ကံႏွင့္ တမလြန္အေၾကာင္း ေလ့လာခ်က္ အပိုင္း(၁)

၁။ နိဒါန္း

တမလြန္ ျပႆနာ။ ။ ကံႏွင့္ ကံ၏အက်ိဳးတရား။ ကံႏွင့္ တမလြန္ဘ၀ လူတိုင္း သိလိုၾက။ ကံႏွင့္ ကံအက်ိဳးေပး ဘယ္လို ဆက္သြယ္မွုရွိသလဲ။ ေသျပီးေနာက္ ဘ၀ျဖစ္ေသးသလား၊ မျဖစ္ဘူးလား။ စဥ္းစားၾကရင္း ကံအေၾကာင္း၊ တမလြန္ဘ၀အေၾကာင္း ျပႆနာ စျဖစ္လာ၏။

ဘ၀ရွိသည္ဟု ယူဆ။ ။ အျမဲရွင္လိုသူမ်ားက ေသျပီးေနာက္ ျပန္ရွင္လိုၾက၏။ ထိုသူမ်ားက တနည္းတဖံုအားျဖင့္ ေနာက္ဘ၀ရွိသည္ဟု ယူဆခဲ့ၾက၏။ ဤသည္ကို ဘ၀တဏွာဟု ေခၚ၏။

၀ါဒ ၂-မ်ိဳး။ ။ ေလာက၌ အယူ၀ါဒ အုပ္စုႏွစ္ခုရွိ၏။ တစ္စုမွာ မပ်က္စီးဘဲ အျမဲတည္ေသာ အတၱ၊ အသက္၊ ၀ိညာဏ္ ရွိသည္ဟု ယူဆေသာ အတၱ၀ါဒ။ အျခားတစ္စုမွာ အျမဲတည္သည့္ အတၱမရွိသည့္ အနတၱ၀ါဒ။ ဗုဒၶ၀ါဒမွတပါးေသာ ၀ါဒမ်ားသည္ အတၱ၀ါဒခ်ည္း ျဖစ္၏။

အတၱ၀ါဒီတို႔၏ တမလြန္။ ။ အတၱ၀ါဒီတို႕၏ တမလြန္ဘ၀သည္ အတၱ၊ ၀ိညာဏ္ကို အေျခခံ၏။ လူေသေသာ္လည္း အတၱက မေသ၊ ေနာက္ခႏၶာအသစ္ေျပာင္း၍ တည္၏။ ဤနည္းျဖင့္ တမလြန္ဘ၀ျဖစ္၏။ (ဗုဒၶတရားေတာ္အရ တည္ျမဲအယူမွား သႆတဒိ႒ိ ဟုေခၚ၏။)
အခ်ိဳ႕က အတၱ၊ ၀ိညာဏ္သည္ တဘ၀သာ တည္၏။ ေသလွ်င္ ပ်က္စီးသြား၏။ ဘာမွ် မက်န္ေတာ့။ ဘာမွ် မျဖစ္ေတာ့။ တဘ၀တည္းျဖင့္ အဆံုးသတ္သြား၏။ (ျပတ္စဲအယူမွား ဥေစၦဒဒိ႒ိ)

အနတၱ၀ါဒီတို႕ တမလြန္။ ။ ေၾကာင္းက်ိဳး နိယာမကို အေျခခံ၏။ လက္ရွိဘ၀ ျပဳလုပ္မွု ေကာင္း+မေကာင္းကံမ်ားက ျဖစ္စဥ္အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ ေနာက္ဘ၀ ရုပ္နာမ္အသစ္မ်ားကို ထုတ္လုပ္၏။

တမလြန္ဘ၀။ ။ အေနာက္တိုင္းက တမလြန္ဘ၀ကို Reincarnation ဟု သံုးၾက။ အဓိပၸါယ္က “Soul ဟုေခၚေသာ ၀ိညာဥ္က အျခားခႏၶာကိုယ္တစ္ခုထဲ ျပန္ျပီး ေနာက္တစ္ဘ၀ျဖစ္ျခင္း” ဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ ဗုဒၶဘာသာမွာေတာ့ Rebirth ဟု သံုး၏။ ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္း-ျဖစ္ျခင္း ဟု အဓိပၸါယ္ရွိ၏။

