ေလာကႀကီးမွာ ေနရင္ေလ

ေလာကႀကီးမွာ ေနရင္ေလ အင္မတန္ ေသာက ဗ်ာပါဒ မ်ားရတယ္။

႐ုပ္ႀကီး ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကိုလည္းေလ ငါ ငါ့ဥစၥာလို႔ မမွတ္နဲ႔။

ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့ သူက ေတာ္ေတာ္ေရာဂါထူတယ္။

ေသေလာက္တဲေရာဂါ မေသေသးပဲ ႏိွပ္စက္တဲ့ေရာဂါ အစံုအလင္ေပးတတ္တဲ့ ခႏၶာ႐ုပ္တရားပဲ။

ေသဖို႔ဆီမသြားခင္ေလ နာရဦးဖို႔ ရထားတာ။

ဒါေၾကာင့္ မစြဲနဲ႔ မခင္နဲ႔ မတက္မက္နဲ႔။

တပ္မက္မိေနရင္ ဒါမ်ဳိးႀကီး ေနာက္ေနာင္ဘဝေတြ ျပန္ရဦးမွာ။

ေရာဂါေဝဒနာတစ္ခုခုမ်ား ျဖစ္လို႔ကေတာ့ မေၾကာက္နဲ႔။

ငါ့ေဝဒနာလို႔လည္း မယူနဲ႔။

ယူမိရင္ နာရတဲ့အထဲ ေဒါသ ျဖစ္ေတာ့ အပါယ္ငရဲ ေရာက္ရဦးမယ္။

ႏွစ္ခါနာတယ္။

ေဝဒနာအေပၚေၾကာက္ေနလို႔ အလကားပဲ။

ဒါ သူ႕သေဘာ သူ႕သဘာဝပဲ။

တကယ္ေၾကာက္ရင္ ေဝဒနာ နဲ႔ တြဲရက္ ခႏၶာ မရေအာင္ ဒီ ဘဝ အျပတ္တိုက္။

ဒါကသာ လက္ရိွေရာ ေနာက္ေနာင္ေရာ တကယ္ေအးတဲ့ အေရးပဲ။

ေလာကကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေလာကမွာ မေနနဲ႔။

ေလာကဆိုတာ ငါလို႔ သူလို႔ ေယာက်္ား လို႔ မိန္းမလို႔ ျမင္တာ ၾကားတာကို ယူၿပီး ေနေနတာ။

ဒီလို ေနေနသေရြ႕ ေသာကဗ်ာပါဒက မလြတ္ဘူး။

ခႏၶာ႔သေဘာမွာသာေန။ အနိစၥသိေအာင္ေန။

ဒါမွ ေလာဘ ေဒါသ လြတ္မွာ။

ေလာကက လြတ္မွာ။

Shared from သုညတ (FB)

ကိုယ္က ကုိယ္ ၊ သူက သူ

တစ္ခါတုန္းက ဘုရားအေလာင္းဟာ ရေသ့ရဟန္း၀တ္ၿပီး ေတာမွာ ေနေနပါတယ္။ တစ္ေန႔ ေတာ့ ဆြမ္းခံကျပန္အလာ ေရကန္တစ္ကန္ထဲဆင္းၿပီး ေရခ်ိဳးရင္း ကန္ထဲက ပဒုမၼာၾကာကို နမ္းလုိက္ပါတယ္။ ဒါကိုေရကန္္ေစာင့္ေနတဲ့ နတ္သမီးကေတြ႕ၿပီး၊
စိတ္ထဲမွာ မသက္မသာျဖစ္သြားပါတယ္။ ရဟန္းကိုလည္း အျပစ္စကားဆုိလုိက္ပါတယ္။

●ရဟန္း …
ပုိင္ရွင္မေပးဘဲ ၾကာပန္းကိုနမ္းတာဟာ “ခုိးျခင္း” အဂၤါေတြထဲက တစ္ခုပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သင့္ရဟန္းဟာ “နံ႔သာသူခုိးပဲ”။အေစာင့္နတ္သမီးရဲ႕ ျပစ္တင္စြပ္စြဲသံၾကားေတာ့ ရဟန္းကလည္း ျပန္ေခ်ပပါတယ္။

●နတ္သမီး …
ငါဟာၾကာပန္းကိုယူလည္းမယူ၊ ခ်ိဳလည္းမခ်ိဳး၊ အေ၀းကပဲနမ္းတာပါ။
ဘာျဖစ္လုိ႔ ငါ့ကို “နံ႔သာသူခုိး”လုိ႔ စြပ္စြဲတာလဲ။ ေစာေစာက ငါ့ေရွ႕က ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဟာ ေရကန္ထဲဆင္းျပီး ၾကာစြယ္ေတြကိုလည္းခူးတယ္၊ ၾကာပန္းေတြကိုလည္း ခ်ိဳးဖ်က္ယူတယ္။
အဲဒီပုဂၢိဳလ္က်ေတာ့ ဘာျဖစ္လုိ႔ “ၾကာပန္းသူခုိး”လုိ႔ မေျပာတာလဲ။
နတ္သမီးက သူေျပာမယ္စကားကို ရဟန္း မၾကားမွာစိုးလုိ႔ထင္တယ္။
ေရွ႕ကို ေျခတစ္လွမ္းတုိးရင္း ေလသံျပင္းျပင္း မ်က္ႏွာထားတည္တည္နဲ႔ ေျပာလာပါတယ္။

●“ရဟန္း….
မေကာင္းမႈမ်ဳိးစုံကို ျပဳေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရွိတယ္။ အဲဒီပုဂၢဳိလ္ေတြဟာ အညစ္အေၾကးေတြ အထပ္ထပ္ေပက်ံေနတဲ့ “လက္ႏွီးစုတ္”လုိပဲ။
အဲဒီ လက္ႏွီးစုတ္ဟာ အညစ္အေၾကး တစ္ခုခုထပ္ေပက်ံေပမယ့္ ထူးၿပီးမသိသာေတာ့ဘူး။ ဒီအတုိင္းပဲ “အကုသုိလ္အညစ္အေၾကး” မ်ိဳးစုံကပ္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မွာ ေနာက္ထပ္အညစ္အေက်းတစ္ခု
ထပ္ကပ္လုိ႔လည္း ထူးျပီးမသိသာေတာ့ဘူး။ အဲဒီပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးကုိေတာ့ ငါ့အေနနဲ႔ ဘာမွ မေျပာလုိဘူး။ သင္ရဟန္းကိုသာ ေျပာခ်င္တာ။
စင္ၾကယ္မႈကိုပဲ ရွာမွီးေနတဲ့ ေယာက်္ားျမတ္ဟာ သားျမီးဖ်ားေလာက္ရွိတဲ့ မေကာင္းမႈကိုလည္း တိမ္တုိက္ေလာက္ သေဘာထားရတယ္၊ သိရဲ႕လား ရဟန္းရဲ႕။”

ရဟန္းက နတ္သမီး ဥပမာနဲ႔ေျပာလုိက္တဲ့စကားကို ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက်သြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မ်က္ႏွာခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ႔ ျပန္ေျပာပါတယ္။

နတ္သမီး …
သင့္ဟာ ငါ့ကို စင္ၾကယ္သူလုိ႔ အသိအမွတ္ျပဳတယ္။ ျပီးေတာ့ ငါ့ကို သတိေပးေစာင့္ေရွာက္တယ္။ တကယ္လုိ႔မ်ား ေနာင္အခါ သင့္မ်က္လုံးထဲမွာ အျမင္မေတာ္တာရွိခဲ့ရင္ အခုလုိ႔ေျပာဆုိေပးပါ။

ရဟန္း . . . ငါ့တုိ႔ဟာ သင့္ကိုအမွီျပဳျပီး အသက္ေမြးေနတာမဟုတ္ဘူး။
သင့္ရဲ႕အခစားလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္လမ္းဟာ သုဂတိသြားတဲ့လမ္းဆုိတာ သင့္သိတယ္။ သိတဲ့အတုိင္း ကိုယ္တုိင္းပဲသြားပါ။ ငါ့ကိုအားမကိုးပါနဲ႔။

ရဟန္းက နတ္သမီးရဲ႕ စကားရင့္ရင့္ကို လက္ခံသေဘာတူတဲ့ အေနနဲ႔ ေက်းဇူးစကား ျပန္ေျပာတယ္။ “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ နတ္သမီး အခုလုိ
သတိေပးတာကိုပဲ။” နတ္သမီးက ရဟန္းကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး
ေျပာလုိက္မိေပးမဲ့ ေျပာလြယ္ဆုိလြယ္ရွိတဲ့ ရဟန္းကုိ စိတ္ထဲက ၾကည္ညိဳေနပါတယ္။ ဘုရားအေလာင္းဟာ နတ္သမီးရဲ႕ ဆုံးမစကားကို
အေျခခံျပီး တရားကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစား အားထုတ္လုိက္တာ
ဈာန္ေတြရသြားျပီး ျဗဟၼာ့ျပည္ကိုလားေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။

(ငါးရာ့ငါးဆယ့္ဇာတ္၀တၳဳ၊ သိဃၤပုပၹဇာတ္။)

■ေျမာင္းထဲမွာ ေျမာင္းေဖၚေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ ရႊံ႕တစ္စက္ေပသြားလုိ႔ ဘာမွျဖစ္မသြားပါဘူး။ ေျမာင္းေဘးက ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့သူ ရႊံံ႕တစ္စက္ေပသြားရင္ သိပ္သိသာပါတယ္။

■မေကာင္းမႈမိ်ဳးစုံျပဳေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ မေကာင္းမႈတစ္ခုကို က်ဴးလြန္လုိက္လုိလည္း ထူးျပီးမသိသာသြားသလုိ၊ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း ထူးျပီးစိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ မသင့္ေလွ်ာ္တာ
တစ္ခုခုလုပ္လုိက္ရင္ သိပ္ၿပီး သိသာေနတတ္ပါတယ္။

ေနာက္ဥပမာတစ္ခုကေတာ့ လက္ႏွီးစုတ္မွာ အိုးမဲတစ္ကြက္ ထပ္ေပလို႔ ထူးျပီးမသိသာပါဘူး။ အ၀တ္ျဖဴျဖဴမွာ အိုးမဲတစ္ကြက္ ေပက်ံလိုက္ရင္ေတာ့ သိပ္ျပီး သိသာေနတတ္ပါတယ္။

ကိုယ္က ကုိယ္ ၊ သူက သူ၊ ကိုယ့္ နဲ႔ သူ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး မေနေကာင္းပါဘူး။

ေသာ၀စႆတာ မဂၤလာေရးမယ္လုပ္ေတာ့ ငယ္ငယ္ ဆရာသမားေတြ ဆုံးမခဲ့တဲ့ ဒီဥပမာ ေလး ေခါင္းထဲကို အလုိလုိ၀င္လာခဲ့ပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဒီဥပမာေလးနဲ႔ ႏြယ္ေနတဲ့ သိဃၤပုပၹဇာတ္ကေလးကိုပဲ ေရးျပလုိက္တာပါ။

အေသာက ေက်ာက္စာမွာ …
ကာယာနံေမ၀ ေဒခတိ…-
“လူေတြဟာ ကိုယ္လုပ္တဲ့ဟာဆုိရင္ အေကာင္းခ်ည္း ထင္ၾကတယ္” လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ရဲ႕အျပစ္၊ ကိုယ့္ရဲ႕အားနည္းခ်က္ကို
မျမင္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး ။အဲဒီလုိ အခါမ်ဳိးမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ အျပစ္၊ ကိုယ့္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို ေျပာျပႏုိင္မယ့္သူ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုေတာ့
ကိုယ့္၀န္းက်င္းမွာ ရွိထားသင့္ပါတယ္။ ေျပာျပႏိုင္မယ္သူရွိမွလည္း ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ကို ကုိယ္သိျပီး ျပင္ခြင့္သာမွာပါ။

ပုထုဇဥ္ေတြဆိုတာ အျပစ္တုိ႔၊အားနည္းခ်က္တုိ႔ေတာ့ ရွိေနၾကမွာပါ။ ကိုယ္က သိခြင့္ရဖို႔ပဲ အေရးၾကီးပါတယ္။

■တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္။ ကုိယ္က ေျပာဆုိဆုံးမလြယ္သူေတာ့ ျဖစ္ေနဖုိ႔လုိပါတယ္။ ဒါမွလည္း အျပစ္ေျပာ သူက ေျပာခ်င္စိတ္ရွိမွာပါ။
ဓမၼပဒမွာ အျပစ္ျပဆုံးမသူကို “ေရႊအုိးေပးသူ”လုိ႔
သေဘာထားရမယ္လုိ႔ ဆုိထားပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ရွင္ရာဟုလာဆုိတဲ့ ကိုရင္ေလးက သဲကို လက္နဲ႔ဆုပ္ၿပီး “ဤသဲလုံးနဲ႔အမွ် ငါ့ကို ဆုံးမမည့္သူ ရလွ်င္ ေကာင္ေလစြ …”လုိ႔ လည္း ဆုေတာင္းေလ့ ရွိပါတယ္။

ကိုယ့္အျပစ္၊ ကိုယ္အားနည္းခ်က္ကို သိခ်င္စိတ္ရယ္၊ သိၿပီး ျပင္ခ်င္တဲ့စိတ္ရယ္၊ ျပင္ပစ္တဲ့စိတ္ရယ္၊ အဲဒါေတြဟာ
စိတ္ဓာတ္အရည္အေသြးျမင့္မားဖုိ႔အတြက္ အေထာက္အပံ့ေတြပါ။

ကို္ယ့္ရဲ႕စိတ္ဓာတ္အရည္အေသြးဟာ တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ ျမင့္သထက္ျမင့္လာပါမွ အဓိပၸါယ္ရွိပါတယ္။ ျမင့္ျမင့္လာေအာင္လည္း ကုိယ္က အားထုတ္ရပါမယ္။ ဆုိဆုံးမလြယ္တာ၊ ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ကို သိခ်င္တာ၊ သိၿပီးျပင္ခ်င္တာေတြဟာ စိတ္ဓာတ္အရည္အေသြး
ျမင့္မားရာ ျမင့္မားေၾကာင္းေတြပါ။

ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ရွိပါတယ္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လူတစ္ဖက္သားကို ဆံုးမခ်င္တဲ့ေရာဂါ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။
လူငယ္စကားနဲ႕ေျပာရရင္ေတာ့ “ဆရာၾကီးလုပ္ခ်င္တဲ့ေရာဂါ”ပါ။
အဲဒီေရာဂါရွိသူေတြရဲ႕ဆုံးမမႈမ်ဳိးကိုေတာ့ သတိထားရပါမယ္။
ေရာဂါကို အေျခခံၿပီး ဆုံးမလာတဲ့ ဆုံးမမႈမ်ဳိးကေတာ့
ကိုယ့္စိတ္ဓာတ္အရည္အေသြး ျမင့္မလားတဲ့အျပင္၊
တစ္ခါတေလနိမ့္ေတာင္ သြားဦးမွာပါ။ လူတစ္ဖက္သားကို ဆံုးမခ်င္တဲ့ေရာဂါဟာ ကုရေတာ္ေတာ္ေလးခက္ပါတယ္။
အဲဒီလူမ်ဳိးကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ မႏွစ္ၿမိဳ႕သလုိ သူရဲ႕ဆုံးမမႈမ်ဳိးကိုလည္း မခံယူခ်င္ၾကပါဘူး။ ဒါသဘာ၀ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ကလည္း ၊
ေရာဂါတစ္ခုလုိ လူတစ္ဖက္သားကို ဆုံးမခ်င္တဲ့စိတ္ ရွိမေနဖုိ႔လုိပါတယ္။

ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ ဆုံးမလြယ္သူျဖစ္ရမွာ ျဖစ္သလုိ၊ ေရာဂါတစ္ခု အေနနဲ႔ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္၀န္းက်င္မွာ ေျပာျပဖုိ႔ ၊ဆုံးမဖုိ႔ အမွန္တကယ္ လုိအပ္လာရင္ တာ၀န္တစ္ခုအေနနဲ႔ကို ေျပာျပေပးရမွာပါ။ ဆုံးမေပးရမွာပါ။

အဲဒီလုိေျပာျပေပးဖုိ႔၊ ဆုံးမေပးဖုိ႔ အခြင့္ၾကံဳလာခဲ့ရင္ေတာ့ ေအာက္ပါ “အဂၤါ(၅)ပါး”ကို သတိထားရမယ္လုိ႔ စာမွာဆုိထားပါတယ္။

(၁)။ မသင့္ေလ်ာ္မေလ်ာက္ပတ္တဲ့အခါ မေျပာျပေသးဘဲ၊ မဆုံးမေသးဘဲ သင့္ေလ်ာ္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ အခါက်မွ ေျပာျပေပးျခင္း၊ဆုံးမေပးျခင္း။

(၂)။ မဟုတ္မမွန္ေသာစကားကို ဖယ္ရွားၿပီး၊ ဟုတ္မွန္တဲ့စကားနဲ႔သာ ဆုံးမျခင္း။

(၃)။ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္ နားမခံႏုိင္ဘြယ္စကားကို ဖယ္ရွားၿပီး သိမ့္ေမြ႔ႏူးညံ့တဲ့ စကားနဲ႔သာ ဆုံးမျခင္း။

(၄)။ အက်ိဳးမရွိတဲ့စကားကိုဖယ္ရွားၿပီး၊ အက်ိဳးရွိတဲ့စကားနဲ႔သာ ဆုံးမျခင္း။

(၅)။ အမ်က္ေဒါသမပါေစဘဲ၊ ေမတၱာနဲ႔သာ ဆုံးမျခင္း။

ဒီအဂၤါ(၅)ခ်က္ကိုခ်ိန္ၿပီး ေျပာဆုိပါ၊ ဆုံးမပါတဲ့။

ဘ၀ခရီးမွာ ဆုံးမတတ္သူ၊ ဆုံးမအပ္သူဆုိၿပီး အျပန္အလွန္ေတာ့ တစ္လွည့္စီ ရွိေနၾကမွာပါ။ ၾကံဳလာတဲ့အလွည့္မွာ တာ၀န္ေက်ဖုိ႔နဲ႔
သတိေလးရွိေနဖုိ႔ပါ။

ဘာပဲေျပာေျပာ ဆုိဆုံးမလြယ္သူတဲ့သူကို လူတုိင္းက ခ်စ္ၾကပါတယ္။
လူတုိင္းရဲ႕ အခ်စ္ကို ခံခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့… ။ ။

-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of Young Buddhist's Association 】
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။
-【အရွင္ရာဇိႏၵ(ရေ၀ႏြယ္-အင္းမ)၏ “မဂၤလာအေတြးမ်ား”မွ-】
Posted by
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm
[မဂၤလာအေတြးမ်ား(၂ဂ)- ေသာ၀စႆတာ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ။
ေျပာဆုိဆုံးမလြယ္ကူျခင္းသည္ ျမတ္ေသာမဂၤလာမည္၏။
က်ိဳးေၾကာင္းညႊန္ျပ ဆုံးမစကားကို ေျပာၾကားလာက
နာလြယ္ေစ။]

တရားနဲ႔ေနတယ္ဆိုတာ

တရားနဲ႔ေနတယ္ဆိုတာ ေလာဘအာ႐ံု ေဒါသအာ႐ံု ေမာဟအာ႐ံုေတြ မျဖစ္ေအာင္ေနတာ။

ေလာဘႀကီးေတာ့ လိုခ်င္တာေတြ မ်ားေနေတာ့ အမွားေတြ ပါတတ္တယ္။

ေဒါသေတြႀကီးျပန္ေတာ့ အမွားအမွန္ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပဲ ထင္ရာေတြ လုပ္တတ္တယ္။

