ဝိပႆနာ ကို လွည့္စားသူမ်ား

ဝိပႆနာ အားထုတ္ေနၾကတဲ့ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားဟာ သံသရာက လြတ္ေျမာက္ရာ နိဗၺာန္ရဖို ့ထက္ ပထမဆံုး အပါယ္ေလးပါးလြတ္ေျမာက္ရာ ေသာတာပန္ ျဖစ္ဖို ့က်င့္ၾကံအားထုတ္ေနၾကရပါတယ္။
စစ္မွန္တဲ့ မဂ္ဖိုလ္ ရဖို ့၊ အတုေရာင္ မဂ္ နဲ ့မၾကံဳေတြ ့ထားရင္ စစ္မွန္တဲ့မဂ္ဆိုတာ သိဖို ့ခက္ခဲပါတယ္။ဘုရားရွင္သက္ေတာ္ထက္ရွားရွိစဥ္က တရားနာရင္းပင္ ေသာတာပန္၊သကဒါဂါမ္၊အနာဂမ္ နဲ ့ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားၾကသူအရိယာမ်ား ရွိၾကေသာ္လည္း၊မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကာလမွာေတာ့.. ကိုယ္တိုင္ က်ိဳးစားအားထုတ္မွသာ မဂ္ဉာဏ္ဖိုလ္ဉာဏ္ရၾကမယ္ဆိုတာ ယံုမွား သံသယ ျဖစ္ဖြယ္မရွိပါ။အဲဒီလို က်ိဳးစားေနၾကေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ အေထာက္ကူျဖစ္ေစရန္ ဖတ္ရႈထားမိေသာ စာမ်က္ႏွာ တစ္ခုကို ဓမၼဒါနျပဳလိုက္ပါသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ အခ်ိန္ ရွင္မဟာကႆဖကိုယ္ေတာ္ႀကီးက ဘုရားသခင္ကိုယ္ ေတာ္ျမတ္ႀကီးကို ေမးပါတယ္…။
အရွင္ဘုရား … တဲ့ "သိကၡာပုဒ္" ေတြ "နည္း" တုန္းက "ရဟႏၲာ" ေတြ သိပ္ျဖစ္တာဘဲ … တဲ့ ။
အရွင္ဘုရားက သိကၡာပုဒ္ေတြ ေပၚတိုင္းေပၚတိုင္း၊ တိုးလိုက္ေတာ့ ႏွစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္ -ခုႏွစ္ သြယ္ေတာင္ျဖစ္သြားေတာ့ ရဟႏၲာအျဖစ္ နည္းသြားတယ္ဘုရား၊ အဲဒါဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္မတံုးလို႔ ဘုရားကို ေလွ်ာက္တယ္.. တဲ့။
ျမတ္စြာဘုရားက ဘယ္လိုေျဖသလဲဆိုေတာ့...
"သဒၶမၼပဋိ႐ူပက"ဆိုတာရွိတယ္… တဲ့ ၊ အဓိပၸါယ္က တရားအတုေတြ ေပၚလာလို႔ရွိရင္လည္း အဲဒီတရားတုေတြ ေပၚလာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ "ရဟႏၲာ"အျဖစ္နည္းတယ္ .. . တဲ့ ။

တကယ္ကို က်ိဳးစားအားထုတ္ေနတဲ့ ဓမၼမိတ္ေဆြေတြရဲ ့ဉာဏ္စဥ္ဟာ တက္လာတာနဲ႔အမွ် ျဖစ္ပ်က္ျမင္လာတဲ့ "ဥဒယဗၺယဥာဏ္"မွာ "အဓိဂမပဋိ႐ူပက" လို ့ေခၚတဲ့ "နိဗၺာန္ အတု" ဝင္တတ္ပါတယ္။
အဲဒီနိဗၺာန္အတုဝင္လာတဲ့ အခါ ေယာဂီဟာ ဒါ "နိဗၺာန္"ဘဲဆိုၿပီး တရားရပ္ ပစ္လိုက္တတ္ၾကပါတယ္ … ။

