The Quality Sleep

ဝိမုတၱိသုခ
ဒီရက္ပိုင္းမွာ ရထားစီးျဖစ္တုိင္း ရထားနံရံေပၚက ေမြ႕ရာေၾကာ္ျငာတစ္ခုရဲ႕စာတမ္းက ကြၽန္ေတာ့္အာ႐ုံကို ဖမ္းစားပါတယ္။ နာမည္ႀကီးအားကစားမယ္ကေလးရဲ႕ ဓာတ္ပုံႏွင့္ ဂ်ပန္လိုေရးထားတဲ့စာသားေတြရဲ႕အေပၚမွာ အဂၤလိပ္လို ထင္ထင္ရွားရွား ေရးထားတဲ့ စာေၾကာင္း က “The Quality Sleep” တဲ့။ ဒီစာေၾကာင္းကိုျမင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိတယ္။ ေမြ႕ရာေကာင္းေကာင္း၊ ေခါင္းအုံးေကာင္းေကာင္းေပၚမွာ အိပ္လုိက္႐ုံႏွင့္ေတာ့ လူေတြရဲ႕အိပ္စက္မႈဟာ အရည္အေသြး ျမင့္သြားႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ဒါဆို ဘယ္လိုမ်ဳိးအိပ္ရင္ အရည္အေသြးရွိရွိ အိပ္စက္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရႏိုင္မလဲလို႔ အေျဖေတြထုတ္ၾကည့္မိတယ္။

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ လူသားေတြအားလုံး ေန႔တုိင္းလို အိပ္စက္ၾကရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ျမင္ေန ေတြ႕ေနရတဲ့ တိရစၧာန္ေတြလည္း သူတုိ႔သက္တမ္းနဲ႕ ေလ်ာ္ညီတဲ့ အိပ္ခ်ိန္ေတြႏွင့္အိပ္ေနၾကပါတယ္။ လူေတြ မွာေတာ့ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ကေလးအရြယ္ေတြမွာ တစ္ေန႔တာရဲ႕နာရီေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အိပ္ခ်ိန္အျဖစ္ လိုအပ္ၿပီး အသက္ႀကီးလာတာႏွင့္အမွ် အိပ္ခ်ိန္က တျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့သြားပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ တခ်ဳိ႕ (၈)နာရီ ဒါမွမဟုတ္ (၆) နာရီေလာက္အိပ္ရရင္ အိပ္ေရးဝတတ္ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း (၄)နာရီ (၅)နာရီေလာက္အိပ္ၿပီး တစ္ေန ကုန္ေနႏိုင္ၾကတဲ့သူေတြလည္း ရွိေနတာပါပဲ။ တကယ္ ကေတာ့ အိပ္စက္ျခင္းဟာ လူသားေတြအတြက္ အကုန္ အက်အသက္သာဆုံး အပန္းေျဖစရာတစ္ခုလို႔ေျပာမယ္ ဆိုလည္း မမွားႏိုင္ပါဘူး။

