ေၾကာင္တေကာင္ႏွင့္ အခ်င္းမ်ားျခင္း

လူမႈေရးနယ္ပယ္တြင္လိုက္ေလွ်ာညီေထြေပါင္းသင္းျပီး၊

အလိုက္အထိုက္ေနေလ့ရွိေသာက်ေနာ္သည္လူမႈေရးေကာင္းသည္ဟူ

ေျပာရန္မဝံ႕ရဲေသာ္လည္းလူမႈေရးညံ့သူမဟုတ္သည္ကိုေတာ့ရဲဝံ႕စြာအာ

မခံႏိုင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္

က်ေနာ္ “ေၾကာင္မႈေရး”တြင္ကားလြန္စြာညံ့ေၾကာင္းဝန္ခံရေပမည္။ နား႐ႈပ္သြားပါသလား? ရွင္းပါမည္။

လူ႕ေလာကအသိုင္းအဝိုင္းတြင္ကိုယ္နဲ႕အယူအဆမတူသူမ်ားႏွင့္ေျပာဆိုျငင္းခုံၾကရသည္မွာသဘာဝပင္ျဖစ္သည္။

ဘြဲ႕လြန္သင္တန္းမ်ား၏ဆီမီနာမ်ား၊ (Academic meeting) အကယ္ဒမစ္မီတင္မ်ား၊ ေရွ႕ေနမ်ား၏အေခ်အတင္ေျပာဆိုျငင္းခုန္

ေဆြးေႏြးၾကသည္မွာရန္ျဖစ္ေတာ့မည္ထင္ရေလာက္ေအာင္ျဖစ္တာမ်ိဳးပင္ရွိသည္

လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးမ်ားတြင္ထ႐ိုက္ၾက

ထထိုးၾက၍ပြဲဆူကုန္သည္မ်ိဳးလည္းသတင္းမ်ားတြင္ေတြ႕ဘူးသည္။ အစည္းအေဝးခန္းမ်ားတြင္ဘဲဥပံုဒါမွမဟုတ္ေလးေထာင့္စပ္စပ္စားပြဲမ်ားခင္းထားရျခင္းမွာတေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ထမထိုဳးႏိုင္ရန္ျဖစ္သည္ဟုဆရာေမာင္စူးစမ္း၏

စာတပုဒ္တြင္ဖတ္ဖူးသည္။

မည္သို႕ပင္ဆိုေစကာမႈလူအခ်င္းခ်င္းျဖစ္၍အယူအဆမတူျငင္းခုန္မႈေလာက္နဲ႕ေတာ့အခင္မင္မပ်က္ေနႏိုင္ၾကပါသည္။

အျငိဳးအေတးအာဃာတရွိသည္ဆိုဦးေတာ့မိမိကိုယ္တိုင္ဝန္ခ်ေတာင္းပန္မႈဒါမွမဟုတ္ၾကားဝင္ျဖန္ေျဖေပးမႈႏွင့္ေျပလည္သြားႏိုင္ပါသည္။

က်ေနာ့မွာကား

အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္၍ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႕ေရာက္ခဲ့ရသည္။ စေရာက္ခါစျဖစ္သျဖင့္အားလပ္ခ်ိန္မွာ(TV)

ၾကည့္သည္ကမ်ားသည္။ တေန႕(TV)အစီအစဥ္တခုမွေၾကာင္ေလေၾကာင္လြင့္မ်ားအ

ေၾကာင္းျပသည္။ (Narrator)သတင္းေနာက္ခံေျပာသူကလဲအေျပာေကာင္းလွသည္။ ဤႏိုင္ငံတြင္ေၾကာင္ေလေၾကာင္လြင့္တသိန္း

ခြဲခန္႕ရွိမည္ဟုခန္႕မွန္းေၾကာင္းဆိုပါသည္။ သူတို႕၏ေနထိုင္သြားလာပံုကိုတင္ျပေသာမွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ကိုျပပါသည္။

ေဘာ့စ္ဟု　(Narrator)ကနာမည္ေပးထားေသာေၾကာင္ေလေၾကာင္လြင့္တေကာင္၏နယ္ေျမသတ္မွတ္ပိုင္ဆိုင္ပံု၊ မယားယူထားပံု၊ ေၾကာင္တို႕၏

အသက္၁၅ႏွစ္ဆိုသည္မွာလူသားတို႕၏

အသက္၆၀

ေက်ာ္အရြယ္ႏွင့္အတူတူဟုယူဆႏိုင္ပံု၊ စသျဖင့္စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလွသည္။

