`မေနသူေတြရဲ႕ၾကားမွာ ေနပါ´ ဆိုတ့ဲ အဆုံးအမအတြက္ အဓိကေျပာခ်င္တာက ဘယ္အာ႐ုံနဲ႔ဲ ေတြ႕ေတြ႕၊ ဘာ၀နာနဲ႔ မေနသူေတြရဲ႕ၾကားမွာ ဘယ္အာ႐ုံနဲ႔ ေတြ႕ေတြ႕ ဘာ၀နာန႔ဲ ေနပါ´ လို႔ေျပာခ်င္တာက။ ေရေလးမျမင္လိုက္န႔ဲ႔။ ျမင္လိုက္တာန႔ဲ `သတၱ၀ါအားလုံး ဤေရကဲ႕သို႔ ေအးခ်မ္းၾကပါေစ´။
မ်က္ႏွာေလးမသစ္လိုက္န႔။ဲ သစ္လိုက္လို႔ မ်က္ႏွာနဲ႔ေရနဲ႕ ထိလိုက္တာနဲ႔ဲ `သတၱ၀ါအားလုံး ဤေရကဲသို႔ေအးခ်မ္းၾကပါေစ`။ `ေရေလးမခ်ဳိးလိုက္န႔၊ဲ ခ်ဳိးလိုက္လို႔ ခႏၶာကိုယ္နဲ႕ ေရနဲ႔ ထိ
လိုက္တာနဲ႔ဲ ေရရဲ႕ ေအးျမမႈကိုအာ႐ုံျပဳၿပီး၊ ေရရဲ႕ေအးျမမႈကို ေသခ်ာခံစားၿပီး `ဤေရကဲသို႔ သတၱ၀ါအားလုံး ေအးခ်မ္းၾကပါေစ´။
ေစ်းေရာင္းတဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ကလည္း ကိုယ္ဆိုင္လာ၀ယ္တဲ႔သူျမင္တိုင္း `က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ´ ေမတၱာေလးပို႔လို႔ေပါ့။ ဆိုင္လာမ၀ယ္ လို႔လည္း ေမတၱာမပို႔ဘူးလို႔ မျဖစ္ေစရဘူး။ ဆိုင္ေရွ႕ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ႕သူကိုလည္း ေမတၱာပို႔ရမွာပါပဲ။ ကိုယ့္ဆိုင္လာမ၀ယ္တဲ႔ သူက်ေတာ႔ ေသခ်င္းဆိုးဆိုၿပီး ဆဲလို႔မျဖစ္ဘူး။ သူမ်ားဆိုင္ ၀ယ္တဲ႔ သူေတြကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့လည္း သူမ်ားဆိုင္ပိုင္ရွင္ေတြကိုလည္း မုဒိတာနဲ႔ `ေၾသာ္....ေရာင္းေကာင္းၾကပါေစ။ အစစအရာရာ
အဆင္ေျပၾကပါေစ´။ မုဒိတာ ဘာ၀နာေလးပြားလို႔။ ၀ယ္တဲ႔သူေတြ ကိုလည္း `က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ´ စသည္အားျဖင့္ ေမတၱာေလး ပို႔လို႔ေပါ့။
ေစ်းထဲမွာ ေစ်းသည္ေစ်း၀ယ္ေတြ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ျမင္ေတြ႕တိုင္းလည္းပဲ ေမတၱာေလးပြားေပါ့။ ေမတၱာတစ္ခုတည္းမွ မဟုတ္ဘူး။ ၀ိပႆနာဉာဏ္အထိ ပြားႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆုံးေပါ့။ ဒါေၾကာင့္သစ္ရြက္ကေလး ေႂကြတာကိုၾကည့္ၿပီးေတာ့ သံေ၀ဂဉာဏ္ပြား၊
ရဟႏၲာျဖစ္သြား တဲ႔ပုဂၢိဳလ္ေတြ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ရိွပါတယ္။ သစ္ရြက္ေႂကြတာကို ေယာဂီတို႔လည္းပဲ ေန႔တိုင္းေတြ႕မေနဘူးလား။ ဘာဉာဏ္ေတြျဖစ္သြားတုံး။ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမင္ေတြ႕ေနသမွ် အာ႐ုံအားလုံးကို ဘာ၀နာအာ႐ုံျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားႏိုင္ၾကရမယ္။ အေလ့အက်င့္ လုပ္ထားရင္ ဘာမွမခက္ပါဘူးေနာ္။
ဘာ၀နာနဲ႕တိုက္ရိုက္ ဆက္စပ္ေနတဲ႔ ထင္ထင္ရွားရွားအာ႐ုံေတြဆိုရင္ အၿမဲတမ္း ေတြ႔ြေနတာေပါ့။ ခရီးသြားေနရင္း၊ ကားစီးေနရင္ ေစတီေတာ္ တစ္ဆူေတြ႕တယ္ကြယ္။ ေစတီေတာ္တစ္ဆူ ေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ နဂိုက ဂုဏ္ေတာ္မပြားရာကေန ဂုဏ္ေတာ္တစ္ခုခုပြားလိုက္ေပါ့။ လက္အုပ္