ဒီ ေလာဘ ေဒါသ စိတ္ေတြ ျခယ္လွယ္ထားတဲ့ အိေႁႏၵေတြ ဟန္ေတြဟာလည္း တည္ၿငိမ္မႈ မရိွပဲ လူကဲ့ရဲ႕စရာ အထင္အျမင္ေသးစရာေတြ ျဖစ္တတ္တယ္။

တရားနဲ႔ေနသူကေတာ့ ေနတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ ေလာဘ ေဒါသနဲ႔ ကင္းကြာခြင့္ရလို႔ စိတ္မွာလည္း ေအးခ်မ္းရတယ္။ အိေႁႏၵမွာလည္း တည္ၿငိမ္တယ္။ ေအးခ်မ္းတယ္။

ဒါေၾကာင့္ မိမိကိုယ္တိုင္လည္း ေအးခ်မ္းမႈကို ခံစားရတယ္။

ျမင္ရၾကားရသူကိုလည္း အိေႁႏၵကေန ေအးခ်မ္းမႈကို ေပးစြမ္းႏိုင္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ အနည္းဆံုး ဝင္ေလ ထြက္ေလ ေလးကို မွတ္ေနတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္.. ေဖာင္းပိန္ေလးကို မွတ္ေနတာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိမိလက္တေလာ ဘာလုပ္ေနသလဲ လုပ္ေနတဲ့အတိုင္းေလး လွမ္းတယ္ ယူတယ္ ခ်တယ္ စသျဖင့္ မွတ္ေပးသိေပးေနရင္ ဒါဟာ တရားလုပ္ေနတာပဲ။

ဒီလို သိေပးေနေတာ့ အာ႐ံုမွာ ေယာက်္ား မိန္းမ ေပၚလား၊ တိုက္တာေရႊေငြေပၚလား။

မေပၚပါဘူး။ တပ္မက္စရာ ဆံုး႐ံႈးစရာ စတဲ့ ေလာဘ ေဒါသ စိတ္ျဖစ္စရာ အာ႐ံုေတြ မေပၚတဲ့အတြက္ ဒီအာ႐ံုနဲ႔ ယွဥ္တဲ့စိတ္ေတြ ေပၚခြင့္မရဘူး။

စိတ္ဟာ ေလာဘ ေဒါသ ရိွမွသာ ပူေလာင္တာ။

ေလာဘ ေဒါသ မရိွရင္ ေအးေနေတာ့တာေပါ့။

တရားလုပ္တယ္ဆိုတာ ဒီလို ျဖစ္ေအာင္ေနတာ။

တရားေလး လုပ္ရင္း မွတ္ရင္း ကိေလသာရဲ႕သေဘာနဲ႔ ကိေလသာေတြ မရိွရင္ စိတ္ေရာ ႐ုပ္ေရာရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးေလးေတြကိုလည္း ၾကည့္ေပးတတ္ရတယ္။

ဒါဟာ တရားနဲ႔ေနရင္း တရားအရသာ ခံစားတယ္ လို႔ ဒီလို ဆိုပါတယ္။

ဒီလို ေနေတာ့ မေကာင္းမႈေတြက ကင္းေနတဲ့ သီလ၊ အာ႐ံုမွာ တည္ေနတဲ့ သမာဓိ၊ ျဖစ္ပ်က္ကို ျမင္ေနတဲ့ ပညာ သိကၡာသံုးပါးစလံုး ျဖည့္က်င့္ရာလည္း ေရာက္ပါတယ္တဲ့။

Shared from သုညတ (FB)

စင္ႀကယ္မႈအဆင့္ဆင့္

စိတ္ကေလးေအးေအး၊ ႏွလံုးေအးေအး ထားနိဳင္မွ တစ္စတစ္စ ပူပန္မႈေတြ ျငိမ္းျပီးေတာ့ စင္ႀကယ္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ဆီ ေရာက္သြားရမယ္။
စင္ႀကယ္ရမွာက ဘာေတြလဲ။
ကိုယ္လည္းစင္ႀကယ္ရမယ္။
ႏႈတ္လည္းစင္ႀကယ္ရမယ္။
စိတ္လည္း စင္ႀကယ္ရမယ္။
အသိအျမင္လည္း စင္ႀကယ္ရမယ္။
ကိုယ္ႏႈတ္ စင္ႀကယ္တာ သီလပဲ။
သီလ၀ိသုဒၶိ။ သီလ၀ိသုဒၶိျဖစ္မွ စိတ္မွာ နီ၀ရဏေတြ ကင္းစင္လုိ႔ စိတ္စင္ႀကယ္မႈ စိတၱ၀ိသုဒၶိျဖစ္မယ္။ စိတၱ၀ိသုဒၶိျဖစ္မွ အသိအျမင္ စင္ႀကယ္မႈ ဒိ႒ိ၀ိသုဒၶိျဖစ္သြားမယ္။
အသိအျမင္ စင္ႀကယ္ခ်င္ရင္ စိတ္စင္ႀကယ္ရမယ္။
စိတ္စင္ႀကယ္ခ်င္ရင္လည္း ကာယကံ၊ ၀စီကံ စင္ႀကယ္ရတယ္။


သီလ၀ိသုဒၶိျဖစ္မွ စိတၱ၀ိသုဒၶိျဖစ္၊ စိတၱ၀ိသုဒၶိျဖစ္မွ ဒိ႒ိ၀ိသုဒၶိျဖစ္မယ္။
စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ၊ ပညာပုိင္းဆိုင္ရာ ၀ိသုဒၶိေတြ အယူအဆေတြ စင္ႀကယ္သြားမယ္။ အသိအျမင္ေတြ စင္ႀကယ္သြားမယ္။ အဲလို စင္ႀကယ္သြားသေလာက္ စင္ႀကယ္ျမင့္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထားေတြ ျဖစ္သြားမယ္။ အဲလို စင္ႀကယ္တဲ့စိတ္ေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ခႏၶာက ျဖစ္ခိုက္ျဖစ္ခိုက္ ကေလးေတြကို ရႈမွတ္ရမယ္။ ေပၚလာတယ္၊ သိလိုက္တယ္၊ ခ်ဳပ္ပ်က္သြားတယ္။ ျဖစ္တုိင္းသိ၊ သိတုိင္း ပ်က္ေနတယ္။ ျဖစ္ေပၚလာတာေရာ ေပၚတုိင္းသိတဲ့ စိတ္ကေလးေရာ၊ ေပၚတာေရာ၊ ရုပ္ေရာ နာမ္ေရာဟာ ျဖစ္ေပၚလာလိုက္ ရင့္ေရာ္ပ်က္စီးသြားလုိက္။
ဒါတင္ပဲလား၊ အားလံုးပါပဲ။ ရင့္ေရာ္မႈ၊ ပ်က္စီးမႈေတြကေတာ့ အကုန္လံုး ရိွေနတာပဲ။


ေရွးက ယခုလို စက္ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ ျမင္းရထားေတြနဲ႔ သြားရတယ္။ အင္မတန္ လွပဆန္းႀကယ္ ေအာင္ ျပဳျပင္ထားတဲ့ ေဘးေလာင္းေတာ္၊
ဘိုးေလာင္းေတာ္ေတြ လက္ထက္က အလြန္ဆန္းျပားတဲ့ မင္းစီး ရထားေတြဟာ တစ္စတစ္စနဲ႔ အိုမင္း ယိုယြင္းလာတယ္။
မင္းစီးရထားေတြ တစ္စတစ္စနဲ႔ အိုသြားႀကသလို ကိုယ္ခႏၶာဟာလည္း ဒီလိုပဲ တစ္ေန႔တျခား အုိမင္း ရင့္ေရာ္လုိ႔ သြားတယ္။ အဲဒီလို အိုမင္းရင့္ေရာ္ပ်က္စီးမယ့္ ကိုယ္ခႏၶာက မအိုမနာမေသတဲ့ အျမိဳက္နိဗၺာန ဓာတ္ႀကီးရေအာင္ ေဖာ္ထုတ္ေနတာပါပဲ။
တရားအားထုတ္တယ္ဆိုတာ ဒါပါပဲ၊၊ အျမိဳက္ဓာတ္ရေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ။ သီလ စင္ႀကယ္မႈ၊ စိတ္ စင္ႀကယ္မႈ၊ အသိအျမင္စင္ႀကယ္မႈ အဆင့္ဆင့္။ ကခၤါ၀ိတရဏ၀ိသုဒၶိ = အေႀကာင္းေကာင္းေႀကာင့္ အက်ိဳးေကာင္းေတြ ျဖစ္ေနႀကတယ္။
ဘယ္သူ႔ဘယ္သူကမွ မ,စလုိ႔ မရဘူး၊၊ ေကင္းတဲ့အေႀကာင္းေႀကာင့္ ေကာင္းတဲ့အက်ိဳး ျဖစ္တာအမွန္ပဲ။ မေကာင္းတဲ့အေႀကာင္းေႀကာင့္ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးျဖစ္တာ အမွန္ပဲလုိ႔ ယံုမွားကင္းသြားတယ္။ အဲဒီလို ယံုမွား ကင္းတဲ့ ဥာဏ္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။


မဂၢါမဂၢဥာဏဒႆန၀ိသုဒၶိ = တစ္ခါတစ္ခါ တရားေတြ ရင့္က်က္လာရင္၊
သတိ၊ သမာဓိဥာဏ္ေတြ အသိဥာဏ္ ေတြ ရင့္က်က္လာရင္ ကုိယ္ေတြ၊ စိတ္ေတြ ျငိမ္းခ်မ္းလုိ႔ ႀကည္လင္ေပါ့ပါးေနတယ္။ ခ်မ္းသာလုိက္တာလုိ႔ တစ္သက္တစ္ကိုယ္ တစ္ခါမွ မႀကံဳဖူးတဲ့ တရားအားမထုတ္တဲ့ သာမန္လူေတြ နတ္ေတြ မခံစားထိုက္တဲ့ ခ်မ္းသာ သုခေတြ သာမန္ခ်မ္းသာနဲ႔မတူ မႀကံဳဖူးတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳမ်ိဳးေတြကိုလည္း ႀကံဳလာရတယ္။ ဆိတ္ျငိမ္တဲ့ ဇရပ္၊ ဂူ၊ ေက်ာင္းထဲ၀င္ျပီး အားထုတ္သူေတြမွာ သာမန္လူနတ္ေတြ မခံစားနိဳင္တဲ့ သမာဓိ နဲ႔စပ္တဲ့ ခ်မ္းသာထူးေတြ၊ အသိဥာဏ္နဲ႔စပ္တဲ့ ခ်မ္းသာထူးေတြ ခံစားရတယ္တဲ့။ အဲဒါေတြကို ဒါပဲ မဂ္ထင္ပါရဲ႕။ ဖုိလ္ထင္ပါရဲ႕။ နိဗၺာန္ထင္ပါရဲ႕လုိ႔ တစ္ခါတစ္ခါ ဥာဏ္ေပၚမွာ ထင္ေယာင္ ထင္မွားျဖစ္တယ္။ေတာ္ေတာ္ေလး အားထုတ္မႈ အရိွန္ရလာေတာ့ သူ႔ဟာသူ ေၾသာ္…ဒီဟာနဲ႔ မျပီးေသးဘူး။ ေရွ႕ဆက္ျပီး အားထုတ္ရဦးမွာပဲလုိ႔၊ အဲလို…ဒါမဂ္အစစ္မဟုတ္ေသးဘူးလုိ႔ လမ္းမွန္ လမ္းမွား ခြဲျခားေ၀ဖန္တဲ့ဥာဏ္ ျဖစ္ေပၚ လာတယ္။


ဒီလိုသိတာဟာ တစ္ဆင့္အားျဖင့္ ဥာဏ္စင္ႀကယ္သြားတယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။ ပဋိပဒါဥာဏႆန၀ိသုဒၶိ = ဒီမဂၢင္အက်င့္သာလွ်င္ အိုနာေသလြတ္တဲ့ နိဗၺာန္ေရာက္ေႀကာင္း အစစ္အမွန္ပဲလုိ႔ ခိုင္ခိုင္ျမဲျမဲ အသိအျမင္ စင္ႀကယ္သြားတယ္။ အက်င့္လမ္းစဥ္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ဇေ၀ဇ၀ါ ဟုိဟာ ဟုတ္ႏိုးႏုိး၊ ဒီဟာေကာင္းႏုိးႏုိး မရိွေတာ့ဘူး။ ဒီသတိကပ္ျပီး ရႈမွတ္ေနတဲ့ လမ္းစဥ္၊ ဒီမဂၢင္ရွစ္ပါးလံုး ပါ၀င္ေနတဲ့
ဒီသတိပ႒ါန္အက်င့္လမ္းဟာ နိဗၺာန္ေရာက္ေႀကာင္း လမ္းမွန္ပဲလုိ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ အျမင္စင္ႀကယ္သြားတယ္။ ဒါ အက်င့္လမ္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အျမင္စင္ႀကယ္သြားတာပဲ။ ပဋိပဒါဥာဏဒႆန ၀ိသုဒၶိေပါ့။


ေနက္ဆံုးပိတ္က်ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ရုပ္နာမ္ေတြကို ျမင္ရင္း ျမင္ရင္းနဲ႔ ေျသာ္…ျဖစ္ေနတဲ့ ဇာတိေႀကာင့္ အိုမင္းရင့္ေရာ္တဲ့ ဇရာရိွေနတာပဲ။ ေမြးမႈရိွေနလုိ႔ ေသမႈရိွေနတာပဲ။ ဒီျဖစ္မႈ ပ်က္မႈေတြ ႏွိပ္စက္ေနလုိ႔လည္း ဒီသံသရာ ၀ဋ္ဆင္းရဲႀကီး မဆံုးနိဳင္တာပဲ။ ဒီျဖစ္မႈ ပ်က္မႈေတြ မရိွရင္ ေကာင္းမွာပဲ။ ျဖစ္ပ်က္ေတြ ျမင္ျပီးေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ေတြေပၚမွာ မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ မုန္းတီးလာတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ရင္ ျဖစ္ေနမွာပဲ။ မျဖစ္ခ်င္ရင္ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီ သစၥာေလးပါး လမ္းစဥ္ေပၚ သူေရာက္သြား ေတာ့တယ္။ ျဖစ္ပ်က္ေနတာက ရုပ္နာမ္ဓမၼပဲ။ သခၤါရပဲ။ မျဖစ္မပ်က္တာ အသခၤတနိဗၺာန္ပဲလုိ႔ သူ သေဘာေပါက္ သြားေတာ့တယ္။ ဥာဏ္ထိုးထြင္းမိသြားတယ္။ အဲလို မဂ္ဥာဏ္နဲ႔စပ္ျပီး နိဗၺာန္နဲ႔စပ္ျပီး ယံုမွား ကင္းစင္သြားတယ္။ ဥာဏဒႆန၀ိသုဒၶိဆိုတာ နိဗၺာန္စပ္ တဲ့ ဥာဏ္အျမင္ စင္ႀကယ္သြားတယ္။ ပညာပုိင္းဆုိင္ရာ စင္ႀကယ္မႈေခၚတယ္။ ကိုယ္ႏႈတ္ေတြ စင္ႀကယ္ရမယ္၊ စိတ္ေတြ စင္ႀကယ္ရမယ္၊ အသိဥာဏ္ေတြ စင္ႀကယ္သြားရမယ္။ စင္ႀကယ္မွ ၀ိသုဒၶိျဖစ္မယ္၊ ၀ိသုဒၶိျဖစ္မွ ၀ိမုတိၱျဖစ္မယ္။

အက်ဥ္းခ်ံဳးလုိက္ေတာ့ ၀ိသုဒၶိနဲ႔ ၀ိမုတၱိပဲ ရိွတယ္။
အဲဒီႏွစ္ခု ပိုင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစား။

(ေရႊဥမင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး)
----------------------*----------------------
_/|\_ ခပ္သိမ္းေသာ ရဟန္း၊ ရွင္၊ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ၊
သတၱဝါ အားလံုး ေဘးရန္ ေၾကာင့္ၾက ဆင္းရဲကင္း၍
ကိုယ္, စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာ, ခ်မ္းသာၾကပါေစ ။
လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ၊… _/|\_

www.dhammaweb.net မွကူးယူပူေဇာ္ပါသည္၊၊

အမ်ားအတြက္ အက်ိဳးရွိေစမဲ့ စာေပေတြကို Share လုပ္ မွ်ေဝေပးျခင္းဟာ ေမတၱာတမ်ိဳး၊ ကုသိုလ္တမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္၊၊

ဗင္ဂုိးရဲ႕နားရြက္ ႏွင့္ သုဘာေထရီရဲ႕ မ်က္လုံး

ေမာင္ထြန္းသူရဲ႕ “ရမၼက္မီး”ဆုိတဲ့ စာအုပ္ၾကီး ဖတ္ျပီးသြားေတာ့ ဖတ္ခဲ့တဲ့ ဇာတ္ကြက္ကေလးတစ္ခုကုိ ျပန္အာ႐ုံျပဳျဖစ္ရင္း “႐ူးတာ” လုိ႔ သူမ်ားမၾကားေအာင္ စိတ္ထဲက ေျပာျဖစ္လုိက္ပါတယ္။
စာအုပ္က ဗင္ဂုိးရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိပါ။ ျပန္သတိရျဖစ္တဲ့ ဇာတ္ကြက္ကေလးက ဒီလုိပါ။ တစ္ေန႔ေတာ့ ဗင္ဂုိးက ဇိမ္ေဂဟာတစ္ခုကုိ ေရာက္သြားပါတယ္။ အဲဒီ့ ဇိမ္ေဂဟာမွာ ရာခ်ယ္ဆုိတဲ့ ေကာင္မေလးနဲ႔ ေတြ႔ပါတယ္။ ေကာင္မေလးက ဗင္ဂုိးနားရြက္ကေလးကုိ ကုိင္ျပီး ၊ ေျပာင္သလုိလုိနဲ႔ ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ပါတယ္။ အျမဲလာဖုိ႔လည္း ေျပာပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ တစ္ၾကိမ္အသြားမွာေတာ့ ရာခ်ယ္ဆုိတဲ့ ေကာင္မေလးက “ခ်စ္တုန္းပဲလား”လုိ႔ ေမးပါတယ္။ ဗင္ဂုိးကလည္း “ခ်စ္တုန္းပါပဲကြယ္” လုိ႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေကာင္မေလးက ဗင္ဂုိးရဲ႕ နားရြက္ကေလးကုိ အသာအယာ လိမ္ဆြဲျပီး “တကယ္ခ်စ္ရင္
သက္ေသျပတဲ့အေနနဲ႔ ရွင့္ရဲ႕ နားရြက္ကေလးကုိ ေပးမလား” လုိ႔ ေမးလုိက္ပါသတဲ့။

ေနာက္ရက္တစ္ရက္မွာေတာ့ ဗင္ဂုိးက သူ႔ရဲ႕ညာဘက္နားရြက္ တစ္ဖက္ကုိ သင္တုန္းဓားနဲ႔ လွီးျဖတ္ျပီး ေကာင္မေလးကုိ
သြားေပးလုိက္ပါသတဲ့။

ဒီဇာတ္ကြက္ကေလးကုိ ျပန္သတိရျပီး “႐ူးတာ” လုိ႔ စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္တာပါ။ တကယ္လုိ႔ စိတ္ထဲက မေျပာဘဲ အသံထြက္ေျပာလိုက္ရင္ စာအုပ္လက္ေဆာင္လာေပးတဲ့သူနဲ႔ တုိးသြားရင္ေတာ့ ေနာက္ေပးေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
စာအုပ္လက္ေဆာင္လာေပးတဲ့သူက UNITY စာေပက ကုိသန္းေဆြနဲ႔ ကုိစုိး၀င္းပါ။ စာအုပ္က စာမ်က္ႏွာ ၆၇၇ မ်က္ႏွာ ပါရွိတယ္။ ဘုရားေဟာ ပါဠိေတာ္ တစ္အုပ္စာေလာက္ပါ။

