စိတ္ရဲ႕ ဘရိတ္

* လူေတြမွာ မၾကာခဏဆုိသလုုိ ဝမ္းသာစရာေတြ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္၊ လူဆုုိတာ ဝမ္းသာစရာေတြ႕ရင္ ေပ်ာ္တာပဲေပါ့၊ ဒါဟာ လူသားဆန္တဲ့ သေဘာပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ သတိေလးနဲ႔ ေပ်ာ္ဖုုိ႔ေတာ့ လုုိပါတယ္၊


* ဘာလုုိ႔လည္းဆုုိေတာ့... ေပ်ာ္ရႊင္ေနဆဲမွာ... အဲဒီဝမ္းသာစရာေလး ရုုတ္တရက္ ေပ်ာက္သြားရင္ သတိမရွိသူက သိပ္ဝမ္းနည္းရတတ္တယ္။

* အဲဒီေတာ့ အစကတည္းက “ ဝမ္းသာစရာလည္း ခဏပါပဲ” ဆုုိတဲ့ စိတ္ကေလးရွိေနရင္... ဝမ္းသာခ်ိန္မွာလည္း အလြန္အကၽြံ မျဖစ္ဘူး၊ အဲဒီဝမ္းသာစရာေလး ေပ်ာက္ပ်က္သြားတဲ့ အခါမွာလည္း ျပင္ဆင္ျပီးသားမုိ႔ သိပ္ျပီး ဝမ္းမနည္းရေတာ့ဘူးေပါ့။

* ဒီလုုိပါပဲ... လူေတြရဲ႕ ဘဝမွာ ဝမ္းနည္းစရာေတြလည္း မၾကာမၾကာ ၾကဳံရတတ္တာပါပဲ၊ သတိမရွိဘူးဆုုိရင္... သိပ္ျပီး ဝမ္းနည္းရတတ္တယ္၊

* “ ဒီဝမ္းနည္းစရာေတြဆုုိတာကလည္း ျဖစ္ျပီးရင္ ပ်က္တာပါပဲ” ဆုုိတဲ့ သတိေလးရင္ထဲမွာ အျမဲထည့္ထားရင္...

“ဝမ္းနည္းရေတာင္ ေဆာက္တည္ရာမဲ့” ဆုုိသလုုိ မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့။

* အရုုိးအရွင္းဆုုံး-အမွန္အကန္ဆုုံးနဲ႔ လူသားတုုိင္း ေမ့လုုိ႔ မရပဲ အျမဲေဆာင္ထားရမယ့္... သေဘာတရားတစ္ခုုကေတာ့... “အရာရာ အျမဲဘူး” ဆုုိတဲ့ သတိေလးပါပဲ။

* ခက္တာက လူေတြဟာ သိပ္ရုုိးလြန္းရင္ သတိမထားမိတတ္ၾကဘူး...*
“ သတိကုိ သတိမထားဘူး” ဆုုိရင္ေတာ့ ... စိတ္မွာ ဘရိတ္က ခဏခဏ လြတ္လြတ္ေနမွာပဲ ”

ေရႊဘုန္း 2. 12. 2014

Shared from အရွင္ေတဇာနႏၵ 'ေစတနာပန္းခင္း ဆရာေတာ္' (FB)