ဤသို႕ႏွင့္သထိထားၾကည့္မိေတာ့မိမိေနေသာအိမ္နားတြင္လည္းေၾကာင္ေလေၾကာင္လြင့္မ်ားစြာရွိေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။

တပတ္ႏွစ္ၾကိမ္အမိႈက္သိမ္းစံနစ္အရတညၾကိဳပစ္ထားၾကေသာအမိႈက္ကန္ေလးထဲမွ အမိႈက္တို႕ကိုေမႊေႏွာက္ရွာေဖြစားေသာက္ေန

ၾကေသာေၾကာင္အမ်ားအျပားေတြ႕ရသျဖင့္စိတ္တြင္အၾကံတခုျဖစ္မိသည္။ စူပါမားကက္မ်ားတြင္ေၾကာင္စာအိတ္မ်ားေတြ႕ဖူးသည္။

အဲဒါဝယ္ေႂကြးရလွ်င္သူတို႕လဲစားရမည္၊ အမိႈက္ေတြလဲမပြႏိုင္ေတာ့ဟုစဥ္းစားမိသည္။

သို႕ႏွင့္မိမိေနေသာအခန္းက၂ ထပ္၏ေကာ္ရစ္ဒါေထာင့္

ဆုံးျဖစ္ေန၍အဆင္ေျပစြာပင္ေၾကာင္စာခြက္၊ ေရခြက္မ်ားခ်ျပီးမနက္တၾကိမ္၊ ညအိမ္ျပန္လာခ်ိန္တၾကိမ္အစာထဲ့ေရထဲ့ေႂကြးျဖစ္ေတာ့သည္။

ဤအိမ္တြင္(၁၂) ႏွစ္ေက်ာ္္ေနခဲ့သျဖင့္ ၁၂ ႏွစ္ ဤအလႉခံပုဂၢိဳလ္တို႕အားဒါနျပဳခဲ့သည္။

ေၾကာင္မ်ားအားလုံးလာစားပံုရပါသည္။ အမိႈက္တို႕ကိုပြေနသည္ကိုမေတြ႕ရေတာ့။

လာစားေသာေၾကာင္မ်ားသည္စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလွသည္။ တခါတရံေၾကာင္၃ ေကာင္ခန္႕ေခါင္းခ်င္ဆိုင္စားေနသည္

ကိုေတြ႕ရတတ္သည္။ ေနာက္မွာစားရန္ေစာင့္ေနေသာေ ၾကာင္မ်ားကေစာင့္ေနေသာ္လဲေအာ္ဟစ္ခ်င္း၊ ရန္ျပဳခ်င္းအလ်င္းမရွိ၊ ေအးေဆးျငိမ္သက္စြာစားၾကသည္ပိုထူးျခားသည္မွာ ယခင္လာစားဖူးေသာေ ၾကာင္က လာမစားဖူးေသာေၾကာင္ကိုလမ္းျပေခၚေဆာင္လာျခင္းပင္တည္း။ (အမ်ိဳးျဖစ္ျခင္လဲျဖစ္မွာေပါ့ေနာ္)

ဤသို႕ေခၚေဆာင္လာရာတြင္ေၾကာင္အသစ္ကိုအရင္စားေစ၍ေၾကာင္အေဟာင္း (လာေနၾကေၾကာင္)ကေဘးကၾကည့္ေနသည္မွာ

အံ့ဖြယ္သုတ။ တခုခုရဘို႕အတြက္တိုက္ခိုက္ၾက၊ အခ်င္းခ်င္းအစာခြက္လုၾကေလ့ရွိေသာလူသားတခ်ိဳ႕ကိုသင္ခန္းစာေပးေနသကဲ့သို႕။

ေၾကာင္မ်ားကလာစားသည္မွာလာစားၾကေသာ္လည္းလူကိုေတာ့အကပ္မခံ၊ မိမိႏွင့္ရင္းရင္းႏွီးႏွီးမရွိၾက။

တေကာင္သာထူးထူးျခားျခားမိမိကို

မေၾကာက္သည္ကိုေတြ႕ရသည္။

ခပ္ဝဝေၾကာင္တေကာင္ျဖစ္သည္။

“ဝတ”