ဗင္ဂုိးကုိ ႐ူးတာလုိ႔ အျပစ္တင္လုိက္ျပီး စားပြဲေဘးက ပိဋိကတ္ေတာ္ စာအုပ္ေတြကုိၾကည့္ရင္း “ငါလည္း ဘာထူးေသးလဲ၊ အခုေတာ့ ဗင္ဂုိးအတြက္ အခ်ိန္ေတြ ေလးငါးရက္ေလာက္ အလကား ေပးလုိက္ရတာ။ ငါလည္း ႐ူးတာပဲ၊ ဘာထူးလဲ”လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ေျပာရင္း သက္ျပင္းကုိ မသိမသာ ခ်လိုက္မိပါတယ္။
စာေရးသူမွာ စာသာေရးေနတယ္။ မဖတ္ရေသးတဲ့ ပိဋိကတ္စာအုပ္ အေႂကြးေတြက အမ်ားၾကီးပါ။

ဗင္ဂုိးနဲ႔႐ူးျပီးေတာ့ အေကာင္းလုပ္ဖုိ႔ ေထရီအ႒ကထာကုိ ကုိင္ရပါတယ္။ FUTURE LIGHT မဂၢဇင္းအတြက္ပါ။ ဖတ္ရင္းနဲ႔ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ပုဒ္ကုိ ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။

ဇာတ္ေဆာင္က အမ်ိဳးသားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ိဳးသမီးပါ။ အမ်ိဳးသမီးေတာင္ လူ၀တ္ေၾကာင္ အမ်ိဳးသမီး မဟုတ္ပါဘူး။ “အနာဂါမ္”တည္ျပီး ေထရီမတစ္ပါးပါ။

သူ႔နာမည္က သုဘာတဲ့။ သုဘာရဲ႕ အဓိပၸာယ္က “႐ုပ္ရည္အဆင္း လွပတင့္တယ္သူ” လုိ႔ အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။

နာမည္နဲ႔ လူနဲ႔လိုက္ေအာင္လည္း သုဘာဟာ လွပ တင့္တယ္ ေခ်ာေမာသူပါတဲ့။ သူမရဲ႕ အလွေတြထဲမွာ အဓိက အလွက “မ်က္လုံး” ပါတဲ့။ သူမရဲ႕မ်က္လုံးက ျမင္ရတဲ့သူကုိ သိပ္ကုိဆြဲေဆာင္မႈ ရွိတာပါတဲ့။

သုဘာက ရာဇျဂိဳလ္ျမိဳ႕က ပုဏၰားၾကီး တစ္ေယာက္ရဲ႕ သမီးပါ။
လူ၀တ္ အပ်ိဳစင္ဘ၀ကတည္းက သဒၶါတရားရွိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေလးပါ။ သုဘာက သူ႔မွာ အလွေတြရွိေပမယ့္ မတည္ျမဲတဲ့ အလွရဲ႕ အျပစ္ကုိ ျမင္ျပီး မဟာပဇာပတိ ေဂါတမီဆီမွာ ဘိကၡဳနီမ ျပဳလုိက္ပါတယ္။
ဘိကၡဳနီမျပဳျပီး တရားကုိ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား အားထုတ္လိုက္တာ အနာဂါမိဖိုလ္ကုိ ရသြားပါတယ္။ အရဟတၱဖုိလ္ေတာ့ မရေသးပါဘူး။

တစ္ေန႔ေတာ့ သူ႔ဇာတိ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕က ဇီ၀ကရဲ႕ သရက္ဥယ်ာဥ္ကုိ တစ္ပါးတည္း ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ တရားအားထုတ္ဖုိ႔ပါပဲ။ လမ္းက်ဥ္းတစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕သားလည္းျဖစ္၊ ေရႊပန္းတိမ္သည္ရဲ႕ သားလည္းျဖစ္တဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္နဲ႔
ရင္ဆုိင္တုိးပါေတာ့တယ္။ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕သားလူငယ္က သုဘာေထရီကုိ ေတြ႔လုိက္တာနဲ႔ မ်က္လုံးရဲ႕အလွကလည္း အထင္းသားေပၚေနတာဆုိေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ခ်စ္တဲ့စိတ္ ျဖစ္သြားပါသတဲ့။
ဒါေၾကာင့္ လမ္းမဖယ္ေတာ့ပါဘူး။ ေရွ႕က ကာထားလုိက္ပါတယ္။
သုဘာေထရီက ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႔ ဖယ္ခုိင္းေပမယ့္ မဖယ္ပါဘူး။
မဖယ္႐ုံတင္မကဘဲ “အုိ... ႏွမရယ္၊ သင္ဟာ ငယ္လည္းငယ္တယ္၊ ႐ုပ္ရည္အဆင္းလည္း လွတယ္၊ အခုလို ငယ္တုန္းမွာ ဘာျဖစ္လုိ႔ ရဟန္းျပဳရတာလဲ။ အဲဒီ သကၤန္းၾကီးကုိ ဖယ္ျပီး ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ လိုက္ခဲ့စမ္းပါ” လို႔ ခ်စ္ေရး စဆုိပါေတာ့တယ္။

ဒီေတာ့ သုဘာေထရီမက “အုိ... အမ်ိဳးသား စက္ဆုပ္ဖြယ္ ရြံရွာဖြယ္ေတြ
ျပည့္ေနတဲ့ သုသာန္ေျမကုိ တုိးပြားေစတဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတတ္တဲ့ ဒီခႏၶာကုိယ္ကုိ သင္က ခ်စ္စရာလုိ႔ ထင္မွတ္ေနတယ္။ ငါရဲ႕ခႏၶာကုိယ္ေပၚက ဘာကုိမ်ား သင္ႏွစ္သက္ေနတာလဲ”လုိ႔ ေမးလုိက္ပါတယ္။

●လူငယ္ကလည္း ခ်က္ခ်င္းပါပဲ။ “သင္ရဲ႕မ်က္လုံးေလးကုိ ခ်စ္တာ”လုိ႔ ျပန္ေျဖလုိက္ပါတယ္။

●လူငယ္ရဲ႕အေျဖစကား ၾကားရေတာ့ သုဘာေထရီမက သူ႔ရဲ႕မ်က္လုံးတစ္ဖက္ကုိ လက္နဲ႔ထုတ္ျပီး ေပးလုိက္ပါတယ္။
စာထဲမွာေတာ့ မ်က္လုံးလုိ႔ပဲ သာမန္ျပထားပါတယ္။ ဘယ္လား၊ ညာလားဆုိတာေတာ့ ခြဲျပမထားပါဘူး။

●မထင္မွတ္တဲ့ အျပဳအမူနဲ႔ ျမင္ကြင္းကုိ ျမင္လုိက္ရေတာ့ လူငယ္လည္း ေၾကာက္လန္႔ျပီး ေတာင္းပန္ ထြက္ခြာသြားပါေတာ့တယ္။

ဒီေနရာမွာ သုဘာေထရီမရဲ႕ အျပဳအမူကုိၾကည့္ျပီး “႐ူးတာ”လုိ႔ ေျပာလုိ႔မရပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သုဘာေထရီမအေနနဲ႔
ဒီတစ္ခုတည္းပဲ ေရြးခ်ယ္စရာရွိလုိ႔ပါ။ ျပီးေတာ့ ဒီလုိလုပ္မွလည္း လူငယ္အတြက္ အဆင္ေျပမွာမုိ႔ပါ။

တကယ္လုိ႔ သုဘာေထရီက ဒီလုိမျပဳဘဲ ႏႈတ္နဲ႔ပဲ တရားေဟာေနရင္ လူငယ္က ကာယကံေျမာက္ ဗလကၠာယ ျပဳေတာ့မွာပါ။ ေနရာကလည္း
လူသူကင္းဆိတ္ေနတာဆုိေတာ့ ျပဳမူဖုိ႔လည္း သိပ္လြယ္လွပါတယ္။ ကာယကံေျမာက္ က်ဴးလြန္မိသြားရင္ေတာ့ လူငယ္အတြက္
“အ၀ီစိငရဲ”က်ေတာ့မွာပါ။ သုဘာေထရီက လူငယ္ရဲ႕ အက်ိဳးကုိငဲ့ျပီး
မျပဳသင့္တဲ့ အျပဳအမူတစ္ခုကုိ ျပဳေပးလိုက္တာပါပဲ။

သုဘာေထရီဟာ မ်က္စိတစ္ဖက္နဲ႔ပဲ ျမတ္စြာဘုရားရွိရာကုိ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ဖူးေတြ႔လုိက္ရတာနဲ႔ ပ်က္စီးသြားတဲ့ မ်က္လုံးဟာ ပကတိအတုိင္း အေကာင္းျပန္ျဖစ္သြားပါတယ္။ မ်က္လုံးက ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ တန္ခုိးေၾကာင့္ ျပန္ေကာင္းရတာဆုိေတာ့ ပီတိေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကလည္း သုဘာေထရီ ပီတိျဖစ္ေနတာကုိ သိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အရဟတၱဖုိလ္ ရဖုိ႔အတြက္ ကမၼ႒ာန္းနည္းကုိ ခ်က္ခ်င္းေပးလုိက္ပါတယ္။

သုဘာေထရီက ျမတ္စြာဘုရားေပးတဲ့ ကမၼ႒ာန္းနည္းအတိုင္း ျဖစ္ေနတဲ့ ပီတိကုိခြာျပီး ခႏၶာကုိယ္ကုိ ဉာဏ္စုိက္႐ႈလုိက္တာ အရဟတၱဖုိလ္ ရသြားပါေတာ့တယ္။

ဗင္ဂုိးလည္း နားရြက္တစ္ဖက္ကုိ အမ်ိဳးသမီးေလးကုိ ေပးခဲ့တယ္။
သုဘာေထရီလည္း မ်က္လုံးတစ္လုံးကုိ အမ်ိဳးသားေလးကုိ ေပးခဲ့တယ္။
ခႏၶာကုိယ္အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုကုိ ေပးခဲ့တာခ်င္းတူေပမယ့္၊
ခံယူခ်က္ျခင္း ဦးတည္ခ်က္ျခင္းေတာ့ မတူပါဘူး။ ဗင္ဂုိးရဲ႕ အျပဳအမူက တရားသေဘာနဲ႔ ၾကည့္ရင္ ႐ူးတာပါ။ သုဘာေထရီရဲ႕ အျပဳအမူက တစ္စုံတစ္ေယာက္ရဲ႕ အက်ဳိးကုိ ငဲ့တာပါ။

တကယ့္အရွိဇာတ္၀တၳဳပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဖန္တီးထားတဲ့ ဇာတ္၀တၳဳပဲျဖစ္ျဖစ္ ဇာတ္ေဆာင္ေတြရဲ႕ ကံသုံးပါးအမူအရာေတြမွာ အဓိပၸာယ္မဲ့မႈ၊
အဓိပၸာယ္ရွိမႈ ေတြကေတာ့ အားျပိဳင္ေနတတ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ဇာတ္၀တၳဳမွာ အဓိပၸာယ္မဲ့မႈေတြ ခပ္မ်ားမ်ားရယ္ပါ။

သက္ရွိလူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ေနထုိင္မႈကုိၾကည့္ရင္လည္း
ဒီအတုိင္းပါပဲ။ လူ႔ဘ၀သက္တမ္းေလးက တုိတုိေလးရယ္ပါ။
အဲဒီ့သက္တမ္းတုိတုိေလးရဲ႕ ဘ၀ေနထုိင္မႈေတြထဲမွာ အဓိပၸာယ္မဲ့မဲ့ ေနထုိင္မႈေတြက မ်ားေနရင္ လူ႔ဘ၀ရလာတာ ဘယ္လာ အဓိပၸာယ္ရွိပါေတာ့မလဲ။ တကယ္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ မန္ယူနဲ႔ အာစင္နယ္ပြဲ မၾကည့္ရလုိ႔လည္း ဘ၀က ဘာမွျဖစ္မသြားပါဘူး။
အဲဒီအခ်ိန္ စာအုပ္တစ္အုပ္ ဖတ္ေနမယ္။ တရားတိတ္ေခြ နားေထာင္ေနမယ္။ တရားမွတ္ေနမယ္ဆုိရင္ ဘ၀က တကယ္
အဓိပၸာယ္ရွိေနတာပါ။

အဲဒီလုိေျပာေတာ့ ေဘာသမားေတြကေတာ့ လက္ခံခ်င္မွ လက္ခံမွာပါ။ ဓမၼသေဘာႏြယ္ေအာင္ ေျပာရရင္ ကုိယ့္ရဲ႕ ကံသုံးပါးအမူအရာေတြဟာ
ကုသုိလ္ျဖစ္ေနရင္ အဓိပၸာယ္ရွိေနတာပါ။ အကုသုိလ္ျဖစ္ေနရင္ေတာ့ အဓိပၸာယ္မဲ့ေနတာပါပဲ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ႐ူးေနတာပါပဲ။

သူတစ္ပါးသာ အျပစ္ေျပာေနတာပါ။ ကိုယ္က်ေတာ့လည္း ဘာထူးလုိ႔လဲ။ လျပည့္ညမွာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မအိပ္ျဖစ္ဘဲ လကုိ
ထုိင္ၾကည့္ေနခဲ့ဖူးတာ၊ မသြားဘဲေနရင္ ေနလုိ႔ရတဲ့ေနရာကုိ
အေပ်ာ္သေဘာမ်ိဳး သြားျဖစ္ေအာင္ သြားခဲ့တာ၊ မဖတ္ဘဲေနမယ္ဆုိရင္ ေနလုိ႔ရတဲ့စာကုိ ဖတ္ျပီး အခ်ိန္ျဖဳန္းေနတာ စသည္ျဖင့္ေပါ့ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ဒါက ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ႏွစ္နဲ႔ ခ်ိန္ျပီး ေျပာတာပါ။

လက္ရွိပစၥဳပၸန္ရဲ႕ ကံသုံးပါးအမူအရာေလးေတြမွာလည္း အဓိပၸာယ္မဲ့တာေလးေတြက အစဥ္သျဖင့္ တြဲတြဲပါေနတတ္ပါတယ္။
●အဓိပၸာယ္မဲ့တဲ့အေတြးေတြ ေတြးေနတာ၊
●အဓိပၸာယ္မဲ့တဲ့ စကားေတြ ေျပာေနတာ၊
●အဓိပၸာယ္မဲ့တဲ့ အျပဳအမူေလးေတြ ျပဳမူေနတာ ေန႔စဥ္လုိလုိပါပဲ။
ဘာေတြလဲလုိ႔ေမးရင္ အမ်ိဳးအမည္ေတြက မ်ားလြန္းလို႔ ေျပာျပဖုိ႔ ခပ္ခက္ခက္ရယ္ပါ။ ပန္းပြင့္ေလးေတြပြင့္ မပြင့္ ေအာက္ဆင္းၾကည့္တာ၊
ကုိယ္ၾကိဳက္တဲ့ ေဘာလ္ပင္နဲ႔ အေရာင္မရလုိ႔ စာမေရးဘဲေနတာ စသည္ျဖင့္ အမ်ားၾကီးပါပဲ။

တစ္ခါတေလေတာ့လည္း အဓိပၸာယ္မဲ့တဲ့ အလုပ္ကေလးေတြ လုပ္ျဖစ္ရင္ သတိေလးလည္း ၀င္လာလိုက္မယ္ဆုိရင္ “႐ူးတာ” လုိ႔
ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ခပ္တုိးတုိးေလး ေျပာမိလုိက္ပါတယ္။

စိတ္ေတာ့မဆုိးနဲ႔ေနာ္... စာဖတ္သူဟာ တစ္ေန႔ကုိ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ ရူးျဖစ္သလဲ၊ ပုထုဇဥ္ပဲ ႐ူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ႐ူးခ်ိန္ သိပ္ေတာ့ မမ်ားေစနဲ႔ေပါ့။ တကယ္လုိ႔အဓိပၸာယ္မဲ့တဲ့ အလုပ္ကေလးကုိ လုပ္မိတယ္၊ သတိေလးလည္း ၀င္ျဖစ္လုိက္မယ္ဆုိရင္ “႐ူးတာ” လုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ေျပာၾကည့္လုိက္ပါလား။ ဘယ္သူမွ မၾကားေအာင္ေတာ့ ေျပာေနာ္။ ၾကားသြားရင္ ကုိယ့္ကုိ တကယ့္အ႐ူးလို႔ ထင္ေနလိမ့္မယ္။ သတိ၀င္တုိင္း မၾကာမၾကာ ေျပာေျပာေပးရင္
႐ူးခ်ိန္ေတာ့ ေလ်ာ့ေလ်ာ့သြားမွာပါပဲေလ။

-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of Young Buddhist's Association】
က်မ္းကုိး -
၁။ေထရီ အဌကထာ၊သုဘာေထရီဝတၳဳ
၂။ေထရီေထရာရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား(ဝဏၰသီရိ)
Posted by
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm
-【ဆရာေတာ္အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေဝႏြယ္ - အင္းမ) ၏ “အေတြးမ်ား ႏွင့္ မိတ္ဖြဲ႕ျခင္း” ႏွာ ၁၇-၂၂ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။】
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။ ။
(Future Light မဂၢဇင္း- မတ္၊ ၂၀၀၅။)

အိႏိၵယ စိန္သူေဌး ၀န္ထမ္းေတြကို အိမ္ေတြ၊ ကားေတြ လက္ေဆာင္ေပး

အိႏိၵယႏိုင္ငံ ဂူဂ်ာရတ္ျပည္နယ္က စိန္ကုန္သည္တစ္ဦးဟာ လုပ္ငန္းရည္ရြယ္ခ်က္ျပည့္မီတဲ့အတြက္ ဆုလာဘ္အေနနဲ႔ ၄င္းရဲ႕ ၀န္ထမ္းေတြကို ေဒၚလာ ၈ သန္း တန္ဖိုးရွိတဲ့ ကား၊ အိမ္နဲ႔ စိန္ေတြ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ဆူရတ္ျမိဳ႕က Hrishikesh Exporters ကုမၸဏီကိုပိုင္တဲ့ ဆက္ဗ္ဂ်ီဒဟုိလာကီ ဟာ ကား ၄၉၁ စီး၊ စိန္ထည္ ၅၂၅ခု၊ တိုက္ခန္း ၂၀၀ တို႔ကို ၀န္ထမ္းေတြကို ေပးခဲ့ပါတယ္။ ကမာၻတစ္၀ွမ္းက သူ႔ရဲ႕၀န္ထမ္း ၇၅၀၀ အနက္ ၁၂၀၀ေက်ာ္ဟာ ယင္းလက္ ေဆာင္ေတြရရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ သူဟာ ၂၀၁၂ က ၀န္ထမ္း သံုးဦး၊ မႏွစ္က ၀န္ထမ္း ၇၂ဦးတို႔ကို ကားေတြလက္ေဆာင္ေပးခဲ့ပါေသးတယ္။ သူ႔ကုမၸဏီဟာ ဆူရတ္ျမိဳ႕မွာ အေက်ာ္ၾကားဆံုးစိန္တင္ပို႔တဲ့ ကုမၸဏီတစ္ခုျဖစ္ျပီး အေမရိကန္၊ ဘယ္လ္ဂ်ီယံ နဲ႔ တရုတ္ႏိုင္ငံေတြမွာ ရံုးေတြ ရွိတယ္လို႔ သိရပါတယ္။
သူက ` ဒီကုမၸဏီက မင္းတို႔ေၾကာင့္ အျမတ္ေတြရေနတာပါ။ မင္းတို႔ေပ်ာ္ရင္ ငါတို႔လည္း ထပ္ျပီး တိုးတက္ေအာင္ျမင္မယ္၊ ငါ့ရဲ႕ အျမတ္ ေတြကို မင္းတို႔လည္း အက်ိဳးခံစားၾကပါ´ လို႔ ၀န္ထမ္းေတြကို ေျပာခဲ့ပါတယ္။
သူ႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းစြမ္းေဆာင္ရည္အတြက္ မႏွစ္က ကားတစ္စီးရခဲ့ျပီး ဒီႏွစ္ စိန္ထည္ပစၥည္းလက္ေဆာင္ရခဲ့တဲ့ ၀န္ထမ္း မိုင္နီက ` အတိုင္းမသိေပ်ာ္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္မွာ ကုမၸဏီက အရင္တုန္းက အိမ္ေတြ၊ ရတနာေတြ ရဖူးတဲ့လူေတြကို ကားေတြေပးျပီး၊ ကားေတြ ရတနာ ေတြ ရဖူးတဲ့လူေတြကို အိမ္ေတြေပးပါတယ္။ ကားရတဲ့ အလုပ္သမားေတြအမ်ားၾကီးပဲ။ အခုဆိုကားေမာင္းသင္ေနၾကျပီ ´ လို႔ ေျပာပါတယ္။

