ဋီကာက်မ္းက ျပတဲ့အတိုင္းေလး ေရးျပသြားရေအာင္ပါ။
တျခားက်မ္းေတြကပြားပံုအစဥ္ေလးေတြ ေရးျပထားတာေတြလည္းရိွပါေသးတယ္။
နိဗၺာန္ေတာင့္တ၊ ျဖတ္ကိစၥ၊ သီလယူေစပါ။
ဆိတ္ျငိမ္ရာရွာ၊ ဣရိယာ၊ ေရြးပါ က်မ္းမိန့္တာ။
ေသေဘးဆင္ျခင္၊ ဤေျခာက္အင္၊ ျပီးလွ်င္ ပြားမ်ားပါ။
(၁) ဂုဏ္ေတာ္ပြားတဲ့သူဟာ ပထမဦးဆံုး ''ဤဂုဏ္ေတာ္ပြားရေသာ ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈ အဖို့ဘာဂသည္ နိဗၺာန္၏ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ပါေစ''လို့ နိဗၺာန္ကို ဦးစြာဆုေတာင္းရပါမယ္။
ဘယ္လမ္းေျကာင္းပဲေလွ်ာက္ေလွ်ာက္ ပန္းတိုင္ရိွဖို့ လိုပါတယ္။ နိဗၺာန္ကေတာ့ အဓိကပန္းတိုင္ပါ။ ေလာကီကို်း ေတြကေတာ့ ဆုမေတာင္းလည္း ျပည့္မွာပါပဲ။
(၂) ပလိေဗာဓ = ကိစၥႀကီးငယ္ကို ျဖတ္ထားရပါမယ္။
ဥပမာ - မိသားစုအတြက္ ထမင္းခ်က္စရာ၊ ဟင္းခ်က္စရာ၊ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္စရာရိွရင္ ျကိုတင္ လုပ္ထားရပါမယ္။ မွာစရာရိွတာ၊ ေျပာစရာရိွတာ ျကိုတင္မွာထား ေျပာထားရပါမယ္။ ကိုယ္ဂုဏ္ေတာ္ ပြားေနတုန္း ''ေသာ့ဘယ္နားထားလဲ။ ဘယ္သူဖုန္းဆက္လာေသးလဲ'' စသျဖင့္ လာေမးရင္ အဆင္မေျပပါဘူး။
ကိုယ့္အတြက္လည္း ေဆးေသာက္စရာရိွရင္ ေသာက္ထားရပါမယ္။ ေအာက္ထစ္ဆံုး ေျခသည္းလက္သည္း ညွပ္စရာရိွရင္ ညွပ္ထားရပါမယ္။ ေခါင္းေလွ်ာ္စရာရိွလွ်င္ ေခါင္းေလွ်ာ္ထားရပါမယ္။ ဂုဏ္ေတာ္ပြားေနတုန္း ေခါင္းယားလို့ ကုတ္ေနရျပန္ရင္လည္း အဆင္မေျပျပန္ပါဘူး။
(၃) ငါးပါးသီလ ယူရပါမယ္။
''သီလရိွေတာ့ စိတ္ျကည္''ဆိုတဲ့အတိုင္း သီလယူလိုက္ရင္ စိတ္က ျကည္သြား ပါတယ္။ ဒါတင္မကပါဘူး။ သီလယူလိုက္ရင္ သီလျဖူစင္သူလည္း ျဖစ္သြားပါတယ္။
(၄) ဝိေဝက - တိတ္ဆိတ္ျခင္း၊ ဆိတ္ျငိမ္ရာအရပ္ကို ေရြးခ်ယ္ရပါမယ္။
ဆိတ္ျငိမ္ရာအရပ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ဆိတ္ျငိမ္ရာအခိ်န္နဲ့ ဆိတ္ျငိမ္တဲ့ေနရာ ဆိုလိုတာပါ။ ကိုယ့္အတြက္ ဆိတ္ျငိမ္တဲ့ အခိ်န္နဲ့ ဆိတ္ျငိမ္တဲ့ေနရာ ျဖစ္ရပါမယ္။
စာထဲကအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ ေတာအရပ္၊ ေတာင္အရပ္၊ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ အခိ်န္ကို ဆိုလိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အိမ္မွာေနရတဲ့လူေတြအတြက္ေတာ့ ေတာအရပ္၊ ေတာင္အရပ္၊ ညဥ့္နက္အခိ်န္ မဟုတ္ေပမဲ့လည္း ကိုယ့္အတြက္ ဆိတ္ျငိမ္ရာအရပ္နဲ့ ဆိတ္ျငိမ္ရာအခိ်န္ျဖစ္ရင္ ျပီးတာပါပဲ။
မနက္ေစာေစာအိပ္ရာထဆိုရင္ ဆိတ္ျငိမ္မႈနွစ္ခုကို ရေနတာမ်ားပါတယ္။ ဆိတ္ျငိမ္ရံုတင္မကပါဘူး၊ မနက္ အိပ္ရာထဆို စိတ္ကေလးေတြက ျကည္လင္ေန တတ္ပါတယ္။ ဘယ္အာရံုနဲ့မွမေတြ့ရေသးတဲ့အတြက္ စိတ္ကႀကည္ေနတာပါ။
