+big.jpg)
͋
ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကို ပြားျပီး သမထက်င့္စဥ္ကို က်င့္လို႔မရဘူးလား ေမးရင္ ရပါတယ္လို႔ ေျဖရမွာပါ။ သို႔ေသာ္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္မွာ အေျချပဳျပီးရတဲ့ သမာဓိက ဈာန္အထိ အပၸနာသမာဓိအထိ မေရာက္ဘူး၊ ဘာေၾကာင့္ မေရာက္သလဲဆိုရင္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္က အလြန္ေလးနက္တယ္၊ ပရမတၱ အာရံုျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္
ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကို အျချပဳတဲ့ သမာဓိဟာ ဈာန္အဆင့္အထိ မေရာက္ဘူးလို႔ေျပာတာ။
ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကို သမထက်င့္စဥ္အရ က်င့္မယ္ဆိုရင္ ဂုဏ္ေတာ္ရဲ႕အနက္ အဓိပၸါယ္ကို နားလည္ရမယ္၊ ဥပမာ‘အရဟံ’ဆိုရင္ ကိေလသာခပ္သိမ္းကို ဖယ္ရွားျပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားလို႔ အာရံုျပဳရမယ္၊ ပိုျပီး အဓိပၸါယ္ထင္ရွားေအာင ္ႏိႈင္းယွဥ္ျပီး စဥ္းစားရတယ္၊ ေအာ္ ငါ့မွာ ေလာဘဆိုတာ ရွိတယ္၊ ေဒါသဆိုတာလည္း ရွိတယ္၊ ေမာဟ ဆိုတာလည္းရွိတယ္၊ မာနဆိုတာလည္းရွိတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားမွာ ေလာဘဆိုတာလည္း မရွိဘူး ေဒါသဆိုတာလည္း မရွိဘူး၊ ေမာဟဆိုတာလည္း မရွိဘူး၊ မာနဆိုတာလည္း မရွိဘူး၊ ကိေလသာမွန္သမွ် လံုးဝကင္းစင္ေန
ပါကလားလို႔ ဒီလိုယွွဥ္ၾကည့္ုျပီး ႏွလံုးသြင္းရင္ အရဟံရဲ႕အဓိပၸါယ္ဟာ ပိုျပီးေပၚလြင္ ထင္ရွားလာႏိုင္တယ္၊ မိမိရဲ႕ စိတ္အစဥ္ဟာ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ထဲ နစ္ဝင္ေနရမယ္၊ ဒါမွသာ ဗုဒၶါႏုႆတိ ကမၼ႒ာန္းျဖစ္မယ္။
အဲဒီလို မဟုတ္ဘဲ ဂုဏ္ေတာ္ကို ရြတ္ျပီးပုတီးလံုး ခ်ေနလို႔ ပုတီးအေပၚ စိတ္ေရာက္ေနျပီး ဘုရားဂုဏ္ေတာ္အေပၚ စိတ္မေရာက္ဘူးဆိုရင္ ဗုဒၶႏုႆတိလို႔ေျပာလို႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘုရားရဲ႕ တကယ့္ဂုဏ္ အရည္အေသြးေတြေပၚ အာရံုေရာက္မွ ဝမ္းေျမာက္မႈ ပါေမာဇၨ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္မႈ ပီတိဆိုတာ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။
ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိဝံသ
(သမထႏွင့္ဝိပႆနာ)
Buddhavasa Tiloka
No comments:
Post a Comment