“ရဟန္းတို႔ သင္တုိ႔သည္ သူတစ္ပါး၏ စိတ္ျဖစ္ပံု၌ လိမၼာကၽြမ္းက်င္မႈ မရိွလွ်င္ မိမိ၏ စိတ္ျဖစ္ပံု၌ လိမၼာကၽြမ္းက်င္သူ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မည္ဟု က်င့္ေဆာင္အပ္၏။ ရဟန္းတုိ႔ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ စိတ္ျဖစ္ပံု၌ လိမၼာကၽြမ္းက်င္သူ ျဖစ္ႏိုင္သနည္း ဆုိေသာ္ ဥပမာအားျဖင့္ အသက္အရြယ္ ႏုပ်ဳိ၍ အလွျပဳျပင္ ဆင္ယင္တတ္သည့္ အေလ့ရိွေသာ မိန္းမပ်ဳိ ေယာက္်ားပ်ဳိတုိ႔သည္ ေၾကးမံုမွန္၌ ျဖစ္ေစ၊ ၾကည္လင္ေသာ ေရခြက္၌ ျဖစ္ေစ၊ မိမိ၏ မ်က္ႏွာရိပ္ကို ၾကည့္သည္ရိွေသာ္ အကယ္၍ မွန္ထဲ၊ ေရခြက္ထဲတြင္ မိမိမ်က္ႏွာ၌ ျမဴအညစ္အေၾကးကို ျဖစ္ေစ။ မွဲ႔ေျခာက္၊ ဝက္ၿခံစသည္ကို ျဖစ္ေစ ျမင္လွ်င္ ထိုျမဴအညစ္အေၾကး သုိ႔မဟုတ္ မွဲ႔ေျခာက္၊ ဝက္ၿခံ စသည္တို႔ကို ဖယ္ရွားသုတ္သင္ရန္ လံု႔လထုတ္၍ ျပဳလုပ္ရသည္။ အကယ္၍ မွန္ထဲ၊ ေရခြက္ထဲတြင္ မိမိမ်က္ႏွာ၌ ျမဴအညစ္အေၾကးကို ျဖစ္ေစ၊ မွဲ႔ေျခာက္၊ ဝက္ၿခံ စသည္ကိုျဖစ္ေစ မျမင္လွ်င္ “ငါ့တစ္ကိုယ္လံုး စင္ၾကယ္ေနပါတကား” ဟု ဝမ္းေျမာက္မႈစိတ္ အလိုျပည့္မႈ ျဖစ္ရ၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤဥပမာအတုိင္းပင္ ငါသည္ သူမ်ားစည္းစိမ္ကို ရလိုသမႈ ေရွး႐ႈႀကံစည္သည့္ အဘိဇၥ်ာျဖစ္ေနျခင္းက မ်ားသေလာ။ သူမ်ားစည္းစိမ္ကို ရလိုသမႈ ေရွး႐ႈႀကံသည့္ အဘိဇၥ်ာ မျဖစ္ဘဲေနျခင္းက မ်ားသေလာ။ ငါသည္ စိတ္ဓာတ္ ပ်က္စီးေနျခင္းက မ်ားသေလာ။ စိတ္ဓာတ္ မပ်က္စီးဘဲ ေနျခင္းက မ်ားသေလာ။ ငါသည္ ထုိင္းမိႈင္းမႈ ထိနမိဒၶ ႏွိပ္စက္ေနျခင္းက မ်ားသေလာ။ ထုိင္းမႈိင္းမႈ ထိနမိဒၶ ကင္းေနျခင္းက မ်ားသေလာ။ ငါသည္ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္ေနျခင္းက မ်ားသေလာ။ စိတ္မပ်ံ႕လြင့္ဘဲ ေနျခင္းက မ်ားသေလာ။ ငါသည္ ယံုမွား သံသယျဖစ္ေနျခင္းက မ်ားသေလာ။ ယံုမွားသံသယကို လြန္ေျမာက္ေနျခင္းက မ်ားသေလာ။ ငါသည္ အမ်က္ေဒါသ ထြက္ေနျခင္းက မ်ားသေလာ။ အမ်က္ေဒါသ မထြက္ဘဲေနျခင္းက မ်ားသေလာ။ ငါသည္ စိတ္ညစ္ေနျခင္းက မ်ားသေလာ။ စိတ္မညစ္ဘဲေနျခင္းက မ်ာသေလာ။ ငါသည္ ကိုယ္ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္ျခင္းက မ်ားသေလာ။ ကိုယ္မပင္ပန္းဘဲ လန္းဆန္းေနျခင္းက မ်ားသေလာ။ ငါသည္ ပ်င္းရိေနျခင္းက မ်ားသေလာ။ ထက္သန္ေသာ လံု႔လရိွျခင္းက မ်ားသေလာ။ ငါသည္ စိတ္မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္ေနျခင္းက မ်ားသေလာ။ စိတ္တည္ၿငိမ္ေနျခင္းက မ်ားသေလာဟု ဆင္ျခင္ျခင္းသည္ ကုသုိလ္တရားတို႔၌ လြန္စြာ ေက်းဇူးမ်ားလွ၏။” (ဒႆအဂၤုတၱိဳရ္၊ ဒုပဏၰာသက၊ သစိတၱသုတ္)
လူသည္ ႐ုပ္ခႏၶာႏွင့္ စိတ္တုိ႔ ဒြန္တြဲ ဖြဲ႕စည္းရာ ျဖစ္ပါသည္။ ယင္းသုိ႔ ဖြဲ႕စည္း ျဖစ္တည္လ်က္ ရိွရာတြင္ “စိတ္”က “႐ုပ္ခႏၶာ”ကို ပဲ့ကိုင္ ဦးေဆာင္ပါသည္။ စိတ္က ေစခုိင္းသည့္ အတိုင္း ႐ုပ္ခႏၶာက လုိက္ပါ ေဆာင္ရြက္ေနရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူသားဟူသည္ ကုိယ္ခႏၶာရိွေသာ “စိတ္အစဥ္”ဟု ဆုိႏုိင္ပါသည္။ လူတြင္ “႐ုပ္ပုိင္းဘဝ” ႏွင့္ “စိတ္ပိုင္းဘဝ”ဟူ၍ ရိွရာ အမ်ားအားျဖင့္ လူတုိ႔သည္ ထင္သာျမင္သာ ရိွေသာ ႐ုပ္ပိုင္းဘဝကို ပိုမို၍ ဂ႐ုစုိက္ေလ့ ရိွပါသည္။ အေလးထားေလ့ ရိွပါသည္။ ခႏၶာကိုယ္လွပေရး၊ က်န္းမာေရးတို႔ကိုသာ တန္ဖိုးထားေလ့ ရိွပါသည္။ ေခတ္မီအလွအပ ပစၥည္းမ်ဳိးစံု အလွ်ံအပယ္ ေပၚထြန္းလ်က္ရိွေသာ ယေန႔အခ်ိန္အခါတြင္ ျပင္ပဗဟိဒၶခႏၶာ ကိုယ္လွပေစရန္ နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ အားထုတ္ ႀကိဳးပမ္းလ်က္ ရိွပါသည္။ ခႏၶာကုိယ္ က်န္းမာေရးအတြက္ ဆိုလွ်င္ ေငြေၾကး ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာသူတုိ႔က သာမန္ ႏွာေစးေခ်ာင္ဆိုး ေရာဂါကအစ အထူးကု သမားေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ျပသၾကသည္။ ခႏၶာကုိယ္ က်န္းမာေရး လွပေရးကို ဂ႐ုစုိက္ျခင္းမွာ လူသားတစ္ဦးအေနျဖင့္ ေဆာင္ရြက္သင့္ ေဆာင္ရြက္ထုိက္ေသာ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ တစ္ရပ္ ျဖစ္ပါ၏။ သုိ႔တေစ ခႏၶာကိုယ္ က်န္းမာေရးကို ဂ႐ုစုိက္ရမွန္း သိၾကေသာ္ည္း စိတ္က်န္းမာေရးကိုမူ ဂ႐ုစုိက္ရေကာင္းမွန္းသိသူ အင္မတန္ နည္းပါးလွပါ၏။
