ပ႒ာန္းတရားေတာ္နွင့္ ေရာင္ျခည္ေတာ္ေျခာက္သြယ္

ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးဟာ အင္မတန္က်ယ္ဝန္းလွတဲ႔ ပ႒ာန္းတရားေတာ္ႀကီးကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ေတာ္မူတယ္။
ထိုအခါ ခႏၶာကိုယ္ေတာ္က ေရာင္ျခည္ေတာ္ - ၆ သြယ္
ကြန္႔ျမဴးထြက္ေပၚလာတယ္။

ဘာျဖစ္လို႔ ခႏၶာကိုယ္က ေရာင္ျခည္ေတာ္ေတြ ထြက္ေပၚလာရသလဲဆိုရင္ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ ဥာဏ္ေတာ္ႀကီးက အင္မတန္ အစြမ္းထက္တယ္၊ သိခ်င္တာမွန္သမွ် ကို သိနိုင္စြမ္းရွိတယ္။ ပ႒ာန္းက်မ္းႀကီးကလည္း ထိုဥာဏ္ေတာ္ႀကီး က်က္စားလို႔ရေအာင္ အကန္႔အသတ္မရွိ က်ယ္ဝန္းတယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဥာဏ္ေတာ္ႀကီးသေလာက္ ပ႒ာန္းက်မ္းႀကီးက က်ယ္ဝန္းသည့္အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဥာဏ္ေတာ္ဟာ ပ႒ာန္းက်မ္းႀကီးမွာ အလြန္ေမြ႕ေလ်ာ္နွစ္ၿခိဳက္ၿပီး ပီတိစိတ္ေတြ တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚေစတယ္၊ ထိုပီတိစိတ္နဲ႔ ယွဥ္ေသာစိတိေတြဟာ
ရွင္ေတာ္ဘုရားရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာရွိတဲ႔ ေသြးေတာ္သားေတာ္
ေတြကို ျဖဴစင္ဝင္းလက္ေစတယ္။ ခႏၶာကိုယ္က ေရာင္ျခည္ေတြ တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ၿပီး ထြက္ေပၚလာတယ္။

ဆိုလိုတာကေတာ႔ " စိတၱဇအဆင္းေရာင္ " Mind- born color ေပါ႔ေနာ္၊ စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာတာ။ သာမာန္ပုဂၢိဳလ္ေတြမွာလည္း ရွိတတ္တယ္ေလ၊ ပီတိျဖစ္ေနတဲ႔အခ်ိန္ အသားအေရာင္နဲ႔ ေဒါသျဖစ္ေနတဲ႔
အခ်ိန္ အသားအေရာင္ မတူဘူး၊ အေရာင္တလက္လက္
မထြက္ေနေသာ္လည္းဘဲ ေဒါသျဖစ္ေနတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ အသားအေရာင္ဟာ အရူပ္ဆိုးၿပီး ပီတ္ိျဖစ္ေနဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ အသားအေရာင္ဟာ ဝင္းလက္ေနတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ စိတ္ေတာ္က်ေတာ႔ အလြန္သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္သည့္အတြက္ ခႏၶာကိုယ္မွာရွိတဲ႔ စိတၱဇရုပ္ေတြဟာ အလြန္ေတာက္ေျပာင္လာတယ္၊ စိတၱဇရုပ္ေတြရဲ႕ အစြမ္းေၾကာင့္ ကမၼဇရုပ္၊ ဥတုဇရုပ္ေတြဟာလည္း ေတာက္ေျပာင္လာတယ္၊ ခႏၶာကိုယ္မွာရွိတဲ႔ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြ အညစ္အေၾကး ကင္းတယ္၊ အေရာင္တလက္လက္ ဝင္းေျပာင္လာတယ္။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ခႏၶာကိုယ္ေတာ္က အသားေတာ္၊ အေသြးေတာ္ကစၿပီး သက္ဆိုင္ရာပင္ကိုယ္ရွိတဲ႔ အေရာင္ေတြက တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္လို႔
ေရာင္ျခည္ေတာ္ - ၆ သြယ္ဆိုတာ ျဖစ္လာတယ္။