ဘာသာျပန္.. ထက္ဦးစံ
Ref: BBC

ပံုစာ။ လက္ေဆာင္ေပးပြဲအခမ္းအနားကိုေတြ႔ရစဥ္

Shared from Kumudra (FB)

ေယာက္်ားအခ်င္းခ်င္း၊ မိန္းမအခ်င္းခ်င္း

ေမး ။ ။ အရွင္ဘုရား 

၁။ ေယာက္်ားအခ်င္းခ်င္း မိန္းမအခ်င္းခ်င္း က်ဴးလြန္ျပစ္မွားၾကလွ်င္ အျပစ္ရွိပါသလားဘုရား။ ငရဲက်ႏုိင္ပါသလားဘုရား။
၂။ လူပ်ဳိဘ၀ျဖင့္ မေကာင္းသည့္ မိန္းမမ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးလွ်င္ အျပစ္ရွိပါသလားဘုရား။
၃။ အိမ္ေထာင္ရွိပါလ်က္ႏွင့္ မေကာင္းသည့္ မိန္းမမ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးလွ်င္ အျပစ္ရွိပါသလားဘုရား။
ကိုစိုးလွ၊ ျပည္။

ေျဖ။ ။ ပါထိက၀ဂ္၊ စကၠ၀တၱိသုတ္ အ႒ကထာ၌ မိန္းမအခ်င္းခ်င္း ေယာက္်ားအခ်င္းခ်င္း တပ္မက္သည့္ ဆႏၵရာဂမ်ဳိးကို မိစၧာဓမၼ = မွားယြင္းေသာ အက်င့္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ မိခင္၊ မိႀကီး၊ မိေထြး၊
အဘြားစေသာ မျပစ္မွားမက်ဴးလြန္သင့္ေသာ အမ်ဳိးသမီးတို႔အေပၚ၌ တပ္မက္ေသာရာဂမ်ဳိးကို အဓမၼရာဂအျဖစ္လည္းေကာင္း မိန႔္ဆိုထားသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ယင္းအျပဳအမႈတို႔မွာ အလြန္အျပစ္ႀကီးေလးေသာ ကိစၥမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ေဖာ္ျပပါပုဂၢဳိလ္မ်ားအေပၚ၌ က်ဴးလြန္ျပစ္မွားၾကလွ်င္ ကာေမသုမိစၧာစာရကံေအာက္ မယုတ္ေသာ အျပစ္မ်ားျဖစ္ပါသည္။

အမ်ဳိးသားမွာ လူပ်ဳိျဖစ္ေစ၊ လူအိုျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းသည့္မိန္းမႏွင့္ သတ္မွတ္ထားေသာ အခေၾကးေငြေပး၍ ေပ်ာ္ပါးျခင္းမွာ ကာေမသုမိစၧာစာရကံကားမထုိက္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ေလာက၌ ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ဣတၳိဓုတၱ = အမ်ဳိးသမီးတို႔ႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးလိုက္စားမႈမ်ားေသာအက်င့္၊ အကၡဓုတၱ = ေလာင္းကစားက်ဴးေသာအက်င့္၊ သုရာဓုတၱ = ေသရည္ေသရက္ မူးယစ္ေဆး၀ါးသံုးစြဲမႈမ်ားေသာ အက်င့္တို႔တြင္ပါ၀င္သည္။ ထိုအက်င့္တို႔သည္ သံသရာကို ထားဘိဦး၊ ပစၥဳပၸန္မွာပင္
ပ်က္စီးျခင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ျဖင့္ ႀကံဳရၿပီး ဒုကၡအမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ၾကရကုန္၏။

ဣတၳိဓုတၱပုဂၢဳိလ္မ်ားသည္ ယခုေခတ္ ကုသ၍မရႏုိင္ေသာ ေအအိုင္ဒီအက္စ္၊ အိခ်္အိုင္ဗီြေရာဂါဆိုး အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ကို မိမိကိုယ္တိုင္ခံစားရသည့္အျပင္ မိမိႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ပတ္သက္သူ အားလံုးကိုပါ ေရာဂါဆိုးမ်ား ျဖန္႔ေ၀ျခင္းျဖင့္ တစ္စတစ္စ လူသားထုအမ်ားကို ပ်က္စီးေစႏုိင္ေသာ အက်င့္ဆိုးမ်ားျဖစ္သည္။ သံသရာဒုကၡမ်ားကိုပါ အႀကီးအက်ယ္ခံစားရမည္မွာ မလြဲဧကန္ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္သူေတာ္ေကာင္းအမ်ဳိးေကာင္းသား အမ်ဳိးေကာင္းသမီးတို႕သည္ ေလာကသံသရာ ပ်က္စီးရာပ်က္စီးေၾကာင္း ဣတၳိဓုတၳ၊ သုရာဓုတၳ၊ အကၡဓုတၳ အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ကို ေရွာင္ၾကဥ္သင့္လွေပသည္။

ဘဒၵႏၱ၀ါယာမသာရ
(မဟာဂႏၱ၀ါစကပ႑ိတ)

ျမတ္မဂၤလာအေမးအေျဖမ်ား

ျမန္မာျပည္မွ ကမၻာ့ ရက္အရွည္ၾကာဆံုး စာေမးပြဲၾကီး

တိပိဋကဓရစာေမးပြဲ က်င္းပသည့္ရက္မွာ (၃၃)ရက္ ၾကာျမင့္သည့္အတြက္ (ရက္အရွည္ၾကာဆံုးႏွင့္ ေအာင္ျမင္ရန္ အခက္ခဲဆံုးျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုတဲ့) ကမၻာေပၚတြင္ ရက္အၾကာဆံုး စာေမးပြဲဟုဆိုရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ယေန႔(၂ဝ၁၄)အထိ ပိဋက(၃)ပံု ႏႈတ္ငံုေဆာင္ေတာ္မူႏိုင္ေသာ..
တိပိဋကဓရ တိပိဋကေကာဝိဒဘြဲ႕ ေအာင္ျမင္သည့္ သာသနာ့အာဇာနည္ အရွင္ျမတ္မ်ားအား မိမိနွင့္အတူ.. (အရပ္၁၀မ်က္နွာ ထက္ေအာက္၀န္းက်င္သတၱ၀ါမ်ား) မွ
ျကည္ညိဳသဒၵါပြါးမ်ား၍ အေလးအျမတ္ထား ပူေဇာ္ပါသည္။။

(၁) မင္းကြန္း တိပိဋကဓရဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲဝိစိတၱသာရာဘိဝံသ၊
(၂) ပခုကၠဴ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲေနမိႏၵ၊
(၃) ျပည္ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲေကာသလႅ၊
(၄) ရန္ကုန္ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲ သုမဂၤလာလကၤာရ၊
(၅) ေယာ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲသိရိႏၵဘိဝံသ၊
(၆) ေရစႀကိဳ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ဘဒၵႏၲဝါယာဓိႏၵာဘိဝံသ၊
(၇) ေမာ္ကြ်န္း တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲ သီလကၶႏၶာဘိဝံသ၊
(၈) ျမင္းမူ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲဝံသပါလာလကၤာရ၊
(၉) ျမင္းၿခံ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲဂႏၶမာလာလကၤာရ၊
(၁ဝ) ၿမိဳင္ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ဘဒၵႏၲသုႏၵရ၊
(၁၁) ရမၼာဝတီ တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲဣႏၵပါလ၊
(၁၂) စစ္ကိုင္း တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ အရွင္အဘိဇာတာဘိဝံသ တို႔သာ (၆၂) ႀကိမ္ေျမာက္
(၁၃) စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ တိပိဋကနိကာယေက်ာင္းတိုက္၊ မိုးမိတ္ကုန္းေျမ၊ မင္းကြန္း၊ စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕နယ္၊ အရွင္ ဣႏၷာစရိယ၊ သက္ေတာ္ (၄၇)၊ သိကၡာေတာ္ (၂၇) ဝါ၊ (၆၆) ႀကိမ္ေၿမာက္
.....................................................................................
(၁)သေဗၺ သတၱာ သုခိေနာ ေဟာႏၲဳ-
သတၱ၀ါအားလုံး ကုိယ္၏ခ်မ္းသာျခင္းႏွင္႔ ျပည္႔စုံပါေစ။
(၂) ေခမိေနာ ေဟာႏၲဳ-
ေဘးရန္ခပ္သိမ္း ျငိမ္းေအးၾကပါေစ။
(၃) သုခိတတၱာ ေဟာႏၲဳ
ခ်မ္းသာရႊင္ျပေသာ စိတ္ထားရွိၾကပါေစ..

Shared from Ma Htar Htar Moe (FB)

"ကၽြန္မ အလည္တစ္ေခါက္ေရာက္ခဲ႔ေသာ သံလ်ွင္ သဘာ၀ တရားရိပ္သာအေၾကာင္း"

-သံလ်ွင္ သဘာဝတရားရိပ္သာသည္ ခိုကိုးရာမဲ႔ သက္ၾကီးရြယ္အိုမ်ား ၊လူမမာမ်ား လြတ္လပ္စြာ တရားအားထုတ္ျဖစ္ေစလိုေသာေစတနာျဖင္႔ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမသာရ ကိုယ္တိုင္ဦးစီး၍ ဦးေက်ာ္ေအး+ေဒၚခင္ေဆြဦး တို႔မွ ေျမ(၃ ဧက) မတည္လွဴဒါန္းကာ (၁၆.၆.၂၀၀၈)ေန႔တြင္ စတင္ဖြင္႔လွစ္ခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

-လူတန္းစားေပါင္းစံုအတြက္ ေရရွည္အဆင္ေျပေစလိုေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင္႔ ဆြမ္းစရိတ္ ေကာက္ခံျခင္း မရိွပါ။

-မည္သူမဆို ရက္အကန္႔အသတ္မရိွ ရာသက္ပန္ တရားအားထုတ္နိုင္ေသာ ရိပ္သာျဖစ္ျခင္းေၾကာင္႔ ရပ္ေ၀း ရပ္နီးမွ ေယာဂီသူေတာ္ေကာင္းမ်ားနွင္႔ အမ်ားအက်ိဳး ေဆာင္ရြက္လိုသူမ်ားလည္း တေျဖးေျဖးခ်င္း ပို၍ စုမိလာခဲ႔ပါသည္။

-ထို႔အတူ ေလာကဓံ၏ ရိုက္ပုတ္မွဳလိွဳင္းတံပိုးေအာက္မွာ ခိုကိုးရာမဲ႔ ျဖစ္ေနေသာ သက္ၾကီးရြယ္အိုမ်ား၊ လူမမမာမ်ား ၊အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ အားကိုးရာမဲ႔ေနေသာ အထီးက်န္ေနသူမ်ား နွင္႔ စိတ္ေ၀ဒနာရွင္မ်ား၏ ၀င္ေရာက္ခိုလံွဳရာလည္း ျဖစ္သည္။

-စား၀တ္ေနေရး အဆင္မေျပေသာ ခိုကိုးရာမဲ႔ မိသားစုမ်ား၏ အားကိုးရာလည္း ျဖစ္ပါသည္။

-ယခု ၂၀၁၄ ခုနွစ္တြင္ ရိပ္သာဧရိယာ ဧက(၅၀)ေက်ာ္၌ အျမဲေနေယာဂီ(၂၄၀၀ ေက်ာ္) နွင္႔ (ဧက ၂၀ ေက်ာ္)ေသာ ေစတနာရြာတြင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ ခိုကိုးရာမဲ႔ မိသားစု(၂၅၀၀)ေက်ာ္ မွီတင္းေနထိုင္လ်ွက္ရိွေနပါသည္။

-ေယာဂီတို႔ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဘ၀ကူးေျပာင္းရာ အေနေကာင္း ၊အေသေကာင္းသည္႔ ရိပ္သာ ျဖစ္ပါသည္။ရိပ္သာ သက္တမ္း (၆ နွစ္)အတြင္း ေယာဂီေပါင္း (၃၃၀)ေက်ာ္ ကြယ္လြန္ျပီး ျဖစ္ပါသည္။

-အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေယာဂီ ပရိႆ တ္မ်ား၏ စား၀တ္ေနေရး ၊က်န္းမာေရး ျပႆ နာမ်ိဳးစံုကို ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသာရမွ တာ၀န္ယူ ေျဖရွင္းေပးလ်ွက္ရိွသလို သစၥာတရားဓမၼမ်ားကိုလည္း ေန႔စဥ္ ေဟာၾကားေပးလ်ွက္ ရိွေနပါသည္။

-ေယာဂီအားလံုး၏ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ သာေကတ၊ဗိုလ္တစ္ေထာင္၊ လသာ၊ လမ္းမေတာ္၊ အလုံ နွင္႔ ေက်ာက္ေျမာင္းျမိဳ႕နယ္မ်ားသို႔ သဘာ၀တရားရိပ္သာ သံဃာေတာ္မ်ားနွင္႔ စာသင္သားကိုရင္မ်ားက ပံုမွန္ ဆြမ္းခံၾကြၾကသလို အခ်ိန္ရပါက ဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္ တန္းဆြမ္းကို ဦးေဆာင္ကာ ဆြမ္းခံၾကြကာ ေယာဂီမ်ားေန႔စဥ္ စား၀တ္ေနေရး အဆင္ေျပနိုင္ရန္အတြက္ ေဆာင္ရြက္ေပးလ်ွက္ရိွေနပါသည္။

-ရိပ္သာတြင္ ေနထိုင္သူ ေယာဂီ(၂၄၀၀ ဦး) ေက်ာ္ထဲတြင္ -
ရဟန္းအပါး(၂၅၀)ေက်ာ္၊ သီလရွင္အပါး (၂၀၀)ေက်ာ္၊ သက္ၾကီးရြယ္အို (၆၀၀)ေက်ာ္၊ အေရးၾကီး လူမမာ(၁၅၀)ေက်ာ္ အပါအ၀င္ လူမမာေပါင္း (၅၀၀)ေက်ာ္၊ မိသားစုေပါင္း (၇၀)ေက်ာ္၊ကေလးသူငယ္ေပါင္း (၁၂၀)ေက်ာ္တို႔ ပါ၀င္ပါသည္။

-သက္ၾကီးရြယ္အိုနွင္႔ လူမမာအမ်ားစုမွာ ေနရာအခက္အခဲေၾကာင္႔ ေက်ာတစ္ေနရာစာ ေနရာကိုယ္စီျဖင္႔ ယာယီတဲေဆာင္မ်ားတြင္ စုေပါင္းေနထိုင္ၾကရပါသည္။

-သဘာ၀တရားရိပ္သာအတြင္း နွင္႔ ျပင္ပမွ သက္ၾကီးရြယ္အိုမ်ား၊လူမမာမ်ားအတြက္ အဓိကေစာင္႔ေရွာက္ေပးနိုင္ရန္ ရည္ရြယ္၍ သိန္းေပါင္း (၉၀၀၀)ေက်ာ္ ကုန္က်မည္႔ (၆ ထပ္)တရားေဆးရံုၾကီးကို သဘာ၀တရားရိပ္သာအတြင္း ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမသာရမွ ဦးေဆာင္၍ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနပါေသာေၾကာင္႔ ေစတနာရွင္ အလွဴရွင္မ်ား ပိုမိုရရိွနိုင္ေစျခင္း အက်ိဳးငွာ ဤပို႔စ္ကို Shareေပး ျခင္းျဖင္႔ ပရဟိတကုသိုလ္မ်ား ယူနိုင္ၾကေစရန္အတြက္ ေမာင္နွမမ်ားအား ေလးစားစြာျဖင္႔ ေမတၱာရပ္ခံလိုက္ရပါတယ္ရွင္။

-ယခု ခိုကိုးရာမဲ႔ဘိုးဘြား ၊လူနာမ်ားအတြက္ ေက်ာခ်ရန္ ကုတင္မ်ားမလံုေလာက္ပါေသာေၾကာင္႔ မေန႔က ကၽြန္မ သဘာ၀တရားရိပ္သာသို႔ေရာက္စဥ္တြင္ သံကုတင္မ်ား လုပ္ေနတာကိုေတြ႔ရ၍ ေစတနာရွင္မ်ား မိမိတတ္နိုင္သေလာက္ လွဴဒါန္းနိုင္ၾကေစရန္အတြက္ ကုန္က်စရိတ္ေမးျမန္းၾကည္႔ရာ သံကုတင္တစ္လံုးကို (၅၅,၀၀၀ က်ပ္) ျဖင္႔ လွဴဒါန္းနိုင္ၾကပါေၾကာင္း နွင္႔ တစ္ေန႔တာ ဆြမ္းအလွဴမ်ားအတြက္ လွဴဒါန္းလိုၾကပါက ပံုပါကုန္က်ေငြမ်ားအတိုင္း တိုက္ရိုက္ျဖစ္ေစ ကၽြန္မမွတဆင္႔ျဖစ္ေစ လွဴဒါန္းနိုင္ၾကပါေၾကာင္း ေလးစားစြာျဖင္႔ အလွဴရွင္မ်ားအား ဖိတ္ေခၚလိုက္ရပါတယ္ရွင္။

အမွန္တကယ္လိုအပ္သူမ်ားအတြက္ မိမိတတ္နိုင္သေလာက္ ကုသိုလ္ပါ၀င္ယူကာ ပီတိပြားနိုင္ၾကပါေစရွင္။

Ps- ေစတနာရွင္ အလွဴရွင္မ်ား ပိုမိုရရိွနို္ငေစရန္အတြက္ ပို႔စ္ကို Share ျခင္းျဖင္႔ ကုသိုလ္ပါ၀င္ယူနိုင္ၾကပါတယ္ရွင္။

ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းရန္-

-ေဒၚ၀ါ၀ါခိုင္မင္း Nan War War Mg (ဖုန္း- ၀၉၇၃၀၉၅၈၅၁)
ေငြလႊဲရန္- KBZ(ရန္ကင္း) - 127-301-12700290701

-မစုငယ္၀င္း(စကၤာပူ) Su Nge Win
Posb Saving 245-66999-2
ph 91136144

ေလးစားစြာျဖင္႔-

၀ါ၀ါခိုင္မင္း

https://www.facebook.com/yoonmeme2009?fref=ufi

ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီဟု ယူဆယံုၾကည္ခဲ့ပါလွ်င္

ေယာဂါ၀စရပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးသည္ မိမိကိုယ္ကို မိမိ ေသာတာပတၱိ မဂ္ဉာဏ္ဖိုလ္ဉာဏ္သို႔ ဆုိက္ေရာက္ၿပီဟု သို႔မဟုတ္ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီဟု ယူဆယံုၾကည္ခဲ့ပါလွ်င္ မိမိကိုယ္ကို မိမိ အထက္ပါ မွတ္ေက်ာက္တြင္ တင္ၾကည့္ပါ။

၁။ ငါသည္ ဒုကၡသစၥာအမည္ရသည့္ အတိတ္ အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္ အဇၩတၱဗဟိဒၶစသည့္ (၁၁)မ်ဳိးေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ တည္ေနသည့္ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါး = ႐ုပ္နာမ္ပရမတ္ ဒုကၡသစၥာတရားတုိ႔ကို သမၼာဒိ႒ိဉာဏ္ပညာျဖင့္ ကိုယ္တုိင္မ်က္
ေမွာက္ ထြင္းေဖာက္သိျမင္ၿပီးၿပီလား? အခ်ိန္မေရြး ျပန္႐ႈလို႔ ရၿပီလား?