အာရံုသစ္ေတြ မေတြ့ေသးတဲ့မနက္ပိုင္းမွာဆို အကုသိုလ္က မဝင္ေသးပါဘူး။ အကုသိုလ္မဝင္ေသးတဲ့အခိ်န္၊ အာရံုေတြ မေတြ့ေသးတဲ့အခိ်န္ ဂုဏ္ေတာ္ပြားရတာ အဆင္ေျပမယ္လို့ထင္ပါတယ္။ မနက္ပိုင္းဆို ဖုန္းလာတာ ဧည့္သည္ လာတာေတြ လည္း မရိွပါဘူး။
ဘုရားခန္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကိုယ့္အိပ္ခန္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ပြားမ်ားလို့ရပါတယ္။ တခို့်အိမ္ေတြဆို အသံလံုစနစ္နွင့္ ဘုရားခန္းကို ဆိတ္ျငိမ္ေအာင္ လုပ္ထားပါတယ္။ ဒီလိုေနရာမို်းကေတာ့ တရားအားထုတ္သူေတြအတြက္ ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပတဲ့ ေနရာပါပဲ။
ဥပမာ - ကိုယ္ဂုဏ္ေတာ္ပြားေနတဲ့အခိ်န္ မိသားစုက တီဗီြဖြင့္ေနမယ္၊ သီခ်င္းဖြင့္ေနမယ္ဆိုရင္ အဆင္မေျပပါဘူး။ အဓိကကေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ ဆိတ္ျငိမ္ဖို့ပါပဲ။
(၅) ကိုယ့္အတြက္ ျကာရွည္ထိုင္နိုင္မယ့္ ဣရိယာပုထ္ကို ေရြးခ်ယ္ရပါမယ္။
တင္ပလႅင္ေခြပဲထိုင္ထိုင္၊ ကံု့်ကံု့်ပဲထိုင္ထိုင္၊ ကိုယ္နဲ့ သပၸာယသင့္ရင္ ျပီးတာပါပဲ။ ထိုင္ပံုဣရိယာပုထ္ကေတာ့ တစ္ဦးနဲ့တစ္ဦး သပၸါယသင့္ပံုခ်င္း တူမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္နဲ့ သပၸါယသင့္တဲ့ ဣရိယာပုထ္ကို ေရြးခ်ယ္ရမွာပါ။ တခို့် အမို်းသမီး ေယာဂီေတြဆို တင္ပလႅင္ခိ်တ္ထိုင္တာ သံုးနာရီေတာင္ ထိုင္မွတ္နိုင္ပါသတဲ့။ ဒီေတာ့ ကိုယ္နဲ့ အဆင္ေျပ မယ့္ ဣရိယာပုထ္ကို ေရြးထိုင္ရံုပါပဲ။ ခါးကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မတ္မတ္ထားပါ၊ ခါးမညြတ္ရပါဘူး။ ခါးညြတ္ရင္ ေဝဒနာေတြ တက္ျပီး ျကာရွည္ မထိုင္နိုင္ပါဘူး။ မ်က္လံုးကို မိွတ္ထားရပါမယ္။
ဒီေနရာမွာ စစ္ကိုင္းပထမဂနၶာရံုဆရာေတာ္ဘုရားက ''နာေဘးျကီး၊ ေသေဘးျကီး မဦးခင္ တရားက အလ်င္ ဦးေအာင္ ျကိုးစား၍အားထုတ္။ ျကိုးစား၍အား ထုတ္။'' လို့ (၃)ေခါက္ဆိုျပီး ပြားမ်ားဖို့ မိန့္မွာထားပါတယ္။
ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ့ ျသဝါဒေလးက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္သတိေပးဆံုးမတဲ့ စကားေလးပါ။ ဗုဒၶါနုႆတိနဲ့ နာမည္ျကီးခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ ဘုရားျသဝါဒအတိုင္း မပြားခင္ သံုးေခါက္ဆိုလိုက္ဖို့ပါ။ တတ္နိုင္ရင္ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ့ ျသဝါဒေလးကို ေရးျပီး ကိုယ့္အိမ္က ျမင္သာတဲ့ေနရာမွာ ခိ်တ္ထားနိုင္ရင္လည္း ေကာင္းေနတာပါပဲ။
