ထူးေသာဗုဒၶႏွင့္ ထူးေသာသာဝက

ပိပၸလိမေထရ္သည္ ဘဒၵကာပိလာနီႏွင့္လမ္းခြဲ၍ တစ္ပါးတည္း ၾကြလွမ္းခဲ့၏။ႏွစ္ဦးသား လမ္းခြဲစဥ္က မဟာပထဝီ၏ ပဲ့တင္ထပ္မွ် ျမည္ဟီးကာ တုန္လႈပ္ျခင္းေၾကာင့္ ရွဥ့္နက္တို႔ အား အစာေကြ်းရာ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္းတိုက္၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူေသာ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ယင္း၏အေၾကာင္းကို သိရွိရန္ ဆင္ျခင္ေတာ္မူ၏။
မေရတြက္ႏိုင္ေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔ကို စြန္႔ပစ္၍ ကိုယ္ေတာ္၏သာသနာေတာ္ထဲ ဝင္ေရာက္လာသူ ထိုပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးအား ခ်ီးေျမႇာက္မည္ဟူေသာရည္ရြယ္ခ်က္ ျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ သပိတ္ သကၤန္းကိုယူေဆာင္ကာ တစ္ပါးတည္း ျြကေတာ္မူေလ၏။

သံုးဂါဝုတ္မွ် ခရီးတိုင္ေအာင္ ၾကြ၍ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ ႏွင့္ နာလႏၵၿမိဳ႕၏အၾကား ပင္စည္ႏွင့္ခက္မရင္းတို႔ ေျမ သို႔ ျဖာက်ေအာင္ ေပါက္ေရာက္ေနသည့္ ျမစ္ပြား ျမစ္ေထာက္မ်ားစြာရွိေသာ ပေညာင္ပင္အရင္း၌ ထက္ဝယ္ ဖြဲ႕ေခြေနေတာ္မူ၍ ပိပၸလိမေထရ္အား ဆီးႀကိဳေတာ္မူ၏။
ပိပၸလိမေထရ္အား ဆီးႀကိဳရာ၌ မထင္မရွားရဟန္းတစ္ပါးအသြင္ မဟုတ္ဘဲ ေရွ႕ေနာက္ ထက္ေအာက္ ဝဲယာသို႔ အေတာင္ (၈၀) တိုင္ေအာင္ အဆက္မျပတ္ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ေသာ ေရာင္ျခည္တို႔ျဖင့္ ဗုဒၶအသြင္ကို ထင္ရွားစြာ ေဆာင္ေတာ္မူ၏။

ထိုသို႔ေျခာက္ျဖာေသာေရာင္ျခည္တို႔ျဖင့္ ထက္ဝယ္ ဖြဲ႕ေခြ ေနေတာ္မူေသာ ျမတ္ဗုဒၶအား ျမင္ေသာ ပိပၸလိ မေထရ္သည္ ‘ဤအရွင္ကား သံုးေလာက၌ အတုမရွိ ေသာဗုဒၶပင္ ျဖစ္တန္ရာ၏။ ငါကား ဤဗုဒၶကို ရည္မွန္း ၍သာ ရဟန္းျပဳခဲ့ေပ၏။ ငါသည္ ဆရာျဖစ္ေသာဗုဒၶ ကိုသာလွ်င္ ဖူးျမင္ရာ၏။ ဗုဒၶမွတစ္ပါး ငါ၏ဆရာသည္ အျခားသူ တစ္စံုတစ္ေယာက္မွ်ပင္ မျဖစ္ႏိုင္။ ငါသည္ မွန္ကန္ေသာအက်င့္ကို က်င့္ႀကံခဲ့၍သာ သုဂတ မည္ ေသာ ဗုဒၶကို ဖူးေတြ႕ရ၏။ ဗုဒၶမွတစ္ပါး အျခားေသာ တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ ငါ၏သုဂတမျဖစ္ႏိုင္။ ငါသည္ မေဖာက္မျပန္ ကိုယ္တိုင္ သစၥာတရားကိုသိျမင္ေတာ္မူ ေသာ သမၼာသမၺဳဒၶမည္ေသာ ဗုဒၶကိုဖူးေတြ႕ရ၏။ ဗုဒၶမွတစ္ပါး အျခားေသာ တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ ငါ၏ သမၼာသမၺဳဒၶမျဖစ္ႏိုင္’ဟုဆို၍ ျမတ္ဗုဒၶထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ ေလ၏။
ဤသို႔ ျမတ္ဗုဒၶအေပၚ၌ ယံုမွားသံသယ မျဖစ္ဘဲ စိတ္ခ်ယံုၾကည္စြာ ရႊင္ၾကည္ေသာႏွလံုးျဖင့္ ျမင္ရာအရပ္ မွပင္ ႐ိုက်ိဳးေသာကိုယ္ကာယျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ကာ -

