မဟုတ္ဘဲ ရွိၿပီးသားအေဟာင္းေတြအေပၚမွာ အသစ္ကုိ အထြတ္တင္ဖုိ႕ျဖစ္တယ္
ဆုိရင္မွားမယ္မထင္ပါဘူး။ သဘာဝဓမၼတရားေတြဟာ ဘုရားပြင့္ပြင့္ မပြင့္ပြင့္ တည္ရွိေနၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီသဘာဝဓမၼေတြကို ရွာေဖြထုတ္ေဖာ္ၿပီး လူ႕အသိဥာဏ္ထဲေရာက္ေအာင္
ခ်ျပႏုိင္တဲ့သူကေတာ့ ရွိရပါမယ္။ ဘုရားရွင္ဟာ အဲ့ဒီရွိၿပီးသား သဘာဝဓမၼေတြကို
ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္တဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ သူရွာေဖြေဖာ္ထုတ္လုိ႕ သိရွိလာတဲ့ သဘာဝဓမၼေတြကုိ
လူသားေတြအတြက္ ခ်မွတ္ခဲ့လုိ႕လည္း အခုအခ်ိန္မွာ သဘာဝဓမၼတရားေတြကို
က်င့္သုံးခြင့္ရေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း (၂၅၅၅)ႏွစ္က ဘုရားရွင္ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ခဲ့တဲ့တရားဓမၼေတြဟာ
အခုေခတ္လူသားေတြနဲ႕ အံဝင္ဂြင္က်မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ဆီေလ်ာ္မႈမရွိေတာ့ဘူးဆုိတာ
ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ပါဘူး။
ဘာ့ေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့တဲ့တရားေတြဟာ သဘာဝဓမၼ
တရားေတြ ျဖစ္ေနလုိ႕ပါပဲ။ ဒီတရားေတြဟာ အတိတ္အနာဂတ္ပစၥဳပၸန္ ကာလသုံးပါး
လုံးမွာ မွန္ကန္ေနမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ဟာ ေလာကလူသားေတြက်င့္သုံးဖုိ႕အတြက္ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႕ ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားရွင္ေဟာတဲ့တရားဓမၼေတြဟာ ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္ကာလမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ အၿမဲတမ္း
သစ္လြင္ေနပါတယ္။ လူ႕ဘဝလူ႕ေလာက နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ ေနထုိင္ၾကတဲ့လူသား
ေတြအတြက္ကေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားဓမၼေတြဟာ တန္ုဖိုးမျဖတ္ႏုိ္င္ေအာင္ တန္ဖုိး
ႀကီးလွပါတယ္။ တန္ဖုိးႀကီးလွတဲ့ တရားဓမၼေတြထဲက မွတ္သားစရာတရားေလးတစ္ပုဒ္
ကုိ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ ဧကာဒသက နိပါတ္ မဟာနာမသုတ္မွာ
ေဖာ္ျပထားတဲ့တရားေလးပါ။
တစ္ေန႕ေသာအခါမွာ မဟာနာမ္သာကီဝင္မင္းႀကီးဟာ ဘုရားရွင္သီတင္းသုံးတဲ့
နိေျဂာဓာ႐ုံေက်ာင္းေရာက္လာၿပီးေတာ့ ေမးေလွ်ာက္ပါတယ္။
လူ႕ေလာက နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ ေနထုိင္ၾကတဲ့ လူသားေတြအေနနဲ႕ ဘယ္လုိက်င့္သုံး
ေနထုိင္ႏုိင္မွ အက်ဳိးရွိတဲ့ေနထုိင္နည္းျဖစ္သလဲတဲ့။
မဟာနာမ္မင္းႀကီးရဲ႕အေမးေလးက သိပ္ၿပိးေတာ့ အဖုိးတန္လြန္းလွပါတယ္။ ဒီအေမးစကားေလး
ၾကားေတာ့ ဘုရားရွင္က သိပ္ေကာင္းတဲ့ ေမးခြန္းေလးပဲမဟာနာမ္လုိ႕ ခ်ီးမႊမ္းၿပီး သာဓုေခၚေတာ္
မူပါတယ္။ ၿပီးမွ သူ႕ေမးခြန္းကို တုိတုိက်ဥ္းက်ဥ္း လုိရင္းေလး ေျဖၾကားပါတယ္။
မဟာနာမ္.....