ဒါဆိုရင္ အရဟံဂုဏ္ေတာ္ရဲ့ အနက္(၃)နက္နဲ့ ဆက္ပြားလို့ရပါျပီ။
အရဟံ = ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထိုက္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား
အရဟံ = ကိေလသာ ကင္းစင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား
အရဟံ = ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္၌ပင္ မေကာင္းမႈကို ျပုေတာ္မမူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ၊ အဲဒီလိုပြားလိုက္တာနဲ့ ကိုယ့္ရဲ့စိတ္ကေလးက ဂုဏ္ေတာ္ရဲ့ သေဘာေလးဆီမွာ ရိွေနရပါမယ္။ ဂုဏ္ေတာ္ရဲ့ သေဘာေလးဆီမွာ စိတ္က ကပ္ကပ္ရပ္ရပ္ေလးကို ရိွေနရပါမယ္။ စိတ္ကို ဂုဏ္ေတာ္ရဲ့ သေဘာေလးဆီမွာ ေသခ်ာမထား နိုင္ရင္ စိတ္က အျပင္ထြက္သြားတတ္ပါတယ္။
ဗုဒၶါနုႆတိ ဘာဝနာရဲ့အလုပ္ဟာ မေနာကံရဲ့အလုပ္ပါ။ ဝစီကံရဲ့အလုပ္ နႈတ္ရဲ့အလုပ္ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ သက္သက္နဲ့ပဲ ပြားရမွာပါ။
စစ္ကိုင္းပထမဂနၶာရံုဆရာေတာ္ဘုရားက ''ထမင္းကိုမွန္မွန္စားသလို ကမၼ႒ာန္းကိုလည္း မွန္မွန္ထိုင္ရမယ္။ ထမင္းစားတိုင္း ေကာင္းခ်င္မွ ေကာင္းမယ္။ စားရင္းစားရင္းနဲ့ ေကာင္းလာသလို တရားအားထုတ္တိုင္း အျမဲေကာင္းမေနနိုင္ပါဘူး။ အားထုတ္ရင္းအားထုတ္ရင္းနဲ့ ပီတိေတြျဖစ္လာေအာင္ အာရံုထင္တတ္ပါတယ္''တဲ့။ ဆရာေတာ့္ ျသဝါဒေလးကို အာရံုျပုျပီး ဂုဏ္ေတာ္ပြားတိုင္းေတာ့ အျမဲေကာင္း မေနနိုင္ပါဘူး၊ ေကာင္းတဲ့အခါေကာင္းမယ္ မေကာင္းတဲ့အခါ မေကာင္းပါဘူး။ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ပြားခ်င္သည္ျဖစ္ေစ၊ မပြားခ်င္ သည္ျဖစ္ေစ မွန္မွန္ ပြားရ မွာပါပဲ။ ပြားရင္းပြားရင္းနဲ့ ေကာင္းလာပါလိမ့္မယ္။
ဂုဏ္ေတာ္ပြားလို့ ရရိွလာတဲ့ပီတိဟာ ''ဇဗၺူထိပ္ကြ်န္းမွာျဖစ္တဲ့မင္းအျဖစ္နဲ့ေတာင္ မလဲနိုင္ပါဘူး''တဲ့။ ဂုဏ္ေတာ္ ပြားရင္းပြားရင္းနဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ရဲ့ အရသာကို ေတြ့သြားမွာပါ။ ဂုဏ္ေတာ္ပြားဖူးမွလည္း ဂုဏ္ေတာ္ရဲ့အရသာကို သိသြားမွာပါ။
ကိုယ့္ကိုလာကန္ေတာ့ရင္ အရဟံပြားေနလိုက္ပါ
ေရွ့ဆရာေတာ္ဘုရားျကီးေတြက ျသဝါဒေပးေလ့ရိွပါတယ္။
''ကိုယ့္ကို ဒကာ၊ ဒကာမေတြက လာဦးခ်ရင္ အရဟံဂုဏ္ေတာ္ ပြားေနလိုက္ရ တယ္။ တကယ္လို့ ကိုယ့္မွာ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ အားနည္းေနရင္ ေျဖသာတယ္။ ကန္ေတာ့တဲ့ လူေတြအတြက္လည္း အကို်းရိွတယ္။ ကန္ေတာ့ခံတဲ့သူ အတြက္လည္း အကို်းရိွတယ္။''