၂။ အတိတ္အေၾကာင္းသမုဒယသစၥာေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္အက်ဳိး ဒုကၡသစၥာျဖစ္ပံု?
ပစၥဳပၸန္အေၾကာင္းသမုဒယသစၥာေၾကာင့္ အနာဂတ္အက်ဳိးဒုကၡသစၥာ ျဖစ္ပံုဟူသည့္ ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္ႏႊယ္မႈ = ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ သေဘာတရားတည္းဟူေသာ သမုဒယသစၥာတရားတုိ႔ကို သမၼာဒိ႒ိဉာဏ္ပညာျဖင့္ ကိုယ္တုိင္မ်က္ေမွာက္ ထြင္းေဖာက္ သိျမင္ၿပီးၿပီလား? အခ်ိန္မေရြး ျပန္႐ႈလို႔ ရၿပီလား?

၃။ အေၾကာင္းသမုဒယသစၥာတရားမ်ား အႂကြင္းအက်န္မရွိ ကုန္စင္ေအာင္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားျခင္းေၾကာင့္ အက်ဳိးဒုကၡသစၥာတရားတုိ႔ အႂကြင္းအက်န္မရွိ ကုန္စင္ေအာင္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားျခင္း နိေရာဓ သစၥာတရားကိုလည္းေကာင္း, အသခၤတဓာတ္ အၿငိမ္းဓာတ္ နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ ေလာကုတၱရာနိေရာဓ သစၥာတရားကိုလည္း
ေကာင္း သမၼာဒိ႒ိဉာဏ္ပညာျဖင့္ ကိုယ္တုိင္မ်က္ေမွာက္ ထြင္းေဖာက္သိျမင္ၿပီးၿပီလား? အခ်ိန္မေရြး ျပန္႐ႈလို႔ ရၿပီလား?

၄။ နိဗၺာန္သို႔ေရာက္ေၾကာင္း က်င့္စဥ္ျဖစ္သည့္ ေလာကီမဂၢင္ တရားကိုယ္(၈)ပါး, ေလာကုတၱရာမဂၢင္ တရားကိုယ္ (၈)ပါးတို႔ကို သမၼာဒိ႒ိဉာဏ္ပညာျဖင့္ ကိုယ္တုိင္မ်က္ေမွာက္ ထြင္းေဖာက္ သိျမင္ၿပီးၿပီလား? အခ်ိန္မေရြး ျပန္႐ႈလို႔ ရၿပီလား?

ဤေမးခြန္းတုိ႔ကို မိမိကုိယ္ကိုိ မိမိ ေမးၾကည့္ပါ။ မသိေသးပါ, ႐ႈလို႔မရပါဟု အေျဖထြက္ခဲ့လွ်င္ကား မိမိကိုယ္ကို မိမိ နားလည္သင့္ေပၿပီ။ သို႔ေသာ္သံသရာခရီး အဆံုးျဖစ္သည့္ ပန္းတိုင္သို႔ ေရာက္ရွိသြားေတာ္မူၾကသည့္ အရိယာ သူေတာ္ေကာင္းတို႕သည္ကား ယင္းေမးခြန္းအရပ္ရပ္တို႔ကို ေကာင္း-စြာ ေျဖဆိုႏုိင္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္။

ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္ၾကီး
(သတၱသညာသုတၱန္)

အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္၏ အမ်က္ေျဖတရား

တစံုတေယာက္အားအမ်က္ေဒါသ ထြက္မည္ၾကံလွ်င္---
၁။ ပံ႔သကူ ပုဆိုးေကာက္သူသည္ ေကာင္းႏိုးရာကိုသာ ေရြးေကာက္သကဲ့သို႔  အမူအက်င့္ မေကာင္းသူျဖစ္မူ ႏႈတ္ေကာင္းသည္ကို ဆင္ျခင္၍ အမ်က္ေျဖပါ။

၂။ ေရညႇိေမွး တင္ေနေသာ ေရကန္၌ အေပၚေရညႇိ လွစ္၍ အတြင္းေရကို ေသာက္ရာသကဲ့သို႔ ႏႈတ္မေကာင္းသူျဖစ္ပါက အမူအက်င့္ေကာင္းသည္ကို ဆင္ျခင္၍ အမ်က္ေျဖပါ။

၃။ ေရငတ္သူသည္ ႏြားေျခရာခြက္၌ရွိေသာ ေရကို ပုဆစ္တုပ္၀ပ္၍ ေသာက္ရာသကဲ့သို႔ အမူအက်င့္ေရာ၊ ႏႈတ္ပါ မေကာင္းသူျဖစ္မူ တခါတရံ ႏွစ္သက္ဖြယ္ရွိသည္ကို ဆင္ျခင္၍အမ်က္ေျဖပါ။

၄။ အရပ္တပါးသို႔ တဦးတည္း ခရီးသြားျပီးလွ်င္ လမ္း၌ နာမက်န္းျဖစ္၍
ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မည့္သူ မရွိေသာ လူနာအား ျမင္ရသူမ်ားသနားၾကသ
ကဲ့သို႔ အမူအက်င့္ေရာ၊ႏႈတ္ပါ မေကာင္းသည့္အျပင္ ႏွစ္သက္ဖြယ္လည္း မရွိသူ ျဖစ္ပါက- ဪ ဤသူကိုေလာက၌ ရခဲေလစြတကား-ဟု သနားျခင္းကို ေရွးရႈ၍ အမ်က္ေျဖပါ။

၅။ ခ်ိဳျမိန္ေအးျမသည့္ ေရကို ေသာက္ျပီး စိမ္းလန္းစိုျပည္ေသာ
အရိပ္အာ၀ါသေအာက္တြင္ ေလညင္းခံကာ အနားယူေနသူသည္
ႏွလံုးေမြ႔ေလ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ျဖစ္သကဲ့သို႔ ကိုယ္ ႏႈတ္ ႏွလံုး
သံုးပါးစံု ႏွစ္သက္ေကာင္းမြန္သူျဖစ္မူ ရန္ျငိဳးမဖြဲ႔ဘဲ အျမဲျမတ္ႏိုးပါ။


Credit to : ဆရာေတာ္ အရွင္ Vica Kkhnna

ပိုက္ေလာ့ဆရာေတာ္ တရားပြဲမွ ၾသ၀ါဒမ်ား

- လူ႕ေလာကမွာေနရင္ စိတ္နဲ႕အာရံု အဆင္ေျပေအာင္ ေနတတ္ဖို႕ အေရးၾကီးတယ္။

- အေဖ မွားလည္း၊ အေဖ မွန္တယ္။ အေမ မွားလည္း၊ အေမ မွန္တယ္။

- မျပိဳင္ၾကပါနဲ႕။ ျပိဳင္ရင္ ရွံဳးျပီးသား။ ျပိဳင္ရမွာက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာ ျပိဳင္ပါ။

- မ်က္ေတာင္တစ္ခတ္က စိတ္ရဲ႕ ၄၈ ပံု ၁ ပံု ရွိတယ္။

- ၀ိပႆနာဆိုတာ တကယ့္အရွိကို အရွိအတိုင္း ျမင္တာ၊ သိတာ။

- ဥာဏ္မလာရင္ ကံေျမာက္ေနျပီ။ စိတ္နဲ႕အာရံု အဆင္မေျပရင္ အပူဓာတ္ထြက္တယ္။

- ကိုယ္ေတြးေနတဲ့အေတြးကို ခဏရပ္။ အဲဒီအေတြးကို ျပန္စစ္ေဆး။ ျပီးရင္ အနာဂတ္မ်ိဳးေစ့ကို မွန္းလို႕ရျပီ။ အေတြးအားလံုးသည္ ကိုယ့္ရဲ႕ အနာဂတ္မ်ိဳးေစ့ ျဖစ္ပါသည္။

- ေလာကၾကီးမွာ မတရားတာမရွိ၊ မျဖစ္သင့္တာမရွိ၊ ကံေၾကာင့္ျဖစ္တာသိရင္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ရမယ္။

- ဤေလာကၾကီးမွာ မတရားတာမရွိ၊ မျဖစ္သင့္တာမရွိ၊ ျပဳသူအသစ္၊ ျဖစ္သူအေဟာင္း.......

ပိုက္ေလာ့ဆရာေတာ္ တရားပြဲမွ ေကာက္ႏုတ္ထားပါတယ္။
ေမတၱာျဖင့္
Favorite Collections

တရားေတာ္မ်ားကို ရြတ္ဖတ္ျခင္း

အေမး----- ေအာင္ေက်ာ္ထြန္း
*************************************

အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ရိုေသစြာေလွ်ာက္ထားပါသည္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္စိတ္ထဲ တမ်ိဳးျဖစ္ေနတာေလးတစ္ခုကို ေမးျမန္းလိုက္တာပါဘုရား။
တပည့္ေတာ္တို႔တေတြ ပရိတ္ႀကီး ၁၁ သုတ္ပါအ၀င္ အျခားေသာ တရားေတာ္မ်ားကို ရြတ္ဖတ္ျခင္းျဖင့္ပင္ အက်ိဳးေက်းဇူးရွိတယ္လို႔ ယံုၾကည္မႈရွိၾကပါတယ္ဘုရား..
တပည့္ေတာ္ အထင္မွာ ဒါဟာ တႏၱရ၀ါဒသေဘာ သက္ေရာက္ေနတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ဘုရား...
ေမတၱာသုတ္ဆိုတာ က်င့္ႀကံရမယ့္တရား၊ မဂၤလသုတ္ဆိုတာလဲ က်င့္ႀကံရမယ့္တရားေတြလို႔ယံုၾကည္ပါတယ္ဘုရား
ရြတ္ဖတ္ေနယံုနဲ႔ ၿပီးမယ့္အရာေတြမဟုတ္လို႔ ယံုၾကည့္ပါတယ္ဘုရား။ ထိုအတူ တရားဦး ေဒသနာ၊ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္၊ အနတၱလဏၡာသုတ္မ်ားဟာလဲ ေသခ်ာနားလည္သေဘာေပါက္ (realization thru wisdom) ျဖစ္ဖို႔လိုတဲ့ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ တရားေတာ္ျမတ္မ်ားျဖစ္ပါတယ္ဘုရား။
သို႔ေသာ္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ နားမလည္တဲ့ပါဠိေတြကို ရြတ္ဖတ္ေနယံုနဲ႔ အက်ိဳးခံစားရမယ္ထင္ေနၾကပါတယ္ဘုရား...
မဂၤလသုတ္ကို ပါဠိလိုနားမလည္ပဲရြတ္ၿပီး ေနထိုင္မႈဘ၀မွာ တရားေတာ္နဲ႔မညီတာေတြျပဳသူေတြမွာ အက်ိဳးေက်းဇူးဆိုတာရႏိုင္မရနိုင္ အရွင္ဘုရားထံ ရိုေသစြာ ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းလို္က္ရပါတယ္ဘုရား။
ေမတၱာေရွ႕ထားၿပီး ေျဖၾကားေပးပါရန္ေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္ဘုရား။

ပါခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ၾကီးမွ ေအာင္ေက်ာ္ထြန္း၏ေမးခြန္းကိုေျဖဆိုျခင္း
*********************************************

အဓိပၸါယ္မသိပဲ ရြတ္ဖတ္ရံုသက္သက္၊ ဘုရား၊ တရားေတာ္အမွတ္ျဖင့္ ျကည္ညို၍ ရြတ္လွ်င္ ကုသိုလ္ေတာ့ ရနိုင္သည္။
တကယ္ေတာ့ ပရိတ္တရားေတာ္မ်ားဆိုတာ ေမတၱာနွင့္ သစၥာအဓိက အေ‌ျခခံ ေဟာျကားထားတာျဖစ္တယ္။
တကယ္နားလည္ျပီးရြတ္မွ ပို၍အက်ိဴးရိွနိုင္မယ္။
ေမတၱာ၊ သစၥာမပါတဲ့ နတ္ေတြကိုသာ ခီ်းမြမ္းခန္းဖြင့္တဲ့ တႏၱရ၀ါဒနွင့္ မတူ၊ ဓမၼစႀကၤၤၤာ၊ အနတၱလကၡဏသုတ္၊ ပ႒ာန္းတရားေတာ္မ်ားကို အဓိပၸာယ္နားလည္ေအာင္ ေလ့လာျပီး ရြတ္ဆိုနွလံုးသြင္းမွသာ ျပီးျပည့္စံုေသာ အကို်းတရားရနိုင္မွာျဖစ္တယ္။ မဂၤလသုတ္္အလြတ္ရေသာ္လည္း လိုက္နာက်င့္သံုးမႈမျပဳလွ်င္
ေဆးရိွလ်က္မေသာက္၍ ေရာဂါမေပ်ာက္တာ နွင့္တူသည္။
ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္မ်ားမွာ ျကားနာမွတ္ထား ဆင္ျခင္စဥ္းစားျပီးေနာက္ ဓမၼႏု ဓမၼအက်င့္ကို က်င့္ရမည္။
သို႕မွသာ ျပည့္စံုေသာ အက်ိဳးတရားရရိွနိုင္မည္။

Shared from SweSwe Win (FB)

ေလာကဓံမုန္တိုင္းမ်ားနဲ႕ ၾကံ႕ခိုင္တဲ့စိတ္ထား

ဒီေန ့ည ပါခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ ့ ေလာကဓံမုန္တိုင္းမ်ားနဲ ့ ၾကံ ့ခိုင္တဲ့ စိတ္ထားဆိုတဲ့ တရားေတာ္ကို ျပန္နာျဖစ္ပါတယ္...။
ဒီတရားေတာ္ကိုႏွစ္သက္လို ့မၾကာခဏ ျပန္ျပန္နာျဖစ္ပါတယ္..။ ဒီညေတာ့ အနည္းငယ္ ျပန္မွ်ေ၀ခ်င္ပါတယ္...။
-------------------------------------------------------------------------
ေလာကမွာ လူေတြဟာ ..အယသ...တစ္ေယာက္တည္းေနရျပီဆိုရင္ . အျခံအရံကင္းမဲ့ျပီဆိုရင္ စိတ္ဓါတ္က်သြားတတ္တယ္..။
အဲဒီလို စိတ္ဓါတ္မက်ေအာင္ တစ္ေယာက္တည္းေနရျပီဆိုရင္
...."....အက်ိဳးရွိတဲ့အလုပ္က ဘာရွိလဲ.....။
အက်ိဳးရွိေအာင္ငါဘာလုပ္မလဲ....။....".......
ကိုယ့္မွာ အေဖၚေကာင္းတစ္ခုရွာထားဖို ့လိုတယ္..။
အေဖၚေကာင္းတယ္ဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္သူေတာ္စင္ေတြအတြက္ ကမၼ႒ာန္းနဲ ့ ေနတယ္..။ တရားနဲ ့ ႏွလံုးသြင္းျပီးေနတယ္..။ အထီးက်န္မျဖစ္ဘူး..။စိတ္ကိုထိန္းနိုင္သြားတယ္..။
ဒါေၾကာင့္မို ့လို ့ အျခံအရံမ်ားတယ္ဆိုရင္လည္း ကိုယ့္စိတ္က စဥ္းစားရမွာက.....
...."....သူတို ့အတြက္ ငါဘာလုပ္ေပးရမလဲ......".......
စိတ္ဓါတ္ေတြတက္ၾကြျပီးေတာ့ ...
...".....ေၾသာ္...ငါ့မွာ ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါေတြ မ်ားေနတာပဲ..။ ...".......
ဆိုျပီးေတာ့ အထင္မၾကီးနဲ ့...။ အခုလိုျဖစ္တယ္ဆိုတာလည္း ခဏပဲ...။ အျခံအရံမ်ားတယ္ဆိုတာလည္း ခဏပဲ....။
ေနာက္က်ေတာ့ တစ္ေယာက္မွ မရွိတဲ့အေျခအေနမ်ိဳး ေရာက္နိုင္တယ္..။
ဒါ့ေၾကာင့္ အျခံအရံမ်ားေနတဲ့အခိုက္ ..
...."...ငါ...သူတို ့အတြက္ ဘာလုပ္ေပးနုိင္သလဲ....".....
လို ့စဥ္းစားဆင္ျခင္တာ လမ္းမွန္က်တယ္...။
အျခံအရံ ကင္းမဲ့သြားျပီဆိုရင္
..."....အျခံအရံ ကင္းမဲ့တယ္ဆိုတာလည္း ခဏပဲ....။ ထာ၀ရမဟုတ္ဘူး..။ အျခံအရံမရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ တရားဓမၼႏွလံုးသြင္းခ်ိန္ ငါ့မွာ ပိုရလာတယ္...။ စာဖတ္ခ်ိန္ေတြ ငါ့မွာ ပိုရလာတယ္...။...."......
စသျဖင့္ ဒီလို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ျပီး ကိုယ့္စိတ္ကို အထီးက်န္မျဖစ္ေအာင္ ..စိတ္ဓါတ္မက်ေအာင္ ......ဆင္ျခင္စဥ္းစားရမယ္..။
ဒါ ..ေလာကဓံကို ၾကံ ့ၾကံ ့ခံတဲ့နည္းေတြေပါ့....။
အဲဒီလိုမွ ၾကံ ့ၾကံ ့မခံနိုင္ဘူးဆိုရင္ စိတ္ဓါတ္မတည္ျငိ္မ္တဲ့အတြက္ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာေတြမရနိုင္ဘူး...။
ေက်နပ္ရင္ ေလာဘ...မေက်နပ္ေတာ့ ေဒါသ.....၊
ဒါ့ေၾကာင့္ ....ေလာကဓံမုန္တိုင္း ကိုယ့္စိတ္ကို လႊမ္းမိုးမသြားေအာင္ သတိထားျပီး ဆင္ျခင္ရမယ္..။

Shared from SweSwe Win (FB)

သတိျပဳဖြယ္ ေျမြအႏ ၱရာယ္

တစ္ေန႔သ၌ မိမိတို႔အလုပ္,လုပ္ေနႀကစဥ္တြင္ အလုပ္ထဲသို႔ အသက္အားျဖင့္ (၂၅ - ၂၇ ) ဝန္းက်င္ရွိေသာ လူရြယ္တစ္ဦးႏွင့္ မိန္းကေလးတစ္ဦးတို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ႔ပါသည္ ။ အစမွာေတာ့ ကိုယ့္လုပ္ေနတဲ႔အလုပ္ကိုပဲ အာရံုစိုက္ေနတာမို႔ သတိမျပဳမိေသာ္လည္း မိမိႏွင့္မလွမ္းမကမ္းေနရာတြင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လာျပီး မတ္တပ္ရပ္စကားေျပာေနႀကေတာ့ အမွတ္တမွတ္ဆိုသလို ႀကည့္လိုက္မိပါ၏ ။

