သဒၶါနဲ႔ ပညာ

ဘုရားရွင္ကုိ ေမးတဲ့ နတ္သားရဲ႕ နံပါတ္ (၃) ေမးခြန္းကကိ ံသု နရာနံ ရတနံ -အဘယ္တရားသည္ လူတုိ႔၏ ရတနာမည္ပါသနည္း တဲ့။လူေတြရဲ႕ ရတနာဆုိတာ ဘာကုိ ေျပာတာလဲ။
အိမ္တစ္အိမ္မွာ ဒီတရားကုိ ေဟာျပရင္း ဒီေမးခြန္းကုိ ဒကာႀကီးကုိ ေမးၾကည့္ေတာ့ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသုံးပါးပါဘုရား တဲ့။ သူေျဖတဲ့အေျဖက ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ေတာ့ ဟုတ္သလုိလုိပဲ။

လူေတြရဲ႕ ရတနာဆုိတဲ့ နတ္သားရဲ႕ စကားမွာပါတဲ့ လူဆုိတာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြကုိသာ လူလုိ႔ေခၚတာမဟုတ္ဘူး။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္တဲ့ အဂၤလိပ္ေရာ တရုတ္ေရာ၊ ကုလားေရာ လူေတြပဲ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္တဲ့ အဲ့ဒီလူေတြအတြက္ ဘုရား တရား သံဃာကုိ ရတနာလုိ႔ ဘယ္လုိလုပ္သတ္မွတ္လုိ႔ရမလဲ။ ဆုိေတာ့ ရတနာဆုိတာ အမ်ားနဲ႔သက္ဆုိင္တဲ့ လူသားအားလုံးရဲ႕ ရတနာျဖစ္ရပါမယ္။
ဘုရားရွင္ရဲ႕ အေျဖက “ ပညာ နရာနံ ရတနံ - ပညာသာ လူေတြရဲ႕ ရတနာျဖစ္ပါတယ္” တဲ့။
ဘာသာေရးကုိးကြယ္ဆည္းကပ္တဲ့ေနရာမွာ ယုံၾကည္မႈ (သဒၶါ) တရားသက္သက္နဲ႔တင္ မလုံေလာက္ဘူး။ အစစအရာရာ စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္တဲ့ ေ၀ဘန္ပုိင္းျခားတတ္တဲ့ ပညာလဲ ပါရမယ္လုိ႔ ဘုရားရွင္ဆုိလုိဟန္ ရွိပါတယ္။
ပညာနဲ႔ယုံၾကည္မွသာ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္တဲ့ေနရာမွာ တန္ဘုိးရွိမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ပညာဟာ လူသားအားလုံးရဲ႕ ရတနာပါ လုိ႔ ဘုရားရွင္ေျဖၾကားခဲ့တာလုိ႔ နားလည္မိတယ္။
မွန္ပါတယ္။ ပညာကင္းတဲ့ ယုံၾကည္မႈ (သဒၶါ) ဟာ အၾကည္ညဳိမွားတတ္ပါတယ္။ပညာနဲ႔သဒၶါ၊ သဒၶါနဲ႔ပညာ ညီတူညီမွ် ရွိေနရပါမယ္။တစ္ခုက တစ္ခုထက္ မပုိလြန္ရပါဘူး။ တစ္ခုက တစ္ခုထက္ပုိလြန္သြားရင္ မေကာင္းတတ္ပါဘူး။
ျမန္မာျပည္က ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစုက သဒၶါအားေကာင္းၿပီး ေ၀ဘန္ပုိင္းျခားတတ္တဲ့ ပညာအားနည္းတယ္လုိ႔ ဆုိရမလားပဲ။ ယုံလြယ္တတ္ၾကတယ္။ နာမည္ႀကီးတာေနာက္ လုိက္တတ္ၾကတယ္။ မွား၏ မွန္၏ မေ၀ဘန္ၾကဘူး။
