ဘုရား တရာ သံဃာ ကို အရင္က ၾကည္ညိုတာထက္၊ ပိုထူးျခားလာမယ္။
ငါးပါးသီလကို လည္းအပ်က္မခံခ်င္စိတ္ ျပင္းထန္လာမယ္။
ငါေသရင္အပါယ္ေလးပါးမက်ဘူးလို ့ကိုယ္စိတ္ထဲ။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္မယ္။
ဒါဆိုငါေသာတာပန္အစစ္လို ့ မွတ္လိုက္ေတာ့ ။
ေသာတာပန္ထည္ျပီးမွ၊ ဘုရားစစ္၊ တရားစစ္၊ သံဃာစစ္ ကိုျမင္ႏိုင္တာ။ အထက္မဂ္ေတြအတြက္ျဖစ္ပ်က္ ကခ်ည္းျပန္စ။
ေသာတာပန္။ သကဒါဂါမ္ က ကာမ။ ရူပ၊ အရူပ မွာအိုစရာ နာစရာ ေသစရာ မီးေလာင္းစရာ၊ ဒုကၡသစၥာေတြ မပယ္ႏိုင္ေသးဘူး။
ကိေလသာၾကြင္းက်န္ေနေသးတယ္။ ငါးပါးအာရံု ကာမဂုဏ္ဆိုတာ သာယာတာက နည္းနည္းနဲ ့ ဒုကၡက မ်ားတယ္ဆိုတာကိုမသိေသးဘူး၊
တဏွာက သုဘ တင္ ့ တယ္တာကိုခင္ေလ ့ ရွိတယ္။ တဏွာကို သတ္ခ်င္ရင္ မတင္ ့ တယ္တာကို သိဖို ့ အေရးၾကီးတယ္။ ကိေလသာႏုေလမဂ္ကထက္မွရမယ္။
အနာဂါမ္က ကာမဂုဏ္အျပစ္ကိုေကာင္းေကာင္း သိျမင္လာလို ့၊လူ ့ ျပည္မွာရွိတဲ ့ အာရံုေတြကို ဘာမွမႏွစ္သက္ေတာ့ ဘူး။ ကာမ ဘံုေတာ့ ျပန္မလာေတာ့ ဘူး။
ရူပ၊ အရူပ မွာ သြားျပီးညိ ေနတယ္။ ရူပ၊ အရူပ မွာခင္တြယ္တဲ ့၊ ဒုကၡ သမုဒယကိုမသိဘဲျဖစ္ေနေသးတယ္။
ရဟႏၱာပင္ ျဖစ္ညားေသၚလည္း၊ ခႏၶာဒုကၡသစၥာေတြ ကရွိလ်က္နဲ ့၊ ကိုယ္သာနာေပမယ္ ့ စိတ္မနာေတာ ့ ဘူး။ ခႏၶာဒုကၡၾကီးမထမ္းခ်င္တာနဲ ့၊ ျဖစ္ပ်က္ရွဳျပီး၊
ဖိုလ္ညာဏ္နဲ ့နိဗၺာန္ကိုအာရံုျပဳေနရေသးတယ္။
ရဟႏၱာက၊ ေ၀ဒနာ၊တဏွာလံုး၀မကူးေတာ့ ဘူး။ ရဟႏၱာအစစ္က၊ ကိေလသာျဖတ္တဲ ့ ညာဏ္ကိုဆိုလိုတာ။
ဘုရားအစရွိတဲ ့ အရိယာ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားဟာ၊ သက္ရွိသက္မဲ ့ ျဖစ္တဲ ့ ပညာတ္ေတြ ကိုေခၚေ၀ၚ ေျပာဆို ေနၾကေပမယ္၊ စိတ္ကေတာ့
ပရမတ္မွန္းသိေနၾကတယ္။ သူတို ့ စိတ္မွာ ပညတ ္မျဖစ္၊ ပရမတ္သာျဖစ္ၾကတယ္။
ေ၀ဒနာ။(၃)မ်ိဳး။
ဒုကၡေ၀ဒနာ။ သုခေ၀ဒနာ။ ဥပကၡာေ၀ဒနာ။
ဒုကၡေ၀ဒနာ။
ေ၀ဒနာနဲ ့ ငါမေရာေစနဲ ့။ ေ၀ဒနာကသူ ့သေဘာနဲ ့ သူျဖစ္ပ်က္ေနတာကို၊ သူစိမ္းသေဘာနဲ ့ ၾကည္ ့ ပါ။
ခႏၶာထဲေ၀ဒနာျဖစ္တဲ ့ ေနရာေလးကို ဧည့္ သည္ေန၊ ေန ျပီး၊ ဧည့္ သည္ေသ၊ ေသတာေလးကိုပဲ ၾကည္ ့ ေနလိုက္ပါ။ ေ၀ဒနာ၊ ဘယ္လိုပင္ဆက္ေနပါေစ၊
ျဖစ္ပ်က္သေဘာနဲ ့ ေနတာပဲ။ က်ုဳပ္တို ့ က ေ၀ဒနာတခုနဲ ့ တခုၾကားညာဏ္ထိုးရမယ္။
ေ၀ဒနာကအပ်က္၊ ထိုးလိုက္တဲ ့ညာဏ္ကမဂ္။ ဒီလိုေ၀ဒနာအပ်က္နဲ ့၊ ေနာက္ကညာဏ္နဲ ့ ဆက္ဆက္ခ်ည္းသြားလို ့ ရွိရင္၊ အပ်က္ခ်ည္းပဲ ျမင္ေနျပီး၊
နာၾကင္ကိုက္ခဲ တဲ ့ ေ၀ဒနာကိုမျမင္ေတာ့ ဘူး။ ေ၀ဒနာေပၚစကသာ မိေအာင္ရွဳႏိုင္ရင္၊လည္းဒီေ၀ဒနာၾကီးကိုမလာေတာ့ ဘူး၊ နာတာအစဥ္သျဖင္ ့
