အနမတဂၢ သံသရာ၌ သဗၺညဳဘုရားကို ကိုးကြယ္ၾကရေသာ ဘဝကားအလြန္နည္းပါး၏။
ရံခါ ျဗဟၼာကို ဘုရားဟု ကိုးကြယ္ၾကရကုန္၏။ ရံခါ သိၾကားကို၊ ရံခါ ထိုထိုနတ္ႀကီးေတြကို၊ ရံခါ ေနကို ဘုရားဟု ကိုးကြယ္ ၾကရကုန္၏။ ရံခါ လကို၊ ရံခါ ထိုထိုနကၡတ္ကို၊ ရံခါ ဘုမၼစိုးနတ္ႀကီးကို၊ ဘီလူးႀကီးေတြကို ဘုရားဟု ကုိးကြယ္ ၾကရကုန္၏။
ေလာက၌ အလြန္ယုတ္မာ ေမွာက္မွားေသာ မိစၧာဒိ႒ိဆရာႀကီးတို႔ကား ကမၻာ့တန္ဆာ၊ ကမၻာ့ေျမစာကဲ့သို႔ အလြန္တရာ ေပါမ်ားၾကကုန္၏။ ထိုမိစၧာဒိ႒ိ အယုတ္တမာႀကီးေတြကို ေတြ႕မိေတြ႕ရာ ဘုရားဟူ၍
ကိုးကြယ္ၾကကုန္ေသာ ဘဝတို႔ကားအလြန္မ်ားျပားၾကကုန္၏။
ရံခါ နဂါးကို၊ ရံခါ ဂဠဳန္ကို၊ ရံခါ ျမစ္ကို၊ ရံခါ မီးကို၊ ရံခါ ေရကို ဘုရားဟူ၍ ကိုးကြယ္ ၾကရကုန္၏။
ဤသို႔လွ်င္ ကိုယ္တြင္း၌ သကၠာယဒိ႒ိ အေမွာက္အမွားႀကီး ရွိေနၾကကုန္ေသာ ပုထုဇဥ္သတၱဝါတို႔၏ တစ္ဘဝ တစ္ဘဝလွ်င္ တစ္မ်ိဳးတစ္မ်ိဳး ကိုးကြယ္ရာဘုရားမည္သည္ ေလာကဓာတ္၌ အလြန္မ်ားျပား၏။
ၾကပ္ၾကပ္ကိုးကြယ္ေလေလ .. အပါယ္ငရဲၾကပ္ၾကပ္နက္နဲေလေလသာ ျဖစ္၏။
( လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး)
Shared from Words of Buddha (FB)
No comments:
Post a Comment