‘သတၳာေမ ဘေႏၱ ဘဂဝါ၊ သာဝေကာ ဟမသၼႎ - ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ အရွင္ ျမတ္ဘုရားသည္ တပည့္ေတာ္၏ဆရာ ျဖစ္ေတာ္မူပါ။ တပည့္ေတာ္သည္ အရွင္ျမတ္ဘုရား၏တပည့္ျဖစ္ပါအံ့’ ဟု သံုးႀကိမ္ သံုးခါ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ေလ၏။
ျမတ္ဗုဒၶသည္ ငယ္မည္အားျဖင့္ ပိပၸလိဟုထင္ရွား သိေသာ္လည္း မ်ိဳး႐ိုးဂုဏ္ကို ေပၚလြင္စိမ့္ေသာငွာ ‘ခ်စ္သားကႆပ’ဟု ေခၚေတာ္မူ၏။

“ခ်စ္သားကႆပ၊ ခ်စ္သားေလာက္ ျမင့္ျမတ္စင္ၾကယ္ေသာစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ျပည့္စံုသူ တပည့္တစ္ဦးကို တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ ဆရာတစ္ဦးသည္ သိစရာ အားလံုးတို႔ကို မသိျမင္ပါဘဲ ငါသိျမင္ၿပီး၏ဟု ေျပာဆို ကာ ခ်စ္သား၏႐ိုေသေလးစားမႈကို ခံယူကာ သာယာ ျငားအံ့။ ထိုသူ၏ဦးေခါင္းသည္ လည္မွပ်က္က်၍ ခုနစ္စိတ္ေသာ္လည္း ကြဲရာ၏။
ဤအတူ ငါဘုရား၌ျပဳေသာ ႐ိုေသေလးစားမႈကို မဟာပထဝီအား ျပဳမိျငားအံ့။ထိုမဟာပထဝီသည္လည္း ခ်စ္သား၏႐ိုေသေလးစားမႈကို ခံယူႏိုင္စြမ္းမရွိ။ ပထဝီ သည္ မတည္ၿမဲႏိုင္ေပ။ ယူဇနာေပါင္း ႏွစ္သိန္း ေလးေသာင္း ေျမအထုသည္ ေထာင္းေထာင္းကြဲအက္၍ အမႈန္႔မႈန္႔အညက္ညက္ ၿပိဳပ်က္ရာ၏။
သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာအရာ၌ တုႏိႈင္း၍ မရေသာ ငါဘုရားအားသာလွ်င္ သင္ခ်စ္သား၏႐ိုေသမႈကို ခံယူ ျခင္းျဖင့္ အႏၱရာယ္မျဖစ္ႏိုင္။ ငါဘုရားသည္ကား သိျမင္ စရာဟူသမွ်ကို သိျမင္ၿပီးျဖစ္သည္။

