ဒြိဟိတ္လား၊ တိဟိတ္လား.......

မိမိဒိြဟိတ္လား တိဟိတ္လား သိခ်င္ရင္ သမထ၊ ၀ိပႆနာ တစ္ခုခုကို လက္ေတြ႕လုပ္ၾကည့္လိုက္ပါ။
သမထဘာ၀နာပြားၾကည့္လို႔ ပဋိဘာဂနိမိတ္ကိုရရင္ တိဟိတ္ လို႔သိပါ။
၀ိပႆနာဘာ၀နာပြားၾကည့္လို႔ ဥဒယဗၺယဉာဏ္(ၿဖစ္ပ်က္ၿမင္ရင္) ရရင္လဲ တိဟိတ္လို႔သိပါ။.... ေသကၥ်ေတာင္ဆရာေတာ္၏ ပ႑ိတေ၀ဒနီယက်မ္းမွာ -
တိဟိတ္ဒိြဟိတ္၀ိစိကိစ္၊ ခ်ိတ္၍ထားပါဘိ၊
ကိုယ္တုိင္သိရန္ ကိုယ္တိုင္ၾကံ၊ သည္းခံၾကိဳးစားၾကည့္၊

ပဋိဘာဂါ သမထာ၊ ထင္လာတိဟိတ္သိ၊
ဥဒယဗၺယာ ၀ိပႆနာ၊ ထင္လာတိဟိတ္သိ။..... ပဋိဘာဂနိမိတ္ထင္ပံု
ပဋိဘာဂ ဆိုသည္မွာ ၿမန္မာလို အတူ (သို႔) အတု ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ထြက္ပါတယ္။
ဥပမာ – ပထ၀ီကသုိဏ္းကို အားထုတ္တဲ့သမထသမားတစ္ေယာက္ဟာ ေၿမညက္ကိုယူၿပီး မိမိတထိုင္သာ အၿမင့္နံရံမွာ အ၀ိုင္းတစ္ခုလုပ္ၿပီး ကပ္ထားရပါမယ္။ အဲဒီေၿမ၀ိုင္းကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ပထ၀ီကသိုဏ္း – ေၿမ၀ိုင္း- ေၿမ၀ိုင္းလို႔ စိတ္ထဲဆိုေနရပါတယ္။ စ်ာန္နားနီးလာတဲ့ ဥပစာရသမာဓိ အဆင့္ဆင့္ ေလာက္ေရာက္ၿပီဆိုရင္ အဲဒီေၿမ၀ိုင္းၾကီးဟာ မ်က္စိထဲက မေပ်ာက္ေတာ့ဘူး။ မ်က္စိဖြင့္ထားသည္ၿဖစ္ေစ၊ မွိတ္ထားသည္ၿဖစ္ေစ အဲဒီေၿမ၀ိုင္းၾကီးကို တၿမင္တည္းၿမင္ေနေတာ့တာပဲ။ အဲဒီလို သမာဓိစြမ္းအားေၾကာင့္ မ်က္စိထဲမွာၿမင္လာတဲ့ေၿမ၀ိုင္းဟာ နံရံမွာကပ္ထားတဲ့ေၿမ၀ိုင္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အတုေပၚလာတဲ့ေၿမ၀ိုင္းတစ္ခုပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ မ်က္စိထဲမွာ အလိုလုိၿမင္လာတဲ့ေၿမ၀ိုင္းကို ပဋိဘာဂနိမိတ္ လို႔ သမထအရာမွာ သံုးပါတယ္။
လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး၏ တိဟိတ္အဆံုးအၿဖတ္
ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက ဓါတ္ေတြ ပရမတ္ေတြကို မပ်င္းမရိစိတ္၀င္စားတယ္။ မဂ္ဖိုလ္ကို ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ တိဟိတ္လို႔ မွတ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတာကို တစ္ဆင့္မွတ္သားရဘူးပါတယ္။
မိမိဟာ ဒိြဟိတ္ၿဖစ္ေနေစဦးေတာ့ ၀ိပႆနာတရားကိုေတာ့ ၾကိဳးကိုၾကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ၾကိဳးစားတဲ့အတြက္ အလကား မၿဖစ္ပါဘူး။
ဒီဘ၀မဂ္ဖိုလ္မရဘူးပဲထား။ စူဠေသာတာပန္ပုထုဇဥ္အၿဖစ္ကေတာ့ ဧကန္မုခ်ေရာက္ပါတယ္။ ဒီအဆင့္ေရာက္တယ္ဆိုရင္ သုဂတိဘ၀လည္းၿမဲတယ္။ ေနာက္ဘ၀နတ္ၿပည္က်ရင္လည္း မဂ္ဖိုလ္ကို တစ္ခဏၿခင္းရႏိုင္ေၾကာင္း အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္၊ ေသာတာႏုဂတိသုတ္မွာ ေဟာေတာ္မူထားပါတယ္။

မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက
တိဟိတ္ဟုတ္ပါ့မလား။ ဒိြဟိတ္မ်ား ၿဖစ္ေနမလားနဲ႔။ ဒါက ဘုရားရွင္အရာ.. ကုိယ့္အရာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ အက်ိဳးမမ်ားမွာကို မေတြးၾကနဲ႔။
အလုပ္လုပ္ဖို႔သာ ကိုယ့္တာ၀န္။ ၿဖစ္ပ်က္ၿမင္ရင္ တိဟိတ္ပဲဆိုတာ သံသယ မရွိၾကနဲ႔။

ဒိြဟိတ္ကုသုိလ္ ႏွင့္ တိဟိတ္ကုသုိလ္
ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ ဆိုတဲ့ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈတစ္ခုခုကို ၿပဳလုပ္တဲ့အခါမွာ ကာမာ၀စရကုသုိလ္စိတ္ေတြ ကုေဋသိန္းခ်ီၿဖစ္ၿပီးေတာ့ ဒီစိတ္ေတြခ်ဳပ္ၿငိမ္းၾကတဲ့အခါ စိတ္အစဥ္မွာ ကာမာ၀စရကုသုိလ္ကံေတြ ကုေဋသိန္းခ်ီ က်န္ရစ္တယ္။
ကုသုိလ္ေကာင္းမႈၿပဳလုပ္တဲ့အခါမွာ ကံ-ကံ၏အက်ိဳးကိုသိတဲ့ဉာဏ္ မယွဥ္ပဲလုပ္ရင္ ဉာဏ၀ိပၸယုတ္ (ဉာဏ္မယွဥ္တဲ့) ကာမာ၀စရကုသုိလ္စိတ္ေတြ ၿဖစ္ပါတယ္။
ဒီစိတ္ေတြမွာ အေလာဘနဲ႔ အေဒါသ ဟိတ္ႏွစ္ခုပဲပါတယ္။ အေမာဟဆိုတဲ့ ဉာဏ္ မပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီစိတ္ေတြကို ဒြိဟိိတ္စိတ္လို႔ ေခၚတယ္။
ၿဖစ္ေပၚတဲ့ကုသုိလ္ကို ဉာဏ၀ိပၸယုတ္ကုသုိလ္ (၀ါ) ဒိြဟိတ္ကုသုိလ္ လို႔ ေခၚပါတယ္။

Shared from Ma Htar Htar Moe (FB)