ဒကာ။ ။ ဒါထက္ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာေမးတတ္ရန္ေကာ ဆိုလို႔ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာထဲကပဲ ေမးစရာတစ္ခု သတိရလာျပန္ပါၿပီဘုရား။ ေမးဖို႔ ခြင့္ျပဳေတာ္မူပါဘုရား။
ဆရာ။ ။ မသိေမး အေျဖရ။ မစင္ေဆး မေပရေပါ့ကြ။ မင္းစိတ္ထဲ သံသယရွိေနတာကိုေမးႏုိင္ပါတယ္။ ေမးစမ္းကြာ။
ဒကာ။ ။ မွန္ပါ့။ ဟန္က်လုိက္တာဘုရား။
တပည့္ေတာ္ကလည္း မစင္ကိုေမးမွာမို႔အံကိုက္ပဲ။
ေပါက္ေပါက္ရွာရွာလို႔ ဆိုခ်င္ရင္ဆိုႏုိင္ပါတယ္။
ေယာဂီေတြဟာ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္ စြန္တဲ့အခါမွာလည္း ကမၼ႒ာန္းနဲ႔မလြတ္ေအာင္ ႐ႈမွတ္ၿပီးေတာ့ စြန္႔ရမယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ဒါတြင္မကေသးပါဘူး။ အျဗဟၼစရိယာေခၚတဲ့ ဟိုအမႈထဲမွာလည္း
ျပဳက်င့္ဆဲခဏမွာေတာင္မွ ရတနာသံုးပါးရဲ႕ ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကို မေမ့ရဘူးတဲ့။ သားေကာင္းရတနာမ်ား ရတတ္တယ္လို႔ အဘိုးတို႔ေျပာစကားကို ငယ္ငယ္တုန္းက ၾကားဖူးတယ္။ ဒါေတြဟာ ဘုရားေဟာတာ ဟုတ္မွန္ရဲ႕လားဘုရား။
ဆရာ။ ။ ေအး သတိပ႒ာန္ပါဠိေတာ္ ကာယာႏုပႆနာ သမၸဇညပိုင္းမွာက်င္ႀကီး က်င္ငယ္စြန္႔မႈနဲ႔စပ္ၿပီး ႐ႈမွတ္ဖို႔ ဘုရားေဟာတာ ဟုတ္မွန္ပါတယ္။ မင္းသိခ်င္ရင္ ပါဠိေရာအနက္ေရာေရးမွတ္ထားေဟ့။
ဥစၥာရ ပႆာ၀ ကေမၼ သမၸဇာနကာရီ ေဟာတိ။
ဥစၥာရ ပႆာ၀ ကေမၼ= က်င္ႀကီးက်င္ငယ္ကို စြန္႔မႈကို ျပဳတဲ့အခါတိုင္း။ သမၸဇာနကာရီ= သိမွတ္မႈကိုျပဳ၍ စြန္႔၏တဲ့။
ကဲအဲဒါ ဗုဒၶပါ၀စန ဘုရားေဟာ အစစ္အမွန္ပါပဲဗ်ာ။ ဘာမ်ားေစာဒက တက္ခ်င္ေသးသလဲ။
ဒကာ ။ ။ ဒီလိုညစ္ညမ္းယုတ္ညံ့တဲ့ ကမၼ႒ာန္းနည္းေတြကို ဘယ္အတြက္ေၾကာင့္ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူပါသလဲဘုရား။ ၀ိပႆနာဘာ၀နာတရားဆိုတာ အင္မတန္ျဖဴစင္သန္႔ရွင္း ျမင့္ျမတ္ျခင္းရွိတဲ့ တရားေတြ မဟုတ္ပါလား။
ဆရာ။ ။ ဟာ ၀ိပႆနာတရားအလုပ္ဆိုတာ ယုတ္ညံ့တာေတြ ျမင့္ျမတ္တာေတြေရြးခ်ယ္ စိစစ္ေနရတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူးကြ။ ကိုယ္ကာယနဲ႔စပ္ၿပီး ထင္ရွားျဖစ္ေပၚလာသမွ် ႐ုပ္နာမ္ဓမၼတို႔ရဲ႕ အမႈအရာသေဘာလကၡဏာေတြကို မိမိစိတ္ထဲက ခိုင္ၿမဲတယ္။ ခ်မ္းသာတယ္။ ငါစိုးငါပိုင္အျဖစ္ရွိတယ္။ ေကာင္းစားတယ္
တင့္တယ္ေနတယ္ဟု စြဲလမ္းထင္ျမင္ယူဆကာ ဇိမ္ရွိရွိနဲ႔သာယာ၊ သာယာၿပီးေတာ့ေနတတ္တယ္။ သကၠာယစြဲ၊ တဏွာစြဲ၊ မာနစြဲ၊
ဒိ႒ိစြဲေတြ ျဖစ္ျဖစ္ေနတတ္တယ္ကြ။
ဒကာ။ ။ ေၾသာ္ ဒီလုိျပဳလုပ္ျဖစ္ေပၚသမွ် အမႈအရာေတြကို မခုိင္ၿမဲမႈ၊ ဆင္းရဲမႈ၊ မတင့္တယ္မႈ၊ မသာယာမႈေတြနဲ႔ လုိက္မွတ္ေနရမွာလား။ တပည့္ေတာ္တို႔ကေတာ့ အေကာင္းဘက္ကခ်ည္း ႐ႈမွတ္သာယာေနတတ္ၾကတာ။ ဒါမွလည္း ဇိမ္ရွိမွာကိုဘုရား။
