ဘုရားရွင္နွင့္ ေတြ႔ေနၾကသူမ်ား

ခုအခ်ိန္မွာ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္နဲ့ ေတြ႔ဆုံခြင့္ မရႏုိင္ၾကေတာ့ဘူးလုိ႔ ထင္ေနၾကတာကုိက ဗုဒၶတရားေတာ္နဲ႔ အေတာ္ အလွန္းေ၀းေနၾကလုိ႔ပဲ။



ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္၇ွားရွိစဥ္က ၀ကၠလိရဟန္းေတာ္ဟာ ဘုရားရွင္ကုိ အလြန္အမင္းၾကည္ညုိတယ္။ ရဟန္းျပဳတဲ့အခ်ိန္ကစျပီး တရားဓမၼသင္ယူအားထုတ္မႈကုိ လုံး၀မျပဳဘဲ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးခ်ိန္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့အခ်ိန္တုိင္း ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ကုိ ျမင္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ေနရာမွာ တည္ေနျပီး စကၠ၀က္ငွက္မ်ားဟာ လမင္းရဲ့အေရာင္ကုိ မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ ေနသလုိ ဘုရားရွင္ မ်က္ႏွာေတာ္ကုိသာ ၾကည့္ရႈ ဖူးေျမာ္ေနေလ့ရွိပါတယ္။



ျမတ္စြာဘုရားက “ ခ်စ္သား၀ကၠလိ၊ ဒီအပုပ္ကုိယ္ႀကီးကုိၾကည့္ေနလုိ႔ ဘာအက်ိဳး ရွိမလဲ။ တရားကုိျမင္သူသာ ငါဘုရားကုိ ျမင္သူျဖစ္တယ္။



တရားကုိမျမင္သူဟာ ငါဘုရားကုိ ေတြ႔ေနေပမယ့္ ျမင္ရသူမဟုတ္ဘူး တရားကုိၾကည့္သူဟာ ငါဘုရားကုိ ျမင္ေအာင္ ရႈၾကည့္သူျဖစ္ရမယ္”လုိ႔ ဆုံးမေတာ္မူပါတယ္။



ဒီေနရာမွာ ျမတ္စြဘုရားရွင္က မိမိကုိယ္ကုိရည္ညႊန္းျပီး “ဒီကုိယ္ပုပ္ႀကီးကုိ ၾကည့္ေနလုိ႔ ဘာအက်ိဳးရွိမလဲ”လုိ႔ မိန္႔ၾကားတာကုိလဲ အထူးသတိျပဳရပါမယ္။



အဆင္းရုပ္ဆုိတာ ဘယ္ပုဂၢိဳလ္၊ ဘယ္အရာ၀တၳဳမဆုိ ရုပ္တရားသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ရုပ္တရားမွန္သမွ် ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးရဲ့ အဆင္းအသံစတဲ့ ရုပ္တရားႀကီးျဖစ္ေစ အဓိပတိပစၥည္း တပ္ေလာက္ေအာင္ အေလးအနက္အာရုံျပဳတဲ့အခါ ကုသုိလ္တရား လုံး၀ မျဖစ္တဲ့အျပင္ ရာဂႏွင့္ ဒိ႒ိဆုိတဲ့ အကုသိုလ္တရားဆုိး ႏွစ္မ်ိဳးသာျဖစ္ရုိး ထုံးစံ ရွိပါတယ္။



