ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ျခင္းမွ အၾကင္နာတရားသို႔

ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀၀)ခန္႔ေလာက္တြင္ အာေသာကမင္းႀကီးသည္ အိႏၵိယျပည္တ၀ွမ္း စစ္ေရးမ်ားဆင္ႏြဲၿပီး ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မွဳမ်ား သူမ်ားႏွင့္
မတူေအာင္ လုပ္ခဲ့သည္။
ညီအစ္ကို (၁၀၁)ေယာက္ရွိရာ ညီအရင္းတစ္ေယာက္ကိုခ်န္ၿပီး (၉၉)ေယာက္ကို သတ္ကာ နန္းတက္လာသည္။ ျပည္သူေတြကိုလဲ ညွင္းပမ္းသည္။ မႏွစ္သက္ေသာ အမတ္ (၅၀၀)ကိုလည္း ကိုယ္တိုင္ သတ္ျဖတ္သည္။ မိဖုရား (၅၀၀)ကိုလည္း သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္။ ကလိဂၤတိုင္းကို သိမ္းပိုက္စဥ္ လူတစ္သိန္းခြဲ အသတ္ခံရသည္။ သူ၏ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မွဳကို အစြဲျပဳ၍ စ႑ေသာကဟု အမည္တြင္ခဲ့သည္။

ရန္သူေတြကိုလည္း ညွင္းပန္းႏွပ္စက္ရန္ ေထာင္ႀကီးတစ္ေထာင္ တည္ေဆာက္ၿပီး အလြန္ရက္စက္သည့္ စ႑ာဂီရိဆိုတဲ့ ေထာင္မွဴးႀကီးတစ္ဦးကိုလည္း ခန္႔ထားသည္။
ဤမွ်ေလာက္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သူသည္ တူေတာ္စပ္သူ နိေျဂာဓ သာမေဏ၏ ေဟာေျပာေသာ အပၸမာဒတရားေၾကာင့္ သတိတရားရလာၿပီး ကုသိုလ္ဘက္ ယိမ္းလာသည္။ ဓမၼနဲ႔ေတြ႕ၿပီး သူရဲ႕ႏွလံုးသားမွာ ဓမၼမ်ားစိမ့္၀င္ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားတဲ့အခါမွာ သူျပဳမိခဲ့တဲ့ အကုသိုလ္ ဒုစရိုက္မ်ားအတြက္ အႀကီးအက်ယ္ ေနာင္တရေတာ့တယ္။ 

ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ျခင္းမွ အၾကင္နာတရားႏွင့္ သူ႕ရင္ထဲမွာ ျပည့္စံုသြားတယ္။ ေထာင္ႀကီးကိုလည္း ဖ်က္ဆီးလိုက္တယ္။
သူ႕ႏိုင္ငံမွာ တိရစၦာန္ရဲ႕ အသက္ကိုေတာင္ မသတ္ရဘူး။ လူေတြ ခိုးတာ၀ွက္တာကို မဖူလံုလို႔ဆိုၿပီး အျပစ္မေပးဘဲ ေထာက္ပံ့ေငြေတာင္ ေပးလိုက္ေသးသည္။ သူ႕ရဲ႕ၾကင္နာမွဳေၾကာင့္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ သေဘာရသည့္ စ႑ာေသာကမွ သီရိဓမၼေသာကအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေခၚဆို သမုတ္ၾကေတာ့သည္။
သာသနာေတာ္ကို အတိုင္းအတာမ်ားစြာျဖင့္ သက္၀င္ယံုၾကည္လာၿပီး တတိယသဂၤယနာ တင္ခဲ့သည္။ သားေတာ္ မဟိႏၵႏွင့္ သမီးေတာ္ သံဃမၼိတို႔အား ရဟန္းျပဳေစခဲ့သည္။ အရွင္မဟာကႆပႏွင့္ အဇာတသတ္မင္းႀကီးတို႔ သိမ္းဆည္းခဲ့ေသာ ဘုရားရွင္၏ ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္မ်ားကို ရွာေဖြယူၿပီး ကမၻာ့အရပ္ေဒသ အသီးသီး၌ ေစတီေပါင္း(၈၄ ၀၀၀) ေက်ာင္းေပါင္း(၈၄ ၀၀၀)
ေရတြင္းေရကန္ေပါင္း(၈၄ ၀၀၀) လွဴခဲ့တယ္။ ရဟႏၱာ (၆၀ ၀၀၀)ကိုလည္း နန္းေတာ္၌ ေန႔စဥ္ ဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္းသည္။