ႀကည့္မိေတာ့ ေယာက်္ားေလးကလည္း ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရင္ ဝတ္စားထားပံုက အေတာ္လန္းပါ၏ ။ မိန္းကေလးကလည္း ထို႔အတူပဲ လန္းရံုမက လြန္၍ပင္ sexy ျဖစ္ေနသလို ရုပ္ကေလးကလည္း အေတာ္လွတယ္ဆိုရမွာပါေပ ။

အရင္တုန္းကလည္း ဒီထက္ပိုျပီး sexy ျဖစ္တဲ႔ မိန္းကေလးေတြကို မႀကာခဏဆိုသလို ေတြ႔ေနက်ျဖစ္ပါ၏ ။ ဒီေန႔က်မွ ခုနမိန္းကေလးကို ျမင္လိုက္တာနဲ႔ စိတ္ထဲမွာ ရာဂစိတ္ေတြျဖစ္လိုက္မိသည္ ။ ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္းပဲ သတိနဲ႔ဘရိတ္အုပ္လိုက္တဲ႔အခါက်ေတာ့ အဲဒီစိတ္ေတြ ကြယ္ေပ်ာက္သြားေတာ့၏ ။ အကယ္၍သာ သတိနဲ႔စိတ္ကို ေလ့က်င့္မထားခဲ႔ဘူးဆိုရင္ အကုသိုလ္စိတ္ေတြနဲ႔ ပူလို႔မဆံုး တနံဳးနံဳးျဖစ္ေနေတာ့မွာ ေသခ်ာပါသည္ ။

ဒါ့ေႀကာင့္လဲ မဃေဒဝလကၤာမွာ ေယာက်္ားတို႔ရဲ႔စိတ္ကို...
“ ပုရိသတို႔ ၊ မိန္းမအာရံု ၊ ေတြ႔ႀကိဳက္ႀကံဳေသာ္ ၊ ရာဂုမၼတက ၊ သတိပ၍ ၊ သူျမတ္ေဗာဓိ ၊ ေလာင္းဇာတိလ်က္ ၊ ဟရိတစ ၊ ရွင္ေလာမတို႔ ၊ ေလာဘအဟုန္ ၊ က်ဆင္မုန္သို႔ ၊ ကာမဂုဏ္ညစ္ ၊ ရာဂယစ္၍ ၊ အျပစ္မထင္ ၊ မိန္းမသြင္ကို ၊ ျမင္လွ်င္ျမင္ခ်င္း ၊ သတိယြင္းလ်က္ ၊ ဥာဏ္ကင္းလြတ္လက္ ၊ စ်ာန္ႀကိဳးျပတ္၏”။ ဟုဆိုထားသကဲ႔သို႔..

“ ဤေလာက၌ ၊ ရာဂမကင္း ၊ ကိုယ္တြင္းမဆိတ္ ၊ ေယာက်္ားစိတ္ကို ၊ မပိတ္ဆို႔နိုင္ ၊ ယစ္မူးမိႈင္လ်က္ ၊ ယိမ္းယိုင္ကိုယ္လံုး ၊ က်ံဳး၍ပစ္သို႔ ၊ ျပစ္ျပစ္ကုန္စင္ ၊ ေမြမျမင္ေအာင္ ၊ ဆင္ျခင္ဥာဏ္ကင္း ၊ ေတြ႔ရာျခင္းျဖင့္ ၊ မႀကြင္းေစေႀကာင္း ၊ အကုန္ေျပာင္း၍ ၊ စိတ္ေကာင္းဟူသမွ် ၊ ျပဳန္းျပဳန္းက်၏ ” တဲ႔ ။

ေႀသာ္..မ်က္လံုးေပါက္က ‘ မီး’ ဝင္ေလာင္ပါေပါ့လားလို႔ ေတြးေနတုန္းရွိေသးတယ္ အဲဒီမိန္းကေလးက အနားေရာက္လာျပီး မိမိနဲ႔တစ္ေပကြာေလာက္မွာ လာထိုင္တယ္ဆိုရင္ပဲ မိမိမွာအလိုလိုေနရင္းက ဖိန္းတိန္း ၊ ရွိန္းတိန္းျဖစ္လာရ၏ ။ အဲဒီလို ဘာေႀကာင့္ျဖစ္လာရတာလဲလို႔ စိတ္ထဲမွာ အေႀကာင္းရွာႀကည့္လိုက္တဲ႔အခါ ၊ ေႀသာ္...လက္စသတ္ေတာ့ ဣတၳိယဆိုတဲ႔ အျမင္ႀကီး ၊ ကိုယ္နဲ႔အသြင္မတူ ဣတၳိဘာဝလို႔ဆိုတဲ႔ ဒါဟာမိန္းမပဲရယ္လို႔ ထင္မွတ္ထားတဲ႔ ပံုသ႑ာန္ပညတ္အယူမွား အစြဲမွားႀကီးေႀကာင့္ပဲလို႔ အေျဖထြက္လာပါေတာ့၏ ။

ထို႔ေႀကာင့္ပင္လွ်င္ မိမိစိတ္၌လ်ွပ္တျပက္ျဖစ္ေပၚ၍လာေသာ စိတ္၏ခံစားမႈတို႔ကို အေျချပဳ၍ ထိုခဏ၌ပင္ ေအာက္ပါအတိုင္း လကၤာတစ္ပုိုဒ္ကို စပ္ဆိုမိခဲ႔၏ ။

ထိုထိုမိန္းမ ၊ ဣတၳိယ၏ ၊ အဆင္း၊အသံ ၊ ကိုယ္သင္းရနံ႔ ၊ ရသာဖက္၍ ၊ ထိခ်က္တဖံု ၊ ငါးအာရံုကား ၊ ဟူဟူသမွ် ၊ ပုရိသတို႔ ၊ မွတ္တံုျမင္မွား ၊ အသိမွားေႀကာင့္ ၊ ရာဂဘီလူး ၊ ဝင္ကာပူးသို႔ ၊ သည္းအူလိႈက္ဖို ၊ စက္စက္ယိုလွ်င္ ၊ ဖိန္းရွိန္းကိုယ္တြင္း ၊ စိတ္မိုက္သြင္း၏ ။ ။

မိမိကို ရင္းႏွီးတဲ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ တခ်ိဳ႔ေသာအေႀကာင္းသိသူ မိတ္ေဆြမ်ားက “ မိန္းမေတြနဲ႔ အေတာ္ကင္းကင္း ရွင္းရွင္းေနနိုင္တဲ႔သူ” လို႔ေျပာတတ္ႀကပါ၏ ။ မိမိကိုယ္တိုင္ကလည္း မိန္းမေတြနဲ႔ အတတ္နိုင္ဆံုးကင္းေအာင္ ေနခဲ႔တာပါပဲ ။ သို႔ေသာ္ "ကြ်န္ေတာ္လည္းေလ ထိုအာရံု၌ အမႈထားခဲ႔ေသာ္ ေလာကီလူသားတစ္ဦးေပမို႔ အူယားတတ္ပါေသး၏ ။ ((ဟာသေဖာက္ႀကည့္တာပါေနာ္))

မိမိအေနနဲ႔က သူတို႔ထင္သလို မိန္းမမ်ားနဲ႔ ကင္းရွင္းေအာင္ေန, ေနတာထက္ ထိုမိန္းမမ်ားေႀကာင့္ ေလာင္ျမိဳက္လာမဲ႔ အျပင္းဆံုးေသာ ၊ အပူဆံုးေသာ ‘မီး’ ေလာင္ခံရျခင္းေဘးနဲ႔ အထူးသျဖင့္ ကင္းေဝးေအာင္ ေနျခင္းလည္းျဖစ္ပါ၏ ။

*ကမၻာေက်ာ္ဂရိပညာရွိႀကီး ဆိုကေရးတီး၏ ရုပ္ရည္သြင္ျပင္သည္ အလြန္လွ်င္ ဆႏၵရာဂအားျဖင့္ ထႀကြေသာင္းက်န္းမည့္ လကၡဏာသြင္ျပင္ရွိေသာ္လည္း ထိုစိတ္တို႔ႏွင့္ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေသာ ကဝိသူေတာ္ေကာင္းႀကီးတစ္ဦး ျဖစ္ရသည္မွာ ၄င္း၏စိတ္ကို သီလ ၊ သမာဓိ ၊ ပညာတရားတို႔ျဖင့္ ႏွိပ္ကြပ္ထားနိုင္ေသာေႀကာင့္သာ ျဖစ္သည္ဟု ၄င္းပညာရွိႀကီးကိုယ္တိုင္ ဝန္ခံဖူးေႀကာင္း ကြ်န္ုပ္ဖတ္ဖူး ၊ ႀကားဖူးပါ၏ ။

“ ဤေလာက၌ မိန္းမတကာ ၊ ထိုမ်ားစြာတို႔ ၊ ရူပါရမၼဏ ၊ စသည့္လံုးစံု ၊ အာရံုငါးပါး ၊ လက္နက္အားျဖင့္ ၊ ေယာက်္ားတို႔ကို ၊ အလိုယုတ္မာ ၊ ေတြ႔ရာကိုက္သတ္ ၊ ႏွိပ္စက္္တတ္၏” ။  (မဃေဒဝ)

ေဟာ..ခုပဲႀကည့္ေလ.သတိျဖင့္ေနေလ့ရွိသူျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔ အနုသယအေနနဲ႔ ကိန္းဝပ္ေနတဲ႔တဏွာက သြင္မတူကြဲျပား ဣတၳိဘာဝလို႔ေခၚတဲ႔ မိန္းမရုပ္ကို ျမင္လိုက္ရ ၊ အနီးကပ္ထိုင္လိုက္ရရံုနဲ႔ သူကတစ္စခန္းထပါေတာ့၏ ။ သတိနဲ႔မထိန္းကြပ္ဘဲနဲ႔ ဒီရာဂစိတ္ကိုပင္ အထပ္ထပ္ပြါးကာ အထပ္ထပ္မွားေနရင္ျဖင့္ ေရွ႔ဆက္မေတြးရဲစရာ ။

ႀကက္သီးေမြးညွင္းထေလာက္ေအာင္ပင္ အလြန္ပင္ ေႀကာက္စရာေကာင္းလွပါေပ၏ ။ ဒါေႀကာင့္ ပုရိသ (ေယာက်္ား)တို႔အေနနဲ႔ ဣတၳိယ(မိန္းမ)မ်ားကို အနီးကလည္း ေရွာင္သင့္သလို ၊ အေဝးကလည္း ေရွာင္သင့္ပါ၏ ။ ေရွာင္သင့္တယ္ဆိုရာမွာ စိတ္ကိုသာေျပာလိုရင္းျဖစ္ပါသည္ ။

သတၱေလာကႀကီးထဲမွာ အထီးနဲ႔အမ ၊ ေယာက်္ားနဲ႔မိန္းမ ဒါပဲအဓိကရွိတာ ။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းပဲ အေမ ၊ အေဒၚ ၊ အစ္မ ၊ ညီမေတြအျပင္ တျခားမိန္းမေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ရ ၊ ႀကံဳရ ၊ ဆက္ဆံေျပာဆိုေနရတာပါပဲ ။ ေရွာင္လြဲလို႔ေတာ့ မရနိုင္ဘူးေပါ့ ။ သို႔ေသာ္ အေမ ၊ အေဒၚ ၊ အစ္မ ၊ ညီမေတြအျပင္ တျခားေသာမိန္းမမ်ားကိုေတာ့ တတ္နိုင္သေလာက္ ကင္းရွင္းေအာင္ေနႀက ၊ ေရွာင္ႀကေစခ်င္ပါသည္ ။

မျဖစ္ေသးတဲ႔ ေဘးရန္ကို ျဖစ္လာမွ ရင္ဆိုင္ ေျဖရွင္းရတာထက္ မျဖစ္ခင္က ႀကိဳတင္ဆင္ျခင္ျပီး ကာကြယ္ထားသင့္ပါ၏ ။ မျဖစ္လို႔ ေတြ႔ရ ၊ ႀကံဳရ ၊ ဆက္ဆံေျပာဆိုရတဲ႔အခါေတြမွာလဲ ကိုယ့္အေမ ၊ ကိုယ့္အေဒၚ ၊ ကိုယ့္အစ္မ ၊ ကိုယ့္ညီမေတြလို သေဘာထားျပီး ဆက္ဆံေျပာဆိုႀကေစလိုပါသည္ ။

အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေနနဲ႔ကလည္း အဝတ္အစားကို လိုသည္ထက္ပို၍ မေဖာ္မိေစရန္ လိုအပ္ပါသည္ ။

မိမိ၏မိန္းမမ်ားႏွင့္ပတ္သတ္၍ ႀကံစည္စိတ္ကူးမိခဲ႔သလိုပင္ ေရ႔ွအဖို႔၌တြင္လည္း ျမန္မာျပည္ႀကီး၏ က်မ္းျပဳအေက်ာ္ “ဒုတိယဗုဒၶေဃာသ” ဟုပင္တင္စားဂုဏ္ျပဳျခင္းခံခဲ႔ရေသာ မဟာဂႏၶာရံုအရွင္ဇနကာဘိဝံသ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္လည္း မိန္းမမ်ားႏွင့္ပတ္သတ္၍ ဤကဲ႔သို႔ ႀကံစည္ဖူးခဲ႔ပါသတဲ႔ ။

တစ္ေန႔ဆရာေတာ္ဟာ ေက်ာင္းေရွ႔ေျမကြက္ရွိ ထိုင္ခံုတခုမွာထိုင္ျပီး စာဖတ္ေနစဥ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္စုသည္ ဆရာေတာ္စာဖတ္ေနရာ အနီးကိုေရာက္လာပါ၏ ။ ဆရာေတာ္က ထိုအမ်ိဳးသမီးေတြကို လွည့္လို႔ပင္မႀကည့္ပါ ။ သို႔ေသာ္ ဆရာေတာ္၏စိတ္ထဲမွာ “ ငါဟာ သူတို႔ကိုလည္း မႀကည့္ ၊ သူတို႔နဲ႔ပတ္သတ္ျပီးေတာ့လည္း ဘာမွ်မစဥ္းစား ၊ အမ်ိဳးသမီးမွန္း သိရံုေလာက္နဲ႔ ႀကက္သီးထရတယ္ဆိုေတာ့ ဒီအမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႔ (အရွိန္) အဆိပ္ဟာ အေတာ္ျပင္းထန္ပါလားလို႔ေတြးမိျပီး အဲဒီအမ်ိဳးသမီးေတြကို သဠာယတနသံယုတ္ ၊ အာသီသဝဂ္ ၊ အာသီဝိေသာပမသုတ္လာ ေျမြ(၄)မ်ိဳးနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ႀကည့္ပါသတဲ႔ ။

အဲဒီေျမြ(၄) မ်ိဳးကေတာ့...
(၁) စူးစိုက္အႀကည့္ခံရရံုနဲ႔ အဆိပ္တတ္ေသေစနိုင္တဲ႔ ဒိ႒ဝီသေျမြ ။
(၂) အထိခံရရံုနဲ႔ အဆိပ္မ်ားတကိုယ္လံုးပ်႕ံႏွ႕ံ၍ေသေစနိုင္ေသာ ဖု႒ဝီသေျမြ ။
(၃) ႏွာေခါင္းေလျဖင့္အမႈတ္ခံရလွ်င္ ျပာက်၍ေသေစတတ္ေသာ ဝီတဝီသေျမြ ။
(၄) အကယ္၍ အကိုက္ခံရလွ်င္ ထိုေနရာ၌ပင္လဲ၍ ေသေစနိုင္ေသာ ဒ႒ဝီသေျမြ တို႔ျဖစ္ႀကပါတယ္ ။

ထိုေျမြ(၄)မ်ိဳးကဲ႔သို႔ပင္ ...
(၁) အႀကည့္ခံရရံုျဖင့္ အဆိပ္တတ္၍ ရင္ထဲ၌ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံု ျဖစ္ေစနိုင္ေသာမိန္းမ ။
(၂) အထိခံရရံုျဖင့္ အဆိပ္မ်ားတစ္ကိုယ္လံုးပ်ံ႕ႏွံ႕သကဲ႔သို႔ ရွိန္းဖိန္းသြားေစနိုင္ေသာမိန္းမ ။
(၃) ႏွာေခါင္းေလျဖင့္အမႈတ္ခံရလွ်င္ ျပာက်သြားေစနိုင္သကဲ႔သို႔ သဲတုန္ ၊ အူတုန္ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖုံ မေနတတ္ ၊ မထိုင္တတ္ျဖစ္ေစနိုင္ေသာမိန္းမ ။
(၄) ကာမဂုဏ္ေမထုန္ အကိုက္ခံရလွ်င္ အဆိပ္ေတြ တစ္ကိုယ္လံုးတတ္၍ မူးေမ့သြားေစနိုင္ေသာမိန္းမ ။
ဟူ၍ မိန္းမ(၄)မ်ိဳးကို ေျမြ(၄)မ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ဥပမာယွဥ္ကာ စိတ္ကူးႀကံဆခဲ႔ဖူးေလျပီ ။

ဤပို႔စ္ကို ေရးသားေဖာ္ျပရျခင္း၏ အဓိကအေႀကာင္းအရင္းကေတာ့ သာသနာေတာ္ကို ခ်စ္ျမတ္နိုးႀက၍ သာသနတာဝန္ကို ပခံုးေျပာင္း ထမ္းေဆာင္လိုႀကကုန္ေသာ သာသနဝန္ထမ္း ရွင္ငယ္ ၊ ရဟန္းငယ္တို႔ႏွင့္တကြ သာသနအႏြယ္ဝင္သီလရွင္မ်ား ၊ အရိယာစခန္းသို႔ မတက္လွမ္းနိုင္ႀကေသးကုန္ေသာ ပုထုဇဥ္ရဟန္း၊ သာမေဏအေပါင္းတို႔အားလည္းေကာင္း ၊ အိမ္ယာတည္ေထာင္ လူတို႔ေဘာင္၌ ကာမပိုင္ဇနီး ၊ ခင္ပြန္းရွိျပီးသူမ်ားအားလည္းေကာင္း ၊ ထို႔ျပင္တဝ လူပ်ိဳ ၊ အပ်ိဳမ်ားပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မ်က္စိျဖင့္ တဒဂၤျမင္ရေသာအဆင္းရူပါရံုကို အစြဲျပဳ၍ မေတြးသင့္ ၊ မေတြးအပ္ေသာ ၊ မျပဳသင့္မျပဳထိုက္ေသာ အကုသိုလ္ကံမ်ားကို မိမိစိတ္အစဥ္ဝယ္ အထပ္ထပ္ပံုမပြားပဲ အမွားနည္းႀကေစရန္လည္းေကာင္း ရည္ရြယ္ရင္း ျဖစ္ပါ၏ ။

အဘယ့္ေႀကာင့္ဆိုေသာ္ လူ႔ေလာကတြင္ ေယာက်္ားတို႔၏ စိတ္ႏွလံုးကို သိမ္းက်ံဳးယူငင္ ရႈခ်င္သဖြယ္ အလိုခ်င္ဆံုးျဖစ္ေသာ အဆင္းသည္ကား ဣတၳိယ(မိန္းမ)တို႔၏ အဆင္းသာျဖစ္ေပ၏ ။ ထို႔ျပင္ ဣတၳိယ (မိန္းမ)တို႔၏ စိတ္ႏွလံုးကို သိမ္းက်ံဳးယူငင္ ရႈခ်င္သဖြယ္ အလိုခ်င္ဆံုးျဖစ္ေသာ အဆင္းသည္လည္း ပုရိသ(ေယာက်္ား)တို႔၏ အဆင္းပင္ျဖစ္၏ဆိုေသာ္ မွားနိုင္အံ႔မထင္ ။