'အိပ္၊ စား၊ ေပ်ာ္ပါး' ဒီသုံးပါးဟာ လူႏွင့္တိရစၧာန္ ေတြမွာ အားလုံးအတူတူလို႔ဆုိထားေတာ့ လူေတြအိပ္ တာႏွင့္ တိရစၧာန္ေတြအိပ္တာ ဘယ္လိုကြာျခားမႈရွိႏိုင္ မလဲလို႔ ႏႈိင္းယွဥ္စဥ္းစားခ်င္စရာေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိေနတတ္တဲ့ ေခြးေလး ေၾကာင္ေလး ေတြ၊ ငွက္ေလးေတြ၊ ၾကက္ေလးေတြကိုၾကည့္လိုက္ရင္ သူတုိ႔ေတြ တစ္ေန႔လုံး ကစားခ်င္ရင္ ကစား၊ ဗိုက္ဆာ တဲ့အခ်ိန္ အစာရွာ၊ စားစရာ ေတြ႕ရင္ စား၊ ဆန္႔က်င္ ဘက္ရန္သူႏွင့္ေတြ႕ရင္ ရန္မူ၊ မ်ဳိးပြားမယ့္ ရာသီမ်ဳိးမွာ ဆို တစ္ေနကုန္ အဲဒီကိစၥေတြႏွင့္အလုပ္ေတြ႐ႈပ္၊ ေနာက္ဆုံး ဘာမွလုပ္စရာမရွိရင္ ထိုးအိပ္ေနတတ္ၾကပါ တယ္။ ေျ>ြမလိုအေကာင္မ်ဳိးေတြဆို သူ အစာစားၿပီးလို႔ ဗိုက္တင္းသြားတာႏွင့္ တျခားဘာမွကိုမလုပ္ေတာ့ဘဲ ေခြၿပီး အိပ္ၾကေတာ့တာပါပဲ။

တခ်ဳိ႕လူေတြထဲမွာလည္း တစ္ေန႔လုံးနီးပါး အိပ္ ေနတတ္ၾကတဲ့သူေတြကို သတိထားမိဖူးမယ္ ထင္ပါ တယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း အသက္အရြယ္အိုမင္းရင့္ေရာ္လာ ၾကလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေရာဂါေဝဒနာတစ္ခုခုေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အိပ္ရာေပၚမွာ မွိန္းၿပီးေနၾကရတဲ့အခ်ိန္က တစ္ေန႔တာ မွာ ပိုမ်ားေနတတ္ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ စိတ္က် ေရာဂါလိုမ်ဳိး စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာခ်ဳိ႕ယြင္းမႈတစ္ခုခုျဖစ္တာ ေၾကာင့္ တစ္ေနကုန္အိပ္တတ္ၾကပါေသးတယ္။တခ်ဳိ႕ လည္း သြားရင္းလာရင္း တျခား ေထြေထြထူးထူးလုပ္ စရာမရွိတဲ့အခါမွာ ရထားစီးရင္း၊ ကားစီးရင္း ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ရသေလာက္အိပ္တတ္ၾကတဲ့သူေတြလည္းရွိ ပါတယ္။

တစ္ေနကုန္ တစ္ေနခန္း အလုပ္လုပ္ၾကရတဲ့သူ ေတြက်ေတာ့ အလုပ္ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္ခဲ့ၾကရလို႔ ညဘက္ အိမ္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ အိပ္ဖို႔ကုိုပဲ သူတုိ႔ေခါင္းထဲ ရွိၾကေတာ့တယ္။ ေရမိုးခ်ဳိး၊ ညစာကို ျမန္ျမန္သြက္သြက္ စားၿပီး တန္းအိပ္ၾကေတာ့တာပဲ။ တခ်ဳိ႕ ေသာက္တတ္၊ စားတတ္တဲ့သူေတြက်ျပန္ေတာ့ ညဘက္မွာ ေသာက္ထား၊ စားထားတဲ့ အရွိန္ေလးေတြႏွင့္ ယစ္ယစ္မူးမူး အိပ္ရာထဲ တန္းဝင္အိပ္တတ္ၾကျပန္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ တီဗီြ၊ ဗီြဒီယိုဇာတ္လမ္းေတြကို ႏွစ္ၿခဳိက္စြဲလမ္းၾကတဲ့ သူေတြ၊ စာအုပ္ဖတ္တာ စဲြတဲ့သူေတြ၊ အင္တာနက္စဲြတဲ့သူေတြ၊ ကာရာအုိေကသီခ်င္းဆုိတာ ဝါသနာပါတဲ့သူေတြ ဆိုရင္လည္း ေနာက္ဆုံး အိပ္မေပ်ာ္ခင္ အခ်ိန္အထိ သူတို႔စဲြလမ္းတဲ့အာ႐ုံကို အပန္းေျဖတဲ့အေနနဲ႔ခံစားရင္း အိပ္တတ္ၾကပါတယ္။ 

တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ဒီေန႔တစ္ေန႔စာ ႀကဳံဆုံခဲ့ရတာေတြ ထဲက စိတ္အလိုမက်ျဖစ္ခဲ့ရတာေတြ၊ တစ္ဦးဦးအေပၚ မေက်မနပ္ျဖစ္ရတာေတြကို အိပ္ရာထဲေရာက္တဲ့အထိ တႏုံ႔ႏုံ႔ေတြးရင္း၊ စိတ္ဆုိးေဒါသျဖစ္ရင္း ေနာက္ဆုံး အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္ၾကတယ္။ အလုပ္ကို အလြန္အကြၽံလုပ္ တဲ့သူေတြ၊ေက်ာင္းစာကို အလြန္အက်ဴးႀကဳိးစားသူေတြ ကလည္း ေနာက္ဆုံးအိပ္ေပ်ာ္သြားခ်ိန္အထိကို သူတို႔ အလုပ္ေတြ၊ စာေတြႏွင့္ လုံးလည္ခ်ာလည္လုိက္ရင္းက အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္ပါတယ္။

ကာမဂုဏ္ကို လိုက္စား ေပ်ာ္ပါးသူတခ်ဳိ႕က်ျပန္ ေတာ့လည္း မအိပ္ခင္ေလးမွာ မိမိတို႔အေဖာ္ႏွင့္ ကာမ ႏွင့္စပ္ႏႊယ္တဲ့အာ႐ုံေတြမွာ နစ္ေျမာစီးဝင္ရင္း အိပ္စက္ တတ္ၾကျပန္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လူေတြက်ေတာ့ လြယ္လြယ္ ႏွင့္အိပ္မေပ်ာ္တတ္ၾကျပန္ဘူး။ သူတုိ႔ေတြက်ေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္ခင္အခ်ိန္မွာ အိပ္ရာေပၚလဲွေနရင္းက ေတာင္ေတာင္အီအီေတြ ေလွ်ာက္ေတြးရင္း၊ စဥ္းစားရင္း ႏွင့္ ေနာက္ဆုံး ခႏၶာကိုယ္ တအားပင္ပန္းလာေတာ့မွပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္ၾကတယ္။

အခုေျပာခဲ့တဲ့ လူေတြရဲ႕ အိပ္စက္ပုံေတြကို စိစစ္ ၾကည့္လိုက္ရင္ စဲြလမ္းမႈေတြ၊ ယစ္မူးမႈေတြ၊ ေလာဘ ေတြ၊ တဏွာရမၼက္ေတြ၊ေဒါသေတြ၊စိတ္ပ်ံ႕လြင့္မႈေတြ၊ ေမာဟေတြႏွင့္ျပည့္ႏွက္ေနရင္းကေန အိပ္စက္လုိက္ၾက တာမို႔ သူတုိ႔ေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ေမြ႕ရာေပၚမွာပဲ အိပ္ၾကပါေစ၊ သူတို႕ရဲ႕အိပ္စက္ျခင္းဟာ အရည္ အေသြးရွိရွိ အိပ္တာပါလို႔ေျပာဖို႔ေတာ့ ခက္ပါလိမ့္မယ္။ အားမနာတမ္းသာ ေျပာရရင္ တိရစၧာန္ေတြအိပ္တာမ်ဳိး ထက္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ပိုသာႏိုင္မွာတဲ့လဲ။
ကဲ . .ဒီေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အရည္အေသြးျမင့္ျမင့္ အိပ္တတ္ၾကတဲ့သူေတြအေၾကာင္းကို ထပ္ၿပီးေလ့လာ ၾကည့္ၾကပါဦးစို႔။