အသက္ႀကီးေတာ့ ကုေဋ(၁၀၀) လွဴဖို႔ ဆံုးျဖတ္သည္။ သူ႕ဆီကို ယူလာတဲ့ ေရႊပြဲေတာ္အုပ္၊ ေငြပြဲေတာ္အုပ္၊ ေၾကးပြဲေတာ္အုပ္ကိုလည္း သူေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ ပါဋိလိပုတ္ျပည္ရွိ ကုကၠဳဋာရံုေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို ေပးလွဴလိုက္သည္။ ျဖစ္သမွ် မုခ်ပ်က္ရမည္ကိုလည္း ႀကိဳတင္သိထားသူ ျဖစ္သည္။ တရားဓမၼနဲ႔ ေသာကမီးေတြကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။
“တခ်ိန္က ရွိခဲ့ေသာ တန္ခိုးအာဏာနဲ႔ စည္းစိမ္ဥစၥာ ဘုရင္မင္းႀကီးဘ၀မ်ားလည္း စြန္႔ထြက္ဖယ္ခြါ ၾကပါၿပီ၊ လက္ရွိအိုမင္း၍ က်န္းမာသန္စြမ္းျခင္း မရွိေသာ တပည့္ေတာ္အား
သမားေတာ္မ်ားကလည္း လက္ေလ်ာ့သြားေခ်ပါၿပီ။ ရတနာသံုးပါးမွတပါး အျခားအားထားစရာ မရွိေသာ တပည့္ေတာ္မွာ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္တို႔ကိုသာ အားထားကိုးကြယ္ရာ(နာထ) အစစ္ျဖစ္ပါသည္။ တပည့္ေတာ္၏ ေနာက္ဆံုးအလွဴျဖစ္ေသာ သွ်ိသွ်ားသီး(ဇီးျဖဴသီး)ကို သံုးေဆာင္ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူပါဘုရား” ဟု ေနာက္ဆံုးေပးလွဴေစကာ နတ္ရြာစံ ကံကုန္ရွာပါသည္။ ရက္စက္ယုတ္မာ ၾကမ္းၾကဳတ္ခဲ့ေသာ စ႑ာေသာကမင္းႀကီးဘ၀မွ သံေ၀ဂရၿပီး သာသနာ့ဒါယကာ
သီရိဓမၼေသာကမင္းႀကီး အျဖစ္ ဗုဒၶဘာသာသမိုင္းတြင္ အထင္ရွားဆံုး ဘုရင္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

ဓမၼမိတ္ေဆြသည္ စ႑ာေသာကမင္းႀကီးေလာက္ ရက္စက္ယုတ္မာ ၾကမ္းၾကဳတ္မိုက္ခဲ့သူ မဟုတ္သျဖင့္ သစၥာတရားမ်ားနာယူ အသိတရားေတြနဲ႔ သိသိၿပီး က်င့္ႀကံအားထုတ္ရင္း
ေနာက္ဆံုး ပန္းတိုင္ျဖစ္ေသာ ျမတ္နိဗၺာန္ကို ရေရာက္ပါေစကုန္သတည္း။ ။

{ ျမင့္ေရႊ(ေပါင္းတည္) ၏ မူႀကိဳတို႔အတြက္ ၀ိပႆနာႏွင့္ အပူစံုပူပူေလး မွ
ေကာက္ႏုတ္ေရးသား ပူေဇာ္ပါသည္။ }

ဦးသိန္းေ၀။
http://www.facebook.com/damanadi.tk
http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။