Wednesday, September 26, 2012

၀ိပႆနာညာဏ္ မဂ္ညာဏ္ဆုိတာလည္း ကုသုိလ္တရားပင္မဟုတ္ပါလား...

“ဦးဇင္းေရ တပည္႔ေတာ္မ ခု ၀ိပႆနာသင္တန္းေတြတက္မွ သေဘာေပါက္လာတယ္ဘုရား တစ္သံသရာလုံး ကံလမ္းလုိက္ခဲ႔လုိ႔ သံသရာလည္တာေလ ။အဲဒါခု ကုသုိလ္ရရုံေလာက္ ကံအလုပ္မလုပ္ေတာ႔ဘူး။ ကံကုိပယ္သတ္တဲ႔ ညာဏ္လမ္းပဲလုိက္ေတာ႔မယ္ သင္တန္းဆရာေတာ္ကမိန္႔တယ္သိလား

'ကံလမ္းမလုိက္နဲ႔ ညာဏ္လမ္းလုိက္။ ကံက ဘုံဘ၀အက်ိဳးေပးတယ္။ ညာဏ္ကမွ အဲဒီဘုံဘ၀ကုိအက်ိဳးေပးတဲ႔ကံကုိပယ္သတ္ႏုိင္တာ'..တဲ႔”

ဦးဇင္းနဲ႔ အင္မတန္မွ ရင္းႏွီးတဲ႔ တကာမတစ္ေယာက္က ေလွ်ာက္ထားလာတယ္။ ဒါနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ခဲ႔ၾကပါတယ္။

“ အင္း တကာမၾကီးလည္း မဂ္ေၾကာင္း ၊ဖုိလ္ေၾကာင္း ၊နိဗၺာန္ေၾကာင္းေတြ စိတ္၀င္တစား ေဆြးေႏြးလာတာ တရားေတြအားထုတ္လာတာ ၀မ္းသာစရာပါဗ်ာ ဦးဇင္းလည္း သာဓုေခၚပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကံလမ္းမလုိက္ဘူး ညာဏ္လမ္းလုိက္ေတာ႔မယ္ ၊ကံကုိပယ္သတ္တဲ႔ ၀ိပႆနာအလုပ္ကုိလုပ္ေတာ႔မယ္ဆုိတာေတာ႔ တစ္မ်ိဳးၾကီးပဲဗ် ဘယ္လုိဘယ္လုိ ကံကုိပယ္သတ္တာလဲဗ်ာ ဦးဇင္းကုလည္း တရားျပန္ေဟာျပပါဦး ။ နားမလည္လုိ႔ “

“ဟာ ဦးဇင္းကလည္း ေနာက္ေနျပန္ပါျပီး ၊စာေတြအမ်ားၾကီးသင္ထားျပီးမွ ၊တပည္႔ေတာ္မတုိ႔ကုိေတာင္ျပန္ေဟာျပရဦးမွာ”

“တကာမၾကီးကလည္း မေနာက္ပါဘူးဗ်ာ အတည္ရွင္းခုိင္းတာပါ။ ျပီးေတာ႔ ဦးဇင္းကစာေတြ႔ေလာက္ရွိတာေလ။ လက္ေတြ႕၀ိပႆနာတရားျပဆရာေတာ္ၾကီးေတြရဲ႕ ေဟာေျပာျပသမွုေတြက် တကာမၾကီးကျပန္သင္ျပေပးရမွာေပါ႔ ရဟႏၱာျဖစ္ေအာင္တရားျပေပးခဲ႔တဲ႔ ပုထုဇဥ္ဆရာသမားကုိေတာင္မွ တပည္႔ရဟန္းေတာ္ေလးကျပန္တရားျပရတယ္ဆုိိတာ ရွိေသးတာပဲ”

“အင္း ဦးဇင္းေျပာတာလည္း ဟုတ္တာပဲေနာ္ ၊ တပည္႔ေတာ္မတုိ႔ဆရာေတာ္ကေျပာတယ္ ။ ပရိယတ္သာတတ္တဲ႔သူေတြက လက္ေတြ႔သမားေတြမဟုတ္ဘူးတဲ႔ ၊ လက္ေတြ႔မက်င္႔ပဲ စာသင္စာခ်ေနၾကတာ ႏြားေက်ာင္းသားေတြပဲ တကယ္တရားအားထုတ္တဲ႔သူကသာ ႏြားပုိင္ရွင္ျဖစ္ျပီး နိဗၺာန္ရႏုိင္မွာ..တဲ႔”

“ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ ဦးဇင္းလည္းၾကားနာဖူးပါတယ္။ ဘုရားရွင္ကုိယ္တုိင္ေဟာထားတာ ဒါ႔ေၾကာင္႔ က်င္႔နည္းၾကံနည္းေလးသိေအာင္ လက္ေတြ႔သမားကုိ ေမးျမန္းရတာေပါ႔။ အဲဒီ ကုသုိလ္၊အကုသိုလ္ကကံက ဘုံဘ၀ကုိအက်ိဳးေပးႏုိင္လုိ႔ ကံလမ္းမလုိက္ဘူး ညာဏ္လမ္းလုိက္ရမယ္၊ ကံကုိညာဏ္နဲ႔ပယ္သတ္ရမယ္ဆုိတာကုိ ဦးဇင္းနားလည္ေအာင္ ေျပာျပစမ္းပါဦး”

“တင္ပါ႕ ၊ ဦးဇင္းလည္း အဘိဓမၼာသင္ေတာ႔ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္းသင္ရပါလိမ္႔မယ္ဘုရား ။ အဲဒီမွာ ဖႆပစၥယာ ေ၀ဒနာ- အာရုံနဲ႔ဒြါရထိခုိက္မွုဖႆျဖစ္လာရင္။ ေ၀ဒနာ ပစၥယာ တဏွာမလာလားဘုရား၊

အာရုံဒြါရတုိက္တဲ႔အခါ အာရုံက ေကာင္းတဲ႔ဣ႒ျဖစ္ရင္ ႏွလုံးသြင္းကလည္း လက္ခံခ်င္တဲ႔အာရုံျဖစ္ရင္ ေသာမနႆ ေ၀ဒနာျဖစ္တာေပါ႔။

အာရုံကဘုရားအာရုံလုိေကာင္းေပမယ္႔ တိတၳိေတြရဲ႕မ်က္လုံးက်ေတာ႔ အေယာနိေသာမနသိကာရေၾကာင္းခံေတာ႔ ။ေဒါမနႆေ၀ဒနာျဖစ္လာမယ္္၊

ခႏၶာကုိယ္ကုိေကာင္းတဲ႔အေတြ႔ထိေဖာ႒ဗၺာရုံနဲ႔ေတြ႔ရင္ သုခေ၀ဒနာ၊ မေကာင္းဆုိး၀ါးတဲ႔အေတြ႔ထိနဲ႔ၾကဳံရင္ ဒုကၡေ၀ဒနာျဖစ္လာမယ္…ဟုတ္တယ္မုိ႔လားဦးဇင္း ”

“အင္း ဆက္ပါဦး”

“ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာ ဆုိေတာ႔ အဲဒီသုခေ၀ဒနာ , ေသာမနႆေ၀ဒနာေတြက် ထပ္လုိခ်င္မွူ ၊မစြန္႔လႊတ္ခ်င္မွဳ တဏွာျဖစ္လာမယ္ေလ။

ေဒါမနႆေ၀ဒနာ , ဒုကၡေ၀ဒနာေတြက် လြတ္ေျမာက္လုုိမွု ဒါ႔ထက္ေကာင္းတာလုိခ်င္မွူ တဏွာမ်ိဳးလာမွာပဲ”

“’ဒါဆုိ အာရုံမထင္မရွားတဲ႔ ဥေပကၡာေ၀ဒနာက် တဏွာက ဘယ္လုိလာမွာလဲတကာမၾကီးရဲ႕”

“ဦးဇင္းကလည္း ဥေပကၡာေ၀ဒနာေပၚေတာ႔ အာရုံကမထင္ရွားေတာ႔ဘူး ဒီေတာ႔ ပီျပင္ထင္ရွားတဲ႔အာရုံမ်ိဳးကုိလုိခ်င္ေတာင္းတမွု တဏွာလာမွာပဲ အဲလုိနဲ႔ ေ၀ဒနာပစၥယာကေန တဏွာ ၊တဏွာပစၥယာကေန ဥပါဒါန္ျဖစ္ ဥပါဒါန္စြဲလမ္းမွဳေတြေၾကာင္႔ ျပဳလုပ္၊ေျပာဆုိ၊ၾကံစည္မွဳကမၼဘ၀ျဖစ္ေတာ႔ တဖန္ဇာတိျဖစ္ျပီးေပါ႔ဦးဇင္းရဲ႕ ၊အဲဒါကုိသံသရာ အလည္လမ္း ကံလမ္းလုိ႔ိ႔ေခၚတယ္။ သံသရာအထြက္လမ္းဆုိတာကေတာ႔ အဲဒီျဖစ္ေပၚလာတဲ႔ေ၀ဒနာေလးျဖစ္ျပီးေပ်ာက္သြားတာပဲ သိေနရင္ ျဖစ္ပ်က္ေနာက္မွာ မဂ္ညာဏ္ကပ္ပါလာေတာ႔ တဏွာၾကားမခုိေတာ႔ဘူးေပါ႔ ဦးဇင္းရဲ႕ အဲဒီညာဏ္ေၾကာင္႔ျဖစ္လာမယ္႔ကံလမ္းျပတ္ေတာ႔ ကံေသေရာ ဒါကုိ ညာဏ္ကကံကုိပယ္သတ္တာလုိ႔ေျပာတာပါ ”

“ဟာ တကာမၾကီးက ဘယ္ဆုိးလုိ႔လဲဗ် ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိ မႊတ္ေနေအာင္ လွည္႔သြားတာ ဦးဇင္းျဖင္႔ လည္ထြက္သြားတာပဲ ။ ဒါေပမယ္႔ တကာမၾကီးရွင္းျပတဲ႔အထဲမွာ ၀ီထိေတြခုန္ေက်ာ္ေနတယ္ေနာ္ ၊ေနာက္ ေ၀ဒနာပစၥယာေၾကာင္႔ တဏွာျဖစ္ျပီး စက္ရဟတ္ထပ္လည္ပုံကုိရွင္းျပတာလည္း သေဘာက်စရာေတာ႔ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာျဖစ္လာပုံရွင္းျပပုံၾကီးက မရမက တဏွာထဲ ဆြဲသြင္းသြားသလုိပဲ။ ေနာက္ျပီး ျဖစ္လာမယ္႔ကံကုိ တားဆီးျပီး စက္ရဟတ္ကုိ ရပ္သြားေအာင္လုပ္တာ ေ၀ဒနာအေပၚမွာ တဏွာကပ္မလာေအာင္ ၀ိပႆနာကုသုိလ္ညာဏ္နဲ႔ ခြါခ်လုိက္တာ လမ္းဆုံလမ္းခြမွာ အကုသုိလ္လမ္းကေန ကုသုိလ္လမ္းဖက္ လုိက္သြားတာလုိ႔ပဲ ဦးဇင္းျဖင္႔နားလည္မိပါတယ္ဗ်ာ ကံသတ္တာေတာ႔မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ ေ၀ဒနာအခုိက္အတန္႔ကေန ညာဏ္အကူးမွာ ပယ္သတ္ရမယ္႔ကံကျဖင္႔ ေပၚမွ ေပၚမလာေသးတာပဲ”

“တပည္႔ေတာ္မလည္း နားလည္သလုိ ရွင္းျပေပးတာပဲဘုရား ၊ဒါ႔ေၾကာင္႔ တပည္႔ေတာ္မက ဘုန္းၾကီးစာခ်မလုပ္ခ်င္ပါဘူးဆုိမွ၊ ဒါဆုိ ဘယ္လုိ၀ီထိစဥ္ေတြ ခုန္ေက်ာ္သြားတာလည္းဘုရား တပည္႔ေတာ္လညး္ အဘိဓမၼာမသင္ဘူးေတာ႔ နားမလည္ဘူး အဲဒါရွင္းျပေပးပါဦး”

“အင္း တကယ္က သဠာယတနပစၥယာ ေၾကာင္႔ အာရုံနဲ႔ဒြါရတုိက္ျပီး ဖႆျဖစ္လာရင္ အဲဒီဖႆေစတသိက္နဲ႔အတူ ေ၀ဒနာကတစ္ျပိဳင္နက္ျဖစ္ေပၚလာတာေလ ။ဥပမာ ရူပါရုံတစ္စုံတစ္ခုကုိ မ်က္စိနဲ႔ျမင္လုိက္လုိ႔ ျမင္စိတ္ျဖစ္လာရင္ အဲဒီျမင္စိတ္ထဲမွာ ဖႆေရာ ၊ဥေပကၡာေ၀ဒနာပါ တျပိဳင္နက္ယွဥ္တြဲျဖစ္ေပၚလာၾကတာပါ၊ ဒါေပမယ္႔ ေၾကာင္းက်ိဳးသြယ္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္းမွာက် ဖႆေတြ႔ထိမွုေၾကာင္႔ဥေပကၡာေ၀ဒနာပါေပၚလာတယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာေလ ။

ဒါေပမယ္႔ အာရုံက ၾကည္ညိဳဖြယ္ ဘုရားအာရုံမုိ႔ ေသာမနႆေ၀ဒနာျဖစ္ကြာ၊ ဒီအာရုံကုိငါမၾကိဳက္ဘူး ေဒါမနႆျဖစ္ကြာလုိ႔ စီမံလုိ႔ေျပာင္းလြဲလုိ႔မရဘူး။ အဲလုိျမင္တဲ႔အာရုံေပၚမွာ ဆက္လက္သုံးသပ္ျပီး ေယာနိေသာမနသိကာရအေလွ်ာက္ ၀မ္းေျမာက္မွဳေသာမနႆဆက္ျဖစ္လာတာတုိ႔ မၾကည္ညိဳမွဳမေက်နပ္မွု တႏုံ႕ႏုံ႕ေဒါမနႆျဖစ္ေနတာတုိ႔က်ေတာ႔ ဆက္တြဲ တဒႏု၀တၱိက မေနာဒြါရ၀ီထိလုိ႔ေခၚရတယ္ စကၡဳဒြါရ၀ီထိမွာပါတဲ႔ ဥေပကၡာေ၀ဒနာမ်ိဳးမဟုတ္ေတာ႔ဘူး ေနာက္မေနာဒြါရ၀ီထိစဥ္ကုိေရာက္သြားတာကုိ ၀ီထိစဥ္ေက်ာ္တယ္ေျပာတာပါ စိတ္၀ီထိအစဥ္တုိင္းေတာ႔ အကုန္လုိက္ရွုႏုိင္ဖုိ႔မလြယ္ဘူးေပါ႔။

တကယ္က ျမင္စိတ္၊ၾကားစိတ္၊နံစိတ္၊စားစိတ္ေတြမွာ လု႕ံလပေယာဂမပါဘူး ဒါ႔ေၾကာင္႔ ထက္မွဳႏုံ႕မွဳကင္းတဲ႔ ဥေပကၡာေ၀ဒနာသာျဖစ္ရမယ္ေလ။ ေနာက္ ေတြ႔ထိမွဳက်ေတာ႔ အာရုံေကာင္းရင္ ခ်မ္းသာတဲ႔သုခအေတြ႔ေၾကာင္႔ သုခေ၀ဒနာ၊ ဆင္းရဲတဲ႔အေတြ႔နဲ႔ၾကဳံရင္ဒုကၡေ၀ဒနာျဖစ္တာပဲ ။ စိတ္အတြင္းေတြးၾကံတာ အတိတ္အေၾကာင္းေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္စဥ္းစားတာ အနာဂါတ္အေၾကာင္း ေကာင္းမေကာင္းစဥ္းစားတာကေတာ႔ မေနာဒြါရမွာျဖစ္လုိ႔ ေသာမနႆေ၀ဒနာတုိ႔ ေဒါမနႆေ၀ဒနာတုိ႔ ဥေပကၡာေ၀ဒနာတုိ႔ အထုိက္ေလွ်ာက္ျဖစ္ႏုိင္ပါလိမ္႔မယ္

အဲဒီဒြါရေျခာက္ပါးမွာျဖစ္လာတဲ႔ သုခ၊ဒုကၡ ေသာမနႆ၊ ေဒါမနႆ ဥေပကၡာေ၀ဒနာေတြမွာ သုခေ၀ဒနာ ၊ေသာမနႆေ၀ဒနာေတြကုိ ျဖစ္ေပၚလာမွဳ ေပ်ာက္ပ်က္သြာမွု( ျဖစ္/ပ်က္-အနိစၥ) သေဘာတရားကုိမရွုႏုိင္ရင္ေတာ႔ ေ၀ဒနာောက္မွ ညာဏ္မျဖစ္လာပဲ တကာမၾကီးေျပာသလုိ ေ၀ဒနာပစၥယာေၾကာင္႔တဏွာလုိက္လာတာေပါ႔ ။

ဒါေပမယ္႔ ဒုကၡေ၀ဒနာကုိေတာ႔ ယင္းဒုကၡေ၀ဒနာမွလြတ္ေျမာက္ခ်င္တဲ႔ တဏွာေတာင္႔တမွုမ်ိဳးလုိက္လာတယ္၊ ဥေပကၡာေ၀ဒနာက် အာရုံမထင္ရွားလုိ႔ ရွင္းလင္းျပတ္သားတဲ႔အာရုံမ်ိဳးကုိ လုိလားေတာင္႔တမွုတဏွာလုိက္လာတယ္ ဆုိတာက်ေတာ႔ အဓိပၸါယ္တစ္မ်ိဳးေနမွာေပါ႔ေလ ဦးဇင္းတုိ႔ေလ႔လာဖူးတဲ႔ ပဋိစၥသမုပၸါယ္စက္လည္ပုံကေတာ႔ အဲလုိမဟုတ္ဘူး။

ေ၀ဒနာေနာက္က တဏွာလုိက္တယ္ဆုိတာ.. တဲ႔ သာမန္လုိက္႐ုိးလုိက္စဥ္အရ သုခေ၀ဒနာေနာက္က တဏွာလုိက္တယ္ (သုခေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာေပါ႔)။

ဒါေပမယ္႔ ဒုကၡေ၀ဒနာေနာက္မွာေတာ႔ တကာမၾကီးေျပာသလုိ လြတ္ေျမာက္လုိမွဳတဏွာလုိက္ျပီး ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မွဳကံေတြျဖစ္လာတာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီဒုကၡေ၀ဒနာေနာက္မွာ သည္းမခံႏုိင္မွဳ ေဒါသ (ဒုကၡေ၀ဒနာပစၥယာ ေဒါေသာေပါ႔)။

ေနာက္ ဥေပကၡာေ၀ဒနာေနာက္မွာလည္း အာရုံမပီျပင္လုိ႔ ရွင္းလင္းတဲ႔အာရုံကုိေမွ်ာ္လင္႔တဲ႔တဏွာမ်ိဳးလုိက္တာမဟုတ္ပဲ အာရုံေထြျပား မသိနားမလည္လုိက္မွဳ ေမာဟလုိက္တယ္လုိ႔သင္ရဖူးပါတယ္ (ဥေပကၡာေ၀ဒနာပစၥယာ ေမာေဟာေပါ႔ )။

ပဋိစၥသမုပၸါဒ္စက္လည္ပုံကေတာ႔ ….ကာယိက သုခေ၀ဒနာ/ေသာမနႆေ၀ဒနာေနာက္မွာ တဏွာလုိက္ေတာ့ ေ၀ဒနာပစၥယာ တဏွာဆုိၿပီး စက္၀ုိင္း အလယ္ကေန လွည့္သြားတယ္။

ဒုကၡေနာက္က ေဒါသလုိက္ေတာ့ သည္းမခံႏုိင္ေတာ႔ပဲ ေသာက ပရိေဒ၀ ဒုကၡ ေဒါမနႆ ဥပါယာသတုိ႔ျဖစ္လာျပန္ေရာ၊ ဒီတရားေတြဟာ အာသေ၀ါတရားေတြေၾကာင့္ျဖစ္ရေတာ့ အာသ၀သမုဒယာ အ၀ိဇၨာသမုဒေယာဆုိတဲ႔အတုိင္း- အာသ၀ေၾကာင့္ အ၀ိဇၨာျပန္ျဖစ္၊ အ၀ိဇၨာေၾကာင့္ သခၤါရျဖစ္ဆုိၿပီး ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ အဆံုးကေနျပန္ပတ္တယ္။

ဥေပကၡာေၾကာင့္ အ၀ိဇၨာျဖစ္ေတာ့ အ၀ိဇၨာပစၥယာ သခၤါရာ- ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ အစက ျပန္ပတ္တယ္။ ေ၀ဒနာေနာက္မွာ မဂ္ညာဏ္မ၀င္သေရြ႕ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ဟာ လည္ၿမဲလည္ေနမယ္။ အလည္ရပ္သြားမွာမဟုတ္ဘူးတဲ႔။

“တင္ပါ႔ဘုရား တပည္႔ေတာ္မလညး္ အဲေလာက္ထိေတာ႔ အေသးစိတ္မသိဘူးေလ ၊သင္တန္းဆရာေတာ္ကရွင္းျပေပးလုိ႔ အဲဒါေတာင္ သိပ္နားမလည္တာနဲ႔ ေယာဂီေဟာင္းတစ္ဦးကုိထပ္ရွင္းျပခုိင္းရတာ အဲဒါသူရွင္းျပေပးတာကုိ တပည္႔ေတာ္မကျပန္ေျပာျပတာေလ ၊ဒါဆုိ ကံကုိညာဏ္နဲ႔ပယ္သတ္တယ္ဆုိတာေရာ မဟုတ္ဘူးလားဘုရား ”

“အင္း ဒါေတာ႔ ဘယ္လုိယူဆေျပာဆုိေဟာၾကားသလဲေတာ႔ မသိဘူးေပါ႔ေလ။ ကုသလာကုသလံ ဇဟံ ဆုိတဲ႔ပါဠိရဲ႕ အနက္အဓိပၸါယ္ကေတာ႔ ကုသုိလ္အကုသုိလ္ကုိပယ္စြန္႔ျပီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ-လုိ႔အနက္အဓိပၸါယ္ရတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဆုိလုိရင္းအဓိပၸါယ္က ကုသုိလ္အကုသုိလ္ေတြရဲ႕ ပဋိသေႏၶအက်ိဳး၀ိပါက္ကုိပယ္သတ္တာကုိရည္ရြယ္ျပီး ကုသုိလ္အကုသုိလ္ေတြကုိပယ္သတ္တယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာေလ။ တကယ္ကလည္း အရဟတၱမဂ္ညာဏ္ကုိရရွိေတာ္မူျပီးေနာက္မွ အတိတ္ကျပဳလုပ္ခဲ႔တဲ႔ ကုသုိလ္အကုသုိလ္ေတြကလည္း တဏွာအစုိအေစးကုန္လုိ႔ အက်ိဳးမေပးေတာ႔ဘူး။ အႏုသယကိေလသာလည္း ပယ္လုိက္လုိ႔ကုန္သြားတယ္။ ေ၀ႆႏၱရာစတဲ႔ ဘ၀ထုိထုိမွာစုေဆာင္းခဲ႔တဲ႔ ဒါနပါရမီစတဲ႔ကုသုိလ္ေတြကလည္း ဘုံဘ၀လုိခ်င္ေတာင္႔တမွုတဏွာအေဖာ္မရလုိ႔ ဘ၀ဆုိတဲ႔အက်ိဳးေပးခြင္႔မသာေတာ႔ဘူးေပါ႔။

ဒါေပမယ္႔ ေနာက္ဆုံးဘုရားျဖစ္ေတာ္မူျပီးတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာင္မွ အဲဒီကုသုိလ္ေတြက ပ၀တၱိအက်ိဳးကုိေပးႏုိင္ေသးတယ္။ အကုသုိလ္ရဲ႕ ပ၀တၱိက်ိဳးေတြေပးခြင္႔သာေသးလုိ႔ ေခါင္းကုိက္ ၊ခါးနာစတဲ႔ေရာဂါေ၀ဒနာေတြျဖစ္ေပၚေတာ္မူခဲ႔ရတာကုိ ၾကည္႔ရင္ အက်ိဳးတရားေတာင္ ပဋိသေႏၶက်ိဳးကုိမေပးႏုိင္ေပမယ္႔ ။ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိ ၀မ္းေတာ္လားရျပီး ပ၀တၱိအက်ိဳးအေနနဲ႔ လုိက္လံေပးေနႏုိင္တာေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္ ။ ဦးဇင္းအျမင္ကေတာ႔ ရဟႏၱာအျဖစ္ၾကသ၍ ၀ိပႆနာတရားအားထုတ္ျပီး ညာဏ္လမ္းလုိက္ၾကတယ္ ဆုိေသာ္ျငားလည္း ညာဏ္နဲ႔ယွဥ္တဲ႔ ၀ိပႆနာကုသုိလ္ (မေနာ)ကံလမ္းလုိက္ေနတာျဖစ္တယ္။ ညာဏ္နဲ႔ယွဥ္တဲ႔ ၀ိပႆနာကုသုိလ္ကံ /မဂ္ကုသုိလ္ကံမ်ားျဖစ္လာေအာင္ ၾကိဳးစားအားထုတ္ေနၾကတာပဲလုိ႔ နားလည္မိပါတယ္ဗ်ာ တကာမၾကီးေျပာသလုိ ကံကုိပယ္သတ္တာေတာ႔မဟုတ္ပါဘူး”

“ဒါဆုိကံကုိမသတ္ႏုိင္ဘူးလားဘုရား”

“အင္း တကာမၾကီးက ကံအေၾကာင္းကုိ ေျပာဆုိေဆြးေႏြးခ်င္တယ္ဆုိရင္ အရင္ဆုံးကံအမ်ိဳးစားေတြသိထားမွျဖစ္မွာဗ် ေတာ္ၾကာ နားေ၀ွ႔ေနရင္း ရွင္းရင္းရွုပ္ရင္း အမယ္ဘုတ္ရဲ႕ သူ႔ခ်ည္ခင္ျဖစ္ေနမွာလည္း စုိးရေသးတယ္။ ဒါဆုိ အက်ိဳးေပးပုံကိစၥအစြမ္းအားျဖင္႔ခြဲျခားထားတဲ႔ ကမၼစတုကၠ(ကံေလးမ်ိဳး)ကုိေလ႔လာဖူးသလား”

“မေလ႔လာဖူးဘူး ဘုရား”

“အင္း ဒါဆုိလည္း ေတာင္ျမိဳ႕ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ သျဂၤိဳဟ္ဘာသာဋီကာထဲက ေဆာင္ပုဒ္ေလးေတြနဲ႔တြဲျပီး ရွင္းျပမွပုိသေဘာေပါက္မယ္ထင္တယ္”

“မွန္ပါ ေက်းဇူးၾကီးပါတယ္ ဦးဇင္း ၊ရွင္းျပေပးပါဦး”

အက်ိဳးေပးပုံကိစၥအစြမ္းအားျဖင္႔ ေလာကီကုသုိလ္ကံေတြ/လာကုတၱရာ မဂ္ကုသုိလ္ကံေတြနဲ႔ ၊အကုသုိလ္ကံေတြအားလုံးကုိ ေလးမ်ိဳးေလးစားခြဲျခားလုိ႔ရတယ္။

၁။ ဇနကကံ-{၀ိပါက္စိတ္ေစ ရုပ္ေထြေထြကုိ သေႏၶပ၀တၱိ ခြင္႔ခါရွိေသာ္ မိမိကုိယ္တုိင္ ျဖစ္ေစႏုိင္ ေခၚပုိင္ ဇနက ကံ} တဲ႔ သူကေခါင္ဦးဆုံး ပဋိသေႏၶက်ိဳးပ၀တၱိက်ိဳးကုိေပးေလ႔ရွိိတယ္။

၂။ ဥပတၳမၻက ကံ-{အက်ိဳးေပးခြင္႔ အခါသင္႔ေအာင္၊ အခြင္႔သင္႔ျပန္ က်ိဳးေပးသန္ေအာင္၊ ေပးျပန္ျပီးကာ ရွည္ၾကာျမင္႔ဖုိ႔ ေလွ်ာ္စြာေထာက္မ ကူညီက ဥပတၳမၻက ကံ}တဲ႔

သူကေပးျပီးသားအက်ိဳးကုိလုိက္လံေထာက္ပံ႔ေပးတာေပါ႔ အဆင္းဘီးတပ္ေပးတာရွိသလုိ အျမင္႔တက္ဖုိ႔ ခုံခုေပးတာလည္းရွိတာပဲ

၃။ ဥပပီဠက ကံ-{အက်ိဳးေပးခြင္႔ မရလင္႔ေအာင္ ၊ရသင္႔ေလျပန္ က်ိဳးမသန္ေအာင္၊ ရျပန္အက်ိဳးမဖြင္႔ျဖိဳးဖုိ႔ ၊အမ်ိဳးမ်ိဳးကႏွိပ္စက္လွ ဥပပီဠက ကံ} ဆုိတာကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္စိတ္၀င္စားဖုိ႔ေကာင္းတယ္ ဥပမာ လူဆုိးတစ္ေယာက္သတ္ျဖတ္ေနရာက ေသခါနီးဂတိနိမိတ္ေကာင္းေအာင္ ေကာင္းေကာင္းေနသြားလုိ႔ အကုသုိလ္ေတြက အက်ိဳးေပးခြင္႔မသာေတာ႔ဘူး သူေ႒းမိသားစုတစ္စုအိမ္မွာလူသြားျဖစ္ျပီဆုိပါစုိ႔ ဒီကေလးက အကုသုိလ္ေကာင္ေလ ဒီေတာ႔ ဒီကေလးေရာက္ကတည္းက အိမ္မီးေလာင္တာတုိ႔ ျပႆနာျဖစ္တာတုိ႔။ စတာေတြနဲ႔ စီးပြားပ်က္ဒုကၡေရာက္ကုန္ေရာ အမွန္က ဒီကေလးကုိအတိတ္ကံေတြကလုိက္ျပီး ဒုကၡအစဥ္ေပးတာပဲ ဒါကုိ ဥပပီဠကကံလုိ႔ေခၚတာ။ အလွူဒါနျပဳခဲ႔သူက ကံဆုိးျပီး ေခြးသြားျဖစ္လည္း အဲဒီေခြးျဖစ္တဲ႔ဘ၀မွာ အျခားအကုသုိလ္ေတြက ထပ္ဆုိးက်ိဳးမေပးႏဳိင္ေအာင္ ေကာင္းကံေတြကတားထားျပီး စားစရာအိပ္စရာရွယ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးတာမ်ိဳးက အေကာင္းဖက္က ဥပပီဠကကံေပါ႔

၄။ ဥပဃာတကကံ {ႏွိပ္စက္ရုံတြင္ မကခ်င္ပဲ ၊ ယခင္ထက္တုိး ကံအက်ိဳးုကုိ ပယ္ခ်ိဳးႏွိမ္ခ် သတ္ျဖတ္က ဥပဃာတကကံ }တဲ႔ ဒါကေတာ႔ ကံေကာင္းမွဳ ကံဆုိးမွူေတြကေန အရင္ကံကုိ ယတိျပတ္ျဖတ္ခ်လုိက္တဲ႔ကံပဲ ။ ေဆာင္ပုဒ္ေလးေတြကေတာ႔ ဘာသာဋီကာဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ သျဂၤိဳလ္ဘာသာဋီကာ ေဆာင္ပုဒ္ေတြ ၊

ဆရာေတာ္ၾကီးက ကံေလးပါးကုိ အမ်ားနားလည္ေအာင္ ျမန္မာေဆာင္ပုဒ္ေလးေတြနဲ႔ ေသခ်ာရွင္းျပထားတာေလ စာမ်က္ႏွာ၃၃၄-မွာေတာ႔ အက်ယ္သြားဖတ္လုိ႔ ရပါတယ္။ ဦးဇင္းကေတာ႔ အက်ဥ္းေလာက္ပဲ ရွင္းျပေပးမယ္။

