ထုိ႔ေၾကာင့္ “သက္သက္အာရုံ၊ ျပဳလုိရုံမွ်၊ ဆႏၵသေဘာ”ဟု ဆုိခဲ့သည္။ ဤဆႏၵသေဘာလည္း သတၱ၀ါတုိ႔၌ အလြန္ထင္ရွွား၏။ ကေလးငယ္သည္ ဖခင္လက္မွ မိခင္လက္သို႔ လုိက္ခ်င္၍ လက္လွမ္း၏။ ဤလုိက္ခ်င္မူသည္ ဆႏၵတည္း။ ဟိုသြားခ်င္ သည္လာခ်င္၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ခ်င္ျမင္ခ်င္၊ ၾကားခ်င္၊ နာခ်င္၊ နမ္းခ်င္၊ စားခ်င္၊ ကိုင္ခ်င္၊ ထိခ်င္၊ တတ္သိနားလည္ခ်င္မူ အစုစုသည္ ဆႏၵခ်ည္းတည္း။
နိဗၺာန္လိုခ်င္၊ အဂၢသာ၀က မဟာသာ၀က ျဖစ္ခ်င္၊ ဘုရားျဖစ္ခ်င္၊ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ခ်င္၊ နတ္ျဖစ္ခ်င္၊ ျဗဟၼာျဖစ္ခ်င္၊ ရေသ့ရဟန္းျပဳခ်င္၊ လွဴဒါန္းခ်င္၊ ဥပုသ္ေစာင့္၍ ေနခ်င္၊ ကုသိုလ္ရခ်င္စသည္တုိ႔လည္း ဆႏၵပင္တည္း။ ေတာ္ရုံတန္ရုံ လုိခ်င္မူ၌ ဆႏၵအားေသး၏။ မရမကလိုခ်င္၊ မျဖစ္မေန ျဖစ္ခ်င္မူမ်ား၌ကား ဆႏၵအားၾကီး၏။ ဤဆႏၵကို အရင္းခံ၍ ၀ီရိယသန္သန္ျဖင့္ ပါရမီ = ျဖည့္ေတာ္မူခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုး၌ ဆႏၵေတာ္အတုိင္း ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူရသည္။
ထိပ္တန္းေရာက္ရန္ အေျခခံဆႏၵမွ် မရွိေသးလွ်င္ ထက္သန္ေသာ ၀ီရိယကို မည္သူမွ် ျပဳၾကမည္မဟုတ္။ သို႔ျဖစ္၍ အက်ိဳးေက်းဇူး တစ္ခုခုရလိုေသာ ဆႏၵကို ပထမျဖစ္ေစရမည္။ ဤဆႏၵမ်ိဳးကို “အာသာ”ဟုလည္း ေခၚသည္။ (အာသာ = လုိလား ေတာင့္တျခင္း) ထုိ႔ေနာက္ အာသာဆႏၵရွိရုံႏွင့္ (ဆုေတာင္းေနရုံမွ်ႏွင့္) မရႏုိင္ေၾကာင္းကို နားလည္ကာ စိတ္ပါလက္ပါ ၀ီရိယစိုက္ရမည္။ ထင္ရွားေစအံ့ - မႏၱေလးမွ ရန္ကုန္သို႔ သြားလိုျခင္းသည္ ဆႏၵတည္း။ ထုိဆႏၵရွိရုံမွ်ျဖင့္ကား ရန္ကုန္မေရာက္နုိင္။ ရန္ကုန္သြားႏုိင္ေအာင္ ေငြရွာရမည္။ မီးရထားျဖင့္သြားလိုလွ်င္ မီးရထားစရိတ္ လံုေလာက္ေအာင္ ရွာရမည္။ ေလယာဥ္ပ်ံျျဖင့္ သြားလိုလွ်င္ ေလယာဥ္ပ်ံစရိတ္ကို လံုေလာက္ေအာင္ ရွာရမည္။ ထုိသို႔ ရွာရျခင္းကား ၀ီရိယသေဘာတည္း။ ထုိ႔အတူပင္ နိဗၺာန္ရလုိလွ်င္ ဘုရားအျဖစ္ သာ၀ကအျဖစ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္တန္ေအာင္ ပါရမီ ရွာရမည္။