ထိုေႀကာင့္ မိမိ၌ေက်းဇူးမကင္းရာျဖစ္ေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ၊ အေပါင္းအသင္းမ်ား ၊ ညီအစ္ကို ၊ ေမာင္ႏွမမ်ားကို မလြဲသာလို႔ မိန္းမမ်ား(ေယာက်္ားမ်ား)ႏွင့္ပတ္သတ္ ၊ ဆက္ဆံ ၊ ေျပာဆိုခဲ႔ရပါလွ်င္ ဤမိန္းမ(ေယာက်္ား)သည္ကား မည့္သည့္ မိန္းမ(ေယာက်္ား) အမ်ဳိးအစားတြင္ ပါသည္ျဖစ္၍ ၊ မည္ကဲ႔သို႔ေသာေျမြ အမ်ဳိးအစားထဲ၌ ပါဝင္သည္ကို သတိျပဳမိႀကျပီးလွ်င္ ထိုထိုေသာ ဣတၳိဘာဝရုပ္ (ပုရိသဘာဝရုပ္)တည္းဟူေသာ ေျမြအႏၱရာယ္တို႔မွ ေရွာင္ရွားနိုင္ႀကသျဖင့္ ကိေလသာရာဂတည္းဟူေသာ အဆိပ္တို႔မွ ကင္းေဝးေသာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္နိုင္ႀကေစရန္ ရည္သန္၍ ေရးသားလိုက္ရေပေတာ့သတည္း ။ ။

ျမင္နိုင္ခဲစြ ၊ သိမ္ေမြ႔လွ၍ ၊ သူက်လိုရာ ၊ က်တတ္ပါသည့္ ၊ ပမာေမ်ာက္ႏႈိင္း ၊ စိတ္ဆင္ရိုင္းကို ၊ ခ်င့္ႏႈိင္းဥာဏ္ယွဥ္ ၊ သမၸဇဥ္ႏွင့္ ၊ အစဥ္ခြ်န္းအုပ္ ၊ မလႈပ္မယိုင္ ၊ ေကာင္းစြာနိုင္ေသာ္ ၊ ဖြံ႕ခိုင္ျဖိဳးျဖိဳး ၊ ခ်မ္းသာတိုးသည္ ၊ ေကာင္းက်ိဳးႀကြယ္လိမ့္မည္သာကို ။ ။
ျမင္နိုင္ခဲစြ ၊ သိမ္ေမြ႔လွ၍ ၊ သူက်လိုရာ ၊ က်တတ္ပါသည့္ ၊ ပမာေမ်ာက္ႏႈိင္း ၊ စိတ္ဆင္ရိုင္းကို ၊ ထူးသိုင္းေျဖခြ်တ္ ၊ ထင္တိုင္းလြတ္၍ ၊ မကြပ္မထိန္း ၊ ညြတ္တိုင္းယိမ္းက ၊ ျငိမ္းေအးခ်မ္းသာ ၊ မရပါပဲ ၊ ပူဗ်ာဆင့္ကဲ ၊ လြန္ဆင္းရဲသည္ ၊ မိုက္မဲသူတို႔ ၊ လမ္းစဥ္တည္း ။ ။(ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္)

စကားခ်ပ္ ။ ။ ဤေဆာင္းပါးသည္ ေလာကသဘာဝအရ လင္ယူ မယားယူစေသာ အမႈကိစၥတို႔ကို တားျမစ္ေရးသားျခင္း မဟုတ္ပါ ။ ျမင္ရာအာရံုေနာက္ကိုလိုက္၍ စိတ္၌အကုသိုလ္ ကိေလသာတို႔ မတိုးပြားႀကေစရန္အတြက္သာ ေရးသားျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။

စာဖတ္သူအားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာႀကပါေစ

ေဇာ္မ်ိဳး - 6/5/2013 တြင္ေရးသည္။

ကိုးကြယ္ျခင္း ႏွင့္ က်င့္သုံးျခင္း

✪ဇာတံ သရဏေတာ ဘယံ၊ ကိုးကြယ္ရာမွ ေဘးျဖစ္တတ္သည္ဟူေသာ ဗုဒၶစကားေတာ္အရ သတၱ၀ါမ်ားစြာတုိ႔သည္ ကုိးကြယ္မွား၍ ေဘးဒုကၡမ်ားစြာ ေရာက္ခဲ့ၾကသည္၊ ေရာက္ေစၾကသည္၊ ေရာက္ၾကလိမ့္ဦးမည္။

✪သတၱ၀ါမ်ားစြာတုိ႔သည္ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာအျဖာျဖာကို လုိလားေတာင့္တေသာေၾကာင့္လည္း ကိုးကြယ္ရာရွာၾကသည္။ ေဘးအႏၲရာယ္တစ္ခုခုျဖင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ခံရေသာေၾကာင့္လည္း ကိုးကြယ္ရာ ရွာၾကသည္။

✪ကိုးကြယ္ရာ ရေသာအခါ ထုိကုိးကြယ္ရာက ခ်မ္းသာစည္းစိမ္အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေပးလိမ့္မည္ဟူ၍လည္း ယုံၾကည္ၾကသည္။ ေဘးအႏၲရာယ္ကို ကာကြယ္ေပးလိမ့္မည္ဟူ၍လည္း ယုံၾကည္သည္။

✪သစ္သီးစားခ်င္သူသည္ သစ္ပင္ေပၚ မတက္ဘဲ သစ္ပင္ေအာက္ထုိင္၍ သစ္ပင္ကုိ ရွိခုိးဆုေတာင္းျခင္းျဖင့္ သစ္သီးမစားရေပ။ သစ္ပင္ေပၚတက္မွ သစ္သီးစားရမည္ျဖစ္၏။

✪ဒီဘက္ကမ္းမွ ျမစ္ကို ျဖတ္၍ ဟိုဘက္ကမ္းသို႔ သြားလုိသူသည္ ေလွရွာ၍ ခပ္ျမန္ျမန္ကူးရမည္သာ ျဖစ္၏။ ဟိုဘက္ကမ္းသည္ ငါ့ဆီလာပါေစဟု ဆုေတာင္းေနရုံျဖင့္ ဟုိဘက္ကမ္းမေရာက္ေပ။

✪ေရာဂါအနာ စြဲကပ္သူသည္ ဆရာ၀န္ကုိ ရွိခုိးရုံျဖင့္ အနာေရာဂါမေပ်ာက္ေပ။ ဆရာ၀န္ ညႊန္ျပသည့္ေဆးကို ေသာက္ရမည္သာ ျဖစ္သည္။ ဆရာ၀န္ တားျမစ္သည္ကို လုိက္နာရမည္သာ ျဖစ္၏။ သို႔မွ အနာေရာဂါ ေပ်ာက္ေပမည္။

✪သစ္သီးစားခ်င္လ်က္ သစ္ပင္ေပၚမတက္ဘဲ သစ္ပင္ရွိခုိးေနသလုိ ဟိုဘက္ကမ္းသြားခ်င္လ်က္ ေလွရွာ၍ မကူးဘဲ ျမစ္ႀကီးကို ရွိခုိးေနသလုိ အနာေရာဂါေပ်ာက္လုိလ်က္ ေဆးမေသာက္ခ်င္ဘဲ ဆရာ၀န္ကို ရွိခုိးေနသလုိ ဆင္းရဲဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္၍ ခ်မ္းသာသုခမ်ားစြာကို လုိလားၾကကုန္ေသာ သတၱ၀ါတုိ႔သည္ ကုိးကြယ္ရာအမွန္ကို မရၾကသည့္အတြက္ ပို၍ပင္ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္
ေနၾကသည္။


✪သီတဂူဆရာေတာ္ အရွင္ဉာဏိႆ ရ✪
✪Buddhavasa Tiloka✪

သိဒၶိတင္ျခင္း

လူတစ္ေယာက္သည္ အျခားလူတစ္ေယာက္ကို ပါးစပ္က ပြစိပြစိလုပ္၍ မန္းမွုတ္ေပးရုံမွ်ျဖင့္ တကယ္ သိဒၶိေျမာက္သြားႏုိင္ပါသေလာ။

ယင္းသို႔ ေစတစ္လုံးႏွင့္ ဖန္တီးေပးႏုိင္သူကား ေၾကာင္းက်ိဳးဝါဒ ဗုဒၶအယူ၌ ေရွးကလည္း မရွိခ့ဲ။ ယခုလည္း မရွိ။ ေနာင္လည္း ရွိမည္ မဟုတ္ပါ။

ပိဋကတ္သုံးပုံတြင္ သိဒၶိေျမာက္ေစႏုိင္ေသာ ေဒသနာေတာ္ကို ရွာမေတြ႔မိပါ။ ရဟႏၲာမေထရ္ၾကီးမွစ၍ မေထရ္အဆက္ဆက္ ေဆာင္ခ့ဲေသာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာအလိုအားျဖင့္လည္း သိဒၶိေျမာက္ေစေသာ ဂါထာပါဠိဟူ၍ မရွိပါ။

သို႔ပါလ်က္ 'ဝ' မရွိဘဲ 'ဝိ' လုပ္ေနသူတို႔အျဖစ္မွာ 'ကာလႏွယ္ ဆိုးပါဘိ သူခိုးက လူလူ အေလ့ေပါက္မင္းမူတယ္ အိမ္သူကို ဧည့္ေစာင္' ဟု ဦးပုည ေရးသလို ရယ္စရာ ျပက္လုံးသာ ျဖစ္ေခ်မည္။

ဘုရားေရွ႕၌ ပြစိပြစိလုပ္ျခင္းကို သိဒၶိတင္တယ္ဟု လူအမ်ားက ထင္ဟန္တူ၏။ ယင္းသို႔ သိဒၶိတင္သျဖင့္ ရရွိေသာအက်ိဳးတရားဟူသည္ ရွင္တစ္ပါးကို ဆန္တစ္ဇြန္းေလာင္းလွဴသေလာက္ အက်ိဳးမမ်ားႏုိင္ပါ။ လက္ဖြ႔ဲစသည္ကို အေဆာင္ထား၍ရေသာ အက်ိဳးတရားထက္ သူေတာင္းစား တစ္ေယာက္ကို ေရတစ္ခြက္တိုက္သည္က အက်ိဳးမ်ားႏုိင္ေသးသည္။
---------------------------------------------

(အရွင္အဂၢဥာဏ{ခ်မ္းေျမ႕} ဆရာေတာ္၏ ၾသဝါဒ)

မင္းနန္ ေမာ္က်ြန္း

ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းကို ဆည္းကပ္ျခင္း

တခ်ဳိ ့က်ေတာ့လည္း “ မင္း ၀, မရွိဘဲ ၀ိလုပ္ေနတာ ငတ္ေသေနဦးမယ္။
ျပည့္ျပည့္စံုစံုျဖစ္ေအာင္ သမထ အရင္လုပ္ဦးမွေပါ့ကြ။
သိဒၶိေတြ၊ မဟိဒၶိေတြရေအာင္ လုပ္ဦး။
မင္း၀ိပႆနာက ခ်က္ခ်င္းၾကီးရတာမွ မဟုတ္ဘဲ”။
“ မင္းတို ့၀ိပႆနာလုပ္ေနတာၾကာလွၿပီ။ ဘာမွလည္းမျဖစ္ဘူး။
ငါလုပ္တဲ့အတိုင္း ပုတီး(၁၀၈)ပတ္စိပ္ၾကည့္စမ္း။
(၄၅) ရက္ဆုိ မင္းတို ့သိသာလိမ့္မယ္ ”


ဒီလိုေျပာတဲ့သူေတြလည္း မရွိဘူးလား?၊

(ရွိပါတယ္ဘုရား)

ရွိတယ္။ အဲ့ဒါမ်ဳိးကို သေဘာက်တဲ့သူေတြကလည္း အမ်ားၾကီးပဲ။

အရင္ဦးဆံုး သမထလုပ္ၿပီး သမာဓိရေတာ့မွ ၀ိပႆနာျပန္ကူးရင္ေတာ့ မွန္တယ္ေနာ္။

အဲ့ဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲ သမထနဲ ့ပဲ လမ္းဆံုးေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးဆည္းကပ္မိရင္ေတာ့ ေသတာေသသြားေရာ
၀ိပႆနာကို ဘာမွ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။

အ့ဲဒါဆုိရင္ေတာ့လဲြၿပီး။ ကမၻာေပါင္း အသေခ်ၤ အနႏ ၱကို လြဲသြားႏုိင္တယ္ေနာ္။

ဆည္းကပ္ရမွာက ကိုယ္တိုင္လည္း အပါယ္တံခါးပိတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊
ဒါမွမဟုတ္ အပါယ္တံခါးပိတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္၊
အပါယ္တံခါးပိတ္တဲ့လမ္းကို ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏိုင္သိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊
သူမ်ားကိုလည္း အပါယ္တံခါးပိတ္ေအာင္လမ္းညႊန္ႏုိင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးကို မီွ၀ဲဆည္းကပ္ရမယ္။

ဆုိလုိတာက သီလ၊သမာဓိ၊ပညာ သိကၡာသံုးပါးကို ကိုယ္တုိင္လည္းျပည့္စံုတယ္။
သူမ်ားကိုလည္း မဂ္ဥာဏ္ ဖိုလ္ဥာဏ္ရေအာင္ ညႊန္ၾကားျပသႏုိင္တဲ့ ဆရာေကာင္း ဆရားျမတ္ေတြကို ဆည္းကပ္ပါ။
ဆည္းကပ္တယ္ဆုိတဲ့ ေနရာမွာ သက္ရွိထင္းရွားရွိေနတဲ့ ရဟန္းသံဃာကုိမွ ဆုိလိုတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။

ေရွးဆရာေတာ္ၾကီးေတြေရးသားထားခဲ့တဲ့ ၀ိပႆနာတရားစာအုပ္ေတြဖတ္တာ၊
အလုပ္ေပးတရားတိပ္ေခြေတြကို နာယူတာကလည္း ဆည္းကပ္တာေနာ္။
လူ၀တ္ေၾကာင္ဆရာေတြနဲ ့တရားရသြားတာေတြလည္းရွိပါတယ္။

{{{ ပုဂၢိဳလ္နဲ ့ဓမၼ ခြဲျခားတက္ဖုိ ့ေတာ့လိုတယ္။}}}

သာဓကအေနနဲ ့ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္တုန္းက သာမာ၀တီမိဖုရားနဲ ့ေမာင္းမ ငါးရားဟာ ခုဇၨဳတၱရာ ကၽြန္မေဟာတဲ့ တရားကို နာၿပီး ေသာတာပန္ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္ဆုိတာ ၾကားဖူးတယ္မဟုတ္လား။

(ၾကားဖူးပါတယ္ ဘုရား)

ဘုရားေဟာတဲ့တရားကို ခုဇၨဳတၱရာ က ျပန္ေဟာတာပဲ။
ဓမၼအေပၚ ဥာဏ္မေရာက္ဘဲ ပုဂၢိဳလ္အေပၚေသာင္တင္ေနရင္ တရားရပါ့မလား၊

(မရပါဘူးဘုရား)

ပုဂၢိဳလ္နဲ ့ဓမၼ ခြဲျခားသိပါ။
ေနာက္ၿပီး သတိေပးခ်င္တာက ခုေခတ္ အခါမွာ ၾကံဳရတဲ့
ဆရာသမားဆုိတာကလည္း ရိုးရိုးသာ၀ကေတြပဲ။
ဘုရားမွမဟုတ္တာ။ ခ်ဳိ ့ယြင္းခ်က္ေတြ အားနည္းခ်က္ေတြရွိႏုိင္ပါတယ္။
ကိုယ္က ပါးနပ္ဖုိ ့နဲ ့ လိမၼာဖို ့ပဲလိုတယ္။

ေကာင္းတာေလးေတြ နည္းနာယူ၊ ခ်ဳိ ့ယြင္းခ်က္ေတြ အားနည္းခ်က္ေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈ ့ပစ္လုိက္။
အျပစ္ေျပာမေနနဲ ့။
ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္။
ကိုယ့္အလုပ္က တရားရဖုိ ့မဟုတ္လား။

(ဟုတ္ပါတယ္ဘုရား)

ျမစိမ္းေတာင္ဆရာေတာ္ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းကို ဆည္းကပ္ တရားေတာ္မွ ထုတ္ႏုတ္ထားပါတယ္။

Shared from Words of Buddha

သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေန (သုိ႔) အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႕ သမုိင္း

သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေန႔ကုိ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္အျဖစ္ အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔ဟု သတ္မွတ္ၾကသည္။ ထုိေန႔တြင္ နယ္တုိင္း ျမိဳ႕တုိင္း၌ ဆီမီးမ်ား ထြန္းညွိကာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ပူေဇာ္ၾက၏။ ထုိအစဥ္အလာကား ျမတ္စြာဘုရားရွင္ တာဝတိ`ံသာနတ္ျပည္မွ မယ္ေတာ္နတ္သားအား ေက်းဇူးဆပ္ေသာ အားျဖင့္ အဘိဓမၼာျမတ္ေဒသနာေတာ္ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူျပီး သကၤႆနဂုိရ္ျပည္ေတာင္တံခါးသုိ႔ ဆင္းသက္ေတာ္မူရာအခါ၌ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းမွ ၾကိဳဆုိခဲ့သည့္ အစဥ္အလာကုိ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းကာျဖင့္ ယေန႔အခါတြင္ ဆီမီးမ်ား ထြန္းညွိျခင္းျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္းျဖစ္၏။ ဘုိးဘြားမိဘဆရာသမားမ်ားအား ကာယကံ ဝစီကံ မေနာကံမ်ားျဖင့္ ျပစ္မွားမိခဲ့သည္ရွိေသာ္ အျပစ္ခပ္သိမ္း ပေပ်ာက္ျငိမ္းဖုိ႔ ကန္ေတာ့ၾကသည့္ မိဘဆရာပူေဇာ္ပြဲမ်ား၊ ဝါတြင္းသုံးလ ဝါဆုိဝါကပ္ေတာ္မူၾကသည့္ သံဃာေတာ္မ်ား ဝါက်ြတ္သည့္အခါ အျပစ္ရွိက အခ်င္းခ်င္း ေတာင္းပန္ေျပာၾကား ၾကေသာ ပဝါရဏာေန႔ အခမ္းအနားမ်ား၊ မီးထြန္းပြဲအခမ္းအနား စသည္ျဖင့္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာမ်ားစြာ ျပည့္ႏွက္ေန႔သည့္ ေနထူးေန႔ျမတ္ပင္ျဖစ္သည္။