“တင္ပါ ထပ္ရွင္းျပပါဦးဘုရား ”

“ကိစၥအစြမ္းအားျဖင္႔ခြဲျခားလုိက္ရင္ ကံေလးမ်ိဳးရွိတဲ႔အနက္ ဇနကကံဆုိတာကေတာ႔ ျပဳခဲ႔သမွ် ကုသုိလ္အကုသုိလ္ေတြကေန အက်ိဳးတစ္စုံတစ္ရာကုိ စတင္ျဖစ္ေပၚလာေစတာေပါ႔။ ဥပမာ ကုိယ္က သူမ်ားေတြယားယံေအာင္ ယားယံေစတတ္တဲ႔အမွဳံ႕ေတြျဖဴးျပီး သူတစ္ပါးေတြကုိ အတိတ္ကျဖစ္ေစ ဒီဘ၀မွာျဖစ္ေစ ဒုကၡေရာက္ေအာင္လုပ္ခဲ႔ဖူးတယ္ စိုပါစုိ႔ ဒီဘ၀မွာပဲ ကံတူအက်ိဳးေပးအတုိင္း ယားနာေတြ ၊ေပြး၀ဲေတြစတင္ေပါက္လာတာကုိ အဲဒီအကုသုိလ္ကံက စျပီး introduction ဇနကကံလုီ႔ေခၚတယ္”

“ကံတစ္ခုက ဇနကကံအေနနဲ႔ စတင္ျပီး ယားနာတစ္ခုစတင္ျဖစ္ေပၚေစျပီးဆုိတာနဲ႔ အေထာက္ပံ႕ေပးမယ္႔ ဥပတၳမၻကကံက အနာျပည္တည္ေစမယ္႔ ၀က္သားဟင္းတုိ႔၊ ယားယံမွဳေတြျဖစ္ေပၚေစမယ္႔ ခရမ္းသီးတုိ႔ စတဲ႔ဟင္းေတြကုိရရွိေစေတာ႔တာပဲ။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ငယ္ငယ္က ၀ဲေပါက္တဲ႔ကုိရင္ေလးေတြ ျငီးတြားသံၾကားခဲ႔ရဖူးတယ္။ ၀ဲေပါက္တဲ႔သူက်မွ ဟင္းေကာင္းကရေနတာ မစားျပန္ရင္လည္း စားစရာမရွိဘူး ။စားျပန္ရင္လည္း ေရာဂါကၾကာရွည္ဦးမယ္တဲ႔ေလ၊အဲလုိမသင္႔တင္႔တဲ႔ အစားေသာက္ေတြနဲ႔ ေရာဂါကို ၾကာရွည္ေနေအာင္ေထာက္ပံ႕တာတုိ႔။ ေကာင္းတာဆုိရင္လည္း ထီေပါက္ပါတယ္ဆုိမွ ေနာက္ရတဲ႔အျမတ္နဲ႔ စီးပြားလုပ္ရာက အျမတ္စြန္းမ်ားမ်ားရျပီး ၾကာရွည္စြာ ခ်မ္းသာသုခခံစားရေအာင္ ေထာက္ပံ႕ေပးတာမ်ိဳးေတြက ဥပထမၻကကံလုိ႔ေခၚတယ္”

ဥပပီဠက ကံ ဆုိတာက်ျပန္ေတာ႔လည္း လယ္ေလးလုပ္ပါတယ္ မုိးကထေခါင္တာတုိ႔။ မိမိၾကက္သြန္စိုက္တဲ႔ႏွစ္မွ ေစ်းမရျဖစ္တာတုိ႔ ဒါမ်ိဳးေတြက ျဖစ္ႏုိင္သမွ်လုိက္ဒုကၡေပးေနတဲ႔ ကံဆုိးမွဳေတြေပါ႔ အဲဒါကုိ အဆုိးဖက္က ဥပပီဠက ကံလုိ႔ေခၚတယ္။ အေကာင္းဖက္ကလည္းရွိမွာေပါ႔ အနာေရာဂါျဖစ္လာျပီဆုိရင္ ေရွ႕ဆက္ၾကီးထြားမလာေအာင္ စုိးမလာေအာင္ ေဆးေကာင္း၀ါးေကာင္းဖန္တီးေပးလိုက္ သင္႔ေလ်ာ္တဲ႔အစားေလးသာဖန္တီးေပးလုိက္နဲ႔ ကုသိုလ္ကံေတြကအကုသုိလ္ကံကုိ၀ုိင္းႏွိပ္စက္ၾကလုိ႔ ရွင္းရွင္းမေပ်ာက္ေပမယ္႔ ေရာဂါတုိးမလာရင္ အဲဒါကုိ ဥပပီဠကကံလုိ႔ေခၚရမွာပဲ။

အဇာတသတ္ဆုိရင္ လူတုိင္းသိၾကမွာပါ သူကအေဖကုိသတ္လုိ႔ အ၀ီစိကုိက်ရမယ္႔ကံပါတယ္ ။ဒါေပမယ္႔ ေနာက္ပုိင္း ဘုရားဖူးတရားနာနဲ႔ သံဃာယနာေတာင္တင္ဖုိ႔ အေထာက္ပံကေတြလုပ္သာသနာျပဳသြားေတာ႔ ေသေတာ႔ သူ႔အ၀ီစိက်မယ္႔ ကံကုိကုသုိလ္ကံေတြက၀ုိင္းျပီး ေသးသိမ္ေအာင္လုပ္ၾကတာ အ၀ီစိကုိအက်ိဳးေပးခြင္႔မသာေတာ႔ပဲ ဥႆာဒငရဲငယ္မွာပဲ က်ရေတာ႔တယ္ ဒါမ်ိဳးကုိ ဥပပီဠက ကုသုိလ္ကံလုိ႔ေခၚတယ္ေလ။

ဥပဃာတကကံဆုိတာကေတာ႔ တကာမၾကီးေျပာတဲ႔ ကံကုိသတ္တဲ႔ ကံပဲဗ်ာ ဆုိပါစုိ႔ ကံေကာင္းကအက်ိဳးေပးဖုိ႔ ေပါက္မယ္႔ထီလက္မွတ္ကုိ၀ယ္ေစတယ္ အဲဒါကံဆုိးက ထီလက္မွတ္ကုိ အျပီးေဖ်ာက္ပစ္လုိက္ေတာ႔ လုံး၀ကံေကာင္းအက်ိဳးေပးခြင္႔မသာေတာ႔ဘူးေသျပီေပါ႔။

ကံဆုိးက ေျမြဆုိးနဲ႔ေတြ႔ကိုက္ေပးလုိက္ေပမယ္႔ ကံေကာင္းဥပဃာတကကံက အသက္ကယ္ေျမြဆိပ္ေျဖေဆးထုိးခြင္႔ေပးလုိက္ေတာ႔ ဒီေျမြဆိပ္ကပ်ယ္သြားျပိး အသက္ရွင္ခြင္႔ရတယ္ ဒါလည္း အကုသိုလ္အက်ိဳးေပးခြင္႔ကုိပယ္သတ္တဲ႔ ဥပဃာတကကုသုိလ္ကံမ်ိဳးပဲ။

ဥပမာ အဂၤုလိမာလၾကီးကုိၾကည္႔ေပါ႔ သူကလူသတ္လက္ျဖတ္နဲ႔ ဘယ္လုိမွကုိ သူငရဲကလြတ္ႏုိင္စရာလမ္းမျမင္ဘူး ဒါေပမယ္႔ သူကအရဟတၱမဂ္ဆုိိတဲ႔ အျမတ္ဆုံးမဂ္ကုသုိလ္ကံၾကီးရေအာင္လုပ္လုိက္ေတာ႔ ယင္းအကုသုိလ္ကံအက်ိဳးေပးခြင္႔ေတြအားလုံးကုိဖ်က္ဆီးျပီး အကာလိကအခါမလင္႔အက်ိဳးေပးလုိက္ေတာ႔ အပါယ္ငရဲကလြတ္ရုံတင္မကဘူး သံသရာ၀ဋ္ျမစ္ေတြပါျပတ္ကိေလသာေတြပါ အျမစ္ျပဳတ္ျပီး ပရိနိဗၺာန္မွာ ဒုကၡခပ္သိမ္းျငိိမ္္းသြားရတာပဲ။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ အရဟတၱမဂ္ကုသုိလ္ကံကုိ ဥပဃာတကကုသုိလ္ကံစစ္စစ္လုိ႔ ဆုိရမယ္"

“ဒါဆုိ ဦးဇင္း မဂ္ေလးပါးကလည္း ကံတရားေတြေပါ႔ဘုရား ဟုတ္လား”

“သိပ္ဟုတ္တာေပါ႔တကာမၾကီးရဲ႕ ကံတရားေတြမုိ႔ အက်ိဳးေပးႏုိင္တာေပါ႔ ဒါ႔ေၾကာင္႔ အရဟတၱမဂ္ကုသုိလ္ကံေစတနာကေန အရဟတၱဖုိလ္၀ိပါက္စိတ္ျဖစ္ေပၚေစျပီး ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းေတာင္အက်ိဳးေပးလုိက္ေသး ၊ အဲဒီအရဟတၱမဂ္က ကိေလသာနဲ႔ ကုသုိလ္အကုသုိလ္အက်ိဳးေပးခြင္႔ေတြကုိ ဖ်က္ဆီးပစ္လုိက္လုိ႔ ဥပဃာတကကံလုိ႔ ဆုိလုိ႔ရသလုိ ၊ အရဟတၱဖုိလ္အက်ိဳးကုိျဖစ္ေစလုိ႔ ဇနကကံလုိ႔လည္း နာမည္တပ္လုိ႔ရမွာပဲ ။ဒီေတာ႔ ဒီကိေလသာကင္းကြာ ရဟႏၱာျဖစ္ဖုိ႔ေတာင္မွ အရဟတၱမဂ္ကုသုိလ္ကံကုိရေအာင္ ၾကိဳးစားာအားထုတ္ရဦးမွာ ဘယ္လုိလုပ္ကံကုိပယ္သတ္တဲ႔အလုပ္လုပ္တာဟုတ္ေတာ႔မလဲဗ်။ အင္း တစ္နည္းတဖက္ကေျပာရင္ေတာ႔မွန္တာေပါ႔ေလ။ အကုသုိလ္ေတြအက်ိဳးေပးခြင္႔ကုိျဖတ္ႏုိင္တဲ႔ ၀ိပႆနာကုသုိလ္ကံကုိလုပ္ေနတယ္ ။ အကုသုိလ္ကံေတြကုိ ကုသုိလ္ကံနဲ႔ပယ္သတ္ေနတယ္ေပါ႔ဗ်ာ

ဒါေပမယ္႔ တကာမၾကီးေျပာသလုိ ဘုံဘ၀ကုိအက်ိဳးေပးမယ္႔ ကုသုိလအကုသုိလ္ကံကုိညာဏ္နဲ႔ပယ္သတ္ေနတယ္ဆုိတာေတာ႔ သိပ္သဘာ၀မက်ဘူးေပါ႔ တကယ္ကအသိညာဏ္မဲ႔အ၀ိဇၨာနဲ႔တဏွာသံသရာအလည္လည္းကေန သံသရာအထြက္လမ္း ညာဏ္နဲ႔ယွဥ္တဲ႔ ၀ိပႆနာကုသုိလ္ မဂ္ကုသုိလ္လမ္း (ညာဏ္လမ္း)ဖက္လုိက္တယ္။ သံသရာစက္ရဟတ္လည္ပတ္မွုကုိရပ္တန္႔ေစတယ္ဆုိမွ ပုိသဘာ၀က်ပါတယ္။

အရဟတၱမဂ္ကုိမရခင္စပ္ၾကားေတာ႔ အရမ္းကာေရာ ကံကုိပယ္သတ္ေနပါတယ္မေျပာသင္႔ေသးဘူးအကုသုိလ္ဥပဃာတကကံအမ်ိဳးအစားေတြက ကုသုိလ္ကံအက်ိဳးေပးခြင္႔ကုိပယ္သတ္ႏုိင္သလုိ ကုသုိလ္ဥပဃာတကကံေတြကလည္း အကုသုိလ္ကံရဲ႕ အက်ိဳးေပးခြင္႔ကုိ အေသသတ္ပစ္ႏုိင္တာပါပဲ ဒီေတာ႔ ၀ိပႆနာအလုပ္ဟာ ကံကုိပယ္သတ္တယ္ဆုိ အျပည္႔၀မမွန္သလုိ မွားတယ္လုိ႔လည္းမဟုတ္ဘူးေပါ႔ ။ တကယ္က ညာဏ္နဲ႔ယွဥ္တဲ႔ ၀ိပႆနာကုသုိလ္(မေနာကံ)မဂ္ကုသုိလ္(မေနာကံ)ျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားအားထုတ္ေနတာလုိ႔ ဆုိရပါလိမ္႔မယ္”

“ မွန္ပါဘုရား တပည္႔ေတာ္မ မွတ္ထားပါ႔မယ္။ ကုသုိလ္အကုသုိလ္ကုိ ပယ္သတ္ျပီး ကံလမ္းကေနညာဏ္လမ္းလုိက္ေနတယ္ ဆုိတာကေန ညာဏ္မပါတဲ႔ အကုသုိလ္အပါယ္သံသရာလမ္းကေန ညာဏ္လမ္း/ညာဏ္ပါတဲ႔ သမၼာဒိ႒ိမဂၢင္လမ္းဆုိတဲ႔ ၀ိပႆနာကုသုိလ္၊ အရဟတၱမဂ္ကုသုိိလ္ထိရေအာင္ အားထုတ္ေနတယ္လုိ႔ ေျပာင္းလဲမွတ္သားပါ႔မယ္ဘုရား”

“ဟုတ္ပါျပီဗ်ာ ဦးဇင္းက တကာမၾကီးကုိ ကုသုိလ္ကံကုိပယ္တဲ႔ကံလမ္းကေန ၀ိပႆနာအလုပ္ပဲလုပ္ေတာ႔မယ္ဆုိတဲ႔ ညာဏ္လမ္းကုိပဲ လုိက္ေတာ႔မယ္လုိ႔ ေျပာေနလုိ႔သတိေပးတာပါ ၊ တကယ္က အဲဒီညာဏ္သည္ပင္ ကုသုိလ္နဲ႔ယွဥ္ေတာ႔ ကုသုိလ္ကံေစတနာနဲ႔ညာဏ္ကတစ္မ်ိဳးတစ္စား တစ္ဖြဲ႔ထဲသားခ်င္းမဟုတ္ပါလားဗ်ာ”

“တင္ပါ ေက်းဇူးပါဘုရား ၊ တပည္႔ေတာ္မလည္း အသိညာဏ္တုိးလုိ႔ ၀မ္းသာရပါတယ္“

စာရွုသူမ်ားလည္း မိမိတုိ႔ရွုျမင္သုံးသပ္ ယူဆ လက္ခံၾကသည္႔အတုိင္း ေဆြးေႏြးၾကပါလုိ႔ ဖိတ္ေခၚလုိက္ပါတယ္ ။ ကာေလန ဓမၼသာကစၦာ ဆုိိတာ မဂၤလာတစ္ပါးမဟုတ္ပါလား


ရႊင္လမ္းခ်မ္းေျမ႔ၾကပါေစ (လကၤာအရွင္-မုံရြာ)

Shared from လကၤာအရွင္-မုံရြာ

Tuesday, September 25, 2012

အကုသုိလ္ျပဳမိခဲ့၍ ေနာင္တ အဖန္ဖန္ ရေနသေလာ

ေနာင္တ တစ္ဖန္ပူပန္ျခင္း သေဘာသည္ “ကုကၠဳစၥ”တည္း။ ထုိ႔ေၾကာင့္ “ကုကၠဳစၥ” ေနာင္တတစ္ဖန္ ပူပန္ထန္ျပင္း”ဟုဆုိခဲ့သည္။ ခ်ဲဦးအံ့။ ဤကုကၠဳစၥ၏ ေနာင္တရမွဳသည္ “အကုသုိလ္ျပဳျပီးမွ ျပဳမိတာ မွားေလစြ “ဟုလည္းေကာင္း၊ ကုသုိလ္မျပဳမိ၍ “မျပဳမိတာ မွားေလစြ” ဟုလည္းေကာင္း ေနာင္တရျခင္း(၂)မ်ဳိးရွိ၏။

ေနာင္တရပုံ

“ဒု-သ-န-ေသာ”ဟု အမ်ားေျပာၾကေသာ အမ်ားေျပာၾကေသာ သူေဌးသားေလးေယာက္သည္ လူဘဝ၌ ကုသုိလ္ေကာင္းမွဳ ျပဳလုပ္ဖုိ႔ရာ ပစၥည္းအလုံအေလာက္ ရွိၾကပါလ်က္ ကုသုိလ္ေကာင္းမွု ျပဳရမည့္အစား မိစၦာစာရ ကာမမွဳ အကုသုိလ္ကုိသာ ျပဳမွားခဲ့ၾကေလသည္။ ထုိေနာက္ “ေလာဟကုမၻီ”သံရည္ပူငရဲ၌က်ကာ အႏွစ္ေျခာက္ေသာင္းၾကာမွေပၚလာ၍

“ငါတုိ႔သည္ ပစၥည္းဥစၥာေပါမ်ားေသာ လူ႔ဘဝတုန္းက မီွခုိအားထား ကုိးစားေလာက္ေသာ ကုသုိလ္မ်ားကုိ မျပဳမိဘဲ မွားယြင္းစြာ အသက္ေမြးခဲ့ၾကတယ္ေနာ္” ဟုေျပာလုိေသာ စကားမ်ားကုိ စုံလင္စြာ မေျပာနုိင္ဘဲ “ဒု” ဟူေသာ အသံနက္ၾကီးကုိ ဟစ္ေအာ္ကာ ျမဳပ္သြားရွာေလ၏။ ဤသူ၌ ကုသုိလ္ေကာင္းမွဳ မျပဳမိ၍ ေနာင္တ ရေသာ ကုကၠဳစၥျဖစ္သည္။

အျခားတစ္ေယာက္ကလည္း “ငါတုိ႔၏ ငရဲခံေနရေသာ ဒုကၡသည္ ဆုံးေတာ့မွာမဟုတ္ပါဘူး၊လူ႔ဘဝတုန္းက မေကာင္းမွဳကုိ ငါတုိ႔ျပဳခဲ့ၾကတယ္ေနာ္” ေျပာလုိရင္းစကားဆုံးေအာင္မဟနုိင္ဘဲ “န” ဟု အသံနက္ၾကီးျဖင့္ ဟစ္ေအာ္ကာ ျမဳပ္သြားရွာေလသည္။ဤသူ၌ အကုသုိလ္ကုိ ျပဳမိ၍ ေနာင္တရေသာ ကုကၠဳစၥ ျဖစ္သည္။

ဤသုိ႔ ေနာင္တရမွဳ ေနာက္တစ္ဖန္ပူပန္မွဳသည္ ဒု-သ-န-ေသာတုိ႔ကဲ့သုိ႔ ေနာက္ဘဝက်မွသာ ျဖစ္သည္မဟုတ္ပါ။ ယခု ဘဝမွာလည္း ထုိသုိ႔ပူပန္တတ္သည္။ အလြန္အမင္း ပူပန္လာေသာအခါ စိတ္ထဲ တြင္သာမက ေခ်ြးက်လာေအာင္ ခႏၶာကုိယ္ပါ ပူပန္တတ္ေလသည္။

ေနာင္တမရသင့္ပုံ

အကုသုိလ္ကုိျပဳလုပ္ျပီးမွ ေနာင္တတစ္ဖန္ ပူပန္ေနျခင္းေၾကာင့္ ျပဳျပီး အကုသုိလ္ ကင္းေပ်ာက္သြားမည္ မဟုတ္။ကုကၠဳစၥအကုသုိလ္ အသစ္ပင္ တုိးလာပါေသး၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေနာင္တတစ္ဖန္ ပူပန္မေနဘဲ ျပဳျပီး သမ်ွ အကုသုိလ္မ်ား ေနာင္အခါ အက်ဳိးေပးခြင့္ မရေအာင္ ထုိအကုသုိလ္မ်ဳိးကုိ ေနာက္ထပ္ မျဖစ္ေစရန္ သတိထားျပီး ေရွာင္ၾကဥ္ရမည္။ ထုိသုိ႔လြန္ျပီးေသာ အကုသုိလ္မ်ဳိး “ငါ့မွာ ေနာင္အခါမျဖစ္ရ” ဟု စိတ္ပါ လက္ပါ အဓိ႒ာန္ျပဳ၍ ေစာင့္စည္းသူအတြက္မွာ ျပဳျပီး အကုသုိလ္(သိပ္မၾကီးက်ယ္လ်ွင္) အက်ဳိးမေပးဘဲ ပေပ်ာက္သြားတတ္ေၾကာင္းကုိ(မဟာဝဂၢသံယုတ္) ၌ ေဟာေတာ္မူသည္။

အခ်ိန္ရွိခုိက္လုံးလစုိက္

ငယ္စဥ္အခါသည္ ပညာ၊ဥစၥာ၊ကုသုိလ္ ဤသုံးမ်ဳိးကုိ မိမိဥာဏ္ရွိသေလာက္ လုိခ်င္သေလာက္ ရွာရမည့္ အခါ ရွာဖုိ႔ရန္ အခြင့္အလမ္းသာေသာ အခါျဖစ္၏။ ”မုိးကုန္မွထြန္ခ်” လ်ွင္ အက်ဳိးရ နည္းရုံသာမက လုံးလုံး မရဘဲလည္းရွိတတ္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ အခ်ိန္ေႏွာင္းမွ သတိရေသာ္လည္း “ကုသုိလ္ကုိ မျပဳမိတာ မွားေပါ့” ဟုေနာင္တမျဖစ္သင့္။ အခ်ိန္ေႏွာင္းမွ သတိရျခင္းသည္ လုံးလုံး သတိမရၾကသူမ်ားစြာေသာ လူတုိ႔ထက္ အပုံၾကီးသာပါေသးသည္။

တမၺဒါဌိကမည္ေသာ အဘုိးအုိၾကီးသည္ အရြယ္ေကာင္းတုန္းက ေသဒဏ္က်သူမ်ားကုိ သတ္ျဖတ္ရေသာ အလုပ္ျဖင့္ ဘုရင့္အမွဳကုိထမ္းလာခဲ့၏။ ေကာင္းစြာ ေသခါနီးဆဲဆဲမွာ အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ေတြ႔၍ တရား နာရာတြင္ သူလုပ္ခဲ့ေသာ အျပစ္ႏွင့္ ယခုတရားသည္အလြန္ကြာျခား၍ ေနေသာေၾကာင့္ တရားေတာ္၌ စိတ္မဝင္စားနုိင္ဘဲ ရွိေလသည္။

ထုိအခါ အရွင္သာရိပုတၱရာက သိေတာ္မူ၍ “ဒါယကာ အသင္သတ္ခ်င္လုိ႔ သတ္တာလား အသက္ေမြးမွဳ အတြက္ မလႊဲသာ၍ ဘုရင္ကသတ္ခုိင္းလုိ႔ သတ္တာလား” ဟု ေမးေတာ္မူေလရာ “တပည့္ေတာ္ သတ္ခ်င္လုိ႔ မဟုတ္ပါ။ရွင္ဘုရင္က ခုိင္းလုိ႔သတ္ရပါေၾကာင္း” ဟု ေလ်ွာက္ေလလ်ွင္ “သည္လုိဆုိလ်ွင္ အျပစ္ရွိေလသလား”ဟု ပရိယာယ္ျဖင့္ ေမးေတာ္မူျပီး ေနာက္ဆက္လက္၍ တရားေဟာေတာ္မူေသာအခါ “ငါ့မွာ အျပစ္ရွိပုံ မရဘူး” ဟု စိတ္သက္သာျပီးလ်ွင္ တရားကုိ စိတ္စုိက္နာရင္း “စူဠေသာတာပန္(ေသာတာ ပန္အငယ္)” ျဖစ္ကာ မၾကာခင္ စုေတ၍ နတ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္ရေလသည္။

(ဤဝတၳဳ၌ ရွင္ဘုရာင္က ခုိင္း၍ သတ္ရေသာ္လည္း ခုိင္းသူေရာ သတ္သူပါ အျပစ္ရွိ၏။သုိ႔ေသာ္ စိတ္သက္သာရာရေအာင္ ပရိယာယ္ျဖင့္ ေမးေတာ္မူျခင္းျဖစ္သည္။)

ထုိအဘုိးအုိၾကီး၌ ပါဏာတိပါတ အျပစ္ေတြ မ်ားစြာရွိေနသည္ကား မွန္၏။သုိ႔ေသာ္ ထုိအျပစ္ေတြအတြက္ ကုကၠဳစၥ မျဖစ္ေအာင္ ပရိယာယ္ေဆာင္၍ ေမးေတာ္မူလုိက္ရာ ကုကၠဳစၥ ျငိမ္းေအးသြားေလသည္။ ကုကၠဳစၥ ျငိမ္းေအးျပီးမွ တရား၌ စိတ္စုိက္ေသာ ကုသုိလ္ေၾကာင့္ နတ္ျပည့္သုိ႔ ေရာက္ရေလသည္။ အကယ္၍သာ သူတစ္ပါးအသက္သတ္ခဲ့တဲ့ အကုသုိလ္အေပၚ၌ ေနာင္တတစ္ဖန္ ပူပန္မွဳဆုိတဲ့ ကုကၠဳစၥစြဲ၍ ေသပါမူ အပါယ္ေလးပါးသုိ႔ ေရာက္ရုံသာရွိေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကုကၠဳစၥတရားကုိမစြဲလန္းသင့္ေၾကာင္းထင္ရွားလွ ပါသည္။ ေသခါနီးအခ်ိန္မွာပုိ၍ ပင္ဆင္ျခင္သင့္ပါသည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ မည္သူမဆုိ ျပဳခဲ့ျပီးေသာ အကုသုိလ္ အတြက္လည္းမပူပန္ရ။ကုသုိလ္ကုိ မျပဳခဲ့ရေသး၍လည္း ေနာင္တမျဖစ္ၾကေစဘဲ ျပခဲ့ေသာနည္းျဖင့္ အကုသုိလ္ အသစ္မျဖစ္ေအာင္သာ ၾကိဳးစားလ်က္ သတိရေသာ အရြယ္ကစ၍ ကုသုိလ္ကုိ အားထုတ္သင့္ လွေၾကာင္း အသိေပးေရးသားလုိက္ရပါသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။
အရွင္ဇနကာဘိဝံသ (ကုိယ္က်င့္အဘိဓမၼာစာအုပ္) မွေကာက္ႏွုတ္ခ်က္ျဖစ္သည္။
စာဖတ္သူအားလုံးကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
အရွင္ဝိမလဝံသ (နာလႏၵာတကၠသုိလ္ အိႏၵိယနုိင္ငံ)

Shared from Ma Moenge Aung

မာနေလးေတြ ေလွ်ာ့ေစခ်င္ ...

