ဖလဒါယက နတ္သား

နတ္သား၏ေရႊဗိမာန္သည္ (၁၆)ယူဇနာရွိ၍ ဘံုေဆာင္အထြတ္ေပါင္း (၇၀၀)ပါရွိ၏။ ထိုနတ္သားကို သရက္သီးလွဴေသာ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ဖလဒါယက နတ္သားဟုေခၚၾက၏။

ထိုနတ္သားသည္ ေဂါတမဘုရားရွင္လက္ထက္ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီး၏ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားရွင္ ေ၀႒ဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုးစဥ္က ေက်ာင္းဒါယကာျဖစ္ေသာ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးသည္ အခ်ိန္အခါမဟုတ္ဘဲ သရက္သီးစားလုိေသာ ဆႏၵျဖစ္ေပၚလာပါသည္။ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးသည္ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္ကိုရွာ၍ သရက္သီး အရွာခုိင္းသည္။ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္လည္း ေခတၱေစာင့္ဆိုင္းရန္ေျပာၿပီး ဥယ်ာဥ္ေတာ္ရွိ သရက္ပင္တို႔မွ မေကာင္းေသာေျမကို ဖယ္ထုတ္၍ ေကာင္းေသာေျမကိုေလာင္းထည့္သည္။ ေကာင္းေသာေရကိုလည္း သြန္းေလာင္းသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ေျမေကာင္းေရေကာင္းတို႔ျဖင့္ ျပဳျပင္လုိက္ေသာအခါ သရက္ပင္တို႔သည္ မၾကာမီပင္
ရြက္ေဟာင္းတို႔ေၾကြပါသည္။ ထိုအခါ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္သည္ ပထမေျမစာေဟာင္းတို႔ကို ဖယ္ရွားကာ ဖက္သက္ သီးစုတ္ဖက္တို႔ႏွင့္ ေရာေႏွာ၍ ပကတိေျမမႈန္႕တို႔ကို ေလာင္းထည့္ၿပီး  ေရေကာင္းတို႔ကို ျပန္ေလာင္းသည္။ ထုိသုိ႔ေျမသစ္ထည့္၍ ေရေကာင္း ေလာင္းလုိက္ေသာအခါ သရက္ပင္တို႔သည္ မၾကာျမင့္မီပင္လွ်င္ ႏုေသာအဖူးအငံု အရြက္ႏုတို႔သည္ ရင့္ေသာအဖူး အငံုျဖစ္ကာ ပြင့္ၾကပါသည္။

ထို႔ေနာက္သီးကင္းသီးၿပီးမၾကာမီပင္ ေရႊ၀ါေရာင္အဆင္းရွိ အနံ႔အရသာႏွင့္ျပည့္စံုေသာ သရက္သီးေလးလံုးတို႔ မွည့္ၾကပါသည္။ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္သည္ ထုိသရက္သီးတို႔ကို ဆြတ္ယူ၍ ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးထံ ဆက္သအံ့ဟုသြားေသာ္ လမ္း၌ဆြမ္းခံၾကြလာေသာ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ မေထရ္ျမတ္ကို ျမင္ပါသည္။ ထိုအခါ ဤသရက္သီးတို႔သည္ မြန္ျမတ္ေသာအသီးတို႔ ျဖစ္သည္။ မေထရ္ျမတ္အား လွဴဒါန္းအံ့။ ငါ့ကို မင္း သတ္လုိက သတ္ေစေတာ့၊ တိုင္းျပည္မွႏွင္ထုတ္လွ်င္ ႏွင္ထုတ္ေစေတာ့၊ မင္းႀကီးအား ဆက္သေသာ္ မ်က္ေမွာက္၌သာ အက်ဳိးအနည္းငယ္သာ ခံစားရမည္။
မေထရ္ျမတ္အားလွဴဒါန္းေသာ္ ဤမ်က္ေမွာက္ဘ၀၌လည္းေကာင္း၊ ေနာင္ဘ၀၌လည္းေကာင္း၊ အတုိင္းအရွည္ ပမာဏမရွိေသာ အက်ဳိးကိုေပးလိမ့္မည္ဟု ႀကံစည္၍ မေထရ္ျမတ္အား သရက္သီးတို႔ကို လွဴဒါန္းခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေနာက္မင္းႀကီးအား အေၾကာင္းစံု ေလွ်ာက္ထားခဲ့ပါသည္။ 

မင္းႀကီးလည္း ထိုအေၾကာင္း မွန္မမွန္စံုစမ္းသိရွိခဲ့ပါသည္။ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္သည္ သရက္သီးတို႔ကို ဘုရားရွင္အား လွဴဒါန္းဆက္ကပ္ခဲ့ပါသည္။ ဘုရားရွင္က အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ ရွင္ေမာဂၢလာန္၊ ရွင္မဟာကႆပတို႔အား တစ္လံုးစီေပး၍ တစ္လံုးကို မိမိကိုယ္တိုင္ ဘုန္းေပးေတာ္မူပါသည္။ မင္းႀကီးလည္းအေၾကာင္းစံုကို သိရွိေသာ္ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္အားေခၚ၍ ဤေယာက္်ားသည္ ရဲရင့္၏။ အသက္ကိုမငဲ့ဘဲ ေကာင္းမႈျပဳ၏ဟု ဆုလာဘ္မ်ားခ်ီးျမွင့္၏။ ဥယ်ာဥ္ေစာင့္ကလည္း အလွဴအဖို႔ကို မင္းႀကီးအား အမွ်ေပးေ၀ခဲ့ၿပီးေသာ္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ ဖလဒါယက
နတ္သားျဖစ္ေလ၏။

ဦးၾကင္လႈိင္
ဗုဒၶဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ ကာလ၌ ထင္ရွားေသာ တန္ခုိးရွင္မ်ား

☆ ရုပ္ပြားဆင္းတု ပူေဇာ္ရသည့္အက်ိဳး ☆

☆ မိမိတို႔အိမ္တြင္ ဗုဒၶရုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္မ်ားကို ဘုရားစင္ႏွင့္ ကိုးကြယ္ထားျခင္းျဖင့္ ေဖာ္ျပလတၱံ႕ပါ အက်ိဳးေက်းဇူး(၉)မ်ိဳးကို ရရွိပါသည္။

☆ (၁) ဘုရားစင္ရွိသည့္အတြက္ ဘုရားကို ျမင္ေနရျခင္း၊ ဘုရားေဝယ်ာဝစၥျပဳေနရျခင္း၊ ဘုရားကို ကိုင္းညြတ္သည့္စိတ္ျဖင့္ မေမ့ျခင္းႏွင့္ ဘုရားတရားႏွင့္ ကင္းကြာမေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

☆ (၂) ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေတြ႕ရျခင္းျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ ပို၍ ယံုၾကည္မႈ ေလးနက္လာသည္။

☆ (၃) အိမ္တြင္ ဘုရားစင္ရွိလွ်င္ စနစ္တက် ဆည္းကပ္ ကိုးကြယ္မႈ ျပဳျခင္းျဖင့္ သတိျမဲျခင္းႏွင့္ ပညာဉာဏ္ ထက္ျမက္ျခင္းမ်ား ရွိလာသည္။

☆ (၄) ကုသိုလ္တရားမ်ား တိုးပြားလာသည္။

☆ (၅) စိတ္ညစ္ညဴးမႈရွိလာလွ်င္ ဘုရားစင္ ဘုရားရွင္ေရွ႕ေတာ္သို႔ သြားျပီး ဘုရားပန္းလဲျခင္း၊ ျမတ္စြာဘုရားကို အေသအခ်ာၾကည့္ အာရံုျပဳလိုက္ျခင္းျဖင့္ စိတ္ညစ္ညဴးမႈမ်ား ပေပ်ာက္လာသည္။ အမွားအယြင္းမ်ား မျပဳလုပ္မိေတာ့ဘဲ ရပ္တန္းမွ ရပ္ျပီး စိတ္ၾကည္ႏူးမႈ ခ်က္ခ်င္းရရွိလာပါသည္။

☆ (၆) အိမ္တြင္ ဘုရားစင္ရွိသျဖင့္ နာနာဘာဝ ဝိနာဘာဝမ်ား၏ အေႏွာင့္အယွက္မ်ားမွ ကင္းျပီး မေၾကာက္မရြံ႕ ေနႏိုင္ပါသည္။

☆ (၇) ဆင္းရဲဒုကၡကို သည္းခံလာႏိုင္သည္။

☆ (၈) ဘုရားစင္ကို ပိုးမွ်င္ ဖုန္မ်ား ကင္းစင္ေအာင္ လွည္းက်င္းသုတ္သင္ျပီး က်က် နန ထားလွ်င္ အိမ္က်က္သေရ၊ လူ႔က်က္သေရ တက္ျပီးဂုဏ္သိကၡမ်ား တက္ပါမည္။

☆ (၉) ဘုရားစင္ရွိသျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ အတူေပါင္းသင္း ေနရသကဲ့သို႔ ျဖစ္ျပီး သူတပါး၏ ခ်ီးေျမွာက္မူေဇာ္မႈကို ခံယူရရွိႏိုင္ပါသည္။

☆ ျမတ္စြာဘုရား၏ ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကို ပူေဇာ္ရွိခိုးၾကသည့္ သူမ်ားမွာ “သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္စြာဘုရားပါတကား” ဟု ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးကို စိတ္ေရာက္ျပီးၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ ပူေဇာ္ကိုးကြယ္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ “သေမစိေတၱ သမံ ဖလံ”ဆိုသည့္ ဘုရားေဟာပါ႒ိေတာ္အရ အက်ိဳးထူးမ်ား ရရွိႏိုင္ပါသည္။

☆ “စိေတၱ၊ မိမိ၏စိတ္သည္။ သေမ၊ သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ ရုပ္တုဆင္းတုေတာ္နဲ႔ အညီအမွ် ထားႏိုင္သည္ရွိေသာ္။ သမံ ဖလံ၊ ဘုရားအစစ္ကို ပူေဇာ္ရသကဲ့သို႔ အက်ိဳးတရား အတူတူပင္ ရရွိႏိုင္ပါသည္။”

☆ သို႔ေၾကာင့္ ရုပ္ပြားဆင္းတု ကိုးကြယ္ၾကသူမ်ား၏ စိတ္သည္ အခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။ မိမိစိတ္သည္ စြမ္းလွ်င္ မိမိအား အက်ိဳးေပးစြမ္းမည္သာ ျဖစ္ေပသည္။

☆ မိမိတို႔၏ ေနအိမ္မ်ားအသီးသီးတြင္ ရုပ္ပြားဆင္းတု ကိုးကြယ္ထားျပီးသည္ႏွင့္ လိုက္နာရမည့္ စည္းကမ္းမ်ား ရွိပါသည္။ ဘုရားစင္ကို သီးျခားစင္ျမင့္ႏွင့္ ကိုးကြယ္ထားရမည္။