ဒါကုိ သေဘာက် လက္ခံႏုိင္ဖုိ႔ဆုိတာကေတာ့ ပ႒ာန္းေဒသနာ-ကုသလတိတ္-ပဥွာ၀ါရ- အာရမၼဏာဓိပတိပစၥည္း ေက်းဇူးျပဳပုံကုိ ေလ့လာသေဘာေပါက္မွ လက္ခံႏုိင္မွာပါ။ ပဌာန္းေဒသနာတာ္မွာ“ရူေပ-သေဒၵ-ဂရုံကတြာ အႆာေဒတိ အဘိနႏၵတိ၊ တံ ဂရုံ ကတြာ ရာေဂါ ဥပၸဇၨတိ၊ဒိ႒ိဥပၸဇၨတိ”တဲ့။ ဘယ္လုိရုပ္အာရုံကုိျဖစ္ေစ အေလးအနက္ အာရုံျပဳခဲ့ရင္ သာယာႏွစ္သက္မႈျဖစ္ျပီး ရာဂနဲ႔ ဒိ႒ိသာျဖစ္တယ္လုိ႔ ေဟာေတာ္မူတာပါ။ တျခားနာမ္အာရုံေတြကုိ အေလးအနက္ အာရုံျပဳတဲ့အခါ ႏွလုံသြင္းအေလ်ာက္ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ အကုသိုလ္တရားႏွင့္ ရုပ္တရားတုိ႔ကုိ အေလးအနက္ အာရုံျပဳရာမွာေတာ့ အကုသိုိလ္တစ္မ်ိဳးသာ ျဖစ္ရုိးထုံးစံရွိတယ္။ ကုသိုလ္လုံး၀ျဖစ္ခြင့္မရွိပါဘူး။ အေလးအနက္ မဟုတ္ဘဲ သဒၶါတရားျဖစ္ရုံ အာရုံျပဳ တာကေတာ့ ကုသိုလ္လည္း ျဖစ္ခြင့္ရွိတယ္။ (ပ႒ာန္း ပဥွာ၀ါရ-အာရမၼဏ-အဓိပတိကုိ ေလ့လာပါ။)



ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ၀ကၠလိရဟန္းကုိ အထက္ပါ အဆုံးအမႏွင့္ လြန္ကဲေနတဲ့ သဒၶါတရားကုိ တားျဖစ္ဆုံးမေပမယ့္ လုိက္နာျခင္း မျပဳလုိ႔ ၀ါဆုိ၊ ၀ါကပ္တဲ့ေန႔မွာ “၀ကၠလိ ငါဘုရားနွင့္ေ၀းရာကုိ ဖယ္သြားေလာ့”လုိ႔ တုိက္ရုိက္ႏွင္ထုတ္လုိက္တယ္။



၀ကၠလိရဟန္း စိတ္ဓာတ္က်ျပီး ဂိဇၥ်ကုဋ္ေတာင္ေစာင္းက ခုန္ခ်ဖုိ႔ႀကံစည္တာကုိ သိေတာ့မွ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ၾကြေရာက္ျပီး ပူပင္ေသာ ျငိမ္းေအးေအာင္ ဆုံးမေတာ္မူလုိ႔ တရားကုိသိျမင္ျပီး ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူတဲ့အခါ ဘုရားရွင္ကုိ တကယ္ေတြ႔ျမင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သဒၶါတရား ႀကီးမားလြန္ကဲတဲ့ ဧတဒဂ္ဘြဲ႔ ရရွိခဲ့ပါတယ္။



တကယ္တမ္းဘုရားရွင္နဲ႔ ေတြ႔ဖုိ႔ဆုိတာ ဘုရားရွင္ရဲ့ ရူပကာယေတာ္ကုိ ျမင္ရတာကုိ အဓိကမထာဘဲ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကား ေတာ္မူတဲ့အတုိင္း လုိက္နာက်င့္ၾကံ သူမ်ားဟာ မိမိတုိ႔ အက်င့္အသိနဲ႔အညီ ဘယ္ေခတ္ ဘယ္အခါ ဘယ္အခ်ိန္မွာမဆုိ ဘုရားရွင္ ကုိ ေတြ႔ျမင္ေနရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။