ေက်းဇူးရွင္မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ေဟာပါတယ္....
"ငါေတာ့ျဖင့္ "ေသာတာပတၱိမဂ္" ဆိုက္ၿပီ "နိဗၺာန္" ျမင္ၿပီဆိုၿပီးေတာ့ ရပ္လိုက္ေတာ့ တရားကေတာ့ "ဥဒယဗၺယ" ျဖစ္ပ်က္ဆိုေတာ့ ဆံုးမွမဆံုးေသးဘဲ…၊မဆံုးေသးခ်ိန္မွာ ဒကာ ဒကာမေတြ မွတ္ထားလိုက္စမ္းပါတဲ့၊ နိဗၺာန္အတု ဝင္လာတယ္။ ရဟႏၲာ အျဖစ္နည္းတာ နိဗၺာန္အတုဝင္လို႔ပါ....တဲ့။"
ဓမၼမိတ္ေဆြတို ့သိထားသင့္တဲ့ အဲဒီ မဂ္အတု ၁၀ပါး ေဖၚျပေပးလိုက္ပါတယ္။
ခုနေျပာသလို ဓမၼမိတ္ေဆြဟာ ဉာဏ္စဥ္တက္လာလို ့ ျဖစ္ပ်က္ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ အဲဒီမဂ္အတု ထဲက တမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ ့ၾကံဳေတြ ့တတ္ပါတယ္။
၁။ ၾသဘာသ=အလင္းေရာင္
၂။ ပီတိ=၀မ္းသာမႈလြန္ကဲလာျခင္း
၃။ ဉာဏ=ဉာဏ္ထက္ျမက္ျခင္း
၄။ ပႆဒၶိ=ကိုယ္စိတ္ျငိမ္းေအးေနျခင္း
၅။ သုခ=တစ္ကိုယ္လံုးခ်မ္းသာမႈစိမ္႔ေနျခင္း
၆။ အဓိေမာကၡ=လြန္ကဲေသာယံုၾကည္မႈသဒၶါျဖစ္ျခင္း
၇။ ဥပ႒ာန=စြဲၿမဲေသာသတိေကာင္းေနျခင္း
၈။ ပဂၢဟ=လံု႔လ၀ီရိယဇြဲထက္သန္ေနျခင္း
၉။ ဥေပကၡာ=၀ိပႆႏုေပကၡာႏွင္႔အာ၀ဇၨႏုေပကၡာတို႔ျဖစ္ျခင္း
၁၀။ နိကႏၲိ=ေရွ႕ပိုင္းကုိးမ်ဳိးကိုႏွစ္သက္တြယ္တာျခင္းဆုိၿပီး (၁၀)မ်ိဳးရွိပါတယ္။
ခုလို မသိထားျပန္ရင္လည္း ကမၼ႒ာန္းဆရာမပါဘဲ မိမိဖာသာ တရားအားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြထဲ ဝိပႆနာမကြ်မ္းက်င္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တို႔က "မဂ္ရျပီ" လို ့ထင္ၿပီး ေရွ႕ဆက္အားမထုတ္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ တရားထူးရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီမဂ္တု(၁၀)မ်ိဳးကုိေတာ့ ဝိပႆနာအားထုတ္သူတုိင္း သိထားသင့္ပါတယ္။
အဲဒီ မဂ္အတု(၁၀)ပါးကို...
"ဝိပႆႏုပကၠိေလသ"=ဝိပႆနာညစ္ညဴးေၾကာင္းတရားမ်ား”လို ့ေခၚေပမဲ့...
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးကေတာ့ မွတ္ရလြယ္ကူေအာင္
"မဂ္တု (၁၀)ပါး"လုိ႔ သံုးႏႈန္းေလ့ ရွိပါတယ္။

( ၁ ) "ၾသဘာသ"=အလင္းေရာင္

ခႏၶာကိုယ္က အေရာင္အဆင္း ထြက္တတ္တယ္..တဲ့၊ ျဖစ္ပ်က္အားထုတ္ရင္း"ဥဒယဗၺယဥာဏ္"က ရင့္သန္လာေတာ့ မိမိ ရဲ ့ခႏၶာကိုယ္က အေရာင္အဆင္း ထြက္လာတတ္ပါတယ္ …
အဲဒီလို ကိုယ္ေပၚ အေရာင္အဆင္းထြက္လာေတာ့...
ေၾသာ္… ဒါ "မဂ္"က ထြက္လာတဲ့ အေရာင္ပဲ ဆိုၿပီး ဒါ "မဂ္ဥာဏ္"ရတဲ့သေဘာဘဲလို႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ထင္တတ္ၾကပါတယ္… ဒါ့ေၾကာင့္ အေရာင္အဆင္းကို အာ႐ံုျပဳပစ္လိုက္ၾကပါတယ္ ။
အေရာင္ဘက္လွည့္သြားၿပီး သာယာ ပစ္လိုက္တဲ့အခါ ဥာဏ္ကေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး၊ သို ့ေသာ္ အေရာင္ ကေတာ့ ထြက္လ်က္ပါဘဲ …။ အဲဒီမွာလည္း သူ႔ဟာသူ "မဂ္" ရလို႔ ခႏၶာက အေရာင္ထြက္လာတာဘဲဆိုၿပီး ရပ္ပစ္လိုက္ ေတာ့ တရားတု ဝင္လာတတ္တယ္..တဲ့၊ နိဗၺာန္လည္း မဟုတ္ဘူး၊မဂ္လည္း မဟုတ္ဘူး…။
တစ္ခ်ဳိ ႔ေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အေရာင္ထြက္သလဲ ဆိုယင္...
တင္ပလႅင္ေခြတစ္ခုလံုးမွာ တစ္ကိုယ္လံုးကေနၿပီး အေရာင္ေတြျဖာထြက္တတ္တယ္...တဲ့။
တစ္ခ်ဳိ ႔က် ေတာ့လည္း ဒီတိုက္တစ္ခုလံုးျမင္လာေအာင္ထြက္တတ္တယ္။တစ္ခ်ဳိ ႔က်ေတာ့လည္း ေကာင္းကင္ကက်ေအာင္လင္းတယ္၊
ျမတ္စြာဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး က အဲဒီလို ျဖစ္ပ်က္ ျမင္တဲ့ဥာဏ္တုန္းက ဆိုရင္ ေအာက္အဝီစိ က်ေအာင္လင္းတယ္… ၊ အထက္ျဗဟၼာျပည္ထိ ေအာင္ လင္းထြက္တယ္… လို ့ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီး ေဟာထားတဲ့ တရားမွာ နာၾကားဖူးပါတယ္။
အဲဒါကို မဂ္ရလို႔ထင္ၿပီး ေယာဂီပုဂၢိဳလ္က အားထုတ္ေနရက ရက္ပစ္လိုက္တတ္တယ္ ၊ ငါ မဂ္ရလို႔ အေရာင္ထြက္တာဘဲဆိုၿပီး အေရာင္ဘက္လွည့္လိုက္တယ္၊ ဟိုျဖစ္ပ်က္ ဖက္ ျပန္ မလွည့္ေတာ့ဘူး… .အားရတင္းတိမ္တဲ့ဘက္ လွည့္သြားပါေတာ့တယ္…. ။အဲဒီအခါမွာ.. တရားထူးရဖို ့လြဲေခ်ာ္ရပါေတာ့တယ္။


