ရုိးသားျခင္းကို လူေကာင္းသူေကာင္း၊ သူေတာ္စင္မ်ားကသာ ၾကဳိက္ႏွစ္သက္ၾကသည္မဟုတ္၊ လူလိမ္လူေကာက္ သူခိုးဓားျပမ်ားကလည္း သူတို႔ကိုယ္တိုင္က မရုိးေျဖာင့္ေစကာမူ ရုိးသားျခင္းကို ႏွစ္သက္ၾကသည္။ သူခိုး ဓားျပမ်ားသည္ပင္လွ်င္လည္း သူတို႔အခ်င္းခ်င္း ရိုးသားသူကို အေပါင္းအေဖာ္ျပဳၾကျမဲ ျဖစ္သည္။
ရုိးသားေျဖာင့္ျမတ္ျခင္းဆိုသည္မွာ ႏုံျခင္း၊ အျခင္း မဟုတ္ေခ်။ ပညာမဲ့ျခင္း မဟုတ္ေခ်။ ရုိးသားျခင္းဆိုသည္မွာ မိမိမရထိုက္ေသာ ပစၥည္း၊ မိမိ မရထိုက္ေသာ အခြင့္အေရးတို႔ကို မမက္ေမာျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ရုိးသားေျဖာင့္မတ္ျခင္းဟူေသာဂုဏ္ကို ရယူႏုိင္ရန္ လြယ္ကူလွသည္ မဟုတ္ေခ်။ ရုိးသားေျဖာင့္မတ္မႈေၾကာင့္ မိမိ ဒုကၡမေရာက္ရေအာင္ ေရွာင္တိမ္းကာကြယ္တတ္ေသာ ပါးနပ္မႈရွိရန္ လုိအပ္သည္။
ထို႔အတူ ရုိးသားမႈေၾကာင့္ ဆိုက္ေရာက္လာတတ္သည့္ အႏၱရာယ္မ်ားကို ရင္ဆိုင္ႏုိင္ေသာ သတၱိလည္းရွိရန္ လိုအပ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သတၱိမရွိဘဲ ရုိးသားလို႔ မရႏုိင္ေခ်။
(အေတြးစကေလးမ်ား)
( မ်ဳိးခ်စ္ျမန္မာ ဆရာေတာ္ )
Shared from ႏွလံုးသားအာဟာရ (FB)
No comments:
Post a Comment