အေရျပားအေပၚက အလွအပကို တန္ဖိုးထားေသာ္လည္း စိတ္ထားအလွအပကို တန္ဖိုးထားတတ္မႈ၌မူ အမ်ားအားျဖင့္ အားနည္းလ်က္ ရိွပါသည္။ အမွန္မူ ႐ုပ္ခႏၶာက်န္းမာေရးကို တန္ဖိုးထားသကဲ့သုိ႔ စိတ္က်န္းမာေရးကိုလည္း တန္ဖိုးထားရေပလိမ့္မည္။ အေရျပားေပၚက အလွအပကို ျမတ္ႏိုးတတ္သကဲ့သုိ႔ စိတ္ထား လွပမႈကိုလည္း ျမတ္ႏိုးရေပလိမ့္မည္။ ႐ုပ္ခႏၶာကို ဂ႐ုစုိက္သကဲ့သုိ႔ စိတ္ကိုလည္း ဂ႐ုစုိက္ရေပလိမ့္မည္။ စိတ္ကို ဂ႐ုစိုက္ျခင္းဟူသည္ မိမိ၏စိတ္ကို သတိျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္ျခင္းကို ဆိုလုိပါသည္။ မိမိ၏စိတ္ကို သတိျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္လ်က္ ကုသိုလ္ေစတသိက္ေတြ ျဖစ္ေနသလား။ အကုသုိလ္ ေစတသိက္ေတြ ျဖစ္ေနသလားဟု ပညာျဖင့္ စိစစ္ဖို႔ လုိပါသည္။ မိမိ၏ အတြင္းသႏၲာန္သည္ ပူေလာင္ ဆူပြက္ေနသလား၊ ၿငိမ္းေအး ေျပလြင့္ေနသလား ဟူသည္ကို မိမိကုိယ္တုိင္ အရိွပကတိအတုိင္း သိဖုိ႔လိုပါသည္။ အမွန္စင္စစ္ လူတစ္ဦး၏ ဘဝဟူသည္ ထိုသူ၏ စိတ္ႏွင့္တန္သလို ျဖစ္တည္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆိုလွ်င္ မိမိ၏စိတ္ႏွင့္ တန္ေသာ ဘဝကို မိမိကုိယ္တုိင္ ပံုေဖာ္ တည္ေဆာက္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
စိတ္ထားေကာင္းေသာ္ ဘဝလည္း ေကာင္းပါလိမ့္မည္။ စိတ္ထားေအးခ်မ္းေသာ္ ဘဝလည္း ေအးခ်မ္းပါလိမ့္မည္။ စိတ္ထားၾကည္လင္ေသာ္ ဘဝလည္း ၾကည္လင္ပါလိမ့္မည္။ စိတ္ထားျဖဴစင္ေသာ္ ဘဝလည္း ျဖဴစင္ပါလိမ့္မည္။ စိတ္တည္ၿငိမ္ေသာ္ ဘဝလည္း တည္ၿငိမ္ပါလိမ့္မည္။ သုိ႔ျဖစ္၍ မိမိ၏ အတြင္းသႏၲာန္တြင္ ေလျပည္ေလညင္းေလးေတြ ျဖည္းျဖည္း ျငင္သာ တုိက္ခတ္ေနသလား၊ မုန္တုိင္းေတြ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေမႊေႏွာက္ တုိက္ခတ္ေနသလား ဟူသည္ကို အခါမလပ္ ေစာင့္ၾကည့္အပ္ပါသည္။ မိမိ၏စိတ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ ဆင္ျခင္ေသာ အေလ့ျပဳဖန္မ်ားလွ်င္ ၾကာေသာအခါ အေလ့အက်င့္ တစ္ခုသဖြယ္ စြဲျမဲသြားေပလိမ့္မည္။
