ဘဝမွာ အျမဲတမ္း ေပ်ာ္ရႊင္တက္ႂကြေနဖို႔ဆိုတာ အေတာ္မလြယ္တဲ႔ ကိစၥပါ ။
တစ္ခါတေလ ေပ်ာ္မယ္ ၊
တစ္ခါတေလ စိတ္ညစ္မယ္ ၊
တစ္ခါတေလ ဘာမွအသံုးမဝင္တဲ႔ ေတာထဲက သစ္ေဆြးတံုးႀကီးလို ခံစားခ်င္ ခံစားရမယ္ ။
ဒါ ဘာျဖစ္လို႔လဲ လို႔ ေမးရင္ . . .
အာရံု ေၾကာင့္လို႔ ေယဘူယ် ေျဖလို႔ ရပါတယ္ ၊
ဘဝခရီးတေလ်ွာက္မွာ အာရံုမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေတြ႔ေနရမွာပါ ။
ႏွစ္သက္တဲ႔အာရံု ၊ မႏွစ္သက္တဲ႔ အာရံု ေတြ ေတြ႔ရမယ္ ၊ တခါတေလ အာရံုတစ္ခုေၾကာင့္ ကိုယ့္ရဲ႕ ဘဝလမ္းေၾကာင္း ေပ်ာက္ေနတတ္ တာေတာင္ ရွိတတ္ပါတယ္ ။ ဒါက ႀကံဳေတြ႔ရသူအတြက္ အလြန္ အႏၲရာယ္ မ်ားလွပါတယ္ ။
ဒီေတာ့ ဘာလုပ္မလဲ ?
အာရံုေျပာင္းပစ္လိုက္ဖို႔ပါပဲ ။
အာရံုေျပာင္းလဲမႈရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး သီဟိုဠ္ဓမၼဝတၳဳေလးတစ္ပုဒ္ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္ ။
----------------------------------------------
တစ္ခါတုန္းက သီဟိုဠ္က်ြန္းမွာ တိႆဆိုတဲ႔ ကိုရင္ တစ္ပါး ရွိခဲ႔ဖူးတယ္ ၊
တစ္ေန႔မွာ စိတ္ညစ္စရာ အာရံုနဲ႔ေတြ႔ၿပီး လူထြက္ခ်င္လာပါသတဲ႔ ။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာဘုန္းႀကီးကို သြားေလ်ွာက္ပါတယ္ ။
ဒီေတာ့ ဆရာဘုန္းႀကီး . .
"အင္း . . အာရံုေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ႔စိတ္ဟာ အျမဲတမ္း အဆိုးဘက္ကိုခ်ည္း ယိမ္းမေနဘူး ၊ အာရံုေၾကာက့္ ျဖစ္တဲ႔စိတ္ကို အာရံုနဲ႔ ျပန္ကုေပးမွပဲ ၊ လူဆိုတာ အာရံုသစ္ကို အေျခတည္ျပီး ေပ်ာ္ရႊင္တတ္ၾကတယ္ ၊ အာရံုသစ္ တစ္ခု ေျပာင္းေပးမယ္ " ဆိုျပီး ေတြးမိပံုရတယ္ ။
ေကာင္းျပီ ငါ့တပည့္ ၊ လူထြက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ရင္လည္း မတားလိုဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ငါတို႔ေနတဲ႔ေက်ာင္းဟာ ခ်ိဳးေရ အလြန္ ရွားတယ္ ။ လူမထြက္ခင္ ငါတို႔ကို ေရေပါရာ စိတၱရေတာင္ကို ပို႔ေပးခဲ႔ပါ" လို႔ မိန္႔လိုက္ပါတယ္ ။
ကိုရင္တိႆကလည္း ဆရာဘုန္းႀကီး ေျပာတဲ႔အတိုင္း သူ႔ဆရာကို စိတၱရေတာင္ကို ပို႔ေပးရွာတယ္ ၊ စိတၱရေတာင္ကို ထပ္ေရာက္ေတာ့ ဆရာဘုန္းႀကီးက ဘယ္လို ထပ္မိန္႔သလဲ ဆိုေတာ့ . . .