☆ စင္ျဖင့္ထားလွ်င္ စင္ကို ပိတ္လိုက္ကာ၊ သို႔မဟုတ္ ဇာလိုက္ကာျဖင့္ ကန္႔လန္႔ကာရမည္။ မိမိအာရံုျပဳ ပူေဇာ္လိုသည့္ အခ်ိန္တြင္ ဘုရားစင္လိုက္ကာ ဆြဲဖြင့္၍ ပူေဇာ္ကိုးကြယ္ရပါသည္။

☆ ဘုရားစင္ေရွ႕ ဒူးေထာင္ ေပါင္ကား မေနရေပ။ ျမတ္ဗုဒၶကို အဂါဝရ ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေနထိုင္ၾကလွ်င္ အျပစ္ျဖစ္ပါသည္။ အေျပာအဆုိ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ရပါမည္၊ ဘုရားစင္ ေရွ႕ထားျပီး ဆဲဆိုျခင္း၊ ရန္ျဖစ္ျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္ရပါ။ အမဂၤလာစကားမ်ား မေျပာဆိုမိျခင္းသည္ အဓိကျဖစ္သည္။

☆သာသနာေတာ္ဦးစီးဌာန☆
☆Buddhavasa Tiloka☆

စိတ္ေရာဂါဟာ ကံတရားေၾကာင့္ျဖစ္သလား

စိတ္ပညာဆရာမ်ား အလုိအရ ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္လား။

သူတို႔ရဲ႕အယူအဆကိုမေျပာေပးနဲ႔။ ဒါမွဘုန္းႀကီးတို႔ရဲ႕ လမ္းစဥ္ကိုသိမယ္။ ဒီလိုဆိုပါေတာ့၊ မိမိကုေနတဲ့ေနရာေတြမွာ အ႐ႈးေတြဘာေတြေတြ႔ရတယ္။ ဒါက ဘုန္းႀကီးတို႔ရဲ႕ကံက အင္မတန္သတၱိစြမ္းပါတယ္။ တစ္ဘ၀လံုး သူ႔ရဲ႕သတၱိျပန္႔ေနပါတယ္။
သို႔ေသာ္လည္း သူ႔သတၱိက နည္းနည္းေလးရယ္။
ပတ္၀န္းက်င္က သိပ္မ်ားတာပဲ။

ဆိုပါေတာ့ ပစၥည္းပ်က္လို႔႐ႈးတယ္။ ပစၥည္းပ်က္လို႔ စိတ္ေတြ တစ္ခါတည္းေဖာက္ျပန္ၿပီးေတာ့ ႐ႈးတယ္။ သို႔ေပမယ့္ အရင္းခံ ကံကေလးကေတာ့ နည္းနည္းကေလး လုိက္လာတယ္။ လူတိုင္း
ပစၥည္းပ်က္တဲ့သူတိုင္း ႐ႈးသလားလို႔။ ပစၥည္းပ်က္တဲ့လူတိုင္း မ႐ႈးဘူး။ သူေတာ့႐ႈးလာတယ္။ ဒါျဖင့္ ဟုိလူလည္းပစၥည္းပ်က္တယ္။ သူေတာ့
ဘာလုိ႔မ႐ႈးသလဲ။ သူေတာ့ဘာလို႔႐ႈးရသလဲ။ ဒီလိုဆိုေတာ့ မူလကံခ်င္းက ဓါတ္ခ်င္းမတူျပန္ဘူး။ ဒီမွာ႐ုပ္ေတြက ရွိေနေသးတယ္။
ကံေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္ေတြကရွိေနေတာ့ သူေတာ့ ပစၥည္းပ်က္တယ္။

တစ္ခါစိတ္က ပ်က္မွာေပါ့။ ပ်က္လည္း ဘာျဖစ္လဲ။ ငတ္မေသပါဘူး။ သူက ဒီလိုသြားလိုက္တယ္။ ဟိုတစ္ေယာက္ကေတာ့ ပစၥည္းပ်က္တယ္လို႔ဆိုေတာ့ စိတ္ကိုညစ္လို႔ ငါေတာ့ လူစဥ္မမွီေတာ့ပါဘူး။ ေသတာပဲေကာင္းပါတယ္။ လူ႔ျပည္မွာ
မေနခ်င္ေတာ့ပါဘူးလုိ႔။ သူက လြန္ကဲသြားတယ္။ လြန္ကဲသြားေတာ့ ႐ႈးသလိုလုိႏွမ္းသလိုလုိေနရာက ႐ႈးၿပီတဲ့ ႐ႈးၿပီတဲ့။ အစတုန္းက
မ႐ႈးတ႐ႈး။ ေနာက္ေတာ့ သူမ်ားက ႐ႈးၿပီတဲ့႐ႈးၿပီတဲ့ သမုတ္လုိက္ေတာ့ အ႐ႈးျဖစ္သြားတာဘဲ။ ပတ္၀န္းက်င္က ႐ႈးၿပီတဲ့႐ႈးၿပီတဲ့
မသမုတ္ဘဲနဲ႔ ငါကဘယ္လိုျဖစ္လာတာ။ တစ္ေန႔တုန္းက ပ်က္တဲ့ပစၥည္းေတြဟာ ခုျပန္ၿပီးေတာ့ ဘယ္ကရမလဲ စသည္ေပါ့ေလ။ မဟုတ္ေပမယ့္လုိ႕ ေျဖေဖ်ာ္မႈမ်ားေပးမယ္ဆိုရင္ ႐ႈးကိုမ႐ႈးဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ေဘးက ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္ဆိုတဲ့ဥစၥာ အဓိက။

သို႔ေသာ္ အေျခခံကံကေလးကေတာ့ မတူၾကဘူး။ အဲဒီေတာ့ ကံက မကင္းစေကာင္းဘူးေပါ့။ ကံေၾကာင့္႐ႈးတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။
ပတ္၀န္းက်င္ေၾကာင့္ ႐ႈးတာ။ သို႔ေသာ္ ကံမကင္းဘူး။ ေမးသာေမး။ ဘုန္းႀကီးက ေမးေစခ်င္လြန္းလို႔ကို လက္ခံေနတာ။

အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ
သိပၸံအျမင္ႏွင့္ဗုဒၶဘာသာအေမးအေျဖမ်ား

ေန ဝင္ ေတာ့ မည္

ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္မရႏိူင္ေတာ့တဲ့ေန႔ တစ္ ရက္။
ညိႇဳးေသာမ်က္ႏွာတို႔ျဖင့္ရိွလိမ့္မည္။ သင့္ အ ေၾကာင္းတီးတိုး
ဆို၍ေနလိမ့္မည္။ ငိုသံတို႔ျဖင့္ သင့္ကိုေခၚ၍ ေခၚ၍ေန
လိမ့္မည္။သင့္ကိုခ်စ္သူတို႔သည္ ႐ိႈက္၍႐ိႈက္၍ ငိုေခ်မည္။
သင့္ကိုမုန္းသူတို႔လည္း အနည္းငယ္မွ်ေသာစိတ္ မ ေကာင္း
ျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။
လိုက္ပို႔ေသာကားတို႔ျဖင့္ ၎ေနရာသည္ ႐ႈပ္ေထြး၍ေနလိမ့္
မည္။မိုးရြာမလား။ေနပူမလားမသိေခ်။လူတို႔သည္ခပ္သုတ္သုတ္
ျပန္ဖို႔ျပင္ လိမ့္မည္။တာဝန္ ရိွေသာသူကလည္း မီး႐ိႈ႕ရန္
ျပင္ ေတာ့မည္။
သင္ သည္ ည ေနစာမစားရ ေတာ့။ေနာက္တစ္ေန႔ေနအထြက္
ကိုသင္ မျမင္ ရ ေတာ့။သင့္မိတ္ေဆြတို႔ႏွင့္ မ ေတြ႕ရ ေတာ့
အလုပ္ လည္းမဆင္းရ ေတာ့။ ဟိုသြားဒီသြားလည္းမလုပ္
ရ ေတာ့။ေဘာလံုးပြဲလည္း မၾကည့္ရ ေတာ့။ကိုရီးယားကား
လည္းမၾကည့္ရ ေတာ့။ အင္ တာ နက္လည္း မသံုးရ ေတာ့။
ဒီမို က ေရစီလည္း သင္ မသိ ေတာ့။
သင္ အိမ္ မျပန္ ရ ေတာ့ၿပီ....။
သင့္ေစတနာ တို႔သည္ သင့္ကိုဖန္တီးလိမ့္မည္။
သင္ ဘယ္ေရာက္မည္မသိ။ ဘုရားဝတ္တက္ခြင့္မွ
ရပါေလစ။ ဒါနျပဳခြင့္မွ ရပါေလစ။ သီလ ေစာင့္စည္းခြင့္မွ
ရပါေလစ။ တရားနာခြင့္။တရားေဆြးေႏြးခြင့္။တရား
အားထုတ္ခြင့္မွ ရ ပါေလစ။
ေခါင္းတိုင္ မွမီးခိုးတို႔ပ်ံ႕ထြက္လာေခ်ၿပီ။
သင္ သည္ ဘာမွမဟုတ္ေခ်။
ဝဋ္ေကာင္ သက္သက္ သာတည္း....။
(ဓာတ္ပံုတင္ေသာဒကာႀကီးကို Credit ေပးပါသည္။
အားလံုးက်န္းမာၾကပါေစ။)

Shared from Uwunni Ta (FB)

AIDS ေရာဂါပိုးကို ကို ႏိုင္သည့္ တိုင္းရင္းေဆးစြမ္း

ျပည္တြင္းမွာ AIDS လူနာ (ေဆးစစ္၍ သိရသူ) တသိန္းႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ ရွိတဲ့အနက္ ART (ေ၀ဒနာရွင္မ်ားအတြတ္ ကမၻာ ့က်န္းမားေရးဌာနမွ အထူးထုတ္ထားသည့္ ေဆး)မေပးႏိုင္သူ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ရွိေနေတာ့စိတ္က်ေရာဂါျဖစ္ျပီး ဒီေဆးရတဲ့အထိေစာင့္ေနစရာမလိုပါဘူး။


ဒီေရာဂါပိုးရွိေနတယ္လို ့သိရတဲ့သူေတာ္ေတာ္မ်ားဟာ စိတ္ထိခိုက္ျခင္း-စိတ္ဓါတ္က်ျခင္းေၾကာင့္
ေရာဂါေတြတိုးလာၾကတာမ်ားတယ္၊ တခ်ိဳ ့ေ၀ဒနာရွင္ေတြဟာ ရွက္စိတ္နဲ ့ တခ်ိဳ ့ကလည္း ေဆးရံုမွာေဆးမစစ္ရဲ ့ၾကဘူး ဟိုေရာဂါလို ဒီေရာဂါလိုလိုနဲ ့အေသခံသြားၾကတယ္။