ဟုအမည္ကိုယ္ဟာသာကိုယ္ေပးလိုက္သည္။  ဝတသည္အျဖဴေရာင္တြင္အဝါစက္ကေလးမ်ားပါေသာ၊

မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္းခပ္ရြယ္ရြယ္

ေၾကာင္ျဖစ္သည္။

4 ႏွစ္ သားခန္႕ရွိမည္ဟုခန္႕မွန္းရသည္။  (Narrator)၏စကားကိုကိုးကားရလွ်င္

အသက္၂၀ ေက်ာ္ ၂၅ ႏွစ္ ၾကားေၾကာင္လူငယ္ဟုဆိုရမည္။

ဒီလိုနဲ႕ပူေသာလေပါင္းမ်ားစြာကုန္လြန္ျပီးရာသီဥတုလြန္စြာေအးေသာကာလသို႕ေရာက္လာခဲ့ျပီ.။

အရမ္းခ်မ္းတဲ့တညညဥ့္နက္နက္အခ်ိန္မွာအျပင္တံခါးကိုတေယာက္ေယာက္ကေခါက္ေနသလိုလိုအသံ

ၾကားရလို႕ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႕ထဖြင့္ၾကည့္တယ္။ အိပ္ခ်င္းမူးတူးနဲ႕တံခါးဖြင့္ၾကည့္တာဘယ္သူမွမေတြ႕။ ေအာက္ကို

ငံု႕ၾကည့္လိုက္ေတာ့

“ဝတ” ကိုေတြ႕ပီ၊ ဪမင္းလုပ္တာကိုး။  တံခါးကိုပုတ္ခါဖြင့္ေပးေအာင္လုပ္ရမည္ကိုနားလည္ေသာေၾကာင္ပါတကား။

လူကိုေမာ့ၾကည့္ျပီး၊ ေညာင္ဟုတခ်က္ေအာ္သည္။ မ်က္စိတဲ့တဲ့ၾကည့္ျပီးေအာ္ပံုကထူးျခားသည္။

အျပင္မွာခ်မ္းလြန္းလွ၍အထဲဝင္ပါရေစလို႕ခြင့္ပန္တဲ့သေဘာမ်ိဳး။

ဒါနဲ႕အသာလမ္းဖယ္ေပးလိုက္ျပီးအထဲဝင္ခိုင္းလိုက္သည္။ အခန္းေထာင့္တေနရာမွာေစာင္အေဟာင္းတထည္ခင္း၍ေနရာခ်ေပးလိုက္သည္။

ဝတ ကားေႏြးေထြးစြာအိပ္ေလျပီ။ အေဟာသုခံ ေကာင္းေလစြ။

ဒီလိုနဲ႕ဝတ မနက္ဆိုထြက္သြားအစာစား၊ ညမိမိျပန္လာခ်ိန္အိမ္ေရွ႕မွၾကိဳေသာအလုပ္ကိုပါလုပ္သည္။

ေၾကာင္တေကာင္ႏွင့္လူတေယာက္၏သံေယာဇဥ္လို႕ဆိုရေပမေပါ့။

ဝတ အိမ္ထဲအိပ္တာ ၂ လေလာက္ၾကာသြားခဲ့ျပီး ေဖေဖာ္ဝါရီလ၏ေရခဲအမွတ္ေရာက္ေသာအေအးဆုံးကာကမ်ားေရာက္လာျပီ။

တေလာကလုံးျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေသာႏွင္းမ်ားဖုံးလႊမ္းသြားျပီးလွပေသာ၊ ခ်မ္းေအးေသာကာလမ်ားေရာက္လာျပီ။

ေက်ာင္းပိတ္ထားေသာ္လည္းသုေတသန(   )လုပ္စရာ၊ အလုပ္မ်ားရွိသျဖင့္ေက်ာင္းကသြားေနရသည္။

တေန႕ေက်ာင္းအေရာက္၊ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က”မင္းအိမ္မွာေၾကာင္ေမြးထားသလား” ဟုေမးသည္။

အိမ္ကိုအလည္လာဖူးသူမဟုတ္သျဖင့္အံ့ဩသြားျပီး”မင္းဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ” ဟုခ်က္ခ်င္းျပန္ေမးမိသည္။

ပါးစပ္ကမေျဖပဲတစုံတရာကိုမိမိ၏ဆြယ္တာေပၚမွယူ၍သူငယ္ခ်င္းက ျပသည္။  သူျပသည္က ေၾကာင္ေမႊးေတြ။

ေရွာ့ခ္။

လန္႕သြားသည္။ ႏိုင္ငံတကာမွေက်ာင္းသားမ်ားရွိေသာေက်ာင္းျဖစ္၍(ျမန္မာလူမ်ိဳးကို အထင္မေသးေစရန္ဟူေသာစိတ္ကေလးႏွင့္)အတတ္ႏိုင္ဆုံး