( ၂ ) "ပီတိ"=၀မ္းသာမႈလြန္ကဲလာျခင္း

အေရာင္မလာတဲ့ပုဂၢိဳလ္မွာေတာ့ ပီတိဆိုတာလာပါလိမ့္မယ္ …
ပီတိဆိုတာက တစ္ခါတည္း ခႏၶာကိုယ္ႀကီးႂကြသြားၿပီး၊ ေပါ့ပါးသြားၿပီး၊ ၾကက္သီးေတြက ထ..လို႔ ေကာင္းကင္ပ်ံ ေတာ့မလိုလို၊ ထိုင္ရမွန္းမသိ၊ ထရမွန္းမသိ၊ ဒီလိုျဖစ္လာတတ္ပါတယ္… ။
ဒါကလည္း "ဥဒယဗၺယ" - ဆိုတဲ့ ျဖစ္ပ်က္ကို ျမင္တဲ့ဥာဏ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတတ္တာပါဘဲ…။
ပီတိ-ငါးမ်ဳိးရွိပါတယ္
ခုဒၵကာပီတိ၊
ခဏိကာပီတိ၊
ၾသကႏၲိကာပီတိ၊
ဥေဗၺဂါပီတိ၊
ဖရဏာပီတိ လို ့ဆိုၿပီး ဒီ ပီတိ( ၅ )မ်ိဳး ဟာ ျဖစ္ေပၚလာသည္။
ေလ့လာထားသေလာက္ "ပီတိ" ( ၅ )မ်ိဳးကို အက်ယ္ခ်ဲ ့ၿပီး ေဖၚျပပါရေစ။

♦ခုဒၵကာပီတိ
မိမိကို္ယ္ထဲမွာဖ်င္းခနဲ႔ ၾကက္သီးထျခင္း၊ အသားေရ ဆိုးဆိုးဆတ္ဆတ္လႈပ္ျခင္း၊ မ်က္ရည္ယိုထြက္ျခင္း၊ ရင္ထဲႏွလံုးထဲ၌ ဖိုကနဲ႔၊လိႈက္ကနဲ႔တက္ႂကြျခင္း၊ ကို္ယ္ထဲ၌ စိမ့္ကနဲ႔၊ ၿငိမ့္ကနဲ႔ ေကာင္းသြားတာေတြ တို႔ကိုျဖစ္ေစၿပီးေတာ့ တစ္ၾကိမ္ထဲ နဲ ့ ေပ်ာက္ျငိမ္းသြားတဲ့ ႏွစ္သိမ့္အားရမႈဟာ"ခုဒၵကာပီတိ"ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

♦ခဏိကာပီတိ
ေသးငယ္တဲ့ ႏွစ္သိမ့္အားရမႈ လို ့ဆိုလိုပါတယ္။ တဖ်င္းဖ်င္းႏွင့္ ၾကက္သီးထျခင္း စသည္ တို႔ကို ဆင့္ကာဆင့္ကာ အၾကိမ္မ်ားစြာျဖစ္ေစၿပီး လွ်ပ္ပ်က္သလိုမ်ိဳး ခဏခဏ အထပ္ထပ္ျဖစ္ေပၚတဲ့ ႏွစ္သိမ့္အားရမႈဟာ "ခဏိကာပီတိ" ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။