ဂုဏ္ေတာ္ကုိ အာရုံျပဳႏုိင္ဖုိ႔ သဒၶါတရားကုိ ႏႈိးေဆာ္ဖုိ႔အတြက္ ရုပ္ပြါးေတာ္မ်ားကုိ ပူေဇာ္တဲ့ေနရာမွာလည္း ဂုဏ္ေတာ္ကုိ အဓိကထားဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဂုဏ္ေတာ္ကြယ္ျပီး ပုံေတာ္အေပၚမွာသာ အာရုံျပဳလုိ႔ကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ အဆုံးအမေတာ္နဲ႔ တစ္ျခားစီ ျဖစ္ေနၾကပါပဲ။ ဘုရားရွင္လက္ေတာ္က ဘုရားရွင္ကုိ မ်က္စိနဲ႔ ေတြ႔ျမင္ၾက သူေတြဟာလည္း ဘုရားရွင္တုိ႔ရဲ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးကုိ မသိသူ၊ သိေပမယ့္ လက္မခံသူတုိ႔ ဟာ ဘုရားရွင္ကုိ ေတြ႔လြဲ လြဲၾကသူေတြပဲ ျဖစ္သြားၾကတယ္။



တကယ္ေတြ႔ခြင့္မရၾကပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႔ဆုိ ေတြ႔လြဲရုံမကဘူး။ “ေတြ႔ကြဲ ကြဲၾကျပီး” အ၀ီစိငရဲ အထိ ေရာက္ၾကသူေတြအေၾကာင္း ပိဋကစာေပေတြမွာ အထင္အရွား ပါျပီးသားပါ။



ဘုရားရွင္ရဲ့ ပုံေတာ္ေတြကုိ ဂုဏ္ေတာ္ထိေအာင္ အာရုံျပဳ ၾကည္ညိတတ္တဲ့ အတြက္ ဘုရားရွင္နဲ႔ တကယ္ေတြ႔ခြင့္ ရသူေတြထဲက ရာဇ၀င္မွာ အမွတ္ထင္ထင္ သတိထားမိသူ တစ္ဦးကေတာ့ ပဲခူး၊ ဟံသာ၀တီေခတ္က ‘တလေထာ္’ဆုိတဲ့ မြန္အမ်ိဳး သမီးတစ္ဦးပါ။ အဲဒီေခတ္က အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ‘တိႆမင္း’ဆုိတာ မိစၦာဒိ႒ိအယူရွိသူျဖစ္လုိ႔ ဘုရားရွင္ရဲ့ ဥဒၵိႆရုပ္ပြားေစတီေတြကုိ ဖ်က္ဆီးေစခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ ေရထဲေမ်ာ လုပ္ေစတဲ့အခါ ေရထဲေမ်ာေနတဲ့ ရုပ္ပြားေတာ္ေတြကုိ ‘တလေထာ္’ဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက ႀကိဳးႀကိဳးစားစား လုိက္ဆယ္ျပီး အိမ္ေပၚမွာ ကုိးကြယ္ထားပါတယ္။ သူရဲ့ စိတ္အာရုံထဲမွာ ဆင္းတုေတာ္ေတြကုိ အရုပ္လုိ သေဘာမထားဘဲ ဘုရားရွင္လုိ႔ပဲ သေဘာထားတဲ့ အတြက္ အခုလုိ လုိက္ဆယ္ျပီး အိမ္ေပၚ ပင့္ထားတာပါ။



ဒီအေၾကာင္းကုိ ဘုရင္တိႆမင္းသိေတာ့ သူ႔အာဏာကုိ ဖီဆန္တယ္ဆုိျပီး ‘တလေထာ္’ကုိ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ သတ္ေစခဲ့ ပါတယ္။ ဆင္နဲ႔ တုိက္တဲ့အခါမွာလည္း ဘယ္ဆင္မွ မတုိး၀ံ့။ မီးနဲ႔တုိက္လည္းမရ။ တြင္းတူးျမွဳပ္လုိ႔လည္း အေၾကာင္းမထူး ေအာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ‘တလေထာ္’က ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ရဲ့ အဆုံးအမအတုိင္း သတ္မိန္႔ေပးတဲ့ဘုရင္၊ သတ္ဖုိ႔ အားထုတ္တဲ့ မင္းမႈထမ္း၊ ဆင္ထိန္း၊ ဆင္စတဲ့ သတၱ၀ါအားလုံး ေမတၱာပုိ႔သေနတဲ့အတြက္ သူ႔ႏွလုံးသားထဲမွာ ဘုရားရွင္ ကိန္း၀ပ္တည္ေနေတာ္မူလုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။



