၀ဋ္

ဓာန အမည္ရွိေသာ မေထရ္ သည္ ရွင္ရဟန္းျပဳေသာေန့မွစ၍
ေနာက္ပါး၌ မိန္းမ တစ္ဦးသည္ထင္ရွားစြာ ရွိေနတတ္၏။ ထို႕ေၾကာင့္
ထိုမေထရ္အား ေကာ႑ဓာန မေထရ္ဟု မွည့္ေခၚၾက၏။
(ေကာ႑+ဓာန = လူစတံုးေသာ+ဓာန မေထရ္ဟူလို)

ရဟန္းတို ့သည္ မေထရ္ အား ထိုအျခင္းအရာျဖင့္သြားလာသည္ကို ျမင္ရလွ်င္ အနာထပိဏ္ သူေ႒းၾကီးအား ေက်ာင္းမွ ထိုမေထရ္အားႏွင္ထုတ္ေစ၏။ သီလမရွိေသာ ရဟန္းေၾကာင့္ ၾကြင္းေသာ ရဟန္းတို ့ကိုအေက်ာ္အေစာ မဲ့ေစသည္ဟုဆို၏။ သူေ႒းၾကီးက ဘုရားရွင္ သိေတာ္မူပါလိမ့္မည္ ဟုေလွ်ာက္ထား၏။ တဖန္ ရဟန္းတို ့သည္ ၀ိသာခါ အား ေျပာၾကားၾကကုန္၏။ ၀ိသာခါလည္း ထိုရဟန္းတို ့အား ေရွးအတူသာ စကားတံု႕ေပးေလ၏။

ရဟန္းတို ့သည္ အနာထပိဏ္ႏွင့္ ၀ိသာခါတို ့ကို ေျပာမရသျဖင့္
ေကာသလ မင္းၾကီးအား ေျပာၾကားၾကကုန္၏။ ေကာသလမင္းၾကီးသည္ ညခ်မ္းအခ်ိန္ခါ၌ မေထရ္ေနေသာ ေက်ာင္းတိုက္သို ့ ေယာက္်ားမ်ားကို ၀န္းရံေစလွ်က္ မေထရ္အား ဖမ္းယူရန္ အတြက္ေရွးရႈ၏။
မေထရ္သည္ လူသံမ်ားကိုၾကားရလွ်င္ ေက်ာင္းမွထြက္၍ ေက်ာင္းဦး၌ ရပ္ေန၏။ မေထရ္၏ ေနာက္ပါး၌ တည္ေသာ ထိုမိန္းမကို ေကာသလမင္းၾကီးသည္ ျမင္ရ၏။ မေထရ္သည္ ေကာသလမင္းၾကီးလာသည္ကို သိသျဖင့္ ေက်ာင္းေပၚတက္လ်က္ေန၏။

ေကာသလမင္းၾကီးသည္ မေထရ္ကို ရွိမခိုး ထိုမိန္းမကိုလည္းမျမင္။
မင္းၾကီးသည္ တံခါးအၾကား၌၎။ ေညာင္ေစာင္း၌၎။ မျမင္ရ၍
မေထရ္အား ေမးေလွ်ာက္၏။ မေထရ္က ငါမျမင္ ဟုဆိုလ်င္ မင္းၾကီးသည္ အလံုးစံုေသာအရပ္မွ ၾကည့္ရႈျပန္ေသာ္လည္း မျမင္ရေသာေၾကာင့္ ထိုမိန္းမသည္ အတုအပ ရုပ္သာလွ်င္ျဖစ္သည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လွ်က္ မေထရ္ကို ဤသို့ေလွ်ာက္၏။ ဤသို့ အရွင္ဘုရားေနာက္မွ အညစ္အေၾကးလိုက္ေနသည္ရွိေသာ္ တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ ဆြမ္းလႈဒါန္းမည္ မဟုတ္။ အျမဲမျပတ္ တပည့္ေတာ္၏ နန္းေတာ္သို့ ၀င္ေတာ္မူပါဘုရား။ ပစၥည္းေလးပါးတို ့ျဖင့္ လုပ္ေကၽြးပါမည္ဘုရားဟု မေထရ္အား ပင့္ဖိတ္ေလွ်ာက္ထား၏။

ရဟန္းတို ့သည္ မင္းၾကီးက မေထရ္အားေမာင္းထုတ္ျခင္းမျပဳပဲ ပစၥည္းေလးပါးတို႕ျဖင့္ ဖိတ္ၾကားသည္ကိုကဲ့ရဲ႕ၾကကုန္လွ်က္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ေလွ်ာက္ထားၾကကုန္၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မေထရ္အား ေခၚေတာ္မူေစ၍ အေၾကာင္းစံုကို သိသည္ရွိေသာ္ မေထရ္၏ ေရွးက ျပဳဖူးေသာ မေကာင္းမႈကံေၾကာင့္ျဖစ္သည္ကို ရဟန္းတို ့အား မိန္ ့ေတာ္မူေလသည္။