ေရာင္ျခည္ေတာ္ ၆ - သြယ္ဆိုတာ " နီလ၊ ပီတ၊ ေလာဟိတ၊ ၾသဒါတ၊ မဥၨိ႒၊ ပဘႆရ " တဲ႔။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာရွိတဲ႔
အညိဳေရာင္အဆင္း ဆံပင္တို႔၊ မ်က္လံုးတို႔၊ မ်က္ခံုးေမႊးတို႔ စသည္ျဖင့္ အဲဒီမွာရွိတဲ႔ အနက္ေရာင္ အညိဳေရာင္ေတြက တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္လာၿပီး ညိဳေသာေရာင္ျခည္ေတာ္ေတြ ျဖစ္လာတယ္။

ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အသားအေရက ေရႊေရာင္လို ဝါဝင္းေနတဲ႔ အဆင္းရွိတယ္၊ ေရႊေရာင္တဖိတ္ဖိတ္ ေတာက္လာသည့္အတြက္ ဝါေသာေရာင္ျခည္ေတာ္၊ သြားေတာ္တို႔က ျဖဴေသာေရာက္ျခည္ေတာ္ေတြ
ထြက္လာတယ္၊ ေသြးေတာ္၊ ႏႈတ္ခမ္းေတာ္၊ လက္ဖဝါး ေျခဖဝါးေတာ္တို႔က နီေသာေရာင္ျခည္ေတာ္ေတြ ထြက္ေပၚလာတယ္။

" နီလ၊ ပီတ၊ ေလာဟိတ၊ ၾသဒါတ " ဆိုတဲ႔ ဒီအေရာင္ေတြမွာ တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု အနီနဲ႔အျဖဴ  ေရာစပ္လိုက္တဲ႔အခါ ပန္းေရာင္ျဖစ္လာတယ္၊ အဲဒါကိုပဲ ".မဥၨိ႒ " လို႔ ေခၚတယ္။ ေမာင္းေသာေရာင္ျခည္ေတာ္လို႔ ျမန္မာျပန္တဲ႔ ေရာင္ျခည္ေတာ္တစ္မ်ိဳး ထြက္လာတယ္၊ အဲဒီ ေရာင္ျခည္ေတာ္ ၅ - မ်ိဳး ေရာယွက္ထြက္လာတဲ႔အခါ " ပဘႆရ ".လို႔ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ ထြက္လာတယ္။

ဒီပ႒ာန္းတရားေတာ္ႀကီးကို ဆင္ျခင္လိုက္တဲ႔အခါမွ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဥာဏ္ေတာ္ဟာ အင္မတန္မွ စြမ္းရည္ေတြ ထက္ျမက္ေတာက္ပလာတယ္။ ပ႒ာန္းတရားေတာ္ႀကီးကလည္း " အနနၱယ " လို႔ ဆိုတဲ႔အတိုင္းပဲ မဆံုးနိုင္ေလာက္ေအာင္ က်ယ္ဝန္းတဲ႔ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ဥာဏ္က်က္စားခ်င္သေလာက္ က်က္စားလို႔ရတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ " သိစရာေတြ
အတိုင္းအတာရွိသေလာက္ သိတဲ႔ဥာဏ္ေတာ္ႀကီးကလည္း လိုက္ၿပီး သိေနတယ္တဲ႔ "။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ဥာဏ္ေတာ္ႀကီးဟာ ပ႒ာန္းက်မ္းႀကီးကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္လိုက္တဲ႔အခါမွာ ပ႒ာန္းက်မ္းႀကီးကလည္းက်ယ္၊ ဥာဏ္ေတာ္ႀကီးကလည္းႀကီး၊ အံဝင္ဂြင္က်ျဖစ္ၿပီး ပီတိေတြျဖစ္လာတယ္၊ ျဖစ္လာတဲ႔ ပီတိစိတ္စြမ္အားက ထုတ္လုပ္လိုက္တဲ႔ ရုပ္ဟာ အလြန္သန္႔ရွင္း
စင္ၾကယ္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္က တဖိတ္ဖိတ္နဲ႔ ေရာင္ျခည္ေတာ္ေတြ ထြက္လာတယ္လို႔ ဒီလိုဆိုတယ္။

ဆရာေတာ္ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ

ဆရာေတာ္ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ပ႒ာန္းျမတ္ေဒသနာ
တရားေတာ္မွ ေကာက္နုတ္ထားပါသည္။

Posted by Words of Buddha