ငယ္ငယ္တုန္းက ျကားခဲ့တဲ့ ျသဝါဒေလးက ဒီေန့အထိ ရင္ထဲမွာ စဲြေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုပါပဲ။ ကိုယ္က လူဆိုရင္ လည္းပဲ ကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ့သူက ကိုယ့္ကို လာကန္ေတာ့ ခဲ့ရင္ မိန့္မိန့္ၾကီးထိုင္ေနရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အရဟံဂုဏ္ေတာ္ေလးကို ပြားေန လိုက္ရမွာပါ။ ဒါဆိုရင္ ကိုယ့္အတြက္လည္း အကို်းရိွ၊ ကန္ေတာ့တဲ့သူအတြက္လည္း အကို်းရိွပါပဲ။ တတ္နိုင္ရင္ လက္အုပ္ကေလးခီ်ထားရင္ ပိုေတာင္ေကာင္းပါေသးတယ္။ ကန္ေတာ့တဲ့ သူကိုခီ်တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဂုဏ္ေတာ္ ပြားေနတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ခီ်လိုက္တာပါ။
ဒါကဘာကို အကိုးသာဓက ယူထားသလဲဆိုေတာ့ ဂုဏ္ေတာ္ပြားရင္ ခနၶာေစတီ ထိုက္တယ္။ မိမိရဲ့ ခနၶာကိုယ္ဟာ ေစတီအိမ္လိုျဖစ္ျပီး လူနတ္ျဗဟၼာ ေတြ အပူေဇာ္ခံ ထိုက္ပါတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ အရဟံဂုဏ္ေတာ္ပြားေနလိုက္ရင္ကိုယ့္ခနၶာ ကိုယ္ဟာ ေစတီထိုက္ေနတဲ့အတြက္ ဦးခ်ကန္ေတာ့ ခံထိုက္ပါတယ္။
အျခားတစ္ဖက္အကို်းအေနနဲ့ ေျပာမယ္ဆိုရင္လည္းပဲ အရဟံဂုဏ္ပြားေနရင္ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ အရဟံေစတီ တည္လိုက္တာပါ။ ေအာက္ေျခပလႅင္ကို သီလနဲ့ တည္ပါမယ္။ အလယ္ပစၥယံ၊ အထက္ပစၥယံကို ဂုဏ္ေတာ္ဘာဝနာနဲ့ တည္ ပါမယ္။ ထီးေတာ္ကိုေတာ့ဝိပႆနာနဲ့ တင္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ျကည္နူးဖြယ္ရာ အရဟံေစတီတစ္ဆူ ရိွေန ေတာ့တာပါ။
ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ အရဟံေစတီတည္ထားရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း ျကည္ညိုရသလို အမ်ားကလည္း ျကည္ညိုရတာ အကို်းရိွပါတယ္။ အျပင္မွာ လည္း ကုသိုလ္ျဖစ္ဖို့အတြက္ ေစတီတည္ရမွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အျပင္မွာတည္တဲ့ ေစတီက ပိုက္ဆံ ရယ္၊ လူအင္အားရယ္၊ ေျမရယ္၊ အခိ်န္ရယ္ အမ်ားျကီးေပးရပါတယ္။ ရင္ထဲက အရဟံေစတီကေတာ့ ဘုရားကို ျကည္ညို စိတ္ရယ္၊ အခိ်န္တစ္ခုရယ္ပါပဲ။ အလုပ္လုပ္ရင္း တည္မယ္ဆိုရင္ အခိ်န္ေတာင္သီးျခားမကုန္ပါဘူး။ အျပင္မွာ ေစတီမတည္ နိုင္လို့ ဘာမွအားငယ္စရာမလိုပါဘူး။ ရင္ထဲမွာ အရဟံေစတီတည္ျပီး ကုသိုလ္ယူလို့ ရပါတယ္။
ေစတီတည္ျပီးတဲ့အခါ ထီးေတာ္တင္ပဲြဆိုျပီး အိမ္မွာဘုန္းျကီးပင့္ဆြမ္းကပ္၊ လူဧည့္သည္ေတြကို ဧည့္ခံလို့ရပါေသးတယ္။ ဧည့္သည္ေတြက ေစတီဘယ္မွာလဲဆိုရင္ ရင္ထဲမွာလို့ ေျပာလိုက္ရံုပါပဲ။ ဘယ္လိုတည္သလဲလို့ေမးလာရင္ တည္ပံုတည္ နည္းေတြကို ေျပာျပလိုက္ရင္ ဓမၼဒါနကုသိုလ္ေတာင္ ထပ္ရပါေသးတယ္။