ဒီလိုဘဲေဆးရံုက ေဆးကုသရင္ စရိတ္ေတြ အကုန္မခံႏိုင္တဲ AIDS ေ၀ဒနာရွင္တဦးက ေရာဂါ တေန ့တျခားဆိုးလာလို ့ သူမိသားစု ေတြေျပာရင္လဲ ၀ိုင္းပါယ္ၾကမွာစိုးျပီး လူရွင္းတဲ့ ျခံတခုမွာ ေသဘို ့ဆံုးျဖတ္ျပီး တဦးတည္း တဲထိုးေနရင္း လဲေနရင္း ေရာဂါကလဲေဖါက္ေနခ်ိန္မွာ-
အနာေတြေပါက္ေနတဲ့ ေခြးပိန္ေညာင္ တေကာင္ဟာ သူ ့အနားက ရွားေဇာင္းပင္ကို လာကိုက္ျပီး ထြတ္လာတဲ့ အနွစ္ေတြကို ရွာနဲ့လ်ွက္ေနတာေတြ ့ရတယ္...။
ျပီးေတာ္ရွားေဇာင္ပင္နားမွာဘဲ အိပ္ေနတယ္၊သူလဲအားနည္းျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ျပီး ေနာက္တေန ့မွာ ေခြးပိန္က လန္းလန္းဆန္းျဖစ္ေနတာေတြ ့ရတယ္ ျပည္ေတြနဲ ့စိုေနတဲ့အနာေတြလည္းေျခာက္ သြားတယ္။ အဲဒီေ၀ဒနာရွင္ ဟာ ေခြးပိန္ရဲ ့ေဆးကုနည္းကိုအတုခိုးျပီး ရွားေဇာင္းလက္ပတ္ပင္ေတြ ကို ေန ့စဥ္မွီ၀ဲရာက ယေန ့တိုင္းက်န္းက်န္းမာမာနဲ ့ အသက္ရွင္ေနပါတယ္။

ေအာက္မွာေဖၚျပထားတာကေတာ့ ေဒါက္တာျဖိဳးသီဟေဇာ္ရဲ ့ တိုင္းရင္းေဆးနဲ ့ကုတဲ့နည္း
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
၁..။ ကၽြန္ေတာ္တို ့သိတဲ့ Aloevia ( ရွားေစာင္းလတ္ပတ္ ။ တေစာင္းလတ္ပ္ ) ပင္ဟာ ကိုယ္ခံအားတတ္ေစတဲ့အက်ိဳးအာနီသင္ အျပည့္ရွိတယ္ လို ့ နိုင္ငံတကာ ကလက္ခံယံုၾကည္ ထားပါတယ္..။ ဒီ ရွားေစာင္းလတ္ပတ္ထဲက အသား ( ဂ်ယ္လီ တံုး ) ပံုေလးေတြကို ခ်စ္ ယူျပီး သၾကားနဲ ့ အစိမ္းလိုက္ေျဖာ္ရည္လုပ္ေသာက္ ခိုင္းထားတာေတြ ့ရပါတယ္....။ ဒီလို ေသာက္သံုး ခ်င္းအားျဖင့္ ကိုယ္ခံအား ကို ျမွင္ ့တင္ေပးျပီး.... အသားအရည္ကိုလည္း စိုျပည္ေစတာေတြ ့ရွိရပါတယ္ ခင္ဗ်ာ...။ ဒီလို လုပ္နည္းကို ျမန္ွမာမွာသာမက အေနာက္နိုင္ငံၾကီးမ်ား , Korea , Africa စတဲ့နိုင္ငံေတြမွာပါအခုလက္ရွိသံုးေနၾကတာကို ေတြ ့ရွိရပါတယ္ခင္ဗ်ာ........။
တေစာင္းလက္ပတ္ေဖ်ာ္ရည္ကို တစ္ေန ့သံုးခြက္ မွန္မွန္ေသာက္ေပးရင္ CD4 Cell ေတြျပန္
တက္လာတဲ့လူနာေတြအခုျမန္မာနီင္ငံမွာလက္ရွိရွိေနပါတယ္ခင္ဗ်ာ....။ေနာက္တစ္ခုကေတာ့.............................................

၂ ။ ၾကက္သြန္နီ ပါခင္ဗ်ာ..။

ဒီဟာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိတာ မၾကာေသးပါဘူး...။ ျမန္မာ့ ေဆးက်မ္း ထဲက တိုင္းရင္းေဆးဆရာၾကီးေတြ သံုးခဲ့တဲ့နည္းလို ့ဆိုပါတယ္......။ ဒီ ၾကည္သြန္နီနဲ ့ ေရာဂါ ျပင္းထန္ရာကေန သက္သာသြားတဲ့လူေတြ ရွိေနတာအခု လက္ရွိမွာ ေတြ ့ေနရပါတယ္.........။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ မသိေပမယ္ ့....... AIDS ျဖစ္လို ့ ကိုယ္ခံနာ မွာ ယားနာေပါက္တာ ေတြ . ၀မ္းသြားတာေတြ . အနာျဖစ္တာေတြ . အားလံုး သက္သာျပီးေပ်ာက္ကင္းသြားတာ ေတြ ့ရွိေနရပါတယ္။လူေလာကတစ္ခုလံုးက ကုသလို ့မရဘူးဆိုတဲ့ .....ဒီေရာဂါ ဆိုးၾကီးကို....( ၾကက္သြန္နီ ) ဥ က သက္သာေအာင္လုပ္ေပးတာ ကၽြန္ေတာ္လဲအစကမယံုပါဘူး....။ ေနာက္မွ ေရာဂါရွင္ကိုယ္တိုင္ လာေျပာမွ သာလက္ေတြ ့ယံုခဲ့ပါတယ္.......။ ၀မ္းသာစရာပါခင္ဗ်ာ....။
သံုးပံုသံုးနည္းက ေတာ့ -
ၾကက္သြန္နီ ဥၾကီး ၃ ဥေလာက္ကိုေန ့စဥ္ အခြံႏြာ ... ၾကက္သြန္နီေဘးမွာရွိတဲ့ မူိဳမဲမဲေလးေတြကို
ေရစင္ေအာင္ေဆးျပီး .....အရည္ရေအာင္ ေထာင္းပါ ..။ ေထာင္းတဲ့ ငရုပ္ဆံု ကလည္း သီးသန္ ့ျဖစ္ဖို ့လုိပါတယ္...။သန္ ့ရွင္းရပါမယ္ .....။ ရလာတဲ ့အရည္ကို ....တစ္ေန ့ သံုးခြက္မွန္မွန္ ေသာက္ေပးပါ.....။ ၁ လ အတြင္းမွာ ေရာဂါသက္သာလာတာ .... လက္ေတြ ့ျမင္ရမွာပါ ခင္ဗ်ာ.....။ ေသာက္သံုးေနစဥ္အတြင္း ... ၃ . ၄ ရက္ အတြင္းမွာ အေရျပားေမြးညွင္းေလးေတြထဲက ေန ရြ စိ ရြစီ နဲ ့ပိုးေလးေတြ ထြက္လာတယ္လို ့ ေဆး ပညာရွင္ေတြက ဆိုထား ပါတယ္.....။ ဆက္သာေသာက္ပါ..။ စိုးရိမ္စရာမရွိပါဘူး ....။ နည္းနည္းေတာ့ အန့ံေတာ့ဆိုး မွာေပါ့ခင္ဗ်ာ........။ ေရာဂါသက္သာသြားရင္လဲ ေန ့တိုင္းတစ္ေန ့သံုးခြက္သာပံုမွန္ ေသာက္သြား ပါတဲ့.........။ သက္တမ္းေစ့ေအာင္ က်န္းမာစြာ ေနနိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္လို ့ တိုင္းရင္းေဆးဆရာမ်ားက လက္ေတြ ့ဆိုထားပါတယ္ ။

Min Burma

ပ႒ာန္းေဒသနာႏွင့္ မ်က္မျမင္အဘြားအို

လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ တေပါင္းလျပည့္ေန႔ညတြင္ ၿမိဳင္သာယာရြာ၌ ႏွစ္စဥ္မပ်က္က်င္းးပၿမဲျဖစ္ေသာ ရြာဦးဘုရားေစတီႀကီးတြင္ မီးထြန္း
ပူေဇာ္ပြဲႏွင့္ဆြမ္းေတာ္ႀကီးတင္ပြဲႀကီးက်င္းပခဲ့ပါသည္။

ဘုရားပြဲေတာ္ႀကီးတြင္ အၿငိမ့္ပြဲ၊ မ်က္လွည့္ပြဲမ်ားျဖင့္ ညဘက္တြင္ စည္ကားသိုက္ၿမိဳက္လွပါ၏။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ရြာမ်ားမွႏြားလွညး္
မ်ားျဖင့္ ပြဲလာၾကည့္ၾကသည္မွာလည္း စည္စည္ကားကားပင္ျဖစ္သည္။

ၿမိဳင္သာယာရြာထဲတြင္ အသက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားေလာက္သာ အိမ္ေစာင့္က်န္ရစ္ေနခဲ့သည္။ ကေလးမ်ား၊ လူငယ္လူရြယ္မ်ား၊ ကာလသား၊ ကာလသမီးပ်ဳိမ်ားမွာ ပြဲခင္းထဲသို႔ေရာက္ရွိေနၾက၏။ ၿမိဳင္သာယာရြာ၏အေနာက္ဘက္ပိုင္းတြင္ေနထိုင္ေသာ အဘိုးအိုတစ္ဦးေရေႏြးအိုးတည္ေသာမီးဖိုမွ မီးၾကြင္းမီးက်န္ကေနၿပီး
မီးဖိုေဆာင္ကိုမီးစြဲေလာင္ပါေတာ့၏။

မီးဖိုေခ်ာင္သက္ကယ္မိုး၊ သက္ကယ္အကာမွစၿပီး မီးေလာင္ကၽြမ္းလုိက္ရာ တစ္အိမ္လံုးသို႔ ကူးစက္ၿပီး မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ားတက္ေနပါေတာ့သည္။ အဘုိးအိုလည္း ဘာမွ်မတတ္ႏုိင္သျဖင့္ အိမ္ေပၚမွဆင္းေျပးရ၏။

ထို႔ေနာက္အဘိုးအိုသည္ ပြဲခင္းဆီသို႔ အျမန္အေျပးအလႊားသြားၿပီး မီးသတင္းကိုပို႔၏။

ထိုအခ်ိန္ကား နံနက္ ၃ နာရီခန္႔အခ်ိန္ေလာက္ျဖစ္၏။ ရြာမီးေလာင္ေနသည္ဆိုသည့္သတင္းရရွိလွ်င္ရရွိခ်င္း လူငယ္တခ်ဳိ႕ရြာထဲသို႔ျပန္ေျပးလာၾက၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အဘိုးအိုအိမ္ႏွင့္
ကပ္လ်က္ရွိေသာ ပတ္၀န္းက်င္အိမ္ႏွစ္အိမ္ကိုပါ မီးစြဲေလာင္ေနၿပီ။