ဘာသာေရးစာေပေတြမွာ ဖတ္ၾကည့္မိေတာ့ ပထမဆုံး ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး က်ိန္းစက္ေတာ္မူပုံကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးဟာ ညဥ့္သုံးယံမွာ အလယ္မဇၩိမယံကို သုံးပုံပုံၿပီး ပထမႏွစ္နာရီမွာ ေရာက္လာၾကတဲ့ နတ္ ျဗဟၼာေတြကို တရားေဟာေတာ္မူပါတယ္။ ဒုတိယ ႏွစ္နာရီမွာေတာ့ က်ိန္းစက္ေတာ္မူပါတယ္။ အဲဒီလို က်ိန္း စက္ေတာ္မူတဲ့အခါမွာ ထမယ္ဆုိတဲ့ အမွတ္သညာကို ျပဳၿပီးေတာ့ စတုတၴစ်ာန္(သို႔)ဖလသမာပတ္ကို ဝင္စား ၿပီး က်ိန္းစက္ေတာ္မူပါတယ္တဲ့။ ႏွစ္နာရီ က်ိန္းၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ က်ိန္းစက္ေနရာကေန ျပန္လည္ ထေတာ္မူၿပီး ကိုယ္လက္သုတ္သင္၊ စႀကႍေလွ်ာက္၊ ဒီေန႔ အတြက္ ေလာကမွာ ဘယ္သူေတြကို ေခ်ခြၽတ္ရမလဲလို႔ ၾကည့္ေတာ္မူပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားဟာ တစ္ေန႔တာ လုံးမွာ ႏွစ္နာရီပဲ က်ိန္းေတာ္မူၿပီး က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြကို ေလာကသားေတြအတြက္ အသုံးခ်ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

အရွင္မဟာကႆပမေထရ္၊ စကၡဳပါလမေထရ္ အစရွိတဲ့ ေနသဇိၨဓုတင္ကို ေဆာင္ထားၾကတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးေတြကေတာ့ ေက်ာခင္းၿပီး အိပ္စက္တာကို ပယ္ေတာ္မူၾကၿပီး ထိုင္လ်က္သာ အသက္ထက္ဆုံး က်ိန္းစက္ေတာ္မူခဲ့ၾကပါတယ္။ 

ဒီဘက္ေခတ္မွာ ထင္ရွားတဲ့ ေဝဘူဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးတုိ႔၊ေတာင္ပုလုဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးတို႔လည္း ေနသဇၨိဓုတင္ေဆာင္ ပုဂၢဳိလ္မ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကိုရည္မွန္းၿပီး ဝီရိယထန္ထန္ႏွင့္အားထုတ္ ႀကဳိးပမ္း ေနေနၾကတဲ့ ရဟန္းပုဂၢဳိလ္ေတြႏွင့္ ေယာဂီ သူေတာ္စင္ေတြဆိုရင္လည္း ေန႔စဥ္ အခ်ိန္တုိင္းနီးပါး သတိပ႒ာန္တရားကို အပတ္တကုတ္ ပြားမ်ားေနၾက တာမို႔ အိပ္ခ်ိန္ အင္မတန္မွကို နည္းပါးၾကပါတယ္။
ဒီလို တစိုက္မတ္မတ္အားထုတ္ေနၾကတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ ေတြကို ဆရာသမားမ်ားက အိပ္တာႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ၾသဝါဒေပးဆုံးမတာေတြကလည္း စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္း သလို လိုက္နာက်င့္သုံးဖြယ္ရာလည္း ေကာင္းပါတယ္။ ေတာင္ပုလုဆရာေတာ္ႀကီးက ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက စတင္ တရားအားထုတ္စဥ္အခ်ိန္ေတြတုန္းက တရား တိုးတက္မႈႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေမးခဲ့တဲ့ေမးခြန္းက
''အိပ္မက္ထဲမွာ တရားအားထုတ္ဖူးၿပီလား'' ဆိုတဲ့ ေမးခြန္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္က ပထမေတာ့ အိပ္မက္ထဲအထိ ဘာဝနာ မေရာက္ႏိုင္ခဲ့ေသးေပမဲ့ ေနာင္ေတာ့ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ တရားအားထုတ္ ျဖစ္လာတယ္လို႔ဆုိပါတယ္။ ပဲခူး ေအာင္သုခဆရာေတာ္ ႀကီးကေတာ့ အရွိန္မပ်က္ဆက္လက္အားထုတ္ေနတဲ့ ေယာဂီမ်ားကို အိပ္မေပ်ာ္မီအခ်ိန္ေလးမွာ မိမိသိထား ၿပီးသား တရား(သို႔)သမာပတ္ တစ္ခုခုကို အဓိ႒ာန္ျပဳ ဝင္စားၿပီး အိပ္ၾကဖို႔ ညႊန္ၾကားပါတယ္။ အိပ္တာဟာ အခ်ိန္ပိုင္းေသလိုက္တာပဲမို႔ ေသခါနီးေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ အတြက္လည္း ေန႔စဥ္ျပင္ဆင္ၿပီးသားျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ခိုင္းတဲ့သေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။