နာေနတယ္ဆိုရင္၊ညာဏ္ကမထိုးထြင္းႏိုင္တဲ ့ အတြက္၊ ေဒါသကိေလသာၾကားခိုလိမ္ ့မယ္။ တကိုယ္လံုးနာေနရင္ ျပင္းထန္တဲ ့ ေနရာကိုျဖစ္ပ်က္ရွဳ၊
မခံသာလို ့ ျပင္ခ်င္ရင္၊ ရွဳမွတ္မွဳ ကိုမလွ ြတ္ပဲ၊ ျဖည္းျဖည္းေလးေနရာျပင္ႏိုင္ပါတယ္။ ေတြ ့ေနတဲ ့ သဘာ၀အမူအရာေလးေတြကိုေတာ့ ျပင္လိုက္တာနဲ ့
ေပ်ာက္မသြားေစနဲ ့။ေနရာမျပင္လွ်င္သာျပီးေကာင္းတယ္။ ျပင္လွ်င္သမာဓိေပ်ာက္မသြားသည္ ့ တိုင္၊ ဆုတ္ယုတ္သြားတတ္တယ္။
သုခေ၀ဒနာ။
ယားတာက ဒကၡေ၀ဒနာ၊ ယားတာေပ်ာက္သြားတာကသုခေ၀ဒနာ၊ ဒကၡေ၀ဒနာရွဳတတ္တာကၾကမ္းလို ့၊ သုခေ၀ဒနာရွဳတတ္တာကႏုလို ့။
ဘာေ၀ဒနာေပၚေပၚျဖစ္ပ်က္ရွဳရမယ္။ ဒုကၡေ၀ဒနာတခုထည္းရွာရွဳရင္ငါးပါးေမွာက္မယ္။ ကိုယ္ေပးမွာသုခေ၀ဒနာေပၚတယ္။ ကာယ၀ိညာဏ္ၽြ်န္းသိတဲ ့
၀ီထိကဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ မေနာဒြာယနဲ ့ လွမ္းသာယာလိုက္မွ၊ဟဒယ၀တၳဳေပၚမွာ ေဇာခုႏွစ္ၾကိမ္နဲ ့ တဏွာျဖစ္တာ။ ေ၀ဒနာေပၚလည္းေပၚသြားတယ္။
ဒီကေနရွိေသးလားမရွိေသးလားေတြးလံုးသာထုတ္ပါ။ ေတြးလံုးထုတ္သည္ႏွင့္ တျပိင္နက္ေတြးတဲ ့ စိတ္ေပၚရင္၊ အရင္ျဖစ္တဲ ့ စိတ္ဟာ၊ ရွိကိုမရွိဘူး။
စိတ္ထဲ ခ်မ္းသာတာေလးေပၚလာရင္၊ ဇိမ္ခံမေနနဲ ့၊ ျဖစ္ပ်က္ရွဳလိုင္ပါ။ ခ်မ္းသာတာခ်မ္းသာသက္ရွည္ေနတယ္ဆိုရင္၊ တဏွာၾကားခိုျပီလို ့ မွတ္ပါ။
ေ၀ဒနာျဖစ္တာကိုခံစားရတာေကာင္းလိုက္တာဆိုတာ တဏွာနဲ ့ သိတာ။
အိပ္ခန္းထဲ မွာတေယက္ထဲ ၊ ကိုယ္ ့ စိတ္ကူးေလးနဲ ့ ကိုယ္ေပ်ာ္ေနတာဟာ၊တဏွာနဲ ့ ကိုးဗ်။
ေငြေလးမွန္မွန္၀င္ေနတဲ ့ ပုဂၢိဳလ္ မ်က္ႏွာ ျပံဳးေနတာဟာ ၊ တဏွာနဲ ့ အေဖၚလုပ္ေနတာ။
ဥပကၡာ ေ၀ဒနာဒ
ေ၀ဒနာမွာညာဏ္ရွိတဲ ့ သူေတြ ကေတာ့၊ မရွိတာပဲေတြ ့ ေနတာပဲ။ မ်က္စိ၊ နား။ ႏွစ္ေခါင္း။ လ်ာ။ မွာျမင္ကာမွ်မတၱ၊ နံကာမွ်မတၱ၊ စားကာမွ်မတၱ။
အေကာင္းအဆိုး၊ မေရြးခင္၊ ဥပကၡာေ၀ဒနာ၊ စိတ္ထဲ မွာအာရံုျပဳကာမွ်မတၱ၊ ဥပကၡာေ၀ဒနာ၊
ေ၀ဒနာခ်ဳပ္ေအာင္ရွဳႏိုင္ရင္၀မ္းထဲ မွာေအးျငိမ္းရမယ္။ ရွဳလို ့ ေ၀ဒနာခ်ဳပ္သြားတာက နိဗၺာန္။ ေအးျငိမ္းသြားတာက ကိေလသာသိမ္းတာပဲ။ ေသခါနီးရွဳလို
့ေ၀ဒနာဒုကၡ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြာ ရင္လည္း၊ ခႏၶာသိမ္းနိဗၺာန္ကိုုေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။
(မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကိးတရားမ်ားမွ ေကာက္ႏွုတ္တင္ျပထားပါသည္။)
No comments:
Post a Comment