ပါရမီရွင္ေလးမ်ား

ဗီသုိဗင္။  ။ ဂ်ာမဏီက ဗီသိုဗင္ဟာ ၃-ႏွစ္မွာ သီခ်င္းစပ္၊ ၆-ႏွစ္မွာ ေအာ္ခက္စၾတာတီး၀ိုင္းၾကီးကို ဦးစီးကာ တီးေနျပီ။ ဒီဘ၀မွာ အေၾကာင္း သင္ၾကားမွု မရွိေသးဘဲနဲ႕ ဒီေလာက္ နက္နဲတဲ့ သီခ်င္းေတြ တီးလံုးေတြကို ဘယ္လိုလုပ္တတ္သလဲ။ သူမေမြးဖြားမီ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သင္ၾကားခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္ေန၏။

ကိုးရီးယားက အန္းေယာင္း။ ။ ရူပေဗဒ ပါေမာကၡ ကင္ဆူဆန္းရဲ႕သား အန္းေယာင္းဟာ ရက္တစ္ရာျပည့္တဲ့ေန႕ သြား ၁၉-ေခ်ာင္း ေပါက္၏။ ေနာက္ေန႕ကစ စကားေျပာ၏။ ၁၃-လသားမွာ အဂၤလိပ္စကား ေျပာ၏။ ၁၄-လသားမွာ ဂ်ာမန္ႏွင့္ ျပင္သစ္စကားေတြ ေျပာ၏။ ၁-ႏွစ္ခြဲမွာ တရုတ္စာကို ေရးတတ္၏။ ၂-ႏွစ္ႏွင့္ ၄-လသားတြင္ ကိုယ္ပိုင္ မွတ္တမ္းေရးေန၏။

ေလာက သဘာ၀အရ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ဒီဘ၀မသင္ရဘဲ တတ္ေနရင္ ဘယ္တုန္းက သင္ခဲ့သလဲ။ အရင္ဘ၀က ဒီပညာရပ္ေတြကို ကြ်မ္းက်င္စြာ တတ္ေျမာက္ခဲ့၍ ဒီဘက္ဘ၀မွာ မသင္ရဘဲ တတ္ေနသည္ဟု အဓိပၸါယ္ရေန၏။

လူ၀င္စား ျဖစ္ရပ္ဆန္းမ်ား

ဗာဂ်ီးနီးယား တကၠသိုလ္ Psychiatrist Prof. Ian Stevenson က Twenty Cases Suggestive of Reincarnation (1966) စာအုပ္ထဲတြင္ လူ၀င္စားမ်ားအေၾကာင္း ေလ့လာ၍ ေရးထား၏။

ဘရာဇီးက ေပါလို။ ။ ေပါလို ေမြးျပီး ၄-ႏွစ္မွာ ဘယ္သူမွ မသင္ရဘဲ သူဖာသူ စက္ခ်ဳပ္တတ္ေန၏။ သာမန္မဟုတ္ေပ။ စက္ႏွင့္ ေဖာင္းၾကြမ်ားပါ ထိုးႏိုင္၏။ ဒီဘ၀ ဘာမွ မသင္ရေသးဘဲ ဘယ္လိုတတ္သလဲ။ အက်ိဳးတစ္ခုရဖို႕ အေၾကာင္းရွိရမည္။ ယခုဘ၀ သင္ၾကားျခင္း အေၾကာင္းမရွိေသးလွ်င္ ဘယ္တုန္းက သင္ခဲ့သနည္း။ သည္မတုိင္မီ အရင္ဘ၀က စက္ခ်ဳပ္ပညာကို ကြ်မ္းက်င္စြာ တတ္ခဲ့ေပလိမ့္မည္။

အလာစကာမွ ၀ီလ်ံေဂ်ာ့။ ။ အလာစကာမွ တံငါသည္ တလင္းဂ်စ္လူမ်ိဳး ၀ီလ်ံေဂ်ာ့ဟာ တေန႕မွာ သူ႕သား ရယ္ဂ်ီနယ္ေဂ်ာ့ကို “ငါေသရင္ မင္းဆီမွာ ျပန္၀င္စားမယ္။ ေရာ့ ဒီေရႊနာရီသိမ္းထား” ဟု ဆိုကာ ေပးခဲ့၏။ သူ႕ကိုယ္မွ အမွတ္သားမ်ားကိုလည္း ျပထား၏။ ဒီနာရီကို သူ႕မိန္းမ ဆူဇန္ကို ေပးထား၏။ သူေသျပီး ကိုးလေက်ာ္ေလာက္တြင္ ဆူဇန္၌ သားေလးေမြး၏။ ေမြးလာသည့္ ကေလးတြင္ ၀ီလ်ံေဂ်ာ့၏ အမွတ္အသားမ်ား ပါလာ၏။ တေန႕ ဆူဇန္က ကိစၥရွိ၍ လက္၀တ္ရတနာမ်ား စစ္ေနစဥ္ သူ႕သားေရာက္လာျပီး “ဒါ ငါ့နာရီ” ဆိုျပီး ေရႊနာရီကို ေကာက္ယူသြားသတဲ့။ ဒီျပင္ အေျပာအဆို အမူအယာ ၾကိဳက္၊ မၾကိဳက္ေတြအားလံုးလဲ ၀ီလ်ံေဂ်ာ့နဲ႕ အားလံုးတူသည္ ဆို၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ရယ္ဂ်ီနယ္ေဂ်ာ့တို႕ လင္မယားက ၀ီလ်ံေဂ်ာ့ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾက၏။