♦ၾသကႏၲိကာပီတိ
ပါဠိအ႒ကထာေတြ ကို ေထာက္ရႈ၍ ပီတိေၾကာင့္ မ်က္ရည္ယိုျခင္း၊ ငိုျခင္းမ်ားလည္း ျဖစ္တတ္သည္ ကို မွတ္သားအပ္ပါတယ္။ တစ္ကိုယ္လံုးကို လႊမ္းျခံဳသြားေတာ့မည့္ အေနအထားနဲ ့မိမိကိုယ္ထဲမွာ ဖ်င္းဖ်င္းစိမ့္စိမ့္ ျငိမ့္ျငိမ့္ႏွင့္ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲျပည့္တက္ပ်ံ႕ႏွံ႕လာျပီးေတာ့ ေပ်ာက္ျပယ္သြားတတ္ေသာ ႏွစ္သိမ့္အားရမႈဟာ"ၾသကႏၲိကာပီတိ"ျဖစ္ပါတယ္။
ဥပမာ- ကမ္းကိုဖံုးလႊမ္းသြားမည့္အေနျဖင့္ အတင္းေျပးလာေသာ ပင္လယ္လိႈင္းလံုးၾကီးေတြဟာ ကမ္းစပ္ကို ေရာက္ၿပီဆိုရင္ ပ်က္ျပယ္သြားသလိုဘဲ မိမိခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ လိႈက္လွဲ ျပင္းထန္ၿပီး၊ သက္ဝင္လာျပီးေတာ့တဖန္ပ်က္ျပယ္သြားတဲ့ အားရႏွစ္သိမ့္မႈ လိုမ်ိဳး လို ့ဆိုလိုတာပါ။

♦ဥေဗၺဂါပီတိ
မိမိကိုယ္တိုင္ပင္ ဘယ္လိုျဖစ္ေနတယ္လို ့မသိႏိုင္ေလာက္ေအာင္ဖ်င္းဖ်င္းစိမ့္စိမ့္ နဲ ့အားေကာင္းစြာ ျဖစ္ေပၚလာျပီး၊အဲဒီလို ေပၚလာျပီးရင္ တစ္ကိုယ္လံုးျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္ အဂၤါတစ္စိတ္တစ္ပိုင္းကိုျဖစ္ေစ တက္ႂကြလႈပ္ရွားလြင့္စင္ သြားေစႏိုင္တဲ့ ႏွစ္သိမ့္အားရမႈဟာ "ဥေဗၺဂါပီတိ"ျဖစ္ပါတယ္။
ယခုကာလမွာ ဤသိပဌာန္ရႈမွတ္နည္းအရ ရႈမွတ္ေသာသူတစ္ခ်ိဳ႕မွာ ကိုယ္အဂၤါတစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ေျမာက္တက္သြားသည္ကို ေတြ႕ၾကရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕မွာလည္း ကိုယ္တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ႂကြတက္ေနသည္ကို ေတြ႕ၾကရတယ္။ လက္၊ေျခ၊ေခါင္မ်ား ဆတ္ခနဲ၊ ျဖတ္ခနဲအလိုလို လႈပ္ရွားသြားတာ ကိုလည္း ေတြ႔ၾကရပါတယ္။ တစ္ဦးမွာမူကား ထိုင္ေနတဲ့ဣရိယာပုဒ္ မပ်က္ပဲ နဲ ့တစ္ေတာင္ခန္႔ျမင့္ေအာင္ အၾကိမ္မ်ားစြာ ခုန္လွ်က္ခုန္လွ်က္ ျဖစ္ေနသည္ကိုလည္း ေတြ႔ၾကရပါတယ္။ ဒါက "ဥေဗၺဂါပီတိ"ရဲ ့အစြမ္းလို ့ယံုၾကည္အပ္ပါတယ္။

