ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ မင္းကြန္း ဘက္၌ ၀ါဆုိေတာ္မူခဲ့သည္။ ထုိမွစ၍ မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီးထံသုိ႔ မင္းကြန္း ဓမၼနာဒါ ေက်ာင္းတုိက္မွ စာခ်ဘုန္းႀကီး ဦး၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသ သည္ ေန႔စဥ္ စာ၀ါလုိက္ေလ့ရွိ၏။
တစ္ေန႔သ၌ မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ႀကီးက စာ၀ါပုိ႔ခ်ေပးရင္း
“ဦးပဥၨင္း ေလာကမွာ ကုိယ္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ဘက္ရန္သူ တစ္ေယာက္ရွိေနၿခင္းဟာ အဆင္းရဲဆုံးပဲ” ဟူ၍ ဆုံးမေတာ္မူေလသည္။
ထုိစဥ္က စာခ်ဘုန္းႀကီး ဦး၀ိစိတၱကုိ အၿမဲတမ္းရန္လုပ္ေနသည့္ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးသည္ ဓမၼနာဒ ေက်ာင္းတုိက္အနီး၌ ရွိေလ၏။ ဦး၀ိစိ တၱအေနႏွင့္ အဆုိပါဘုန္းႀကီး ကိုယ္က်ဳိးနည္းေအာင္ ဘာတစ္ခုမွ် မၿပဳ လုပ္ရပါဘဲႏွင့္ အေႀကာင္းမရွိ ဆန္႔က်င္ဘက္လုပ္ေနသည္ ဟု ယူဆကာ ၎ဘုန္းႀကီးအေပၚ၌ ေမတၱာထားမရဘဲ ၿဖစ္ေနေလသည္။ ထုိအေႀကာင္း ကုိ မစိုးရိမ္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက သိရွိေတာ္မူသၿဖင့္ ဦး၀ိစိတၱအား တမင္ဆုံးမလုိက္ၿခင္း ၿဖစ္ေလ၏။
ဆရာေတာ္ႀကီး၏ အဆုံးအမကုိ နာယူၿပီးေနာက္ ဦး၀ိစိတၱသည္ ၎ အေပၚ ဆန္႔က်င္ဘက္ၿပဳလုပ္ေနသည့္ ဘုန္းႀကီးအေပၚ အထူးေမတၱာပုိ႔ ေပးေနခဲ့၏။ စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္ အထူးအဆန္းကေလးမ်ား ရရွိလာပါ ကလည္း မသုံးစြဲဘဲ ထုိဘုန္းႀကီးထံသို႔ ကိုယ္တုိင္သြားေရာက္လွဴဒါန္း ေလ၏။ ညေနခင္းႏွင့္ အားလပ္ခ်ိန္မ်ားတြင္ ၎အေပၚ က႑ေကာစ ၿပဳလုပ္ေနသည့္ ဘုန္းႀကီးထံသုိ႔ အေႀကာင္းမရွိအေႀကာင္းရွာ သြား ေရာက္လည္ပတ္ေလ့ရွိ၏။
ေန႔စဥ္ေတြ႔ရဖန္မ်ား ပုိ႔သသည့္ေမတၱာကလည္း စူးရွသၿဖင့္ က႑ ေကာစၿပဳလုပ္ေနသည့္ ဘုန္းႀကီးလည္း ဦး၀ိစိတၱႏွင့္ တစ္ရက္ထက္ တစ္ရက္ ဆက္ဆံေရးေၿပၿပစ္လာၿပီး အမုန္းစိတ္မ်ား ခ်စ္ခင္လာေတာ့ ၏။ ဦး၀ိစိတၱ အဖုိ႔လည္း စိတ္ခ်မ္းသာရာ ရရွိသြားေတာ့သည္။
Credit: သုတဇုန္
fb.com/thutazone
www.thutazone.com
No comments:
Post a Comment