ၿမိဳင္သာယာရြာမွ လူငယ္ လူရြယ္မ်ားသည္ ေရပံုးမ်ားျဖင့္ ေရခပ္၍ ပက္သူကပက္ၾက၏။ အိမ္ေခါင္မိုးေပၚတက္ၿပီး ဂုန္နီအိပ္မ်ားေရဆြတ္၍ ႐ုိက္သူက႐ုိက္၏။ မီးအားက ေလသင့္ေနသျဖင့္ ပိုမိုအားေကာင္းလာ၏။ အိမ္ငါးအိမ္မွ်ကို ကူးစက္ၿပီးေလာင္ကၽြမ္းျပန္၏။ မီးေလာင္ကၽြမ္းေနေသာ အိမ္ငါးအိမ္ၾကားတြင္ အိမ္တစ္အိမ္ရွိ၏။ ထို
အိမ္တြင္ မ်က္မျမင္အဘြားအိုႀကီးတစ္ဦး ေနထုိင္လ်က္ရွိ၏။

အဘြားအို၏ေျမးမကေလးမွာလည္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသို႕ ေရာက္ရွိေန၏။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကို နံနက္အာ႐ုဏ္ဆြမ္းကပ္ရန္ သြားေရာက္ကူညီလုပ္ကိုင္ေနျခင္းျဖစ္၏။

မီးေဟ့ မီး မီး မီးေတြေလာင္ေနၿပီေဟ့ ဆိုေသာ လူအုပ္ႀကီး၏အသံကို အဘြားအိုၾကားေနရ၏။ အဘြားအုိသည္မ်က္စိမျမင္ရသျဖင့္ မီးဘယ္ေနရာမွာေလာင္ေနသည္ကို မသိပါ။ အိမ္ေပၚမွေျပးဆင္း
ရန္လည္း တစ္ေယာက္တည္း အခက္ႀကံဳေနရ၏။

အဘြားအိုသည္ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘုရားစင္ေရွ႕မွာထုိင္ၿပီး ဘုရား၀တ္ျပဳ၏။ နတ္ေဒ၀ါမ်ားကို ေမတၱာပို႔သ၏။ ထို႔ေနာက္အဘြားက သူရရွိထားေသာ ပ႒ာန္း ၂၄ ပစၥည္းကိုရြတ္ဖတ္ပါ၏။ ပ႒ာန္းပါဠိေတာ္ ပစၥယုေဒၵသ ၂၄ ပစၥည္းကို တြင္တြင္သာ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ေန၏။

နံနက္ ၄ နာရီခြဲခန္႔တြင္ မီးညႊန္႔ႀကိဳးသြား၏။ မီးေလာင္မႈလည္း လံုး၀ရပ္သြား၏။ အိမ္ေျခ ၁၁ လံုးမွ်ေလာင္ကၽြမ္းသြား၏။
ထူးဆန္းသည္ကား မီးေလာင္ေနေသာ အိမ္ႏွစ္လံုးၾကားတြင္ အဘြား၏အိမ္သည္ လံုး၀မီးမေလာင္ဘဲ က်န္ရစ္ေနခဲ့သည္ကို ျမင္ေတြ႔ၾကရ၏။

ရြာထဲမွာမီးေလာင္ေနသည္ဟု သတင္းရသျဖင့္ အဘြားအို၏ေျမးမေလးႏွင့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွ ရဟန္းေတာ္မ်ား
သည္ အေျပးအလႊား အဘြားအိုထံ လာၾက၏။ အခ်ိန္တြင္မီးက ၿငိမ္းေနၿပီျဖစ္၏။

ရဟန္းေတာ္မ်ားက အဘြားအို၏ အိမ္ေပၚတက္ၿပီး ဒကာမႀကီး၊ မီးေတြေလာင္ေနတာ မသိဘူးလားဟု ေမးၾက၏။ အဘြားအိုက တပည့္ေတာ္မီးေလာင္ေနၿပီဆိုတဲ့ လူေတြရဲ႕ေအာ္သံကို
ၾကားေနရပါတယ္ဘုရား။

အဘြားမေၾကာက္ဘူးလား။

ရဟန္းတစ္ပါးက ၀င္ေမး၏။

ေၾကာက္ေတာ့ေၾကာက္တာေပါ့ဘုရား။ ဒါေပမယ့္ တပည့္ေတာ္က မ်က္မျမင္ဆိုေတာ့ ဘာတတ္ႏိုင္မလဲ။ ဒါနဲ႔ပဲ တပည့္ေတာ္မ နတ္ေတြကို ေမတၱာပို႔သၿပီး ပ႒ာန္းပူေဇာ္ေနပါတယ္ဘုရား။

အဘြားအို၏စကားဆံုးေတာ့ ရဟန္းတစ္ပါးက အင္းဒါေၾကာင့္လည္း
အဘြားအိမ္ကို မီးမကူးတာေပါ့။ ပ႒ာန္းတန္ခိုးက တယ္အစြမ္းထက္
ပါလားဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။

အရွင္သုဓမၼသာရ
ျမတ္မဂၤလာစာေစာင္
၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ

ကဲ……ဆဲခ်င္ၾကေသးလား

ရဟႏၲာေထရီမၾကီးႏွစ္ပါး ထိုင္ေနတ့ဲအခိ်န္မွာတစ္ပါးကေမးတယ္။အသက္ကလည္းငယ္တယ္ အရြယ္လည္းရွိပါရဲ႕နဲ႔ ဘာေၾကာင့္အိမ္ေထာင္မျပဳတာလည္းဆိုေတာ့ တစ္ပါးကသူ႔ဇာတ္ေၾကာင္းကို ေျပာျပတယ္။
သူဟာဘဝတစ္ခုမွာ ကုန္သည္တစ္ေယာက္နဲ႔လက္ထပ္ခ့ဲတယ္။ေပါင္းသင္းျပီးမၾကာခင္မွာပဲ ေယာက်ာၤးကကုန္ကူးသြားေတာ့ သူ႔မွာကိုယ္ဝန္နဲ႔က်န္ခ့ဲတယ္။ေယာကၡမေတြကသူ႔သားနဲ႔ရတ့ဲကိုယ္ဝန္မဟုတ္ဘူးဆိုျပီး ႏွင္ခ်လိုက္တယ္။ဗိုက္တစ္လုံးနဲ႔ထြက္သြားခ့ဲရတယ္။ဇရပ္တစ္ခုေရာက္ေတာ့ ဗုိက္နာျပီး ခေလးေမြးတယ္။ခေလးကိုဇရပ္မွာခဏထားျပီး ေရသြားရွာေနတုန္း ခရီးသြားတစ္ေယာက္ကစြန္႔ပစ္ထားတ့ဲခေလးဆိုျပီးယူသြားတယ္။
ဒီလိုနဲ႔စိတ္ေလျပီးေလ်ာက္သြားေနတုန္း ဓါးျမဗိုလ္ၾကီးန႔ဲေတြ႕ျပီးေပါင္းသင္းခ့ဲျပန္တယ္။မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ေမြးတယ္။တစ္ေန႔ခေလးပုခက္ထဲက ျပဳတ္က်ျပီးေခါင္းမွာဒဏ္ရာရလို႔ ေယာက်ာၤးကိုေၾကာက္ျပီး ထြက္ေျပးခ့ဲျပန္တယ္။
အဲဒီလိုနဲ႔ တစ္ေယာက္ထဲႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေလ်ွာက္သြားေနတုန္း ကုန္သည္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕ျပီး အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ျပန္တယ္။အဲဒီကုန္သည္ေပါက္စေလးနဲ႔ေပါင္းသင္းေနတုန္းမွာပဲ တစ္ေန႔ကုန္သည္ေလးက မိန္းမငယ္ငယ္ေလးတစ္ေယာက္ကိုေခၚလာျပန္လို႔ ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းရျပန္တယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ မယားအငယ္ေလးကို သန္းရွာေပးေနတုန္း ေခါင္းကဒဏ္ရာကိုေတြ႕ေတာ့ သူ႔သမီးဒဏ္ရာနဲ႔တူလိုက္တာလို႔ေတြးျပီး ဇာတိကိုေမးၾကည့္ေတာ့ တကယ္ပဲဓါးျမဗိုလ္ၾကီးနဲ႔ရခ့ဲတ့ဲ သူ႔သမီးျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
သားအမိႏွစ္ေယာက္ယူၾကံဳးမရျဖစ္ေနျပီး သူတိုလင္ကိုေျပာျပေတာ့ သူ႔လင္ကလည္း တစ္ခ်ိန္ကဇရပ္မွာေပ်ာက္သြားတ့ဲ သူ႔သားေလးျဖစ္ေနျပန္တယ္။
အဲဒါဟာ ရဟႏၲာေထရီမၾကီးက သူ႔ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းကိုေျပာျပျပီး သူေလာကီမွာမေနဝံ့ေတာ့လို႔ တရားထူးရေအာင္ အားထုတ္ရတာပါလို႔…ေျပာျပခ့ဲပါတယ္။
အဲဒါဟာသူ "မေအ"နဲ႔တပ္ျပီးဆဲခ့ဲလို႔ျပန္လည္းေပးဆပ္ရတာပါ…တ့ဲ။ဘယ္ေလာက္ထိေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္ပါသလဲ…။
ဓမၼမိတ္ေဆြတို႔…………
ဘာေၾကာင္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေလာက္ပဲေဒါသထြက္ေနပါေစ…သူတစ္ပါးကို" မေအ"နဲ႔တပ္ျပီးမဆဲျဖစ္ေအာင္ ဂရုစိုက္ၾကပါလို႔ သတိေပးခ်င္ပါတယ္။
ဘုရားစာရြတ္လို႔ ကုသိုလ္ရတာလည္း ဒီပါးစပ္ကထြက္တာပါပဲ။ဆဲလို႔သံသရာမွာ ေပးဆပ္ရမွာလည္း ဒီပါးစပ္ကထြက္တာပါပဲ။
ဘုရားရွင္က "ပါးစပ္ကထြက္တ့ဲစကားလုံးေတြဟာ အက်ိဳးမခံစားရပဲ…ေပ်ာက္ပ်က္မသြားပါဘူး"…တ့ဲ
ပါးစပ္ စည္းကမ္းရွိႏိုင္ၾကပါေစ……

Shared from U Ti Law Ka (FB)

ကိုယ္ဘာကို ကိုက္သတ္တဲ့ ေျမႊ

ေျမႊေတြဟာ ကိုယ္ဘာကိုယ္ ကိုက္ရင္ ေသမေသဆုိတဲ့ အရာအတြက အျငင္းပြားေနသူမ်ားအတြက္ အေျဖကေတာ့ ေပၚပါျပီ။ ေျမႊေတြဟာ မိမိကိုယ္ကို ျပန္ကိုက္တတ္ရင္လည္း ေသပါတယ္။ လွ်ာကို ျပန္ကိုက္တာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ မိမိရဲက ခႏၶာကိုယ္ကို လွည့္ျပီးေတာ့ ျပန္ကိုက္ရင္ ေသပါတယ္။

ပံုမွာျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ေျမႊက ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံက သစ္ပင္မ်ားမွာ ေနထိုင္က်က္စား တတ္တဲ့ အညိဳေရာင္ေျမႊ ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိရွိ မိမိကိုယ္ကို ကိုက္လို႔ ေသျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေလ့လာသူတို႔က ေတြ႔ရွိခဲ့ပါတယ္။ Matt Hagan လို႔ အမည္ရတဲ့ လူက ေတြ႔ရွိျပီး ယင္းေျမႊဟာ မေသခင္မွာ လူးလိမ့္လို႔ ေနေသးေၾကာင္း ေတြ႔ရွိသူ အမ်ိဳးသမီးကလည္း ဆုိပါတယ္။ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ကိုက္လိုက္အျပီး ကိုယ့္အဆိပ္ကို ခံစားလို႔ လူးလိမ့္ျပီးမွ ေသသြား သတဲ့။ ကိုယ္မွာ သြားကိုက္ရာ ရွိေၾကာင္း ဆုိပါတယ္။


ေျမႊေတြဟာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိရွိ ကိုက္ျပီးေတာ့ ေသေလ့ မရွိပါဘူး။ ယင္းေျမႊဟာ သူ႔ကိုယ္သူ မကိုက္သတ္ခင္မွာ မခံစားႏိုင္တဲ့ ေဝဒနာ တစ္ခုေၾကာင့္မို႔ ယခုလို ကိုက္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေျမႊေလ့လာသူ Matt Hagan က ေျပာၾကားခဲ့ ပါတယ္။
.
Ref: Metro
ေအာင္ခမ္း (ရိုးရာေလး)
www.yoyarlay.com
‪#‎aungkham_yyl‬
‪#‎news_yyl‬

ခ်ီးေျမာက္ခံထိုက္တဲ့သူ

ဖ်ားေနတဲ့ ျမင္းတစ္ေကာင္ ရွိပါတယ္။ ျမင္းဟာ အေတာ္အဖ်ားတတ္ေနျပီး လံုးဝ မထႏိုင္ ပါဘူး။ ျမင္းနဲ႔အတူ ဆိတ္တစ္ေကာင္ကိုလည္း ေမြးထားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ လယ္ပိုင္ရွင္က ျမင္းကို ကုဖို႔ အတြက္ ေဆးဆရာေခၚပါတယ္။ ေဆးဆရာ ဟာ ၃ ရက္နဲ႔ ေပ်ာက္ေအာင္ သူ ေဆးတိုက္ ကုေပးၾကည့္မယ္၊ အကယ္၍ မသက္သာရင္ သူ႔ေရာဂါ အျခား အေကာင္ေတြကို ကူးမွာစုိးလို႔ သတ္ပစ္ဖုိ႔သာ ရွိေတာ့ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။

ဒါကို ၾကားတဲ့ ဆိတ္က ျမင္းကို တုိးတုိးတိတ္သြားေျပာတယ္။ "ေဟ့ေကာင္၊ မင္း ထေတာ့။ မင္းခုလို ဖ်ားေနရင္ အနာဂတ္ မေကာင္းဘူး" လို႔ သြားေျပာပါတယ္။ ဒါလည္း ျမင္က မလွုပ္ႏိုင္ပါဘူး။

ပထမေန႔ ေဆးတိုက္ပါတယ္။ ေဆးအတိုက္ခံရျပီး ျမင္းအနားကို လူမရွိေတာ့ ဆိတပ္က ျပန္ကပ္ျပီး သြားေျပာတယ္။ မင္း ျမန္ျမန္ ထေတာ့။ ေနေကာင္းေအာင္ ေနေတာ့။ အားရွိစမ္းပါ။

ဒုတိယေန႔ ေဆးတိုက္ပါတယ္။ ဆိတ္ကလည္း "သယ္ရင္း.. မင္းမေျပးႏိုင္ေသး ရင္ေတာင္ ထႏိုင္ေအာင္ အရင္ၾကိဳးစားကြာ" ဆုိျပီးေတာ့ ေျပာျပီး တြန္းအားေပးရာ ျမင္းက ထႏိုင္လာပါတယ္။

တတိယ ေန႔အေရာက္မွာ ေဆးအတိုက္ခံရျပီး ျမင္းကို ဆိတ္က ထပ္မံ အားေပး အားေပး ျပန္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျမင္းဟာ ထႏုိင္ယံုရင္တင္ မက ေျပးပါ ေျပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဆိတ္ဟာလည္း ဝမ္းသာ မဆံုးပါပဲ။

ေနာက္ေန႔အေရာက္ ျခံထဲမွာ ပတ္ေျပးေနတဲ့ ျမင္းကို ျမင္ျပီး လယ္သမားဟာ ဝမ္းသာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သူဟာ ေဆးဆရာနဲ႔ သူ႔မိတ္ေဆြ ေတြကို ေျပာပါတယ္။ "က်ေနာ့ျမင္း ျပန္လည္ က်န္းမာေရးေကာင္းျပီး သန္မာတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ အေနနဲ႔ ဒီည ဆိတ္သားဟင္း ခ်က္စားၾကရေအာင္ဗ်ာ"

သင္ခန္းစာ

တစ္ခါတစ္ရံ လူမွု ပတ္ဝန္းက်င္မွွာ၊ လုပ္ငန္းခြင္ဟာ တကယ္ ခ်ီးက်ဴးခံထိုက္တဲ့သူ၊ ခ်ီးေျမာက္ခံထိုက္တဲ့သူ၊ အထိမ္းအမွတ္ျပဳေပးခံ ထိုက္တဲ့သူ၊ ေက်းဇူးအတင္ ခံသင့္သူ တို႔ဟာ ေခ်ာင္ထဲကို ေရာက္ျပီး ကံမေကာင္းရင္္ ဒုကၡေတာင္ အေပးခံရတတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိဟာ ျမဲတမ္း ကုပ္ေနဖို႔၊ တစ္ေယာက္တည္းေနေနလို႔ မရပဲ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ မိမိရဲ႕ အရည္အခ်င္း (skill) ကို ထုတ္ျပႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္ ပါေသးတယ္။
.
ေအာင္ခမ္း (ရိုးရာေလး)
#aungkham_yy
#article_yyl
www.yoyarlay.com

ေလာဘအပို လုိမလုိက္နဲ႔ ၊ကိုယ္ထုိက္တာနဲ႔ ေက်နပ္ေလ

တစ္ခါတုန္းကသီဟုိဠ္ကြၽန္းမွာ “ဓမၼိကတိႆ”ဆုိတဲ့ မင္းႀကီးတစ္ပါး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ မင္းႀကီးရာဇပလႅင္ေပၚမွာ ထုိင္ေနတုန္း
“ခါသားကင္သုံးေကာင္” လာဆက္ကပ္ပါတယ္။ အဲဒီခါသားကင္က မင္းႀကီးနားကိုက္ေရာဂါ ခံစားေနရတဲ့အတြက္ သီလစင္ၾကယ္တဲ့သူ
တစ္ေယာက္က “ပံ့သကူသား”အျဖစ္ အပ္အပ္စပ္စပ္ စီစဥ္ေပးထားတဲ့ ခါသားကင္ပါ။

မင္းႀကီးက ခါသားကင္ကုိ တစ္ဖဲ့ဖဲ့ျပီး စားလုိက္စဥ္ပဲ ေရွ႕ဆက္မစား၀ံ့ေအာင္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ တစ္ျခားေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လွဴေနက် သံဃာေတာ္ေတြကို သတိရသြားလုိ႔ပါ။
ဒါေၾကာင့္ ေရွ႕ဆက္မစားေတာ့ပါဘူး။ ခါသားကင္သုံးေကာင္ကို သိမ္းထားခုိင္းလုိက္ပါတယ္။

ဆြမ္းခံခ်ိန္ေရာက္လာေတာ့ ႂကြလာေနက် ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး ၾကြလာပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္ရဲ႕ ေနာက္မွာ “ေတာထြက္ရဟန္းၾကီး” တစ္ပါးလည္း ကပ္ပါလာပါတယ္။ မင္းႀကီးက ရဟန္းေတာ္နဲ႔ ေတာထြက္ရဟန္းႀကီးကို ခါသားကင္ တစ္ေကာင္စီ လွဴလုိက္ပါတယ္။
ရဟန္းေတာ္ေကာ၊ ေတာထြက္ ရဟန္းၾကီးေကာ ေနရာမွာတင္ ထုိင္ဘုဥ္းေပးၾကပါတယ္။

တစ္၀က္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ မင္းႀကီးက သူစားဖုိ႔ ရည္စူးထားတဲ့ က်န္ရွိေနတဲ့ ခါသားကင္တစ္ေကာင္ကို လုိက္ပြဲအျဖစ္ ရဟန္းေတာ္ကို ကပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရဟန္းေတာ္က လက္ကာၿပီးတားလုိက္ပတယ္။

ေတာထြက္ရဟန္းႀကီးကို ကပ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ေတာထြက္ရဟန္းႀကီးက ယူျပီး တစ္ခါတည္း အကုန္ ဘုဥ္းေပးလုိက္ပါတယ္။ မင္းႀကီးလည္း သူ႔နားေရာဂါအတြက္ စားဖုိ႔
ရည္စူးထားတဲ့ ခါသားကင္ မစားလုိက္ရေတာ့ စိတ္ႏွလုံးမသာမယာ ျဖစ္သြားပါတယ္။

■ဆြမ္းစားျခင္းကိစၥၿပီးလုိ႔ ျပန္ႂကြမယ္လုပ္ေတာ့ မင္းၾကီး ကရဟန္းေတာ္အနားကပ္သြားၿပီး “အရွင္ဘုရား …
ေနာက္တစ္ခါႂကြလာရင္ အလုိက္သိတဲ့ ေနာက္လုိက္ ရဟန္းကို ေခၚခဲ့ပါဘုရား” လုိ႔ တိုးတိုးေလး ကပ္မွာ လုိက္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ....
●ရဟန္းေတာ္က ေတာထြက္ရဟန္းႀကီး ကို မင္းႀကီးပင့္ထားတဲ့ ရဟန္းလုိ႔ ထင္ေနသလို၊
●မင္းႀကီးကလည္း ေတာထြက္ရဟန္းႀကီးကို ရဟန္းေတာ္ရဲ႕ေနာက္လုိက္ ရဟန္းလုိ႔ ထင္ေနတာပါ။
ဒါေပမယ့္ ရဟန္းေတာ္က ေတာထြက္ရဟန္းႀကီး “မင္းျပစ္မင္းဒဏ္” သင့္မွာစုိးလုိ႔ အသာျငိ္မ္ေနလုိက္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ ဆြမ္းခံႂကြတဲ့အခါမွာေတာ့ ရဟန္းေတာ္က “ကိုရင္ငယ္” တစ္ပါးကို ေနာက္လုိက္အျဖစ္ ေခၚခဲ့ပါတယ္။ နန္းေတာ္ေရာက္တဲ့အခါ မင္းႀကီးက ယာဂု နဲ႔ ခါသားကင္ တစ္ေကာင္ကို ရဟန္းေတာ္ကို အရင္ကပ္ပါတယ္။ ေနာက္ ကိုရင္ကိုကပ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုရင္က
တစ္၀က္သာကပ္ဖုိ႕ လက္အမူအရာနဲ႔ျပပါတယ္။တစ္ေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ မင္းႀကီးက ရဟန္းေတာ္ကို လုိက္ပြဲအျဖစ္ ခါသားကင္ ကပ္ျပန္ပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္က လက္ကာၿပီး တားလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္ ကိုရင္ကိုကပ္ျပန္ေတာ့ ကိုရင္ကလည္း လက္ကာၿပီး တားလုိက္ပါတယ္။

