*****ကိေလသာျဖဴစင္ေနပါမွ*****

သစၥာတရားမသိဘဲ ေသာတာပန္ သကဒါဂါမ္ အနာဂါမ္ ရဟႏၲာမျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားရွင္က ေသာတာပန္တည္ေအာင္ ေဟာတဲ့အခါမွာ ေရွးဦးစြာ ေသာတာပန္တည္မယ့္ပုဂၢိဳလ္ ယဥ္ေက်းသြားေအာင္ ဒါနကထာေဟာလုိက္တယ္။ လူ႔ေျပ နတ္ျပည္ေရာက္ေနတာ ဒါနေက်းဇူးပဲလို႔ ဒါနနဲ႔ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး ေဟာေတာ္မူတယ္။ အသက္ရွည္ဖုိ႔အတြက္ သီလေဆာက္တည္ရမယ္လို႔ သီလေက်းဇူးကိုလဲ ေဟာလိုက္ျပန္တယ္။

ဒါနေဟာၿပီး သီလေဟာတယ္၊ သီလေဟာၿပီး နတ္ျပည္ဂုဏ္ေက်းဇူး နတ္ျပည္ေကာင္းေၾကာင္းေဟာတယ္။ ဒါဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ေဟာစဥ္လို႔ မွတ္လိုက္ပါ။ နတ္ျပည္ေကာင္းေၾကာင္း ေဟာလုိက္ေတာ့ လူျပည္ နတ္ျပည္ မက္ေမာတဲ့ ေတာင့္တတဲ့ တဏွာ မာန ဒိ႒ိေတြ ၾကြတက္လာတယ္။ ဒီလုိ ၾကြတက္လာေတာ့မွ ကာမာနံ အာဒီန၀ကထာ ဆိုၿပီး ကာမဂုဏ္ေတြရဲ႕ အျပစ္ေတြကို ေဟာရျပန္တယ္။ ေနာက္ပုိင္းေရာက္မွ ဒီဟာေတြဟာ အျပစ္ေတြခ်ည္းပဲလို႔ ဒီဘံုေတြက ထြက္ေျမာက္ဖို႔ ေနကၡမၼကထာကို ေဟာတယ္။

ကာမဂုဏ္အျပစ္ေတြကုိဘယ္လုိမ်ား ေဟာသလဲဆုိရင္ သားနဲ႔ သမီးနဲ႔ ေဆြနဲ႔ မ်ိဳးနဲ႔ ေပ်ာ္တယ္ရႊင္တယ္ဆုိတာ ေခြးအမဲ႐ိုးကုိက္သလုိပဲတဲ့။ ၀တယ္ရယ္လုိ႔ မရွိဘူး။ သားခင္ သမီးခင္ ေဆြခင္ မ်ိဳးခင္ဆုိတာေတြဟာ ၀တယ္ရယ္လို႔ မရွိပါဘူး။ ပင္ပန္း႐ံု စိတ္ဆင္းရဲ႐ံုမွ်သာရွိတယ္။ လူ႔ျပည္နတ္ျပည္ကာမဂုဏ္ေတြဆိုတာ မေကာင္းဘူး၊ ေခြးအမဲ႐ိုးကုိက္သလုိပါပဲဆုိၿပီး အျပစ္ျပေဟာေတာ္မူတယ္။ ဒီလုိ ေဟာလိုက္ေတာ့ ကာမဂုဏ္အေပၚမွာ သာယာတာေတြ စင္သြားၿပီး ဒီကာမဂုဏ္ငါးပါးမွ ထြက္မွေတာ္မွာပဲဆုိတဲ့ စိတ္ကေလး ေပၚလာတယ္။ အဲဒီလုိေပၚလာေတာ့မွ ကိုယ့္သႏၲာန္မွာရွိတဲ့ ကိေလသာေတြဟာ ျဖဴစင္လာတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဘုရားရွင္က သစၥဉာဏ္ ကိစၥဉာဏ္ ကတဉာဏ္ေတြေဟာလို႔ရတယ္။ ကိေလသာခံေနရင္ ေဟာလို႔မရဘူး။ ကိေလသာျဖဴစင္ခ်ိန္ေရာက္မွ သစၥာေဟာရတယ္။

