ေတာ္ကူးဆရာေတာ္ဘုရား၏ ေက်ာင္းေပၚမွာ လက်ၤာနံေတာင္ျဖင့္ ေလ်ာင္းအိပ္ေနစဥ္မွာ ဆင္းရဲဒုကၡေဝဒနာ ေပၚလာျပန္တယ္။ ဗိုက္ေအာင့္၊ရင္ေအာင့္ အေၾကာဆြဲ၊ ဆို႔တက္ အသက္ရႉမရ၊ လႈပ္မရ၊ နာက်င္လြန္းလို႔ က်င္ၾကီး၊ က်င္ငယ္ေတာင္သြားရ၊ ေက်ာင္းေပၚမွာရွိေနတဲ့ကုဋီကို ကုန္းကုန္းေလး ေလးဖက္ေထာက္ကာ
ကေလးငယ္ သြားနည္းအတိုင္း တြားသြားခဲ့ရသည္။ ကုဋီေရာက္ျပီး က်င္ၾကီးက်င္ငယ္သြားျပီး ကိုယ့္ေနရာကို ေလးဖက္ေထာက္ကာ ကုန္းကုန္းႏွင့္ ျပန္ေရာက္လာျပီး ဘယ္လိုစိတ္ကူးရသလဲ ဆိုေတာ့ ယခု ဘယ္သူမွလည္းမသိပဲနဲ႕ ေသသြားရင္ မေကာင္းေသာေရာဂါဟု သူမ်ားေတြထင္ၾကမယ္။
အကယ္၍ တရားအားမထုတ္ရင္ေတာ့ ေဆးရံုကို အမွန္သြားရမယ္။ ေနာက္စိတ္က ျဖစ္ေပၚလာျပန္တယ္။ ယခု တရားအားထုတ္စဥ္မွာ အသက္ေသျခင္းသည္ ျမတ္တယ္။ ေသခ်င္ေသပါေစ။ စြန္႔စြန္႕စားစား ၾကိဳးစားအားထုတ္ရမယ္ဟု သေဘာပိုုက္ျပီး ရႈမွတ္လိုက္တာ အေနဆိုးတယ္၊ဗိုက္ေအာင့္တယ္ ရင္ၾကပ္တယ္၊
တံခါးေဘာင္ကို စြဲကိုင္ထားကာ ရႈမွတ္ေန၏။ မိနစ္ သံုးဆယ္ ေလာက္ၾကာေသာအခါ ေလေတြ တေဟ့ေဟ့ အန္ထြက္လာတယ္။ ဒီေတာ့ တံခါးေပါက္ကိုဖြင့္ျပီး ေလၾကီးပဲ အန္ထြက္လာတယ္။ နည္းနည္းသက္သာသြားတယ္။ ဆက္၍ ရႈမွတ္ျပန္ရာ ရင္ၾကပ္တယ္၊ ေမာတယ္ကို မိနစ္သံုးဆယ္ေလာက္ ရႈမွတ္ရာ ေလခ်ဥ္
အန္ထြက္လာျပီး ေလျဖတ္သလို ျပတ္သြားျပီး ရွင္းလင္းသြားတယ္။ ဗိုက္ေအာင့္၊ ရင္ေအာင့္ ေပ်ာက္ကင္းသြားျပီး အသက္ရႉလည္း ေကာင္းသြားတယ္။ အဲဒီေဝဒနာကို ရွာလည္းမေတြ႔ ျပတ္သြား၊ေပ်ာက္သြားသလို အကုန္ကင္းရွင္းသြားတယ္။
ေတာ္ကူးဆရာေတာ္ဥဴးနာဝိက
Buddhavasa Tiloka
ဘဝဆည္းဆာေနဝင္ခ်ိန္စာအုပ္ရွိလားခင္ဗ်
ReplyDelete