စရုိက္ျပင္နည္း

စရုိက္ျပင္ခ်င္တယ္။ ဘာနဲ႔ ျပင္မလဲ။

“ရာဂစရုိက္”

အလွအပေတြ သိပ္ႀကိဳက္တယ္ေနာ္။ မက္ေမာတယ္။ အဆင္းလွတာ သေဘာက်တယ္။ အသံေကာင္းတာ သေဘာက်တယ္။ အနံ႔ေမႊးတာ သေဘာက်တယ္။ ဟင္းေကာင္းႀကိဳက္တယ္။ တြယ္တာမႈေတြ အားႀကီးတယ္။ ေလာဘေတြ အားႀကီးတယ္။

ဒီစရုိက္ေတြ မ်ားလာၿပီဆုိရင္ ဘာနဲ႔ ေဖ်ာက္ဖုိ႔ႀကိဳးစားမလဲ။ အဘိဓမၼတၳသဂၤဟက်မ္းမွာ ကမၼ႒ာန္း ၄၀ လုိ႔ဆုိၿပီး ထုိထုိက်မ္းဂန္ေတြကေနထုတ္ၿပီးေတာ့ မွတ္တမ္း တင္ထားတယ္။ အဲဒီအထဲမယ္ “ရာဂစရုိက္” ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တဲ့အတြက္ “အသုဘဘာဝနာ-မတင့္တယ္မႈ” ကုိ ဆင္ျခင္စဥ္းစားမႈ အေရးႀကီးဆံုးပဲ။

သူက ဘာျဖစ္လုိ႔တုန္းဆုိေတာ့ အၿမဲတမ္း လွတယ္ခ်ည့္ေတြးေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကုိး။ အဲဒီေတာ့ မလွဘူး၊မစင္ၾကယ္ဘူးဆုိတာ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ဖုိ႔ေပါ႔။

အဲဒါမွ သူ႔ရဲ႕ တြယ္တာမႈကုိ ေလွ်ာ့ခ်ႏုိင္မွာ။ “အသုဘာ ဘာေဝတဗၺာ ရာဂႆ ပဟာနာယ”- ရာဂစရုိက္ကုိ ဖယ္ရွားႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ “အသုဘ ကမၼ႒ာန္း” ကုိ ပြါးပါတဲ့။

ေအး၊လူေတြက အသုဘလုိ႔ ဆုိလုိက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဟုိ-မသာအိမ္သြား ေအာက္ေမ့ေနတယ္ေနာ္။

အသုဘ ဆုိတာ အသက္ရွင္ေနတုန္းလည္းပဲ “အသုဘ” ၊ “အသုဘ” ဆုိတဲ့စကားလံုးက မတင့္တယ္ဘူး။

ရံြစရာေကာင္းတယ္။ကဲ- ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ရံြစရာ ေကာင္း၊ မေကာင္း ကုိးေပါက္ဒြါရကေန ထြက္ေနတာေတြကုိ နမ္းၾကည့္ေပါ႔။ အတြင္းထဲမွာ ေမႊးႀကိဳင္ေနတယ္ဆုိတာ တစ္ခုမွမရွိဘူးေနာ္။

မ်က္စိကထြက္ရင္ မ်က္ေခ်း၊ ႏွာေခါင္းကထြက္ရင္ ႏွပ္ေခ်း၊ (အမယ္ နန္းေတာ္သူေတြကေတာ့ မ်က္ေခ်းကုိ “မ်က္ဝတ္”လုိ႔ေခၚလုိက္ေသးတာေနာ္။နာမည္ေလးကုိလွလွပပ ထားၿပီးေတာ့ ရံြစရာမေကာင္းေအာင္လုိ႔။)

ႏွာေခါင္းကထြက္ေတာ့ ႏွပ္ေခ်း၊ နားကထြက္ေတာ့ နားဖာေခ်းေပါ႔။ အဲဒီလုိ ခႏၶာကုိယ္က ထြက္သမွ် အရာေတြဟာ သိမ္းထားလုိ႔ရတဲ့ဟာ တစ္ခုမွ မရွိဘူး။ ေမႊးႀကိဳင္တယ္ ဆုိတာလည္းတစ္ခုမွ မရွိဘူး။