စိတ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ဆင္ျခင္ေသာအေလ့ စြဲျမဲသြားသည့္အခါ- အဘိဇၥ်ာ ျဖစ္လွ်င္ျဖစ္ခ်င္း အဘိဇၥ်ာျဖစ္မွန္း သိမည္။ ထိနမိဒၶ ျဖစ္လွ်င္ျဖစ္ခ်င္း ထိနမိဒၶျဖစ္မွန္း သိမည္။ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္မႈ ျဖစ္လွ်င္ျဖစ္ခ်င္း စိတ္ပ်ံ႕လြင့္မွန္း သိမည္။ အမ်က္ေဒါသျဖစ္လွ်င္ ျဖစ္ခ်င္း အမ်က္ေဒါသျဖစ္မွန္း သိမည္။ စိတ္ညစ္လွ်င္ညစ္ခ်င္း စိတ္ညစ္မွန္း သိမည္။ ပ်င္းရိေနလွ်င္ေနခ်င္း ပ်င္ရိေနမွန္း သိမည္။ စိတ္ဖိစီးမႈ ျဖစ္လွ်င္ျဖစ္ခ်င္း စိတ္ဖိစီးမႈ ျဖစ္မွန္းသိမည္။ စိတ္တင္းက်ပ္မႈ ျဖစ္လွ်င္ျဖစ္ခ်င္း စိတ္တင္းက်ပ္မႈ ျဖစ္မွန္း သိမည္။
ဘုရားရွင္၏ အထက္ပါ အဆံုးအမေတာ္တြင္ မိမိ၏ စိတ္ကို ဆင္ျခင္ၾကည့္သည့္အခါ စိတ္ထဲတြင္ အဘိဇၥ်ာျဖစ္ေနျခင္း၊ ထုိင္းမႈိင္းေနျခင္း၊ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္ေနျခင္း၊ ေဒါသျဖစ္ျခင္းစသည့္ မေကာင္းတရားတုိ႔ ျဖစ္ေနသည္ဟု သိရိွသည့္အခါ မည္သုိ႔ျပဳသင့္ေၾကာင္း ေအာက္ပါအတုိင္း ေဟာေဖာ္ ၫႊန္ၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ “ရဟန္းတို႔ ထုိသုိ႔ ဆင္ျခင္ေသာသူသည္ အကယ္၍ သူမ်ားစည္းစိမ္းကို ရလိုသမႈ ေရွး႐ႈႀကံသည့္ အဘိဇၥ်ာ ျဖစ္ေနျခင္းက မ်ားသည္၊ စိတ္ဓာတ္ ပ်က္စီးေနျခင္းက မ်ားသည္၊ ထုိင္းမိႈင္းမႈ ထိနမိဒၶ ႏွိပ္စက္ေနျခင္းက မ်ားသည္၊ စိတ္ပ်ံ႕လြင့္ေနျခင္းက မ်ားသည္၊ ယံုမွား သံသယျဖစ္ေနျခင္းက မ်ားသည္၊ အမ်က္ေဒါသ ထြက္ေနျခင္းက မ်ားသည္၊ စိတ္ညစ္ေနျခင္းက မ်ားသည္၊ ကိုယ္ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္ေနျခင္းက မ်ားသည္၊ ပ်င္းရိေနျခင္းက မ်ားသည္၊ စိတ္မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္ေနျခင္းက မ်ားသည္ ဟုသိလွ်င္ ထိုယုတ္ည့ံသည့္ မေကာင္းေသာ တရားတုိ႔ကိုသာလွ်င္ ပယ္ရန္၊ လြန္ကဲေသာ ဆႏၵကို လည္းေကာင္း၊ လံု႔လကို လည္းေကာင္း၊ အားထုတ္မႈကို လည္းေကာင္း၊ အပူတျပင္း အားထုတ္မႈကို လည္းေကာင္း၊ မဆုတ္နစ္မႈကို လည္းေကာင္း၊ သတိကို လည္းေကာင္း၊ အဆင္ျခင္ဉာဏ္ သမၸဇဥ္ကို လည္းေကာင္း ျပဳသင့္၏။