တရားကို ေဇာက္ခ်လုပ္ေနတာ မဟုတ္ေသးတဲ့ အတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လို ႐ိုး႐ိုးလူသာမန္ေတြေရာ ဘယ္လိုနည္းေတြႏွင့္ အရည္အေသြးရွိရွိ အိပ္စက္ႏိုင္ မလဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္ စဥ္းစားမိသေလာက္ ခ်ေရးၾကည့္ပါ မယ္။ စာဖတ္သူမိတ္ေဆြေတြကလည္း မိမိတုိ႔ သိထား တာေလးေတြ ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပန္လည္ ေဝငွေပးေစခ်င္ပါ တယ္ခင္ဗ်ာ။
အလြယ္ကူဆုံး စလုပ္လို႔ရတာကေတာ့ အိပ္ခါနီး ကိုယ္လက္သန္႔စင္ၿပီးတာနဲ႔ အခ်ိန္ေလး နည္းနည္းယူ ၿပီး ဘုရားရွိခုိး၊ သီလယူ၊ ဂုဏ္ေတာ္ပြား၊ ေမတၱာပို႔၊ ပုတီးစိပ္၊ အမွ်ေဝ စသျဖင့္ ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေလး မအိပ္ခင္ ကုသိုလ္ယူၿပီးမွ အိပ္မယ္ဆိုရင္ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီအတိုင္းႀကီး လဲွအိပ္ပစ္လုိက္တာထက္စာရင္ အရည္အေသြးတက္လာမွာ အမွန္ပါပဲ။

