အပ်ဳိၾကီးက "မတတ္နိုင္ဘူးေလ..ဒီေနရာေရာက္မွေတာ့..ဒီလုိလူမ်ဳိးေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ရဦးမွာေပါ့.." လို႔ သူ႔ဘာသာေတြးျပီး စိတ္ပ်က္သြားမိတယ္။
အဲ့ညမွာပဲ ထံုးစံအတိုင္း ရပ္ကြက္မီးက ရုတ္တရက္ ပ်က္သြားခဲ့တယ္။ မီးပ်က္ေတာ့ အမ်ဳိးသမီးက ဖေယာင္းတုိင္ထြန္းဖို႔ သူ႔ဖေယာင္းတိုင္ထုပ္ကိုလိုက္ရွာတာေပါ့ .. ခဏေနေတာ့ သူရွာေတြ႔သြားတယ္..
ေတြ႔ျပီးေတာ့ သိပ္မၾကာပါဘူး… တစ္စံုတစ္ေယာက္က သူ႔အိမ္တံခါးလာေခါက္တာကို ၾကားလိုက္မိတယ္။
တံခါးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ ေဘးအိမ္က ကေလးငယ္တစ္ေယာက္က စိတ္လႈပ္ရွားတဲ့အသံနဲ႔ “အန္တီ.. အန္တီတို႔အိမ္မွာ ဖေယာင္းတိုင္ရွိလား” လို႔ ေမးလိုက္တယ္။
အမ်ဳိးသမီးက "အင္း.. ဆင္းရဲလြန္းလို႔ ဖေယာင္းတိုင္ေတာင္ မဝယ္ႏိုင္ပါလားေနာ္ ... ဒါေပမယ့္ ခဏခဏ လာေတာင္းေနမွာစိုးရတယ္။ ေပးလို႔မျဖစ္ဘူး..” လို႔ေတြးျပီး “မရွိဘူး” လို႔ အသံမာမာနဲ႔ ေအာ္ျပီး တံခါးပိတ္ဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကေလးငယ္က ျပံဳးျပီး “ထင္သားပဲ ... အန္တီက အခုမွ အိမ္ေျပာင္းလာတာဆုိေတာ့ ဖေယာင္းတိုင္ မပါေလာက္ဘူးဆုိျပီး ေမွာင္မဲမဲထဲမွာ အန္တီေၾကာက္ေနမွာစိုးလို႔ သမီးက ဖေယာင္းတိုင္ လာပို႔တာ” လို႔ေျပာျပီး အဖာေတြထပ္ေနတဲ့အက်ၤီအိတ္ထဲကဖေယာင္းတိုင္ေလးကို ထုတ္ေပးလုိက္တယ္။
အမ်ဳိးသမီးကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ရွက္မိျပီး ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ဘဲ မ်က္ရည္၀ဲ၀ဲနဲ႔ ကေလးငယ္ေလးကိုတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ေပြ႔ဖက္ထားလိုက္ပါေတာ့တယ္။
★ပိုးဟပ္ျဖဴ★
< Heart Canteen >
No comments:
Post a Comment