ဘာပဲေျပာေျပာ ရင္ထဲမွာ အရဟံေစတီတည္ထားရင္ စိတ္ေအးခ်မ္းေနတာပါပဲ။ စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ ရင္ထဲမွာ အရဟံေစတီ ေန့တိုင္းတည္ေနဖို့ပါပဲ။
ဂုဏ္ေတာ္မွ ဝိပႆနာသို့
ဂုဏ္ေတာ္ပြားလို့ အခိ်န္တစ္ခုေရာက္လာရင္ေတာ့ ဝိပႆနာဘက္ကို ကူးသြားနိုင္ရပါမယ္။ ဆိုလိုတာက ဂုဏ္ေတာ္ကေန ဝိပႆနာကို ကူးသြားနိုင္ရပါမယ္။ ဂုဏ္ေတာ္နဲ့တင္ ရပ္မထားရပါဘူး။ ဂုဏ္ေတာ္ပြားထားတဲ့အတြက္ စိတ္တည္ျငိမ္မႈသမာဓိေလးက အသင့္အတင့္ရေနပါျပီ။ အဲဒီဂုဏ္ေတာ္ပြားလို့ ရတဲ့သမာဓိကိုပဲ အေျခခံျပီး ဝိပႆနာဘက္ကို ကူးသြားရင္ ပိုလြယ္သြားပါတယ္။
ဂုဏ္ေတာ္ကေန ဝိပႆနာဘက္ကို ဘယ္လိုကူးမလဲဆိုေတာ့ ဂုဏ္ေတာ္ပြား တဲ့အခါ ေက်နပ္မႈ ပီတိေလး ျဖစ္ေန တတ္ပါတယ္။ အဲဒီပီတိကိုပဲ ''ပီတိရဲ့သေဘာ ေလးကဘယ္လိုေလးလဲ၊ ဘယ္လို သေဘာေလးျဖစ္ေနတာလဲ''ဆိုျပီး ''ပီတိျဖစ္တယ္၊ ျဖစ္တယ္။ နွစ္သက္တယ္၊ နွစ္သက္ တယ္''ဆိုျပီး ပီတိကိုျပန္ရႈရပါတယ္။ ဒါက တစ္နည္းပါ။
ေနာက္တစ္နည္းကေတာ့ ပီတိကိုခြာျပီး မူလအားထုတ္ေနက် မူလကမၼဋၭာန္းကိုပဲ ျပန္ရႈမွတ္တာပါ။ ဂုဏ္ေတာ္ ပြားေနတာကို လံုးဝရပ္ခ်လိုက္ျပီး မူလအားထုတ္ေနက် ဝင္ေလထြက္ေလပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေဖာင္းတယ္ပိန္တယ္ပဲျဖစ္ျဖစ္မူလကမၼဋၭာန္းကို ျပန္ရႈရမွာပါ။
ေနာက္ ခနၶာငါးပါးဖဲြ့ျပီး၊ သစၥာေလးပါးဖဲြ့ျပီး ဝိပႆနာဘက္ကို ကူးတဲ့နည္းေတြလည္း ရိွပါေသးတယ္။ ဒါက နည္းနည္းခက္လို့ ဒီေနရာမွာေတာ့ ေရးမျပေတာ့ပါဘူး။
ပီတိကိုမွ်၊ ျပန္ရႈရ၊ မွတ္ျက က်မ္းမွာျပ။
မူလကမၼ႒ာန္း ျပန္စီးျဖန္း၊ သိစမ္း တစ္နည္းျပ။
ဒါဆို ဂုဏ္ေတာ္ကေန ဝိပႆနာကူးတာ ခက္သလားဆိုေတာ့ မခက္ပါဘူး။ တစ္ခုေတာ့ရိွပါတယ္။ ဝိပႆနာ စစ္စစ္ဆိုတာ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၲျမင္မွ ဝိပႆနာစစ္စစ္ ျဖစ္တာပါ။ ပါရမီအားေလ်ာ္စြာ မျမင္ေသးေပမဲ့ ဝိပႆနာ လမ္းေျကာင္းေပၚေတာ့ ေရာက္ေနပါျပီ။ ဆက္ျပီး ေလွ်ာက္လွမ္းသြားဖို့ပါပဲ။ ဆက္ျပီးအားထုတ္သြားရင္ ရုပ္နာမ္ေတြ ကဲြလာ မယ္။ ေျကာင္းကို်းေတြ ျမင္လာမယ္။ အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၲ လကၡဏာေတြ ျမင္လာပါလိမ့္မယ္။
ဘဝမွာ ဝိပႆနာေလးနဲ့ ေနသြားတာပဲေကာင္းပါတယ္။ ကိုယ္ျမတ္နိုး တန္ဖိုးထားတဲ့ ေလာကီရာထူးဌနနၲရ၊ ေငြေျကးဥစၥာ၊ အာဏာပါဝါ၊ ေက်ာ္ျကား မႈေတြဟာ လည္းပဲ ခဏပါပဲ။ ျပီးေတာ့လည္း ျပီးသြားတာပါပဲ။ တကယ္တမ္း က်ေတာ့လည္း အဲဒီ ျမတ္နိုးတန္ဖိုးထားရတဲ့အရာေတြက ကိုယ့္ရဲ့စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို မေပးနိုင္ပါဘူး။ အျမဲတမ္း ပူေလာင္မႈကိုပဲ ေပးေနတာပါ။ တကယ္တမ္း စိတ္ခ်မ္း သာမႈကို ေပးနိုင္တာက ဝိပႆနာနဲ့ အျခံအရံ ဂုဏ္ေတာ္ပါပဲ။ ဂုဏ္ေတာ္နဲ့ ဝိပႆနာ ပြားတာ ပိုက္ဆံလည္းမကုန္ပါဘူး။
