မတူထူးျခား ဓေလ့မ်ား - ၁

ဘ၀ဆိုတာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ဖို႔ထက္ ျဖစ္သင့္တာကို ျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ အၿမဲလို ဖိအားေပးခံရေလ့ရွိပါတယ္။ “ေပ်ာ္ရမွာ မေနရ၊ ေတာ္ရာမွာ ေနရ”ဆိုတဲ့ စကားဟာလည္း အဲဒီအထဲက တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ေတာ္ရာမွာေနၿပီး ေပ်ာ္ေအာင္ေနၾကရသူေတြပါ။ 

ဓမၼနိယာမ-အရဆိုရင္ ေလာကမွာ သက္ရွိပဲျဖစ္ျဖစ္ သက္မဲ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္စံုတစ္ခု အက်ိဳးျဖစ္လာဖို႔အတြက္ အေၾကာင္းမ်ားစြာ ရွိရပါတယ္။ အထင္ရွားဆံုးလည္းျဖစ္ အနီးကပ္ဆံုးလည္းျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုကိုသာ ဆဲြကိုင္ေလ့ရွိၾကလို႔ အေၾကာင္းတစ္ခုတည္းလို႔ ထင္ရတာပါ။ ဒါကလည္း ေလာကသဘာ၀အရေတာ့ မွန္ေနပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ အေၾကာင္းတရားအားလံုးကိုသိဖို႔ အၿမဲတမ္းလိုအပ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ထမင္းတစ္နပ္စားရဖို႔ ဆန္ဘယ္လိုခ်က္ စပါးဘယ္လိုျဖစ္ရတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိေနဖို႔ မလိုပါဘူး။ 

ေတာင္စဥ္ေရမရေတြ မီးခိုးမဆံုး မိုးမဆံုးေတြ ေျပာေနဖို႔ အခ်ိန္ရေလာက္ေအာင္ အေၾကာင္းေတြ ေပးေနေလာက္ေအာင္ အခ်ိန္မရပါဘူး။ ဘ၀ဆိုတာ တိုတိုေလးေလးပါ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ခန္႔ ၂၀၁၀-တုန္းက သီရိလကၤာကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အေၾကာင္းမ်ားစြာ ရွိေနေပမယ့္ အဓိကအေၾကာင္းကေတာ့ ပညာေရး ဆက္လက္ေလ့လာဖို႔ပါ။ ပတ္၀န္းက်င္သစ္ ေနရာသစ္မွာ လြယ္လြယ္ကူကူ သတိထားမိစရာေတြ မ်ားတတ္တာ သဘာ၀ပါ။ ပိုၿပီး သိသာတာက ယဥ္ေက်းမႈေတြ ဓေလ့ထံုးစံေတြ အစဥ္လာေတြပါ။ ျမန္မာနဲ႔ သီရိလကၤာဆိုတာ လက္ခ်ိဳးေရးရင္ေတာင္ လက္ဆယ္ေခ်ာင္း မျပည့္တတ္တဲ့ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာကို ကိုးကြယ္ၾကတဲ့ အစဥ္လာတူ ႏိုင္ငံေတြပါ။ 

ေရွးပေ၀သဏီကစလို႔ ဘာသာတရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႏွစ္ႏိုင္ငံ အေလးအျမတ္ထားခဲ့ၾကတာ ထူးျခားတဲ့ သမိုင္းမွတ္တိုင္ပါ။ အျပန္အလွန္ ယံုၾကည္မႈေတြဟာလည္း ဘာသာတရားေၾကာင့္ ေပၚေပါက္ခဲ့ရတယ္ဆိုရင္ လြန္တယ္လို႔ မထင္ပါဘူး။ ကေန႔ေခတ္အထိ ေႏြးေထြးေနတယ္ဆိုတာေတာ့ ေျပာမယံု ႀကံဳဖူးမွပဲ တကယ္သိၾကမွာပါ။
သီရိလကၤာ သို႔မဟုတ္ သီဟုိဠ္လို႔ေခၚတဲ့ ကၽြန္းႏိုင္ငံေလးက ရဟန္းေတာ္မ်ားရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘ၀ဟာ လူမ်ားနဲ႔ အေတာ္ေလး နီးနီးကပ္ကပ္ ရွိပါတယ္။ တပူးတဲြတဲြ ေနေလ့ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္မ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြရဲ႕ ဒုကၡသုကၡေတြကို ခံစားႏိုင္ေလာက္တဲ့ လက္တစ္ကမ္းအကြာမွာ ရွိေနေလ့ရွိတဲ့ သေဘာမ်ိဳးဆိုရင္ မွန္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ 

ျမန္မာႏိုင္ငံက ရဟန္းေတာ္အမ်ားစုဟာ ေက်းလက္ေဒသမ်ားက ျဖစ္ပါတယ္။ အသိပညာ ဗဟုသုတ စီးပြားေရး အစစ အရာရာ ေခါင္တဲ့အရပ္ေဒသေတြကပါ။ အဘက္ဘက္ကထူးခၽြန္ ထိပ္တန္းေရာက္ေအာင္ တက္လွမ္းႏိုင္ခဲ့တာကိုၾကည့္ရင္ ျမန္မာဗုဒၶဘာသာေတြရဲ႕ ႀကီးျမတ္တဲ့ သဒၶါတရားေတြ ထူးျခားတဲ့ ပင္ကိုယ္အလွစိတ္ထားေတြကို သတိမထားမိဘဲ မေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါ။ အရာရာကို ရင္ေဘာင္မတန္းႏိုင္ေပမယ့္ အရာရာမွာ နိမ့္က်ေနတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ကိုယ့္အေၾကာင္းေတြ ေရးလို႔ေျပာလို႔ မကုန္ႏိုင္သလို အမ်ားအေၾကာင္းေတြလည္း ကုန္ဆံုးဖြယ္ရာ မရွိပါဘူး။ ဒီေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ဆက္စပ္တဲ့ သူမ်ားအေၾကာင္းေလးေတြ အေၾကာင္းတိုက္ဆုိင္ရင္ ေျပာၾကည့္ နားေထာင္ၾကည့္တာေပါ့။ ဗဟုသုတလည္းရ အသိဥာဏ္လည္း၀ဆိုရင္ ဘ၀မွာ ေမ့ေပ်ာက္ခ်င္စရာေတြကို ခဏပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမ့ေပ်ာက္လို႔ရႏိုင္ရင္ ေကာင္းတာပဲ မလား။

ဆက္ပါဦးမည္ ………………… ။

ေမတၱာျဖင့္-
အရွင္ဥတၱမာနႏၵ (ေပရာေဒနိယတကၠသိုလ္)
Saturday, September 06, 2014