လူ႕ေလာက ေနထုိင္နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ေနၾကတဲ့ လူေတြဟာ သဒၶါ(ယုံၾကည္မႈ)၊
ဝီရိယ(အားထုတ္မႈ)၊ သတိ(အမွတ္ရဆင္ျခင္မႈ)၊ သမာဓိ(တည္ၾကည္မႈ)၊
ပညာ(ထုိးထြင္းသိျမင္မႈ)လုိ႕ေခၚတဲ့ အေျခခံတရားငါးပါး ရွိဖုိ႕အေရးႀကီးပါတယ္တဲ့။
အဲ့ဒီအေျခခံတရားငါးပါးလက္ကုိင္ထားၿပီးေတာ့-
(၁) ဗုဒၶါႏုႆတိဘာဝနာ(ဘုရားဂုဏ္ကုိပြားမ်ားျခင္း)
(၂) ဓမၼာႏုႆတိဘာဝနာ(တရားဂုဏ္ကုိ ပြားမ်ားျခင္း)၊
(၃) သံဃာႏုႆတိဘာဝနာ(သံဃာ့ဂုဏ္ကို ပြားမ်ားျခင္း)၊
(၄) သီလာႏုႆတိဘာဝနာ (ကုိယ့္သီလကို ဆင္ျခင္ျခင္း)၊
(၅) စာဂါႏုႆတိဘာဝနာ(ကုိယ့္အလွဴကုိ ဆင္ျခင္ျခင္း)၊
(၆) ေဒဝတာႏုႆတိဘာဝနာ(နတ္ေတြမွာရွိတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြ
ငါ့သႏၲာန္မွာလည္း ရွိတယ္လုိ႕ ဆင္ျခင္ပြားမ်ားျခင္း)
ဆုိတဲ့ ဒီအႏုႆတိဘာဝနာေတြကုိ ပြားမ်ားၿပီးေနတဲ့သူဟာ အက်ဳိးရွိတဲ့
ေနျခင္းျဖစ္တယ္လုိ႕ ေျဖၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ေလာကလူသားအမ်ားစုဟာ မနက္မုိးလင္းတဲ့အခ်ိန္ကစၿပီး ေနဝင္မုိးခ်ဳပ္တဲ့အခ်ိန္အထိ
စားဝတ္ေနေရးဆုိတဲ့အေရးသုံးပါးနဲ႕ ေျပးလႊား႐ုန္းကန္လႈပ္ရွားၿပီး ေနၾကတဲ့သူေတြျဖစ္ၾကတယ္။
ေအးေအးေဆးေဆး ေနထုိင္ၿပီး ဘဝကုိကုန္ဆုံးတဲ့သူဟာ အလြန္ပဲ ရွားပါးလွပါတယ္။
ဒီလုိေျပးလႊားလုပ္ကုိင္ရွာေဖြေနၾကတဲ့သူေတြရဲ႕သႏၲာန္မွာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန္မာန
ေတြဟာ အခ်ိန္ျပည့္ေနရာယူထားၾကမွာပါ။
ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ မာန္မာနေတြအျပည့္နဲ႕သာ ဘဝနိဂုံးအဆုံးသတ္သြားၾကမယ္ဆုိရင္
ဘဝေရွ႕ေရးဟာ မေတြးရဲေလာက္ေအာင္ကုိပဲ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္က အိပ္ေနတုန္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရပ္ေနတုန္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သြားေနတုန္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊
ထုိင္ေနတုန္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အလုပ္လုပ္ေနတုန္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သားမယားေတြနဲ႕ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့
အိပ္ရာထက္မွာ ေနေနတုန္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအႏုႆတိဘာဝနာကုိ ပြားမ်ားၾကဖုိ႕လုိေၾကာင္း
မိန္႕ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ ေလာကလူသားအမ်ားစုဟာ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ေနၾကတဲ့သူက မ်ားပါတယ္။
ဘုရားရွင္က အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ မေနဘဲ ေလ်ာင္းထုိင္ရပ္သြား ဣရိယာပုထ္ ေလးပါးလုံးမွာ
သာမက အလုပ္လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ျဖစ္ျဖစ္၊ တရားဂုဏ္ေတာ္ပဲ
ျဖစ္ျဖစ္ ပြားမ်ားၿပီးေနဖုိ႕ တုိက္တြန္းေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြားမ်ားတဲ့သူဟာ
ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟဆုိတဲ့ ကိေလသာေတြမျဖစ္ဘူးတဲ့။ စိတ္ဟာ ေအးခ်မ္းၿပီးေတာ့
ေနတယ္တဲ့။ စိတ္ေအးခ်မ္းမွ ကုိယ္ေအးခ်မ္းမွာပါ။ ကုိယ္စိတ္ေတြ ေအးခ်မ္းမွလည္း
ခ်မ္းသာသုခဆုိတာ ခံစားရမွာျဖစ္တယ္လုိ႕ မိန္႕ၾကားပါတယ္။
ဘုရားရွင္မိန္႕ၾကားတဲ့ ေနနည္းထုိင္နည္းေလးဟာ တန္ဖုိးရွိလြန္းလွတာမုိ႕ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ
ေသာက ပရိေဒဝ ဒုကၡ ေဒါမနႆေတြနဲ႕ ေရာႃပြမ္းၿပီး ေလာဘေဒါသ မာန္မာနေတြ ေနရာယူ
ထားတဲ့ ေနရာမွာ သဒၶါ၊ ဝီရိယ၊ သတိ၊ သမာဓိ၊ ပညာလုိ႕ေခၚတဲ့ အေျခခံတရားငါးပါးနဲ႕ အစားထုိးၿပီး
ဘဝကုိ တန္ဖုိးရွိရွိေနထုိင္သြားဖုိ႕ လုိပါလားဆုိတာကို သေဘာေပါက္မိေတာ့တယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ တန္ဖုိးရွိေအာင္ ေနထုိင္ဖုိ႕ အႏုႆတိဘာဝနာကို ပြားၾကစုိ႕တုိက္တြန္းရင္း.....
Dhamma Garden Ashin
by Dhammagarden Ashin on Thursday, April 19, 2012
No comments:
Post a Comment