ဂုဏ္ေတာ္ပြားတဲ့အခါ ထိုင္ပြားမွလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ဣရိယာပုထ္ေလးပါးလံုးနဲ့ ပြားလို့ရပါတယ္။ အလုပ္လုပ္ ရင္းနဲ့လည္း ပြားလို့ရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အိမ္သာတက္ရင္းလည္း ပြားလို့ရတာပါပဲ။
အရဟံဂုဏ္ေတာ္စဲြေနဖို့ဆိုရင္ အိပ္ရာကနိုးတာနဲ့ ခ်က္ခ်င္းမထေသးဘဲ လက္အုပ္ကေလးကို ရင္ဘတ္ေပၚတင္ျပီး အရဟံဂုဏ္ေတာ္ သံုးေလး ေခါက္ေလာက္ ပြားလိုက္ဖို့ပါ။ အိပ္ရာထ၊ ကိုယ္လက္သန့္စင္ခန္း သြားေတာ့လည္း အရဟံပြားျပီး သြားဖို့ပါ။ ဒါဟာ ဘဝမနက္ခင္းေလးကို အရဟံနဲ့ ဖြင့္လိုက္တာပါ။ ဒါဟာ မနက္အိပ္ရာထမွာ အရဟံကိုစဲြေနေအာင္ ေလ့က်င့္တဲ့ေလ့က်င့္ခန္းတစ္ခုပါ။
မ်က္နွာသစ္ရင္း ကုသိုလ္(၅)မို်း ယူမယ္
မ်က္နွာသစ္တဲ့အခါမွာေတာ့ ကုသိုလ္(၅)မို်းကို ရေအာင္ယူရပါမယ္။ မနက္အိပ္ရာထ မ်က္နွာသစ္ေတာ့မယ္ ဆိုရင္ ေရဖလားထဲကို ေရထည့္လိုက္ပါ။ မ်က္စိနဲ့ျမင္သာမယ့္ ရင္ေခါင္းေလာက္မွာ ေရဖလားကို ကိုင္ထားပါ။ ေရဖလား ကိုအေပၚေတာ့ မေျမွာက္လိုက္ပါနဲ့။ ေမတၲာပို့တဲ့အခါ အဆင္မေျပမွာစိုးလို့ပါ။ လက္ကကိုင္ထားတဲ့ ေရဖလားနဲ့ ''ျမတ္စြာဘုရား မ်က္နွာသစ္ေတာ္ေရ ကပ္လွူပါ၏ဘုရား။ ဘုရားတပည့္ ေတာ္ကို သနားခီ်းေျမွာက္ေသာအားျဖင့္မ်က္နွာသစ္ ေတာ္မူ ပါဘုရား'' လို့ဆိုျပီး ကပ္လိုက္ပါ။ ဒါဆို ဒါနကုသိုလ္ျဖစ္သြားပါျပီ။
ျမတ္စြာဘုရား မ်က္နွာသစ္ေတာ္ေရ အသံုးျပုေနတုန္းမွာ အရဟံကို အနက္(၃)ခုနဲ့ ပြားလိုက္ပါ။ ဒါဆို ဗုဒၶါနုႆတိကုသိုလ္ ျဖစ္သြားပါျပီ။
ျကည္လင္ေနတဲ့ေရကိုျကည့္ျပီး ''ဤေရေအးျမသလို အေဖနဲ့အေမ စိတ္ေကာရုပ္ေကာ ေအးျမပါေစ''၊ ''ဤေရ ေအးျမသလို ငါ့ရဲ့အလုပ္ရွင္ စိတ္ေကာ ရုပ္ေကာ ေအးျမပါေစ''၊ ''ဤေရေအးျမသလို ငါ့ရဲ့လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ စိတ္ေကာ ရုပ္ေကာေအးျမျကပါေစ''၊ ''ဤေရေအးျမသလို သတၲဝါအားလံုး စိတ္ေကာရုပ္ေကာ ေအးျမျကပါေစ''လို့ ေမတၲာပို့လိုက္ပါ။
ဒါဆို ေမတၲာကုသိုလ္ ျဖစ္သြားပါျပီ။ ဒါေျကာင့္ ေရဖလားကို အေပၚမေျမွာက္ပါနဲ့လို့ ေျပာတာပါ။ အေပၚေျမွာက္ထားရင္ ေမတၲာပို့ရ တာအဆင္မေျပပါဘူး။ ေရကိုျမင္တဲ့ ေနရာမွာ ေရဖလားကိုထားျပီး ေမတၲာပို့ရတာက ပိုအဆင္ေျပလို့ပါ။
ျပီးရင္ ''ငါ ဒီတစ္ညေတာ့ အသက္ရွင္ခဲ့ျပီ။ ဝင္ေလမဆံုးခင္၊ ထြက္ေလမဆံုးခင္ နံနက္ ေန့ညအခိ်န္မေရြး ေသသြားနိုင္သည္''လို့ မရဏာနုႆတိ ပြားလိုက္ပါ။ ဒါဆို မရဏာနုႆတိကုသိုလ္ ျဖစ္သြားပါျပီ။