ခ်စ္သား ကႆပ၊ထိုင္ေပေလာ့။ သင့္အား ငါ ဘုရား၏အေမြကို ေပးအံ့။ သင္သည္ ငါဘုရား၏ဝါဒ ကိုလိုက္နာျပဳက်င့္ပါေလာ့။ ေထရနဝမဇိၩမ(ရဟန္းငယ္၊ ရဟန္းလတ္၊ရဟန္းႀကီး)ျဖစ္ေသာ ရဟန္းဟူသမွ်တို႔၌ တည္သည့္ ထုထည္ႀကီးမား ျမင့္ျမတ္လွေသာ အရွက္ အေၾကာက္ဟူေသာ ဟိရီဩတၲပၸ ေလာကပါလတရား ႏွစ္ပါးကို တည္ေစမည္။ ျပဳက်င့္ရမည္။
ကုသိုလ္ႏွင့္စပ္ေသာ တရားဟူသမွ်ကို နာၾကားရ မည္။ ထိုကုသိုလ္ အကုသိုလ္ကို လိုလားေသာအားျဖင့္ ဤတရားသည္ကား ငါ၏ဥစၥာအက်ိဳးသာတည္း။ စိတ္ ၌ သြင္းထား၍ အနည္းငယ္မွ် ျပင္ပသို႔ မထြက္ေစဘဲ ေကာင္းစြာ အထပ္ထပ္ေဆာင္ေသာစိတ္ျဖင့္ ငါဘုရား ေဟာၾကားေသာတရားကို အာ႐ံုစူးစိုက္၍ နာယူေလာ့။
အသုဘ၊ အာနာပါနတို႔၌ ပထမဈာန္အလိုအား ျဖင့္ သုခႏွင့္ယွဥ္ေသာ ကာယဂတာသတိကို မစြန္႔အံ့ ဟု ျပဳက်င့္ရမည္။ ခ်စ္သားကႆပ ငါဘုရား၏ ဤ သံုးဝေသာ ဩဝါဒကို လိုက္နာက်င့္သံုးပါေလာ့”

ဤတြင္ ရွင္မဟာကႆပမေထရ္သည္ ျမတ္ဗုဒၶ ၏သံုးပါးေသာဩဝါဒကိုခံယူေတာ္မူ၍ ရွင္ရဟန္းအျဖစ္ ထေျမာက္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေပ၏။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ မေထရ္ ျမတ္အား သံုးပါးေသာဩဝါဒျဖင့္ ဆံုးမ၍ ရဟန္းအျဖစ္ ကို ေပးေတာ္မူၿပီးေသာ္ ပေညာင္ပင္အရင္းမွထြက္ခြာ ေတာ္မူ၏။ ယင္းသို႔ထြက္ခြာရာ၌ မေထရ္ျမတ္အား ပစၦာသမဏ(ေနာက္ပါရဟန္း)ျပဳ၍ ၾကြေတာ္မူ၏။
သံုးဂါဝုတ္မွ် ခရီးေရာက္ေသာအခါ တစ္ခုေသာ သစ္ပင္ရိပ္သို႔ဝင္၍ ေခတၲနားလိုသည့္ဟန္ကို ျပေတာ္ မူ၏။ မေထရ္ျမတ္လည္း မိမိပခံုးထက္၌ ပါလာေသာ အသျပာတစ္ေထာင္ထိုက္သည့္ ဒုကုဋ္သကၤန္းကို ေလး ေခါက္ျပဳ၍ ခင္းေပးေတာ္မူ၏။ မေထရ္ျမတ္ ခင္းေပး အပ္ေသာ ဒုကုဋ္သကၤန္းေပၚ၌ထိုင္ၿပီးေသာ္ လက္ေတာ္ ျဖင့္ သကၤန္းစြန္းကို သံုးသပ္၍ မိန္႔ေတာ္မူ၏။

“ခ်စ္သား ကႆပ၊ သင္၏ ဒုကုဋ္သကၤန္းသည္ ႏူးညံ့လွေပစြ”