သပ္သပ္ယပ္ယပ္ဝတ္စားေလ့ရွိေသာမိမိ၏ဆြယ္တာေပၚတြင္ရွိေနေသာေၾကာင္ေမႊးမ်ား။

သူငယ္ခ်င္းကိုေအးကြာ ဟုတ္တယ္ေၾကာင္တေကာင္ေမြးထားလို႕ဟုရီရီေမာေမာေျပာေနေသာ္လည္း စိတ္က”တင္း”ေနျပီ။

ဒီၾကားထဲဟိုေကာင္ကရွည္ေနေသးတယ္၊ မင္းသိမွာပါ၊ ေရာဂါျဖစ္တတ္တယ္၊ ဂ႐ုစိုက္၊ ဘာညာလုပ္ေနေသး။

ေအးေအး ဟု ခပ္တိုတိုေျပာျပီးအိမ္သာဖက္ထြက္လာလိုက္သည္။

ေၾကာင္ေမႊးေတြအဆုတ္ထဲ၊ အသက္႐ႉလမ္းေၾကာင္းထဲဝင္ရင္ပန္းနာရင္ၾကပ္၊ အဆုတ္ေရာဂါေတြျဖစ္တတ္သတဲ့။

ဆက္ျပီးစိတ္ထဲမွာလဲငယ္ငယ္ကဖတ္ဖူးေသာလုပ္ငန္းခြင္အႏၲါရာယ္မ်ားစာအုပ္ကိုသတိရမိသည္။

ဘိလပ္ေျမစက္ရုံတြင္လုပ္ေသာအလုပ္သမားအဆုတ္ေရာဂါႏွင့္ဆုံးပါး၍ခြဲစိတ္ၾကည့္ေသာဘိလပ္ေျမအ

လုံးေလးေတြအဆုတ္ထဲမွာျပည့္ေနေၾကာင္း၊ ဝါဂြမ္းစက္႐ံုမွအလုပ္သမား၏အဆုတ္မွဝါဂြမ္းလုံးကေလးမ်ား၊ အစရွိသျဖင့္။ .။

ဒါနဲ႕အိမ္လဲျပန္ေရာက္ေရာ၊ အိပ္ယာခင္း၊ ေခါင္းအံုးစြပ္မ်ားအကုန္ခြၽတ္ျပီးလဲသည္။ တခန္းလုံးဖုန္စုပ္စက္ႏွင့္အသားကုန္စုပ္ပလိုက္သည္။

အိပ္ယာေပၚမွေၾကာင္ေမႊးမ်ားကအိပ္ယာေဘးတြင္ မနက္မိုးလင္းလင္းခ်င္းအိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္မရွာခ်င္၍အဆင္သင့္ထုတ္ထားေလ့ရွိေသာ အဝတ္အစားမ်ားေပၚကေၾကာင္ေမႊးမ်ား

က

ဝတ အိပ္ယာ ေပၚတက္ေၾကာင္းထင္ရွားေပျပီ။

ျပန္ခ်ိန္ေစာေန၍ဝတ ကိုမေတြ႕၊ ယင္းအိပ္ေသာေစာင္ကိုယူ၍ အခန္းအျပင္ေကာ္ရစ္ဒါေထာင့္တြင္

ဂ်ပ္ထူပုံးတခုတြင္ခင္းျပီးျပင္ထားလိုက္သည္။ အိမ္တြင္းကားမသြင္းလိုျပီ။

လာပါဘီေမာင္မင္းၾကီးသား၊

ေညာင္ ဟု တ ခ်က္ေအာ္သည္။ တံခါးနားသြားျပီးအိပ္ရန္ေနရာကိုသြားေအာင္ညြန္ျပလိုက္သည္။

ေအးေအးေဆးေဆးပင္သြား၍အထဲဝင္လိုက္သည္။ အိုေကေပါ့ေနာ္။

ညဥ့္ကနက္လာျပီ၊ အေအးဓာတ္ကသိသိသာသာပိုကဲလာျပီ။ (    )ဖြင့္အိပ္သျဖင့္ေႏြးေႏြးေထြး ေထြး အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။

တံခါးကိုပုတ္သံၾကားရသည္။ မိုးလင္းခါနီး၍အလင္းေရာင္တခ်ိဳ႕ေတြ႕ရျပီ။

တံခါးသြားဖြင့္ၾကည့္ရာကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ “ဝတ”။