ကႆပ ဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္အခါက အလြန္တရာ ညီညြတ္ၾကေသာ ရဟန္း ႏွစ္ပါးသည္ရွိ၏။ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္မွ နတ္သားတစ္ေယာက္သည္ ရဟန္းတို့ကို ကြဲျပားေစျခင္းငွာ ၾကံစည္ျပီးလွ်င္……
ဥပုပ္ျပဳရန္အတြက္ ခရီးအတူထြက္လာၾကကုန္ေသာ ရဟန္း ႏွစ္ပါးတြင္
တစ္ပါးေသာရဟန္းသည္ ခရီးတစ္ေထာက္၌ ကိုယ္လက္သုတ္သင္ရန္ ခ်ံုဳတစ္ခုတြင္းသို ့ ၀င္၏။ ျပန္ထြက္လာေသာအခါ မိန္းမအသြင္ဖန္ဆင္းထားေသာနတ္သားသည္ ဆံပင္တိုကို၎။ ထမီကို၎။ ေဖးေဖးမမ ျပဳျပင္လွ်က္ မေထရ္၏ ေနာက္မွ ထြက္လာ၏။ ကိုယ္လက္သုတ္သင္ေသာ ရဟန္းသည္ ထိုမိန္းမကို မျမင္။ ဆိုင္းငံလ်က္ ေစာင့္ေနေသာ ရဟန္းသည္ ထိုမိန္းမကိုျမင္၍ “..ငါ့ရွင္…သင္၏ သီလသည္ ပ်က္ခဲ့ျပီ ..” ဟု ဆိုေလ၏ “..ငါ့အား ဤ သို ့သေဘာရွိေသာ သီလပ်က္ျခင္းဟူသည္ မရွိရပါတကား..” ဟုဆိုေသာ္လည္း ဆိုင္းငံေသာရဟန္းသည္ မယံုၾကည္ေသာေၾကာင့္ တျခားစီ တစ္ကြဲစီ ဖဲသြားေလ၏။

ေနာက္မွ ထိုနတ္သားသည္ ငါျပဳေသာအမႈသည္ ၀န္ေလးလွ၏တကားဟု ၾကံစည္၍ ဆိုင္းငံေသာ ရဟန္းအား တပည့္ေတာ္သည္ကား စူးစမ္းျခင္း၏သေဘာျဖင့္ ဤအမႈကိုျပဳမိပါသည္ဟု ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ေလ၏။ ထိုနတ္သားသည္ အသက္ကုန္ဆံုးေသာအခါ အ၀ီိစိ ငရဲ၌ ျဖစ္ရရွာ၍ ႏွစ္ဆူေသာ ဘုရားရွင္တို ့၏ အၾကားကာလပတ္လံုး ထိုအ၀ီစိ၌ က်က္ျပီးမွ ဤ ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္မူေသာအခါ သာ၀တၳိျပည္တြင္ လူျဖစ္၍ ရဟန္း ပဥၨင္း အျဖစ္ကို ရေလ၏။

ဤ မေကာင္းမႈကံကို အမွီျပဳ၍ ဤ ေဖာက္ျပန္ေသာအျခင္းအရာသို႕
ေရာက္ရ၏။ ဟု ဆံုးမေတာ္မူလွ်က္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ဂါထာ တစ္ပုဒ္ကို မိန္ ့ေတာ္မူ၏။

ေဒသနာေတာ္ အဆံုး၌ မ်ားစြာေသာသူတို ့သည္ ေသာတာပတၱိဖိုလ္
စသည္သို ့ေရာက္ၾကကုန္၏။ ေကာ႑ဓာန မေထရ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား ေပးသနားေတာ္မူေသာ အဆံုးအမ ၾသ၀ါဒ၌တည္၍ ရဟႏ ၱာ အျဖစ္သို ့ ေရာက္ေတာ္မူေလ၏။ မၾကာျမင့္မီ ေကာင္းကင္သို ့ပ်ံတက္၍ ေရွးဦးစြာ စာေရးတံကို ခံယူေလ၏။

ေရွးဦးစြာ စာေရးတံ ယူသူတို့တြင္ အေတာ္ဆံုးဟု ဘုရားရွင္က ဧတဒဂ္ ေပးေတာ္မူ၏။

က်မ္းကိုး။ ။ အရွင္ဓမၼသာမီဘိ၀ံသ စီရင္ေတာ္မူေသာ ပံုေတာ္စံု ဓမၼပဒ ၀တၳဳေတာ္ၾကီး။

စေနာက္ ရည္မွန္
စိတ္အားသန္၍
ျပဳမႈ ကိစၥ မမ်ားလွလည္း
အပၸါယ္ ငရဲ မလြဲမေသြ
ေရာက္ျမဲသာတည့္။
၀ဋ္ေၾကြးတံု႕တင္ရွိပါလွ်င္လည္း
မဂ္ ႏွင့္ေခ်ဖ်က္
နိဗၺာန္ တက္က
သံသရာ၀ဋ္
လြတ္ ရမည္ မလြဲ။

credit - တတိယေျမာက္သမီးေတာ္