မ်က္စိအတြင္းမွာရိွေနတဲ့ အညစ္အေျကးေတြ၊ နွာေခါင္းမွာရိွေနတဲ့ အညစ္အေျကးေတြ၊ ပါးစပ္မွာရိွေနတဲ့ အညစ္အေျကးေတြကိုအာရံုျပုျပီး ''ငါ့ရဲ့ခနၶာ ကိုယ္ဟာ စက္ဆုတ္ရံြရွာဖြယ္ပါတကား'' လို့ အသုဘဘာဝနာ ပြားလိုက္ပါ။ ဒါဆို အသုဘဘာဝနာကုသိုလ္ ျဖစ္သြားပါျပီ။ အသုဘ ဘာဝနာပြားရတာ အိပ္ရာထဆိုေတာ့ အသုဘရဲ့ လကၡဏာေတြ ထင္ထင္ ရွားရွားရိွေနတဲ့အတြက္ ပြားရတာ ပိုေတာင္ ထင္သာျမင္ သာရိွပါေသးတယ္။
အျပင္သြားခါနီး ျဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ျပီးတဲ့အခါ၊ လွလွပပဝတ္ဆင္ထားတဲ့အခါ၊ အသုဘပြားရတာ အဆင္မေျပလွပါဘူး။ မိတ္ကပ္ေတြ၊ အဝတ္ေတြနဲ့ ဖံုးထားတဲ့ အတြက္ အသုဘ လကၡဏာေတြက မေပၚပါဘူး။ အသုဘပြားတာ မနက္ ေစာေစာက အဆင္ေျပဆံုးပါပဲ။
အားလံုးျပီးမွ ''ျမတ္စြာဘုရား မ်က္နွာသစ္ျပီးျပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ေဆးအျဖစ္ ျပန္စြန့္ေတာ္မူပါဘုရား''လို့ စြန့္ျပီး မ်က္နွာသစ္လိုက္ပါ။ ဒါဆို မ်က္နွာ သစ္ရင္း ကုသိုလ္(၅)မို်းရသြားပါျပီ။
ဒါေပမဲ့ ေဆာင္းတြင္းဆိုရင္ေတာ့ သိပ္ေအးေနတဲ့အတြက္ ကုသိုလ္(၅)မို်းယူနိုင္ဖို့ နည္းနည္း ခက္ခ်င္ခက္ပါ လိမ့္မယ္။ ကုသိုလ္(၅)မို်းမရရင္ေတာင္ မ်က္နွာသစ္ေတာ္ေရ ကပ္တာရယ္၊ ေမတၲာပို့တာရယ္ ကုသိုလ္(၂)မို်းေလာက္ေတာ့ ရေအာင္ယူနိုင္ရပါမယ္။ မ်က္နွာသစ္ရင္း ကုသိုလ္ (၅)မို်း ယူတာက ဘာမွၾကာမယ္လည္း မထင္ပါဘူး။ ပိုက္ဆံလည္းမကုန္ပါဘူး။ ပိုက္ဆံမရိွလို့ ကုသိုလ္မလုပ္နိုင္ဘူးလို့ ေျပာေျပာေနတဲ့ သူေတြအတြက္ တကယ့္ က်င့္သံုးစရာေတြပါ။ ဝတ္တစ္ခုလိုထားျပီး ျပုသြားရံုပါပဲ။
မနက္အိပ္ရာထ ကုသိုလ္(၅)မို်းယူပံုေလးကိုကိုယ့္သားသမီးေလးေတြကို ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေလ့က်င့္ေပးထားသင့္ပါတယ္။ ငယ္တုန္းမွာ မရဏာနုႆတိေတြ၊ အသုဘေတြ မသိေသးေပမဲ့အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါ သူ့အလိုလို သိသြားပါလိမ့္မယ္။ ငယ္တုန္းမွာ ေလ့က်င့္ေပးထားရင္ ျကီးတဲ့အထိ စဲြသြားတာမ်ားပါတယ္။ အရြယ္ေရာက္လာလို့ ကိုယ့္အထံုေလးကိုျကည့္ျပီး ''ငါတို့မိဘေတြဟာ ေကာင္းတဲ့အေလ့အက်င့္ကို သင္ေပးခဲ့ ပါလား''ဆိုျပီး မိဘေတြကို ေက်းဇူး တတင္တင္ တခ်စ္တခင္ရိွေနေတာ့မွာပါ။ သူတို့ကလည္း သူတို့သားသမီးေတြ ကို ဆက္ျပီး လက္ဆင့္ ကမ္းေတာ့ မွာပါ။
အဲဒီလို ဘာဝနာ(၄)ခုကို ေန့တိုင္းပြားေနရင္ တစ္ဖက္က ကုသိုလ္ေတြရေနသလို တစ္ဖက္ကလည္း အကုသိုလ္ေတြ ကင္းစင္ပေပ်ာက္ေနပါတယ္။ ဘယ္လိုကင္းစင္ပ ေပ်ာက္သလဲ ဆိုရင္ -
(၁) ဗုဒၶါနုႆတိပြားရင္ ရတနာသံုးပါး၊ ကံ ကံရဲ့အကို်းကို ယံုျကည္တဲ့ သဒၶါတရားရႊင္လန္းလာပါတယ္။ သဒၶါတရား ရႊင္လန္းလာရင္ ဒိဋၭိကင္းစင္ ပေပ်ာက္ ပါတယ္။