ယခုကာလ လူ႔ဘက္ရွင္ဘက၌ အထက္တန္း ေရာက္ေနၾကသူတုိ႔သည္ ဘုန္းႏွင့္ သမၻာ ထက္ၾကပ္ပါ၍ စိတ္သြားတုိင္း ကိုယ္ပါလ်က္ လုိရာျပီးစီးႏုိင္ေသာ မုိးေပၚက် ေရႊကိုယ္ေတာ္မ်ား မဟုတ္ၾကေခ်။ အာသာဆႏၵအလုိက္ ၀ီရိယ စုိက္ထားသူေတြသာ မ်ားေပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အလြန္ရခဲလွေသာ မႏုႆတၱ ဒုလႅဘကို ေရွးကံေကာင္းေထာက္မ၍ ရၾကျပီး ျဖစ္ပါလ်က္ တုိးတက္လုိေသာ အာသာဆႏၵ ကင္း၍ အဖ်င္း အအ အပ်င္းအနေတြ ျဖစ္ေနပါလွ်င္ တိရစၦာန္ဘ၀ႏွင့္ မျခားရေတာ့ကား မိမိကိုယ္ကို ယခုဘ၀လည္း အထက္တန္းေရာက္ေအာင္ ေနာင္သံသရာလည္း မဂ္လမ္းေပါက္ေအာင္ ထက္သန္ေသာ အာသာဆႏၵကို ကိုယ္စီကိုယ္င ျဖစ္ေစၾကပါကုန္။
“ဆႏၵ၀ေတာ ကိ ံနာမ နသိဇၥ်သိ = ဆႏၵရွိသူမွာ မျပီးႏုိင္ေသာအရာ မရွိ။”
“အာသာ ဖလ၀တီ သုခါ = ေတာင့္တမူသည္ ၾကိဳးစား၍ အက်ိဳးရလွ်င္ ခ်မ္းသာကို ျဖစ္ေစႏုိင္၏”
နိဂံုး
ဤမွ်ေလာက္ေသာ စကားအစဥ္ျဖင့္ ဆားကဲ့သို႔ ေကာင္းဆုိး ႏွစ္တန္ ခပ္တုိင္းငန္ေသာ ေစတသိက္မ်ား ျပီးဆံုးေပျပီ။ ဤေစတသိက္မ်ားကို ထင္ရွားေအာင္ ေရးသားရေၾကာင္း ေကာင္းမူ ပဋိပတ္ အက်င့္ျမတ္ေၾကာင့္ ဤက်မ္းကို ၾကည့္ရူသူတို႔ ကုသိုလ္ကိစၥ၀ယ္ ထက္သန္ေသာ ဆႏၵ ၀ီရိယႏွင့္ ထက္သန္ေသာ ေစတနာထားႏုိင္ၾကပါေစ။ ျဖစ္ေလသမွ် ဘ၀တိုင္းမွာ ငါ့တြက္တာမူ သမၼာဆႏၵ ၀ီရိယတုိ႔ျဖင့္ ပုညေကာင္းမူ အစုစုတုိ႔ကို ျပဳကာျပဳကာ အခ်ိန္ကို ကုန္လြန္ေစလိုပါသည္။ ငါ၏ အဆက္အသြယ္ ၾကီးၾကီးငယ္တုိ႔လည္း ပါရမီကိစၥအ၀၀၌ ထက္ျမက္ေသာ ေစတနာႏွင့္ သမၼာဆႏၵ ၀ီရယရွင္တုိ႔ခ်ည္းသာ ျဖစ္ၾကပါေစ။
ပင္ကိုသေဘာ၊ ေကာင္းဆုိးေရာလ်က္၊ စိတ္ေဇာျခယ္လွယ္၊ ဆယ္သံုးသြယ္ကို၊ အက်ယ္ေရးဖြင့္၊ ဤအက်င့္ေၾကာင့္၊ အသင့္စိတ္ထား၊ ဗုိလ္လူမ်ားတုိ႔၊ တက္ၾကြေ၀ဆာ၊ ေစတနာႏွင့္၊ သမၼာဆႏၵ၊ ၀ီရိယမ်ိဳး၊ ကိုယ္စီႏူိး၍၊ အက်ိဳးရေစ၊ ငါ့အေနမူ၊ ဘေ၀ဘ၀၊ ျဖစ္သမွ်၌၊ ဆႏၵလည္းတင့္၊ လံု႔လရင့္လ်က္၊ ဆင့္ဆင့္ေ၀ဆာ၊ ေစတနာျဖင့္၊ ေကာင္းရာထိုထုိ၊ ျပဳစြမ္းလုိ၏။ နဂိုအရင္း၊ ငါ့အသင္းလည္း၊ မယြင္းငါ့တူ၊ စိတ္ေကာင္းယူသည္၊ နိဗၺဴထုတ္ေခ်ာက္ ေရာက္ရန္ေသာ၀္။
အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္မွ ထုတ္ႏူတ္ေဖာ္ျပေပးထားပါသည္။
www.forverfriends.ning.com
No comments:
Post a Comment