မေထရ္ျမတ္လည္း ‘ျမတ္စြာဘုရားသည္ ငါ၏ ဒုကုဋ္သကၤန္း ႏူးညံ့ျခင္းကို ခ်ီးက်ဴးေတာ္မူ၏။ ဝတ္႐ံု ေတာ္မူလိုသည္ျဖစ္အံ့’ဟု ႀကံ၍

“ျမတ္စြာဘုရား၊ တပည့္ေတာ္၏ဒုကုဋ္သကၤန္းကို ဝတ္႐ံုေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္ထား၏။

“ခ်စ္သားကႆပ၊ ငါဘုရားအား လွဴဒါန္းလိုက္သည္ ရွိေသာ္ သင့္အတြက္ အဘယ္ဒုကုဋ္သကၤန္းကို ဝတ္႐ံုမည္နည္း”

“အရွင္ဘုရား၏သကၤန္းေတာ္ကို ရလွ်င္ ဝတ္႐ံုပါမည္”

ျမတ္ဗုဒၶသည္လည္း ကိုယ္ေတာ္၏ပခံုးထက္၌ ပါလာေသာ ဒုကုဋ္သကၤန္းကိုျပေတာ္မူလ်က္ -

“ခ်စ္သား၊ ငါဘုရား သံုးေဆာင္ဝတ္႐ံုထားသျဖင့္ ေဟာင္းႏြမ္းေနၿပီျဖစ္ေသာ ဤ ဒုကုဋ္သကၤန္းကို ဝတ္႐ံု ႏိုင္ပါမည္ေလာ။ ဤသကၤန္းသည္ ပုဏၰာမည္ေသာ ကြ်န္မ၏အေလာင္းကိုထုတ္၍စြန္႔ပစ္ထားရာ သုသာန္သို႔ ဝင္ေရာက္ကာ တစ္ျပည္မွ်ေလာက္ေသာ ပိုးေလာက္ ပိုးရြတို႔ကို ခါထုတ္၍ ျမတ္ေသာအရိယာတို႔၏ အက်င့္၌ တည္ကာ ပံ့သကူအျဖစ္ ေကာက္ယူခဲ့၏။ ဤသကၤန္း ကို ေကာက္ယူသည့္ေန႔၌ပင္ မဟာပထဝီေျမႀကီးသည္ ျမည္ဟီး တုန္လႈပ္ခဲ့ေပ၏။ ေကာင္းကင္ အာကာဝဠာ သည္လည္း မိုးထစ္ခ်ဳန္းသံျဖင့္ ဟိန္းဟိန္းညံခဲ့ေပ၏။ စၾကဝဠာတိုက္တစ္ေသာင္းမွ နတ္ျဗဟၼာတို႔သည္လည္း ေကာင္းခ်ီးဩဘာျပဳကာ သာဓုအႏုေမာဒနာ ေခၚဆိုခဲ့ ၾကေပ၏။
ငါဘုရား၏ သကၤန္းကို ခံယူေသာ ရဟန္းသည္ သာမညမွ် သီလ သမာဓိ ရွိ႐ံုႏွင့္ မထိုက္တန္။ ဇာတိ ပံသုကူလိက (ရဟန္းျပဳသည္မွစ၍ ပံ့သကူသကၤန္း ေဆာင္သူ)၊ ဇာတိအရညိက (ရဟန္းျပဳသည္မွ စ၍ ေတာ၌ေနသူ)၊ ဇာတိဧကာသနိက (ရဟန္း ျပဳသည္မွ စ၍ တစ္ေနရာတည္း၌ စားသံုးသူ)၊ ဇာတိသပဒါန စာရိက(ရဟန္းျပဳသည္မွစ၍ အိမ္စဥ္အတိုင္း ဆြမ္းခံ လွည့္လည္သူ)ဟူေသာဂုဏ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ရဟန္းသည္သာလွ်င္ ငါ၏သကၤန္းကို ခံယူထိုက္၏။ ခ်စ္သား၊ ငါ၏သကၤန္းႏွင့္ ထိုက္တန္ေအာင္ က်င့္ေဆာင္ ႏိုင္ပါမည္ေလာ”