မင္းၾကီးလည္း မိမိစားခ်င္လွတဲ့ “ခါသားကင္”ကို ရဟန္းေတာ္ေတြကို ဦးစြာကပ္လုိက္ရတဲ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ခ်မ္းသာသြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္ေတြနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ ထုိင္ျပီး၊ “အင္း …. အလုိက္သိတတ္တဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြ႕ရေတာ့လည္း ငါစားခ်င္တဲ့ ခါသားကင္ကို စားခြင့္ရေတာ့တာပဲ” လုိ႔ ေျပာရင္း ခါသာကင္ကို စားလုိက္တာ စားေနဆဲမွာပဲ နားထဲက ျပည္ပုပ္ေတြ ထြက္က်လာၿပီး နားေရာဂါလည္း
တစ္ခါတည္း ေပ်ာက္သြားပါေတာ့တယ္။

မင္းႀကီးက ကိုရင္ကိုၾကည္ညိဳသြားၿပီး “ကိုရင့္ကို ေန႔စဥ္ ဆြမ္းရွစ္ပြဲလွဴပါတယ္”လုိ႔ ဖိတ္လုိက္ပါတယ္။ ကိုရင္ကလည္း အဲဒီဆြမ္းရွစ္ပြဲကို “ဥပဇၩာယ္ဆရာေတာ္ကို လွဴပါတယ္”လုိ႔ ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္ မင္းႀကီးက ဆြမ္းအုပ္ေတြဆင့္ကဲ၊
ဆင့္ကဲလွဴေပမယ့္ ကိုရင္က ဆရာေတြခ်ည္း လွဴပစ္ပါတယ္။
ငါးခုေျမာက္က်မွပဲ မိမိအတြက္ အလွဴခံလုိက္ပါေတာ့တယ္။

-【သံယုတ္အ႒ကထာ၊ တတိယတြဲ၊ ရေထာပမသုတ္၊
စာမ်က္ႏွာ ၆၉၊၇၀၊၇၁။ 】

“သႏၲဳ႒ိ” ကို ပုဒ္ခြဲျပီး ျမန္မာျပန္ရင္ သ= မိမိမွာရွိေနတဲ့ဥစၥာနဲ႔ ၊
တု႒ိ=ႏွစ္သက္ျခင္း ၊ေရာင့္ရဲျခင္းလုိ႔ ျပန္ရပါ့မယ္။ လုိရင္းကေတာ့ ေရာင့္ရဲျခင္းပါ။ ဒီေတာ့ စီးပြါးရွာတဲ့အခါ၊ ပညာရွာတဲ့အခါ မွာ
“ဒီေလာက္ဆိုရင္ ေတာ္ေရာေပါ့” ဆုိျပီး သႏၲဳ႒ိ လုပ္လုိက္ရမလားလုိ႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ အဲဒီအျပဳအမူဟာ သႏၲဳ႒ိ မဟုတ္ပါဘူး။
“၀ီရိယမရွိတာ နဲ႔ ပ်င္းရိတာ”ပါ။

ခႏၶာရွိေနတဲ့အတြက္ မိသားစုရွိေနတဲ့အတြက္ ပညာေကာ၊ စီးပြါးေရးေကာ ၾကိဳးႀကိဳးစားစား ရွာရပါမယ္။ တစ္ေနတာရွာလုိ႔ တစ္ေထာင္ရလာရင္ ငါးရာကို မိသားစုအတြက္သုံးျပီး ၊ က်န္ငါးရာကို စုထားလုိက္တာကိုမွ သႏၲဳ႒ိ လုိ႔ ေခၚတယ္။ တရားနည္း နဲ႔ ရွာတဲ့
အလုပ္မွန္သမွ် ၀ီရိယကို ေလ်ာ့မခ်ရပါဘူး။ တရားနည္းနဲ႔ ရွာေနသမွ် ကာလပတ္လုံး သႏၲဳ႒ိ လုိ႔ေခၚပါတယ္။ တရားတဲ့ နည္းနဲ႔ ရွာေနသမွ် ကာလပတ္လုံး သႏၲဳ႒ိ မပ်က္ပါဘူး။ မတရားတဲ့နည္းေတြပါလာမွသာ သႏၲဳ႒ိ ပ်က္သြားတာပါ။

ဒါေၾကာင့္ ဥဒါန္းအ႒ကထာ(၂၀၇)မွာ-
●မတရားတဲ့နည္းနဲ႔ ပစၥည္းရယူမူကို ပယ္စြန္႔ၿပီး ၊
●တရားတဲ့နည္းနဲ႔ ပစၥည္းရမႈကို ႏွစ္သက္ျခင္း၊
●တရားသျဖင့္ ရတဲ့ပစၥည္းေတြကို ႏွစ္သက္ျခင္း
ကိုလည္း “သႏၲဳ႒ိ” လုိ႔ ေခၚေၾကာင္း ဖြင့္ျပထားပါတယ္။

“သႏၲဳ႒ိ” နဲ႔ ပရိယာယ္တူ ပါဠိ တစ္ခုရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါကေတာ့ “သေႏၲာသ” ဆုိတဲ့ ပါဠိပါ။ စာထဲမွာ သေႏၲာသ သုံးမ်ဳိးကို ျပထားပါတယ္။ “သေႏၲာသ သုံးမ်ဳိး” ဆိုတာက-

(၁)။ ယထာလာဘသေႏၲာသ = ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ ရရသမွ်ေသာ ပစၥည္းတုိ႔ျဖင့္ ေရာင့္ရဲျခင္း။
(၂)။ ယထာဗလသေႏၲာသ = မိမိရရွိထားေသာ ပစၥည္းမ်ားထဲမွ
မိမိက်န္းမာေရးကို ခ်င့္ခ်ိန္ျပီး ၊စားသင့္သည့္အစားအစာ၊
၀တ္သင့္သည့္အ၀တ္ စသည္တုိ႔ကို ေရြးခ်ယ္ သုံးေဆာင္၍ ေရာင့္ရဲျခင္း။
(၃)။ ယထာသာရုပၸသေႏၲာသ=မိမိရရွိထားေသာပစၥည္းထဲမွ
ေကာင္းႏိုးရာရာဟူသမွ်ကို ပရဟိတအတြက္ အသုံးခ်၍၊ မိမိကေတာ့ သင့္တင့္ေသာ ခပ္ညံ့ည့ံပစၥည္းမ်ားကိုသာ သုံးေဆာင္၍ ေရာင့္ရဲျခင္းတုိ႔ျဖစ္သည္။

●နံပါတ္(၂) သေႏၲာသ က “က်န္းမာေရး”ကို သတိေပးထားတာျဖစ္ၿပီး၊
●နံပါတ္(၃) သေႏၲာသ ကေတာ့ “ပရဟိတ”ကို မေမ့ဖုိ႔ သတိေပးထားတာပါ။
ျမတ္စြာဘုရားက ပရဟိတလုပ္တဲ့ေနရာမွာလည္း ကိုယ္က ခပ္ညံ့ည့ံကိုပဲ သုံးေဆာင္ၿပီး၊ ပရဟိတအတြက္ေတာ့ ေကာင္းႏုိးရာရာေတြကိုသာ သုံးစြဲေပးလုိက္ဖုိ႔ ကရုဏာေတာ္နဲ႔
လမ္းၫႊန္ေတာ္မူခဲ့တာပါပဲ။

ပစၥည္း၀တၳဳေတြကို ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် သုံးစြဲေနၾကတာဆုိေတာ့ ကိုယ္ရဲ႕သုံးစြဲမွဳဟာ “သေႏၲာသ” ပါရဲ႕လား။ ပါတယ္ဆုိရင္ ဘယ္လုိ “သေႏၲာသ” မ်ဳိးပါတာလဲ။နံပါတ္(၃) သေႏၲာသ မ်ဳိးအထိ
ပါႏုိင္ၿပီလားဆုိတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးၾကည့္သင့္ပါတယ္။

►မ်က္ေမွာက္ ပစၥဳပၸန္ဘ၀မွာ
“ရုပ္ရည္၊ ပညာ၊ ဥစၥာ၊ ရာထူး” စသည္ေတြ ျပည့္စုံရုံတင္မက၊ ဘ၀မွာ ဘာလုပ္လုပ္ “ပထမေနရာ” ကိုပဲ ေရာက္ၾကရသူေတြ ရွိပါတယ္။
အဲဒီပုဂၢဳိလ္ေတြဟာ အတိတ္ အတိတ္ဘ၀ေတြက “တတိယသေႏၲာသ”ကို ဦးထိပ္ထားျဖည့္ဆည္းခဲ့ၾကလုိ႔ပါ။
လူငယ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ရွယ္ေတြပဲ ေရြးလွဴခဲ့လုိ႔ ဒီဘ၀မွာ ရွယ္ေတြပဲစုၿပီး အက်ိဳးေပးေနတာပါ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္က ေနာက္ဘ၀မွာ ရွယ္အက်ဳိးေပးခံခ်င္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ရွယ္ပစၥည္းေတြ ေရြးၿပီး လွဴျဖစ္ဖုိ႔ပါ။ စာလုိေျပာရင္ေတာ့ “တတိယသေႏၲာသ” ကို ျဖည့္က်င့္ဖုိ႔ပါပဲ။

“သေႏၲာသ” အေၾကာင္းေျပာရင္ သေႏၲာသ ရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္ကိုပါ ထည့္ေျပာမွ ျပည့္စုံမွာပါ။ “သေႏၲာသ” ရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြကေတာ့
(၁)။ ပါပိစၧာ
(၂)။ မဟိစၧာ
(၃)။ အႀတိစၧာတုိ႔ပါပဲ။

(၁)။ ပါပိစၧာ ဆုိတာက = မိမိမွာ သီလ၊ သမာဓိ စတဲ့ဂုဏ္ မရွိဘဲနဲ႔ ရွိသေယာင္ ဟန္ေဆာင္လုိတာ၊ ဟန္ေဆာင္ခ်င္တာပါ။