ခ်ီခ်င္ခ်ီ၊ မခ်ီခ်င္ေန။ စိတ္ထဲကေန `အရဟံ- ကိေလသာကင္းစင္ေတာ္ မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား´ စသည္အားျဖင့္ ပြားလိုက္ေပါ့။ ေစတီေတာ္ ေရႊအဆင္းေလး ၀င္းေနတာေတြ႕ရင္လည္းပဲ ` ေရႊအဆင္းကဲ႔သို႔ ၀ါ၀င္း ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား။´ ေရႊအဆင္းလို ၀ါ၀င္းတဲ႔ဂုဏ္ေလး သိရီ
ဘုန္းေတာ္ေလးကို အရင္ဆုံး အာ႐ုံျပဳၿပီးေတာ့မွ ဉာဏ္ႀကီးတာတို႔၊ ကိေလသာကင္းတာတို႔ ဆက္ၿပီးေတာ့ အာ႐ုံျပဳေပါ့။
စိတ္ထဲကေန အေထြအထူး အာ႐ုံစိုက္ၿပီးေတာ့ မပြားခ်င္ဘူးဆိုရင္လည္း လက္အုပ္ကေလးခ်ီၿပီး `နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ´အနည္းဆုံး သုံးေခါက္ေလာက္ ရြတ္ၿပီး ရွိခိုးပူေဇာ္လိုက္ေပါ့။ ဒါဆို ေစတီျမင္တိုင္း ဘာ၀နာကုသိုလ္ တိုးေနေတာ့တာပါပဲ။ ဦးဇင္းတို႔ေတာ့
သထုံကေနပဲ ရန္ကုန္သြားသြား ရန္ကုန္ကေနပဲ သထုံျပန္ျပန္၊ လမ္းခရီးမွာ ဘုရားေတြ႕တိုင္း (ေစတီေတြ႕တိုင္း) ကားေပၚကေန လက္အုပ္ခ်ီၿပီးေတာ့ `နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ´ လို႔ သုံးေခါက္ ဘုရားရွိခိုးလိုက္ပါတယ္။ ပါးစပ္လႈပ္ၿပီး သုံးေခါက္ေပါ့။ သုံးေခါက္ရွိခိုးၿပီးရင္ လက္အုပ္ခ်ီတာ ျပန္ခ်ၿပီး စိတ္ထဲကေန နေမာတႆပဲ ဆက္ရြတ္တဲ႔အခါရြတ္
ဂုဏ္ေတာ္အဓိပၸါယ္ ဆက္ပြားတ့ဲအခါ ပြားလိုက္တာေပါ့ေလ။
သထုံရန္ကုန္ခရီးမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္ခရီးေ၀းပဲသြားသြား ဘုရားေတြ႕တိုင္း လက္အုပ္ခ်ီၿပီး နေမာတႆ အနည္းဆုံး သုံးေခါက္ရြတ္ဆို ဘုရားရွိခိုးျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္း သြားရင္း လာရင္း ေရႊတိဂုံဘုရား စသည္ေတြ႕တိုင္း ေတြ႕တိုင္းလည္း ဒီလိုပဲလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါက ဘာသာေရးနဲ႕ တိုက္႐ိုက္သက္ဆိုင္တဲ႕ အာာ႐ုံေပါ့ေလ။ ဘာသာေရးနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ မသက္ဆိုင္တဲ႔ အာ႐ုံဆိုရင္လည္း ဘာ၀နာျဖစ္ေအာင္ပြားရမွာပဲ။ ဘာဘာ၀နာရယ္လို႔ မဆိုလိုဘူး။ ဗုဒၶါႏုႆတိ၊ ေမတၱာ၊ က႐ုဏာ၊ အသုဘ အစရိွတဲ့သမထဘာ၀နာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ျမင္တာကို
ျမင္တဲ႔အတိုင္း၊ ၾကားတာကို ၾကားတဲ႔အ တိုင္း၊ နံတာ၊ စားတာ၊ ထိတာ၊ သိတာကို နံတ့၊ဲ စားတ့၊ဲ ထိတ့၊ဲ သိတဲ႔အတိုင္း၊ အရိွ-အရိွအတိုင္း႐ႈမွတ္ေနတ႔ဲ ၀ိပႆနာဘာ၀နာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပြားလို႔ရပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျမင္သမွ်၊ ေတြ႕သမွ်၊ ႀကဳံသမွ်၊ ဆုံသမွ် အာ႐ုံတိုင္းကို ဘာ၀နာျဖစ္ေအာင္ မေနသူေတြရဲ႕
ၾကားမွာ ဘာ၀နာျဖစ္ေအာင္ေနပါ။ ဒီလိုယူလို႔ မရဘူးလား။ ရတယ္ေနာ္ ဒါ့ေၾကာင့္ ဆိုလိုက္ပါ။
မေနသူၾကားမွာ ေနမွသာ ေနရာၿမဲႏိုင္သည္။
------------------------------------------------
- အရွင္ဆႏၵာဓိက (ေရႊပါရမီေတာရ)
(ရတနာဝါသေက်ာင္း )ဆုိဒ္မွတဆင့္ကူးယူတင္ျပဓမၼဒါနျပဳပါသည္ ။
Shared from ျမတ္ဗုဒၶအလင္း (FB)