ကာမဂုဏ္ဆုိတာ ျမက္မီး႐ႈးကုိင္ၿပီး ေလလာတဲ့ဘက္လွည့္ထားရင္ ကုိယ့္လက္ကိုယ္ ျပန္ေလာင္သလုိပဲတဲ့။ လႊတ္ရင္လႊတ္ မလႊတ္ရင္ ကုိယ့္လက္ကိုယ္ ေလာင္လိမ့္မယ္။ ကာမဂုဏ္ဆုိတာလဲ လႊတ္ရင္လႊတ္ မလႊတ္ရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေလာင္မွာ။ မလႊတ္ႏုိင္ၾကလို႔ဘဲ သားပူ သမီးပူ ဇနီးပူ ေဆြပူ မ်ိဳးပူေတြ အေလာင္ခံေနၾကရတာ။ မလႊတ္လို႔သာ ေလာင္ေနတာ၊ လႊတ္လုိက္ရင္ မေလာင္ဘူးဆုိတာ ရွင္းပါတယ္။ ဒီလုိေဟာလုိက္ေတာ့ ကာမဂုဏ္အျပစ္ဟာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးတယ္ဆုိတာ ေပၚလာတယ္။ ေပၚလာေတာ့ သူ႔စိတ္ထဲ ရာဂ ေဒါသ ေမာဟ ကိေလသာေတြ ပါးသြားတာေပါ့။ အဲဒီလို ပါးတဲ့အခ်ိန္ေရာက္မွ သစၥဉာဏ္ ကိစၥဉာဏ္ ကတဉာဏ္ကုိေဟာေတာ္မူပါတယ္။ ၀မ္းထဲကိေလသာေတြ ျဖဴစင္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဟာတယ္။ သစၥာဟာ အင္မတန္အေရးႀကီးတဲ့တရားမုိ႔ ကိေလသာ အညစ္အေၾကးခံေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ကုိ ေဟာလုိ႔မရဘူး။ ျဖဴစင္ေနတဲ့ အ၀တ္ျဖဴေပၚမွာ ေဆးဆုိးပန္း႐ုိက္လုပ္လုိက္ရင္ ပီပီျပင္ျပင္ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚလာမွာျဖစ္သလုိ ကိေလသာကင္း ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းေနမွ သစၥာေဟာလုိ႔ရတယ္။

ဒါမွ ျဖဴစင္တဲ့အ၀တ္ကို ေဆးပိုစြဲထင္သလုိ ကိေလသာျဖဴစင္တဲ့သူဟာလဲ ေသာတာပန္တည္သြားႏုိင္တယ္။ ေသာတာပန္တည္တယ္ဆုိတာ ၀မ္းထဲမွာ မဂ္ဉာဏ္တည္တာ။ ကိေလသာအညစ္အေၾကးခံေနရင္ ဒီမဂ္ဉာဏ္က ၀မ္းထဲမွာ မကိန္းႏုိင္ဘူး။ ကိေလသာခံေနရင္ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ အညစ္အေၾကးေတြခံေနရင္ ေပ်ာ္မႈရႊင္မႈေတြနဲ႔ သာယာေနရင္ ၀မ္းထဲ ဟဒယ၀တၳဳေပၚမွာ သစၥာမကိန္းႏုိင္ဘူး။ ျဖဴစင္ေနရင္ေတာ့ ကိန္းပါလိမ့္မယ္။ ျဖဴစင္ေနလုိ႔ရွိရင္ သစၥာေဟာလိုက္ေတာ့ သစၥဉာဏ္ ကိစၥဉာဏ္ ကတဉာဏ္ ခႏၶာထဲေရာက္လုိ႔ရွိရင္ ေသာတာပန္တည္တာပဲ။ ဒီေတာ့ ၀မ္းထဲမွာ ကိေလသာ ျဖဴစင္ေနဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။

