ရဟန္းတို႕… ၀န္ထုပ္ယူေၾကာင္းဟူသည္ အဘယ္နည္း။ ဘ၀သစ္ကို ျဖစ္ေစႏိုင္ေသာ၊ ႏွစ္သက္စြဲလမ္းမွုႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ၊ ထိုထုိျဖစ္ရာ အာရံုတို႕ကို အလြန္ႏွစ္သက္တတ္ေသာ ကာမ၌တပ္မက္မွု ‘ကာမတဏွာ’၊ ဘ၀၌တပ္မက္မွု ‘ဘ၀တဏွာ’၊ ဘ၀ျပတ္ျခင္း၌တပ္မက္မွု ‘၀ိဘ၀တဏွာ’ ဟူေသာ တဏွာပင္တည္း။ ရဟန္းတို႕… ဤတဏွာကို ၀န္ထုပ္ယူေၾကာင္းဟု ဆိုအပ္၏။
တဏွာဟူသည္။ ။ ဆာေလာင္တတ္ေသာေၾကာင့္ တဏွာဟု ေခၚ၏။
ေပါေနာဘ၀ိကာ။ ။ တဏွာသည္ အဖန္ဖန္ အထပ္ထပ္ ဘ၀သစ္ကို ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တတ္၏။ ထို႕ေၾကာင့္ ေပါေနာဘ၀ိကာဟု ေခၚ၏။
နႏၵီႏွင့္ ရာဂ။ ။ အာရံုကို ႏွစ္သက္တတ္ေသာေၾကာင့္ နႏၵီ။ အာရံုကို တပ္မက္တတ္ေသာေၾကာင့္ ရာဂ။
မွတ္ခ်က္။ ။ နႏၵီရာဂႏွင့္ တဏွာဟူေသာစကားသည္ သဒၵါအားျဖင့္သာကြဲ၏။ အနက္အဓိပၸါယ္ကား အတူတူပင္တည္း။
နႏၵီႏွင့္ နႏၵီရာဂ အထူး။ ။ အာရံုတစ္မ်ိဳးတည္းကို ျဖစ္ေစ၊ အာရံုတစ္မ်ိဳးကို တစ္ခါသာျဖစ္ေစ ႏွစ္သက္မိျခင္းကို နႏၵီ။ အာရံုတစ္မ်ိဳးတည္းကို ျဖစ္ေစ၊ အာရံုအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ျဖစ္ေစ အၾကိမ္အခါမ်ားစြာ ခံုမင္ႏွစ္သက္ျခင္းကို နႏၵီရာဂ။
(အ႒သာလိနီ)
တၾတတၾတာဘိနႏၵိနီ။ ။ ခႏၶာကိုယ္တို႕၏ ရွိရာ၊ ျဖစ္ရာျဖစ္ေသာ ဘံုဘ၀တို႕ကို အလြန္အမင္း ႏွစ္သက္တတ္ေသာ ထိုတဏွာကိုပင္ တၾတတၾတာဘိနႏၵိဟု ေခၚ၏။
တနည္း။ ။ ရူပါရံုစေသာ ထိုထိုအာရံု အရပ္ရပ္တို႕ကို အလြန္ႏွစ္သက္တတ္ေသာေၾကာင့္လည္း ထိုတဏွာကို တၾတတၾတာဘိနႏၵိနီဟု ေခၚ၏။
*******************************
တဏွာသံုးပါး
ကာမတဏွာ။ ။ အာရံုငါးပါး ကာမဂုဏ္မ်ားကို သာယာတတ္ေသာ တဏွာကို ကာမတဏွာဟု ေခၚ၏။ မိမိသႏၱာန္က အာရံုျဖစ္ေစ၊ သူတပါးသႏၱာန္က အာရံုျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္ဘံု၌ျဖစ္ေစ ႏွစ္သက္စရာအာရံုကို လိုခ်င္လွ်င္ ကာမတဏွာဟု ေခၚ၏။