လူေတြေမႊးႀကိဳင္တယ္ဆုိတာ ျပင္ပကေခတၱခဏ လိမ္းက်ံထားတဲ့ အနံ႔ကေမႊးတာ။ လူက ေမႊးတာ မဟုတ္ဘူး။ စႏုိးလိမ္းထားရင္ စႏုိးက၊
ေပါင္ဒါလိမ္းထားရင္ ေပါင္ဒါက ေမႊးတာေနာ္။ ေရေမႊးဆြတ္ထားရင္ ေရေမႊးက ေမႊးတာ။ အဲဒါကုိ လူကေမႊးတယ္ ထင္ေနၾကတာ။ အဲဒီေတာ့ လူရဲ႕ခႏၶာကုိယ္ဟာ ေမႊးတယ္၊ႀကိဳင္တယ္ဆုိတာ တစ္ခုမွမရွိဘူး။ ဒါစဥ္းစားဖုိ႔ ေျပာတာေနာ္။

အဲဒီလုိ စဥ္းစားဆင္ျခင္ တတ္လာမယ္ဆုိရင္ လွပတယ္၊ တင့္တယ္တယ္ဆုိတာ မရွိဘူးတဲ့။ ရံြစရာေကာင္းတယ္ဆုိတာေတြ ေတြ႕လာမွာပဲ။
အဲဒီလုိ ရံြစရာေကာင္းတာေတြကုိ ေတြးၿပီးေတာ့ ရာဂစိတ္ကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ရမယ္တဲ့။ တြယ္တာမႈကုိ ေလွ်ာ့ခ်ရမယ္။ ဒါက “ရာဂစရုိက္ကုိ ျပဳျပင္တဲ့နည္းတစ္နည္း” ေပါ႔ေနာ္။

ေကသာ၊ ေလာမာ၊ နခါ၊ ဒႏၲာ၊ တေစာ၊ ဆံပင္၊ ေမႊးညင္း၊ ေျခသည္း၊ လက္သည္း၊ သြား၊ အေရ၊ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးကုိ တစ္ခုစီ၊ တစ္ခုစီ ဖ်က္ခ်ၾကည့္လုိက္။ ဆံပင္ကလည္း ေခါင္းေပၚမွာေတာ့ လွေနတယ္ေလ။

အဲဒီ ေခါင္းေပၚကဆံပင္ေလးတစ္ခုဟာ ထမင္းပန္းကန္ထဲ ေရာက္သြားရင္ ရံြစရာေကာင္းတယ္။ လူက အဲဒီက်မွ ရံြစရာေကာင္းမွန္း သိတာ။
ေခါင္းေပၚေနတုန္းကေတာ့ အေရာင္အမ်ဳိးမ်ဳိးဆုိးၿပီး အလွအပေတြလုပ္၊အေမႊးအႀကိဳင္ေတြ လိမ္းဒီလုိ လုပ္ၾကတယ္။

အဲဒီေတာ့ ေခါင္းေပၚမွာရွိတဲ့ဆံပင္နဲ႔ ကြၽတ္လာတဲ့ ဆံပင္ဟာ အတူတူပါပဲ။အတူတူပဲ။ အဲဒီလုိ ဆံပင္၊ ေမႊးညင္း၊ ေျခသည္းလက္သည္း၊ သြား၊
အေရ၊ ခႏၶာကုိယ္မွာရွိတာေတြ သဘာဝရဲ႕ မလွပ၊ မတင့္တယ္မႈေတြကုိ ဆင္ျခင္စဥ္းစားေပးျခင္းအားျဖင့္ ရာဂစရုိက္ကုိ ေလွ်ာ့ခ်ေပးလုိ႔ရပါတယ္။

“ေဒါသစရုိက္”

ဒါျဖင့္ “ေဒါသစရုိက္” ကုိေတာ့ ဘာနဲ႔ေလွ်ာ့ခ်ရမလဲ ဆုိလုိ႔ရွိရင္ ေဒါသဆုိတာ ဘယ္အာရံုေပၚမွာမွ သူက ၾကည္လင္တာ မဟုတ္ဘူး။ အၿမဲတမ္း မုန္းတီးမႈနဲ႔ ဆက္ဆံေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ေဒါသစရုိက္ကုိ ဖယ္ရွားဖုိ႔ရာက်ေတာ့ ကုိယ့္ရင္ထဲ၊ ႏွလံုးသားထဲမွာ “ေမတၱာတရား” ကုိ ျဖစ္ပြါးေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။