ဆရာ။ ။ ေအး အဲသည္လို နိစၥ၊ သုခ၊ အတၱ၊ သုဘဆိုတဲ့ အမွားစြဲ၊ အမွားမွတ္၊ အမွားဇိမ္ရွိဟူသမွ်ေတြကို မၿမဲမႈ အနိစၥ၊ ဆင္းရဲမႈ ဒုကၡ၊ ငါစုိးငါပိုင္စရာ ဘာတစ္ခုမွ် မရွိ အနတၱ၊ မတင့္မတယ္ရြံစဖြယ္ေတြသာ
ျဖစ္၍ အသုဘ၊ စိုးရိမ္ပူပန္မႈ စိတ္မေအးစရာေတြ ဗရေပြျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ဇိမ္မရွိမႈ၊ ေသာကစတဲ့ အမွန္ႀကံ အမွန္သိ၊ အမွန္စြဲ တရားထဲေရာက္ေစလိုတဲ့အတြက္ေၾကာင့္
ျမတ္စြာဘုရားက
ဥစၥာရ ပႆာ၀ ကေမၼ သမၸဇာနကာရီ ေဟာတိ။ ဥစၥာရ ပႆာ၀ ကေမၼ၊ က်င္ႀကီး က်င္ငယ္စြန္႔တိုင္းစြန္႔တုိင္း သမၸဇာနကာရီ ေဟာတိ၊ ၀ိပႆနာဉာဏ္အျမင္ျဖင့္႐ႈမွတ္ ဆင္ျခင္သိမွတ္လ်က္သာ ျပဳရမည္လို႔ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးေတြက မင္းတို႔ တစ္သက္လံုးျပဳခဲ့တဲ့ ဒါနကုသိုလ္၊ သီလကုသိုလ္ေတြဟာ တို႔ ေခ်းတစ္ခါယိုမွ်ေတာင္ျဖစ္တဲ့
၀ိပႆနာကုသုိလ္ကိုေတာင္ မမွီေသးပါဘူးကြလို႔ ဆို႐ုိးရွိတယ္ကြ။
ဒကာ။ ။ မွန္ပါ။ ဒီပါဠိေတာ္စကားအရေတာ့ တပည့္ေတာ္ နားလည္ပါၿပီ။ ေက်းဇူးတင္လုိက္တာဘုရား။ ခုမွပဲ တန္ဖိုးရွိမွန္း သိရေတာ့တယ္။
ႏုိ႔ အျဗဟၼစရိယဆိုတဲ့ ဟုိအမႈမ်ဳိး ျပဳလုပ္တဲ့အခါမွာေတာင္ ရတနာသံုးပါးကို ေအာက္ေမ့ရမယ္ဆိုတဲ့ ပါဠိေတာ္ကေလးကိုေတာ့
ထုတ္မေပးေတာ့ဘူးလားဘုရား။
ဆရာ ။ ။ ဟ ဒီစကားကို တို႔မ်ားငယ္ငယ္တုန္းကလည္း ၾကားဖူးတာပဲကြ။ ဒါေပမယ့္ ပိဋကတ္ေတာ္ထဲမွာပါတယ္လို႔ေတာ့ သတိ
မထားမိပါဘူးကြာ။ သည္လိုတိုက္႐ုိက္ႀကီးေတာ့လည္း ပါမယ္မထင္ပါဘူး။
ဒကာ ။ ။ ဒါျဖင့္ ဘုရားေဟာ မဟုတ္မမွန္တာကို ေရွးလူႀကီးေတြဟာ လုပ္ႀကံၿပီးေျပာခဲ့တာလို႔ မွတ္ရမွာေပါ့။ သည္လိုဆိုရင္ အျပစ္မရွိဘူးလား ဘုရား။
ဆရာ ။ ။ အား ရတနာသံုးပါးရဲ႕ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္မ်ားဆိုတာ ဘယ္အခါမွာမဆို အစဥ္အၿမဲေအာက္ေမ့တသ အမွတ္ရစရာ
တရားမ်ဳိးေတြျဖစ္ေနတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ေနာက္တစ္ေၾကာင္းက
ကမၼ႒ာန ၀ိနိမုေတၱာ ဓေမၼာ နာမ နတၳိ။
၀ိပႆနာဘာ၀နာကမၼ႒ာန္း လုပ္ငန္းမ်ဳိးနဲ႔ လြတ္တဲ့တရားမည္သည္ မရွိလို႔ ဆိုထားျပန္ေတာ့ လုပ္ႀကံၿပီးေျပာတာျဖစ္ေစကာမူ ဘုရားေဟာနဲ႔ ကိုက္ညီေနလုိ႔ မဟုတ္မမွန္ဘူးလို႔ေတာ့ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ဘယ္ေနရာမွာမဆို ေအာက္ေမ့ပြားမ်ား သတိထားမႈ ျပဳႏုိင္ပါတယ္။ အျပစ္လည္းမရွိပါဘူး။ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာကိုရမွာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ အင္း မင္းပဲ ကတ္သီးကပ္သတ္ ရွာရွာေဖြေဖြေတြ ေမးတတ္ပေလတယ္ကြာ။
အေမးအေျဖက႑
စြန္းလြန္း၀ိပႆနာအေမးအေျဖက်မ္းႏွင့္
ေယာဂီအေျခခံက်င့္စဥ္က်မ္း
သုေတသနသ႐ုပ္ျပက်မ္းျပဳဆရာေတာ္
အရွင္ၾသဘာသာဘိ၀ံသ
No comments:
Post a Comment