ပုဂၢလပၸသာဒသုတ္
၂၅၀။ ရဟန္းတို႔ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ၾကည္ညိဳျခင္း၌ အျပစ္တို႔သည္ ဤငါးမ်ဳိးတို႔တည္း။
အဘယ္ ငါးမ်ဳိး တို႔နည္း ဟူမူ -
ရဟန္းတို႔ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး၏ အၾကည္ညိဳခံရေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ သံဃာက ႏွင္ထုတ္သင့္ေသာ သေဘာရွိသည့္ အာပတ္သို႔ ေရာက္ မႈေၾကာင့္ ႏွင္ထုတ္ခဲ့အံ့၊ ထိုၾကည္ညိဳေသာ ပုဂၢိဳလ္အား ဤသို႔ ျဖစ္တတ္၏။
“ငါခ်စ္အပ္ ျမတ္ႏိုးအပ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ သံဃာသည္ ႏွင္ထုတ္၏” ဟု ရဟန္းတို႔၌ မၾကည္ညိဳမႈ မ်ားစြာျဖစ္၏။
ရဟန္းတို႔၌ မၾကည္ညိဳမႈ မ်ားစြာျဖစ္သည္ရွိေသာ္ အျခားရဟန္းတို႔ကုိ မဆည္းကပ္၊ အျခားရဟန္းတို႔ကုိ မဆည္းကပ္သည္ရွိေသာ္ သူေတာ္ေကာင္းတရားကုိ မနာယူရ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားကုိ မနာယူရ သည္ရွိေသာ္ သူေတာ္ေကာင္း တရားမွ ယုတ္ေလ်ာ့၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ပုဂၢိဳလ္ကုိ ၾကည္ညိဳရာ၌ ပဌမ အျပစ္တည္း။
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး၏ အၾကည္ညိဳခံရေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ သံဃာက အစြန္အဖ်ား၌ ေနေစသင့္ေသာ သေဘာရွိသည့္ အာပတ္သို႔ ေရာက္မႈေၾကာင့္ အစြန္အဖ်ား၌ ေနေစအံ့၊ ထိုၾကည္ညိဳေသာ ပုဂၢိဳလ္အား ဤသိုိ႔ ျဖစ္တတ္၏ -
“ငါခ်စ္အပ္ ျမတ္ႏိုးအပ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကုိ သံဃာသည္ အစြန္အဖ်ား၌ ေနေစ၏” ဟု ရဟန္းတို႔၌ မၾကည္ညိဳမႈ မ်ားစြာ ျဖစ္၏။ ရဟန္းတို႔၌ မၾကည္ညိဳမႈ မ်ားစြာျဖစ္သည္ရွိေသာ္ အျခားရဟန္းတို႔ကုိ မဆည္းကပ္၊ အျခားရဟန္းတို႔ကုိ မဆည္းကပ္သည္ရွိေသာ္ သူေတာ္ေကာင္းတရားကုိ မနာယူရ၊ တာ္ေကာင္းတရားကုိ မနာယူရ သည္ရွိေသာ္ သူေတာ္ေကာင္းတရားမွ ယုတ္ေလ်ာ့၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ပုဂၢိဳလ္ကုိ ၾကည္ညိဳရာ၌ ဒုတိယ အျပစ္တည္း။
ရဟန္းတို႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကား ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး၏ အၾကည္ညိဳခံရေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ အရပ္တစ္ပါးသို႔ ဖဲသြားခဲ့မူ။ပ။ အၾကည္ညိဳခံရေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ လူထြက္ခဲ့မူ ။ပ။ အၾကည္ညိဳခံရေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ကြယ္လြန္ခဲ့မူ ထိုၾကည္ညိဳေသာ ပုဂၢိဳလ္အား ဤသို႔ ျဖစ္တတ္၏ -
“ငါခ်စ္အပ္ ျမတ္ႏိုးအပ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ကြယ္လြန္၏” ဟု အျခားရဟန္းတို႔ကုိ မဆည္းကပ္၊ အျခားရဟန္းတို႔ကုိ မဆည္းကပ္သည္ ရွိေသာ္ သူေတာ္ေကာင္းတရားကုိ မနာယူရ၊ သူေတာ္ေကာင္းတရား
ကုိ မနာယူရသည္ရွိေသာ္ သူေတာ္ေကာင္းတရားမွ ယုတ္ေလ်ာ့၏။ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကား ပုဂၢိဳလ္ကုိ ၾကည္ညိဳရာ၌ ပၪၥမ အျပစ္တည္း။
ရဟန္းတို႔ ပုဂၢိဳလ္ကုိ ၾကည္ညိဳျခင္း၌ အျပစ္တို႔သည္ ဤငါးမ်ဳိးတို႔တည္း
ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
Shared from Ukhin Crays (FB)
No comments:
Post a Comment