"ငါ့တပည့္ရယ္. . ဒီစိတၱရေတာင္ေတြမွာရွိတဲ႔ ေက်ာင္းေတြဟာ သံဃာပိုင္ သံဃိကေက်ာင္းေတြ ဆိုေတာ့ အစစဆင္ျခင္ ရတယ္ ။ သိပ္လြတ္လပ္မႈ မရွိဘူး ၊ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းေလး လိုခ်င္တယ္ ၊ ျဖစ္နိုင္ရင္ စီစဥ္ေပးခဲ႔ပါဦးကြယ္ ၊
ကိုရင္တိႆလဲ လူထြက္ခါနီး ဆရာသမားကို ေနာက္ဆံုးျပဳစုေပးျခင္း ဆိုတဲ႔အသိနဲ႔ တက္တက္ႂကြႂကြ ျပဳေပးရွာတယ္ ။
ကိုရင္တိႆဟာ ဆရာဘုန္းႀကီး ကမၼ႒ာန္း အားထုတ္ဖို႔ အဆင္ေျပမယ့္ေက်ာင္းပံုစံကို စိတ္ကူးနဲ႔ ဦးစြာ ေသျခာစဥ္းစား တယ္ ၊ ျပီးေတာ့မွ ဥတုသံုးပါးနဲ႔ သင့္ေလ်ာ္မယ့္ ေတာင္ေျခတစ္ခုမွာ လႈိဏ္ေခါင္း စတူးပါတယ္ ။
အ့ံၾသဖို႔ေကာင္းတာက ကိုရင္တိႆဟာ ေနာက္ဆံုး အခြင့္အေရး ဆိုတဲ႔ ႏွလံုးသြင္းနဲ႔ အလုပ္သံုးခုကို တျပိဳင္နက္ထဲ လုပ္ေနတာပဲ ၊
၁။ကမၼ႒ာန္းေက်ာင္းအတြက္ လႈိဏ္ဂူတူးတာရယ္ ၊
၂။ဆရာဘုန္းႀကီးဆီမွာ သင္ခဲ႔တဲ႔ သံယုတၱနိကာယ္က်မ္းႀကီးကို ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ယ္ ေနတာရယ္ ၊
၃။ေတေဇာကသိုဏ္းကို ရႈမွတ္ပြားမ်ားေနတာရယ္ပါ ။
ထပ္ျပီးအံ႔ၾသဖို႔ ေကာင္းတာက ေက်ာင္းျပီးစီးတဲ႔အခ်ိန္ ၊ က်မ္းရြတ္ဆိုျပီးခ်ိန္ မွာ ပြားမ်ားေနတဲ႔ ေတေဇာဓာတ္ဟာလည္း မပၸနာစ်ာန္အဆင့္ထိ ေရာက္လာခဲ႔တာပါပဲ ။
ကိုရင္တိႆလည္း ဝမ္းသာအားရနဲ႔ ေက်ာင္းေဆာင္ျပီးသြားေၾကာင္း ဆရာဘုန္းႀကီးကို သြားေလ်ွာက္တဲ႔အခါ ဆရာဘုန္းႀကီးက လႈဏ္ဂူေက်ာင္းကေလးကို ၾကည့္ျပီး ဘယ္လို ထပ္မိန္႔သလဲ ဆိုေတာ့ . . .
အိုး. . . . ေကာင္းလိုက္တဲ႔ လႈိဏ္ဂူေလးပါလား ၊ ငါေတာ္ေတာ္ သေဘာက်ပါတယ္ ၊ ငါ့တည့္ ပင္ပင္ပမ္းပမ္း နဲ႔ လုပ္ထားတဲ႔ လိႈဏ္ဂူေလး ဆိုေတာ့ ငါ့တပည့္က ဒီေန႔တစ္ရက္ေတာ့ အရင္ေနလိုက္ပါဦး ၊
ငါ့တပည့္လူထြက္သြားရင္ ရဟန္းတရားနဲ႔ ေဝးသြားမွာ ၊ ငါတို႔ေပးထားတဲ႔ ကမၼ႒ာန္းနည္းေလးနဲ႔ စြမ္းနိုင္သေလာက္ ရႈပြားလိုက္ပါဦး " . . . . လို႔ ဆက္မိန္႔ျပန္ပါတယ္ ။
ကိုရင္တိႆလည္း ဆရာ့စကားအတိုင္း
မိမိျပဳလုပ္ထားတဲ႔ လႈဏ္ဂူထဲမွာပဲ တရားရႈမွတ္မႈကို စပါတယ္ ၊
လႈဏ္ဂူေလးကလည္း အသစ္လွလွေလး ၊
ရာသီဥတုကလည္း သာယာ ၊ ဒီေတာ့ ကိုရင္တိႆရဲ႕ စိတ္ထဲ ဝမ္းေျမာက္မႈ ပီတိေတြ ျဖစ္လာပါတယ္ ။
ျပီးေတာ့ ေတေဇာကသိုင္းပြားျပီး အပၸနာစ်ာဥ္အထိလည္း ရထားေတာ့ ပီတိနဲ႔ရတဲ႔အပၸနာစ်ာဥ္ကို အေျခခံၿပီး တရား အားထုတ္လိုက္တာ ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္ ။
ဒီေတာ့မွ ဆရာ့ေက်းဇူးကို သိျပီး ဆရာရွိရာအရပ္ကို မွန္းျပီး ဦးခ်ျပီးေတာ့ . . .
"ေၾသာ္. . . စိတ္ဆိုတာ အျမဲတမ္း အဆိုးဘက္ကို ယိမ္းမေနပါလား ၊ အာရံုေျပာင္းလိုက္တာနဲ႔ ဘဝ တစ္ဆစ္ခ်ိဳးျပီး အျမင့္ဆံုးပန္းတိုင္ တစ္ခုကို မထင္မွတ္ဘဲ ေရာက္သြားတာပါလား" လို႔ ဆင္ျခင္မိလိုက္ပါသတဲ႔ . . . ။
ကဲ. . . စာဖတ္ညီငယ္, ညီမတို႔ေရ ၊
စိတ္ညစ္ရင္ စိတ္ညစ္တဲ႔အတိုင္း မထားပါနဲ႔ ၊
ေလာကျပစ္ ၊ ဓမၼျပစ္ မျဖစ္ေစတဲ႔ ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာ အာရံုသစ္တစ္ခုခုကို ေျပာင္းလိုက္ပါေနာ္. . .။
က်မ္းကိုး
မူလပဏၰာသအ႒ကထာ(ပ)တြဲ၊
စာမ်က္ႏွာ (၃၅၉ )
ရေဝႏြယ္(အင္းမ)၏ "ကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္ေတြးမယ္"
Credit - ဓမၼ ႏွစ္သက္သူ
No comments:
Post a Comment