“ဒုိ႔က ကုိယ့္မာနနဲ႔ ကုိယ္ေနတာ…၊ ကုိယ္မွန္ရင္ ဘယ္သူမွ ဂ႐ုစုိက္စရာ မလုိဘူး…၊ ဒုိ႔ကသူမ်ားကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ေအာက္မက်ိဳ႕ဘူး…၊ သူေလာက္ကေတာ့ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္…၊ ကုိယ္မွားတာမွ မဟုတ္ဘဲ ဘာလုိ႔ ေတာင္းပန္ရမွာလဲ…၊ ဂ်င္းစိမ္းနဲ႔ မိတ္သလင္လုိ သူက်င္မွ ကုိယ္က်င္ပဲေပါ့…၊ ဒုိ႔က သူမ်ားကုိလည္း မဟုတ္တာမလုပ္ဘူး ကုိယ့္လာထိရင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွ မခံဘူး…၊ သူကေရာ ဘာမုိ႔လုိ႔လဲ…“ စတဲ့ စတဲ့ စကားမ်ား အားလုံးၾကားဖူးၾကမွာပါ။

ဒီစကားေလးေတြကုိ ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကည့္လုိက္ရင္ မာနေလးေတြ လႊမ္းထားတာကုိ ေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ မာနကုိယ္စီပုိက္ထားတဲ့ အေျပာေလးေတြ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦးၾကား ဒီလုိမာနေလးေတြ ျခားထားေလေတာ့ အၿပိဳင္အဆုိင္ေလးေတြ ျဖစ္လာၿပီး ျပႆနာေတြပဲ တုိးလာေနတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။

မာနကုိယ္စီ ရွိေနၾကတဲ့အတြက္ အမွန္နဲ႔ေ၀းေနၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရႏုိင္ပဲ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အဓိကကေတာ့ တလဲြမာနေလးေတြေၾကာင့္ပါပဲ။ မာနရဲ႕ သေဘာကုိက တက္ၾကြျခင္း၊ ေထာင္လႊားျခင္း သေဘာရွိတဲ့အတြက္ ဒီမာနရွိေနတဲ့သူေတြမွာလည္း ဒီသေဘာေတြ လႊမ္းမုိးခံထားရတာ သဘာ၀ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဗုဒၶစာေပမွာ မာနကုိ ကိေလသာတစ္မ်ိုးအျဖစ္ ေဖာ္ျပထားၿပီး သတၱ၀ါေတြကုိ ပူေလာင္ေစတတ္၊ ေလာင္ကၽြမ္းေစတတ္တဲ့ တရားတစ္ခုအျဖစ္ ညြန္ျပကာ ဒီမာနမျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းၾကဖုိ႔ ထုတ္ေဖာ္ေဟာၾကားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

မွန္ပါတယ္။ ကိေလသာ တရားေတြရဲ႕ လႊမ္းမုိးမႈကုိ ခံေနရတဲ့ ပုထုဇဥ္ေတြရဲ႕ သဘာ၀အတုိင္း မာနဆုိတဲ့ ကိေလသာရဲ႕ ဒဏ္ခက္မႈမွ မလြတ္ၾကေသးေတာ့ သတၱ၀ါေတြဟာ မရွိ ရွိတာေလးေတြ အေပၚ မာနတက္ေန တတ္ၾကပါတယ္။ ရားထူးရွိတဲ့သူကလည္း ရာထူးကုိ အမွီျပဳၿပီး မာနတက္ၾကသလုိ ပညာတတ္သူကလည္း ပညာမာန၊ ပုိက္ဆံရွိသူကလည္း ပုိက္ဆံမာန၊ ဂုဏ္ရွိသူကလည္း ဂုဏ္မာန၊ ႐ုပ္လွသူကလည္း အလွမာန၊ အသက္ႀကီးသူကလည္း အႀကီးမာန၊ အသက္ငယ္သူကလည္း အငယ္မာန စသျဖင့္ မရွိ ရွိတာ ရွာၾကံၿပီး မာနေလးေတြ ထားတတ္ၾကပါတယ္။ ကုိယ့္မွာရွိတဲ့ အရာေလးေတြဟာ ဘာမွအၿမဲမဟုတ္ပါလား ဆုိတာကုိ ေမ့ေနၿပီး ထာ၀ရ ပုိင္ဆုိင္ထားေနရသလုိ အလုိလုိ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္ႀကီးေနတတ္ပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ရံမွာ ဒီမာနေၾကာင့္ အမွန္တရားနဲ႔ ေ၀းၿပီး မွားမွန္းသိရဲ႕နဲ႔ အမွားအတုိင္း ဇြတ္မွိတ္ေနမိတတ္ပါတယ္။ ဒီသေဘာေတြဟာ လူႀကီးေတြၾကားမွာ ပုိၿပီးျဖစ္ေလ့ ျဖစ္ထရွိပါတယ္။ မိဘနဲ႔ သားသမီးၾကား၊ ဆရာနဲ႔ တပည့္ၾကား၊ ရာထူးႀကီးသူနဲ႔ ရားထူးငယ္သူၾကား၊ ကုိးကြယ္ခံသူနဲ႔ ကုိးကြယ္သူေတြၾကားမွာ ျဖစ္ေလ့ရွိတဲ့ အမွားအမွန္ ျပႆနာမ်ားမွာ အေဖဆုိတဲ့ မာန၊ အေမဆုိတဲ့ မာန၊ ဆရာဆုိတဲ့ မာန၊ ရားထူးႀကီးသူဆုိတဲ့ မာန၊ ဂုဏ္ႀကီးသူဆုိတဲ့ မာန၊ ဘုန္းႀကီးရဟန္း ဆုိတဲ့ မာန စတဲ့စတဲ့ မာနေတြေၾကာင့္ ကုိယ့္ဘက္က မွားေနေပမယ့္လည္း အမွားကုိ၀န္မခံ ဇြတ္အတင္း ျငင္းဆန္ တတ္တာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး မာနေတြအၿပိဳင္ျဖစ္ကာ မလုိလားအပ္တဲ့ အၿငိဳးအေတးေတြ တုိးကုန္ၾကေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီျပႆနာေတြရဲ႕ အဓိက တရားခံက မာနေတြ ၾကားခံေနၾကတာေတြပါ။ အေသးအဖဲြကိစၥေလးကုိပဲ မာနက ၾကားခံ ေနေလေတာ့ ပုိၿပီးႀကီးကုန္တတ္ပါတယ္။ ပါးစပ္ကေလးနဲ႔ပဲ “ေအးကြာ… မွားသြားတယ္၊ ခြင့္လႊတ္ကြာ…”လုိ႔ ေျပာလုိက္ရင္ ၿပီးသြားမယ့္ ကိစၥေလးေတြမွာ အသက္၊ သိကၡာ၊ ရာထူးဌာနႏၲရ၊ ဂုဏ္ဆုိတဲ့ မာနေတြ ၾကား၀င္မိလုိက္ေတာ့ အေသးေလးက အႀကီးႀကီး ျဖစ္ကုန္တတ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ဒီျပႆနာမ်ားရဲ႕ တရားခံက ပညတ္ေတြအေပၚ စဲြမိသြားတဲ့ ငါဆုိတဲ့ မာနအ စဲြေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ဟုတ္တယ္။ ဒီလုိ ငါစဲြမာနေတြ စဲြမိၿပီ၊ ငါေတြမ်ားလာၿပီဆုိရင္ ဒီမာနေၾကာင့္ သတၱ၀ါေတြဟာ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာလည္း အက်ိဳးတရားေတြ ဆုတ္ယုတ္တတ္သလုိ သံသရာအတြက္လည္း ဒုကၡေတြ႕တတ္ပါတယ္။

မာနအားႀကီးလာရင္ အ႐ုိအေသ ျပဳတတ္တဲ့ ဂါရ၀တရားေတြ ေခါင္းပါးလာတတ္ပါတယ္။ မာနႀကီးလာရင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႏွိမ့္ခ်တတ္တဲ့ နိ၀ါတ တရားေတြ ဆုတ္ယုတ္လာတတ္ပါတယ္။ ဂါရ၀၊ နိ၀ါတဆုိတာ မဂၤလာ တရားေတာ္ေတြပါ။ မာနေၾကာင့္ ဒီမဂၤလာတရားေတြ မရွိျဖစ္လာရင္ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ က်က္သေရ မရွိျဖစ္လာတာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ မဂၤလာမရွိဘူးဆုိရင္ အမဂၤလာပဲေပါ့။ အမဂၤလာဆုိတာ အကုသိုလ္ပါပဲ။ ဒါဆုိရင္ မဂၤလာမရွိတဲ့သူဟာ အကုသုိလ္ရွိေနတဲ့သူပဲေပါ့။ ေသခ်ာဆက္စပ္ ေတြးၾကည့္လုိက္ေတာ့ မာနတရား လက္ကုိင္ထားမိတဲ့ အတြက္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္အကုသုိလ္ေကာင္ႀကီး ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနေတာ့တာပါ။ မာနဆုိတဲ့ ကိေလသာဟာ သူ႔ကုိစဲြကုိင္ထားတဲ့ သူေတြကုိ မဂၤလာမရွိေအာင္၊ အကုသုိလ္ေကာင္ ျဖစ္ေအာင္အထိ တြန္းပုိ႔ႏုိင္တဲ့အတြက္ မာနတရားဟာ မထားသင့္၊ မရွိသင့္တဲ့အရာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ပညာေတြ ဘယ္ေလာက္တတ္တတ္ မာနႀကီးပါက အ႐ုိအေသမဲ့တတ္ပါတယ္။ ႐ုပ္အဆင္းအဂၤါ ဘယ္ေလာက္ပဲလွလွ မာနႀကီးပါက စက္ဆုတ္ရြံ႕ရွာခံရ တတ္ပါတယ္၊ ရာထူးဌာနႏၲရ ဘယ္ေလာက္ပဲႀကီးႀကီး ခက္ထန္ေမာက္မာပါက အမုန္းခံရ တတ္ပါတယ္။ စာသင္စာျပ တရားေဟာ တရားျပ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေကာင္း မာနႀကီးၿပီး ခက္ထန္ေမာက္မာပါက အကဲ့ရဲ႕ခံကာ ေရွာင္ပယ္ခံရတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာ မာနရဲ႕ ဆုိးက်ိဳးေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလုိ ဆုိးက်ိဳးေတြ မျဖစ္ေအာင္ မာနေလးေတြ ေလွ်ာ့ၾကပါလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ရံ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာလည္း မာနနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ကုိယ္တုိင္ေတြ႕ႀကဳံဖူးသူေတြ ရွိၾကမွာပါ။ မာနေလးေတြ ခံေနတဲ့အတြက္ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း အခ်င္းခ်င္း၊ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ အခ်င္းခ်င္း အဆင္မေျပတာေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဘာမဟုတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြ အေပၚမွာ အခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ဆုံေျပာဆုိကာ နားလည္မႈယူၿပီး မွားသူကလည္း မွားတဲ့အေၾကာင္း ၀န္ခံေျပာဆုိရမွာကုိ ငါဆုိတဲ့ မာနက ခံေနတဲ့အတြက္ မေျပာျဖစ္ဘဲ သူမွားတယ္ ကုိယ္မွန္တယ္ဆုိတဲ့ အစဲြေတြနဲ႔ အစာမေက် မႈေတြက ရင္ထဲမွာ ကိန္းေနၾကေတာ့ အဆင္မေျပမႈေတြသာ ဆက္တုိက္ျဖစ္ေန ပါေတာ့တယ္။ အရင္းစစ္ေတာ့ မာနေၾကာင့္ပါပဲ။

တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး မာနေလးေတြသာ နဲနဲစီ ေလွ်ာ့လုိက္ၾကမယ္ဆုိရင္ လူ႔အသုိင္းအ၀ုိင္း၊ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း အဆင္ေျပမႈေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြ တျဖည္းျဖည္း တုိးလာမွာ အမွန္ပါပဲ။ ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ ဘယ္၀ါေၾကာင့္ ဘယ္သူက ဘယ္လုိေျပာလုိ႔ ဘယ္လုိဆုိလုိ႔စတဲ့ အၿငိဳးအေတး အမ်က္ေလးေတြ မထားၾကဘဲ နားလည္မႈေလးေတြေပးၿပီး သူ႔ဘက္ကုိယ့္ဘက္ အစဲြမာနေလးေတြ ေလွ်ာ့ၾကည့္ၾကမယ္ဆုိရင္ ဘယ္သူနဲ႔မဆုိ ေနထုိင္ေပါင္းသင္းရတာ အဆင္ေျပသြားတတ္ပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ မာနဆုိတဲ့ ကိေလသာကုိ ေလာကုတၱရာ အရိယာမဂ္နဲ႔သာ အၿပီးပယ္သတ္ႏုိင္ပါတယ္။ ရဟႏၲာျဖစ္မွ မာနကင္းစင္ပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ ရဟႏၲာမျဖစ္ခင္ ပုထုဇဥ္ ဘ၀မွာလည္း ကုိယ့္စိတ္ကေလးကုိ သတိနဲ႔ထိမ္းၿပီး မာနမႀကီးႏုိင္ေအာင္၊ မာန မေထာင္ႏုိင္ေအာင္၊ မာန္မာန မတက္ၾကြေအာင္၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ စိတ္ႀကီးမ၀င္ေအာင္ သတိထားကာ ႀကိဳးစားေလ့က်င့္မယ္ဆုိရင္ မာနေလးေတြ တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာ့လာတတ္ပါတယ္။

ပညာတတ္ေလေလ၊ အထက္တန္းေရာက္ေလေလ၊ အသက္၊ဂုဏ္ႀကီးေလေလ ႏွိမ့္ခ်တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြ နဲ႔ ေနႏုိင္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။ စပါးႏွံလုိေပါ့။ စပါးႏွံဟာ အသီးအႏွံ ေအာင္ေလေလ အကုိင္းညႊတ္ေလေလ ျဖစ္သလုိ အသက္သိကၡာ ဂုဏ္ပညာ ႀကီးေလေလ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႏွိမ့္ခ်ေလျဖစ္ေအာင္ သတိျပဳသင့္လွပါတယ္။

တိပိဋက မင္းကြန္းဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးဆုိရင္ ကုိရင္ေလးေတြနဲ႔ စကားေျပာတာေတာင္ မင္းနဲ႔ငါနဲ႔ မေျပာဘဲ “ကုိရင္တုိ႔… အရွင္ဘုရားတုိ႔..“ စသျဖင့္ ေျပာတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ပညာရွိဟာ အဲဒီလုိ ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ပညာတတ္တာနဲ႔အမွ် ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႏွိမ့္ခ်မႈဟာလည္း အတုယူစရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ၾကည္ညိဳစရာေကာင္းလွပါတယ္။ ငါပညာတတ္ဆုိၿပီး မာန္မာန မထားဘဲ ကုိရင္ေလးကအစ တေလးတစား ဆက္ဆံတာဟာ ပညာရွိမ်ားရဲ႕ ဂုဏ္တစ္ခုပါပဲ။ ပညာအရာ ဧတဒဂ္ျဖစ္ေတာ္မူတဲ့အျပင္ ဘုရားရွင္ရဲ႕ အဂၢသာ၀ကႀကီးလည္းျဖစ္တဲ့ အရွင္သာရိပုတၱရာ မေထရ္ျမတ္ ႀကီးဆုိရင္ သကၤန္း၀တ္တာ မညီလုိ႔ေျပာတဲ့ ကုိရင္ေလးကုိပင္ “တင္ပါဘုရား… ျပန္ျပင္၀တ္လုိက္ပါမယ္ ဘုရား..“လုိ႔ တေလးတစား အေလးအထားကာ ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံ တာေလးေတြ ေတြ႕ရျပန္ေတာ့ ပညာရွိမ်ားရဲ႕ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႏွိမ့္ခ်တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြအေပၚ ၾကည္ညိဳမိပါတယ္။

ဒီပညာရွိႀကီးမ်ားေလာက္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႏွိမ့္ခ်တဲ့ နိ၀ါတတရား မထားႏုိင္တာေတာင္မွ သတိတရား လက္ကုိင္ထားၿပီး မာနေလးေတြ ေလွ်ာ့တတ္တဲ့ အက်င့္ေလးေတြ ေလ့က်င့္ၾကည့္သင့္ပါတယ္။ ႏွိမ့္ခ်တယ္ဆုိတာ မာနကုိေလွ်ာ့ တာျဖစ္တဲ့အတြက္ မာနေလွ်ာ့ေလေလ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ႏွိမ့္ခ်ၿပီးျဖစ္ေလေလ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွိမ္ခ်တတ္တဲ့ နိ၀ါတ တရားေတြမ်ားမ်ား ရွိေလေလ ကုိယ့္သႏၲာန္မွာ မဂၤလာတရားေတြ တုိးေလျဖစ္ၿပီး မဂၤလာရွိရင္ ကုသုိလ္လည္းရွိၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြ ရွိတဲ့အတြက္ မာနေလးေတြ ေလွ်ာ့ပါလုိ႔ ဆုိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

မာနႀကီးျခင္းနဲ႔ ႏွိမ့္ခ်ျခင္းတုိ႔ဟာ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြ ျဖစ္တာနဲ႔အမွ် တန္ျပန္သက္ေရာက္တဲ့ အက်ိဳးရလာဘ္ဟာလည္း အလြန္ကြာျခားလွပါတယ္။ မာနႀကီးတဲ့သူဟာ ကိုယ္ကုိယ္ကုိ အထင္ႀကီးမႈဘက္ ဦးတည္ေနၿပီး သူတပါးအေပၚ အဂါရ၀ ျဖစ္ေစတတ္ပါတယ္။ ႏွိမ့္ခ်တတ္သူကေတာ့ သူတပါးအေပၚ ဂါရ၀တရားထားမႈဘက္ ဦးတည္ေနၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ နိ၀ါတ မဂၤလာရွိေစတတ္ပါတယ္။

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ မာနတရားဟာ ၿပိဳင္ဆုိင္မႈကုိ ျပင္းထန္ေစၿပီး တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈကုိ ဆုတ္ယုတ္ေစတယ္ဆုိတာ အမွန္ပါပဲ။ မာနတရား လက္ကုိင္ထားတဲ့အတြက္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာလည္း အထင္အျမင္အေသး ခံရတတ္သလုိ သံသရာမွာလည္း အမ်ိဳးဇာတ္ယုတ္နိမ့္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုလည္းမေကာင္း ေနာင္လည္းမေကာင္းျခင္းကုိ ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ မာနတရားကုိ သတိတရား လက္ကုိင္ထားကာ တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာ့ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး မဂၤလာရွိတဲ့သူမ်ား ျဖစ္ေစဖုိ႔ အစဲြမာန အၿမဲခ၀ါခ်ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳရင္း…

အရွင္၀ိစိတၱ- မနာပဒါယီ

Shared from Ma Moenge Aung

ကံမကုန္ရင္ ျပန္ဆုံမယ္(ဓမၼဒူတေဒါက္တာအရွင္ပညိႆရ “ဓမၼလမ္းေပၚမွာ”)

7Day News Journal
အတဲြ (၁၁)၊ အမွတ္(၂၅)
သံသရာက ထြက္ေျမာက္တဲ့ အလုပ္ကို မလုပ္မခ်င္း၊ သံသရာဘ၀ေတြကို အလည္မရပ္ေစတဲ့ ကံေတြကို ျပဳေနေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး၊ သံသရာထဲမွာေန သံသရာထဲမွာ ေပ်ာ္ေနတဲ့ ကာလပတ္လံုး နိဗၺာန္ကို မရႏုိင္ပါဘူး။ ဘယ္ေတာ့မွ နိဗၺာန္ရသလဲ၊ ဘယ္အခ်ိန္က်မွ နိဗၺာန္ရသလဲဆုိရင္ ျပဳထားၿပီး ျဖစ္ထားၿပီးတဲ့ ကံေတြကုန္မွ နိဗၺာန္ရတယ္။ ကံမကုန္ရင္ေတာ့ သံသရာမွာ ျပန္လည္ဆံုၾကမွာပဲ ျဖစ္တယ္။ ကံအက်ဳိးက ခံရတဲ့ကံနဲ႔ စံရတဲ့ကံဆုိၿပီး ႏွစ္မ်ဳိးကြဲျပားတယ္။ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ၊ သက္သက္သာသာနဲ႔ သံသရာလည္ရတယ္ဆုိရင္ စံစားရတဲ့ ကံအက်ဳိးျဖစ္တယ္။ မသက္မသာ၊ ဒုကၡေတြနဲ႔ သံသရာလည္ရတယ္ဆုိရင္ ခံစားရတဲ့ ကံအက်ဳိးေပါ့။ ခံရတဲ့ကံ၊ စံရတဲ့ကံ၊ ေကာင္းကံဆုိးကံ၊ ေကာင္းက်ဳိးဆုိးက်ဳိးလို႔ ခြဲေပမယ့္ သေဘာကေတာ့ အတူတူပါပဲ။ ခံရတဲ့ကံလည္း သံသရာလည္တယ္။ စံရတဲ့ကံဟာလည္း သံသရာလည္ေစတယ္။ တ၀ဲလည္လည္ လည္တာခ်င္းေတာ့ အတူတူပါပဲ။

ခရီးတစ္ခုသြားၾကရာမွာ ဘယ္ပံုစံနဲ႔ပဲသြားသြား လမ္းေလွ်ာက္သြားလည္း ေရာက္တာပဲ။ ယာဥ္တစ္မ်ဳိးမ်ဳိး စီးသြားလည္း ေရာက္တာပဲ။ သြားတဲ့ပံုသဏၭာန္ မတူၾကေပမယ့္ သြားတာခ်င္း၊ ေရာက္တာခ်င္းေတာ့ အတူတူျဖစ္တယ္။ ေကာင္းတဲ့ကံေတြပဲ လုပ္မယ္၊ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနရတဲ့ ဘ၀ေတြမွာပဲေနမယ္၊ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေနခ်င္တယ္ဆုိၿပီး ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြကိုခ်ည္းပဲ ေရြးလုပ္တယ္။ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြ လုပ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေကာင္းတဲ့အက်ဳိးေတြ ရတယ္။
အဲဒီလို ေကာင္းက်ဳိးရလည္း ဒီေကာင္းက်ဳိးဟာ သံသရာလည္တဲ့ အက်ဳိးကိုသာ ျဖစ္ေစတယ္။

ရည္ၫႊန္း- ဓမၼဒူတေဒါက္တာအရွင္ပညိႆရ “ဓမၼလမ္းေပၚမွာ”
(ဓမၼဒူတေဒါက္တာအရွင္ပညိႆရ အားခြင့္ေတာင္းျပီး ဆရာေတာ္၏ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ထပ္မံ ေ၀မွ်ပါသည္..._()_.._()_.._()_..) 

Shared from Ma Tthaw Thaw

ခႏၶာရသူမွန္သမွ် ဆင္းရဲကုိယ္စီရွိတယ္

7Day News Journal
အတဲြ (၁၁)၊ အမွတ္(၂၆)

သံသရာထဲမွာ ေနလို႔ရွိရင္ ဘယ္ပံုစံနဲ႔ပဲေနေန သူေဌးျဖစ္ျဖစ္၊ ဆင္းရဲသားျဖစ္ျဖစ္ ဆင္းရဲကုိယ္စီ ရွိေနၾကတယ္။ ခ်မ္းသာလည္း ဒီဒုကၡ၊ ဆင္းရဲလည္း ဒီဒုကၡ၊ ဘုန္းႀကီးရဟန္းလည္း ဒီဒုကၡ၊ သာမန္လူဆုိးလူမုိက္ေတြလည္း ဒီဒုကၡ၊ ခႏၶာရထားတဲ့ သူမွန္သမွ် ဘယ္သူမွ အုိျခင္းလည္းမကင္း၊ နာျခင္းလည္းမကင္း၊ ေသျခင္းလည္း မကင္းတဲ့အတြက္ ဒုကၡမကင္းၾကပါဘူး။ အိုနာေသေတ

ြရဲ႕အေၾကာင္း လက္သည္တရားခံကို အနီးစပ္ဆံုး ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္ အက်ဳိးေပးမယ့္
ကံကို ေတြ႕ရပါမယ္။ ကမၼဘ၀ပစၥယာဇာတိ၊ ကံေၾကာင့္ ဇာတိျဖစ္လာတယ္။ ဇာတိပစၥယာဇရာ၊ မရဏေသာကပရိေဒ၀ဒုကၡ ေဒါမနႆုပါယာသာ သမၻ၀ႏိၲဆုိတဲ့ ဇာတိေၾကာင့္ အုိရတယ္၊ နာရတယ္၊ ေသရတယ္။ ကုိယ္ဆင္းရဲရတယ္၊ စိတ္ဆင္းရဲရတယ္၊ ငိုေႂကြးရတယ္၊ ေသာကျဖစ္ရတယ္၊ ပင္ပန္းညိႇးႏြမ္းရတယ္ ဆုိတာေတြ ဆက္ကာဆက္ကာျဖစ္လို႔ လာရပါတယ္။

အက်ဳိးေပးလာမယ့္ ကံေတြကို ဖ်က္တဲ့အလုပ္လုပ္ေတာ့မွ အုိနာေသခ်ဳပ္မယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်လို႔ ရတယ္။ ကံမျဖတ္မခ်င္း ဆင္းရဲဒုကၡ မခ်ဳပ္ႏုိင္ဘူး။ ဒုကၡခ်ဳပ္ရာ နိဗၺာန္ကို မရပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ကံေတြခ်ဳပ္ေအာင္ တရားအလုပ္ကို အားထုတ္ၾကရတာ ျဖစ္တယ္။ ၀ိပႆနာတရား က်င့္ႀကံပြားမ်ားၾကတာ ျဖစ္တယ္။ ၀ိပႆနာဉာဏ္ဟာ လတ္တေလာ ျဖစ္လာမယ့္ ကံေတြကို ျဖတ္ေတာက္ေပးတယ္။ ၀ိပႆနာ ႐ႈမွတ္ပြားမ်ားေနခ်ိန္မွာ ႐ုပ္နာမ္လို႔ ႐ႈလိုက္တာ၊ ႐ုပ္ကို႐ုပ္ နာမ္ကိုနာမ္လို႔ ႐ႈလိုက္တာဟာ ကံေတြကို ျဖတ္ပစ္လိုက္တဲ့ ဉာဏ္ေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ အသိနဲ႔သတိ ေပါင္းစပ္ၿပီး ႐ုပ္နာမ္လို႔ ႐ႈမွတ္လိုက္တာဟာ ၀ိပႆနာဉာဏ္ျဖစ္တယ္။ ႐ုပ္နာမ္ကို မ႐ႈရင္ မ်က္စိဖြင့္လို႔ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ကံအထိေရာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။

ရည္ၫႊန္း- ဓမၼဒူတေဒါက္တာအရွင္ပညိႆရ
(ဓမၼဒူတေဒါက္တာအရွင္ပညိႆရ အားခြင့္ေတာင္းျပီး ဆရာေတာ္၏ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ထပ္မံ ေ၀မွ်ပါသည္..._()_.._()_.._()_..)

Shared from Ma Tthaw Thaw

ေယာက္်ားမ်ားေၾကာက္ေသာ မိန္းမ

ၾကည္႔ရတာ စိတ္၀င္စားၾကတဲ့အတြက္ ထပ္တင္လိုက္ပါတယ္။ ကြ်န္မလည္း ဒီ(၁၀)မ်ဳိးထဲက အနည္းဆံုး (၇) မ်ဳိးေလာက္ေတာ့ နည္းနည္းစီပါ ပါတယ္။ အခ်ိန္ယူျပီး ၀င္ေရာက္ဖတ္ရွုဴ႕တဲ႔အတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ဘယ္လို မိန္းကေလးမ်ဳိးကို ေယာက္က်ာ္းမ်ား ေၾကာက္ၾကပါသလဲ။ မိန္းကေလးတိုင္း (၁၀)မ်ဳိးထဲတြင္ တစ္မ်ဳိးမက နွစ္မ်ဳိးပါ၀င္ေနမည္မွာ ဧကန္မလဲြပင္။ သင္သည္ ဘယ္လိုမိန္းကေလးမ်ဳိးလဲ ကိုယ္ကို သံုးသပ္ဖူးပါသလား။

(၁) ညစ္ပတ္ေသာမိန္းမ

ညစ္ပတ္ေသာေယာက္က်ားမွာ ခ်စ္သူရနိုင္ေသာ္လည္း ညစ္ပတ္ေသာ မိန္းကေလးကိုမူ နွာေခါင္းရွံုဳ႕ခ်င္ၾကသည္။ မသန္႔ရွင္းေသာ မိန္းကေလးမ်ား၏ အိပ္ခန္းမွာ အမိွုက္ဗံုးမ်ား ေပါက္ကဲြထားသလို ေက်ာခ်စရာမရွိေအာင္ ရွုတ္ပြေနတတ္သည္။ ပစၥည္းတစ္ခု ေပ်ာက္လွ်င္ လြယ္လြယ္နွင့္ ရွာလို႔မရေတာ့ေပ။ ၄င္းကဲ့သို႔ေသာ မိန္းကေလးသည္ အျပင္ထြက္လွ်င္ ရွဳပ္ပြေနေသာ အိတ္ထဲမွ ေသာ့ကို အလြယ္တကူ ရွာမေတြ ့နိုင္ေတာ့။ ၀တ္ထားေသာ အ၀တ္အစားမွာလည္း အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ထဲက ယခုမွထုတ္လာသည့္ အတိုင္းပင္၊ ၀တ္ထားေသာ အေႏြးထည္မွာလည္း ၾကယ္သီးမ်ားျပဳတ္၊ ခ်ဳပ္ရိုးမ်ား ေျပေနတတ္သည္။ လက္သည္း ေျခသည္းမ်ားလည္း ဂ်ီးမ်ားနွင့္ မဲေနတတ္ျပီး ဆိုးထားေသာ လက္သည္းနီမ်ားလည္း ညီညာမႈ မရွိေပ။ အဆိုးဆံုးမွာ စကားေျပာဖို႔ ပါးစပ္ဟလိုက္သည္တြင္ အာပုပ္န႔ံရေနတတ္သည္။ သြားမ်ားတြင္လည္း ဟင္းဖတ္မ်ား ကပ္ေနတတ္သည့္အျပင္ နုတ္ခမ္းနီမ်ားလည္ ေပက်ံေနတတ္သည္။

(၂)အတင္းေျပာေသာမိန္းမ

BMW ကုမၸဏီမွထုတ္ေသာကားမ်ားကို ေယာက်ာ္းမ်ားၾကဳိက္ၾကေသာ္လည္း BMW (Big Mouth Women)မိန္းကေလးမ်ားကုိေတာ့ လန္႔တတ္ၾကသည္။ တစ္အိမ္တက္ဆင္းျဖင့္ အတင္းေျပာေနရလွ်င္ ထမင္းေမ့ ဟင္းေမ့ေသာသူျဖစ္သည္။ တစ္ခါတရံ သူမေျပာေသာ စကားမ်ားသည္ အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း ေယာက်ာ္းေလးမ်ားကို သူမအား ေထာက္ခံရန္ မဲဆြယ္တတ္ေသးသည္။ တခ်ဳိ႔ေယာက်ာ္းေလးမ်ားက မေထာက္ခံလွ်င္ သူမသာ အမွနျ္ဖစ္ေၾကာင္း ျငင္းခ်က္မ်ားထုတ္တတ္ေသးသည္။ ထိုမိန္းကေလးမ်ဳိးကို အိမ္ေထာင္ျပဳမိပါက ေယာကၡမနွင့္ ေခြ်းမတို႔၏ စစ္ပဲြ စတင္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ၄င္းအျပင္ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားကပါ စက္ကြင္း မလြတ္နိုင္ေတာ့ေခ်။ အတင္းေျပာတတ္ေသာ အမွန္မကန္ စကားေျပာတတ္ေသာ မိန္းကေလးမ်ားကို ေယာက်ာ္းေလးမ်ားသာမက မိန္းကေလးမ်ားလည္း ေ၀းေ၀းေရွာင္ နိုင္ရမည္။သူမ၏ အမွန္မကန္ ေျပာေသာ စကားေလေပြထဲတြင္ ၀င္မပါမိေအာင္ သတိထားရမည္ျဖစ္သည္။

(၃)စကားမ်ားေသာမိန္းမ

ထိုမိန္းကေလးမ်ဳိးသည္ စကားေျပာရတြင္ မိမိေျပာခ်င္ရာ ဇြတ္ေျပာတတ္သည္ ၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္မႈ နည္းသည္။ မေျပာသင့္ေသာ စကားကို အခ်ိန္အခါမဟုတ္ မေျပာထိုက္ေသာလူကို ေျပာတတ္သည္။ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားၾကားတြင္ အထင္လဲြစရာျဖစ္ေအာင္ ေျပာျခင္း၊ သူတစ္ပါး သိကၡာက်ေအာင္ ေလးစားမႈ ေလ်ာ့ေအာင္ေျပာျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္တတ္သည္။ ကိုယ္ကို သြက္လက္ခ်က္ခ်ာသည္ဟု အထင္ၾကီး ေနတတ္သူျဖစ္သည္။

(၄) ခိုင္းနူိင္းတတ္ေသာမိန္းမ

ထိုမိန္းကေလးမ်ဳိးသည္ စိတ္အေနွာင့္အယွက္ အေပးဆံုးမိန္းကေလးျဖစ္သည္။ ဘယ္အရာမဆို နိူင္းယဥ္ေနတတ္သည္။ တစ္ျခားမိန္းကေလး၏ ရည္းစား(သို့) ေယာက်ာ္းကို နိုင္းယွဥ္ျကည့္ျပီး အသံုးမက်ေသာ ေယာက်ာ္းဟု၍ လက္ညိုးထိုး ျပီး ဆဲတတ္ေသာ မိန္းကေလးမ်ဳိးျဖစ္သည္။ တကယ္တမ္းဆိုရလွ်င္ အသံုး၀င္ေသာ ေယာက်ာ္းကို သူမေရြးသင့္ျပီး ထိုအသံုးမ၀င္ေသာ ရည္းစား(သို႔) ေယာက်ာ္းအတြက္ စိတ္မတုိေနသင့္ေပ။ တစ္ျခားသူနွင့္ နိုင္းယဥ္ျပီး ဆဲေနစရာမလိုေပ။ မိမိ ေရြးယူထားေသာေၾကာင့္ မိမိကိုယ္သာ အျပစ္တင္ရမည္ျဖစ္သည္။ လူတိုင္းတြင္ အရည္အခ်င္း တစ္ခုစီ ရွိတတ္ၾကသည္။ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ မိမိိကိုယ္ကို ယံုုၾကည္မႈနည္းသြားေအာင္ တစ္ျခားလူနွင့္ ခိုင္းနိုင္းျပီး မဆဲသင့္ေပ။ ထိုေယာက်ာ္းေလးအတြက္ ကံမေကာင္းဆံုးအရာ အသံုးမက်ဆံုး အရာမွာ ထိုမိန္းကေလးမ်ဳိးကို ေရြးမိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

(၅) ႏႈတ္ၾကမ္းေသာမိန္းမ

စကားေျပာၾကမ္းေသာ မိန္းကေလးမ်ဳိးသည္ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ျဖစ္ေစ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ျဖစ္ေစ ဆက္ဆံရခက္ေသာ မိန္းမဟု နာမည္ၾကီးတတ္သည္။ ပစၥည္းတစ္ခု သြား၀ယ္သည္ျဖစ္ေစ အစားသြားစားသည္ျဖစ္ေစ ဆိုင္၀န္ထမ္းနွင့္ ရန္ျဖစ္ခဲ့ရမွ ေက်နပ္ေသာ မိန္းကေလးမ်ဳိးျဖစ္သည္။ ထိုမိန္းကေလးမ်ဳိးနွင့္ အတူအျပင္ထြက္မိလွ်င္ ရွက္လြန္း၍ မ်က္နွာ ဖြက္ထားစရာမရွိ ေအာင္ျဖစ္တတ္ေသာေၾကာင့္ သူမနွင့္မရင္းနွီးသလို ဟန္ေဆာင္က ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ေနခ်င္ၾကသည္။ ထစ္ခနဲဆို ရန္ျဖစ္ခ်င္ေသာ နုတ္ၾကမ္းေသာ မိန္းကေလးမ်ဳိးကို လက္ထပ္ျပီး မိဘနွင့္အတူ ေနရမည့္ ပံုရိပ္ကို ျမင္ေယာင္ဖူးပါသလား။ ထိုမိန္းကေလးမ်ဳိးကို ေရြးခ်ယ္မည့္အစား သူမေလာက္ အသံုးမ၀င္ေသာ၊ တံုးအေသာ၊ သာမန္ေသာ မိန္းကေလးမ်ဳိး ကိုသာ ေယာက်ာ္းေလးအမ်ားစုက ေရြးခ်ယ္မည္ပင္။