“ေမတၱာ ဘာေဝတဗၺာေဒါသႆ ပဟာနာယ” တဲ့။ အမုန္းတရားလုိ႔ ဆုိတဲ့ ေဒါသစရုိက္ ေပ်ာက္သြားေအာင္ ေမတၱာတရားကုိ မိမိရင္ထဲမွာ ျဖစ္ပြါးေအာင္ႀကိဳးစားပါတဲ့။ အမ်ားအက်ဳိးကုိ လုိလားျခင္းဆုိတဲ့ ေမတၱာကုိ
တည္ေဆာက္တဲ့အခါမွာ “ခႏၲီ”ဟာ မ်ားစြာ အကူအညီေပးတယ္။

ဒါေၾကာင့္မုိ႔ သည္းခံျခင္း၊ ခြင့္လႊတ္ျခင္းျဖင့္ ေမတၱာတရားကုိ ထိန္းသိမ္းထားၿပီး၊ေဒါသတရားကုိ ဖယ္ရွားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။

အဲဒီလုိ မႀကိဳးစားႏုိင္လုိ႔ အက်င့္ႀကီး ပါသြားၿပီဆုိရင္ လူျဖစ္ရင္လည္း လူစိတ္တုိႀကီးျဖစ္တယ္။ တိရစၧာန္ ျဖစ္ရင္လည္း က်ားတုိ႔၊ ျခေသ့ၤတုိ႔
ေဒါသႀကီးတဲ့ အေကာင္မ်ဳိးေတြ သြားျဖစ္တယ္။ အဲဒီလုိ မျဖစ္ရေအာင္ သိတတ္တဲ့ဘဝမွာ ေမတၱာတရားမ်ားမ်ား ပြါးၿပီးေတာ့၊ အဲဒီစရုိက္ ေပ်ာက္ဖုိ႔ရာအတြက္ ကုိယ့္ရဲ႕ႏွလံုးသားကုိ ေမတၱာတရားေတြနဲ႔ ဆြတ္ျဖန္းေပးဖုိ႔ လုိအပ္တယ္တဲ့။

“ေမာဟစရုိက္”

“ေမာဟစရုိက္” ေပ်ာက္ဖုိ႔ရာအတြက္ ဘာလုပ္မလဲ၊ တရားနာရမယ္။ ေမာဟစရုိက္ ေပ်ာက္ေအာင္ တရားနာတယ္၊ႏွလံုးသြင္းတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားထားတဲ့ တရားေရးသားထားတဲ့ စာအုပ္ေတြဖတ္ရွဳတယ္၊ ေလ့လာတယ္။

ေမးျမန္းတယ္၊ဆရာသမားေတြဆီ ခ်ဥ္းကပ္တယ္၊ မသိတာေတြကုိ ေမးတယ္၊အဲဒီလုိ ေမးျမန္းစံုစမ္းျခင္း၊ သင္ယူျခင္း၊ မွတ္သားျခင္းျဖင့္ “ေမာဟစရုိက္” ကုိ ေပ်ာက္ကင္းေစႏုိင္ပါတယ္။

အဲဒီလုိ ပညာရလာေအာင္ လုပ္တဲ့အခါမွာ အေရးႀကီးတာက ဘာလဲဆုိရင္ စိတ္ကေလးၿငိမ္ေအာင္နဲ႔ မိမိရဲ႕သႏၲာန္မွာ သတိတရားေတြ ခုိင္မာလာေအာင္ ေလ့က်င့္ရမယ္။ “သတိသမၸဇည” ထားရမယ္။ သတိရွိလာလုိ႔ရွိရင္ ပညာဟာ ရွိလာမွာျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ သတိကုိ ထူေထာင္ေပးရမယ္။

“အာနာပါနံ ေမာဟစရိတႆ”-ေမာဟစရုိက္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ သတိေလးထားၿပီး ထြက္ေလ၊ဝင္ေလေလးကုိ ရွဳမွတ္ပြါးမ်ားေနရမယ္။ ဒီလုိေနမယ္ဆုိရင္ ေမာဟစရုိက္ နည္းပါးသြားမယ္။ သတိရွိလာတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ အသိပညာလည္း ရတယ္။