♦ဖရဏာပီတိ
ခႏၶာတစ္ကိုယ္လံုးမွာ စိမ့္လွ်က္ေအးလွ်က္ အလြန္ခံသာ၊ အလြန္ေကာင္းတဲ့အထိအေတြ႔ ပီတိ၊ဇရုပ္ တို႔ကို ပ်ံ႕ႏွံ႔ေစၿပီး အလြန္အားၾကီးစြာျဖစ္ေပၚေသာ ႏွစ္သိမ့္အားရမႈဟာ "ဖရဏာပီတိ" ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီပီတိ ျဖစ္ေနခိုက္မွာ ေလအျပည့္သြင္းထားတဲ ေဘာလံုး လိုဘဲ ခႏၶာကိုယ္ထဲ မွာ အေတြ႔ေကာင္းမ်ား နဲ ့ အပ်ံ႕အႏွံ႔ျပည့္ ၾကပ္ေနတယ္ လို ့ထင္ရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီျဖစ္ေပၚေနတဲ့အခိုက္မွာ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ကိုယ္ႏုတ္အမူအရာ ဘာကိုမွ မျပဳႏိုင္ပဲ ျငိမ္သက္လွ်က္သာ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ မ်က္ေတာင္ မခတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္၊ မ်က္စိမဖြင့္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ျငိမ္သက္သိမ္ေမြ႕ၿပီး အဲဒီပီတိအရသာကို ခံစားေနမိတတ္ပါတယ္။
ဒီပီတိ(၅)မ်ိဳးကို အလြန္ ထက္သန္အားေကာင္းစြာ ျဖစ္ေသာသူမွာ လွစ္ခနဲတစ္ခဏမွ် ေမ့သလို ျဖစ္ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။
ဘုရားပြင့္ေတာ္မူေၾကာင္းကို ၾကားရေသာ သုေမဓာရွင္ရေသ့၊ အနာထပိဏ္သူေဌးၾကီး၊ မဟာကပၸနမင္းၾကီးတို႔ရဲ ့ပီတိမ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္လို ့ယံုၾကည္အပ္ပါတယ္။
အထက္ေဖၚျပခဲ့တဲ့အတိုင္းျဖစ္တတ္တဲ့အျပင္ "ဘဂၤဉာဏ္"စတဲ့ အထက္ဉာဏ္တို႔၏ အရာ၌လည္း မွတ္လို ့ေကာင္းေနစဲမွာပင္ လွစ္ကနဲ၊ မိုက္ကနဲ တစ္မွတ္ႏွစ္မွတ္စာမွ် ျဖစ္ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ရႈမွတ္ရတာ အထူးေကာင္းမြန္ ျမဲေနတတ္ပါတယ္။
ဒါကေတာ့ "ပီတိ"ရဲ ့အေၾကာင္းကို ပံုေဖၚေျပာျပတာပါ။

( ၃ ) ဉာဏ=ဉာဏ္ထက္ျမက္ျခင္း
ၾသဘာေသေစဝ ဥာေဏစ တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ဥာဏ္က သိပ္တက္လာၿပီး၊ ျဖစ္ပ်က္ကေလးေတြ စိပ္စိပ္ - စိပ္စိပ္ၿပီး လာတာကိုပင္ လွ်င္ "ငါ့ ရဲ ့ဥာဏ္က သာမည အရင္ဥာဏ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ဒါ မဂ္ဥာဏ္၊ ဒီေလာက္စူးစူးစိုက္စိုက္ျမင္တာဘဲဆိုၿပီး ျဖစ္ပ်က္ေတြ စိပ္စိပ္ႀကီးျမင္လာလို႔ရွိ ရင္လည္း ဒီဥာဏ္ဟာ "မဂ္ဥာဏ္"လို႔ မမွတ္ယူလိုက္ပါနဲ႔၊ ဒါဟာ "ဝိပႆနာမဂ္"ဘဲ ရွိပါေသးတယ္ .။
ေလာကုတၱရာမဂ္ .. မဟုတ္ေသးပါဘူး၊ ဒါေပမဲ့ အရင္ဥာဏ္နဲ႔ေတာ့ မတူပါဘူး.. တစ္ခါတည္းထိုးထြင္းၿပီး သိလာတဲ့ဥာဏ္… ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီဥာဏ္ကိုလည္း "အဓိဂမပဋိ႐ူပက"ဆိုပါတယ္၊ "အဓိဂမပဋိ႐ူပက"ဆိုတာက "မဂ္ရၿပီ"လို႔ထင္တတ္ပါတယ္၊
အဲဒါမ်ိဳး ျဖစ္လာလို႔ရွိရင္ ေၾသာ္… ဒီဥာဏ္ဟာ ဝိပႆနာဥာဏ္ဘဲရွိေသးတယ္ဆိုၿပီး သတိထားၿပီး႐ႈၿမဲ ဘဲ၊ ဆက္႐ႈေနသင့္ပါတယ္ … ။
ၾသဘာေသေစဝဥာေဏစ၊ ပီတိယာစ ဝိကမၸတိ ေတြေၾကာင့္လည္း တုန္လႈပ္တတ္ပါ တယ္…။
တစ္ခါတစ္ေလ ပႆဒိၶ = တခါတည္း ႐ႈရင္းမတၱ နဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ေတြျမင္ၿပီး ကိုယ္ဟာေက်ာက္တိုင္ႀကီးလိုဘဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္၊ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကလည္း ၿငိမ္းသြားတယ္၊ စိတ္ေတြလည္းၿငိမ္းၿပီးေနတယ္၊အဲဒါကေတာ့.. ျဖစ္ပ်က္ေတြျမင္လို႔ ကိုယ္ၿငိမ္း၊ စိတ္ၿငိမ္း ျဖစ္တာေနတာပါ။

