ေနာက္ထပ္ပင့္ခိုင္းျပန္ရာ အရွင္ေမာဂၢလာန္ပါလာျပီး ေရွးနည္းတူ ျပန္ၾကြသြားေလသည္၊
သာမေဏေလးပါးသည္ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနရာ သိၾကားမင္းသိရွိျပီး ပုဏၰားအို အေယာင္ေဆာင္၍ ပုေဏၰးမႀကီး အိမ္သို႔ လာခဲ့၏၊ ပုေဏၰးမႀကီးက ရိုေသေလးစားစြာျပင္ဆင္ထားေသာေနရာေကာင္း၌ ထိုင္ေစသည္၊ ပုဏၰားအိုႀကီးက မထိုင္ဘဲ သာမေဏမ်ားကို ရိုေသစြာရွိခိုးျပီး နိမ့္ေသာေနရာတြင္ ထိုင္၏၊ ေျမးအရြယ္ေလာက္ သာမေဏမ်ားကို ရွိခိုးေသာ ပုဏၰားအိုအား စိတ္ဆိုးကာ ပုဏၰားလင္မယားက ပုဏၰားအိုအား ဆြဲထုတ္ၾက၏၊ သို႔ေသာ္ မည္သို႔မွ်ျပဳလုပ္မရသျဖင့္ ထိတ္လန္႔ေနစဥ္ သိၾကားမင္းအျဖစ္ကိုသိေစျပီး ၇-ႏွစ္ရြယ္ ရဟႏၲာသာမေဏမ်ားအား ဆြမ္းလုပ္ေကၽြးေစေလသည္။
ဆြမ္းစားျပီးေသာ္ သာမေဏေလးပါးႏွင့္ သိၾကားမင္းသည္ အသီးသီး အိမ္မိုးမွ ေဖာက္ထြက္ျပီး ပ်ံၾကြသြားရာ အိမ္အမိုးတြင္ အေပါက္ႀကီးငါးေပါက္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္၊ ေက်ာင္းေတာ္သို႔ ျပန္ေရာက္၍ ရဟန္းမ်ားက ပုေဏၰးမႀကီး ျပဳမူပံုကို စိတ္မဆိုးပါေလာ-ေမးရာ စိတ္မဆိုးပါ-ဟု ေျဖၾက၏၊ ျမတ္စြာဘုရား သိေတာ္မူ၍ ျဗာဟၼဏ (ရဟႏၲာ) မည္သည္ ေဒါသမရွိေလ-ဟု ေအာက္ပါဂါထာကို ေဟာောတ္မူသည္။
( ဂါထာ )
အ၀ိရုဒၶံ ၀ိရုေဒၶသု ၊ အတၱဒေ႑သု နိဗၺဳတံ ။
သာဒါေနသု အနာဒါနံ ၊ တမဟံ ျဗဴမိ ျဗာဟၼဏံ ။
( ျမန္မာျပန္ )
ဆန္႔က်င္ဘက္ ျပဳသူတို႔၌ မဆန္႔က်င္ေသာ၊
တုတ္ ဓား ရွိသူတို႔၌ တုတ္ ဓား ခ်ထားျပီးသည္ျဖစ္၍ ရန္ျငိမ္းေသာ
စြဲလမ္းအပ္ေသာ အရာတို႔၌ မစြဲလမ္းေသာ ထိုသူကို ျဗာဟၼဏဟု ငါဘုရား ေဟာ၏။
( ေဆာင္ပုဒ္ )
ဆန္႔က်င္သူအား၊ ရန္မပြားဘဲ၊ တုတ္ ဓားကိုင္လဲ၊ စိတ္ထဲသန္႔ရွင္း၊ မ်က္မာန္ကင္း၏။
သင္းပင္းတြယ္တာ၊ ငါးခႏၶာကို၊ တဏွာမရွိ၊ စြဲကင္းဘိမူ၊ ထိုသသူအား၊ ျမတ္သူျဗာဟၼဏ၊ ေခၚဆိုရ၏။
( ျဗာဟၼဏ၀ဂ္ သာမေဏရာနံ ၀တၳဳ )
Shared from ဓမၼရကၡိတ(တရားကိုေစာင့္ေရွာက္ၿခင္း)
https://www.facebook.com/DhammaRakhita
No comments:
Post a Comment