ဘ၀တဏွာ။ ။ “ဘ၀=မျပတ္မစဲ အျမဲရွိေနျခင္း၊ ျဖစ္ေနျခင္း”ဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ “ရုပ္ၾကမ္းကိုယ္ၾကီး ေသေသာ္လည္း အတၱေကာင္ကား မေသ၊ အျမဲတမ္း ရွိျမဲရွိေနတယ္”ဟု သႆတဒိ႒ိႏွင့္ ယွဥ္တြဲျပီးျဖစ္လွ်င္ ဘ၀တဏွာ မည္၏။
ထို႕ေၾကာင့္ အတၱေကာင္၊ အသက္ေကာင္ အျမဲရွိေနသည္ကို ႏွစ္သက္သေဘာက်၏။ “ေရွးကရွိခဲ့ေသာ ငါသည္ပင္ အခုလည္း ခံစားေန၏။ ေနာင္လည္း ခံစားသြားမည္”ဟု ယံုၾကည္လ်က္ အာရံုမ်ားကို ႏွစ္သက္လိုခ်င္၏။ ဤအတၱသည္ပင္ ေနာက္ဘ၀၌ ခံစားလိမ့္မည္ဟူေသာ ယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္ လူခ်မ္းသာ၊ နတ္ခ်မ္းသာ၊ ျဗဟၼာခ်မ္းသာမ်ား ရေရးအတြက္ ကုသိုလ္ေကာင္းမွုမ်ား ျပဳၾက၏။
အခ်ိဳ႕လည္း ဆရာမွားကို ခ်ဥ္းကပ္မိသျဖင့္ အကုသိုလ္မ်ားကိုပင္ ကုသိုလ္ဟု ထင္မွတ္ကာ ေနာက္ဘ၀ေကာင္းစားေရးအတြက္ ျပဳလုပ္ၾက၏။ ထိုတဏွာျဖင့္ ျပဳလုပ္ေသာ ကံမ်ားကပင္ ေနာက္ထပ္ဘ၀မ်ားကို ထုတ္လုပ္ေပးသျဖင့္ ေပါေနာဘ၀ိကာဟု ဆိုျခင္းျဖစ္၏။
ဘ၀တဏွာ ၄ မ်ိဳး
၁။ ကာမဘ၀ကို ေတာင့္တတတ္ေသာ တဏွာ၊
၂။ သႆတဒိ႒ိႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ တဏွာ၊
၃။ ရူပဘ၀၊ အရူပဘ၀ကို တပ္မက္ေသာ တဏွာ၊
၄။ ရူပစ်ာန္၊ အရူပစ်ာန္ကို ႏွစ္သက္တတ္ေသာ တဏွာ၊
၀ိဘ၀တဏွာ။ ။ “၀ိဘ၀=ျဖစ္မွု-ရွိမွု ကင္းျခင္း၊ ျပတ္ျခင္း”ဟု အဓိပၸါယ္ရ၏။ “မေသခင္သာရွိျပီး ေသလွ်င္ျပတ္၏”ဟု ဥေစၦဒအယူႏွင့္ ယွဥ္တြဲျဖစ္ေသာ တဏွာသည္ ၀ိဘ၀တဏွာမည္၏။
“ဘ၀ဟူသည္ အရင္က မရွိခဲ့ေပ၊ လာမည့္ အနာဂတ္မွာလည္း ရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ယခုပစၥဳပၸန္မွာ ရွိေသာဘ၀လည္း ေသျပီးလွ်င္ ျပတ္မည္သာ”ဟု ယူဆလ်က္ ပစၥဳပၸန္ဘ၀ ေကာင္းစားေရးတစ္ခုတည္းအတြက္သာ လုပ္ေတာ့၏။ ၄င္းအယူျဖင့္ လုပ္သမွ် ကံသခၤါရမ်ားေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ ဘ၀သစ္မ်ားကို ျပန္လည္ ျဖစ္ေစျပန္၏။
ေဆာင္။ ။
ကာမတဏွာ၊ ေကာင္းႏိုးရာ၊ သာယာႏွစ္သက္မွု။
ဘ၀တဏွာ၊ သႆတာ၊ ထင္ကာႏွစ္သက္မွု။
၀ိဘ၀မွာ၊ ဥေစၦဒါ၊ ထင္ကာႏွစ္သက္မွု။
*****************************
ရဟန္းတို႕… ၀န္ထုပ္ကို ခ်ထားျခင္းဟူသည္ အဘယ္နည္း။ ထိုတပ္မက္မွု တဏွာ၏သာလွ်င္ အၾကြင္းမဲ့ ကင္းျပတ္ခ်ဳပ္ျငိမ္းျခင္း၊ စြန္႕ျခင္း၊ မကပ္ျငိျခင္း၊ လြတ္ျခင္း၊ မတြယ္တာျခင္းတည္း။