(၆) သ၀န္တုိလြယ္ေသာမိန္းမ

ထိုမိန္းကေလးမ်ဳိးသည္ မိမိကုိယ္ကို ယံုၾကည္မႈနည္းသလို တစ္ပါးသူကိုလဲ မယံုၾကည္ေသာ မိန္းကေလးျဖစ္သည္။ ေယာက်ာ္းေလး အသက္ရွဴမေခ်ာင္ နိုင္ေလာက္ေအာင္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တတ္ေသာ မိန္းကေလးမ်ဳိးလည္းျဖစ္သည္။သံသယစိတ္ ၀င္လာလွ်င္ ရွင္းျပတာကိုနားေထာင္မေနေတာ့ သ၀န္တို စိတ္ေကာက္ဖို့က ပထမပင္။ သူမ၏ရည္းစား(သို႔) ေယာက်ာ္း၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုလည္း မိမိရည္းစားနွင့္ အေပါင္းအသင္းမလုပ္ရန္ ေျပာတတ္ေသာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ထိုမိန္းမမ်ဳိးနွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေယာက်ာ္းေလးကုိပါ ေရွာင္လာတတ္ၾကသည္။ ထိုအခါ ေယာက်ာ္းေလးမွာ အက်ဥ္းခ်ထားသလို ခံစားရေသာ္လည္း မိန္းကေလးမွာမႈ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတတ္သည္။ လူဆိုသည္မွာ အဖဲြ႔အစည္း အသိုင္းအ၀န္းနွင့္ ေနေသာ အမ်ဳိးျဖစ္သည္။ အသက္ရွဴရန္ ေနရာေလး တစ္ခု ခ်န္မထားဘဲ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တတ္ေသာ ထိုမိန္းကေလးမ်ဳိးကို ေယာက်ာ္းေလးမ်ားက ေရွာင္ခ်င္ၾကသည္။

(၇) တံုးအေသာမိန္းမ

အာလာဒင္ ပံုျပင္ကို နားေထာင္ဖူးၾကပါသလား။ ထိုပံုျပင္ထဲက အာလာဒင္၏ တံုးအေသာ မိန္းမသည္ မသိနားမလည္သည္ကို မေမးဘဲ ဆီမီးခြက္ကို ခြက္စုတ္ဟု အထင္ျဖစ္ ေရာင္းလိုက္ဖူးသည္။ ထိုမိန္းကေလးမ်ဳိးသည္ ဥစၥာပစၥည္းေပၚတြင္ျဖစ္ေစ အေတြးအေခၚပိုင္းတြင္ ျဖစ္ေစ အလြယ္တကူ အလိမ္မိတတ္
သည္။ ယခုေခတ္တြင္ ထိုကဲ့သို့ တံုးအေသာ မိန္းကေလးမ်ဳိး နည္းပါးသြားျပီလား။ ထက္ျမက္ျပီး ေတြးေခၚဆင္ျခင္ဥာဏ္ ရွိေသာ မိန္းကေလးမ်ဳိးကို ေယာက်ာ္းေလးက ေလးစားေသာ္လည္း တံုးအေသာ မိန္းကေလးမ်ဳိးမွာမႈ ေယာက်ာ္းေလးအတြက္ ဆူးေညွာင့္ခလုတ္ တစ္ခုလိုပင္။ ယခုေခတ္ မိန္းကေလးမ်ားသည္ မိမိကိုယ္ကို ထက္ျမက္မႈ အျပည့္အ၀နွင့္ ယံုုုၾကည္မႈ ရွိေနသင့္သည္။ သူတစ္ပါးၾကင္နာလာေအာင္ တံုးအ ဟန္ေဆာင္ မေနသင့္ေပ။ တံုးအတိုင္း အျပစ္မဲ့သည္ မဟုတ္။ တံုးအလွ်င္ ဖယ္ထုတ္ျခင္းခံရမည္မွာ ဧကန္မလဲြပင္။

(၈) ေငြသံုးၾကမ္းေသာမိန္းမ

Shopping Mechine ကဲ့သို့ေသာ မိန္းကေလးမ်ဳိးမွာ လိုအပ္သည္ျဖစ္ေစ မလိုအပ္သည္ျဖစ္ေစ ပစၥည္းအ၀ယ္ၾကမ္းေသာ သူျဖစ္သည္။ ေယာက်ာ္းေလး အနည္းစုမွာ ထိုမိန္းကေလးမ်ဳိးနွင့္ ၾကံဳရန္ မေၾကာက္ၾကေသာ္လည္း အေကာင္းျမင္ အျမင့္ၾကဳိက္ေသာ သူမအတြက္ မိမိအိတ္ထဲမွ ေငြမ်ား အလာဟသ စီး
ဆင္းကုန္မည္ကို ေၾကာက္တတ္ၾကသည္။ ဥစၥာ ပစၥည္းထဲတြင္သာ နစ္ေမွ်ာေနတတ္ေသာ မိန္းကေလးမ်ဳိးသည္ အမ်ားအားျဖင့္ စိတ္သေဘာထား ေသးသိမ္တတ္သည္။ တစ္ကိုယ္ေကာင္း ဆန္တတ္သည္။ စိတ္တိမ္းညြတ္ လြယ္သည္။ လိုခ်င္ေသာ ပစၥည္းရရန္ မိမိကိုယ္ကို သစၥာေဖာက္ျခင္း၊ တန္ဖိုးမထားျခင္းမ်ားျဖင့္ ရမၼက္အိုင္ထဲတြင္ နစ္ေနတတ္ၾကသည္။ ျမင္သမွ် ၀ယ္ယူတတ္ေသာ မိန္းကေလးမ်ဳိးနွင့္ ေစ်းသြားလည္ဖူးေသာ ေယာက်ာ္းေလးမ်ားမွာ ရင္ထဲတြင္နာက်င္ နွေျမာသမွ်ကို ဖံုးကြယ္ရင္း ဒုတိယအၾကိမ္ သြားရမည္ကို ေခါင္းခါၾကမည္ပင္။

(၉) လမ္းခဲြစကားေျပာလြယ္ေသာမိန္းမ

ဘာမဟုတ္ေသာ ကိစၥေလးတခုျဖင့္ လမ္းခဲြဖို့ေျပာတတ္ေသာ ထိုမိန္းကေလးမ်ဳိးသည္ တကယ့္ခြါရခက္ေသာ မိန္းကေလးမ်ဳိးျဖစ္သည္။ လမ္းခဲြၾကစို႔ဟု အျမဲေျပာတတ္သည္မွာ သူမ၏ အက်င့္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနသည္။ တကယ္တမ္း ေယာက်ာ္းေလးဘက္က လမ္းခဲြေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ ငိုယိုုျပီး လက္မခံေတာ့။ လမ္းခဲြစကားေျပာျခင္းသည္ အခံရခက္ေသာ ေ၀ဒနာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ေျပာသူက အက်င့္တစ္ခု အေနျဖင့္ ေျပာေသာ္လည္း ခံရသူမွာ တစ္ခါေျပာတိုင္း တစ္ခါ အသဲနင့္ေအာင္ ခံစားရတတ္သည္။ နွလံုးသားတြင္ အမာရြတ္အထံုး မ်ားက်န္ေနခဲ့တတ္သည္။ တကယ့္ လမ္းခဲြေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ တစ္ၾကိမ္ထဲဆံုးျဖတ္ တစ္ခါထဲ လမ္းစေဖ်ာက္လိုက္တာက ခံရပိုသက္သာဦးမည္။ လမ္းခဲြစကားျဖင့္ တစ္ဖက္သားကို ျခိမ္းေျခာက္ေနေသာသူသည္ နုံအေသာသူသာလွ်င္ျဖစ္သည္။

(၁၀) ခြ်ဲႏဲြ႔လြန္ေသာမိန္းမ

မိန္းကေလးတိုင္းခြ်ဲႏဲြ႔တတ္သည္မွာ သဘာ၀ပင္ျဖစ္သည္။ သို့ေသာ္ အခြ်ဲႏ႔ဲြလြန္ မိန္းကေလးမ်ားမွာ လူအျမင္ကပ္စရာျဖစ္သည္။ ထိုိမိန္းကေလးမ်ဳိးသည္ အျမဲတမ္း အေခ်ာ့ခံခ်င္၊ လူေတြဂရုစိုက္ေနတာကို ခံခ်င္ေနေသာ မိန္းကေလးမ်ဳိးျဖစ္သည္။ လူေရွ့တြင္ စကားေျပာလွ်င္ နုတ္ခမ္းေလး ဟခ်င္ မဟခ်င္နွင့္(ေခတ္စ
ကားနွင့္ေျပာရလွ်င္ ဘဲမ်ားလြန္းေနျခင္းျဖစ္သည္)လူကြယ္ရာတြင္မွု ဆန့္က်င္ဖက္ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ယခုေခတ္ မိန္းကေလးမ်ားသည္ တဖက္သား သနားၾကင္နာလာေအာင္ ညုာတာလာေအာင္ ဟန္ေဆာင္ခြ်ဲႏဲြ႔ျပီး အားႏဲြ႔ မေနသင့္ေတာ့ေပ။ ေယာက်ာ္းေလးေတြနွင့္ တန္းတူ မဟုတ္ေတာင္ ေယာက်ာ္းေလးနီးနီး လုပ္နိုင္ကိုင္နိုင္စြမ္း ရွိေၾကာင္းကို ျပသင့္ေသာအခ်ိန္ပင္ျဖစ္သည္။

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။

မိန္းကေလးေတြအတြက္ အႀကံဉာဏ္(၁၄)ခ်က္

(၁) စာဖတ္ဝါသနာရွိပါေစ
(၂) အဆင့္အတန္းရွိပါေစ
(၃) ဘဝထဲကအလွေတြကို ရွာေဖြတတ္ပါေစ
(၄) အေတြးအေခၚေကာင္းသူေတြနဲ႔ မိတ္ေဆြဖဲြ႔တတ္ပါေစ

(၅) အႏွစ္သာရမရွိတဲ့ ရုပ္ရွင္ကားေတြကို ေဝးေဝးေရွာင္ႏိုင္ပါေစ
(၆) သည္းခံခြင့္လႊတ္တတ္ဖို႔ သင္ယူႏိုင္ပါေစ
(၇) က်န္းမာတဲ့စိတ္ႏွလံုး ေမြးျမဴႏိုင္ပါေစ
(၈) လွပတင့္တယ္ျခင္းက သင္ရဲ႕ရင္းႏွီးျမႇပ္ႏွံမႈျဖစ္ပါေစ
(၉) ဘယ္ေယာက္်ားကိုမွအားမကိုးတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုရွင္သန္ႏိုင္သူ ျဖစ္ပါေစ
(၁ဝ) ေငြေရးေၾကးေရး စီမံခန္႔ခဲြတတ္ေအာင္ သင္ယူႏိုင္ပါေစ
(၁၁) အခ်စ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရး အတူတကြပူးတဲြေနပါေစ
(၁၂) ေယာက္်ားေတြနဲ႔ တန္းတူညီမွ် ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ပါေစ
(၁၃) သင့္စိတ္ကူးအိပ္မက္ကို ကူညီအေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးမယ့္ ေယာက္်ားကိုရွာယူႏိုင္ပါေစ
(၁၄) ႏုပ်ဳိျခင္းကို စြန္႔လႊတ္ရသည့္တိုင္ အၿပံဳးကိုခ်ိတ္ဆဲြထားႏိုင္ပါေစ

Yang Lan (TVအစီအစဥ္တင္ဆက္သူ)
Shared from Nine Nine Sanay

Monday, September 24, 2012

မဟာဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္ၾကီး အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ၏ မေသခင္ေဆာင္ထားေသာ ဘုရားေဆး၊ စိတ္ထားနည္း

ဗုဒၶေဆး အင္မတန္ေကာင္းတယ္။ ဘုန္းၾကီးေတာ့ ဗုဒၶေဆးကို အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာနည္းနဲ႕ ပုထုဇဥ္ဘ၀မွာေသာက္သံုးေနတယ္။ တစ္ေန႕မွာ ဒီဘ၀ကိုစြန္႕ရမယ္။ စြန္႕ရတဲ့အခါမွာ သာသနာေတာ္ရဲ႕ထိပ္တန္းျဖစ္တဲ့ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံေတာ့ စိတ္ေတာ္အစဥ္ ဘယ္လိုေနပါလိမ့္မတုန္း၊ ရွင္သာရိပုတၱရာပရိနိဗၺာန္စံေတာ့ စိတ္ေတာ္အစဥ္ ဘယ္လိုေနပါလိမ့္မတုန္း၊ ရုပ္ေတာ့ ဒုကၡဘယ္လိုမ်ား ေတြ႕ရပါလိမ့္မတုန္း။ အရွင္ေမာဂၢလန္ ပရိနိဗၺာန္စံခါနီးမွာ ရုပ္မွာဒုကၡဘယ္ေလာက္ ေတြ႕ရပါလိမ့္မတုန္း ဒါေတြ ဘုန္းၾကီးကေလမၾကာခဏေလ့လာတယ္။

ဘာေၾကာင့္ေလ့လာတယ္။ ဘုန္းၾကီးဘ၀ေျပာင္းရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္နည္းမွန္းမသိဘူး။အခုေနက တင္ၾကိဳလို႕ဘယ္နည္းနဲ႕မွမသိႏုိင္ဘူး။ မသိႏိုင္ေတာ့ ျဗန္းခနဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေရာဂါဒဏ္နဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ေတြ႕ရလို႕ရွိရင္ တခ်ိဳ႕ေရာဂါက ဗုဒၶျမတ္စြာနဲ႕ တူခ်င္တူမယ္။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ဗုဒၶျမတ္စြာက ပရိနိဗၺာန္စံခါနီးမွာ ၀မ္းေတာ္လားေတာ့ အားေတာ္နည္းနည္းသြားရာက ေနာက္ဆံုး ပရိနိဗၺာန္စံရတဲ့အခ်ိန္ ေရာက္လာတယ္။

ဒီေတာ့ ေရာဂါျဖစ္လို႕ရွိရင္ ဗုဒၶျမတ္စြာကို ေအာက္ေမ့ေနမယ္။ဗုဒၶျမတ္စြာကိုသတိရေနမယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာေတာင္မွ ဒီရုပ္၊ ဒီနာမ္၊ ဒီခႏၶာနဲ႕ေတြ႕ေနရေတာ့ ဒီဒုကၡကမလြတ္ပါပဲလားလို႕ သတိရျပီးေတာ့ ေရာဂါဒဏ္ ကိုခံမယ္လို႕။ ဘုန္းၾကီးကခုကတည္းက ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ေဆးေသာက္မယ္ဆိုတာ စဥ္းစားထားတယ္။ တစ္ခါ အရွင္သာရိပုတၱရာပရိနိဗၺာန္စံခါနီးက်ေတာ့ ေသြးေတြပြက္ပြက္အန္အန္ျပီးေနရာက ေနာက္ဆံုးအားေတာ္နည္းေတာ့ ပရိနိဗၺာန္စံသြားတယ္။

ဘုန္းၾကီးဘာနဲ႕ေသရမယ္ဆိုတာ မသိဘူးေလ။ အဲသလိုေရာဂါဒဏ္ အျပင္းအထန္ခံျပီးေတာ့ေသရလို႕ ရွိရင္လည္းပဲ အဲဒီခ်ိန္မွာ ရွင္သာရိပုတၱရာကိုေတြးေနမယ္။ ရုပ္နာမ္ခႏၶာနဲ႕ေနရေတာ့ေကာ ရွင္သာရိပုတၱရာ သက္သာသလား။ ဒီလိုေတြးေနမယ္။ဘုန္းၾကီးက ဘယ္လိုနည္းနဲ႕ေသရေသရ ေသခါနီးသံုးဖို႕ရာအတြက္ေဆးေတြ အဆင္သင့္ေဆာင္ထားတယ္။

အရွင္ေမာဂၢလန္က်ေတာ့ ေရွးတုန္းက၀ဋ္ဆိုတာပါလာေတာ့ရဟႏၱာ ရဟႏၱာျဖစ္တာတျခားပဲ၊တန္ခိုးၾကီးတာ တန္ခိုးၾကီးတာ တျခားပဲ ၀ဋ္ကေတာ့ပါလာတာပဲ။ အရွင္ေမာဂၢလန္ေလ ခိုးသားငါးရာရိုက္လုိ႕ အရိုးကေလးေတြဆန္က်ိဳးေလးေတြျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီဒဏ္နဲပဲ ပရိနိဗၺာန္စံရတယ္။ အဲေတာ့ဘုန္းၾကီးလည္း သူမ်ားႏွိပ္စက္လို႕ကြယ္လြန္ရလို႕ ရွိရင္လည္းပဲ ရုပ္၊ နာမ္၊ ခႏၶာရွိေနသမွ် အရွင္ေမာဂၢလန္ေတာင္မွ သူမ်ားလက္နက္ဒဏ္ကို ခံရေသးတာပဲ။ ငါေကာ ဘာမို႕တုန္း ေဟာသလုိေတြးျပီးေတာ့ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႕၀ဋ္ကို ခံျပီးေတာ့ ဘ၀ကူးရမယ္လို႕ေဆးေတြ အဆင္သင့္ျပင္ထားတယ္။

ဗုဒၶျမတ္စြာလို ေရာဂါျဖစ္လို႕ရွိရင္လည္း ဗုဒၶျမတ္စြာကိုအာရံုျပဳျပီးေတာ့ ဘ၀ေျပာင္းလိုက္မယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာလို ေရာဂါမ်ိဳးဆိုလို႕ရွိရင္လည္း အရွင္သာရိပုတၱရာကို အာရံုျပဳျပီးေတာ့၊ အရွင္ေမာဂၢလန္လိုဒဏ္နဲ႕ဆိုလို႕ရွိရင္လည္း အရွင္ေမာဂၢလန္ကို အာရံုျပဳျပီးေတာ့ ရုပ္၊ နာမ္၊ ခႏၶာရဲ႕အျပစ္ကိုရွဳျပီးေတာ့ ဘ၀ကူးရမွာပဲလုိ႕အဆင္သင့္ ေဆးေတြေဆာင္ထားတယ္။
ျပင္ထားတယ္။

အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ၏ ရဌပါလသုတၱာန္တရားေတာ္မွ အရမ္းသေဘာက် ႏွစ္ျခိဳက္ေသာ တရားပိုဒ္ကို ဆရာေတာ္ၾကီးကဲ့သို႕ ဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ေစဖို႕ရာ ျပန္လည္ေရးသား ကုသိုလ္ယူပါသည္။

ေမတၱာျဖင့္
ေရႊရည္

iPhone 5 နဲ႔ Galaxy S3 ဘယ္ဟာက အၾကမ္းခံသလဲ



စာဖတ္သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း သိရွိျပီးျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ Drop test ဗီဒီယိုေပါင္းမ်ားစြာလည္း ဝင္ေရာက္ေမြေနာက္ျပီးျပီလို႔ယူဆပါတယ္။ မေသခ်ာမွာစုိးလို႔ ဗီဒီယို ၅ခု၊ ၆ခု ေမြေနာက္ၾကည့္လိုက္တာ Drop test တိုင္းမွာ Samsung Galaxy S3 ကရွံုးပါတယ္။

Drop test မ်ားကို ေအာက္ပါလခ့္မ်ားမွာ ဝင္ေရာက္ၾကည့္ရွုႏိုင္ပါတယ္။


http://www.youtube.com/watch?v=J4zQKeAEqsQ&feature=related
http://youtu.be/36U-hOhTNIw
http://youtu.be/DuwD7pdxxyo
http://www.youtube.com/watch?v=6M5q5TRuAsY

ဘာေၾကာင့္လဲဆုိတာကေတာ့ အေၾကာင္းျပခ်က္အနည္းငယ္ရွိပါတယ္။

အသံုးျပဳသည့္ သတၱဳအမ်ိဳးအစား

iPhone 5 ကေတာ့ အလူမီနီယံ သတၱဳကို သံုးလုိက္ပါတယ္။ ယခင္က Stainless steel ပဲ သံုးခဲ့ရာမွာ ေျပာင္းသံုးလိုုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ အၾကမ္းခံဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ Samsung Galaxy S3 ကေတာ့ ပလပ္စတစ္ တစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ ပိုလီကာဘြန္နိတ္ကို သံုးလိုက္ပါတယ္။ အဆင့္ ဘယ္ေလာက္ျမင့္တယ္ေျပာေျပာ ပလပ္စတစ္ ကာဗာကေတာ့ အလူမီနီ ယမ္ေၾကာင့္မုိ႔ အၾကမ္းမခံတာ ေသခ်ာေနပါျပီ။ သူသံုးတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က အၾကမ္းခံ ဖို႔တစ္ခုအတြက္မဟုတ္ပဲ၊ အေလးခ်ိန္ေလ်ာ့ခ်ရန္၊ အပူခ်ိန္ ေလ်ာ့ခ်ရန္ ျဖစ္ပါတယ္။

အရြယ္အစား

iPhone 5 က ၄ လက္မဖုန္းျဖစ္ပါတယ္။ 123.8 x 58.6 x 7.6mm ကိုယ္စီ အတိုင္းရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ အရြယ္အစားက က်စ္လစ္ျပီး ေအာက္က် တဲ့အခါ ဝိတ္မွ်ေဝမွုက တူညီေနပါတယ္။ ျပီေတာ့ က်ရင္လည္း အျပားလိုက္က်တာ ထက္ ေဒါင္လိုက္က်ႏိုင္ေခ်ပိုမ်ားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ထိ ရင္ေတာင္ ေဘးေထာင့္စြန္းေတြပဲ ပိုထိႏိုင္မ်ာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Apple က iPhone 5 ကိုေထာင့္စြန္းအနား ေသေသသပ္သပ္လုပ္ေနပံုကို မိတ္ဆက္ ပြဲမွာ တစ္ခါတည္းျပသသြားပါတယ္။

Samsung Galaxy S3 က်ေတာ့ အဲ့လိုမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ၄.၈ လက္မ မ်က္ႏွာျပင္၊ အတိုင္းအတာက်ေတာ့ 136.6 mmx 70.7 mm x8.6 mm ျဖစ္ပါတယ္။ လက္တစ္ဝါးစာ ျပည့္ေနမယ့္ ဖုန္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေအာက္က်ရင္ သူက်ႏိုင္ေခ်ရွိတဲ့ ပံုစံက အျပားလိုက္ျဖစ္ ပါတယ္။ ေဒါင္လိုက္က်ႏိုင္ေခ်နည္းပါတယ္။ ဒီေတာ့ အဓိက ထိမယ့္ေနရာ က ေရွ ႔နဲ႔ ေနာက္ေက်ာျဖစ္ပါတယ္။ ဖန္သားျပင္က်ရင္ေတာ့ ကြဲပါမယ္။ ေနာက္ေက်ာ္ဘက္က်ရင္ေတာ့ ပလပ္စတစ္ခြံ ကြာသြားမွာ ျဖစ္ပါ တယ္။

အေလးခ်ိန္

တကယ္အၾကမ္းခံမခံက အေလးခ်ိန္နဲ႔လည္း ဆုိင္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ ခံတယ္ေျပာေျပာ အေလးခ်ိန္မ်ားတဲ့ ပစၥည္းက ပုိအထိနာစျမဲျဖစ္ပါတယ္။ ရူပေပဒသေဘာတရားအရဆုိရင္ အေလးခိ်န္ (mass) နဲ႔ ကမၻာေျမဆြဲအား (g) ၊ အျမင့္ (height) သံုးခုေျမာက္ရင္ ရလာတဲ့ ရလဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ iPhone 5 က ၁၁၂ ဂရမ္ေလးပါတယ္။ ဒါတောင္ အလူမီနီယမ္ ကိုယ္ထည္ျဖစ္ ပါတယ္။ ဒီေတာ့အတြင္းပစၥည္းေတြ ေပါ့တယ္ဆုိတဲ့ သေဘာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ Samsung Galaxy S3 ကေတာ့ ၁၃၃ ဂရမ္ ေလးပါတယ္။ ဒါေတာင္ အျပင္က ပလပ္စတစ္ျဖစ္ျပီး အတြင္းပစၥည္းေလးပံုရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ပိုေလးတဲ့ S3 က ပိုအထိနာရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ အားလံုးျခံဳငံုျပီး ကိုယ့္ပါကိုယ္ စိတ္ထဲကေန ပစ္ခ်ၾကည့္လို႔ရပါတယ္။ iPhone 5 ကို ကုိယ့္နားကေန က်တယ္လို႔ယူ ဆျပီး ေအာက္ကို ေဒါင့္စြန္းနဲ႔ ထိပါမယ္၊ ဒီေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်က ေဒါင့္မွာပြန္းပဲ့သြားပါမယ္။ ကံမေကာင္းရင္ ဖန္သားမ်က္ႏွာျပင္မွာ အက္ေၾကာင္းထင္ပါမယ္။ Samsung Galaxy S3 ခ်ၾကည့္ပါ။ အျပားလိုက္က်ျပီး ကာဗာကျဖစ္ရင္ ကာဗာျပဳတ္ျပီး ဖန္သားျပင္ျဖစ္ရင္ အကြဲရာပုိမ်ားပါမယ္။

ဒီေတာ့ သတၱဳအမ်ိဳးအစား၊ အရြယ္အစား၊ အေလးခ်ိန္ စတဲ့ အခ်က္အလက္ မ်ားဟာ အခ်ိဳးက်က်ေပါင္းစပ္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အရြယ္ၾကီးခ်င္ရင္ေတာ့ အပ်က္ခံႏိုင္ဖို႔ ပိုၾကိဳးစားရပါမယ္။ အရြယ္ငယ္ရင္ေတာ့ အၾကမ္းခံေပမယ့္ Screen ၾကီးၾကီးေလာက္ အားမရျပန္ပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ အျခား နည္းပညာႏွုိင္း ယွဥ္ခ်က္မ်ားလည္း ရွိေနပါေသး တယ္။ သူ႔ဟာနဲ႔သူ အားသာခ်က္၊ အားနည္းခ်က္ကိုယ္စီရွိေနပါတယ္။

Specification တစ္စုစီ ႏွိုင္းယွဥ္ၾကည့္ရင္ေတာ့ Samsung Galaxy S3 က သာသလို ရွိေနပါတယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ ႏွစ္ခုလံး တကယ္အသံုးျပဳၾကည့္ ဖူးျပီးမွသာ ဘယ္ဟာေကာင္းတယ္ဆုိတာ ဆံုးျဖတ္ရစျမဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူမွေတာ့ ဖုန္းတစ္လံုးကို နေမာ္နမဲ့ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ လြတ္ခ်မယ္ လို႔လည္း မထင္ပါတယ္။ ဒီအၾကမ္းခံ စမ္းသပ္ခ်က္ေၾကာင့္ Samsung ပရိတ္သတ္မ်ား စိတ္အားငယ္သြားၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ Drop Test ေတြက သက္သက္ကို လြတ္ခ်ျပီး ႏွိုင္းယွဥ္ျပသထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူ မွေတာ့ ဖုန္းတစ္လံုကို အလကားေနရင္း မလြတ္ခ်တတ္ပါဘူး။ ေဖာ္ျပပါ အခ်ိဳးအစားမွာ စေတးလိုက္ရမွုေၾကာင့္ Samsung Galaxy S3 က သာသြားတဲ့အခ်က္ေလးေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဥပမာ- ရုတ္တရက္ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာင္ မ်က္ႏွာျပင္ ပိုက်ယ္ပါတယ္။

သုိ႔ေပမယ့္ ဖုန္းတစ္လံုးကို နေမာ္နမဲ့ ႏိုင္စြာ ျပဳတ္က်တတ္ သူမ်ိဳးဆုိရင္ iPhone 5 နဲ႔ ပိုမိုသင့္ေတာ္တယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။ Apple နဲ႔ Samsung တို႔တိုက္ပြဲၾကား မွာ Techspace က သတင္းေပးရံုမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ဟာေကာင္း တယ္ဆုိတာကေတာ့ User ေတြဘက္က ထြက္လာမယ့္ စကားျဖစ္ပါတယ္။
---


ေအာင္ခမ္း (TSJ team)
Shared from TechSpace Journal (FB)

ရယ္ျပေသာရုပ္ပြားေတာ္

၁၉၉၈ ခုႏွစ္ခန္႔က အေမျငိမ္းအမည္ရွိေသာ သားဖြားဆရာမၾကီးတစ္ဦးသည္ အသိမိတ္ေဆြ
အိမ္တစ္အိမ္တြင္ ရယ္လည္းရယ္ ၊ မ်က္စိလည္းဖြင့္ျပေသာ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူပင့္ထားသည္ ။
ယင္းရုပ္ပြား ေတာ္အား ဆရာေတာ္ဖူးေျမွာ္ရန္လိုက္ခဲ့ပါဟု ပင့္သျဖင့္ ဗဟုသုတရေအာင္
လိုက္သြားခဲ့၏ ။ ပင့္ထားေသာ အိမ္ကား သူေဌးအိမ္ပင္ ျဖစ္၏ ။
ဘုရားပံုေတာ္ကိုၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ဒဏၡိဏသာခါ ပံုပင္ ျဖစ္ေန၏ ။

ေရႊ ၊ ေငြ ၊ ေက်ာက္သံပတၱျမား တို႔ျဖင့္ စီျခယ္ထားလိုက္သည္မွာလည္း ဘုရားပံုေတာ္ပင္
ေပ်ာက္လုခမန္း ျဖစ္ေန၏ ။ ပင့္သူမ်ားကလည္း ထိုသို႔ အဖိုးတန္ပစၥည္းမ်ားမ်ားပါမွ
ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာ သူ႔ထက္ငါ ပင့္ၾက၏ ။

ထို႔ေၾကာင့္ လူပင့္မ်ားေသာ ရုပ္ပြားမွန္သမွ်တြင္ ရတနာမ်ား ညႊတ္ေနေအာင္ ဆင္ထားျခင္း
ျဖစ္၏ ။ အျမင္ရအဆိုးဆံုးကား ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ကို ဆြဲၾကိဳးမ်ား ထပ္ေနေအာင္ ဆြဲေပးထားျခင္းျဖစ္၏ ။
ေရႊ ၊ ေငြ ၊ ေက်ာက္သံပတၱျမားတို႔ကို ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ပင္ မသံုးစြဲသလို
တပည့္ရဟန္းမ်ားလည္း မသံုးစြဲရပါ ။

ထိုသို႔ ေရႊ ၊ ေငြ ကိုပယ္ထားေသာ ဗုဒၶရုပ္ပြားအား ေရႊ ၊ ေငြ မ်ားညႊတ္ေနေအာင္ဆင္ျခင္းသည္
မည္သို႔မွ် မသင့္ေတာ္နိုင္ေပ ။ ယခုကဲ့သို႔သိပါလ်က္ ရတနာမ်ားကို ဆက္လက္ဆင္ျမန္းေနၾက
ဦးမည္ဆိုလွ်င္

" ဗုဒၶဂရုက - ဘုရားကိုအေလးထားျခင္း " မဟုတ္ေတာ့ ။"
လာဘဂရုက - လာဘ္လာဘကိုအေလးထားျခင္း " သာ ျဖစ္၏ ။