(၂)။ မဟိစၧာ ဆိုတာက = မိမိမွာ သီလ၊ သမာဓိ ဂုဏ္နည္းနည္းပဲ ရွိတာကို မ်ားမ်ားရိွသေယာင္ ဟန္ေဆာင္လုိတာ၊ ဟန္ေဆာင္ခ်င္တာပါ။

(၃)။ အႀတိစၧာ ဆိုတာက = မိမိရရွိတဲ့ ပစၥည္း၀တၳဳကို အေကာင္းမထင္ဘဲ၊ သူတစ္ပါးရရွိတာကိုပဲ အေကာင္း ထင္ေနတတ္တာပါ။ သုံးခုလံုးဟာ “အလုိဆုိးေတြ”ခ်ည္းပါပဲ။
အလုိဆုိးရွိတဲ့သူဟာ သေႏၲာသ မျဖစ္သလုိ၊ သေႏၲာသ ရိွတဲ့သူဟာလည္း အလုိဆိုး မျဖစ္ပါဘူး။

“ေရာင့္ရဲျခင္းဟာ ရုပ္လွေၾကာင္း”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
“ေရာင့္ရဲျခင္းဟာ ရုပ္လွေၾကာင္း”လုိ႔လည္း စာမွာဆုိထားပါတယ္။

ဘုရားအေလာင္း “ေတမိမင္းသား” ဘ၀ ေတာထဲမွာ တစ္ပါးတည္း ရွိေနစဥ္ ကာလမွာ ရုပ္ရည္အဆင္းေတြက နန္းေတာ္ထဲမွာ ေနတာထက္ ပုိလွေနပါတယ္။ ဒါကိုေတြ႕တဲ့ ခမည္းေတာ္မင္းၾကီးက
“ခ်စ္သား… နန္းေတာ္ထဲမွာ အစားေကာင္း၊ အေသာက္ေကာင္းေတြ စားေနတုန္းက ဒီေလာက္မလွဘူး။ ေတာထဲမွာ တစ္ပါးတည္းေနျပီး
အခ်က္အျပဳတ္ အေၾကာ္ကင္းတဲ့ သစ္သီး၊ သစ္ရြက္ေတြပဲ စားေနရၿပီး ဘာျဖစ္လုိ႔ ရုပ္ရည္အဆင္းေတြက ပုိလွေနရတာလဲ..” လုိ႔ေမးေတာ့
ဘုရားအေလာင္းေတမိမင္းသားက

အတီတံနာႏုေသာစာမိ၊
နပၸဇပၸါမိနာဂတံ။
ပစၥဳပၸေႏၷနယာေပမိ၊
ေတန၀ေဏၰာပသီဒတိ။
(ဇာတ္၊႒၊ ဆ႒တြဲ၊ ႏွာ၃၁။)

“ခမည္းေတာ္ …. ကြၽန္ေတာ္ဟာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ စည္းစိမ္ကို ျပန္ေတာင္းတျပီး ပူပန္မေနပါ။ မျဖစ္ေသးတဲ့ စည္းစိမ္ကို္လည္း ေတာင္းတ ေမွ်ာ္လင့္မေနပါ။ ယခုပစၥဳပၸန္ကာလမွာ ရေနတဲ့ စည္းစိမ္လာဘ္လာဘနဲ႔ပဲ ေရာင့္ရဲေနပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေရာင့္ရဲေနတဲ့အတြက္ သားေတာ္ရဲ႕ အဆင္းက ယခင္ထက္ပုိလွေနတာပါ” လုိ႔ ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။

ေခတ္ကာလအေလ်ာက္ ပစၥည္းဆန္းေတြကေတာ့
ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ့ေပၚေနၾကမွာပဲ။ တခ်ဳိ႕ ပစၥည္းဆန္းေတြကုိေတာ့ အလုပ္တစ္ခုလုိ၊ ဒါမွမဟုတ္ မဂၤလာတစ္ခုလုိကုိ သေဘာထားျပီး
ေရာင့္ရဲလုိက္ရပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ပစၥည္းဆန္းကုိ ၀ယ္လုိ႔ ကုန္က်မယ့္ေငြကို ေလာကအတြက္ လုိအပ္ေနမယ့္ ေနရာကို မ်က္စိမွိတ္ျပီး လွဴပစ္ရပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ျပန္ရတဲ့ ပီတိက ဘာနဲ႔မွ မလဲႏုိင္ပါဘူး။ အလုပ္တစ္ခုလုိ ျပဳျပဳသြားရင္း စြဲသြားပါလိမ့္မယ္။

ဘာပဲေျပာေျပာ သံသရာရဲ႕ ဘ၀တစ္ခုမွာ “ပထမေနရာ”ကို ရဖူးလုိက္ခ်င္တယ္ ဆုိရင္ေတာ့ “တတိယသေႏၲာသ” ေလးကို သတိရလုိက္ဖုိ႔ပါပဲေလ။

-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of
Young Buddhist's Association】
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။
-【အရွင္ရာဇိႏၵ(ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ) ၏
“မဂၤလာအေတြးမ်ား” ႏွာ ၁၆၃ - ၁၆၉ မွ-
ကူးယူပူေဇာ္္မွ်ေဝပါသည္။】
Posted by
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm
[မဂၤလာအေတြးမ်ား(၂၄) သႏၲဳ႒ိစ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ။
ေရာင့္ရဲလြယ္ျခင္းသည္ ျမတ္ေသာ မဂၤလာမည္၏။
ေလာဘအပို လုိမလုိက္နဲ႔ ၊ ကိုယ္ထုိက္တာနဲ႔ ေက်နပ္ေလ။]

လိုခ်င္တာ ရေစေသာ ဒါနအစြမ္းႏွင့္ သာရဏီယက်င့္ဝတ္ ျဖည့္က်င့္နည္း

အရွင္တိႆမေထရ္ျမတ္သည္ တစ္ခါက ေစတိယေတာင္ ဂိရိဘ႑ာ မဟာပူဇာေခၚ ဘုရားမီးပူေဇာ္ပြဲ သံဃာဒါန အလွဴပြဲၾကီးတစ္ခုသို႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မူရ၏။ ရဟန္းသံဃာမ်ားအား ေလာင္းလွဴရန္ လွဴဖြယ္အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ကို ၾကည္ညဳိဖြယ္ ခင္းက်င္းျပသထားေသာ ေနရာသို႔ ၾကြသြားကာ -

" ဒကာတို႔ ဒီထဲမွာ ဘယ္ဟာအေကာင္းဆုံးလဲ " ဟု ေမးေတာ္မူရာ သကၤန္းခ်ဳပ္ရန္ ပိတ္စႏွစ္ခု အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားလွ်င္ -

" အဲဒီ အေကာင္းဆုံးပိတ္စႏွစ္ခု ဦးပဥၨင္းပဲ ရမွာပါ " ဟု ေျပာဆိုထြက္သြား၏။ အမတ္ၾကီးတစ္ဦးသည္ ထိုသုိ႔ေျပာဆိုသည္ကို ၾကားရသျဖင့္ မေထရ္ငယ္တစ္ပါးက ဤသို႔ေျပာသြားေၾကာင္း မင္းၾကီးအား သြား၍ေလွ်ာက္လိုက္သည္။ မင္းၾကီးက -

" ကိုယ္ေတာ္ငယ္ေလးေတြဆိုတာ ဒီလိုပဲ အေကာင္းၾကိဳက္တာ ထုံးစံပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီ ႏူးည့ံေခ်ာညက္တ့ဲ အဝတ္ႏွစ္ထည္ကေတာ့ မေထရ္ၾကီးမ်ားႏွင့္ပဲ သင့္ေတာ္ပါတယ္ " ဟုဆိုကာ -

သတ္သတ္မွတ္မွတ္ အထက္ဆုံးက တင္ထားေလ၏။ သံဃာေတာ္မ်ား ဝါစဥ္အလိုက္ မေထရ္ၾကီးမ်ားမွစ၍ ၾကြေရာက္အလွဴခံၾကရာ မင္းၾကီးကိုယ္တိုင္ပင္ ေလာင္းလွဴေလ၏။ သို႔ရာတြင္ မေထရ္ၾကီးမ်ားအတြက္ သီးသန္႔ရည္ရြယ္ျပီး အေပၚဆုံးက တင္ထားေသာ အဆိုပါပိတ္စႏွစ္ခုမွာ မင္းၾကီးလက္ထဲ ေရာက္မလာ။ အျခား လွဴဖြယ္ဝတၳဳမ်ားကိုသာ ကိုင္မိလ်က္သားျဖစ္ေန၏။

မေထရ္ၾကီးမ်ားအားလုံး ေလာင္းလွဴျပီးေနာက္ အရွင္တိႆမေထရ္ငယ္ အလွည့္သို႔ေရာက္ေသာအခါမူ အဆိုပါပိတ္စႏွစ္ခုကို ကိုင္မိလ်က္သား ျဖစ္ေန၏။ မင္းၾကီးလည္း မေထရ္ငယ္၏ လက္ထဲသို႔ ဆက္ကပ္လိုက္ျပီးေနာက္ အနီး၌ရွိေနေသာ အမတ္ၾကီးအား ျပဳံး၍ မ်က္ရိပ္မ်က္ေခ်ျပကာ မေထရ္ငယ္အား ေခတၱဆိုင္းင့ံထားရန္ ေလွ်ာက္ထားခိုင္းလိုက္၏။

သံဃဒါန အလွဴပြဲၾကီးလည္း ျပီးဆုံး၍ သံဃာမ်ား ျပန္လည္ၾကြသြားေလ၏။ မင္းၾကီးႏွင့္အမတ္မ်ားကမူ အရွင္တိႆမေထရ္အား လွဴဖြယ္မ်ား ထပ္မံလွဴဒါန္းကာ မေထရ္ငယ္ေရွ႕၌ ရုိေသစြာထိုင္၍ ရွိခိုးျပီးလွ်င္ မင္းၾကီးက -

" အရွင္ဘုရား ဘယ္အခ်ိန္က ဒီတရားထူးကို ရခ့ဲပါသလဲဘုရား "ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ မေထရ္လည္း မိမိ၌ ထင္ရွားမရွိေသာ တကယ္မရေသာဂုဏ္ကို ပရိယာယ္မွ်ျဖင့္ပင္ မေျပာဆိုပဲ -

" ဒကာေတာ္မင္းၾကီး ဦးပဥၨင္းမွာ ေလာကုတၱရာတရားထူး မရရွိေသးပါဘူး " ဟု အမွန္အတိုင္းေျပာဆိုလိုက္ရာ -

" အရွင္ဘုရား ဒါျဖင့္ ဒီပိတ္စႏွစ္ခုကေတာ့ ဦးပဥၨင္းပဲက်မွာပဲလို႔ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ေျပာဆိုႏုိင္ပါသလဲဘုရား "