ရဟန္းတို႕… ဤသည္ကို ၀န္ထုပ္ခ်ထားျခင္းဟု ဆုိအပ္၏။
အဓိပၸါယ္။ ။ ခႏၶာ၀န္ထုပ္ကို လက္ခံယူတတ္ေသာ တဏွာကို အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္ျဖင့္ အၾကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္လိုက္ျခင္းသည္ ၀န္ထုပ္ကို အၾကြင္းမဲ့ ပစ္ခ်လိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္၏။
ေဆာင္။ ။
တဏွာခ်ဳပ္က၊ နိေရာဓ၊ ဒုကၡအျငိမ္းမွန္။
ျငိမ္းရာကိုပင္၊ ဆိုက္ေရာက္ျမင္၊ မဂၢင္အက်င့္မွန္။
ေအာက္မဂ္မ်ားျဖင့္လည္း ခႏၶာ၀န္ကို ပစ္ခ်ပံု။ ။ အနာဂါမိမဂ္ျဖင့္ ၁-ဘ၀ထက္ အလြန္ျဖစ္မည့္ ခႏၶာ၀န္ထုပ္မ်ားကို ပစ္ခ်၏။ သကဒါဂါမိမဂ္ျဖင့္ ကာမဘံု၌ ၂-ဘ၀ထက္ အလြန္ျဖစ္မည့္ ခႏၶာမ်ားကို ပစ္ခ်၏။ ေသာတာပတၱိမဂ္ျဖင့္ အပါယ္ေလးပါး၌ျဖစ္မည့္ ခႏၶာမ်ားကို အျပီးတိုင္ ပစ္ခ်ျပီး၊ လူ႕ျပည္ နတ္ျပည္၌ ၇-ဘ၀ထက္ အလြန္ျဖစ္လာမည့္ ခႏၶာမ်ားကိုလည္း ပစ္ခ်၏။
၀ိပႆနာျဖင့္ ခႏၶာ၀န္ထုပ္ကို ပစ္ခ်ျခင္း။ ။ အျမဲမျပတ္ ရွဳမွတ္ေသာ ေယာဂီသည္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အာရံုအေပၚ စြဲလမ္းႏိုင္သည့္ တဏွာဥပါဒါန္တရားမ်ား တဒဂၤအားျဖင့္ ပယ္ေန၏။ ထိုသို႕ တဒဂၤပဟာန္အားျဖင့္ ရွဳမွတ္ျပီး ပယ္တိုင္း ပယ္တိုင္း ဘ၀သစ္ခႏၶာကို ပယ္ခ်သည္ မည္၏။
(ဘာရသုတ္၊ မဟာစည္ဆရာေတာ္)
****************************
ခႏၶာကိုယ္ကို ဒုကၡ၀န္ထုပ္ၾကီးအျဖစ္ ေျပာဆိုၾကပံုမ်ား
၁။ “ဒီဃရတၱံ မယာ ပရိဟေတာယံ ဒုကၡဘာေရာ န စိရေႆ၀ နိကၡိပိယတီ”တိ ပႆေတာ
ပရိနိဗၺာနဂုဏပစၥေ၀ကၡေဏ တႆ ဥဠာရံ ပီတိေသာမနႆံ ဥပၸဇၨိ။
(ဥဒါန၊ ဌ၊ ၂၉၈)
“ငါဘုရားသည္ ရွည္ျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး ထမ္းေဆာင္လာခဲ့ရေသာ ဤဒုကၡ၀န္ထုပ္ၾကီးသည္ မၾကာမီ ပစ္ခ်ရေတာ့မည္”ဟု ျမင္ေတာ္မူေသာ ထိုျမတ္စြာဘုရားအား ပရိနိဗၺာန္ျပဳျခင္း၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ဆင္ျခင္ေသာအခါ၌ ျမင့္ျမတ္လွစြာေသာ ပီတိေသာမနႆ ျဖစ္ေပၚလာ၏။