ဗုဒၶဂရုက သည္ဘုရားကိုၾကည္ညိဳေသာ သဒၶါဓာတ္ ( ကုသိုလ္တရား ) သာျဖစ္၏ ။
လာဘဂရုကကား လာဘ္ကိုလိုခ်င္ေသာ ေလာဘဓာတ္ ( အကုသိုလ္ ) သာ ျဖစ္၏ ။ ရုပ္ပြားပိုင္ရွင္မ်ားသည္ ေလာဘ စေသာ ကိေလသာကင္းေသာ ဘုရားကို အေၾကာင္းျပဳျပီး
မိမိကိုယ္တိုင္ ေလာဘကင္းေအာင္ ၾကိဳးစား သင့္၏ ။
ေလာဘပြားေအာင္ကား မျပဳလုပ္သင့္ေပ ။

ရုပ္ပြားေတာ္ကို သံုးနာရီခန္႔ၾကာေအာင္ ထိုင္ဖူးေသာ္လည္း ရုပ္ပြားကား
ရယ္လည္းမရယ္ ျပံဳးလည္းမျပံဳး ျပေပ ။
ထို႔ေၾကာင့္ ရုပ္ပြားႏွင့္အတူပါလာေသာ ဥပါသကာကို ေမးရ၏။

" ဒကာၾကီးတို႔ ရုပ္ပြားက ဘာမွလည္း လုပ္မျပပါလား "

' ဒီလိုရယ္တာ ၊ မ်က္စိဖြင့္တာက အိမ္တိုင္းမွာေတာ့ မျဖစ္ဘူးဘုရား ၊
တစ္ခ်ဳိ႕အိမ္မွာပဲ ျဖစ္တာပါဘုရား '

" ဒကာၾကီးေရ ၊ ဦးပဥၨင္းတို႔ၾကားဖူးတာက -
သံဃာညြန္ညစ္ ၊ ကၽြံနစ္ဟိႏၵဂူ
သားခ်စ္ရာဟု ၊ ေမွ်ာ္ရႈပံုတူ
ၾကည္းကုန္းထက္သို႔ ၊ ဆြဲလ်က္တင္သူ
ကၽြန္႔ထိပ္ဦး ၊ ကြန္႔ျမဴးစံေတာ္မူ.................တဲ့ ။

ဘုရားရွင္ဟာ ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါမွန္သမွ်ကို ရင္ေသြးရာဟုလာ ကဲ့သို႔ တစ္တန္းတစ္စားတည္း
ေမတၱာ ထားေတာ္မူတာပါ ။ ဗုဒၶကို သံုးၾကိမ္တိုင္တိုင္ ေသေၾကာင္းၾကံခဲ့တဲ့
ေဒ၀ဒတ္အေပၚမွာေတာင္ ေမတၱာပ်က္ေတာ္မမူပါဘူး ။

ဒီလိုစိတ္ထား မွ်တေတာ္မူတဲ့ ဘုရားရွင္က ဟိုအိမ္က်ေတာ့ မ်က္လံုးဖြင့္ျပ ၊
ဒီအိမ္က်ေတာ့ ဖြင့္မျပဆိုရင္ မ်က္ႏွာလိုက္သလို ျဖစ္မေနဘူးလား ။ "

စကားအဆံုးတြင္ ထိုသူသည္ ခ်ဳိၾကည့္လွမ္းၾကည့္လိုက္၏ ။ မျမင္ဟန္ေဆာင္ျပီး သည္းခံေနလိုက္၏ ။
ထိုသူသည္ ခ်ဳိၾကည့္ ၾကည့္ျပီးသည္ႏွင့္ အျပင္ကို ခ်က္ခ်င္း ထြက္သြား၏ ။
ခဏၾကာလွ်င္ ဗီဒီယိုတစ္ေခြကိုင္ျပီး ျပန္ေရာက္လာ၏ ။
ရင္ေကာ့ကာ စစ္ေအာင္နိုင္သူ၏ ေလသံမ်ဳိးျဖင့္ -

" ရယ္ျပတာ ၊ မ်က္စိမွိတ္ျပတာေတြကို ဗီဒီယိုရိုက္ထားတာ ရွိပါတယ္ ၊
အရင္ပင့္တဲ့အိမ္က ၾကည့္မျပီးေသး ဘူးဆိုလို႔ ခ်က္ခ်င္း ယူမလာတာပါ ၊
အခုယူခဲ့ပါျပီ ၊ ၾကည့္ပါ "

ဟု ဆိုျပီး အေခြကိုထည့္လိုက္၏ ။ ခဏၾကာလွ်င္ ထူးမျခားနားသီခ်င္းသံႏွင့္အတူ ဘုရားဘြဲ႔ေတာ္ အပူေဇာ္ခံရာျမိဳ႕ ၊ ရပ္ကြက္ ၊ အိမ္နံပါတ္ႏွင့္အတူ ရယ္ေနေသာ ဘုရားပံုေတာ္ ေပၚလာ၏ ။

ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္သည္ ျပံဳးရံုသာ ျပံဳးေတာ္မူေလ့ရွိ၏ ။ ေအာ္ဟစ္ရယ္ေမာျခင္း ၊
မ်က္ရည္ထြက္ေအာင္ ရယ္ျခင္း ၊ ေရွ႕ထိုးေနာက္လန္ ရယ္ျခင္း
ဟူေသာ လူညံ့ရယ္ျခင္းမ်ဳိးကို မည္သည့္အခါမွ် ရယ္ေတာ္မမူေပ ။

ဗုဒၶ၏ အာေ၀ဏိကဂုစ္ေတာ္ ( ၁၈ ) ပါးတြင္ " နတၳိရ၀ါ - ျမဴးထူးရယ္ေမာျခင္း မရွိ "
ဟူ၍ ျပဆိုထား၏ ။ ယခုရယ္ေနေသာ ရုပ္ပြားေတာ္၏ ပါးစပ္သည္ကား ဦးတည္ဘြား
ပါးစပ္ထက္ပင္ က်ယ္ဦးမည္ ထင္သည္။

သြားၾကီးမ်ားပင္ ေပၚေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏ ။ ဗီဒီယိုကို လွည့္စားျပီး ရိုက္ထားျခင္းသာ ျဖစ္သည္ ။
လိမ္ေသာသူသည္ မပိမရိ ျဖစ္ေနေတာ့သည္ ။
ျမတ္စြာဘုရား ျပံဳးရံုသာ ျပံဳးသည္ ဆိုသည္ကို သူတို႔တေတြ မၾကားဖူး
ေသာေၾကာင့္ ပါးစပ္ျပဲျပီး ရယ္ေသာပံုကို ရိုက္ျပထားျခင္း ျဖစ္၏ ။

မိနစ္အေတာ္ၾကာေသာအခါ မ်က္စိဖြင့္ေသာပံု ေပၚလာျပန္၏ ။
တကယ္ဆိုလွ်င္ ဣေျႏၵရရ ျဖစ္ေအာင္ ႏွစ္ဖက္စလံုး ဖြင့္ေသာပံု ျဖစ္သင့္၏ ။
ယခုကား ဘုရားပံုျဖစ္လ်က္ မ်က္လံုးတစ္ဖက္သာ ဖြင့္ထားျပီး
တစ္ဖက္က မွိတ္လ်က္သာ ျဖစ္၏ ။ မ်က္လံုးတစ္ဖက္မွိတ္ရေသာအလုပ္မွာ
မည္သူက မည္သူ႕ကို လုပ္ျပျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း အရြယ္ေရာက္သူတိုင္း သိနိုင္၏ ။

မ်က္စိတစ္ဖက္ ဖြင့္ျပေသာ ပံုကိုရိုက္ျပလိုက္လွ်င္ မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပေသာ ကေလးကလားဆန္ေသာပံု ျဖစ္သြားမည္ကို မုသာ၀ါဒီ ဗီဒီယိုဆရာက
သတိထားမိဟန္ မတူေပ ။ ေက်ာင္းသို႔ျပန္ေရာက္ေသာအခါ
ပင့္သြားသူ အေမျငိမ္းက -

" ဆရာေတာ္ ၊ အံ့ၾသစရာ မေကာင္းဘူးလား ဘုရား "

" အံ့ၾသစရာ မေကာင္းပါဘူး ၊ စိတ္ပ်က္ဖို႔ပဲေကာင္းပါတယ္ "

" ဘာျဖစ္လို႔လည္း ဘုရား "

" ဒကာမၾကီး စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့ ၊ တကယ္ အစစ္အမွန္ဆိုရင္ ဦးပဥၨင္းတို႔ေရွ႕မွာတင္ ရယ္ျပ ၊
မ်က္လံုးဖြင့္ျပရမွာေပါ့ ၊ အခုေတာ့ လုပ္ၾကံရိုက္ထားတဲ့ ဗီဒီယိုပဲ ျပတယ္ ။
ဒီကတည္းက လိမ္ေနတယ္ဆိုတာ အထင္အရွားပဲ ။ ဒီလိုလိမ္တာကလည္း အလြယ္ေလးပါ ။ ရုပ္ပြားေခါင္းေတာ္ကို အရွင္သံုးမ်ဳိး လုပ္ထားရတယ္ ။"

" တစ္မ်ဳိးက ရိုးရိုးေခါင္း ၊ တစ္မ်ဳိးက ရယ္ေနတဲ့ ေခါင္း ၊ ေနာက္တစ္မ်ဳိးက
မ်က္လံုးဖြင့္ထားတဲ့ေခါင္းေပါ့ ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္အိမ္တစ္မ်ဳိး ျဖစ္တာေပါ့ ။ "

" ဒါဆိုလည္း ဆရာေတာ္ ၊ အိမ္ရွင္ေတြကို လိမ္ေနတာ ျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ခါတည္း ရွင္းျပခဲ့ေရာေပါ့ "

" လိမ္စားေနတဲ့သူသာ အကုသိုလ္ ျဖစ္တာပါ ၊ အလိမ္ခံရတဲ့သူေတြကေတာ့ သဒၶါဓာတ္ေတြ
ႏိုးၾကား တက္ၾကြေနၾကေတာ့ ကုသိုလ္ေတြပဲ ျဖစ္ေနမွာပါ ။
သူတို႔ရဲ႕ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ ကုသိုလ္ေလးေတြ ခ်က္ခ်င္း ပ်က္သြားမွာစိုးလို႔ မေျပာခဲ့ေသးတာပါ
ေနာက္ေတာ့ဒီအေၾကာင္းကို ေဆာင္းပါးေရးဦးမွာပါ ။ ေနာက္ျဖည္းျဖည္းမွ
ဒကာမၾကီး ကိုယ္တိုင္ကလည္း ရွင္းျပလိုက္ဦးေပါ့ "

ေမတၱာရွင္ ( ေရႊျပည္သာ) ေထရ၀ါဒမွတ္ေက်ာက္ -စာ - ၃၄

အရွင္၀ရသာမိ
http://www.sbay-student.org/

Shared from ေထရ၀ါဒတို႕ တိုင္းျပည္ Page
http://www.sbay-student.org/2012/08/blog-post_439.html?spref=fb

အိမ္ေထာင္မျပဳမီ သိသင့္ေသာ အခ်က္မ်ား

"အိမ္ေထာင္မႈ ၊ ဘုရားတည္ ၊ ေဆးမွင္ရည္ စုပ္ထိုး ဤ(၃)မ်ိဳး ခ်က္မပိုင္ရင္ ေနာင္ျပင္ရန္ခက္တဲ့ " ေျပာခဲ႔ၾကပါတယ္။ လုပ္ျပီးရင္ ျပန္ျပင္ဖို႕ခက္တ႔ဲအရာေတြျဖစ္ေနပါတယ္။
အိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ပိုင္စံညြန္းေတြနဲ႔ သတ္မွတ္ျပီး သေဘာက်နွစ္သက္တဲ႔သူေတြနဲ႔ အတူယွဥ္တြဲနွစ္ေယာက္တစ္ဘ၀ကို ဖန္တီးတည္ေဆာက္ၾကပါတယ္။
ဒီလိုတည္ေဆာက္ရာမွာ မိမိကိုယ္ပိုင္ စံညြန္းမ်ားအျပင္ ေနာက္ထပ္သိသင့္တယ္ထင္တဲ႔ အခ်က္ေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။ အ
ိမ္ေထာင္မျပဳမီ သိသင့္ေသာ အခ်က္မ်ားမွာ-

(၁) မိမိတို႕၏ ပညာအရည္အခ်င္း ျပည့္စံုျပီလား။
(၂) စိတ္ပါ၀င္စားမႈရွိျပီလား။
(၃) တစ္ဦးနွင့္ တစ္ဦး အေၾကာင္းစံုသိျပီးလား။
(၄) သံုး၊ေလး နွစ္ မေစာင့္နိဳင္ေတာ့တာ ဘာေၾကာင့္လဲ။
(၅) အခက္အခဲမ်ားကို ရင္ဆိုင္နိဳင္ျပီလား ။
(၆) ေသြးသားေတာင့္တမႈ သက္သက္ေၾကာင့္လား။
(၇) တစ္ဦးနွင့္တစ္ဦး သည္းခံမႈ ၊ အနစ္နာခံမႈ ရွိၾကျပီလား။
(၈) မိဘေဆြမ်ိဳးမ်ားကို စံုစမ္းေမးျမန္းျပီးျပီလား။
(၉)အိမ္ေထာင္ရဲ႕တာ၀န္၀တၱရားေတြကိုေရာ ေက်ပြန္စြာ နားလည္ျပီလား။
(၁၀)ဘာသာ၊ သာသနာရဲ႕ အက်ိဳးကိုေရာ တက္နိဳင္သေလာက္ ကူညီနိဳင္ျပီလား။
(၁၁) အိမ္ေထာင္မက်မီ ေငြေရးေၾကးေရး ဘယ္ေလာက္ကုန္က်မည္ကို တြက္ခ်က္ထားျပီလား။
(၁၂) မိမိေျခေထာက္ျဖင့္ ထနိဳင္ျပီးလား... မိမိေျခေထာက္ေပၚရပ္တည္ နိဳင္ျပီလား။ ကိုယ္အားကိုယ္ကိုးနိဳင္ျပီလား။
(၁၃) သားသမီးရလာပါက ထိုသားသမီးအတြက္ တာ၀န္ယူနိဳင္ျပီလား။
(၁၄) ဘ၀ၾကင္ေဖာ္ကို တစ္သက္လံုးေပါင္းေဖာ္ရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေလးေလးနက္နက္စဥ္းစားရန္လိုအပ္ပါသည္။
ဤအခ်က္ေတြကိုေရးသားခဲ႔ၾကသူမ်ားမွာ အေတြ႕အၾကံဳရွိျပီးေသာ သူမ်ားျဖစ္သည္႕အတြက္ အထက္ပါအခ်က္အလက္မ်ားကို အိမ္ေထာင္မျပဳမီ ေသခ်ာစဥ္းစားျပီးမွ ဆံုးျဖတ္သင့္ပါတယ္။
သို႕မွသာလွ်င္ ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ဘ၀တစ္ခုကို နွစ္ေယာက္အတူ ဖန္တီးတည္ေဆာက္နိဳင္ၾကမွာပါ...။ 

ကူးယူမိေသာလင့္မွာ 

Sunday, September 23, 2012

~ သံေ၀ဂ အစစ္ - သံေ၀ဂအတု ~

" ခ်စ္တဲ့သူေတြနဲ့ ... ေ၀းေလေကာင္းေလ " လို့


ေတြးေရာ ေတြးမိရဲ့လား .... ~

တစ္ခါ တစ္ရံေတာ့ ေတြးမိမွာေပါ့ေနာ္ ....

ခ်စ္တဲ့သူေတြေၾကာင့္ ... သိပ္စိတ္ညစ္ရတဲ့အခါေတြမ်ိဳး ...

သိပ္စိတ္ဆင္းရဲရတဲ့ .. အခါေတြမ်ိဳးမွာေတာ့

သူတို့နဲ့ ... ေ၀းေလေကာင္းေလ လို့ ေတြးမိၾကမွာေပါ့ .... ~

*****************************

သိပ္စိတ္ညစ္လြန္းမွ ....

သိပ္စိတ္ဆင္းရဲလြန္းမွ ....

ေ၀းေလေကာင္းေလလို့ ... ေတြးတာက

သံေ၀ဂနဲ့ ေတြးတာ ... သိပ္မၿဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး .... ~

ေဒါမနႆနဲ့ေတြးတာ ပိုၿဖစ္ပါလိမ့္မယ္ ... ~

*****************************

စိတ္ဆင္းရဲမွုဆိုတဲ့ ... " ေဒါမနႆ " က

ေၾကာက္ရြံ ့ထိတ္လန့္မွုဆိုတဲ့ " သံေ၀ဂ " အေယာင္ေဆာင္

တတ္ပါတယ္ ... ~

စိတ္ဆင္းရဲၿပီး ေလာကၾကီးအေပၚ မေက်မနပ္ၿဖစ္ေနတာကို

သံေ၀ဂ ၿဖစ္ေနတယ္ ....

ေလာကၾကီးကို ... ၿငီးေငြ ့ေနတယ္လို့ ... ထင္တတ္တယ္ေလ ..~

*****************************

ခ်စ္တဲ့သူေတြေၾကာင့္ ... အၾကီးအက်ယ္ စိတ္ဆင္းရဲရမွ

ဒုကၡ မဟုတ္ပါဘူး ... ~

သာမာန္ စိတ္ဆင္းရဲရလည္း ... ဒုကၡပါပဲ .... ~

သာမာန္ ၀မ္းနည္းေနရလည္း ဒုကၡပါပဲ .... ~

စိတ္မဆင္းရဲရ ... ၀မ္းမနည္းရေတာင္

သူတို့အတြက္ ရုန္းကန္လွုပ္ရွားေနရတာ ....

သူတို့ ဆႏၵ ၿဖည့္ဆည္းေပးေနရတာ .....

သူတို့ကို သတိရ တမ္းတေနရတာကိုက ..... ဒုကၡပဲလို့

ဥာဏ္နဲ့ ေလးေလးနက္နက္

သိၿမင္သေဘာေပါက္မွ သံေ၀ဂ အစစ္လို့

ေခၚႏိုင္ပါတယ္ ~

*****************************

အၾကီးအက်ယ္ စိတ္ဆင္းရဲရမွ ....

အၾကီးအက်ယ္ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲရမွ ....

တဒဂၤ ... တခဏ ....

ေၾကာက္ရြံ ့သလိုလုိ ... ထိတ္လန့္သလိုလို ....

ၿဖစ္တာကေတာ့ ... သံေ၀ဂ အစစ္ မဟုတ္ပါဘူး

သံေ၀ဂ အတု ပါ .....

ၿငီးေငြ ့တဲ့အသြင္နဲ့ ေဒါမနႆက

သံေ၀ဂေယာင္ ေဆာင္ထားတာပါ .... ~

*****************************

သံေ၀ဂ အစစ္ဟာ ဥာဏ္ၿပဌာန္းပါတယ္ ...

သတိၿပဌာန္းပါတယ္ ....

အရာရာကို အသိဥာဏ္နဲ့ အေၾကာင္းအက်ိဳး ဆက္စပ္ၿပီး

ေလးေလးနက္နက္ သေဘာေပါက္မွ သံေ၀ဂအစစ္

ၿဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ ~

*****************************

သံေ၀ဂ အတုကေတာ့ ...

မေက်နပ္မွု ေဒါသ ၿပဌာန္းပါတယ္ ....

စိတ္ဆင္းရဲမွု ေဒါမနႆ ၿပဌာန္းပါတယ္ ....

အရာရာကို ေဒါမနႆနဲ့ မေက်မနပ္ ပုတ္ခတ္ေ၀ဖန္တာဟာ

သံေ၀ဂအတုပါ ... ~

*****************************

အရွင္ ဆႏၵာဓိက ( ေရႊပါရီေတာရ )

( ေ၀းေလေကာင္းေလ )

*****************************

ဒီတရားကိုနာၿပီးတဲ့အခါ .. ကြ်န္မ ကိုယ္ကြ်န္မ ၿပန္သံုးသပ္

မိပါတယ္ .. ဒီအသက္အရြယ္အထိ .. ကြ်န္မတို့ဟာ

သံေ၀ဂ အတုေတြနဲ့ပဲ ေပ်ာ္ေမြ ့လို့ေကာင္းတုန္း ဆိုတာ ေလ .

ေမတၱာၿဖင့္ ~
Shared from Doh Yote

Saturday, September 22, 2012

တိုက္ခိုက္သူေတြေၾကာင့္၊ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္၊စိတ္ပ်က္စရာအျဖစ္မခံႏိုင္ဘူးလို႔ ရဲရဲ၀ံံ့၀ံ့ေျပာလိုက္တဲ့ ကမၻာ့႐ုပ္အဆိုးဆံုးအမ်ဳိးသမီး



(ေဒးလီးေမး) သီရီမင္းထြန္း ဘာသာျပန္သည္။

သူကေတာ့့ လမ္းထြက္တိုင္း အေလွာင္ ေျပာင္ခံရ၊ လူတကာရဲ႕ တအံ့ တဩ စူးစိုက္ၾကည့္ၾကတာကို ခံရတဲ့အျပင္ အြန္လိုင္းေပၚက စာနာ စိတ္မရွိတဲ့သူ ေတြကလည္း 'ကမၻာ့႐ုပ္အဆိုးဆံုး အမ်ဳိး သမီး'လို႔ ကင္ပြန္းတပ္တာကို ခံရရွာသူေလးပါ။

စိတ္ဆင္းရဲမႈေတြနဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူစိတ္ ပ်က္စရာပဲလို႔ ေတြးခဲ့တာေတြကို ႏွစ္ရွည္လမ်ားခံစားခဲ့ရၿပီးေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူ႔ကိုစိတ္ထိခိုက္ေစတဲ့ စကား လံုးေတြနဲ႔ အၾကည့္ေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈ သြားႏိုင္ပါၿပီလို႔ Lizzie Velasque က ေျပာပါတယ္။

တကၠဆက္ျပည္နယ္က ေအာ္စတင္ ၿမိဳ႕ဇာတိျဖစ္တဲ့ Miss Velasquez ဟာ ေမြးကတည္းက အဆီဖြဲ႕ကလာပ္စည္း မပါလာတာေၾကာင့္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္မွာ အဆီျပင္မရွိပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ တစ္ရက္ ကို အႀကိမ္ ၆၀ ေလာက္ နည္းနည္းစီ စားေပမယ့္ လည္း သူ႔ရဲ႕ေပါင္ခ်ိန္က ၄ ဒသမ ၄ စတုန္ ( ၅၈ ေပါင္)ပဲ ရွိပါတယ္။

ဒီလိုထူးျခားျဖစ္ရပ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဆရာ၀န္ေတြဟာ အခုအခ်ိန္အထိ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနၾကပါ တယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိး ျဖစ္ေနတဲ့သူ မ်ဳိး ကမၻာေပၚမွာ ေနာက္ထပ္ႏွစ္ဦးရွိေန ပါေသးတယ္။

Miss Velasquez ဟာ ပတ္၀န္းက်င္ ကလူေတြ သူ႔အေပၚဆက္ဆံၾက တဲ့ အေနအထားကို လက္ခံႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ပံုေတြကို ဒုတိယ ေျမာက္စာအုပ္ အျဖစ္ေရးသားခဲ့ၿပီး ဒီစာအုပ္ဟာ သူ႔လို ဘ၀တူေတြကို အကူအညီေပးႏိုင္လိမ့္ မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနပါတယ္။

အသက္၂၃ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ေကာလိပ္ ေက်ာင္းသူ Velasquez ဟာ သူ႔လို အမ်ားနဲ႔မတူဘဲ ကြဲျပားေနတဲ့သူေတြ မိတ္ေဆြေကာင္း ဘယ္လို ရွာရမလဲ၊ အႏိုင္က်င့္တတ္တဲ့သူ၊ အပ်က္သေဘာ ေျပာတတ္တဲ့သူေတြ နဲ႔ ၾကံဳရတဲ့အခါ ဘယ္လိုေျဖရွင္းရမလဲ စတာေတြကို "Be Beautiful, Be You" ဆိုတဲ့ ေတြ႕ဆံု ေမးျမန္းခန္းမွာ အၾကံျပဳထားပါတယ္။

ေဒါက္တာ ဒ႐ူးပင္စကီက Velas-quez ကို သူေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေမးျမန္းခဲ့ရာမွာ အြန္လိုင္း ေပၚကေန သူ႔ကို မစာမနာ ေျပာဆိုတာ ေတြ စတင္ၾကံဳရစဥ္အခ်ိန္တုန္းကဆိုရင္ အရမ္းကို စိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရပါတယ္လို႔ ေျပာျပပါတယ္။

"ကြ်န္မက လူသားပဲေလ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေရးသားေ၀ဖန္ခ်က္ေတြက ကြ်န္မ ကို စိတ္ထိခိုက္ခံစားေစေပမယ့္ ဒီလို အေျပာမ်ဳိးေတြ၊ အၾကည့္ မ်ဳိးေတြေၾကာင့္ ကြ်န္မ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ စိတ္ပ်က္စရာ ႀကီးပါလားလို႔ အျဖစ္မခံပါဘူး"လို႔ သူက ေဒါက္တာဒ႐ူးကို ေျပာျပပါတယ္။

ေနာက္ေတာ့ Miss Velasquez ဟာ အြန္လိုင္းေပၚကေန သူ႔ကို မစာမနာ ေျပာေနၾကတဲ့သူေတြဟာ ကြန္ပ်ဴတာ မ်က္ႏွာျပင္ ေနာက္ကြယ္ကေန လူလံုး မျပရဲဘဲ ေျပာေနၾကတဲ့၊ ေသြးေၾကာင္တဲ့ သူေတြဆိုတာကို သေဘာေပါက္သြားပါ ေတာ့တယ္။

"တကယ္လို႔ ဒီလိုလုပ္ရတာ သူတို႔ အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာဆိုရင္ သူတို႔မ်က္ႏွာ ကိုလည္း ျပသင့္တာေပါ့ရွင္"လို႔ သူက ေဒါက္တာဒ႐ူးကို ေျပာပါတယ္။

အျပင္ထြက္တဲ့အခါ လူေတြရဲ႕စူးစိုက္ ၾကည့္မႈကို ခံရတဲ့အခါ ေျဖရွင္းပံုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း Velasquez က "ကြ်န္မကို ၾကည့္ေနတဲ့ သူေတြဆီနား သြားၿပီး မိတ္ဆက္လိုက္ရင္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ကြ်န္မရဲ႕ လိပ္စာကတ္ေလး ေပးလိုက္ၿပီး 'ဟိုင္း - ကြ်န္မကေတာ့ လစ္ဇီပါ။ ရွင္ ကြ်န္မကို ခုလိုလုိက္ၾကည့္ေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး ဘယ္လိုလုပ္သင့္တယ္ဆို တာ သင္ယူေလ့လာလိုက္ပါဦးလို႔ ေျပာဖို႔ စဥ္းစားထားပါတယ္"လို႔ ေျပာပါတယ္။

သူက အခြင့္အေရးရမယ္ဆိုရင္ ေတာင္ လွပေၾကာ့ရွင္းတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ မင္းသမီးေတြနဲ႔ေတာ့ မတူခ်င္ပါဘူးလို႔ လည္း ဆိုပါတယ္။ "လွပေခ်ာေမာတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ ေယာက္ကိုေတြ႕ရင္ လူေတြက 'ဒီမိန္း ကေလးက ေတာ္ေတာ္လွတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ လည္း ထံုအမိုက္မဲ မယ့္ပံုပဲ'လုိ႔ ေတြးၾကမယ္။ မင္းသမီးတစ္ ေယာက္ေယာက္နဲ႔ မတူတာ ေကာင္းပါ တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ လူေတြက ကြ်န္မကိုယ္ ကြ်န္မအျဖစ္ သတ္သတ္ မွတ္မွတ္ ျမင္ၾကမွာေပါ့"လို႔ ေျပာပါ တယ္။

Miss Velasquez ကို လမေစ့ဘဲ ေမြးခဲ့တာပါ။ ေမြးရက္ထက္ ေလးပတ္ ေစာ ေမြးဖြားခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ကိုယ္အေလး ခ်ိန္ကလည္း ၂ ေပါင္ ၁၀ေအာင္စပဲ ရွိပါ တယ္။ ဒါ့ျပင္ အေမ့၀မ္းထဲမွာ ရွိေနစဥ္ မွာလည္း သူ႔ကို အကာအကြယ္ေပးတဲ့ ေရႁမြာေသးငယ္ေနတာကို ဆရာ၀န္ေတြ က ေတြ႕ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။

"ကေလးေလး ဘယ္လိုေၾကာင့္ အသက္ရွင္ေနႏိုင္တယ္ ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတာ့ မေတြးတတ္ေအာင္ ပါပဲလို႔ ဆရာ၀န္ေတြက ကြ်န္မကို ေျပာပါ တယ္" လို႔ Miss Velasquez ရဲ႕ မိခင္ ရီတာ (၄၅ ႏွစ္)က ေျပာျပပါတယ္။

"ပံုမွန္ကေလးအကႌ်ေတြက သူနဲ႔ႀကီး ေနလို႔ အ႐ုပ္ဆိုင္က အ႐ုပ္မအကႌ်ေတြ ၀ယ္ၿပီး ၀တ္ေပးရပါတယ္"လို႔လည္း ေျပာပါတယ္။

ဆရာ၀န္ေတြဟာ ေရာဂါအမ်ဳိး အမည္ မသတ္မွတ္ေပးႏိုင္တာေၾကာင့္ ကေလးအတြက္ အဆိုးဆံုးကိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ ထားဖို႔ မိဘေတြကို ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။

"ကေလးက သာမန္ကေလးလို လမ္း ေလွ်ာက္တာ၊ စကားေျပာတာေတြ လုပ္ ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ဆရာ၀န္ေတြက ေျပာပါတယ္"လို႔ ရီတာက ေျပာျပပါ တယ္။

Miss Velasquez မွာ ေမြးခ်င္း ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ဦးရွိၿပီး သူတို႔ေတြကေတာ့ ပံုမွန္အရပ္နဲ႔ ပံုမွန္ကိုယ္အေလးခ်ိန္ေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ အေျခအေနက ဆိုးဆိုး၀ါး ၀ါးေတြပဲ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္လို႔ ဆရာ၀န္ ေတြက ေျပာခဲ့ေပမယ့္ Velasquez ရဲ႕ ဦးေႏွာက္၊ အ႐ိုးနဲ႔ ကိုယ္တြင္းအဂၤါေတြ က သာမန္လူေတြအတိုင္းပဲ ဖြံ႕ၿဖဳိးလာခဲ့ ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္လည္း အရမ္းကို ပိန္ေသးေနပါတယ္။ သူ႔အသက္ ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္မွာ ကိုယ္ အေလးခ်ိန္ ၁၅ ေပါင္ပဲရွိပါတယ္။ ဒီ အေလးခ်ိန္ ဟာ သာမန္ကေလး၊ ငါးလ သားအရြယ္ရဲ႕ ပံုုမွန္အေလးခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ ပါတယ္။ ေမြးဖြားစဥ္က သူ႔ရဲ႕မ်က္လံုးအေရာင္ က အညိဳျဖစ္ေပမယ့္ အသက္ေလးႏွစ္ မွာ ညာဘက္မ်က္လံုးရဲ႕အေရာင္ဟာ စၿပီး မႈန္လာၿပီး အေသြးအေရာင္လည္း ေျပာင္းသြားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီ မ်က္လံုးဟာ မျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာကို ဆရာ၀န္ေတြက သိရွိခဲ့ပါတယ္။

"ဒါဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ရတယ္ဆိုတာကို သူတို႔ အခုအခ်ိန္အထိ အေျဖရွာမရေသး ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ကြ်န္မ မ်က္လံုးေတြ ရဲ႕အေရာင္က တစ္ဖက္က အျပာေရာင္၊ တစ္ဖက္က အညိဳေရာင္ပါ" လို႔ Velasquez က ေျပာပါတယ္။

သူ႔ရဲ႕ေရာဂါကို တစ္ကမၻာလံုးက ဆရာ၀န္ေတြက စိတ္၀င္စားေနၾကပါ တယ္။ Dallas ရွိ တကၠဆက္အေနာက္ ေတာင္ပိုင္းတကၠသိုလ္ မွာ ပါေမာကၡ Abhimanyu Garg ဦးစီးေဆာင္ရြက္ ေနတဲ့ မ်ဳိး႐ိုးဗီဇဆိုင္ရာေလ့လာမႈအဖြဲ႕ ဟာ သူ႔ရဲ႕ျဖစ္အင္ကို ေလ့လာေနၾကပါ တယ္။

အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ပါေမာကၡ Abhimanyu Garg နဲ႔ သူ႔ရဲ႕အဖြဲ႕ဟာ Velasquez ရဲ႕ျဖစ္စဥ္ကို ေမြးကင္းစ ကေလး အခ်ိန္မတန္ခင္ အိုမင္းတဲ့ ေရာဂါ (NPS) ျဖစ္ေၾကာင္း သတ္မွတ္ခဲ့ၾကပါ တယ္။

ဒါေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာနဲ႔ ခႏၶာ ကိုယ္မွာ အဆီမတက္ဘဲ တစ္႐ွဴးေတြ လည္း ယိုယြင္းပ်က္စီးၿပီး အခ်ိန္မတန္မီ အိုမင္းသြားရတာပါ။ ဒီလိုေရာဂါလကၡဏာမ်ဳိးရွိတဲ့သူေတြ ဟာ ခြ်န္ျမေနတဲ့ ႏွာေခါင္းမ်ဳိးရွိၿပီး မ်က္ ႏွာက ႀတိဂံပံုခြ်န္ေနတတ္သလို လူပံုက လည္း အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ အိုမင္းေန တတ္ပါတယ္။

"သူ႔လို အလားတူအေျခအေနမ်ဳိးရွိတဲ့ သူတခ်ဳိ႕ကို ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ျဖစ္တဲ့ပံုစံက နည္းနည္းစီ ကြာျခားၾက တယ္"လို႔ ပါေမာကၡ ြေမါ က ေျပာပါ တယ္။

"Lizzie ေရွ႕ဆက္ဘယ္လိုျဖစ္မယ္ ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ မခန္႔မွန္းတတ္ ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေဆးပညာ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ဒီလိုျဖစ္စဥ္မ်ဳိးရွိတဲ့ သူမ်ဳိး အရင္က မွတ္တမ္းတင္ထားတာ မ်ဳိး မရွိေသးလို႔ပါ"လို႔ ေျပာပါတယ္။

"ဒါေပမယ့္ Lizzie ကံေကာင္းပါ တယ္။ သူ႔မွာ က်န္းမာတဲ့သြားေတြ၊ ကိုယ္တြင္းအဂၤါေတြနဲ႔ အ႐ိုးေတြရွိပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕ အလားအလာက ေကာင္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သူ႔ ျဖစ္စဥ္ကို ဆက္လက္ေလ့လာၾကရဦး မွာပါ"လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။

Miss Velasquez ဟာ ေရာဂါကာကြယ္ တဲ့ ေဆး၀ါးေတြ ေသာက္စရာမလိုေပ မယ့္ ျဖည့္စြက္ဗီတာမင္ေတြနဲ႔ သံဓာတ္ အားေဆးေတြ ကိုေတာ့ မွီ၀ဲေနရပါတယ္။ သဘာ၀အတုိင္း ကိုယ္၀န္ေဆာင္ႏိုင္ ဖြယ္ရာရွိၿပီး သူ႔လိုျဖစ္စဥ္မ်ဳိး သူ႔ေမြးဖြား လာမယ့္ကေလးမွာ မျဖစ္ႏိုင္ ဘူးလို႔ ကြ်မ္းက်င္သူေတြက ထင္ျမင္ယူဆထား ၾကပါတယ္။

သူ႔ရဲ႕ဒုတိယစာအုပ္ဟာ စက္တင္ ဘာ ၁၃ ရက္ေန႔ကစၿပီး ေရာင္းခ်ေပး ေနတာျဖစ္ပါတယ္။

News from : The Myanmar Times
Post By : ေအးခ်မ္းမြန္

Friday, September 21, 2012

အိုမင္းသြားတဲ့ ႏုပ်ဳိျခင္း

"ေမႀကီး... သမီးရဲ႕ပစၥည္းကို ေမႀကီးဘယ္နားထားလိုက္သလဲ?"