တလေထာ္ကုိ ဆင္နဲ႔တုိက္ျပီး အသတ္ခုိင္းရာမွာ ဆင္ေတြတစ္ေကာင္မွ မတုိးရဲတဲ့အေၾကာင္း ဖတ္ရတဲ့အခါ သက္ေတာ္ ထင္ရွား ဘုရားရွင္ကုိ နာဠာဂီရိ ဆင္ႀကီးနဲ႔ တုိက္စဥ္က ဆင္ႀကီးကုိ ခြ်န္းနဲ႔ အတတန္တန္ထုိးျပီး အမိန္႔ေပးေပမယ့္ ခြ်န္းဒဏ္ကုိသာ ေအာင့္ခံျပီး ျမတ္စြာဘုရားကုိ ထုိးသတ္ျခင္းမျပဳတဲ့ နာဠာဂီရိဆင္ႀကီးကုိ ျမင္ေယာင္ မိပါတယ္။



တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ အခုအခ်ိန္မွာ တစ္ခ်ိဳ႔အမ်ိဳးသမီးမ်ား စည္းစိမ္ဥစၥာနဲ႔ ကာမ ဂုဏ္ကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာကုိ စြန္႔လႊတ္ကာ ဇာတ္ပ်က္ ေနၾကတဲ့အေၾကာင္းေတြ ၾကားသိရတဲ့အခါ စည္းစိမ္အာရုံ ကာမဂုဏ္အတြက္ မဆုိထားနဲ႔ အသက္အတြက္ေတာင္ ငဲ့ကြက္ျခင္းမရွိဘဲ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊သာသနာကုိ ကာကြယ္တဲ့ ‘တလေထာ္’ဆုိတဲ့ အမ်ိဳးသမီးငယ္အတြက္ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္ သာဓု ေခၚျပီး တေလးတစား ဂုဏ္ျပဳမိပါတယ္။



ဘုရားရွင္တုိ႔အေပၚမွာ ပုံေတာ္ကုိ ထြင္းေဖာက္ျပီး ဂုဏ္ေတာ္ေရာက္ေအာင္ ၾကည္ညုိတ္ၾကလုိ႔ ႏွလုံးသားထဲအထိ ဘုရားရွင္ ကိန္း၀ပ္ျပီး အသက္ကုိ သတ္ျဖတ္လုိ႔ မရၾကတဲ့ သားေကာင္း သမီးေကာင္းတုိ႔အေၾကာင္းကုိ ပိဋကတ္ေတာ္ထဲမွာလည္း အေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႔ရပါတယ္။



ပုံေတာ္ထက္ ဂုဏ္ေတာ္ကုိ ေလးစားၾကည္ညုိ တတ္ၾကျပီး ေလးစားၾကည္ညုိတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ့ အဆုံးအမကုိ လုိက္နာက်င့္ သုံးသူမွန္သမွ် အခုအခ်ိန္အထိလည္း ဘုရားရွင္နဲ႔ ေတြ႔ေနၾကဆဲ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ….



ေယာဟိ သဒၶမၼံ ပႆတိ၊ ေသာ မံ ပႆတိ ပ႑ိေတာ။



“တရားေတာ္ကုိ ျမင္ေနသမွ် ငါဘုရားရွင္ကုိ ေတြ႔ျမင္ေနသူျဖစ္တယ္”ဆုိတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ့ အဆုံးအမေတာ္အရ ထင္ရွားသိသာတဲ့ အတြက္ အခ်ိန္မေႏွာင္းမီ ဘုရားရွင္နဲ႔ အစစ္အမွန္ ေတြ႔ခြင့္ရေအာင္ နည္းေဟာင္း နည္းေကာင္းမ်ားအတုိင္း ႀကိဳးစားအားထုတ္ ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။


ဓမၼေဘရီအရွင္၀ီရိယ(ေတာင္စြန္း)

http://dhammadownload.com/MP3Library/AshinZawana/DVD/001-Selection_1/002-AshinZawana-MiYoePhLroteDrThr.mp3

Shin Zawana's Traditional Buddhist and Real Buddhist