အသိပညာ ရေအာင္လည္း ရရာရေၾကာင္းေတြကုိ ဆည္းပူးရတယ္။ေလ့လာရတယ္။နာယူရတယ္။ မွတ္သားရတယ္။ ေဟာ-ဒီလုိနည္းနဲ႔ ေမာဟစရုိက္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ၿပီးေတာ့ သြားႏုိင္တယ္။

စရုိက္ဆုိးေတြကုိ ဒီဘဝမွာ ျပင္ရင္ျပင္၊ မျပင္လုိ႔ရွိရင္ သံသရာမွာ စရုိက္ဆုိးေတြနဲ႔ပဲ က်င္လည္ၾကရမွာျဖစ္တယ္။ လူ႔ဘဝ ေရာက္လာရင္ပဲ စရုိက္ဆုိးတဲ့လူ၊ ေလာကလူေတြ ၾကည့္ေလ၊တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ စရုိက္မွ မတူတာ။ စရုိက္ဆုိးတဲ့လူေတြ ရွိတာပဲ။ စရုိက္ေကာင္းတဲ့လူေတြ ရွိသလုိ၊ စရုိက္ဆုိးတဲ့ လူေတြ ရွိတာပဲ။

ဒီဘဝမွာ မျပင္ဘူးဆုိလုိ႔ရွိရင္ ေနာင္ဘဝမွာလည္းပဲ အက်င့္ႀကီးေတြ ပါသြားမွာပဲ။ အဲဒီ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ႀကီးေတြ ပါသြားၿပီ ဆုိလုိ႔ရွိရင္ အဲဒီစရုိက္ဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ ေဖ်ာက္လုိ႔မရႏုိင္တဲ့ အဆင့္ထိေအာင္
ေရာက္သြားၿပီးေတာ့၊ အထံုဝါသနာႀကီး ပါၿပီးေတာ့ ဘုရားေတာင္မွ ခြၽတ္ဖုိ႔ရာ ခက္သြားတယ္။ ဥပမာမယ္ “ဖြတ္ဖုိ႔၊ေလွ်ာ္ဖုိ႔ မလြယ္ကူတဲ့ လက္ႏွီးစုတ္”လုိ ျဖစ္သြားမွာေပါ႔ေနာ္။

မေကာင္းတဲ့စရုိက္ေတြ ကုိယ့္စိတ္မွာ လႊမ္းမုိးသြားၿပီ ဆုိလုိ႔ရွိရင္ သံသရာ နစ္မြန္းသြားႏုိင္တယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ ဒီလုိ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ သာသနာေတာ္နဲ႔ ၾကံဳတဲ့အခုိက္မွာ …

ရာဂစရုိက္ကုိလည္း ေလ်ာ့ခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရမယ္။

ေဒါသစရုိက္ကုိလည္း ေလ်ာ့ခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရမယ္။

မေကာင္းတဲ့ ေမာဟစရုိက္ကုိလည္း ေလ်ာ့ခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရမယ္။

ေကာင္းတဲ့စရုိက္ေတြကုိေတာ့ ႀကီးထြားလာေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၿပီးေတာ့ ေပးရမယ္လုိ႔ ဒီလုိျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တယ္။

အခုလုိ တရားဓမၼေတြကုိ နာယူမွတ္သားၿပီးတဲ့အခါမွာ မိမိတုိ႔ရဲ႕ ဘဝမွာ ေကာင္းျမတ္တဲ့ စရုိက္ေတြကုိ ေမြးျမဴျခင္းျဖင့္၊ ေကာင္းျမတ္တဲ့ ဝါသနာေတြနဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွာ ထာဝရခ်မ္းသာတဲ့ အၿငိမ္းဓာတ္နိဗၺာန္ကုိ
မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏုိင္မွာျဖစ္တယ္လုိ႔ အားလံုးသေဘာက်ၿပီး ဝါသနာတုိ႔၊စရုိက္တုိ႔ကုိ ဖယ္ရွားႏုိင္ေၾကာင္း၊အက်င့္ေကာင္းကုိ က်င့္ၾကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ကာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ ။

【ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ေဒါက္တာ အရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ】

Shared from Young Buddhist Association