Sunday, March 10, 2013

သံသရာမွာ က်င္လည္ရတဲ့ ဒုကၡ



“မသူေတာ္ ေဘးမွ လြတ္ရပါလို၏။” “ကပ္ၾကီးေတြမွ ေက်ာ္ႏိုင္လႊားႏိုင္ရပါလို၏။” ဘာညာဘာညာနဲ႔ ရြတ္သာ ေနတာ သူတို႔ ရင္ထဲမွာ ကိန္းေနတာကိုက မသူေတာ္တရားေတြ၊ အျမင္မွားေတြ ကိန္းေနတာေနာ္။

မသူေတာ္ တရားေတြ ဆိုတာဘာလဲဆိုေတာ့ ဒီလူ႕ကို ေတာ့ ခ်စ္တယ္၊ ဟိုလူ႕ကိုေတာ့မုန္း တယ္… ဘာမဆို ျမင္ျမင္သမွ် အေပၚမွာ ပံုမွန္စိတ္ထားရမွာကို မတရားတဲ့စိတ္ေတြနဲ႔ ေတြး၊ ေျပာ၊ ျပဳမူေနၾကတာ။

ေနာက္ အျမင္မွားဆိုတာက မျမဲတဲ့ အနိစၥကို နိစၥလို႔ထင္၊ ဆင္းရဲတဲ့ ဒုကၡကို သုခလို႔ထင္၊ အစိုးမရတဲ့ အနတၱကို အတၱလို႔ထင္ျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မႏွစ္ျမိဳ႕ဖြယ္ျဖစ္တဲ့ အသုဘခႏၶာၾကီးကို သုဘလို႔ ထင္ေနတာကို ေျပာတာ။ မေကာင္း တာကို အေကာင္းေတြလို႔ ထင္ေနတာဟာ အျမင္မွားပဲေလ။

ဒီအျမင္မွားနဲ႔ ဒီမသူေတာ္တရားေတြက ပုထုဇဥ္လူသားေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္းျပီး အိမ္ရွင္သဖြယ္ ျဖစ္ေနေတာ့ သူ႔ဆီ လာလည္မွာကလည္း သူနဲ႔တူရာပဲ လာမွာေပါ့။ သံလိုက္လိုပါပဲ။ ကိုယ့္ရင္ထဲက မေကာင္းတဲ့ စိတ္ခံ သံလိုက္တံုးၾကီးက အမာခံရွိေနတာ မျမင္ပဲနဲ႔ လာကပ္ေနတဲ့ ဓားေတြ၊ လွံေတြ၊ ေသနတ္ေတြကို ေၾကာက္ျပီး ေျပးေန မယ္ဆိုရင္ ရပါ့မလား။

ျပီးေတာ့ ဒီသံလိုက္ရဲ႕ ဆြဲအားေၾကာင့္လာၾကမယ့္ မေကာင္းတဲ့ ကပ္ေဘးေတြ၊ အငတ္ေဘးေတြ၊ ဒုကၡေဘး ေတြကို ဆုေတြေတာင္းျပီး ေမာင္းထုတ္ေနလို႔ကေတာ့ ေမာရံုပဲရွိမယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္တြင္းက မေကာင္းတဲ့ဓာတ္ခံကို ဆြဲထုတ္ႏိုင္မွ သူ႕ဆီလာၾကမယ့္ မေကာင္းတာေတြကို ေမာင္းထုတ္ျပီးသား ျဖစ္မွာေပါ့။ အခုေတာ့ လြဲေနၾကတာ။

“ေတြ႔လိုက္ရရင္ လူေတြက ဒီလိုခ်ည္းပဲ၊ တစ္ေယာက္မွ ေကာင္းတာကို မရွိဘူး” လို႔ ေျပာၾကတယ္မလား။ အဲဒါ ဘာလို႔လဲ ? ။

ကိုယ့္ရဲ႕ ရင္ထဲက အခံကမွ မေကာင္းတာ၊ ေကာင္းတာ လိုခ်င္လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲေနာ္။

အဲဒီေတာ့ ဘာကို အရင္လုပ္ရမယ္ ဆိုတာ အေျဖထြက္ေနပါျပီ။

အျပင္ကေဘးနဲ႔ ေဝးခ်င္ရင္ ဝမ္းထဲက မေကာင္းတဲ့ သံလိုက္တံုးၾကီးသာ အရင္ဖယ္ေပေတာ့။

အညွီရွိလို႔သာ ယင္အံုၾက တာပါ။

လူေတြက အေၾကာက္လြဲ ေနၾကတယ္။ ဝမ္းထဲက လက္ခံထားတဲ့ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတဲ့ သံလုိက္တံုးၾကီးကို မေၾကာက္ပဲ အျပင္က လာကပ္တာေတြကို ေၾကာက္ေနၾကတယ္။
ဒါဆို အတြင္းရန္ႏွင့္ အျပင္ရန္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးေတာ့ သိေလာက္ေရာေပါ့။

အတြင္းရန္ကို အရင္ဆံုး ေၾကာက္ျပီး အျမန္ဆံုးဖယ္ ထုတ္လိုက္ပါေတာ့။ ဒါမွ လာကပ္စရာလည္း မရွိေတာ့ မွာမို႔ု႔ အျပင္ရန္ေတြလည္း ျငိမ္းေအး ပါလိမ့္မယ္။