မဟာသကၠရာဇ္(၁၀၉)ခုႏွစ္၊ ဝါဆုိလျပည့္ သာဝတၳိျပည္ ေကာသလမင္းၾကီး၏ က႑ ဥယ်ာဥ္မွဴး ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ညႊန္ၾကားခ်က္အတုိင္း စုိက္ပ်ဳိးအပ္ေသာ က႑မၺသရက္ျဖဴပင္အနီးမွာ တိတၳိတုိ႕ကုိ ႏွိမ္ႏွင္းေတာ္မူရန္ ေရမီးအစုံစုံ တန္ခုိးျပာဋိဟာကုိ ျပေတာ္မူသည္။ ဤသုိ႕ ယမုိက္(ေရးမီးအစုံ) ျပာဋိဟာကုိ ျပေတာ္မူျပီး၍ ဝါဆုိလျပည့္ ညေနဆည္းဆာခ်ိန္တြင္ ေရွးျမတ္စြာဘုရားရွင္တုိ႔နည္းတူ တာဝတိ`ံသာ နတ္ျပည္၌ ဝါကပ္ေတာ္မူ၍ မယ္ေတာ္မိနတ္သားအား အဘိဓမၼာတရားေဟာၾကားေတာ္မူရန္ တာဝတိ`ံသာနတ္ျပည္သုိ႔ ေျခႏွစ္လွမ္း(သုံးဖဝါး)ျဖင့္ ၾကြသြားေတာ္မူ၏။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ တာဝတိ`ံသာ နတ္ျပည္၌ ဝါတြင္းသုံးလပတ္လုံး ဝါကပ္သီတင္းသုံးရန္ ပယ္လယ္ကသစ္ပင္ရင္းရွိ သိၾကားမင္း၏ ပ႑ဳကမၺလာ ျမေက်ာက္ဖ်ာၾကီးေပၚ၌ သီတင္းသုံးေတာ္မူ၏။ ဤသုိ႔ တာဝတိ`ံသာ နတ္ျပည္သုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ၾကြေတာ္မူလ်ွင္ လူျပည္၌ တန္ခုိးျပာဋိဟာကုိျပပြဲသုိ႔ စုေဝးေရာက္ရွိၾက ကုန္ေသာ လူအေပါင္းတုိ႕က ေကာင္းကင္သုိ႔ ေမ်ွာ္ၾကည့္၍ ဘုရားရွင္ အဘယ္သို႔ ၾကြေတာ္မူပါသနည္းဟု ေမးေလ်ွာက္သျဖင့္ ဒိဗၺစကၡဳဧတဒဂ္ရ အရွင္အနုရုဒၶါမေထရ္က ဘုရားရွင္သည္ တာဝတိ`ံသာနတ္ျပည္ဝယ္ သိၾကားမင္း၏ ပ႑ဳကမၺလာ ေက်ာက္ဖ်ာထက္၌ ဝါကပ္ေတာ္မူလ်ွင္ မယ္ေတာ္မိနတ္သားအမွဴးျပဳေသာ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းအား အဘိဓမၼာတရားကုိ ေဟာၾကားရန္ တာဝတိ`ံသာ နတ္ျပည္သုိ႔ ၾကြေတာ္မူ၏ဟု ေျဖၾကား၏။

လူတုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ မဖူးျမင္ရသမ်ွ ဤအရပ္မွ မျပန္အံ့ဟု ၾကံျပီးလ်ွင္ သာဝတၳိျပည္အနီးဝယ္ အသီးသီး သစ္ခက္တဲမ႑ပ္ကုိ ျပဳ၍ ေနၾကကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေရွးဦးကပင္လ်ွင္ အရွင္ေမာဂၢလန္အား သင္ခ်စ္သားသည္ ဤပရိတ္သတ္အား တရားေဟာရစ္ရမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ျပီး ျဖစ္၏။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ပ႑ဳကမၺလာျမေက်ာက္ဖ်ာေပၚ၌ ၇-ဝါေျမာက္ဝါကပ္ေတာ္မူ၍ ဝါတြင္းသုံးလပတ္လုံး အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့၏။ တစ္ဖန္ အရွင္သာရိပုတၱရာအား အဘိဓမၼာတရား အက်ဥ္းေဟာေတာ္မူ၏။ အရွင္သာရိပုတၱရာမွလည္း မိမိ၏ တပည့္ ရဟန္းငါးရာအား ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ အဘိဓမၼာအက်ဥ္းကုိ မိမိဥာဏ္ျဖင့္ ခ်ဲ႕ကာ မက်ဥ္းမက်ယ္ အလယ္အလတ္အားျဖင့္ ျပန္လည္ေဟာၾကားေတာ္မူပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ တာဝတိ`ံသာ၌ အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကားျခင္းျပီးဆုံးသည္ႏွင့္ တျပိဳက္နက္ အရွင္သာရိပုတၱရာက တပည့္ ရဟန္းငါးရာကုိ အဘိဓမၼတရား သင္ျပပုိ႔ခ်ေပးမႈလည္း ျပီးဆုံးေလေတာ့၏။ ထုိေန႕ကား သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေန႔တည္း။

အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူျပီးေသာ္ သိၾကားမင္းအား ျမတ္စြာဘုရားရွင္က သင္သိၾကားမင္း၏ နတ္ျပည္၌ ငါ့ဘုရားျပဳဘြယ္ကိစၥကုိ ျပဳျပီးျပီ။ လူျပည္ရွိ သကၤႆနဂုိရ္ျပည္သုိ႔ ငါဘုရားဆင္းသက္ေတာ္မူအံ့ဟု မိန္႕ေတာ္မူ၏။ သီတင္းက်ြတ္လဆန္း၈ရက္ေန႔တြင္ အရွင္ေမာဂၢလန္မွ တာဝတိ`ံသာနတ္ျပည္သုိ႔ တက္ေတာ္မူျပီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အဘယ္အရပ္၌ ဆင္းသက္မည္နည္းဟု ေမးေလ်ွာက္သျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ခ်စ္သား သင္၏ ေနာင္ေတာ္ၾကီး သာရိပုတၱရာ ဝါကပ္ရာ သကၤႆနဂိုရ္ျပည္ ေတာင္တံခါး၌ သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေန႕ ပဝါရဏာေန႔တြင္ ဆင္းသက္ေတာ္မူမည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ လူအေပါင္းတုိ႕အား ထုိအေၾကာင္းကုိ အရွင္ေမာဂၢလန္မွတဆင့္ ၾကားသိရျဖင့္ သီတင္းက်ြတ္လဆန္း ၉ရက္ေန႔၌ပင္ သကၤႆနဂုိရ္ျပည္ ေတာင္တံခါးသုိ႔ ေရွးရႈသြားၾကကုန္၏။

သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေန႔ေရာက္ေသာ္ သိၾကားမင္းသည္ တာဝတိ`ံသာနတ္ျပည္ သုဒႆနျမိဳ႕မွသည္ သကၤႆနဂုိရ္ျပည္ေတာင္တံခါးဝထိ ေရ႔ေစာင္းတန္း၊ ပတၱျမားေစာင္းတန္း၊ ေငြေစာင္းတန္းဟူေသာ ေစာင္းတန္းေလွကားသုံးသြယ္ကုိ တင့္တယ္စြာ စီရင္၏။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ေျခာက္သြယ္ တျပိဳင္နက္ ထြန္းလင္းေစလ်က္ အတုမရွိေသာ အသေရေတာ္ကုိ ျပေတာ္မူ၍ ပတၳျမားေစာင္းတန္းျဖင့္ ဆင္းသက္ၾကြေတာ္မူ၏။ ျဗဟၼာၾကီးတုိ႕က ဘုရားရွင္အား ေရႊထီး ေငြထီး၊ သႏၱာထီးတုိ႔ျဖင့္ အသီးသီးမုိးလ်ွက္ လက်္ာဘက္ရွိ ေရႊေစာင္းတန္းျဖင့္၊ သိၾကားမင္းအမွဴးရွိေသာ နတ္အေပါင္းတုိ႕မွ ေရႊတံခြန္၊ ေငြတံခြန္၊ ပုလဲတံခြန္တုိ႕ကုိ ကုိင္လ်ွက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ပူေဇာ္ကာ လက္ဝဲဘက္ရွိ ေငြေစာင္းတန္းျဖင့္ ဆင္းသက္လာကုန္၏။
ဤသုိ႔အတုမရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ အသေရေတာ္ကုိ ဖူးျမင္ရေသာ လူပရိတ္သတ္အေပါင္းတုိ႔သည္ အားရဝမ္းသာျဖစ္၍ ဘုရားအျဖစ္ကုိ မေတာင္းတသူ တစ္ဦးမ်ွပင္မရွိေပ။ 

အရွင္သာရိပုတၱရာက တပည့္ရဟန္းငါးရာႏွင့္တကြ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေျခေတာ္စုံ၌ ဦးခုိက္ရွိခုိးၾက၏။ အရွင္သာရိပုတၱရာ ျမတ္စြာဘုရား ယေန႔ ခပ္သိမ္းေသာ လူနတ္ျဗဟၼာတုိ႔သည္ အတုမရွိေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ အသေရေတာ္ကုိ ဖူးျမင္ၾကရ၍ လြန္စြာ ျမတ္နုိးၾကကုန္လ်က္ ဘုရားဆုကုိ ေတာင့္တၾကကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အရွင္သာရိပုတၱရာအား ခ်စ္သား ကိေလသာမီးတုိ႔၏ ျငိမ္းရာ ေအးျမသည့္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာ၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ၾကကုန္ေသာ သဗၺညဳတဘုရားရွင္တုိ႕အား ျဗဟၼာနတ္လူအေပါင္းတုိ႕က ဤသုိ႕ ခ်စ္ျမတ္နုိးၾကကုန္သည္သာတည္းဟု ေမးကာ ေျဖကာျဖင့္ တရားေတာ္ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ထုိတရားကုိနာၾကားၾကရ၍ အရွင္သာရိပုတၱရာ၏ တပည့္ငါးရာသည္ ရဟႏၱာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ထုိေန႔သည္ကား သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေပတည္း။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေန႕ကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ တာဝတိ`ံသာနတ္ျပည္၌ မယ္ေတာ္ သႏၱဳႆိတနတ္သားအမွဴးရွိေသာ နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းအား အဘိဓမၼာတရားေဟာၾကားေတာ္မူျပီးခဲ့ေန႔၊ အရွင္သာရိပုတၱရာအား အဘိဓမၼတရား အက်ဥ္းေဟာေတာ္မူျပီးခဲ့သည့္ေန႔၊ အရွင္သာရိပုတၱရာမွ တပည့္ရဟန္းငါးရာအား မက်ဥ္းမက်ယ္ အဘိဓမၼာတရားကုိ ေဟာေတာ္မူျပီးခဲ့သည့္ေန႔၊ အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ ေဟာေတာ္မူျပီးေနာက္ တာဝတိ`ံသာ နတ္ျပည္မွ သကၤႆနဂုိရ္ျပည္သုိ႔ ဆင္းသက္ေတာ္မူခဲ့သည့္ေန႔၊ ဝါဆုိဝါကပ္ေတာ္မူၾကေသာ သံဃာေတာ္မ်ား အျပစ္ရွိက အခ်င္းခ်င္း ေျပာၾကားၾကရေသာ ပဝါရဏာေန႔၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သကၤႆနဂုိရ္ျပည္သုိ႔ ဆင္းသက္ေတာ္မူရာအခါ၌ ၾကိဳဆုိပူေဇာ္ၾကေသာ နတ္ျဗဟၼာႏွင့္လူအေပါင္းတုိ႔ဘုရားဆုပန္ၾကေသာေန႔ မ်ားသည္ သီတင္းက်ြတ္လျပည့္ေန႔ျဖစ္ျခင္း စသည္ျဖင့္ ေန႔ထူး ေန႔ျမတ္ေပါင္းမ်ားစြာမွ ေရွးဘုရားရွင္တုိ႔၏ ထုံးအတုိင္း မယ္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ သႏၱဳႆိတနတ္သားအား ေက်းဇူးဆပ္ေသာအားျဖင့္ အဘိဓမၼာေဒသနာေတာ္ကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူျပီးသည့္ေန႔ကုိ အဘဝိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔ဟု မွတ္တမ္းတင္ေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။

အရွင္ဝိမလဝံသ(နာလႏၵာတကၠသုိလ္)

ႏႈတ္ေစာင့္ထိန္းျခင္း

သူတပါး၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္အပ္သည္ကို
ႏႈတ္ေစာင့္ထိန္းျခင္းဟူသည္
မိတ္ေဆြေကာင္းတို႔၏ စိတ္ေက်နပ္ဖြယ္
ၾကည္ႏူးေမြ႕ေလ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့
အျပဳအမူဘဲျဖစ္တယ္....။

တကယ္ေတာ့...
မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ
ေငြေၾကးအကူအညီေပးမွ
ေခၚတာမဟုတ္ပါဘူး။

သူတပါးက ယံုၾကည္လို႔
လ်ိဳ႕ဝွက္အပ္သည္ကို
ဖြင့္ေျပာတိုင္ပင္လာတဲ့အခါ
ေကာင္းမြန္တဲ့ အၾကံေပးျခင္းအျပင္
မိမိ၏ႏႉတ္ကို ေစာင့္ထိန္းျခင္းဟာ
မိတ္ေဆြေကာင္းတို႔၏ လုပ္သင့္ေသာ
လုပ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္.....။

လူတေယာက္၏တန္ဖိုး ဆိုတာဟာ
ထိုသူ၏လုပ္ရပ္ျဖစ္တယ္....။

ထို႔အတူ...
ေလာကမွာ လူယံုၾကည္လြန္းရင္လည္း
ေနာက္ေက်ာဓါးထိုးခံၿပီး ဒုကၡေရာက္တဲ့
အျဖစ္ေတြလည္းရွိတတ္ပါတယ္....။

မယံုၾကည္အပ္ေသာသူ..
ႏႈတ္မေစာင့္စည္းႏိုင္ေသာသူမ်ား
မျဖစ္ေအာင္ မိမိ၏ ႏႉတ္ကို ေစာင့္ထိန္းပါ....။

အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္က
သင္စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္....
ဘယ္သူ႔ကိုမွ လ်ိဳ႕ဝွက္အပ္သည္မ်ားကို
မေျပာပါနဲ႔ ....။

ဘယ္သူ႔ကိုမွ ယံုၾကည္လို႔မရတတ္လို႔ပါ....။

လူေတြကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ ကိုယ့္လို
စိတ္ထား ရွိတယ္လို႔ မေအာက္ေမ့ပါနဲ႔ ....။

တခါတရံ ကိုယ္လိုစိတ္ထားဘဲမွတ္ၿပီး
ကိုယ့္စိတ္နဲ႔နွိူင္းၿပီးေတြးထားတဲ့
အရာေတြဟာ မထင္မွတ္ထားဘဲ
တက္တက္စင္ လြဲေနတတ္လို႔ပါ....။

စိတ္ဆိုတာဟာ
မ်က္စိနဲ႔ ျမင္ရတဲ့အရာ
မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို
သင့္လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္သူမ်ားကို
မေျပာမိခင္ အခ်ိန္တိုင္း ေရရြတ္ေပးပါ ...။
စိတ္ခ်မ္းသာပါလိမ့္မယ္ ....။

စာနာမႉ နားလည္မႉရွိတဲ့
မိတ္ေဆြေတြနဲ႔သာ ေတြ႕ၾကံဳၾကပါေစရွင္....။

~Nannan Oo

(From Dr Shwe Tun's post)

အသက္ရွိလို သေဘာထားပါ

“မင္းတို႔တစ္ေတြ ဘုရားကို ၾကည္ညိဳတဲ့အခါ  အသက္ထင္ရွားရွိတဲ့ဘုရားကို ေရာက္ေအာင္ လွမ္းၿပီး အာ႐ံုယူပါ။ ႐ုပ္တုေတာ္ ဆင္းတုေတာ္ေလာက္တြင္ ရပ္မေနပါႏွင့္၊ ႐ုပ္တုေတာ္ ဆင္းတုေတာ္ကိုလည္း အသက္ရွိတဲ့ ဘုရားလို သေဘာထားပါ၊ ႐ိုေသပါ၊ ေလးစားပါ၊ ဘုရားကို ဆြမ္းလွဴ ၊ ေရကပ္၊ ပန္းကပ္
လုပ္လိုတဲ့အခါမွာလဲ အသက္ရွိတဲ့ဘုရားအား လွဴသလို သေဘာထားပါ။”

“တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ေတြ႕ရတတ္တယ္။ ဘုရားခန္းက က်ဥ္းက်ဥ္း, ၾကည္ညိဳတယ္ဆိုၿပီး ပန္းေတြတင္ထားလိုက္ၾကတာ။ ဘုရားေရွ႕မွာ ပန္းအိုးႀကီးေတြႏွင့္ေဝလို႔ ၊ ဘုရားမ်က္ႏွာေတာ္ကိုေတာင္ ကြယ္ေနတယ္။ ဆီမီးတိုင္ေတြ ထြန္းထားတာကလဲ အနံ႔ေတြက
ေညႇာ္လို႔ နံလို႔, ႐ုပ္တုေတာ္မို႔သာေပါ့၊ မမိန္႔တာ။ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားသာဆိုရင္ “မင္းတို႔ဟာေတြ ငါသြားလို႔ လာလို႔ မရေအာင္ေတာင္
ပန္းေတြကလဲ ငါ့ေရွ႕မွာ ႐ွဳပ္ေနတာပဲ၊ မီးခိုးနံ႔ေတြကလဲ  ေညႇာ္လိုက္တာ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူမွာ။”

“ဒီေတာ့ ပန္းကပ္တယ္ဆိုရင္ ေရွ႕တည့္တည့္ႀကီးမွာ ဘယ္ေကာင္းမလဲ၊ ဘုရားႏွင့္ ခပ္ေစာင္းေစာင္းေနရာ အနိမ့္စားပြဲေပၚမွာ တင္သင့္တာေပါ့၊ ပန္းကိုျပင္တဲ့အခါမွာလဲ တခ်ိဳ႕သူေတြက
လွတဲ့အပြင့္အခိုင္ေတြကို ဘုရားဘက္မွာ မထားတတ္ၾကဘူး။
ဧည့္သည္ေတြလာရင္ တန္းၿပီးျမင္ႏိုင္တဲ့ မိမိတို႔ရဲ႕ ေရွ႕မ်က္ႏွာစာဘက္မွာ ထားတတ္ၾကတယ္၊ မွားတာေပါ့။
ဘုရားလွဴတာမဟုတ္လား၊ ဘုရားဘက္မွာ ထားရမွာေပါ့။”

“ဆြမ္းကို ကပ္တဲ့အခါမွာလဲ အသက္ရွိလို သေဘာထားၿပီး၊ တစ္ပါးစာ ဝေလာက္ေအာင္ေတာ့ ကပ္လွဴပါ။ အခုကပ္ၾကတာက နတ္တင္သလို နည္းနည္းကေလး၊ ဟင္းခြက္မစံုခ်င္ေနပါေစ၊ ရွိသမွ်ႏွင့္ တစ္ပါးစာ
ဝေလာက္ေအာင္ေတာ့ ကပ္ပါ၊ ဆြမ္းေတြ ဟင္းေတြ မ်ားလြန္းလို႔ လက္မလႊတ္ႏိုင္ရင္ ေနာက္ေတာ့ စြန္႔ၿပီး စားေပါ့၊ စားေကာင္းပါတယ္။
ဉာဏ္မထိုင္းပါဘူး၊ ဉာဏ္ေကာင္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္ႀကီးရဲ႕ အႂကြင္းအက်န္စားတာပဲ။ ဉာဏ္ဓာတ္ေတြ ကူးလာဖို႔ေတာင္ ရွိပါတယ္၊
ဘုရားေဝယ်ဝစၥ လုပ္ၿပီးေတာ့ စားေပါ့။”

“ေတာရကိုယ္ေတာ္ႀကီးေတြ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ဆြမ္းခံျပန္လာ၊ သပိတ္အတိုင္း ဘုရားကို လွဴလိုက္တာပဲ။ ေနာက္မွစြန္႔ၿပီး စားၾကတာ။”

-【မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး အရွင္ဇနကာဘိဝံသ】
(စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - zahan mon)
Young Buddhist's Association's Facebook Wall