၂။ “သေစ ကၠုေမ မာေရႆႏၱိ၊ ကၠုဒါေန၀ါဟံ အႏုပါဒါယ ပရိနိဗၺာယိႆာမိ။ ဒုကၡဘာေရာ ၀ိဂစၦိႆတီ”တိ
ဥဠာရံ ပီတိ ေသာမနႆံ ဥပၸဇၨိ။
(အဓိမုတၱေထရဂါထာ၊ ႒-၂၊ ၂၆၅)
“ဤသုပုန္တို႕သည္ ငါ့ကို သတ္ကုန္အံ့၊ ယခုပင္လွ်င္ ၀ိပါက္ကမၼဇရုပ္ အၾကြင္းမရွိေသာ အႏုပါဒိေသသ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳရေတာ့အံ့။ ဒုကၡ၀န္ထုပ္ၾကီး ကင္းျငိမ္းေတာ့အံ့”ဟု ျမတ္ေသာ ပီတိ ေသာမနႆ ျဖစ္ေပၚလာ၏။
၃။ “ကီ၀ စိရံ ႏု ေခါ အယံ ဒုကၡဘာေရာ ၀ဟိတေဗၺာ”တိ။
(သာရတၳဒီပနီဋီကာ-၂၊ ၂၄၉)
“ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ဤဒုကၡ၀န္ထုပ္ၾကီးကို ထမ္းေဆာင္ရပါဦးမည္နည္း”ဟု ဆင္ျခင္ေသာအခါ၌..။
ေဆာင္။ ။
၀န္ထုပ္ဆိုတာ၊ ငါးခႏၶာ၊ လြန္စြာ ဆင္းရဲသည္။
၀န္ထမ္းေခၚလတ္၊ ပုဂၢိဳလ္မွတ္၊ ပညတ္သာျဖစ္သည္။
၀န္ထုပ္ယူက၊ ဆင္းရဲစြ၊ ပစ္ခ် ခ်မ္းသာသည္။
(ဘာရသုတ္၊ မဟာစည္ဆရာေတာ္)
နိဂံုးဂါထာ
ဘာရာ ဟေ၀ ပဥၥကၡႏၶာ၊ ဘာရာဟာေရာ စ ပုဂၢေလာ။
ဘာရာဒါနံ ဒုခံ ေလာေက၊ ဘာရနိေကၡပနံ သုခံ။
နိကၡိပိတြာ ဂရံု ဘာရံ၊ အညံ ဘာရံ အနာဒိယ။
သမူလံ တဏွမဗၺယွ၊ နိစၦာေတာ ပရိနိဗၺဳေတာ။
“ခႏၶာငါးပါးတို႕သည္ စင္စစ္ ၀န္ထုပ္တို႕တည္း။ ပုဂၢိဳလ္ကား ၀န္ထမ္းသမားတည္း။ ၀န္ထုပ္ကို ယူရျခင္းသည္ ေလာက၌ ဆင္းရဲ၏။ ၀န္ထုပ္ကို ခ်ထားျခင္းသည္ ခ်မ္းသာ၏။
ေလးေသာ၀န္ကို ခ်ထားျပီးလွ်င္ တစ္ပါးေသာ၀န္ကို မယူမူ၍ အျမစ္ရင္းႏွင့္တကြ တဏွာကို ႏွုတ္ပယ္ျပီးလွ်င္ ဆာေလာင္မွုတဏွာ ကင္းသည္ျဖစ္၍ ျငိမ္းေအးရ၏”ဟု မိန္႕ေတာ္မူ၏။
**********************
ရ႒ပါလ ရဟန္း။ ။ ဖခင္က သားရဟန္း လူျပန္ထြက္ရန္ ေရႊပံုေငြပံုေတြ အလယ္မွာ ရတနာစံသာမက ဇနီးမယား အလွကိုပါ ေခၚကာျပလ်က္ သြင္သြင္ျဖားေယာင္း၏။ အ၀ိဇၨာႏွင့္ တဏွာအယုတ္ကို အျမစ္ပါ ပယ္ႏွုတ္ျပီးေသာ အရွင္ရ႒ပါလက ဆြမ္းစားျပီးေနာက္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာဆိုျပီးကာ မင္းဥယ်ာဥ္သို႕ ျပန္သြားေလ၏။