ရုိးရိုးရွင္းရွင္းစကားေလး တစ္ခြန္းတည္းပါပဲ.. ဒါေပမယ့္ မိခင္အေပၚ မွီခိုျခင္းေတြပါေနခဲ့တယ္။ ကၽြန္မတို႔ဟာ မိဘေတြရဲ႕ ကရုဏာအၾကင္နာ၊ ဂရုစိုက္ပ်ဳိးေထာင္မႈေအာက္ကေန တေျဖးေျဖးႀကီးျပင္းလာခဲ့ၾကတယ္။

"သမီး အရြယ္ေရာက္ေနၿပီေနာ္.. ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္ေသခ်ာမသိမ္းဘဲ အေမ့ကို လာေမးေနေသးတယ္"

အေမရဲ႕တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ ျမည္တြန္းမႈေတြက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအသြင္ ေျပာင္းသြားခဲ့တယ္။

"ျမန္ျမန္ ေမႀကီးရဲ႕.. ဘယ္နားထားလိုက္လဲဆို .. သမီးရံုးေနာက္က်ေတာ့မယ္"

အေမရဲ႕ဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ကို ကၽြန္မတို႔ကအၿမဲတမ္း စိတ္မရွည္၊ စိတ္ရႈပ္တာနဲ႔ တုန္႔ျပန္ခဲ့တယ္။

"သမီး.. ရံုးမသြားခင္ အေမ့ကို အပ္နဲ႔အပ္ခ်ည္ထိုးေပးခဲ့ပါေနာ္"

အရင္တုန္းက အပ္တစ္ပင္ခ်င္းထိုးၿပီး ကၽြန္မတို႔အတြက္ အေမအကၤ်ီေတြဖာေထး၊ ခ်ဳပ္ေပးခဲ့တာေတြကို ကၽြန္မအမွတ္တမဲ့ သတိရလိုက္မိတယ္။ အရင္တုန္းကပံုရိပ္ေလး မေတြ႔တာေတာင္ ၾကာခဲ့ပေပါ့လား!

အခ်ိန္ျဖတ္သန္းကုန္လြန္တာကို သတိမထားမိခ်ိန္ သားသမီးေတြက မိခင္ကိုမွီခိုရာကေန မိခင္က သားသမီးေတြကို ျပန္မွီခိုခ်ိန္ေရာက္ခဲ့ၿပီ။

အခ်ိန္ျဖတ္သန္းကုန္လြန္တာကို သတိမထားမိခ်ိန္ မိဘေတြရဲ႕ေခါင္းေပၚက ဆံပင္နက္နက္ေတြ ေငြေရာင္သမ္းခဲ့ၿပီ။

အခ်ိန္ျဖတ္သန္းကုန္လြန္တာကို သတိမထားမိခ်ိန္ မိဘေတြရဲ႕မ်က္ေထာင့္က အရစ္ေၾကာင္းေတြ နက္သထက္နက္ခဲ့ၿပီ။

မိဘေတြရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားက တပ်စ္ပ်စ္ေတာက္ေတာက္သံေတြဟာ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္အခါကတည္းက သက္ျပင္းခ်သံေတြအျဖစ္ ေျပာင္းသြားခဲ့ၿပီလဲ?
သူတို႔ ဘာကိုသက္ျပင္းခ်ေနသလဲ? လူ႔ဘဝ တိုေတာင္းတာကိုေပါ့။
သူတို႔ ဘာကိုပူပင္ေသာကေရာက္ေနသလဲ? သားသမီးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ကိုေပါ့။
ေလာကမွာ ကိုယ့္သားသမီးကိုမခ်စ္တဲ့ မိဘဆိုတာမရွိသလို၊ ကိုယ့္သားသမီးရဲ႕ အနာဂတ္ကို စိတ္မပူတဲ့မိဘဆိုတာလည္း မရွိပါဘူး။

ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕က သစ္ပင္ႀကီးဟာ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္အခါကတည္းက အိုမင္းရင့္ေရာ္သြားခဲ့ပါသလဲ?
ကိုယ့္ကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ မီးအိမ္ေလးတစ္လံုးက ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္အခါမွာ ၿငိမ္းသြားခဲ့သလဲ?
မိဘေတြရဲ႕စကားေတြမွာ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္မႈေတြ ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္အခါကတည္းက ပါေနခဲ့သလဲ?

ျပင္ပေလာကမွာ စိတ္ထိခိုက္ေၾကကဲြစရာေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲႀကံဳခဲ့ႀကံဳခဲ့ မိဘေတြက ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ရင္ဖြင့္ရာေနရာ၊ မွီခိုကမ္းကပ္ရာ ဆိပ္ကမ္းႀကီးပါ။ ေႏြမိုးေဆာင္းရာသီေတြ ဘယ္လိုပဲျဖတ္သန္းကုန္လြန္ပါေစ... ဒီရာသီၿပီးရင္ ေနာက္ရာသီကလာစၿမဲ၊ ဒီကေန႔ကုန္ရင္ မနက္ျဖန္ကေရာက္လာစၿမဲ။ အခ်ိန္အလွည့္အေျပာင္းမွာ ကုန္လြန္ျဖတ္သန္းရတာက ဥတုရာသီ၊ ဒီကေန႔၊ မနက္ျဖန္ဆိုတဲ့ ေန႔ရက္ေတြအျပင္ ျမင္သာျမင္ၿပီး ကိုင္တြယ္လို႔မရတဲ့ ႏုပ်ဳိျခင္းေတြလည္း ပါပါတယ္။

မိဘေတြက အိုမင္းသြားလည္း ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက မေျပာင္းလဲဘူး။ အဲဒီခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို သားသမီးေတြက ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းတယ္။ ဒါဟာ ေလာကႀကီးမွာ မေျပာင္းလဲတဲ့ မေျပာင္းလဲနိယာမပဲျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆင္းရဲသည္ျဖစ္ေစ၊ ရာထူးႀကီးသည္ျဖစ္ေစ၊ ရာထူးမဲ့သည္ျဖစ္ေစ မိဘေတြရဲ႕အၾကည့္မွာ၊ မိဘေတြရဲ႕ေရွ႕မွာ ကၽြန္မတို႔ဟာ အၿမဲတမ္း ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ပါပဲ။ ကိုယ့္သားသမီးေဘးမွာေနၿပီး သားသမီးေတြႀကီးျပင္းလာတာကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ၾကည့္ခ်င္ခဲ့တာ မိဘတိုင္းရဲ႕ရင္ထဲကဆႏၵပါ။

"ေဖေဖေမေမတို႔ ပင္ပန္းပါၿပီ။ ကၽြန္မတို႔ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ပါၿပီ။ ေဖေဖေမေမတို႔ကို ကၽြန္မတို႔ တစ္လွည့္ျပဳစုပါရေစေနာ္" ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းက မိဘေတြအေပၚ ကၽြန္မတို႔အၿမဲအေၾကြးတင္ေနတဲ့ စကားပဲျဖစ္မယ္ ထင္ပါတယ္။


မူရင္း---- http://www.duwenzhang.com/wenzhang/qinqingwenzhang/20111014/203288.html

ႏိုင္းႏိုင္းစေန (Tuesday, January 17, 2012)

စီးဆင္းေနတဲ့ စမ္းေရလို...


ေရေသနဲ႕ ေရရွင္ကို ႏွုိင္းယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ေရရွင္ေတြျဖစ္တဲ့ ျမစ္၊ စမ္းေခ်ာင္း… စတာေတြက ေရေသေတြျဖစ္တဲ့ ေရကန္၊ ေရအုိင္ တို႕ထက္ ပိုၾကည္လင္သန္႕ရွင္းတတ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေရရွင္ေတြက အျမဲမျပတ္ တသြင္သြင္ စီးဆင္းေနတာေၾကာင့္ပါ။ ေရေသေတြျဖစ္တဲ့ ကန္ေတြ၊ အုိင္ေတြမွာ အမွိုက္သရိုက္ေတြ ပစ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီအမွိုက္ေတြဟာ ဘယ္ကိုမွ မစီးဆင္းသြားတဲ့အတြက္ အဲဒီေနရာမွာပဲ ၀ပ္ေနျပီး ၾကာလာေတာ့ ပုပ္သိုးကာ အနံ႕ဆိုးေတြ ထြက္၊ အေကာင္ပေလာင္ေတြ ေပါက္ဖြားျပီး ညစ္ပတ္ကုန္ပါတယ္။ အဲဒီအမွိုက္ေတြကို ဆယ္ယူမပစ္မခ်င္း အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႕အမွ် ပိုပိုျပီးသာ အနံ႕ဆိုးေတြထြက္ျပီး ညစ္ပတ္နံေစာ္ေနမွာပါ။

ထိုနည္းလည္းေကာင္းပဲ… လူေတြရဲ႕စိတ္ ဆိုတာကလည္း အျမဲမျပတ္ စီးဆင္းေနဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။ အျပင္ကေန ၀င္လာတဲ့ အာရံုေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ရဲ႕ အညစ္အေၾကးေတြကို မစြန္႕ပစ္ဘဲ ဒီအတုိင္း စိတ္အာရံုထဲမွာ သိမ္းဆည္းလက္ခံထားမယ္ဆိုရင္ ခ်က္ခ်င္းေတာ့ မသိသာေပမယ့္ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႕အမွ် ေရေသထဲက အမွိုက္ေတြလို ပုပ္သိုးေဆြးေျမ႕ျပီး နံေစာ္လာမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။

ေလာကမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကီးပဲ အရာရာျပည့္စံုေနတဲ့သူျဖစ္ျဖစ္ သူတပါး အထင္ေသးတာ၊ ကဲ့ရဲ႕တာ၊ ရွံဳခ်တာ ခံရဖူးမွာပါပဲ။ ဘယ္ေလာက္ၾကီးပဲ အရာရာႏံုခ်ာတဲ့သူျဖစ္ျဖစ္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ သူတပါး အထင္ၾကီးတာ၊ ခ်ီးက်ဴးတာ၊ ဂုဏ္ျပဳတာ ခံရဖူးမွာပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေလာကဓံေတြက အေကာင္း၊ အဆိုး တလွည့္စီ အျမဲတမ္း ျဖစ္ေနၾကလို႕ပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ လူတိုင္းလူတိုင္း ခ်ီးက်ဴးတာလည္း ခံခဲ့ရဖူးမယ္၊ ကဲ့ရဲ႕တာလည္း ခံခဲ့ရဖူးမွာေပါ့…

အဲဒီလို အေကာင္း၊ အဆုိး ႏွစ္မ်ိဳးမွာ အဆိုးျဖစ္တဲ့ သူတပါး ကဲ့ရဲ႕ခံရတာ၊ ျပစ္တင္ရွံဳခ်ခံရတာ စတဲ့အေၾကာင္းေတြကို စျပီးစဥ္းစားၾကည့္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီမွာ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြ ကြဲျပားျခားနားတဲ့အတြက္ သူတပါးကဲ့ရဲ႕တဲ့အေပၚမွာ တံု႕ျပန္မွုေတြ မတူၾကပါဘူး။ စကားေတြကို အမ်ိဳးအစားခြဲလိုက္ရင္….. အျပင္ဘက္က ေျပာေနၾကတဲ့ စကားေတြနဲ႕ အတြင္းစကား ဆိုျပီး ႏွစ္မ်ိဳးရပါတယ္။ အျပင္ဘက္က ေျပာေနၾကတဲ့ စကားေတြဆိုတာ ဥပမာအေနနဲ႕ ေျပာရရင္ “မင္းက ညံ့လိုက္တာ၊ ဒါေလးေတာင္ မတတ္ဘူး၊ အသံုးမက်လိုက္တာ” စတဲ့ ကဲ့ရဲ႕စကားေတြျဖစ္တယ္။ အဲဒီလို အမ်ားက ကိုယ့္ကို ကဲ့ရဲ႕ရွံဳ႕ခ်တဲ့ စကားေတြကို ဘယ္ေလာက္ပဲ နိစၥဒူ၀ ၾကားရၾကားရ ကိုယ္က ဂရုမစိုက္ဘူး၊ သူတို႕ေျပာတာကိုလည္း လက္မခံဘူးဆိုရင္ တေလာကလံုးက ေျပာေနၾကပါေစ… အဲဒီလို စကားမ်ိဳးေတြဟာ အျပင္ဘက္မွာပဲ ရွိေနတဲ့အတြက္၊ (ကိုယ့္ရင္ထဲကို ၀င္လာႏိုင္စြမ္း မရွိတဲ့အတြက္) အျပင္စကားလို႕ပဲ ဆိုရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အဲဒီလို အျပင္ဘက္ကေန ေျပာေန၊ ဆိုေန၊ ကဲ့ရဲ႕ေနၾကတဲ့ မေကာင္းတဲ့စကားေတြဟာ ကိုယ့္ရင္ထဲ၊ အတြင္းထဲကို ၀င္လာျပီဆိုရင္ေတာ့ အႏၱရာယ္က အစျပဳလာပါျပီ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အျပင္စကားေတြကေန အတြင္းစကားျဖစ္လာတဲ့အခါ… “မင္း” ကေန “ငါ” ဆိုျပီး ေျပာင္းသြားမွာမို႕လို႕ပါပဲ..… “သူတို႕ေျပာတာဟုတ္တယ္… ငါက ညံ့လိုက္တာ၊ ဒါေလးေတာင္ မလုပ္တတ္ပါလား၊ ငါေတာ္ေတာ္ အသံုးမက်တာပဲ” … တဲ့။ တခ်ိဳ႕လူေတြမွာ… စိတ္ထား ေပ်ာ့ေပ်ာင္းတဲ့အတြက္ ကိုယ့္အေပၚ သူတပါးမေကာင္းေျပာတဲ့ စကားေတြကို စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ ျပန္လည္ခုခံႏိုင္စြမ္း သိပ္မရွိပါဘူး။ တစ္ေယာက္ေယာက္က၊ တစ္ေယာက္တည္းက ေျပာလိုက္ရင္ေတာင္ စိတ္ပ်က္အားငယ္ျပီး သူတို႕ေျပာတဲ့အတိုင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကုိယံုသြား၊ လက္ခံသြားတတ္ပါတယ္။ Quote ထဲကအတိုင္းဆိုရင္… ကိုယ္ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္လိုထင္လဲ။ ကိုယ္ထင္ေနတဲ့အတိုင္း ကိုယ္ဟာ အနာဂတ္မွာ ျဖစ္လာမွာပါပဲ… တဲ့။ အဲဒီစကားဟာ တကယ္မွန္ပါတယ္။ အျပင္ဘက္က စကားေတြဟာ ရင္ထဲကို အတြင္းစကားအေနနဲ႕ ေျပာင္းလဲေနရာယူလာျပီဆိုရင္ ဒီအႏၱရာယ္က အျမဲရွိေနပါတယ္။ သူတပါးက ကိုယ့္ကို ညံတယ္လို႕ထင္တာ၊ တေလာကလံုးကလူေတြ ထင္ၾကတာဟာ ကိုယ္ကသာ လက္မခံရင္ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ သြားေနလိုက္ရံုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တေလာကလံုးကေျပာတဲ့ စကားျဖစ္ေစ၊ လူတစ္ေယာက္တည္းက ေျပာတဲ့စကားပင္ျဖစ္ေစ ကိုယ့္ရင္ထဲ၊ စိတ္ထဲ ေရာက္လာျပီဆိုရင္ ကိုယ္ဟာ ကိုယ္ထင္တဲ့အတိုင္း ျဖစ္လာေတာ့မွာပါပဲ။

စာဖတ္သူအမ်ားစုလည္း ၾကားဖူးေနက်ျဖစ္တဲ့ ဖားကေလးပံုျပင္လိုပါပဲ။ တြင္းနက္ထဲကို က်ေနတဲ့ ဖားကေလးေတြကို တြင္းအေပၚႏွုတ္ခမ္း၀က ဖားေတြက “မင္းတို႕ေတြ တြင္းေပၚကို ခုန္ခုန္ျပီး တက္ဖို႕ၾကိဳးစားေနလည္း အပိုပါပဲ။ ဒီတြင္းၾကီးက မင္းတို႕ခုန္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ထက္ အမ်ားၾကီးပိုျမင့္ေနတာ အေပၚျပန္ေရာက္ဖို႕ ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ… ေမာရံုသာရွိမယ္။ မျဖစ္ႏိုင္တာကို ဒုကၡခံၾကိဳးစားေနမယ့္အတူတူ သက္သက္သာသာပဲ ေသပြဲ၀င္လိုက္ၾကပါလား… ခုန္မေနပါနဲ႕ေတာ့…” ဆိုျပီး အေပၚကေန လွမ္းေအာ္ေျပာေနတာေတြကို တြင္းထဲကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားပမ္းစား ခုန္ေနရွာတဲ့ ဖားကေလးေတြက ေမာကလည္းေမာ၊ ၾကားရဖန္ကလည္း မ်ားလာေတာ့… “သူတို႕ေျပာတာ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္သားပဲ။ ဒီတြင္းၾကီးက ဒီေလာက္ေတာင္မွနက္လွတာ… ငါတို႕ဘယ္ေလာက္ခုန္ခုန္ ေသသာသြားမယ္၊ ဘယ္ေတာ့မွ အေပၚကို ျပန္ေရာက္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ခုန္ေနလည္း အေမာစို႕ျပီး ျမန္ျမန္ေသရံုသာ အဖတ္တင္ေတာ့မယ္၊ ေသမယ့္အတူတူ သက္သက္သာသာပဲ ေနလိုက္ပါေတာ့မယ္” ဆိုျပီး ဆက္မခုန္ၾကေတာ့ဘူး တဲ့။ ဒီအခ်ိန္မွာ တြင္းထဲက ဖားကေလးေတြအားလံုး ခုန္တာရပ္လိုက္ၾကေပမယ့္ ဖားကေလးတစ္ေကာင္ကေတာ့ လံုး၀ကိုဇြဲမေလ်ာ့ဘဲ ဆက္တိုက္ခုန္ေနတယ္ တဲ့။ တြင္းေပၚကဖားေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခုန္ေနတာ ရပ္လိုက္ဖို႕ေျပာေျပာ လံုး၀မရပ္မနားဘဲ တစ္ၾကိမ္ထက္တစ္ၾကိမ္ ပိုပိုျမင့္ေအာင္သာ ခုန္ေနေတာ့တယ္။ မရပ္မနား ခုန္တဲ့အၾကိမ္ေရမ်ားလာေတာ့ အေလ့အက်င့္ေတြျဖစ္ျပီး ပိုပိုျမင့္ေအာင္ ခုန္လာႏိုင္ရင္းကေန တစ္ၾကိမ္မွာေတာ့ တြင္းအေပၚကိုေရာက္ေအာင္ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႕ ခုန္လိုက္ႏိုင္တယ္ တဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ အဲဒီဖားကေလးဟာ အသက္ခ်မ္းသာရာ ရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီဖားကေလးဟာ တကယ္ေတာ့ နားမၾကားပါဘူးတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ သူမ်ားေျပာတာမၾကားေတာ့တဲ့အခါ… ျပင္ပအေႏွာင့္အယွက္ လံုး၀မ၀င္ေရာက္ေတာ့ဘဲ ကိုယ္တစ္ကိုယ္တည္းရဲ႕ လုပ္ႏိုင္စြမ္းအားနဲ႕ ေအာင္ျမင္မွုကို ရခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘ၀မွာ ေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ နားပင္းေနတဲ့သူလို က်င့္ရမယ္လို႕ ေျပာထားတာေနမယ္။ သူမ်ားေျပာတာ နားေယာင္၊ အျပင္စကားကေန အတြင္းစကားေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲယူလိုက္ၾကတဲ့ တြင္းထဲက ဖားကေလးေတြကေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွာ သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ ထင္ေနတဲ့အတိုင္း အေပၚေရာက္ေအာင္ မခုန္ႏိုင္ဘဲ ေသပြဲ၀င္သြားၾကရပါတယ္ တဲ့။ ဒီဥပမာကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႕အရည္အခ်င္းအေပၚ ေ၀ဖန္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြရဲ႕ အျပင္စကားဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲေျပာေျပာ၊ ဘယ္ႏွၾကိမ္ပဲေျပာေျပာ အေရးမၾကီးလွေပမယ့္ အဲဒီအျပင္စကားေတြ ကိုယ့္ရင္ထဲကို အတြင္းစကားအျဖစ္ ၀င္ေရာက္လာျပီဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ဆိုးရြားတဲ့ အေျခအေနတစ္ခုအထိ အႏၱရာယ္ၾကီးသြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ဖားကေလးပံုျပင္ထဲက ကိစၥ၊ အေျခအေနမ်ိဳးေတြမွာဆိုရင္ေတာ့ အသက္ဆံုးရွံဳးတဲ့အထိကို ဒုကၡေပးသြားႏိုင္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ဥပမာတစ္ခုကို ထပ္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ခိုင္တို႕ေတြအားလံုး ဘယ္သူမွ ေမြးကတည္းက လမ္းေလွ်ာက္တတ္လာၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အၾကိမ္ေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ လဲက်လိုက္၊ ျပန္ထလိုက္၊ ျပန္လဲက်သြားလိုက္၊ ျပန္ထလာလိုက္နဲ႕ ၾကိဳးစားရင္းကမွ ေလးဘက္ေထာက္၊ ေလးဘက္ေထာက္ကေန တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚမွာ ျမဲျမဲရပ္တည္လာႏိုင္ၾကတာပါ။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ပါ….. အဲဒီလို ကေလးဘ၀တုန္းက… ဘယ္ကေလးကမ်ား တစ္ခါ၊ ႏွစ္ခါေလး လဲက်ရံုနဲ႕သူတို႕စိတ္ထဲမွာ… “ဟာကြာ… ဒီေလာက္ေတာင္ ခဏခဏ လဲက်ေနတာ… ငါ့ေျခေထာက္ေတြက မသန္လို႕ထင္တယ္။ ထပ္ထေလွ်ာက္ဖို႕ ၾကိဳးစားလည္း ထပ္လဲက်ဦးမွာပဲ။ စိတ္ညစ္လို္က္တာ… ငါေတာ္ေတာ္ ညံ့တာပဲ။ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္။ လက္ေလွ်ာ့လိုက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္” ဆိုျပီး… အၾကိမ္ေပါင္း ရာေထာင္ခ်ီ လဲက်ေနေပမယ့္ ဘယ္ကေလးကမ်ား စိတ္ဓာတ္ေတြက်ျပီး “ေတာ္ပါျပီ။ ဒီတစ္သက္ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ဖို႕ မျမင္ေတာ့ပါဘူး” ဆိုျပီး စဥ္းစားဖူးမယ္ ထင္ပါသလဲ။ ဘယ္ကေလးကမွ အဲဒီလို အားမေလွ်ာ့ဖူး၊ စိတ္ဓာတ္မက်ဖူးလို႕သာ ဒီအခ်ိန္မွာ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္ေနႏိုင္ၾကတာပါ။ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ခဲ့ၾကတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္… အၾကိမ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ လဲက်ခဲ့ဖူးပါတယ္။ 


မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ေတာ့ပါဘူး ဆိုတဲ့ အားေလွ်ာ့တတ္တဲ့ အတြင္းစကားမ်ိဳး ကေလးဘ၀မွာ မရွိခဲ့လို႕ပါပဲ။ အေစာပိုင္းက ေျပာခဲ့သလိုပဲ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာ မတူၾကေပမယ့္လို႕ အခုလို အသက္ၾကီးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ခုခုလုပ္ကိုင္လို႕ အဆင္မေျပ၊ က်ရွံဳးတာေတြ အၾကိမ္ေပါင္း မ်ားလာမယ္ဆုိရင္ အနည္းနဲ႕အမ်ားဆိုသလို မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ေတာ့ပါဘူး လို႕ေတြးမိဖူးၾကမွာပါ။ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလို ေတြးျဖစ္လာရတာလဲဆိုေတာ့ ခိုင္တို႕ေတြ အသက္ၾကီးလာတာနဲ႕အမွ် ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ေတာ့ဘဲ မိသားစု၊ ေဆြမ်ိဳး၊ သူငယ္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း၊ ပတ္၀န္းက်င္ စတဲ့ (ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလြဲလို႕) အျပင္ဘက္ လူမွုဘ၀ထဲက ေတြ႕ၾကံဳဆက္ဆံေနခဲ့ရတဲ့၊ ေနရဆဲ လူအမ်ိဳးအစားေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္… အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ… ကိုယ့္ကို ေျပာခဲ့ၾကတဲ့ စကားေတြကို နာၾကား၊ မွတ္သားရပါမ်ားလာတာ က်င့္သားရသြားလို႕ပါ။ ကေလးဘ၀ကိုပဲ ၾကည့္ပါဦး။ ဥပမာ… သိတတ္ခါစ ကေလးတစ္ေယာက္ ပန္းကန္သယ္ရင္း လြတ္က်ကြဲသြားတယ္ဆိုရင္ မိဘ (သို႕) တစ္ေယာက္ေယာက္က “ဟယ္ ပန္းကန္ေလး ကြဲသြားျပီ။ ဒီကေလးက ေသေသခ်ာခ်ာမွ မသယ္တာ၊ နေမာ္နမဲ့နဲ႕” ဆိုျပီး အေျပာခံလိုက္ရတယ္။ ကေလးဆိုေတာ့လည္း လက္မခိုင္ေသးေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ ေနာက္တစ္ခါေလာက္ေလး ပန္းကန္ထပ္ကြဲျပန္တယ္။ “နေမာ္နမဲ့နဲ႕၊ လက္ကိုမခိုင္ဘူး။ ေနာက္ဆို ပန္းကန္ေတြ မသယ္နဲ႕ေတာ့။ နင္သယ္ရင္ ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး၊ က်ကြဲမွာ ေသခ်ာေနတယ္…” စသျဖင့္ အေျပာခံရျပန္ေရာ။ ဒီလို စကားေတြေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ… အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေျပာခံလာရဖူးသြားတဲ့အခါ… “နင္ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မလုပ္နဲ႕ေတာ့… ကြဲလိမ့္မယ္။ ထားခဲ့ေတာ့ နေမာ္နမဲ့နဲ႕…” စတဲ့ စကားေတြက ကိုယ့္ကိုယ္ကို တကယ္ နေမာ္နမဲ့ လုပ္တတ္တဲ့သူပါလား လို႕ ထင္သြားတတ္တယ္။ အဲဒီလို အတြင္းစကားအေနနဲ႕ ထင္သြားတာနဲ႕ တျပိဳင္နက္ ေနာက္ပိုင္းလဲ စိတ္ထဲစြဲသြားျပီး “ငါက နေမာ္နမဲ့သမား၊ ငါလုပ္ရင္ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြဲကုန္လိမ့္မယ္ထင္တယ္။ မသယ္ရဲေတာ့ပါဘူး” စသျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္လိုလူစားလဲဆိုတာ သူမ်ားစကားေတြအရ သတ္မွတ္လာတယ္၊ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး၊ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ဆိုတဲ့ စကားေတြကို ၾကားဖူးလာတာ မ်ားလာေတာ့၊ အေျပာခံရေပါင္း မ်ားလာေတာ့ အျပင္ကေန အတြင္းထဲ ေရာက္လာေတာ့ ကေလးေလးဘ၀တုန္းကလို “လဲက်လိုက္၊ ျပန္ထလိုက္၊ ျပန္လဲက်လိုက္၊ ျပန္ထလာလိုက္” ဆိုတဲ့ စိတ္မေလွ်ာ့ဘဲ မရမခ်င္း ၾကိဳးပမ္းေနတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးေတြ ပါးပါးလာတယ္။ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ စမ္းသပ္ၾကည့္ေသာ္လည္း ဘာမွစိတ္ထဲမရွိဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး စိတ္မပ်က္၊ အားမငယ္ဘဲ ထပ္စမ္းၾကည့္ဖို႕ဆိုတာ အသက္ၾကီးလာတာနဲ႕အမွ် ျဖစ္ႏိုင္ေခ် နည္းနည္းလာတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ “မျဖစ္ႏိုင္ဘူး” ဆိုတဲ့စကားကို ၾကားဖူးသြားလို႕၊ ၾကားဖူးျပီးတဲ့ေနာက္ နားလည္သြားလို႕၊ နားလည္ျပီးတဲ့ေနာက္ လက္ခံသြားလို႕ပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ သူမ်ားေျပာလာတဲ့ ေစတနာနဲ႕ အၾကံေပးတဲ့စကားေတြ၊ အထင္ေသးတဲ့စိတ္နဲ႕ ကဲ့ရဲ႕ရွံဳ႕ခ်တဲ့စကားေတြ… စသျဖင့္ အေကာင္းေစတနာနဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အဆိုးေစတနာနဲ႕ပဲျဖစ္ျဖစ္… ကုိယ့္အသိဥာဏ္နဲ႕ကိုယ္ ဖယ္သင့္တာဖယ္၊ ယူသင့္တာယူျပီးရင္ေတာ့ က်န္တာ ဘာေတြပဲ ဘယ္လို ေျပာေနပါေစ… ကိုယ္ေလွ်ာက္သင့္တဲ့လမ္းကို ေဘးပေယာဂမပါဘဲ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ တည့္တည့္မတ္မတ္ ဆက္ေလွ်ာက္သြားရမွာပါပဲ။ ျပီးေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲ အၾကိမ္ေပါင္း သိန္း၊ သန္းမက မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး၊ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ဆိုတဲ့စကားကို ၾကားဖူးနားလည္ေနပါေစ… ေမြးခါစ လမ္းေလွ်ာက္သင္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္တုန္းက ကေလးေလးရဲ႕ စိတ္ဓာတ္လိုမ်ိဳး… တခါမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဆိုတဲ့စကားကို မၾကားဖူး၊ နားမလည္ဖူးတဲ့၊ တခါမွ စိတ္မညစ္၊ စိတ္ဓာတ္မက်ဖူးတဲ့… တခါမွ မနာက်င္ဖူးတဲ့ စိတ္အၾကည္ထည္ေလးနဲ႕ ၾကိဳးစားသြားရမွာပါ။ အဲဒီလို စိတ္ကို အၾကည္ထည္ေလး အျမဲတမ္း ျပန္ျပန္ျဖစ္ေနဖို႕အတြက္ကလည္း စိတ္ကို ေရေသလို မထားဘဲ ေရရွင္လိုမ်ိဳး အျမဲတမ္း စီးဆင္းေပးေနရမွာ။