ဒီေနရာမွာ ဆရာေတာ္ရေဝႏြယ္(အင္းမ) ေျပာဖူး တာေလးကို အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္တုန္း မွ်ေဝေပးခ်င္ပါ တယ္။ ဆရာေတာ္က မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီးအဆုံး အမဆိုၿပီး ေျပာျပတာပါ။ အိပ္ခါနီးသီလယူတဲ့အခါမွာ ႐ိုး႐ိုးငါးပါးသီလကိုမယူဘဲ ရွစ္ပါး၊ ကိုးပါး စတဲ့ ဥပုသ္ သီလတစ္ခုခုကို ေျပာင္းယူလုိက္ျခင္းျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေန တဲ့အခ်ိန္တစ္ေလွ်ာက္လုံးမွာ ကိုယ္က ဥပုသ္ေစာင့္ၿပီး သားျဖစ္သြားသလို ကိုယ္ယူထားတဲ့သီလကလည္း က်ဳိးပ်က္စရာ အေၾကာင္းမရွိတဲ့အတြက္ သီလလည္း စင္ၾကယ္ပါတယ္ တဲ့။ ေနာက္ၿပီး ေန႔စဥ္ ေန႔တုိင္းလည္း ဥပုသ္ေစာင့္ခြင့္ရသြားပါတယ္။ (အိမ္ေထာင္သည္ မ်ားကေတာ့ မိမိေစာင့္ထိန္းႏိုင္သေလာက္သာ သင့္ေလ်ာ္ သလို ေဆာက္တည္ၾကပါရန္။)အိပ္ခါနီးအခ်ိန္ေလးမွာ ငါဟာ ဥပုသ္သည္တစ္ေယာက္ပါလားဆုိတဲ့ ၾကည္လင္ ဝမ္းေျမာက္တဲ့စိတ္ေလးႏွင့္အိပ္လိုက္ရေတာ့ မိမိရဲ႕ အိပ္စက္ျခင္းဟာ သာမန္အိပ္စက္ျခင္းထက္ ပိုၿပီး အရည္အေသြးျမင့္တက္သြားႏိုင္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ ပိုၿပီး အရည္အေသြးတက္ေအာင္ ဆုိရင္ေတာ့ ဘုရားရွိခိုး၊ သီလယူတာေတြ အားလုံးလုပ္ၿပီး လို႔ လွဲအိပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အခ်ိန္ အထိ ဂုဏ္ေတာ္တစ္ခုခုကိုပြားတာ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေမတၱာပို႔ ေနတာ ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ေနမယ္ဆိုရင္လည္း ျဖစ္တာပါပဲ။တရားအားထုတ္ဖူးတဲ့အေလ့အက်င့္ ရွိထားတဲ့သူေတြ ဆိုရင္ေတာ့ အိပ္ခါနီး ဘုရားရွိခိုးတာ၊ သီလေစာင့္တာ စတာေတြလုပ္ၿပီးရင္ တကယ္လို႔ အခ်ိန္လည္းေပးႏိုင္ ဦးမယ္ဆိုရင္ တရားကို မိနစ္ပိုင္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ထိုင္ အားထုတ္ၿပီးမွအိပ္မယ္ဆိုရင္ စိတ္ၾကည္လင္ေအးခ်မ္း ၿပီးေတာ့ အိပ္စက္ၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီထက္လုပ္ႏိုင္ ရင္ေတာ့ အိပ္ရာေပၚလွဲေနရင္းက အိပ္မေပ်ာ္ခင္အထိ ဆက္ၿပီး တရားအာ႐ုံျပဳေနလုိက္မယ္ဆိုရင္လည္း ျဖစ္ တာပါပဲ။