“အရွင္ဘုရားမိန္႔ေတာ္မူသည့္အတိုင္း က်င့္ႀကံပါမည္”

ရွင္မဟာကႆပမေထရ္ကား အလြန္တရာမွ ျပဳ ႏိုင္ခဲလွစြာေသာအမႈကို မတြန္႔မရြံ႕ဘဲ ျမတ္ဗုဒၶအထံ၌ ကတိကဝတ္ျပဳဘိ၏။ဤအမႈ ဤအက်င့္သည္ သာမန္ ရဟန္းေတာ္မ်ားပင္ ျပဳႏိုင္က်င့္ႏိုင္ခဲလွ၏။ ဤမေထရ္ ျမတ္ကား ယင္းျပဳႏိုင္ခဲ က်င့္ႏိုင္ခဲလွသည့္အမႈကို ႀကီး ေလးေသာဝန္ေဆာင္မႈတစ္ရပ္ပင္ မထင္။ ဤသို႔ေသာ တာဝန္ကိုထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရန္အတြက္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ဒုကုဋ္ သကၤန္းကို ခံယူႏိုင္ရန္အတြက္ ကမၻာတစ္သိန္းပတ္လံုး က်င့္ႀကံခဲ့ရသည္ မဟုတ္ပါလား။
ပဒုမုတၲရျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္၌ ရွင္မဟာနိသဘမေထရ္ႀကီးကို အားက်၍ ဆုေတာင္းကာ ျဖည့္ က်င့္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ဝိပႆီျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္၌ ဧကသာဋကပုဏၰားဘဝတြင္ မိမိ၌ရွိေသာ ပုဆိုးတစ္ထည္ကို လွဴဒါန္းျခင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ မဟာဗႏၶဳလမင္းႀကီးမွ သူ႕အတြက္ ရည္ညႊန္း၍ ေပးေသာ အသျပာတစ္သိန္းထိုက္သည့္ ကမၺလာအား ဂႏၶကုဋီတိုက္အတြင္းဝယ္ တစ္ထည္ကို အခင္းျပဳ၊တစ္ထည္ကို ဗိတာန္မ်က္ႏွာက်က္ျပဳလ်က္ လွဴဒါန္းျခင္း၏ အက်ိဳး တို႔ေၾကာင့္ ဤဘဝ၌ ျမတ္ဗုဒၶေပးေသာ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ႏိုင္၍ ခ်ီးျမႇင့္ေသာ ဒုကုဋ္သကၤန္းကို ခံယူႏိုင္ ျခင္းျဖစ္ေပ၏။

ထိုသို႔ သံုးေလာက၌ အထြတ္အျမတ္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ျမတ္ဗုဒၶႏွင့္ တပည့္သာဝကႀကီးတို႔ သကၤန္းလဲလွယ္ျခင္းအမႈကိုျပဳရာ၌ မဟာပထဝီသည္ ပဲ့တင္ထပ္မွ် ျမည္ဟီးတုန္လႈပ္ျခင္းကို ျပဳေလျပန္၏။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ တပည့္သာဝကႀကီးႏွင့္ သကၤန္း းလဲလွယ္ျခင္းအမႈ၌ ေရွးဘုရားရွင္တို႔ပင္ မျပဳခဲ့ဖူးေသာ ျပဳမူျခင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ပါ၏။ ဤ မေထရ္ျမတ္ႀကီးသည္ကား ျမတ္ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္တိုင္ ဒုကုဋ္သကၤန္းကို ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္း ခံရသည္မွာ ထူးျခားျမင့္ျမတ္ေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္၏။

သွ်င္ေတဇမာလာ(နဂါးေပၚ)

Shared from ဓမၼစာေပမ်ား (FB)