ေနာက္ျပီးေတာ့… သူတပါးက ကိုယ့္ကို မနာလိုလို႕ ေျပာတဲ့စကား၊ မႏွစ္သက္လို႕ ေျပာတဲ့စကား၊ မုန္းလို႕ ေျပာတဲ့စကား၊ အႏိုင္လိုခ်င္လို႕ ေျပာတဲ့စကား… စတဲ့ ႏွစ္သက္စရာ မေကာင္းတဲ့ စကားဆိုးေတြကိုလည္း ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေနရာယူမေနေအာင္ ရွင္းထုတ္ပစ္ရမွာပါ။ အဲဒါေတြက ေရေသထဲက အမွိုက္ေတြလိုပဲ ၾကာလာတဲ့အခါ ပုပ္သိုးေဆြးေျမ့ျပီး နံသထက္နံလာရံုသာ ရွိပါတယ္။ စကားဆိုးေတြ ၾကားရေတာ့… ေျပာတဲ့သူကို မေက်နပ္၊ မေခၚႏိုင္ မေျပာႏိုင္ေတြျဖစ္၊ ၾကာလာေတာ့ အဲဒီေျပာတဲ့သူ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေနေန အေကာင္းမျမင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ မုန္းလာ၊ ရန္ျငိဳးေတြဖြဲ႕လာျပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ပိုဆိုးလာတတ္တယ္။ အကယ္၍ အဲဒီလို စကားဆိုးေတြကိုသာ ေရရွင္ထဲက အမွိုက္သရိုက္ေတြလိုမ်ိဳး စီးဆင္းေနတဲ့ေရနဲ႕တူတဲ့ စိတ္ကိုလည္း ေမ့ေပ်ာက္ျပီး ခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးလိုက္ရင္ ကိုယ့္စိတ္ကေလးမွာက ၾကည္ျမဲအတိုင္းေလးပဲ ၾကည္ျပီး က်န္ခဲ့မွာပါ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပုပ္သိုးနံေစာ္ေနတဲ့ အမွိုက္သရိုက္ေတြပဲ ေရရွင္ထဲမွာ လာပစ္ပစ္… ေရေတြက အျမဲတမ္း စီးဆင္းျပီး သြားေနတဲ့အတြက္ ၾကည္ျမဲၾကည္ေနသလိုပဲ… ကိုယ့္စိတ္မွာ ပူေလာင္ေစမယ့္၊ ေဒါသပြားေစမယ့္ ႏွိမ့္ခ်တဲ့စကားေတြ၊ စကားဆိုးေတြကိုလည္း ကိုယ့္စိတ္ထဲကို အ၀င္မခံဘဲ တားဆီးႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္စိတ္ကေလးဟာလည္း စမ္းေခ်ာင္းေလးအတိုင္း ၾကည္ျမဲၾကည္ေနေတာ့မွာ အမွန္ပါပဲ။

ေရးခ်င္ေနတာ ၾကာေပမယ့္ အခုလို မအားလပ္ေတာ့မွပဲ ေရးျဖစ္သြားေတာ့တယ္။ ေရးထားတာ စိတ္တိုင္းမက်ေပမယ့္လည္း ျပန္မျပင္ခ်င္ေတာ့လို႕ ဒီအတိုင္းပဲ ရွယ္လိုက္ပါတယ္။ အနီးမွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ၊ အေ၀းက သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ… ဒီစာေလးဖတ္ျပီး စိတ္ညစ္ေနတာေလးေတြ နည္းနည္းပါးပါးေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ျပန္ၾကည္လင္သြားေစဖို႕ ရည္ရြယ္ျပီး ေရးလိုက္ပါတယ္။ အမွားမ်ားပါရင္လည္း ျပင္ဆင္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုး ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ 
စမ္းေရကဲ့သို႕ ၾကည္လင္ေအးျမၾကပါေစ… 

http://www.youtube.com/watch?v=x0dO-lh7z1k&feature=player_embedded 

ခိုင္ခိုင္
(စက္တင္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၁၂… ေသာၾကာေန႕)

Wednesday, September 19, 2012

အပ်ိဳၾကီး


အပ်ိဳျဖန္း အပ်ိဳစင္တို႔၏ အေၾကာင္းကိုသိခဲ့ရျပီး အပ်ိဳၾကီးအေၾကာင္းကို ဆက္ရေသာ္ အသက္ ၂၃-ႏွစ္ကေက်ာ္လွ်င္ အေကာင္းႏွင့္အဆိုးကို ခြဲျခား၍ သိသင့္သမွ် သိခဲ့ရသည္တေၾကာင္း၊ အပ်ိဳရည္ အပ်ိဳေသြး တိုးေသာ ဓာတ္အား ခပ္တန္႔တန္႔ ခပ္ဆိုင္းဆိုင္း (၀ါ) ခပ္ေႏွးေႏွး ျဖစ္၍လာျခင္းေၾကာင့္ တေၾကာင္း၊ အေျပာအဆို အေနအထိုင္မွစ၍ ဣေျႏၵရရ သိကၡာရွိရွိျဖစ္ျပီးလွ်င္ အပ်ိဳစင္ဘ၀ကေလာက္ ေၾကာင့္ၾကဖြယ္ မဟုတ္ေခ်။

အသက္ ၂၃-ႏွစ္ကေက်ာ္၍ ၄၀-တြင္း ေခၚရေသာ အခ်ိန္အရြယ္ စိတ္ႏု စိတ္ရင့္ကို၎၊ က်န္းမမႈကိုမွီ၍၎၊ အပ်ိဳစင္ဘ၀က ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ ၾကီးထြားျပည့္တင္းခဲ့ေသာ ကုိယ္ကာယသည္ မူလကအတိုင္း မေနေတာ့ဘဲ သဘာ၀အေလ်ာက္ တျဖည္းျဖည္း ကိုယ္ရည္စစ္ျပီး ခပ္က်စ္က်စ္ျဖစ္၍ လာသူကမ်ားေလ၏၊ ယခုေခတ္သံုးအရ အပ်ိဳၾကီးလံုးလံုး ေခၚရေသာ အရြယ္မွာ အသက္ ၂၆-ႏွစ္ခန္႔က အစပင္ ျဖစ္ေပသည္။

ေလာကဓမၼတာ တဦးႏွင့္တဦး ေတြ႔ဆံုရာတြင္ စပ္မိစပ္ရာ ေျပာဆိုရာကစျပီး အပ်ိဳးၾကီး-ဟူေသာစကား ပါ၍မ်ားသြားလွ်င္ အခ်ိဳ႔တို႔၏စိတ္တြင္ ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ျဖစ္တတ္သည္မွာ အကဲဆတ္လြန္းသည္ဟု ဆိုရေပမည္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေဂါရီ, ကညာ, ကုမာရီ စသည့္ အသက္ႏုနယ္ အပ်ိဳအရြယ္ေတြထက္ အသက္အားျဖင့္၎၊ ၀ါအားျဖင့္၎၊ ၾကီးျခင္းေၾကာင့္ (၀ါ) အပ်ိဳျဖန္း၊ အပ်ိဳစင္တို႔ထက္ အရြယ္ၾကီးျခင္းေၾကာင့္ အပ်ိဳဘ၀ကို ပိုင္းျခားျပီး အပ်ိဳၾကီး-ဟု ေခၚသည့္အတြက္ စိတ္မပ်က္သင့္ၾကေပ။

အပ်ိဳၾကီးဘ၀သို႔ ေရာက္ရသည္မွာလည္း သာမညစိတ္ႏွင့္ ေရာက္ႏိုင္-ရႏိုင္သည္ မဟုတ္ေခ်၊ အပ်ိဳျဖန္းဘ၀၌ ေတြ႔ခဲ့ရေသာ ရန္သူ၊ အပ်ိဳစင္ဘ၀၌ ၾကံဳခဲ့ရေသာ ေဘးတို႔ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ခုခံတိုက္ဖ်က္၍ အမိုကဘက္သို႔ မပါ, အရာရာစဥ္းစား ႏႈိင္းခ်ိန္၍ ဣေျႏၵရရ ေနထိုင္ခဲ့ေၾကာင္း ထင္ရွားလွသျဖင့္ ၎တို႔ကို ဂုဏ္ၾကီးရွင္ အမ်ိဳးသမီးတဦး-ဟု အထူးမွတ္ယူအပ္ေလသည္။

အပ်ိဳၾကီးဘ၀သို႔ ေရာက္ေသာအခါ အပ်ိဳေပါက္၊ အပ်ိဳျဖန္း၊ အပ်ိဳစင္ ဘ၀မ်ားက မိမိကိုယ္တိုင္ ရရွိခဲ့ေသာ ေတြ႔ဖူး ၾကံဳဖူး ၾကားဖူးနား၀ ဗဟုသုတႏွင့္ ျပည့္စံု၍လာရကား ေတာ္ေတာ့ေယာက်္ားကို ေယာက်္ား-ဟု မထင္၊ ေတာ္ေတာ့စကားကို နားမ၀င္သည့္အတြက္ အပ်ိဳျဖန္း အပ်ိဳစင္ တို႔ေလာက္ ေဖာက္ေဖာက္ျပန္ျပန္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟူ၍လည္း ေၾကာက္စရာမလိုေခ်။

အပ်ိဳၾကီးနယ္တြင္းသို႔ သက္ဆင္းခဲ့ရေသာ အမ်ိဳးသမီးတို႔သည္ ဖီးလိမ္း၀တ္ဆင္မႈ၌၎၊ အလွျပင္ဆင္မႈ၌၎၊ ပြဲလမ္းသဘင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၌၎၊ အပ်ိဳစင္တို႔ေလာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ယုယ၍ အလွမေမြးေတာာ့ေခ်၊ အလွႏွင့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို အပ်ိဳစင္တို႔ေလာက္ အေလးဂရုမျပဳေသာအခါ ေထြရာေလးပါးဘက္က အာရံုပါးျပီး ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားမႈ၌ေသာ္၎၊ အိမ္တြင္မႈ၌ေသာ္၎၊ စီးပြားေရး ၾကီးပြားေရး၌ေသာ္၎၊ တဘက္တလမ္းက စိတ္ကူးထည့္ျပီး မိဘတို႔၏လုပ္ငန္းကိုျဖစ္ေစ၊ကိုယ့္ဒူးကိုယ္ခၽြန္စခန္းသို႔ျဖစ္ေစ၊ စတင္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္တတ္ေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားလည္း ရွိ၏။

ႏုႏုနယ္နယ္ ပ်ိဳရြယ္သူအေပါင္းတို႔ ေသြးေတာင္းေသာ ဓမၼတာ အပ်ိဳစိတ္ကို မ်ိဳသိပ္ဖိႏွိပ္ကာ ဣေျႏၵရရ ေနထိုင္ႏိုင္ေသာအက်င့္ ရခဲ့ျပီးေနာက္ အပ်ိဳၾကီးဘ၀သို႔ ေရာက္ေသာအခါ သက္တူရြယ္တူ သူ႔ဂိုက္ႏွင့္သူ႔ဆိုက္ အလိုက္သင့္သူ လူပ်ိဳၾကီးဖားဖား ရွားျခင္းေၾကာင့္တေၾကာင္း၊ အသိဉာဏ္တိုးပြား စဥ္းစဥ္းစားစားျပဳလုပ္တတ္ေသာ အရြယ္မ်ိဳးျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္တေၾကာင္း၊ အိမ္ေထာင္မႈတာ၀န္ကို ခပ္ရြ႔ံရြံ႔ျဖစ္ျပီး ေယာဂီဘက္သို႔ စိတ္ပါလ်က္ ဥပုသ္သီတင္း ေဆာက္တည္ခ်င္ေသာစိတ္၊ ဆြမ္းေတာ္ ပန္းေတာ္တင္ခ်င္ေသာ ဆႏၵ၊ ေက်ာင္းကန္ဘုရား သြားခ်င္ေသာဘက္သို႔ ယိမ္းကာယိုင္ကာ စိတ္ညြတ္၍ လာတတ္သူမ်ားလည္း အထင္အရွားပင္။

အပ်ိဳရည္ အပ်ိဳေသြး က်န္ေသးသျဖင့္ အပ်ိဳစိတ္ကေလး မကုန္လွ်င္ အပ်ိဳႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အိပ္မက္ႏွင့္ အာရံုဆိုးမ်ား တခါတခါ ၀င္စားရမည္မွာ ဓမၼတာပင္၊ သို႔ျဖစ္လွ်င္ အပ်ိဳၾကီးတို႔သဘာ၀ ျပဳလုပ္တတ္သည့္ကိစၥမွာ ေယာက်္ားပ်ိဳကေလးမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုလွ်င္ ခပ္ရႊင္ရႊင္လွ်ာစႏွင့္ မ်က္စကေလး ခ်ီကာ၊ မ်က္ေမွာင္ကေလး ၾကဳတ္ကာ အလွမပ်က္ရံုမဲ့ျပီး တည့္တည့္တမ်ိဳး ေစာင္းလို႔တဖံု အဓိပၸါယ္မစံုေသာ စကားမ်ိဳးႏွင့္ မထိတထိ ေျပာတတ္ျခင္း၊ ဇာတ္ပြဲ၊ ရုပ္ရွင္ပြဲ၊ ဘုရားပြဲေတာ္မ်ားအေၾကာင္း အာ၀ဇၨန္းေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ေလရွည္ဆြဲျပီး စြဲေလာက္ေအာင္ေျပာတတ္သူ အပ်ိဳၾကီးမ်ားကိုလည္း ျမင္ဖူး ၾကားဖူးၾကေပလိမ့္မည္။

ကိုယ့္ထက္ငယ္ေသာ လူပ်ိဳ လူရြယ္မ်ားကို ဆံုးမသံပါပါႏွင့္ ေရာ၀င္ပြန္းတီးေအာင္ လုပ္ခ်င္၊ ေကၽြးခ်င္၊ ေပးခ်င္ေသာစိတ္ အားၾကီးျခင္း၊ အပ်ိဳစင္တို႔ထက္ မ်က္ႏွာေန မ်က္ႏွာထား၊ အမူအရာမ်ားျခင္း၊ အသက္ကို ေမးလွ်င္ ၂-ႏွစ္စ ၃-ႏွစ္စ ေလွ်ာ့၍ ေျပာတတ္ျခင္း၊ ဟိုလူ၏အေၾကာင္း၊ သည္လူ၏သတင္းကို အတင္းလုပ္၍ ေျပာတတ္ျခင္း၊ အိမ္ေထာင္ေရး စီးပြားေရးႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္စရာရွိသည့္ဘက္က ဧည့္သည္လာလွ်င္ ဧည့္၀တ္ေက်စြာ ျပဳစုတတ္ျခင္း စသည္တို႔သည္ အပ်ိဳၾကီးတို႔၏ စရိုက္၀ါသနာတမ်ိဳးပင္ ျဖစ္ပါသည္။

မရည္ရြယ္မမွန္းထားေသာ ေယာက်္ားမ်ားက ရိတိတိ ျပီတီတီ ေလသံမ်ိဳးႏွင့္ ဟလိုက္လိမ့္ စလိုက္လိမ့္ထင္လွ်င္ အကိုအရြယ္ကို ဦးေလးေခၚ၊ ဦးၾကီးအရြယ္ကိုလည္း ဘၾကီးတပ္ျပီး ခပ္ျဖီးျဖီး လုပ္တတ္ျခင္း၊ လူပ်ိဳရြယ္မက်တက် လူပ်ိဳပါး မ၀တ၀ သူငယ္မ်ားကို ပြတ္သီးပြတ္သပ္လုပ္ကာ သြားေလရာမွာ အေဖာ္လုပ္၍ ေခၚတတ္ျခင္းႏွင့္ ခ်ာတိတ္အရြယ္ကေလးမ်ားကို အႏွိပ္အနင္းခိုင္းတတ္ျခင္း စေသာ ၀သီဆိုးရွိသူ အပ်ိဳၾကီးမ်ိဳးေတြလည္း အမ်ားပင္။

အပ်ိဳၾကီးမ်ား ခပ္အားအားရွိလွ်င္ ေတာင္ေတြး၊ ေျမာက္ေတြးႏွင့္ ေဗဒင္ကေလးမ်ားလည္း ေမးတတ္ေသး၏၊ ေဗဒင္ဆရာက စုတ္အေၾကာင္း စကားစလွ်င္ ကပ်ာကယာ လက္ျပျပီး- ဒါမ်ိဳးေတြ မလိုလားပါဆရာ၊ လာဘ္သပ္ပကာႏွင့္ က်န္းမာမႈသာ ေဟာပါ-ဟု ေျပာဆိုတတ္၏၊ အတန္ၾကာေသာ္ စုတ္ဆိုတာ တကယ္ပဲ ျမင္တာလား၊ ၀င္ရင္ေကာ ေကာင္းပါ့မလား၊ ခိုင္ျမဲပါမည္လား-ေမးျပီး တဖန္ စီးပြားေရး ၾကီးပြားေရးဘက္က ၾကားေဖာက္ ျဖတ္ထိုး မသိမသာေလမ်ိဳးဆက္၍ ရွက္သလိုႏွင့္ ေဆးလိပ္မီးညႇိေတာ့မလို ကြမ္းစားေတာ့မလို လုပ္ကာ စုတ္တရားဆံုးေအာင္ ခပ္ျပံဳးျပံဳး နာတတ္ကုန္၏။

လူပ်ိဳဘ၀ႏွင့္ လူပ်ိဳ၀ါ ရလွေသာေၾကာင့္ အပ်ိဳၾကီးဘ၀ ဘယ္အေျခကစရမည္ ဘယ္တီးလံုးတီးလိုက္လွ်င္ ဘယ္သီခ်င္းကို ဆိုလိမ့္မည္ဟု အတပ္သိေသာ လူပ်ိဳႀကီးမ်ိဳးလည္း မရွားေခ်၊ ထိုသူတို႔မွာ ဂိုက္ေကာင္းေကာင္း စတိုင္က်က်ႏွင့္ မ်က္ႏွာကို မႈန္ခ်၊ အ၀တ္က ထည္လဲ၊ ဘိုေကကို လွလွခြဲျပီး ျမိဳ႔ထဲကို ေလွ်ာက္၊ အပ်ိဳႀကီးအိမ္ေပါက္သို႔ လမ္းၾကံဳ၍ ေရာက္သလို၊ တုတ္ေထာက္ကာ ႏႈတ္ဆက္တတ္ေသာ လူပ်ိဳေမာင္ အႀကီးစားကို အပ်ိဳႀကီးမ်ားျမင္လွ်င္ ႏႈတ္လွ်ာစ ရႊင္ရႊင္ႏွင့္ ၀င္ပါဦး၊ ထိုင္ပါဦး၊ ဘယ္တုန္းက ဘယ္ဟာ၊ မလာတာ ဘာျပဳလို႔၊ ဟို႔ႏွယ္သည့္ႏွယ္ မသိက်ိဳးက်င္ မသိခ်င္ဟန္ေယာင္ႏွင့္ ျပံဳးကာမဲ့ကာ-ေသာက္ပါဦး လက္ဖက္ရည္၊ စားပါဦး သေရစာ - ေလာကြတ္ပ်ဴငွါႏွင့္ ရွိစုမဲ့စုကေလး တည္ေကၽြးျပီး ေလေအးေအးႏွင့္ ရည္သြမ္းေသြးကာ ဧည့္ခံတတ္ေသာ အပ်ိဳႀကီးမ်ားလည္း မရွားေပ။

Posted by: mingala at 12.1.09
Shared from Sabishii Hana

အပ်ိဳစင္

ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ အပ်ိဳျဖန္းကေလးမ်ား၏ သေဘသဘာ၀ကို သိသင့္သမွ် သိခဲ့ၾကရျပီးေနာက္ တိုးတက္နားလည္ရန္ အခ်က္သည္ကား ( အပ်ိဳစင္ )မ်ား၏ အေၾကင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ ၄င္းအပ်ိဳစင္ေခၚရေသာ အရြယ္တို႔မွာ ငယ္ေသြးငယ္မူမွ ၾကီးမူၾကီးရာသို႔ တျဖည္းျဖည္း ကူးေျမာက္၍ အပ်ိဳစင္ဘ၀သို႔ ေရာက္ေလသည္၊ ထိုအခ်ိန္မွာ ၁၅-ႏွစ္ ၁၆-ႏွစ္ အရြယ္မ်ားက အစပင္ ျဖစ္ေလသည္။

အပ်ိဳစင္ဘ၀သို႔ လံုးလံုးေရာက္ေသာ အရြယ္တို႔မွာ အပ်ိဳျဖန္း၊ အပ်ိဳေပါက္တို႔ေလ
ာက္ စိတ္မကစားဘဲ အရွက္အေၾကာက္ႏွင့္ ကာယိေျႏၵတို႔သည္ တိုးမွန္းမသိ တိုး၍ ေနရာတကာမ်ိဳးမွာ သိပ္သိပ္သည္းသည္းကေလး ျဖစ္၍လာ၏၊ အပ်ိဳျဖန္း အပ်ိဳေပါက္တို႔ေလာက္ ပလီစိ ပလီစာမမ်ားဘဲ အေျပာအဆို ဆင္ျခင္၏၊ အေနအထိုင္ ျပင္ဆင္၏၊ ျပင္ပတပါးသို႔ အသြားအလာနည္း၏၊ ဤကဲ့သို႔ ေျပာင္းလဲမွန္းမသိ ေျပာင္းလဲ၍လာသည္မွာ ဓမၼတာသေဘာ၏ ျပဳျပင္မႈပင္တည္း။

အသက္ ၁၆-ႏွစ္ကစ၍ ၂၃-ႏွစ္ ၂၄-ႏွစ္ အရြယ္မ်ားတြင္ အရိုးအေရ အသားအေသြးတို႔သည္ ထြားက်ိဳးျပည့္၀ျပီးလွ်င္ အစြမ္းကုန္လွေသာ အခ်ိန္အရြယ္မ်ိဳး ျဖစ္ေလ၏၊ ကိုယ္ကာယဖြ႔ံျဖိဳး၍ အလွက်က္သေရ တိုးသည္ႏွင့္အတူ စိတ္ေနစိတ္ထားမွာလည္း တမ်ိဳးပင္ ေျပာင္းလဲ၍ လာေလသည္။

အသက္ ၁၄-ႏွစ္ ၁၅-ႏွစ္ အရြယ္မ်ိဳးမွာ ပူရပင္ရမွန္းမသိ မသိတတ္ေသးေခ်၊ သက္တူရြယ္တူ အပ်ိဳျဖဴခ်င္း ေတြ႔ဆံုၾကလွ်င္ ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ႏွင့္ ရယ္သြမ္းေသြးကာ ေနတတ္ၾက၏၊ ပူစရာ ရွိျပန္ကလည္း ေကာက္ရိုးမီးကဲ့သို႔ တဟုန္ထိုး တခဏမွ်သာ ပူတတ္၏၊ အေပ်ာ္အပါးႏွင့္ အလွျပဳျပင္မႈကိုသာ အျမဲစိတ္ကူး၍ အလွရူးရူးေသာ အရြယ္မ်ိဳး ျဖစ္ေလသည္။

အလွဘက္ကို အာရံုထားျပီး သူမ်ားထက္သာေအာင္ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္အလွဆီ၊ အေရာင္တင္ေပါင္ဒါ၊ ေရေမႊး ႏႈတ္ခမ္းဆိုး ပါးအို႔နီေဆး မ်က္ခံုးေမြးမင္ စသည့္ အလွျပဳျပင္စရာ ၀တၳဳမ်ားကို ေတြ႔တိုင္း၀ယ္၊ ေပၚတိုင္းသံုး၍ ေငြျဖဳန္းဘက္က အားသန္ေသာ အရြယ္မ်ိဳး ျဖစ္ေလသည္။

အက်ႌတထည္ ခ်ဳပ္မည္ၾကံလွ်င္ လက္က်ဥ္းမွ၊ လက္ပြမွ၊ လက္ဖ်ားက်ယ္မွ၊ လက္တိုမွ၊ အနားပတ္ေသးမွ၊ လက္ခ်ဳပ္မွ၊ စက္တြန္႔မွ၊ လည္ဟိုက္မွ၊ ကိုယ္ထည္၀ိုင္းမွ၊ ေနာက္တက္မွ၊ ေရွ႔စိုက္မွ၊ ဇာတပ္မွ၊ ထိုးပန္းပါမွ စသည္ျဖင့္ အက်ႌတထည္ျဖစ္ဖို႔ရန္ အမ်ိဳးမ်ိဳး စီမံျခယ္လွယ္ၾကကုန္၏။

အက်ႌသာလွ်င္မဟုတ္ေသး လံုခ်ည္ဘက္ကလည္း ဇီဇာက်ယ္ စိန္ေရႊႏွင့္ပတ္သက္သည့္ လက္၀တ္လက္စားဘက္ကလည္း လတိုင္းလိုလို အဆန္းထြင္၍ အေဟာင္းကို ျပင္ရသည့္ကိစၥ၊ ကုန္က်သည့္ လက္ခကို သေဘာမထားဘဲ အဆန္းအျပားကိုသာ အာရံုထားတတ္ၾက၏။

ဤကဲ့သို႔ တေယာက္ထက္ တေယာက္သာရန္ အတုခိုး၍ တေယာက္တမ်ိဳး ဆန္းရာကစျပီးလွ်င္ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔၏ အသံုးအႏႈန္း အျပင္အဆင္ကို လွလိမ့္ႏိုးထင္လ်က္ လက္ဆြဲအိတ္ ေဆာင္ခ်င္ေသာစိတ္၊ ေလဒီရွဴး စီးခ်င္ေသာစိတ္၊ လည္ပတ္ေကာ္လာ ဆင္ခ်င္ေသာစိတ္၊ ဖဲၾကိဳးစည္းခ်င္ေသာစိတ္၊ က်စ္ဆံျမီး ထိုးခ်င္ေသာစိတ္၊ ဆံထံုးၾကီးၾကီး ထံုးခ်င္ေသာစိတ္၊ အက်ႌပါးပါး ၀တ္ခ်င္ေသာစိတ္တို႔သည္ အလွျပဳျပင္မႈကို အမွီျပဳ၍ ျဖစ္ေပၚလာရကုန္၏။

မိန္းမဘာ၀၊ တုပလူတြင္၊ ၀တ္ဆင္တန္းဆာ၊ လွ်ပ္ေပၚစြာကာ၊ ရာတန္ေထာင္တန္၊ သိန္းတန္မက၊ ေရႊေငြစသား၊ ျမျမစိန္စိန္၊ ထိန္ထိန္လက္လက္၊ ႏွစ္သက္လိုလား၊ ၀တ္စားကိစၥ၊ အားမရဘူး။ ( မဃေဒ၀ )

မိန္းမ ေယာက်္ား၊ ျမင္ဖန္မ်ား ၊ သနား ခ်စ္ကၽြမ္း၀င္။
ကၽြန္ပင္ျဖစ္ျငား၊ မေရွာင္ရွား၊ ေမ့မွားတတ္ၾကအင္။

( ေရးသူ-ဦးခ )
Shared from Sabishii Hana

အပ်ိဳျဖန္း

ျမန္မာျပည္တြင္ အမ်ိဳးသမီးကေလးမ်ားကို အရြယ္အားျဖင့္ ေခတ္သံုးစကားႏွင့္ ေဖာ္ျပရလွ်င္
အသက္တဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္က ေက်ာ္၍ တဆယ့္သံုးႏွစ္အတြင္း စာရင္း၀င္ေသာ ဆံရစ္သိမ္းစ ဆံေထာက္ခ်ခ်ိန္ ဆံက်စ္ႏွင့္ေနတုန္း အရြယ္မ်ားကို ( အပ်ိဳျဖန္း ) ၀ါ-အပ်ိဳေပါက္-ဟူ၍ ေခၚဆိုရေလသည္။

အပ်ိဳျဖန္ကေလး-ဟူ၍၄င္း၊ အပ်ိဳေပါက္ကေလး-ဟူ၍၄င္း ေခၚဆိုရေသာ ဤအရြယ္မ်ိဳးသည္ကား ကေလးစိတ္ကလည္း မကုန္႔တကုန္၊ အပ်ိဳစိတ္သို႔လည္း မေရာက္တေရာက္၊ အသား အေ
သြး အေရတို႔မွာ ဒီေရတိုးသကဲ့သို႔ တေန႔တျခား ေတာင့္တင္းျပည့္ျဖိဳးစျပဳကာ အရြယ္မွာ-ၾကီးသည္လည္း မမည္၊ ငယ္သည္လည္း မဆိုရ၊ နဂိုရင္းအသံမွစ၍ အစစအရာရာ ထူးျခားစြာေျပာင္းလဲခ်ိန္ ျဖစ္သျဖင့္ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ဂနာမျငိမ္ေသာ အရြယ္မ်ိဳး ျဖစ္ေလသည္။