ဒီေတာ့ကာ တို႔ေတြ ဝိပႆနာတရား အားထုတ္လိုက္တာနဲ႔ အတြင္းရန္ေတြ ေျပးသြားပါလိမ့္မယ္။ ဒီ အတြင္းရန္ ေနရာမွာ အေဖာ္ေကာင္းေလးျဖစ္တဲ့ မဂၢင္တရား အသိေလးေတြ အစားထိုးလာလို႔ အေအးသံလိုက္ဓာတ္ၾကီးျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းႀကရမယ္ဆိုတာ ေပၚလာပါျပီေနာ္။

ဒါဆို လာကပ္မွာေတြကလည္း ေအးခ်မ္းေစမွာမို႔ အတြင္းေကာင္းမွ အျပင္ေကာင္းလိမ့္မယ္ဆိုတာ နားလည္ႏိုင္ ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္းနဲ႔ ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္ပဲေနာ္။

အားလံုးပဲ ဓမၼဓာတ္ေတြကိန္းလုိ႔ အျမန္ေအးခ်မ္းႏိုင္ပါေစ။
မေနာကံကို မေနာနဲ႔သာ တုိက္ထုတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဝစီနဲ႔ ဆုေတာင္းလို႔ မရဘူးဆိုတာေလး ေ၀မွ်ရင္းနဲ႔ တတ္အား သေရြ႕အတြင္းရန္ေတြကို တုိက္ထုတ္ႀကပါစို႔လားရွင္။
မေအးေအးခ်ိဳရဲ႕ ေဇာ ၇ ခ်က္ တရားပို႕စ္မွ သေဘာက်လြန္း၍ ျပန္ရွယ္ပါသည္။

အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=429459867133149&set=a.150642668348205.39860.100002074189858&type=3&theater

***********************

ေလာဘ ရယ္ ေဒါသ ရယ္ ေမာဟ ရယ္ ဒီအကုသုိလ္ေတြက လြတ္သြားတာကုိ ၀ိမုတၱ လုိ ့ေခၚတယ္။ စိတ္ကေလးဟာ အာရံုနဲ ႕ေတာ့ေတြ ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ထုိအာရံုရဲ ့ၾကားထဲမွာ လြတ္သြားတယ္။ အဲဒါ Glue မရွိေတာ့တာ။ စကၠဴေလးႏွစ္ခုဟာ ထိေတာ့ထိေနတယ္။ ဆုိပါစုိ ့စာရြက္ေလး ၂ ခုထိထားတယ္။ အဲဒီ စာရြက္ ၂ ခုၾကားမွာ ေကာ္မပါဘူးဆုိရင္ ခြဲလုိ ့မရဘူးလား။ ရတယ္။ လူေတြရဲ ့စိတ္မွာ ခြဲမရဘူးဆုိတာက ေကာ္ ပါေနလုိ ့ခြဲမရတာ။ ဟုတ္လား။ ေကာ္က ရုိးရုိးေကာေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ Super Glue ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ အာရံုနဲ ့စိတ္နဲ ့ဘယ္လုိပဲေတြ ့ေတြ ့ေလာဘမလာဘူး ၊ ေဒါသမလာဘူးဆုိရင္ ညိွေနပါ့မလား။ ဘယ္ညိွမလဲေနာ္။ အဲဒါကုိ ၀ိမုတၱ လုိ ့ေခၚတာ။ လြတ္သြားျပီလုိ ့ေျပာတာ။ ဓမၼ ကုိ Practise လုပ္တယ္ဆုိတာ အဲဒီလုိလြတ္သြားျပီဆုိတဲ့ အဆင့္ထိေအာင္ အားထုတ္ရမွာ။

အဲဒီလုိလြတ္သြားျပီဆုိရင္ ဘ၀ဆုိတဲ့ ကႏၱာရခရီးၾကမ္းၾကီးကုိ ေနာက္ထပ္ရင္ဆုိင္စရာ မရွိေတာ့ဘူး။ ရင္ဆုိင္စရာ မရွိရံုတင္မကဘူး ၊ အသာသ ဒါနတဲ့ ။ သံသရာၾကီးထဲမွာ ပင္ပန္းခဲ့ရတာေတြ အကုန္လံုးျငိမ္းသြားတယ္။ အေသာကံ ၀ရဇံ ေခမံ ဆုိတာ အဲဒီက်မွလာတာ။ စိတ္ကေလးမွာ ေလာဘလည္းမလာဘူး။ ေဒါသလည္းမလာဘူး။ ေမာဟလည္းမလာဘူး။ စိတ္ကေလး ျငိမ္းခ်မ္းသြားျပီ။ ဓမၼံသရဏံ ဂစာၦမိ ဆုိတာ အဲဒီအဆင့္ထိေရာက္ေအာင္ သြားရမယ္တဲ့။

ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာနႏၵမာလာဘိ၀ံသ အရွင္သူျမတ္ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ဓမၼံသရဏံ ဂစာၱမိ တရားေတာ္ မွ သေဘာက်လြန္း၍ ျပန္ရွယ္ပါသည္။

အျပည့္အစံုဖတ္ရန္

https://www.facebook.com/notes/khine-khine/ဓမၼံသရဏံ-ဂစာၦမိ-ဆိုတာ/500135950022471?comment_id=5145175&notif_t=like

ပါရမီဘုရားရွိခိုး ပူေဇာ္ရန္

https://soundcloud.com/greenkstar/paramiworship-1

No comments:

Post a Comment