ဘယ္ေလာက္အထိ မေ၀ဘန္သလဲဆုိရင္ ရန္ကုန္ မႏၱေလး ကားလမ္းေဘးမွာ “ေျမြဘုရား” ဆုိၿပီး မုခ္ဦးအႀကီးႀကီးတည္ေဆာက္ထားတာဟာ မွားသလား မွန္သလား တင့္တယ္သလား မတင့္တယ္ဘူးလားလုိ႔ မေ၀ဘန္တတ္ေလာက္တဲ့အထိပါဘဲ။
ေျမြဘုရားဆုိတဲ့မုခ္ဦးအႀကီးႀကီးကုိ ရုတ္တရက္ေတြ႔လုိက္ေတာ့ အေတာ္စိတ္မသက္မသာျဖစ္မိတယ္။ ဘယ့္ႏွယ္၊ ေျမြက ဘုရားျဖစ္သြားရတာတုန္း၊ ဘုရားက ေျမြျဖစ္သြားရတာတုန္း လုိ႔ ခ်က္ခ်င္း အေတြး၀င္လာတယ္။ေနာက္မွ ေဒသခံ ဦးဇင္းတစ္ပါးကုိ ေမးၾကည့္ေတာ့ ရုိက္စားလုပ္ထားမွန္းသိရတယ္။
ဒါမ်ဳိးအထူးအဆန္းဖန္တီးထားတာကုိလဲ ဒုိ႔ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြက ႀကိတ္ႀကိတ္တုိးပဲ။ ဒါဟာ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါအားေကာင္းၿပီး စဥ္းစားေ၀ဘန္မႈ ပညာအားနည္းတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ထင္ရွားတဲ့သာဓကပဲ။
" စာေပမွာေတာ့ ဗလ၀သေဒၶါ ဟိ မႏၵပေညာ မုဒၶပသေႏၷာ ေဟာတိ၊ အ၀တၳဳသၼိ ံ ပသီဒတိ တဲ့။ "
အဓိပၸါယ္က ယုံၾကည္မႈသဒၶါတရားအားႀကီးၿပီး ပညာအားနည္းတဲ့သူဟာ မုိက္မုိက္ကန္းကန္း မဆင္မျခင္ မၾကည္ညိဳသင့္သည္ကုိ ၾကည္ညဳိတတ္၏၊ ၾကည္ညဳိဖြယ္မဟုတ္ေသာအရာ၀တၳဳ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔၌ ၾကည္ညိဳတတ္၏ တဲ့။
အေနာက္ႏုိင္ငံက ပုဂၢဳိလ္မ်ားၾကေတာ့ ပညာအားႀကီးၿပီး သဒၶါတရားအားနည္းတယ္။ သိဒၶတၳမင္းသားက မိန္းမယူၿပီး ကေလးတစ္ေယာက္ရမွ ပစ္ထားခဲ့တာ တရားသလား၊ လုပ္မေကၽြးခ်င္လုိ႔လား။ မိသားစုတာ၀န္ မထမ္းေဆာင္ခ်င္လုိ႔လားနဲ႔ လားေပါင္းမ်ားစြာလာေနတာနဲ႔ တကယ့္အႏွစ္ျဖစ္တဲ့အက်င့္ဆီကုိ မေရာက္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။
ဒီလုိ ေ၀ဘန္စပ္စုမႈ ပညာအားႀကီးၿပီး ယုံၾကည္မႈ သဒၶါအားနည္းတဲ့သူအတြက္စာေပမွာလာတာက ဗလ၀ပေညာ မႏၵသေဒၶါ ေကရာဋိကပကၡံ ဘဇတိ တဲ့။ပညာႀကီးၿပီး သဒၶါအားနည္းတဲ့သူဟာ စဥ္းလဲေသာအဖုိ႔ ေကာက္က်စ္သည့္အပုိင္းသုိ႔ ေရာက္သြားတတ္၏ လုိ႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ အရာခပ္သိမ္းမွာ အထူးသျဖင့္ ဘာသာေရးနယ္ပယ္မွာ ယုံၾကည္မႈ သဒၶါအားႀကီးတာလည္း မေကာင္းဘူး။ ေ၀ဘန္မႈ ပညာအားႀကီးတာလည္း မေကာင္းဘူး။
သဒၶါနဲ႔ ပညာ ညီမွ်ေနဘုိ႔ လုိပါတယ္။ 

by Dhamma Garden
Shared from Ray Win