ၾကည္ညိဳစရာအေကာင္းဆံုး သာ၀တၳိေရႊျပည္

သာ၀တၳိမွာ ေ၀ေနယ်ေတြဟာ ဘုရားမွန္း တရားမွန္း သံဃာမွန္းသိသိနဲ ့ ဘုရားစကား တရားစကား
သံဃာ့စကား နားေထာင္လိုက္နာၾကတယ္။
အဲ့ဒီတုန္းက သာ၀တၳိမွာ လူဦးေရ (တစ္ကုေဋ)ေလာက္ရွိတဲ့အထဲမွာ သံုးပံုႏွစ္ပံု ခုနစ္သန္းခြဲေက်ာ္ဟာ အရိယာေတြခ်ည္းပဲလို ့ဆိုတယ္။ သူတို ့အပါယ္တံခါးပိတ္ကုန္ၾကျပီ။ ဒီေလာက္သန္းခ်ီတဲ့လူေတြ
အရိယာျဖစ္တယ္ဆိုလို ့ ဘုန္းၾကီး၀တ္၊ မယ္သီလ၀တ္ျပီး က်င့္ခဲ့တာလို ့မထင္ပါနဲ ့၊ သူတို ့လည္း ခင္ဗ်ားတို ့လိုပဲ အိမ္ေထာင္သားေမြးရင္းက ဘုရားစကားအဆံုးအမကို ရုိရုိေသေသ တိတိက်က် လိုက္နာက်င့္သံုးၾကလို ့အရိယာေတြ ျဖစ္ကုန္တာပါ။ ၀ိသာခါၾကီး ခုႏွစ္ႏွစ္ သမီးနဲ႕ ့ေသာတာပန္တည္ခဲ့တာပါပဲ၊ ၾကီးေတာ ့ အိမ္ေထာင္မျပဳဘူးလား၊ ျပဳလိုက္တာမွ ေမြးလိုက္တဲ့ကေလးေတြ ေျမးေတြတစ္သီၾကီး။ ဒါေပမယ့္ သူတို ့ရဲ ့ဘ၀ေနနည္းက အာရုံ ခံစားမႈေတြေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါလိုက္ျပီး ေမ့ေမ့ေမ်ာေမ်ာၾကီးနဲ ့ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ေလာဘ ေဒါသ နဲ ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ တရားနဲ ့ေနတာ၊ အပၸမာဒဆိုတဲ့ သတိ နဲ ့ ေနတာ။

နံနက္မွာ ဆြမ္း၊ ညေနမွာ ဆီမီး ပန္းနဲ ့ ေရခ်မ္း သာ၀တၳိတို ့ရဲ ့ဒါနခန္း။
အသြားတစ္ျဖာ အလာတစ္ခန္း သတိတန္းလန္း သာ၀တၳိေနတို ့ရဲ ့ ေျခခ်လမ္း။
အဲဒီလို ဘာလုပ္လုပ္ ေလာကီေပၚတြင္ သတိတင္လ်က္က တစ္ခါတည္း ႏွစ္လုပ္ျပီးေစတဲ့ ဘ၀ေနနည္းနဲ ့ ေနခဲ့ၾကေတာ့ အတၱလည္းမၾကီးသာ၊ မာနလည္း မၾကီးသာ၊ ကိေလသာလည္း မ၀င္သာေတာ့ဘူး။
ေဟာ နံနက္လင္းတာနဲ ့ ဆြမ္းအုပ္ကိုယ္စီရြက္ျပီး ဘုရားရွင္နဲ ့အရိယာအရွင္သခင္ၾကီးေတြ
သီတင္းသံုးရာ ေဇတ၀န္ေရႊေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ဆြမ္းပို ့သြားၾကပါတယ္။ ဒီလိုသြားရာမွာလည္း သြားသြားမွန္းသိ၊ ဘယ္ညာဖ၀ါး ဘယ္လိုသြားေနတယ္ဆိုတာ သိၾကတယ္။

ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့လည္း သတိမျပတ္ မွတ္လ်က္ကသာေနၾကသတဲ့။
ဆြမ္းကပ္ျပန္ေတာ့လည္း သတိမျပတ္ မွတ္လ်က္ကသာ ေနၾကသတဲ့။
ကိုယ့္အိမ္ကို ျပန္ေရာက္လို ့ အိမ္မႈကိစၥလုပ္ၾကေတာ့လည္း ရႈမွတ္မႈ သတိကေလး အျမဲကပ္ပါေနတယ္။ ဒီလိုနဲ ့ တစ္ေန ့လံုး ဘာလုပ္လုပ္ တရားနဲ ့သတိနဲ႕ လုပ္ေနေတာ့တာ၊ ေဟာ ညေနခ်မ္းေရာက္လာျပန္ေတာ့လည္း ဘုရားရွင္ႏွင့္ အရိယာအရွင္သခင္ၾကီးမ်ား သီတင္းသံုးရာ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ကိုလာျပီး..
တခ်ိဳ ့က ေသာက္ေရ၊ သံုးေရ ထမ္းလ်က္က။ တခ်ိဳ ့က ခ်ိဳးေရ ၊ ေျခေဆးေရ ရြက္လ်က္က။ လက္တစ္ဖက္မွာေတာ့ ဆီမီး၊ နံ ့သာတိုင္ေတြ ကိုင္လို ့၊ လက္တစ္ဖက္မွာ အေမႊးနံ ့သာနဲ ့ပန္းေတြကိုင္လို ့ သြားၾက လွဴၾက လုပ္ေနၾကတယ္တဲ ့။ ဒါန ကုသုိလ္ ေ၀ယ်ာ၀စၥ ကုသုိလ္ေတြကို သတိနဲ ့အတူ ယူၾကျပန္ေရာ။

အဲ့ဒီမွာ ေျပာရဦးမွာေပါ့ဗ်ာ။
ပန္း ဆီမီး နံ ့သာေတြ ဘာ့ေၾကာင့္ လွဴတယ္ဆိုတာ ဘုရားရွင္နဲ ့ အရိယာအရွင္သခင္ၾကီးေတြ ပန္းၾကိဳက္လို
အေမႊးနံ ့သာ ၾကိဳက္လို ့မွ မဟုတ္ဘဲ။ ၾကိဳက္စိတ္ မၾကိဳက္စိတ္ေတြ ပယ္ထားျပီးျပီပဲ၊ ဒါ့ျဖင့္ ဘာ့ေၾကာင့္ ပန္း ဆီမီး နံ ့သာေတြ ကပ္လွဴရသလဲ ဆိုေတာ့
- ပန္းကား ဘုရားႏွင့္ မိမိတို ့အၾကား ကာျခားထားရန္
- ဆီမီးကား ဘုရားရွင္၏ အသေရေတာ္ ဖူးေျမာ္ရန္
- နံ ့သာတိုင္ကား မိမိတို ့ ကုိယ္ညစ္အနံ ့ဘုရားထံ မပ်ံ ့ႏွံ ့ရန္
ဒီလို ရယ္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းနဲ ့ ကပ္လွဴၾကတာပါ။

ဒီလုိနဲ ့ ဘုရားဖူး၊ တရားနာ၊ တရားေလွ်ာက္လုပ္ၾကျပီး အိမ္ျပန္ေရာက္လို ့ အိပ္ၾကေတာ့လည္း အမွတ္သတိကေလးနဲ ့ အိပ္ၾကသတဲ ့ဗ်။ ဒီေတာ့ သာ၀တၳိျပည္သူျပည္သားေတြရဲ ့တစ္ေန ့တာဆိုတာ အမွတ္သတိ ရွိေနျခင္းရဲ ့တစ္ေန ့တာ။ ဒါ တစ္ရက္တည္းမဟုတ္၊ ႏွစ္ရက္လည္းမဟုတ္၊ တစ္သက္လံုး ဒီလိုေနသြားၾကတာပါ။
ဒါေၾကာင့္ သာ၀တၳိ ျပည္သူျပည္သား အမ်ားစုဟာ ေသာတာပန္၊ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၱာအျဖစ္နဲ ့ ဘုရားရွင္ျမင္ေတြ ့လိုတဲ ့ သာသနာေတာ္တြင္းသားမ်ားအျဖစ္နဲ ့ ေနျပခဲ့ၾကတယ္။
ဘုရားစကား နားေထာင္လိုက္နာတဲ့ သာ၀တၳိမွာ ဘုရားရွင္ အၾကာဆံုး၀ါကပ္ေတာ္မူတာ ဒါေၾကာင့္ေပကိုး။
ေၾသာ္ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္၏ သံုးပံုႏွစ္ပံုေသာ လူဦးေရမ်ားဟာ အရိယာေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ခဲ့ေပရာ ရာဇ၀င္မွာ လြမ္းတသသ ၾကည္ညိဳစရာ အေကာင္းဆံုး သာ၀တၳိေရႊျပည္ပါတကား။

မဟာေဗာဓိျမိဳင္ဆရာေတာ္ၾကီး
(သု၀ဏၰသွ်မ္ေတာင္ၾသ၀ါဒ)

ေမတၱာျဖင့္ စုစည္းသူ
အႏိႈင္းမဲ့စာတိုေပစမ်ား
(www.infinitydhamma.com)

Shared from အႏိႈင္းမဲ့ စာတိုေပစမ်ား (FB)