၄။ ပႆဒၶိ=ကိုယ္စိတ္ျငိမ္းေအးေနျခင္း
ကိုယ္ၿငိမ္း၊ စိ္တ္ၿငိမ္းျဖစ္သြားျပန္ေတာ့လည္း...
ေၾသာ္ ဒါ "မဂ္အစစ္" မို႔ ဒါေလာက္ေတာင္ဘဲ ကိုယ္၏ ၿငိမ္းျခင္း၊ စိတ္၏ ၿငိမ္းျခင္းျဖစ္တာဘဲလို႔ ဆိုၿပီး၊ မိမိတို ့ရဲ ့အားထုတ္ေနတဲ့ အလုပ္ရပ္ပစ္လိုက္တတ္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့- ဥဒယဗၺဥာဏ္ ေၾကာင့္လာတဲ့ ပႆဒိၶေတြပါဘဲ .. ။
အဲဒီခ်မ္းသာဟာ ကိုယ္ၿငိမ္း၊ စိတ္ၿငိမ္းတဲ့ တကယ္ၿငိမ္းတာေတြလည္း ပႆဒၶိ ပါဘဲ ၊ ဒီက သတိေတြ ကလည္း ျဖစ္ပ်က္ပါဘဲ၊
ကိုယ့္ျဖစ္ပ်က္ မေပ်ာက္ပါေစနဲ႔၊ စိတ္ထဲမွာ ခ်မ္းသာလိုက္တာ ဘာခ်မ္းသာနဲ႔မွ မတူ ဘူး ဆိုေပမယ့္ ျဖစ္ပ်က္ ကို ျမင္လို႔ ခ်မ္းသာတာရွိေသးတယ္၊ ဒီ ခ်မ္းသာတဲ့ သုခကို ျဖစ္ပ်က္႐ႈေပးရမွာပါ။
အဲဒီလို ဥဒယဗၺယေနရာမွာ တရားတု ဝင္ႏွိပ္စက္ေနတတ္တယ္ လို ဆိုပါတယ္။

၅။ သုခ=တစ္ကိုယ္လံုးခ်မ္းသာမႈစိမ္႔ေနျခင္း
ဒီ "ဥဒယဗၺယ"ဆိုတဲ့ ျဖစ္ပ်က္ ျမင္ေနတုန္းမွာ ဥာဏ္ဓာတ္အၾကည္က ေလးလာပါတယ္…။ ဥာဏ္က မဂ္ဥာဏ္လည္းမဟုတ္ေသးပါဘူး၊ ဝိပႆနာဥာဏ္ကေန လုပ္တာပါ
တစ္ခါတေလမ်ား ဒီ - သုခ ခ်မ္းသာေနလိုက္တာမ်ား နတ္စည္းစိမ္နဲ႔ မလဲႏိုင္ဘူးဆိုတာေတာင္ လာပါတယ္…။
နတ္စည္းစိမ္ထက္ေတာင္ ခ်မ္းသာေသးတယ္၊ ဒီအခုစိတ္ထဲ ခ်မ္းသာေနလိုက္တာ ျဖစ္ပ်က္ကေလးေတြ ႐ႈၿပီးခ်မ္းသာလံုးကေလးနဲ႔ ကိုယ့္မွာ ေနလိုက္ရတာတဲ့၊ သူ႔မွာ ျဖစ္ပ်က္ကေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး၊ ခ်မ္းသာတဲ့ဘက္ ကို ဉာဏ္က ေရာက္သြားေနႏွင့္ေတာ့တယ္။
အဲဒီလို ခ်မ္းသာၿပီးေတာ့ ႏွစ္သက္တတ္တဲ့ဘက္ ေရာက္သြားၿပီဆိုေတာ့"မဂ္အစစ္" မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ အေသခ်ာပါဘဲ။
မျမင္ရေသးဘဲနဲ႔ ေယာဂီရဲ ့စိတ္ထဲမွာ တစ္ခါတည္း ငါေတာ့ျဖင့္ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီေဟ့… ဆိုၿပီး အဓိမာနနဲ႔ ရပ္ေနလိုက္မိၾကပါတယ္။

၆။ အဓိေမာကၡ=လြန္ကဲေသာယံုၾကည္မႈသဒၶါျဖစ္ျခင္း
အဓိေမာေကၡာတိ သဒၶါ၊ ဝိသုဒၶိမဂ္၊…. အဓိေမာကၡဆိုတာလည္းလာတတ္ပါေသးတယ္တဲ့၊
ျမတ္စြာဘုရားအေပၚ ယံုၾကည္လိုက္တာ က်ဳပ္ျဖင့္ ဘယ္လိုၾကည္ညိဳနည္းနဲ႔ ၾကည္ညိဳမွန္းကို မသိဘူး၊ သိပ္ယံုၾကည္တာဘဲဆိုၿပီး ျဖစ္ပ်က္ျမင္တုန္း ယံုၾကည္တဲ့ သဒၶါဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်တာ အႀကီးအက်ယ္လာတတ္လို ့အဲဒါကို ေက်နပ္မေနသင့္ပါဘူး။ သူလည္း သဒၶမၼပဋိ႐ူပက ပါဘဲလို ့ဆိုပါတယ္။ မဂ္အတု ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားၾကည္ညိဳရတာ အရင္ ၾကည္ညိဳပံုနဲ႔ မတူဘူးဆိုၿပီး ဥဒယဗၺယဥာဏ္ေပၚလာတဲ့ အဲဒီအဓိေမာကၡကေလးဟာလည္း အဓိဂမပဋိ႐ူပက ဆိုတာလည္းတဲ့ မဂ္တုကေလးအျဖစ္နဲ႔ ဝင္လာတာျဖစ္လို႔ ဒီဥစၥာကို ငါမဂ္စစ္ရၿပီလို ထင္ေနတတ္ၾကပါတယ္။