အာရံုေထြျပား စိတ္ကစားေသာ အရြယ္မ်ိဳးျဖစ္သည့္အတိုင္း ဆိုင္းသံၾကားလွ်င္ သြားခ်င္၏၊ ပြဲသံၾကားလွ်င္ ၾကည့္ခ်င္၏၊ တီးသံ မႈတ္သံၾကားလွ်င္ စည္း၀ါးလိုက္ခ်င္၏၊ လက္၀တ္လက္စားႏွင့္ အထည္ဆန္းမ်ားကို ကန္ထရိုက္ခံကာ ၀တ္လိုက္ခ်င္၏၊ သနပ္ခါး အေရာင္တင္ ေရေမႊး ေပါင္ဒါ နံ႔သာမ်ားကို ပိုမိုႏွစ္သက္၏၊ လူၾကီးမ်ားစကားေျပာရာ၌ နားေထာင္ခ်င္၏၊ စာေတြ႔လွ်င္ ေကာက္၍ဆြဲ၍ ဖတ္ခ်င္၏၊ အရုပ္ကားကိုျမင္လွ်င္ နမူးရွဴးထိုး ၾကည့္ခ်င္၏၊ ပုတီးကေလး အရုပ္ကေလးမ်ားကို ျမင္လွ်င္ လိုခ်င္၏၊ ပန္းကေလး မွန္ကေလးမ်ားကို ရလွ်င္ ေပ်ာ္ရႊင္၏၊ ဘီးကေလး နားေတာင္းကေလးမ်ားကို ျပလွ်င္ အားရတတ္ကုန္၏။

အပ်ိဳျဖန္းတို႔၏ ေသြးတိုးျမန္ေသာ ဓမၼတာအေလ်ာက္ ဟိုသင္းက ေကာင္းႏိုးႏိုး၊ သည္ဟာက ေကာင္းႏိုးႏိုးႏွင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံု အာရံုျမဴး၍ စိတ္ရူးေပါက္ခ်ိန္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ မၾကာမၾကာ စိတ္ေကာက္တတ္၏၊ ေနရာတကာ၌ သိခ်င္ ျမင္ခ်င္ ၾကားခ်င္ လိုခ်င္စိတ္မ်ား၏၊ လည္ခ်င္ ပတ္ခ်င္စိတ္ရွိ၏၊ လူၾကီးမ်ားသြားလွ်င္ လိုက္ခ်င္၏၊ တဦးတေယာက္ေျမႇာက္လွ်င္ ေျမာက္၏၊ ေျခာက္လွ်င္ ေၾကာက္၏၊ ေခ်ာ့လွ်င္ ေပ်ာ့၏၊ ေျပာလွ်င္ ယံုလြယ္၏၊ သြားသင့္ မသြားသင့္ မစဥ္းစားတတ္၊ မေျပာသင့္သည့္စကားကို ေျပာတတ္၏၊ အေရးၾကီး၍ ေျပာရမည့္ စကားကို မေျပာဘဲ ျမံဳ၍ ထားတတ္၏၊ ေယာက်္ားပ်ိဳကိုျမင္လွ်င္ ရွက္ခ်င္ ေၾကာက္ခ်င္သလို ျဖစ္တတ္၏၊ တေယာက္တည္း စကားေျပာ၍ ေနတတ္၏၊ မွန္ရိပ္မွာဟန္ျပင္၍ ကခ်င္လွ်င္က၊ ငိုခ်င္လွ်င္ ခ်က္ခ်င္း ရယ္ခ်င္လွ်င္ ခဏ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ၄င္းတို႔အရြယ္ကို ( ရူးတုန္း မိုက္တုန္း အရြယ္ ) ဟု ေခၚစမွတ္ျပဳၾကေလသည္။

အမိအဘျဖစ္သူတို႔က ( အေရာင္တင္ သနပ္ခါးကို ပါးပါးလိမ္းပါ သမီးရဲ႔ ) ဟုဆိုလွ်င္ ႏႈတ္ခမ္းစူခ်င္၏၊
ပန္းေတြ ပန္ထားတာ မ်ားလွပါကလား သမီးရဲ႔-ဟုဆိုလွ်င္ ေဆာင့္ခ်င္ ေအာင့္ခ်င္၏၊
ဒိုဘီက် ထမီဆိုတာ ထသြား လာသြားရွိမွ ၀တ္ရတယ္ သမီးရဲ႔-ဟု ေျပာလွ်င္ မ်က္ႏွာ ေအာက္သိုးသိုး ျဖစ္တတ္ကုန္၏။

ထိုအခ်ိန္အရြယ္မ်ိဳး၌ ေခ်ာ့၍ခ်ည္း မရ၊ ေျမႇာက္၍လည္း မျဖစ္၊ ေျခာက္ျပန္လွ်င္လည္း မႏိုင္၊ ၄င္းတို႔၏စိတ္ဓာတ္ မခိုင္ျမဲပံုေၾကာင့္ ဆံုးမရခက္သျဖင့္ အခါအခြင့္အားေလွ်ာ္စြာ ေျမႇာက္တန္သည့္အလွည့္၌ ေျမႇာက္၊ ေျခာက္တန္သည့္အလွည့္၌ ေျခာက္၊ ေခ်ာ့တန္သည့္အခ်ိန္၌ ေခ်ာ့၍ သိဖို႔ တတ္ဖို႔ နပ္ဖို႔ ပါးဖို႔ လိမၼာဖို႔ သြန္သင္ေဖ်ာင္းဖ် ဆံုးမရန္ ၀တၱရားမွာ မိဘႏွင့္ အုပ္ထိန္းသူတို႔၏ အေပၚ၌ လြန္စြာၾကီးေလးေသာ တာ၀န္၀တၱရားၾကီးတခု ျဖစ္ေလသည္။

ဤကဲ့သို႔ ဆံုးမခက္ေသာအေၾကာင္းရင္းမွာကား အျခားမဟုတ္၊ ထိုအပ်ိဳျဖန္းကေလးမ်ားသည္ ကေလးဘ၀ႏွင့္ လြတ္လပ္ေခ်ာင္ခ်ိစြာ စာေးသာက္ေနထိုင္ရာမွ ဓမၼတာအေလ်ာက္ အရြယ္ေရာက္၍ လာသည့္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ ေၾကာင့္ၾကၾကီးေသာ လူၾကီးမိဘတို႔က ဟိုလမ္းမသြားရ၊ သည္လိုမေနႏွင့္၊ သည္အစာကို မစားရဘူး၊ သည္လိုမ၀တ္ထိုက္၊ သည္လိုမထိုင္အပ္-စသည္ျဖင့္ ေသ၀ပ္ပိျပား လိမၼာေရးျခားရွိေစရန္ ညႊန္ၾကားဆံုးမေသာ လူၾကီးမိဘတို႔စကားသည္ ၄င္းတို႔၏နား၌ ခါးေယာင္ေယာင္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ပင္တည္း။

ငွက္ကေလးမ်ား အပ်ံသင္စအခါ၌ ေဘးလြတ္မည့္ေနရာ၊ ရန္သူရွိသည့္ ေနရာ-ဟူ၍ ခြဲျခားတတ္ျခင္းမရွိဘဲ ပ်ံမိပ်ံရာ ပ်ံသန္းသျဖင့္ လူဖမ္းခံရျခင္း၊ ေခြးကိုက္ခံရျခင္း၊ ေၾကာင္ခုပ္ခံရျခင္း-စေသာ ေဘးအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ႏွင့္ ေတြ႔ၾကံဳရဘိသကဲ့သို႔ အပ်ိဳျဖန္း အပ်ိဳေပါက္တို႔မွာလည္း စိတ္တို စိတ္ေျပာင္း စိတ္ကစားေသာ အရြယ္မ်ိဳးျဖစ္သျဖင့္ ေရွ႔ေနာက္ ႏိုင္းခ်ိန္ စဥ္းစားႏိုင္ေသာအရြယ္ မဟုတ္ေသးေသာေၾကာင့္ ေျပာလိုက္လွ်င္ ယံု၊ ဖမ္းလိုက္လွ်င္ မိ၊ ဆြဲလိုက္လွ်င္ ပါ၊ ထင္မိထင္ရာလုပ္တတ္ေသာ အခ်ိန္အခါမ်ိဳး ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အရြယ္ႏုႏုကို အာရံုျပဳ၍ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကေသာ ေၾကာင္သူေတာ္မ်ား၏ ေဘးမွ ကင္းေ၀းရန္ အေရးၾကီးစြာ ေစာင့္ေရွာက္ ထိမ္းသိမ္းရရွာသူ မိဘတို႔၏စိတ္တြင္ တထိတ္ထိတ္ တလန္႔လန္႔ႏွင့္ ေနရေသာ အခ်ိန္အခါမ်ိဳး ျဖစ္ေလသည္။

၀ါးလံုးနင္းမိတံု ၀ါးျခမ္းနင္းမိတံုႏွင့္ စိတ္အာရံုရႈပ္ရွာေသာ အုပ္ထိန္းသူ မိဘတို႔မွာ မိမိတို႔၏ သားသမီးငယ္မ်ား အေပၚ၌ အေၾကာင့္ၾကၾကီးရွာလြန္းသျဖင့္ ပ်က္စီးျခင္းေဘးမွ ကာကြယ္ရန္ အိမ္တြင္းပုန္း ေနေစျခင္း၊ ေျခေသးေအာင္ ျပဳလုပ္ထားၾကျခင္း၊ အရြယ္မေရာက္မီက လက္ထပ္၍ ေပးျခင္း-စေသာ အမႈတို႔ကို ျပဳလုပ္ၾက ကုန္၏၊ သမီးမိန္းမေမြးလွ်င္ အရွက္တကြဲျဖစ္ရေတာ့မည္ဟု တထစ္ခ် မွတ္ထင္ယံုၾကည္ေသာ အခ်ိဳ႔မိဘတို႔သည္ မိမိတို႔ရင္ေသြးကို သူတပါးသို႔ ေပး၍ပစ္ျခင္းႏွင့္ အခ်ိဳ႔မွာ အရွင္လတ္လတ္ ေျမျမႇဳပ္သတ္ျဖတ္ျခင္း အမႈတို႔ကို ျပဳလုပ္တတ္ေၾကာင္းကို အာရပ္ရာဇ၀င္၌ ထင္ရွားပါရွိေလသည္။

ႏြားတရာကို ေက်ာင္းလိုက္ခ်င္၏၊ သမီးပ်ိဳ တေယာက္ကို မထိန္းခ်င္-ဟူေသာ ေရွးသူေဟာင္းတို႔စကားမွာလည္း သမီးမိန္းမအတြက္ အခက္အခဲ အရွက္တကြဲျဖစ္မည့္အေရးကို ေတြး၍ေတြး၍ ပူပင္ေၾကာင့္ၾက အားၾကီးျခင္းေၾကာင့္ ညဥ္းညဴေျပာဆိုၾကျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ဤကဲ့သို႔ စိတ္ရႈပ္ဖြယ္အလုပ္ ေၾကာင့္ၾကဖြယ္ကိစၥ အရွက္ရဖြယ္အမႈမ်ားေၾကာင့္ ဖခင္လုပ္သူတို႔မွာ သမီးမိန္းကေလးေမြးသည္ဟု ၾကားလွ်င္ ေငးမႈိုင္ကာ သက္ျပင္းခ်ၾကကုန္၏။

သမီးရွင္အမိအဖတို႔သည္ အသက္အရြယ္ႏုနယ္ေသာ မိမိတို႔ ရင္ေသြးအတြက္ ေရွ႔ေရး ေနာင္ေရး တင္ရွိမည့္အျပစ္ေဘးတို႔ကို ျမင္၍ ဟိုအိမ္ကို ခဏခဏ မကူးႏွင့္-ဟု တားလွ်င္ စိတ္ေကာက္၏၊
ဒီအစာႏွင့္ မတဲ့ဘူး-ဟုဆိုလွ်င္ ေဆာင့္ခ်င္၏၊
ဒီလိုလုပ္တာ မဟုတ္ဘူး-ဟုဆိုလွ်င္ ရန္ေတြ႔ခ်င္၏၊
ဤကဲ့သို႔ စူလိုက္ ေဆာင့္လိုက္ ေအာင့္လိုက္ တိုးတိုး တိုးတိုး-ႏွင့္ ရန္ေတြ႔လိုက္လုပ္ရာမွ သည္းခံေသာမိဘတို႔၏ နယ္ထဲသို႔ တိုး၀င္ကာ တျဖညး္ျဖည္း နယ္ခ်ဲ႔၍လာျပီးလွ်င္--လုပ္ဟဲ့ဆိုလွ်င္ လုပ္ဘူး၊ သြားဟဲ့ဆိုလွ်င္ သြားဘူး၊ စားဟဲ့ဆိုလွ်င္ စားဘူး-ဟူ၍ အေငၚတူးစြာ ျပန္၍ အာခံတတ္၏၊ (၀ါ) ႏႈတ္ခြန္းတု႔ံလွန္ျပန္၍ ေျပာဆိုတတ္ကုန္၏။

ဤကဲ့သို႔ သားသမီးက အာခံ၍ ႏႈတ္ခြန္းတု႔ံျပန္ေသာအခါ ရိုက္ပုတ္ဆံုးမရမွာလည္းခက္၊ လူၾကားသူၾကား ျဖစ္မွာလည္းရွက္၊ သနားျခင္းကရုဏာတဘက္ေၾကာင့္ ေအာင့္သက္သက္ႏွင့္ ၾကိတ္၍သည္းခံပါေသာ္လည္း အလိုလိုက္မိ၍ မိုက္လက္စ အားၾကီးလာေသာ သားသမီးတို႔၏ ျပဳမူေျပာဆိုပံုကို ခုခံတိုက္ဖ်က္ျခင္းငွါ မတတ္သာေသာအခါ -- လုပ္ေတာ္မူပါ မယ္မင္းၾကီးမဘုရား၊ စားေတာ္မူပါ၊ သြားေတာ္မူပါ၊ ဘုန္းၾကီးပါေစ၊ သက္ရွည္ပါေစ-ဟု လက္အုပ္ခ်ီကာ ဆိုျမည္တတ္ကုန္၏။

ခင္ပြန္းသည္ ေယာက်္ားမရွိရွာေသာ မိန္းမမ်ားမွာ သြားေလသူကို တမ္းတ၍ - ကိုယ့္သမီးလုပ္ပံု ေျပာပံုေတြ ျမင္လွည့္ဦး ေတာ္ေရ႔-ဟု အားငယ္စြာႏွင့္ ေအာ္၍တိုင္တန္းျခင္း၊ ငိုယိုျခင္းတို႔ကို ျပဳျခင္းျဖင့္ သားသမီးမ်ားအေပၚ၌ အရႈံးေပးရမွန္းမသိ အရႈံုးေပးရကုန္၏။

ထို႔ေၾကာင့္ လူၾကီးမိဘ အုပ္ထိန္းသူတို႔ သတိထားရန္ အခ်က္မ်ားမွာ မိမိတို႔ သမီးငယ္မ်ားကို အက်င့္စာရိတၱပ်က္ျပားေသာ အေပါင္းအေဖာ္မ်ားႏွင့္ ကင္းေ၀းေစရန္ အဖ်င္းအပ်က္ေျပာတတ္သူမ်ားႏွင့္ အေရာမ၀င္ေစရန္ႏွင့္ မသိသင့္ေသာစကား၊ မသိသင့္ေသာအလုပ္ဟူသမွ်ကို ၄င္းတို႔ေရွ႔၌ သတိထား၍ ေျပာဆိုျပဳလုပ္ ဆင္ျခင္ေရွာင္ရွား၍ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကရာ၏။

ဤကဲ့သို႔ေသာ အခ်ိန္အခါမ်ိဳး၌ ၄င္းတို႔စိတ္ကို တခုခုအေပၚ၌ မွီတြယ္၍ေနေစရန္ လိမၼာဖြယ္စကား၊ အတုခိုးဖြယ္အေၾကာင္း၊ အားက်ဖြယ္၀တၳဳ၊ နည္းယူဖြယ္ဒ႑ာရီႏွင့္ မွတ္သားဖြယ္မ်ားပါသည့္ စာေကာင္း ေပေကာင္းမ်ားကို ဖတ္ေစျခင္း၊ အတြက္အခ်က္ သင္ၾကားျခင္း၊ စေသာ အလုပ္တခုခုကို အစဥ္မျပတ္ေပး၍ ထားျခင္းျဖင့္ ၄င္းတို႔၏ ကာယိေျႏၵကို ထိန္းျခင္း စိတ္ကိုျငိမ္ေစျခင္း အသိပညာတိုးေစျခင္းစေသာ အက်ိဳးမ်ားကို အလိုလို ျပီးစီးေစေလသတည္း။

ငွက္ငယ္ဘ၀၊ ပ်ံသင္စ၊ မ်ားလွ ဖမ္းခ်င္သူ။
ေၾကာင့္ၾကသြယ္သြယ္၊ ပ်ိဳျဖန္းရြယ္၊ ထို႔ႏွယ္ ပမာတူ။

( ေရးသူ-ဦးခ )
Shared from Sabishii Hana

Monday, September 17, 2012

သင့္အြန္လိုင္းမိတ္ေဆြကို အေကာင္းအဆိုး ဘယ္လို ဆန္းစစ္ၾကည့္မလဲ ?

နင္ အထီးက်န္ျဖစ္ဘူးလား။ တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ စကားတစ္ခုခုေလာက္ ေျပာလိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ ေပၚဘူးမွာေပါ့။ ဒါဆို အြန္လိုင္းေပၚက နင့္စကားကို နားေထာင္ေပးမဲ့သူ၊ ကူပီး ခံစားေပးမဲ့သူ တစ္ဦးဦးကို ႐ွာၾကည့္ခ်င္မွာပဲ။ အြန္လိုင္းမွာက ခ်တ္ရြန္းေတြ၊ IM ေတြကအစ ကမာၻအႏွံ႕က သူေတြနဲ႔ ေပးဆံုေတြ႔ႏိုင္တဲ့ ဆားဗစ္ေတြ အပံုအပင္ကိုး...အြန္လိုင္းေပၚကေန အလြန္လြယ္ကူစြာ တစ္ဦးဦးနဲ႔ ခင္မင္ႏိုင္ ပီးေတာ့ ပိုၿပီး ရင္းရင္းႏွီးႏွီး အကၽြမ္းဝင္ေစႏိုင္တယ္ေလ...

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နင္ သူ႕အာဝဇြန္းမမိခင္၊ သူလွည့္ဖ်ားတာ မခံရခင္မွာ...ဦးဆံုးသိထားဘို႔က...သူ႔ကိုယ္သူ ေျပာေျပာေနတဲ့ "သူ" ဟာ "အမွန္အကန္" လားဆိုတာ ေသခ်ာမွ ျဖစ္မယ္။ ဒီလို ေျပာလို႔ စိတ္မကြက္ပါနဲ႔။ အြန္လိုင္းေပၚကေန ေတြ႔ဆံုရင္းႏွီးခင္မင္ျပီး ထာဝရ လက္တြဲသြားၾကတဲ့ ဇတ္လမ္းေတြလည္း အမ်ားႀကီး႐ွိသလို...အြန္လိုင္းေပၚက လူစိမ္းကို ယံုမိလို႔ အကြက္ဆင္ခံရ၊ အလြဲသံုးစားျပဳခံရ၊ အသတ္ေတာင္ခံရတဲ့ ဇတ္လမ္းေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးဆိုတာ နင္ သိမွာပါ။

အြန္လိုင္းေပၚက သူငယ္ခ်င္းကို ဆန္းစစ္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိပါရဲ႕...

၁) ၿပီးျပည့္စံုေသာ လူဟူ၍မ႐ွိ (Nobody Is That Perfect)

တကယ္လို႔ နင္ေတြ႔တဲ့ သူ တစ္ေယာက္က ဘားမွ ေျပာစရာမလိုေအာင္ ေကာင္းေနတယ္ဆိုပါစို႔.. ဒါဆို နင္ ျပန္လွန္ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ဘယ္သူမွ ေအာက္ပါအရည္အခ်င္းေတြ အကုန္လံုးနဲ႔ မျပည့္စံု ႏိုင္ဘူးေလ။ ဥပမာ သေဘာလည္းေကာင္း၊ ရုပ္ရည္လည္းေခ်ာေမာ၊ ပါရမီ႐ွင္၊ ပီးေတာ့ ဆြဲေဆာင္အားလည္းေကာင္းတယ္ဆိုရင္ ဒါ တစ္ခုခုေတာ့ မွားေနလိမ့္မယ္။ သူ႔မွာ ဘာအားနည္းခ်က္ အမွားမွ မ႐ွိေနဘူးလား...ခဏေလး စဥ္းစားၾကည့္ပါဦး..ဒါဆို သူလို ဘာမွ ေျပာစရာ မလိုေအာင္ ေကာင္းမြန္ ျပည့္စံုေနတဲ့ သူက နင့္ကို ဘာအတြက္ အေလာတႀကီး အြန္လိုင္းကေန ခ်ဥ္းကပ္လာတာလဲ ဆိုတာကိုေပါ့...။

နင့္ အြန္လိုင္း သူငယ္ခ်င္း တစ္ဦးဦးကမ်ား နင့္ကို ဒီလို အင္တိုက္အားတိုက္နဲ႔ ပိပိရိရိ ခ်ဥ္းကပ္ေနတယ္ဆိုရင္...နင္ သူ႕ အျပဳအမူအေပၚ ဆန္းစစ္ဖို႔ေတာ့ လိုလာပါၿပီ။

၂) စကား စကား ေျပာပါမ်ား စကားထဲက ဇာတိျပ (Read Between The Lines)

အြန္လိုင္းမွာ ေတြ႔တဲ့သူထက္စာရင္ အျပင္မွာ လူခ်င္းေတြ႔တဲ့ သူကို အေကာင္းအဆိုး ေဝဖန္ ပိုင္းျခားရတာ လြယ္ပါတယ္။ သူ႔ အမူအရာ၊ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္၊ ကိုယ္ေနဟန္ထား၊ ေလသံ အေျပာအဆိုကေနတဆင့္ သူေျပာေနတာ အမွန္အကန္ ဟုတ္မဟုတ္ သိႏိုင္တယ္ေလ။ ဆိုင္ဘာကမာၻထဲက အြန္လိုင္း႐ြာမွာေတာ့ နင့္အေနနဲ႕...သူ သံုးႏႈန္းတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ ျဖစ္ၿမဲကိစၥတစ္ခ်ိဳ႕အေပၚ သူ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကပဲ သူ အမွန္အကန္ ဟုတ္မဟုတ္ ဆန္းစစ္ခြင့္ ရွိပါရဲ႕..

အြန္လိုင္း သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ဟာ အလိမ္အညာလား ဘာလားဆိုတာ အမိဖမ္းဖို႔ရာ.. သူ ေျပာတဲ့ စကားေတြကို အေသအခ်ာ အာရံုစိုက္ၾကည့္ဘို႔ လိုပါတယ္။ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘဝခံယူခ်က္၊ဘာသာေရး၊ အိမ္ေထာင္ကြဲျခင္းအေပၚခံယူခ်က္ႏွင့္ နင့္အတြက္ အေရးပါတဲ့ တျခားကိစၥေတြ အေပၚမွာ သူ ဘယ္လို တံု႔ျပန္သလဲဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ မွတ္သားရပါမယ္။ လူလိမ္၊ လူညာေတြဟာ ကိစၥအမ်ိဳးအမ်ိဳး အတြက္ မုသားမပါတဲ့စကားေတြ ႀကိဳမျပင္ထားႏိုင္ပါဘူး။ နင္ သူ႕ကို စကားမ်ားမ်ား ေျပာၾကည့္ရင္ ေပၚတာပါပဲ...။

၃) သူ အရမ္းေဟာ့ေနလား (Too Hot To Handle)

တကယ္လို႔ နင္ မႏုႆမုဆိုးရဲ႕ သားေကာင္ မျဖစ္ခ်င္ရင္ေတာ့ လိင္ကိစၥအလို႔ငွါ ပို႔လာတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ေတြကို သတိထား ကိုင္တြယ္ရလိမ့္မယ္။ နင့္ အြန္လိုင္းသူငယ္ခ်င္းက ဒါမ်ိဳးမွာ အလြန္ေဟာ့ေနတယ္ဆိုရင္ေတာ့ တေန႔ေန႔ နင့္ကို သူ႔ လိင္ဝက္ဘ္ဆိုက္ကို ေရာက္ေအာင္ မွ်ားေခၚလိမ့္မယ္။ နင့္ကို တန္ဖိုးထားတဲ့ သူဆိုရင္ ဒီလို လုပ္မွာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။

၄) သူမ်ားမေကာင္းေၾကာင္းခ်ည့္ အတင္းကပ္တုပ္ေနတတ္လား

(Rants About Almost Everything)

သူမ်ား မေကာင္းေၾကာင္းခ်ည့္ အတင္းကပ္တုပ္ေနတဲ့ သူမ်ိဳးနဲ႔ ဆံုမိတယ္ ဆိုရင္...သူ႕ကို နင္ သတိထား ဆက္ဆံရလိမ့္မယ္။ နင့္ ေရြးလိုက္တဲ့ အြန္လိုင္းကမာၻထဲမွာ သူေတြက ဒီလိုမ်ိဳး အစိုးရမေကာင္းေၾကာင္း၊ ေဘာစိမေကာင္းေၾကာင္း၊ ေတြ႔ဘူးတဲ့လူတိုင္း မေကာင္းၾကေၾကာင္း ေျပာတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းျဖစ္ေနရင္ နင္ ေနာက္သာဆုတ္လိုက္ပါ။ နင္ဟာ ဒီလို သူမ်ားတကာေပးတဲ့ အပုပ္ေတြ၊ အတင္းေတြ လိုက္ယူေနတဲ့ အပုပ္ခ်ခံ တစ္ေယာက္ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

၅) အႏၱရာယ္အၿမဲ လြယ္ေနရတဲ့ ဘဝ (Likes To Live Dangerously)

နင့္ အြန္လိုင္းဖရန္႔ဟာ သူ ဥပေဒ ခ်ိဳးေဖာက္တတ္တာကို ဂုဏ္ယူဝံ့ၾကြားစြာ ေျပာေလ့႐ွိသလား ? လိုက္နာလို႔လဲ ကိစၥမရွိတဲ့ ဘာမဟုတ္တဲ့ ကိစၥေလးကအစ လိုက္ခ်ိဳးေဖာက္ေနတတ္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သူ႕မွာ သူမ်ားကို ေလးစားတတ္တဲ့ စိတ္ အာဏာပိုင္နဲ႔ မသင့္မတင့္ ျဖစ္တတ္တဲ့ ျပႆနာ ႐ွိေနၿပီ။ ဒီလို လူမ်ိဳးနဲ႔ တာ႐ွည္ လက္တြဲဘို႔ နင္ စဥ္းစားမွာ မဟုတ္ဘူး မွတ္လား။

၆) ေငြေတာင္းျခင္း (Asks For Money)

လူလိမ္လား လူညာလားလို႔ သိႏိုင္တဲ့ သေကၤတတစ္ခုက နင့္ဆီက ေငြလာေတာင္းတာပါပဲ။ ဒီလို မေတာင္းခံခင္မွာ နင့္ကို ဘာမွ ဥပါဒ္မေပးပဲ လအတန္ၾကာ ခ်တ္ေနတတ္ပါတယ္။ ပထမေတာ့ နည္းနည္းေပါ့ ေနာက္ေတာ့ ေငြ ပမာဏအမ်ားႀကီး ေတာင္းတတ္ပါတယ္။

၇) ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အခ်က္အလက္ေတြ လိုခ်င္ျခင္း

(Wants Personal Information)

နင့္ ပါစင္နယ္ေတြ ... ဥပမာ အသက္၊ ဝင္ေငြ၊ နာမည္ အစစ္၊ လိပ္စာ၊ တယ္လီဖုန္း၊ စီးပြားေရး စတာေတြကို အရမ္း စပ္စုလာပီ ဆိုရင္ ဒါလည္း သေကၤတတစ္ခုပါပဲ။ နင္ နဲ႔ သူ ရဲ႕ အြန္လိုင္းမွ ရင္းႏွီးမႈ႕ ရဖို႔အတြက္ ဒါေတြ မလိုအပ္ဘူးေလ။ ဘာလို႔ လာေမးတာလဲ ဆန္းစစ္ၾကည့္ဦး...။

၈) အႏိုင္က်င့္တတ္ျခင္း (Loves To Bully)

သူ စိတ္ညစ္ေအာင္လုပ္တာ၊ အႏိုင့္က်င့္တာ ခံရဘူးလား။ အနည္းအက်ဥ္းေလာက္ေကာ...? ခံရဘူးရင္ေတာ့ သူဟာ သူမ်ားကို ႀကီးႏိုင္ငယ္ညွင္းလုပ္တတ္သူ၊ အႏိုင္က်င့္တတ္သူ ျဖစ္ဖို႔ မ်ားေနၿပီ။ အြန္လိုင္းေပၚကေတာင္ ဒီလို အႏိုင္က်င့္တတ္တဲ့၊ စိတ္ညစ္ေစတဲ့သူနဲ႔ ေရ႐ွည္ဆက္ဆံဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။

၉) အခုေတြ႔ အခုႀကိဳက္လား

(Professes His Or Her Love In Just A Few Days)

သူနဲ႔ အြန္လိုင္းမွာ ေတြ႕တာ ရက္သတၱပတ္ အနည္းငယ္အတြင္း နင့္ကို ခ်စ္ေရးဆိုလာလား? နင္တို႔ခ်င္း ေတြ႔ေတာင္ မေတြ႔ဘူးပဲနဲ႔ေလ။ ဒါဆိုရင္ သူမ႐ိုးသားဘူး။ အႏၱရာယ္မ်ားပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္း ခ်စ္တတ္တဲ့သူေတြဟာ ခ်က္ခ်င္းမုန္းလြယ္တဲ့ လူစားမ်ိဳးဆိုတာ သေဘာေပါက္ထားပါ။ ဒီထက္ ပိုဆိုးတာက လူလိမ္လူညာ ဆိုင္ဘာ ရာဇဝတ္သားေတြ အမ်ားစုဟာ နင့္ကို ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔ရာ ခ်စ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေလ့႐ွိပါတယ္....။

၁၀) လူခ်င္းေတြ႔ရေအာင္ ေလာေဆာေနျခင္း

(Forces You To Meet In Person)

အြန္လိုင္းေဘာ္ဒါက နင္နဲ႔ လူခ်င္းေတြ႔ရေအာင္ ေလာေဆာ္ေနတယ္ဆိုရင္.. ခဏေလး ဟိုးထားၿပီး သူ႔အျပဳအမူက ဘာကို ရည္႐ြယ္သလည္းဆိုတာ ျပန္စဥ္းစားပါဦး။ အတင္းအဓမၼႀကီး ဇြတ္ တစ္ခုခုလုပ္ခိုင္းေနတာလား။ ဒါဆို အႏိုင္က်င့္တာပဲ။ အဓမၼျပဳမူျခင္းက သူဟာ အရမ္း အႏၱရာယ္မ်ားတဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း သေကၤတပါပဲ...။

Source http://www.onlinesecurityauthority.com/thoughts-on-security/10-ways... ကို ဘာသာျပန္ေဖာ္ျပပါသည္။ ကြဲလြဲခ်က္႐ွိပါက ဘာသာျပန္သူ၏ အားနည္းခ်က္သာ ျဖစ္ပါသည္။ ၎ကြဲလြဲခ်က္မ်ားကို ျပင္ဆင္ဖတ္႐ႈၾကပါရန္။

Sein Nan
HomeNotesBlogPhotosVideoCalendarLinks



Post By ..ေရႊအိမ္စည္

Shared from ကြန္ပ်ဴတာနည္းပညာ