ဒီေနရာမွာ လဲွအိပ္ရင္း တရားမွတ္ဖို႔အတြက္ သင့္ေလ်ာ္တဲ့ အားထုတ္နည္းတစ္ခုက Body Sweeping Meditation (Body Scan Meditation) နည္းပါ။ တရား အားထုတ္တဲ့အလုပ္ကို မလုပ္ဖူးေသးတဲ့သူေတြအေန ႏွင့္လည္း စမ္းၿပီးလုပ္ၾကည့္ဖို႔ရာ လြယ္ကူပါတယ္။
အားထုတ္နည္းကေတာ့ အိပ္ရာေပၚ လဲွအိပ္လိုက္ ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကို သက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ေအာင္ထား လိုက္ပါ။ အသက္ကို မွန္မွန္ေလးပဲ ႐ွဴသြင္း႐ွဴထုတ္လုပ္ ေနလုိက္ပါ။ ၿပီးရင္ ဦးေခါင္းငယ္ထိပ္ကို သိစိတ္ေလး ကို ပို႔လုိက္ပါ။ ငယ္ထိပ္ေနရာမွာ ေလာေလာဆယ္ျဖစ္ ေနတဲ့ တင္းမႈေတာင့္မႈ၊ ပူမႈေအးမႈ စတာ တစ္ခုခုႏွင့္ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕တုန္ခါေနမႈမ်ဳိးေလးေတြကို သတိထား မိလာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါကေလးေတြထဲက ထင္ရွားတာ တစ္ခုခုကို သိၿပီးေနလုိက္ပါ။ အဲဒီငယ္ထိပ္ေနရာကေန ဦးေခါင္းရဲ႕ေအာက္ဘက္ပိုင္းဆီသို႔ သိစိတ္ကေလးကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပို႔ေပးပါ။ စိတ္ကေလးေရာက္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းတိုင္းမွာ လတ္တေလာျဖစ္ေပၚ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ထင္ရွားတဲ့အေျခအေနတုိင္းကို သိသိ ေပးပါ။ ဦးေခါင္း၊ မ်က္ႏွာ၊ လည္ပင္း၊ ဂုတ္၊ ပခုံး၊ လက္ႏွစ္ဘက္၊ ရင္ဘတ္၊ ဝမ္းဗိုက္၊ ေက်ာ၊ ဆီးခုံ၊ တင္ပါး၊ ေျခေထာက္ေတြအထိ အဆင့္ဆင့္ ဆင္းလာ ၿပီး ေနာက္ဆုံး ေျခေခ်ာင္းေလးေတြဆီေရာက္တဲ့အထိ စိတ္ကေလးႏွင့္ၾကည့္ေပးပါ။ ေခါင္းကေန ေျခေထာက္ အထိေရာက္ဖို႔အတြက္ အနည္းဆုံး (၁၅)မိနစ္ေလာက္ အခ်ိန္ၾကာတတ္ပါတယ္။ ပိုအေသးစိတ္ႏိုင္ေလ ပိုၾကာ ေလပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အိပ္ေပ်ာ္ခါနီးမွာ ျပဳလုပ္တာျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေျခေထာက္ေရာက္တဲ့အထိကို ခံမွာမဟုတ္ပါ ဘူး။လမ္းတစ္ဝက္မွာတင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုလုပ္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အခါမွာ ႏွစ္ႏွစ္ ၿခဳိက္ၿခဳိက္ႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္သလို ႏိုးလာတဲ့အခါမွာလည္း ခႏၶာကိုယ္ေရာ၊ စိတ္ေရာ လန္းဆန္းေနတတ္ပါတယ္။
တကယ္လို႔မ်ား ေျခေခ်ာင္းေတြအထိေရာက္ၿပီးဆုံး သြားတဲ့တိုင္ေအာင္မွ အိပ္မေပ်ာ္ေသးဘူးဆိုရင္ ငယ္ထိပ္ကေန တစ္ခါျပန္စၿပီး ခုနကအတုိင္း ခႏၶာကိုယ္ ကို အစကေန အဆုံး ျပန္ၾကည့္ေပး႐ုံပါပဲ။ 

အိပ္ခါနီး ပြားမ်ားဖို႔သင့္ေလ်ာ္တဲ့ တျခားကမၼ႒ာန္း ေတြကေတာ့ အသုဘကမၼ႒ာန္းႏွင့္ မရဏာႏုႆတိ ကမၼ႒ာန္းေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အိပ္တယ္ ဆုိတာ နာရီပိုင္းေသတာမို႔ ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ကို လူေသ ေကာင္အျဖစ္ ႏွလုံးသြင္းသေဘာထားၿပီး အသုဘ ဘာဝနာ စီးျဖန္းအိပ္မယ္ဆိုလည္း ရတာပါပဲ။ ဒီလိုမွ မဟုတ္လည္း မိမိကိုယ္ကို ဒါငါေသရေတာ့မယ့္ ေနာက္ဆုံး အခ်ိန္ပါလားလို႔ႏွလုံးသြင္းၿပီး ငါ အခုေသရင္ ဘယ္လို စိတ္မ်ဳိးႏွင့္ေသမွာလဲဆုိတာကို ကိုယ့္ဘာသာ ဆင္ျခင္ သတိေပးရင္း ကိုယ္ကြၽမ္းက်င္ရာ ႏွစ္သက္ရာ ဘာဝနာတစ္ခုခုကို ႏွလုံးသြင္း အိပ္စက္မယ္ဆုိလည္း အိပ္စက္ျခင္းဟာ ပုံမွန္ထက္ေတာ့ အရည္အေသြး ျမင့္သြားမွာ အမွန္ပါပဲ။