ျဖဴစင္ေနတဲ့အခ်ိန္ သစၥဉာဏ္ေပးလုိက္ေတာ့ ဟဒယ၀တၳဳမွာ သစၥဉာဏ္ကိန္းသြားတယ္။ ကိစၥဉာဏ္ေပးလုိက္ေတာ့လဲ ကိန္းသြားတာပဲ။ ျဖဴစင္ေနေတာ့ ဆုိးတဲ့ေဆးဟာ စြဲတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္က ဥပါလိတို႔ အရွင္ေကာ႑ညတို႔ကို ဒါနသီလ နတ္ျပည္ေရာက္ေၾကာင္း ေဟာၿပီးခါမွ ကာမဂုဏ္အာ႐ံုေတြရဲ႕အျပစ္ကို ေဟာလုိက္ေတာ့ ကိေလသာေတြ ပါးသြားတယ္။ ကိေလသာေတာမွ ထြက္ခ်င္စိတ္ေပၚလာေတာ့မွ ဟဒယ၀တၳဳက ျဖဴစင္လာတယ္။ ဟဒယ၀တၳဳက ျဖဴစင္ၿပီး အညစ္အေၾကးမရွိဘဲ ဘ၀င္စိတ္ေတြသာ ရွိေနေတာ့တယ္။ ဒီလုိ ဘ၀င္စိတ္နဲ႔ ျဖဴျဖဴစင္စင္ျဖစ္ေနတုန္းမွာ သစၥဉာဏ္ေဟာလုိက္ေတာ့ ဟဒယ၀တၳဳေပၚေရာက္သြားတယ္။ ကိစၥဉာဏ္ေဟာလုိက္လဲ ဟဒယ၀တၳဳေပၚေရာက္သြားတယ္။ ကတဉာဏ္ေဟာလုိက္လဲ ဟဒယ၀တၳဳေပၚေရာက္သြားတယ္။ ဟဒယ၀တၳဳေပၚမွာ ကတဉာဏ္တည္းဟူေသာ မဂ္က သြား ေနေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေသာတာပန္တည္တာပဲ။ ဒီနည္းအတိုင္း ေပးလုိက္ေတာ့ ဥပါလိ တရားနာရင္း ေသာတာပန္တည္တယ္။ အရွင္ေကာ႑ညလဲ တရားနာရင္း ေသာတာပန္တည္တာပဲ။ ဒါဟာ ဘာလို႔ ဒီေလာက္ျမန္ပါလိမ့္မလဲဆုိရင္ သစၥာတရားမနာခင္ ၀မ္းထဲမွာ ကိေလသာ ျဖဴစင္ေနလို႔ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကိေလသာ ျဖဴစင္ေနဖုိ႔၊ ဘယ္အာ႐ံုမွမလုိခ်င္ဖို႔၊ ဘယ္နတ္ျပည္ လူ႔ျပည္မွ မလုိခ်င္ဖုိ႔ အေရးႀကီးတယ္။ ဒီလုိခ်င္စိတ္တစ္ခုခုရွိေနရင္ျဖင့္ ကိေလသာအညစ္အေၾကးက ဟဒယ၀တၳဳေပၚေရာက္ေနလုိ႔ မဂ္ဖုိလ္မရႏုိင္ဘူး။

ဟဒယ၀တၳဳေပၚမွာ ကိေလသာျဖဴစင္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဘုရားရွင္က သစၥာတရားကို ဟဒယ၀တၳဳေပၚ အေရာက္သြင္းလုိက္ေတာ့ ဟဒယ၀တၳဳေပၚမွာ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ျပတ္တဲ့ ဒိ႒ိ၀ိစိကိစၧာျပတ္တဲ့ မဂ္ဉာဏ္ကေလး သြားတည္တယ္။ သူ႔ေနာက္က တစ္ဆက္တည္း ဖုိလ္ဉာဏ္ သြားတည္တယ္။ မဂ္ဉာဏ္ခ်ဳပ္တာနဲ႔ ဖိုလ္ဉာဏ္တည္တာပဲ။ ဖုိလ္ဉာဏ္ခ်ဳပ္ေတာ့ နိဗၺာန္ျမင္တဲ့ ပစၥေ၀ကၡဏာဉာဏ္ေတြ သြားတည္တယ္။ ဒါဆုိ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီေပါ့။

(ေဒါက္တာအရွင္ပါရမီ)

Shared from Ma Aye Aye Cho (FB)