ငညိဳရဲ႕ ဆန္တစ္စလယ္။ ။ ေတာင္တြင္း အေနာက္ေျမာက္ဘက္က ေခ်ာင္းရိုးရြာမွာ ဘဆိုင္နဲ႕ ငညိဳ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ကြမ္းထမ္းေရာင္းစားၾက၏။ တေန႕မွာ ဘဆိုင္ဆန္ကုန္ေန၍ ငညိဳထံတြင္ တစ္စလယ္ေခ်းျပီး ခ်က္စား၏။ ထိုညတြင္ပင္ ေျမြထိ၍ ဘဆိုင္ ဆံုးသြား၏။

ဘဆိုင္ေသျပီး ငညိဳအိမ္တြင္ တိုက္ၾကက္ျဖစ္၏။ တစ္ေန႕ သူထက္ၾကီးေသာၾကက္နဲ႕ ခြပ္ေသာအခါ ငညိဳက စိတ္ဆိုးျပီး ေျခေထာက္ကိုင္ ေျမၾကီးမွာ ရိုက္လိုက္သျဖင့္ မူးေမ့သြား၏။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေရအိုးစင္နား ခ်ထားရာ အိမ္က ႏြားမၾကီးက ေသခါနီးေလးမွာ လာနမ္းသြား၏။ ေသျပီး ထိုႏြားမထံ၀င္စားျပီး ႏြားကေလး ေမြးလာ၏။ အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ သူငယ္ခ်င္းမ်ား လာ၀ယ္၍ ေရာင္းျပီးး သတ္စားလိုက္ၾက၏။ သတ္ေနစဥ္ ေတာင္တြင္းၾကီးက စာေရးၾကီးလင္မယား ေရာက္လာျပီး “ငါ့ႏြားသာဆို မသတ္ရက္ပါဘူး” ဟု ေျပာ၏။ ေနာက္ စာေရးၾကီးကေတာ္ထံ ၀င္စား၏။ ေမြးျပီး ၇-ႏွစ္တိုင္ေအာင္ စကားမေျပာ။ ေနာက္ အေဖက ေခ်ာ့ေျပာမွ “ငညိဳ႕ ဆန္တစလယ္” ဟု ေျပာ၏။ “ဆန္တစလယ္မကဘူး တစ္အိတ္ဆပ္မယ္” ေျပာေသာအခါ၊ သားက “ဒါဆို ဆန္အိတ္ လွည္းေပၚတင္” ဟု ေျပာ၏။ ၄င္းေနာက္ သူေျပာသည့္အတိုင္း သြားေသာအခါ ငညိဳအိမ္သို႕ ေရာက္၏။ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း “ေဟ့ ငညိဳ၊ မင္း ငါ့ကို မွတ္မိေသးလား” ဟု ေမး၏။ သူ႕အေဖေလာက္ရွိသူကို ငညိဳဟု ေခၚရမလားဆိုျပီး ငညိဳ စိတ္ဆိုး၏။ ေနာက္ အေၾကာင္းစံု အကုန္ျပန္ေျပာျပမွ လည္ပင္းဖက္ကာ ငိုၾကေလသတဲ့။

(မဟာစည္ဆရာေတာ္၊ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္၊ ၂၈၉-၂၉၃။)


ေနာက္အပတ္ ဆက္ရန္…

Photo Credit: Original Uploader
ေမတၱာျဖင့္

Favorite Collections မွ စာရိုက္ပူေဇာ္ မွ်ေ၀ပါသည္။ 

https://www.facebook.com/Favorite-Collections-273212476167679/
July 3, 2016 (Sun)

.