၇။ဥပ႒ာန=စြဲၿမဲေသာသတိေကာင္းေနျခင္း

ဥပ႒ာေနစ ကမၸတိ သတိကလည္း ရႈတာ ၾကာလာေတာ့ သတိက အရင္သတိမ်ဳိး မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ နည္းနည္းမွ မလြတ္တဲ့ သတိေတြ တစ္ခါတည္း လာလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့...
ဒါဟာ မဂ္ဥာဏ္မို႔ ဒီေလာက္ထက္တာဘဲလို႔လည္း ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ထင္သြားတတ္တယ္။
မဂ္ဥာဏ္မို႔ ဒါေလာက္ထက္တာဘဲ .. လို႔ ကိုယ္စိတ္ထဲမွာ ထင္သြားျပန္လို႔ရွိရင္လည္း ခုနင္က အဓိဂမပဋိ႐ူပက၊ အဓိဂမဆိုတာ မရဘဲနဲ႔ရတယ္၊ ပဋိ႐ူပက ဆိုတာကအလားတူ ၊ အလားတူကို အစစ္ထင္တတ္တယ္၊
သူ႔တို ့ကို ဂ႐ုမစိုက္နဲ႔၊ ကိုယ့္ျဖစ္ပ်က္နဲ႔ကိုယ္ေနလိုက္မယ္ဆိုရင္ သူ႔ဟာသူ ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္…။

၈။ပဂၢဟ=လံု႔လဝီရိယဇြဲထက္သန္ေနျခင္း
ေယဟိ စိတၱံ ပေဝဓတိ၊ ပဂၢေဟာတိ ဝီရိယံ - ဆိုတာ...
ဝီရိယကလည္း …ဒီျဖစ္ပ်က္ျမင္တဲ့ ဥာဏ္ေနရာမွာ အားထုတ္ေနတဲ့ ဝီရိယကလည္း ေရွးက ဝီရိယမ်ဳိး မဟုတ္ေတာ့ဘဲ နဲ ့႐ႈလိုက္တယ္ဆို ဥာဏ္နဲ႔တြဲတြဲၿပီးထြက္တဲ့ ဝီရိယျဖစ္ၿပီးလာေတာ့..
ေၾသာ္…ဒီလို ဝီရိယမ်ဳိး ငါ ပုထုဇဥ္တုန္းက ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ဘူး - ဘူး၊ အခုအခ်ိန္ မွ ေတြ႔လာတဲ့ ဝီရိယ၊ ဘုရားရဟႏၲာမ်ားျဖစ္တဲ့ ဝီရိယဘဲဆိုၿပီး အဲဒီ ဝီရိယကလည္း အႀကီးစား ဝီရိယျဖစ္ေနေလေတာ့ ဒါဟာ သမၼာဝါယမ မဂၢင္အစစ္ဘဲ ထင္ခ်က္ထင္ျမင္တတ္ပါတယ္။
စင္စစ္ေတာ့ ဒါ ျဖစ္ပ်က္ျမင္လို႔ေပၚတာ ပါဘဲ။အဲဒီ ဝီရိယကိုလည္း ျဖစ္ပ်က္ရႈရမွာျဖစ္ပါတယ္။

၉။ ဥေပကၡာ=၀ိပႆႏုေပကၡာႏွင္႔အာဝဇၨႏုေပကၡာတို႔ျဖစ္ျခင္း
တၾတေမဇၩတၱတာ.. ဆိုတဲ့ဥစၥာ ေပၚလာေတာ့ ဥေပကၡာသေဘာ လာေပၚလာပါတယ္ ။
ျဖစ္ပ်က္ကေလးေတြ ကိုယ့္စိတ္မွာတန္းတန္း၊တန္းတန္း၊ တန္းတန္းျဖစ္ေနၿပီးေတာ့ အဲဒါကိုလည္းမသာယာဘူး၊ ျပစ္မွားတဲ့ ေဒါသလည္း မလာဘူးဘဲ၊ အဲဒီ ျဖစ္ပ်က္ကေလးေတြကို သာယာျပစ္မွားမႈကင္းၿပီး ျမင္ေနတဲ့ အခါရွိပါတယ္။အဲဒီေတာ့ "တၾသေမဇၩတၱတာ" ဆိုတဲ့ ေစတသိက္ကဝင္ၿပီး သူကမဂ္ဝင္လုပ္ေနပါေတာ့တယ္…သေဘာကေတာ့ လ်စ္လ်ဴ႐ႈတဲ့သေဘာပါဘဲ…။
အဲဒီေတာ့ ဒါမဂ္မဟုတ္ေသးဘူးဆိုတဲ့ အျမင္ကေတာ့ျဖင့္ သိပ္ရွင္းပါတယ္။သာယာမႈ၊ ျပစ္မွားမႈ ကင္းေနတာကို မဂ္အစစ္ လို ့ထင္ၿပီး ဖယ္တဲ့နည္းသာ သတိမေပးလို႔ရွိရင္ မဂ္ဘဲလို႔ဆိုၿပီ ရပ္ပစ္လိုက္တတ္ၾကပါတယ္..