အဘိဓမၼာထဲက စကားႏွင့္ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဟာ ဘဝင္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ ဘဝင္စိတ္ဆုိတာ ဘယ္အာ႐ုံကိုမွမယူ၊ မသိ တဲ့ စိတ္တစ္မ်ဳိးပါပဲ။ တစ္ေန႔တာမွာ အေၾကာင္းအား ေလ်ာ္စြာ ျမင္, ၾကား, နံ, သိ စတဲ့ အာ႐ုံငါးပါးႏွင့္ဆုိင္တဲ့ ဝိညာဏ္အသိစိတ္ေတြ ေပၚလာတဲ့ အခိုက္ေလးေတြမွာ ဘဝင္စိတ္က ခဏျပတ္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္ အသိစိတ္ တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခုၾကားမွာ ဘဝင္စိတ္ေတြက ခိုေနတတ္ပါေသးတယ္။ ခႏၶာကိုယ္မွာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈ ေတြေၾကာင့္ ထိနမိဒၶေတြ အားႀကီးသြားတဲ့အခုိက္မွာ သိစိတ္ေတြျပတ္ၿပီး ဘဝင္စိတ္ေတြ ဆက္တုိက္ျဖစ္သြား တဲ့အခ်ိန္ကိုပဲ အိပ္တယ္လို႔ေခၚရတာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဘဝင္စိတ္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ဟာ သတိကင္းမဲ့တဲ့အခ်ိန္ပဲျဖစ္ ပါတယ္။ သတိအားေကာင္းလာတဲ့သူမွာ ဘဝင္စိတ္ျဖစ္ တဲ့အႀကိမ္ေရ နည္းနည္းလာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း တရား ႏွလုံးသြင္းေနၾကတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား အိပ္ခ်ိန္ နည္းပါးသြားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူ႕ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္အတြက္သာ မျဖစ္မေန အိပ္လိုက္ၾကရေပမဲ့ ျပန္ထမယ္ဆုိတဲ့ အမွတ္သညာကို စိတ္ကညႊတ္ထားတဲ့ အတြက္ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ အိပ္ေနရာကေန ၾကည္ၾကည္လင္လင္ လန္းလန္းဆန္းဆန္းႏွင့္ ျပန္လည္ ႏိုးထလာတတ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။

အခုေျပာသြားတာေတြက ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေတြ ကိုယ့္ ဘာသာျပန္လည္စိစစ္ၿပီး အေျဖထုတ္ၾကည့္ႏိုင္ေလာက္ မယ္ ထင္ပါတယ္။ ငါတုိ႔ေတြ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း အိပ္ေန ၾကတာ အရည္အေသြးမီအိပ္စက္ျခင္းမွ ဟုတ္ပါရဲ႕လား ဆုိတာ။ ဒီအေျဖကို ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ပဲ ျပန္ေျဖႏိုင္ၾက လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ႏွင့္ သူေတာ္ေကာင္းေတြ အိပ္စက္ၾက ပုံကို အတုယူအားက်ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔လည္း တတ္ႏိုင္ သေလာက္ အရည္အေသြးမီ အိပ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကဳိးစားၾကည့္ ၾကရေအာင္လားဗ်ာ။
ကဲ . .စာဖတ္ေနၾကတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ အားလံုး Quality Sleep ႏွင့္ ေန႔စဥ္အိပ္စက္ႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ။

ေလးစားစြာျဖင့္ -
ဝိမုတိၱသုခ