ေမာ့ၾကည့္သည္၊ ေညာင္ ဟု ေအာ္သည္၊  ဝင္ခြင့္ေတာင္းေနျပန္ျပီ။

သနားသြားမိသည္။

သူေနရာသူေနမယ္ဆိုရင္မဆိုးပါဘူးဟုေတြး၍ကတ္ထူ၊ ဂ်ပ္ထူပုံးကိုအိမ္ထဲသြင္းအခန္းေထာင့္မွာထားေပးလိုက္သည္။ ထူးထူးျခားျခားလုပ္စရာကလဲမရွိ၊ နဲနဲလဲအိပ္ခ်င္ေနေသး၍ျပန္အိပ္လိုက္သည္။

ႏိုးလာေတာ့ေစာင္ေအာက္ပိုင္းေျခေထာက္ၾကားမွာေလးေလးၾကီးျဖစ္ေန၍ၾ

ကည့္လိုက္ရာ

“ဝတ”    ။

ဟာဟု လန္႕သြားျပီး၊ ခ်က္ခ်င္းအျပင္ကိုေခၚထုတ္ပလိုက္ရသည္။

ေစာင္ေတြ၊ အိပ္ယာေတြေလွ်ာ္ရအုန္းမွာပါလား။

အိပ္ယာပုံးေလးကိုအျပင္္ေကာ္ရစ္ဒါေထာင့္သို႕ျပန္ခ်ေပးထားလိုက္သည္။

ဒါနဲ႕ညျပန္ေရာက္လာေရာဆိုပါေတာ့။

ဝတ တံခါးကို(ေခါက္)ပုတ္ပါျပီ။

ဖြင့္ေပးသည္။ ဝင္ဘို႕ေတာ့မေခၚ။

ေညာင္ဟုေအာ္သည္။ ဝင္ပါရေစေပါ့။

မျဖစ္ဘူးကြ၊ မင္းကစည္းကမ္းမရွိဘူး၊ ငါကအိပ္ယာေပၚအတက္မခံႏိုင္ဘူးကြာ။

မင္းအျပင္မွာအိပ္ပါဟုလူ လိုေျပာျပီး၊ အိပ္ယာပုံးေလးရွိရာအျပင္ေကာ္ရစ္ဒါေထာင့္သို႕ပို႕ေပးလိုက္သည္။

ပုံးေလးကိုလဲလံုျခံုေအာင္အေပၚကေစာင္တထည္ထပ္အုပ္ေပးထားလိုက္သည္၊ ဝင္ေပါက္ေလးေပးျပီးေတာ့ေပါ့။

ဝတဝင္အိပ္သည္။  ျငိမ္းခ်မ္းေရး။

ညကိုလြန္လာျပီ၊ မိုးလင္းခါနီးေလပိုေအးေလမိႈ႕ေစာင္ကိုတင္းတင္းဆြဲ

ျခဳံလိုက္ခ်ိန္ဝတ တံခါးေခါက္ျပီ၊  ထ၍ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။

ေညာင္~~ဝင္ပါရေစဗ်ာ ဟုျဖစ္မည္ထင္မိသည္။

မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးကြာ၊ အျပင္မွာပဲမင္းအိပ္ေပးပါလို႕ေျပာလိုက္သည္။

အတန္ၾကာေအာင္ၾကည့္သည္။

ထပ္ေျပာသည္ အဲ ထပ္ေညာင္ သည္။

၂ မိႏွစ္ခန္႕ၾကာသြားသည္။  ထူးထူးျခားျခားတခုေတြးလိုက္မိသည္။

အဝင္တံခါးကအက်ယ္ၾကီးပဲ၊ ေၾကာင္ပဲေနာ္ ဝင္ခ်င္ရင္ေျပးဝင္႐ံုပဲေပါ့၊ ေဘးဘယ္ညာကဝင္မလား၊