၁၀။နိကႏၲိ=ေရွ႕ပိုင္းကုိးမ်ဳိးကိုႏွစ္သက္တြယ္တာျခင္း
နိကႏၲိဆိုတာ လာတတ္ပါေသးတယ္၊ နိကႏၲိဆိုတာ တဏွာပါဘဲ။ ။
တဏွာက ဘယ္လိုျဖစ္လာသလဲ ဆိုေတာ့..
အို…ဒါ ငါ့အေရာင္ဘဲ၊ ႏွစ္သက္ပစ္လိုက္တယ္၊ ခႏၶာ ကိုယ္က အေရာင္ထြက္လာရင္ေလဟာ… ဒါ ငါ့မဂ္ဘဲ၊ အထက္က ေရးျပထားတဲ့ အရာ ဟာေတြကိုေပါ့။ ဒါငါ့ မဂ္ေတြဆိုတဲ့နိကႏၲိႏွစ္သက္မႈ၊ ခုနေရးျပထားတဲ့ ကိုးခုေတြကို ႏွစ္သက္လိုက္မိပါတယ္။
အဲဒီ ေနာက္ဆံုးပိတ္ ႏွစ္သက္တဲ့တစ္လံုးဟာ အဆိုးဆံုးပါဘဲ… ။
အဓိဂမဆိုတာ မဂ္ဖိုလ္ ကုိေျပာတာျဖစ္ၿပီး ပဋိ႐ူပက ဆိုတာ အတုအေယာင္ကိုေျပာတာ ..ျဖစ္ပါတယ္ ၊ အလားတူျဖစ္ေနတဲ့ဥစၥာ မဂ္နဲ႔ အလားတူျဖစ္ေနတာကို မရဘဲနဲ႔ ရတယ္ထင္တတ္ၾကပါတယ္။
မရပဲနဲ႔ ရတယ္ထင္တတ္တယ္။
မရဘဲနဲ႔ ရတယ္ထင္တာကို အဓိဂမ ပဋိ႐ူပကလို႔ ေခၚပါတယ္…။ ျမန္မာလိုျပန္လိုက္ေတာ့ မဂ္စစ္မဟုတ္ဘဲနဲ႔ မဂ္စစ္ထင္တာ..ျဖစ္ပါတယ္။
ေသတာပန္ ျဖစ္မဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ဒီဆယ္ခုထဲက တစ္ခုခုလာရမွာျဖစ္ပါတယ္။
မလာေသးဘူးဆိုရင္ မမွန္ ေသးပါဘူးတဲ့…။လာျပန္လည္း တစ္ခုခု လာရမယ္။ လာရင္လည္း ဖယ္ရွားတတ္ရမယ္။ ဒါမွ အထက္မဂ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီေတာ့ ဒီဆယ္ခုလာတိုင္း လာတိုင္း ဂ႐ုမစိုက္ဘဲနဲ႔ ကိုယ့္ျဖစ္ပ်က္မေပ်ာက္ေအာင္ သတိထား ရႈမွတ္ေနရမွာဘဲ ျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပရင္း ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား စစ္မွန္တဲ့မဂ္အစစ္နဲ ့မေတြ ့ခင္ ၾကံဳေတြ ့ရမဲ့ မဂ္အတု ေရွာင္ရွားႏိုင္ပါေစလို ့ဆႏၵျပဳရင္း ဓမၼကုသိုလ္ျပဳပါသည္။
( ခႏၶာ-၅ပါးတစ္ဦး )
••••••••••••••••••••••••••••••••••
လက္ကိုင္ဖုန္း ျဖင့္ စာစီရျခင္းျဖစ္သည့္အတြက္ သတ္ပံုမွားယြင္းမႈမ်ား ေတြ ့ရွိပါက သည္းခံခြင့္လႊတ္ၿပီး ျပင္ဆင္ဖတ္ရႈေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။ (ခႏၶာ-၅ပါးတစ္ဦး)
ကိုးကား - ( မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး အမရပူၿမိဳ ႔မဂၤလာတိုက္၌ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ" ျဖစ္ပ်က္ျမင္တုန္းနိဗၺာန္အတုဝင္တတ္တယ္" တရားေတာ္ ) ႏွင့္ ( ေတာ္ကူးဆရာေတာ္ဥဴးနာဝိက (Buddhavasa Tiloka))