" မွန္ပါတယ္ ဒကာေတာ္မင္းၾကီး ဦးပဥၨင္းဟာ ဘုရားေဟာေတာ္မူထားတ့ဲ " သရဏီက်င့္ဝတ္ " ဆိုတာရွိပါတယ္။ အဲဒါကို က်င့္ေနတာပဲ ဦးပဥၨင္း အဲဒီ သရဏီယက်င့္ဝတ္ကို က်င့္တ့ဲအခ်ိန္ကစျပီး လွဴဖြယ္ပစၥည္းအမ်ိဳးမ်ဳိး ခြဲေဝလွဴဒါန္းၾကတ့ဲ ေနရာမ်ဳိးမွာ အေကာင္းဆုံးပစၥည္းဟာ ဦးပဥၨင္းလက္ထဲ အလွဴခံရေလ့ရွိပါတယ္ "

" သာဓု သာဓု သာဓုပါဘုရား အရွင္ဘုရားရ႕ဲ က်င့္ဝတ္ဟာ အလြန္ပဲ မြန္ျမတ္လွေပတယ္ဘုရား "

ဤသို႔ေလွ်ာက္ကာ မင္းႏွင့္ အမတ္ၾကီးတို႔လည္း အရွင္တိႆမေထရ္အား ဝမ္းသာအားရ ဝတ္ျပဳကာ ျပန္ၾကေလ၏။
----------------------

သာရဏီယက်င့္ဝတ္ ျဖည့္က်င့္နည္း
-------------------------------------

သာရဏီယက်င့္ဝတ္တရား ေျခာက္ပါးရွိ၏။ (သတၱ - အဂုတၱရပါဠိေတာ္ သာရဏီယဝဂ္ႏွင့္ မူလပဏၰာသ ေကာသမၺိယသုတ္ စူဠေဂါသိဂၤသုတ္ သာမဂါမသုတ္ ဝိနည္း မဟာဝဂၢတို႔၌ ) ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေတာ္မူထား၏။

" ရဟန္းတို႔ သီတင္းသုံးေဖာ္ (အတူတကြေနရသူ)မ်ား၏ ခ်စ္ခင္ျခင္း ေလးစားျခင္းကို ျပဳတတ္ကုန္ေသာ ဤ သာရဏီယတရား ၆ ပါးတို႔သည္ သီတင္းသုံးေဖာ္တို႔အား သျဂိဳဟ္ေထာက္ပ့ံရန္ မျငင္းခုံရန္ ညီညြတ္ရန္ တစ္ေပါင္းတည္း စည္းလုံးရန္ ျဖစ္ကုန္၏။ တရား ၆ ပါးကား -

၁။ ေမတၱာကာယကံထားျခင္း

၂။ ေမတၱာဝစီကံထားျခင္း

၃။ ေမတၱာမေနာကံထားျခင္း

၄။ မိမိပိုင္ပစၥည္းမ်ားကို သီလရွိေသာ သီတင္းသုံးေဖာ္တို႔ႏွင့္ မခြဲျခား မကန္႔သတ္ဘဲ အတူတကြ (အမ်ားဘုံဆိုင္သက့ဲသို႔ သေဘာထား၍) သုံးစြဲျခင္း

၅။ တူညီေသာ ကိုယ္က်င့္သီလရွိျခင္း

၆။ တူညီေသာ အယူဝါဒရွိျခင္းတို႔ျဖစ္၏။

သာရဏီယက်င့္ဝတ္ကို ျဖည့္က်င့္လိုေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ဤအဂၤါ ၆ ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံရ၏။ ေမတၱာသုံးမ်ဳိးထားပုံမွာ လြယ္မေယာင္ႏွင့္ ခက္လွေပသည္။

ထို ၆ မ်ဳိးတြင္ မိမိပိုင္ပစၥည္းဆိုသည္မွာ ပထမဆုံးခံ၍ ရေသာဆြမ္းပင္တည္း။ ထိုဆြမ္းမွစ၍ သီတင္းသုံးေဖာ္မ်ားႏွင့္ မခြဲျခားမကန္႔သတ္ဘဲ အမ်ားဆိုင္က့ဲသို႔ သေဘာထားျပီး သုံးေဆာင္ရသည္။ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကိုသာ ေပးမည္။ ဘယ္ေလာက္ကိုသာ ေပးမည္ဆိုေသာ အကန္႔အသတ္မထားရ ဓမၼိယလဒၶ=တရားျဖင့္ အပ္စပ္ေသာပစၥည္းလည္း ျဖစ္ရမည္။ ဆြမ္းကိုခံယူကတည္းက သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ သုံးစြဲမည္ဟု ရည္မွတ္ထားရမည္။

ရဟန္းသည္ မိဘႏွင့္ဆရာ ဥပဇၩာယ္ စေသာသူတို႔အား ေပးေက်ြးေကာင္း၏။ အျပစ္မရွိ။ သို႔ေသာ္ ဤသာရဏီယဝတ္က်င့္လွ်င္ကား ဗလိေဗာဓတစ္ခုပင္ ျဖစ္၏။ မေပးရ။ အကယ္၍ေပးလိုက ကန္႔သတ္ေပးႏုိင္ေသာ သူမ်ဳိးကားရွိေသး၏။ ဥပမာ သူနာရဟန္း သူနာျပဳရဟန္း အာဂႏၲဳရဟန္း ခရီးသြားရဟန္း သပိတ္သကၤန္း မကိုင္တြယ္တတ္ေသးေသာ ရဟန္းသစ္မ်ားကိုမူ ေပးလိုလွ်င္ ေပးႏုိင္၏။

ယင္းသို႔ ေပးစရာရွိလွ်င္ေပး၍ က်န္ေသာဆြမ္းကို တိုက္တာရွိ အတူေနမေထရ္ၾကီးမွစ၍ ေနာက္ဆုံးမေထရ္မ်ားအဆုံးထိ ၾကီးစဥ္ငယ္လိုက္ ပုဂၢိဳလ္လိုက္၍ ေပးလွဴရသည္။ အနည္းငယ္ အနည္းငယ္ စတိေပး ေပးလွဴျခင္းမဟုတ္။ ထိုသံဃာမ်ား အလိုရွိသေလာက္ လွဴရသည္။ မလုံေလာက္လွ်င္ ထပ္မံဆြမ္းခံျပီး ေရွးနည္းအတူ မေထရ္ၾကီးမွစ၍ ေကာင္းမြန္သမွ်ကို အကုန္ေပးလွဴရ၏။ အားလုံး သံဃာမ်ားအားေပးလွဴျပီး ၾကြင္းက်န္ေသာ ဆြမ္းကိုသာ မိမိစားရသည္။ (ဒုႆီလကိုမူ မေပးဘဲေနႏုိင္၏)။
-------------------------

က်င့္ရမည့္ကာလႏွင့္ ရေသာအက်ဳိး
------------------------------------

ဤသာရဏီယက်င့္ဝတ္ကို က်င့္ရသည္မွာ အသိဥာဏ္ရွိ၍ ယဥ္ေက်းေသာ ပရိတ္သတ္တြင္ က်င့္ရလွ်င္ ျပည့္ေျမာက္လြယ္၏။ ထိုပရိတ္သတ္မ်ဳိးကား အျခားတစ္ေနရာရာက ရထားလွ်င္ မယူေတာ့ေခ်။ မရရွိေသးေစကာမူ အတိုင္းအရွည္ပမာဏကိုသိျပီး အလွဴခံ၏။ အပိုအလို လက္မခံ ဤက်င့္ဝတ္ကား လိုအပ္လွ်င္ ထပ္၍ထပ္၍ပင္ ဆြမ္းခံလွည့္၍ ႐ရသမွ်ကို သံဃာအားေပးလွဴျပီး က်န္သည္ကိုသာ စားရေသာ အက်င့္ျဖစ္ရာ ၁၂ႏွစ္က်င့္လွ်င္ပင္ ထိုက်င့္ဝတ္ျပည့္စုံျပီးေျမာက္သည္ဟု ဆိုရ၏။ ထိုေအာက္ကား မေလ်ာ့ေစရ။

အကယ္၍ ၁၂ႏွစ္ျပည့္ခါနီးမွ ဆြမ္းသပိတ္ကို ဆြမ္းစားေက်ာင္း၌ ထား၍ ခရီးသြားစဥ္ သံဃာမ်ားက သာရဏီရက်င့္ေနသူ၏ သပိတ္မွန္းသိ၍ အားလုံးခြဲေဝ စားပစ္လိုက္ေသာ္လည္း ငါ့ဆြမ္းေတြကို အကုန္စားပစ္ၾကသည္ ခ်န္မွ မခ်န္ထားေလဟု စိတ္မကြက္ရ။ ေဒါမနႆမျဖစ္ရ။ ထိုစိတ္ျဖစ္လွ်င္ သာရဏီယက်င့္ဝတ္ ပ်က္သြားသည္။ တစ္ရက္တာမွ် ျပန္အစားက်င့္၍ မရ။ အစကစ၍ ၁၂ႏွစ္ျပန္က်င့္သုံးရသည္။

ငါ့သီတင္းသုံးေဖာ္မ်ားက ငါ့ကို မေျပာမဆို မပန္ၾကားဘဲေတာင္မွ ဘုဥ္းေပးခ်ီးေျမာက္ၾကေပတယ္။ ငါ ကံေကာင္းေလစြ ဟု ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ၁၂ႏွစ္တာတြင္ တစ္စုံတစ္ရာ စိတ္ကြက္ျခင္း မရွိရေအာင္ က်င့္ရေလသည္။ ထိုသုိ႔ ၁၂ႏွစ္တာပတ္လုံး ခ်ြတ္ယြင္းခ်က္မရွိ ျပည့္စုံျပီးေျမာက္ေအာင္ က်င့္ႏုိင္ပါလွ်င္ -

၁။ လူမ်ား ဣႆာမေစၧရမရွိ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညဳိျခင္း။

၂။ နတ္မ်ား ခ်စ္ခင္ၾကည္ညဳိျခင္း

၃။ ပစၥည္းလာဘ္လာဘ ရလြယ္ျခင္း

၄။ သပိတ္တစ္လုံး၌ရွိေသာ ဆြမ္းမွ်ျဖင့္ ေပးလွဴ၍ မကုန္ျခင္း

၅။ ပစၥည္းခြဲေဝလွဴဒါန္းရာ (မဲခ်ရာလည္း ပါဝင္ႏုိင္၏)တြင္ အေကာင္းဆုံးကို ရျခင္း

၆။ တိုင္းျပည္ပ်က္ျခင္း ငတ္မြတ္ေဘးဆိုက္ျခင္းႏွင့္ၾကဳံလွ်င္ ကူညီျခင္းအက်ဳိးမ်ား မုခ်ရႏုိင္ေပသည္။

(မ-႒-၂-၂၉၃-၅ေကာသမၺိယသုတ္ႏွင့္ အံ႒- ၃-၉၂-ဒီ႒-၂-၁၄၄)

ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းေျမ႕ႏုိင္ၾကပါေစ။

Shared from Ko Latt (FB)
Photo Credit to: Original Uploader