(၂) ေမတၲာပြားရင္ အားလံုးသိျကတဲ့အတိုင္း ေဒါသကင္းစင္ပေပ်ာက္ပါတယ္။
(၃) မရဏာနုႆတိပြားရင္ မာနကင္းစင္ပေပ်ာက္ပါတယ္။ မာနကလည္း လူကို သိပ္ဒုကၡေပးတာပါ။ မရိွတဲ့သူကလည္း မရိွတဲ့မာန၊ ရိွတဲ့သူက လည္း ရိွတဲ့မာန။ မာနကိုယ္စီနဲ့ပါ။ အဲဒီမာနေျကာင့္ပဲ ဘဝနဲ့ယွဥ္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ေတြ မွားသြားတာ။ ဘဝနဲ့ယွဥ္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြ ဆံုးရံႈးနစ္နာ သြားတာေတြ အမ်ားျကီးပါ။ ဒါေျကာင့္ မာနမရိွဖို့လည္း သိပ္အေရးျကီးပါတယ္။
(၄) အသုဘပြားရင္ ရာဂကင္းစင္ပေပ်ာက္ပါတယ္။ အဲဒီရာဂကလည္း လူကိုဒုကၡေပးတာပါပဲ။ ရာဂေျကာင့္ပဲ ခံစားရ၊ ေျကကဲြဝမ္းနည္းရ၊ အိပ္မရ၊ စားမရ၊ ဘဝပ်က္ရ၊ ပညာေရးဆံုးရံႈးရ၊ စီးပြားေရးေတြ ဆံုးရံႈးရစသျဖင့္ အမ်ားျကီးပါပဲ။
(၅) ဒီ ဒိ႒ိ ေဒါသ၊ မာန၊ ရာဂဆိုတဲ့ အကုသိုလ္ႀကီး(၄)ခုက လူတိုင္း ပယ္ခ်င္ေနျကတဲ့အကုသိုလ္ေတြပါ။ မလဲႊသာမေရွာင္သာလို့သာ လက္ခံထားျကရ တာပါ။ ဘယ္သူမွ ျကာရွည္လက္ခံမထားခ်င္ပါဘူး။ အျမစ္ျပတ္ မပယ္နိုင္ ေသးရင္ေတာင္ တဒဂၤ အခိုက္အတန့္အေနနဲ့ ပယ္နိုင္ ရင္ပဲ ေတာ္ေတာ္ဟုတ္ေနပါျပီ။
အကို်းရလာဒ္ကေတာ့ ပါရမီတစ္ခုအေနနဲ့ ေနာက္ဘဝ ေနာက္ဘဝေတြအထိ အတူပါသြားေတာ့မွာပါ။
ဗုဒၶါနုႆတိပြားလွ်င္ ဒိ႒ိပင္၊ ကင္းစင္ပေပ်ာက္သည္။
ေမတၲာပြားလွ်င္ ေဒါသပင္၊ ကင္းစင္ပေပ်ာက္သည္။
မရဏာနုႆတိပြားလွ်င္ မာနပင္၊ ကင္းစင္ပေပ်ာက္သည္
အသုဘပြားလွ်င္ ရာဂပင္၊ ကင္းစင္ပေပ်ာက္သည္။
ဘဝမွာ စဲြေနတဲ့ဘာဝနာတစ္ခုခုေတာ့ကိုယ္စီရိွထားသင့္ပါတယ္။ သူမ်ားက ေမးမလာရင္ေတာင္မွကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ေမးတဲ့အခါ ေျဖနိုင္ေအာင ္လို့ပါ။ ဘာျဖစ္လို့လဲဆိုေတာ့ေလာကဓံေတြက အျမဲျကံုေနရလို့ပါ။ ျကံုလာရတဲ့အခါ ကိုယ္ ထံုထားတဲ့ ဘာဝနာေလးနဲ့ ေျဖဆည္နိုင္ေအာင္ပါ။
ဘဝတစ္ခုကို အနုပညာတစ္ခုလိုပဲ ခံစားေစခ်င္ပါတယ္။ အနုပညာတစ္ခု ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေက်နပ္ျခင္း၊ မေက်နပ္ ျခင္း ရသေတြကေတာ့ အစဥ္ သျဖင့္ရိွေနမွာပါ။ အဲဒီ ေက်နပ္ျခင္း၊ မေက်နပ္ျခင္းရသေတြကိုပဲ ပါရမီအျဖစ္ ေျပာင္းယူရ မွာပါ။
အရဟံဂုဏ္ေတာ္ရယ္၊ ဝိပႆနာရယ္ကို ဝတ္တစ္ခုလိုထားျပီး ပြားျဖစ္ေန မယ္ဆိုရင္ ဘဝက ေတာ္ေတာ္ ေနေပ်ာ္ ေနပါျပီ။
ဘာပဲေျပာေျပာ ဂုဏ္ေတာ္ရယ္၊ ဝိပႆနာရယ္ကို ေန့စဥ္ပြားျဖစ္ေနရင္ တစ္ဖက္က စိတ္ေအးခ်မ္းမႈကို ရေနသလို၊ တစ္ဖက္ကလည္း သံသရာ အတြက္ ပါရမီျဖည့္ေနတာပါပဲေလ။
ရေဝနြယ္ (အင္းမ)
Shared from Shwe Yee (FB)
