ေခ်ခ်င္တယ္ဆိုရင္လည္း ဒါန၊ သီလ၊ဘာ၀နာေတြ ႀကိဳးစားအားထုတ္ဖို႕ပဲ လိုပါတယ္ ”
ဆရာေတာ္၏ ၾသ၀ါဒဆိုလိုရင္းမွာ ကုသိုလ္ကံသစ္မ်ားကို မေမ့မေလ်ာ့ ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနသမွ် အကုသိုလ္ကံဆိုးမ်ား ၏ ေခါင္းေထာင္မလာႏိုင္ဘဲ ေနာက္ဆုတ္ သြားရမည္ဟု ဆိုလိုပါသည္။အကုသိုလ္ကံမ်ားေနာက္ဆုတ္သြားရန္အတြက္ ကုသိုလ္ကံမ်ားကို မေမ့မေလ်ာ့ဖို႕ အေရးႀကီးလွပါသည္။
ေမတၱာရွင္ - ေရႊျပည္သာ
(မ်က္ရည္မက်ခင္သိေစခ်င္)
Buddhavasa Tiloka
No comments:
Post a Comment