ရွဳၾကည့္စမ္းပါ……. ဤခႏၶာကား၊ အနာျပည္ပုပ္၊ ရြံဖြယ္ရုပ္ကို၊ အဟုတ္လွပ၊ ထင္ေလရေအာင္၊ ထိန္ေျပာင္ ၀တ္စား၊ ပတၱျမား နားေတာင္း၊ သြယ္ေျပာင္းတန္ဆာ၊ ဆင္ေလကာျဖင့္၊ နံ႕သာသြယ္သြယ္၊ ေရာင္စံု ျခယ္လွ်က္၊ လွဖြယ္ ျပင္ကာ၊ ထားေလပါလည္း၊ တဏွာတန္းလန္း၊ လူ႕မိုက္ကန္းသာ၊ စြဲလန္းႏိုင္ပါ၊ ဖမ္းႏိုင္ရာ၏။
တဏွာ နယ္တြင္း၊ လြတ္ကင္းျပီးေနာက္၊ ေခမာေပါက္ေအာင္၊ ေရာက္ေလျပီးသူ၊ လာမခ်ဳနဲ႕၊ မူဆိုး ေထာင္လာ၊ မာယာ ေက်ာ့ကြင္း၊ လြတ္ေအာင္ နင္း၍၊ စားလ်င္း ျပီးခါ၊ ေတာမွာ ျပန္သြား၊ သမင္လားသို႕၊ ငါ့အား ျငိတြယ္၊ ရွင္းရွင္း ျပယ္သည္၊ လ,ႏွယ္ပမာ ကင္း၏ေသာ၀္။ ။
(ရ႒ပါလသုတ္၊ မဇၥ်ိမနိကာယ္)
*************************
ဘာရသုတ္ လကၤာ
အိုဘယ့္လူသား၊ သတိထားေလာ့...။
ခႏၶာငါးပါး၊ ရုပ္နာမ္မ်ားကား၊ မျခားေန႕ည၊ ျပဳစုရ၍၊ ၀န္ထုပ္ပမာ၊ ေလးလံစြာ၏။
ခႏၶာငါး၀၊ ရွိေနၾကသည့္၊ မ်ားလွ ထိုထုိ၊ ပုဂၢိဳလ္မွန္သမွ်၊ ေခၚၾကသည္မွာ၊
၀န္ထမ္းသာတည္း။ လာလာသမွ်၊ ဘ၀ါ ဘ၀ကို၊ စိတ္က စြဲယူ၊ လက္ခံသူမွာ၊
တဏွာ မည္သကြဲ႕၊ ထိုနယ္ခ်ဲ႕တည္း။ နယ္ခ်ဲ႕ မည္ပါ၊ ထိုတဏွာကို၊ ျမစ္ပါမက်န္၊ တြန္းလွန္ ပယ္ႏွုတ္၊ သင္ဖယ္ထုတ္က၊ ၀န္ထုပ္ ခ်သူ၊ မယြင္း တူ၏။
ဆူဆူ ဒုကၡ၊ ေလးလံလွသည့္၊ ခႏၶ သမုတ္၊ ဤ၀န္ထုပ္ကို၊ အဟုတ္မွန္စြ၊
ပစ္ခ်ႏိုင္ရန္၊ သတိပ႒ာန္ကို၊ မွန္မွန္ပြားမွ လြတ္မည္ေသာ၀္။ ဖန္ဖန္ပြားမွ ကြ်တ္မည္ေသာ၀္...။
*** ဘာရသုတ္ကို ျမတ္စြာဘုရားက ရဟန္းေတာ္မ်ားကို ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
(ခႏၶ၀ဂၢသံယုတ္၊ ဘာရ၀ဂ္၊ ဘာရသုတ္)
======= ******* =======
ဘာရသုတ္ ျပီး၏။
======= ******* =======
ဆရာေတာ္ ဦးၾသသဓ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ဘာရသုတ္ (May 15, 2016) တရားသင္တန္းမွ တစ္ေန႕စာ ဘာရသုတ္ ေနာက္ဆံုးအပိုင္းအား ေကာက္ႏုတ္ေရးသား မွ်ေ၀ပါတယ္။
စာဖတ္သူအေပါင္းလည္း ခႏၶာ့၀န္ထုပ္ၾကီးကို အျပီးတိုင္လႊတ္ခ်ႏိုင္သည့္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါေစ…
ေမတၱာျဖင့္
Favorite Collections
https://www.facebook.com/Favorite-Collections-273212476167679/