ေျခေထာက္ၾကားကဝင္မလား၊ ဝင္လို႕ရေနတာပဲ၊  မဝင္တာထူးဆန္းသည္။

အေခ်အတင္ျဖစ္ေနသည္။  ေညာင္ ပဲ ေညာင္ေန႕သည္။

ခင္ဗ်ားရဲ့တရားဝင္ ဝင္ခြင့္ကိုလိုခ်င္ပါသည္ဟုဆိုလိုဟန္တူသည္။

မရပါဘူးကြာ၊ ဟုထပ္ေျပာသည္။

၅ မီးနစ္ခန္႕ၾကာသြားသည္ထင္သည္။  အၾကာၾကီးတခ်က္စိုက္ၾကည့္ျပီး ဝတ လႈပ္ရွားလိုက္သည္။

ခ်ာကနဲလွဲ႕ထြက္လိုက္သျဖင့္အိပ္ယာပုံးေလးရွိရာသြားမည္ထင္လိုက္မိသည္။

မဟုတ္ပါ။

ေလွကားရွိရာသို႕ဦးတည္သည္။ ေနာက္ကိုတခ်က္လွဲ႕ၾကည့္လိုက္ေသာဝတ ၏မ်က္လုံးမ်ားကအဓိပၸာယ္ရွိလွသည္။

တလွမ္းျခင္းေလွကားမွဆင္းသြားေပျပီ။

အိမ္ထဲဝင္ရန္ျငင္းဆန္ရင္၊ အျပင္ကဂ်ပ္ထူပုံးထဲလဲမအိပ္လိုေတာ့ပီလားဝတ ?

ညသို႕ျပန္ေရာက္လာခဲ့ျပျပီ။

ဝတကားေပၚမလာေတာ့။  အစာလဲလာမစားေတာ့ျပီ။

၂ရက္၃ရက္ ေစာင့္ၾကည့္ေသာ္လည္းေပၚမလာျပီ။

အၾကင္နာတရားကင္းမဲ့ေသာသင္လိုလူသားတေယာက္နဲ႕မပတ္သက္ခ်င္ေတာ့ျပီ

ဟု

သင္တေနရာကေန ေျပာေနမွာလား ဝတ?

၁ပတ္၂ပတ္၊ လုံးဝမလာေတာ့၊  အက္ဆီးဒင့္တခုခုႏွင့္

ဆုံးပါးသည္လားထင္၍ေၾကာင္ေလေၾကာင္လြင့္မ်ားရွိtတတ္ရာေနရာမ်ားသြားၾကည့္ရာအမိႈက္

ပုံကိုဖြေနေသာ ဝတ ကိုေတြ႕သည္။  အနားသြားေသာ္ထြက္ေျပးသြားသည္။

က်ေနာ္ကိုမျမင္ခ်င္၊ မေတြ႕ခ်င္၍၏သို႕ျပဳမူသြားသည္မွာထင္ရွားေပျပီ။

သူႏွစ္သက္ေသာ ငါး အနံ႕အစာတို႕ႏွင့္ေသခ်ာစြာေဆးေၾကာထားေသာေရခြက္မွသန္႕သန္႕ေလးမ်ားကို ဝတ စြန္႕လႊတ္လိုက္ျပီ။

ခုကေနျပန္စဥ္းစားလွ်င္လြန္ခဲ့ေသာ၁၅ႏွစ္ခန္႕ျဖစ္၍ ဝတ ခု ခ်ိန္ဆို ကြယ္လြန္ပါျပီ။

သို႕ေသာ္သူေပးခဲ့ေသာ သင္ခန္းစာမ်ားကား မ်ားျပားလွေပသည္။

အဆင့္အတန္းခြဲျခားမိသလား(လူတေယာက္ဆိုဘယ္လိုဆက္ဆံမွာလဲ)

အၾကင္နာကင္းတာလား(မင္းအမ်ိဳးဆိုဘယ္လိုျဖစ္မလဲ)

ကိုယ္နဲ႕ပတ္သက္ဆက္ဆံဘူးသူအေပၚေနာင္တမရေအာင္ေပါင္းသင္းေနထိုင္သင့္တယ္။

(LanguageBarrier)ဘာသာစကားအဟန္႕အတားကလဲ ဆက္ဆံေရးမွာအေရးၾကီးပါလား?

အစရွိသျဖင့္ေတြးရင္ေတြးသေလာက္သင္ခန္းစာမ်ားကေတာ့ယေန႕ထိပါပဲခင္ဗ်ာ။

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

က်ေနာ္သည္လူမႈေရးေကာင္းသည္ဟူေျပာရန္မဝံ႕ရဲေသာ္လည္းလူမႈေရးညံ့သူမဟုတ္သည္ကိုေတာ့ရဲဝံ႕စြာအာမခံႏိုင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္က်ေနာ္ “ေၾကာင္မႈေရး”တြင္ကား………………………

Forward Mail တစ္ခုမွရ၍ ျပန္မွ်ေ၀ပါသည္။