ရဟန္းတို႔ ဥပမာေသာ္ကား ကိုယ္တြင္ ဝတ္ထားေသာ အဝတ္ကို မီးေလာင္သည္ရိွေသာ္ ဦးေခါင္းကို မီးေလာင္သည္ ရိွေသာ္ မီးၿငိမ္းေစရန္ လြန္ကဲေသာဆႏၵကို လည္းေကာင္း၊ လံု႔လကို လည္းေကာင္း၊ အားထုတ္မႈကို လည္းေကာင္း၊ အပူတျပင္း အားထုတ္မႈကို လည္းေကာင္း၊ မဆုတ္နစ္မႈကို လည္းေကာင္း၊ သတိကို လည္းေကာင္း၊ အဆင္ျခင္ဉာဏ္ သမၸဇဥ္ကို လည္းေကာင္း ျပဳရာသကဲ့သုိ႔ ဤအတူပင္ ထိုယုတ္ညံ့သည့္ မေကာင္းေသာ တရားတုိ႔ကိုသာလွ်င္ ပယ္ရန္ လြန္ကဲေသာ ဆႏၵ၊ လံု႕လအားထုတ္မႈ၊ အပူတျပင္း အားထုတ္မႈ၊ မဆုတ္မနစ္မႈ၊ သတိ အဆင္ျခင္ဉာဏ္ သမၸဇဥ္ျပဳသင့္၏။ မိမိ၏ စိတ္ထဲတြင္ မေကာင္းေသာ ေစတသိက္တုိ႔ ျဖစ္တည္ေနလွ်င္ အခ်ိန္မီ အထက္ပါ ဘုရားရွင္၏ လမ္းၫႊန္ သြန္သင္ခ်က္အတုိင္း လိုက္နာ ေဆာင္ရြက္လ်က္ တားဆီးသင့္ပါ၏။ သုိ႔မွသာလွ်င္ စိတ္အစဥ္ထဲ၌ မေကာင္းေသာ စိတ္အညစ္အေၾကးတုိ႔ အံုဖြဲ႕ထူထပ္မလာေအာင္ ဟန္႔တားႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ ဤသုိ႔ မေကာင္းေသာ စိတ္အညစ္အေၾကးတို႔ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ တားဆီးႏုိင္ျခင္းပင္လွ်င္ ဘဝ၏ အေကာင္းဆံုး ကာကြယ္ေရး စနစ္ႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ မေကာင္းေသာ စိတ္အညစ္အၾကးတို႔မွ ေမြးဖြား ေဖာ္ေဆာင္ေပးမည့္ မေကာင္းက်ဳိးမ်ား အမဂၤလာမႈမ်ားကို ႀကိဳတင္ ကာကြယ္ တားဆီးႏုိင္ပါလိမ့္မည္။
ဘုရားရွင္၏ အထက္ပါ အဆံုးအမေတာ္တြင္ မိမိ၏စိတ္ကို ဆင္ျခင္သည့္အခါ စိတ္ထဲ၌ အဘိဇၥ်ာ မျဖစ္ဘဲေနျခင္းက မ်ားသည္။ ထုိင္းမိႈင္းမႈ ကင္းေနျခင္းကမ်ားသည္။ ေဒါသမျဖစ္ဘဲ ေနျခင္းက မ်ားသည္။ စိတ္မပ်ံ႕လြင့္ဘဲ ေနျခင္းက မ်ားသည္။ စေသာ “အေကာင္းတရား”တို႔၌သာလွ်င္ တည္သည္ဟု သိရိွသည့္အခါ မည္သုိ႔ျပဳသင့္ေၾကာင္း ေအာက္ပါအတုိင္း ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါ၏။ “ရဟန္းတို႔ ထုိသုိ႔ ဆင္ျခင္ေသာ သူသည္ အကယ္၍ သူမ်ားစည္းစိမ္ကို ရလိုသမႈ ေရွး႐ႈႀကံစည္သည့္ အဘိဇၥ်ာ မျဖစ္ဘဲေနျခင္းက မ်ားသည္။ ထုိင္းမိႈင္းမႈ ထိနမိဒၶ ကင္းေနျခင္းက မ်ားသည္။ စိတ္မပ်ံ႕လြင့္ဘဲ ေနျခင္းက မ်ားသည္။ ယံုမွားသံသယကို လြန္ေျမာက္ျခင္းက မ်ားသည္။ အမ်က္ေဒါသ မထြက္ဘဲ ေနျခင္းက မ်ားသည္။ ကုိယ္မပင္ပန္းဘဲ လန္းဆန္းေနျခင္းက မ်ားသည္။ ထက္သန္ေသာ လံု႔လရိွေနျခင္းက မ်ားသည္။ စိတ္တည္ၿငိမ္ေနျခင္းက မ်ားသည္ဟု သိလွ်င္ ထိုေကာင္းေသာ တရားတုိ႔၌သာလွ်င္ တည္၍ ထုိမွတစ္ဆင့္ တက္ကာ ၾကာျမင့္စြာ စြဲကပ္ပါလာသည့္ ယုတ္ညံ့ေသာ တရားတို႔ ကုန္ျခင္းငွာ ႀကိဳးစားအား ထုတ္ရာ၏”
မိမိ၏ စိတ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ ဆင္ျခင္သည့္အခါ စိတ္ေကာင္း ေစတသိက္ေကာင္းမ်ား ျဖစ္ထြန္းေနသည္ကို ေတြ႕ရပါက အထက္ပါ ဘုရားရွင္၏ အဆုံးအမေတာ္အတုိင္း ထုိေကာင္းေသာတရားတို႔ မိမိ၏ စိတ္အစဥ္၌ ဆက္လက္ တည္ျမဲေအာင္ အားထုတ္ သြားအပ္ပါသည္။ စိတ္ထဲတြင္ အေကာင္းတရားမ်ား ျဖစ္ထြန္း တည္ကိိန္းခ်ိန္ မ်ားလာပါက အဆိုးတရားမ်ား တည္ကိန္းရန္ အခြင့္အလမ္း နည္းပါးသြားပါလိမ့္မည္။ ပုထုဇဥ္ ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ စိတ္အညစ္အေၾကးမ်ား လံုးဝကင္းစင္မည္ မဟုတ္ပါ။ သုိ႔တေစ အိမ္ခန္းတြင္ တင္ေသာ ဖံုမႈန္႔ အမိႈက္သ႐ိုက္တုိ႔ကို ေန႔စဥ္ လွည္းက်င္း ရွင္းလင္းသကဲ့သုိ႔ စိတ္ထဲတြင္ ျဖစ္လာေသာ စိတ္အညစ္အေၾကးမ်ားကိုလည္း သတိျဖင့္ ျမင္ေအာင္ၾကည့္လ်က္ လွည္းက်င္း ရွင္းလင္းသြားမည္ ဆိုလွ်င္ မိမိ၏ အတြင္းသႏၲာန္၌ စိတ္ဆိုး ေစတသိက္ဆိုးတို႔ တစ္စတစ္စ နည္း၍နည္း၍ လာေပလိမ့္မည္။ မိမိ၏စိတ္ကို အျမဲ အညစ္အေၾကး ကင္းစင္ၾကည္လင္ေအာင္ အားထုတ္သင့္ေၾကာင္း တိပိဋကဓရ ေယာဆရာေတာ္က ဤသုိ႔ ေရသားထားပါ၏။ အျမဲ ၾကည္လင္ စိတ္အစဥ္ ေျပာလွ်င္ အမွန္ရ။
အျမဲၾကည္လင္ စိတ္အစဥ္ ျပဳလွ်င္ အမွန္ရ။ အျမဲၾကည္လင္ စိတ္အစဥ္ ေတြးလွ်င္ အမွန္ရ။ အလုပ္အေျပာ စိတ္သေဘာ မေနာျဖဴစင္က အရိပ္ပမာ ျမတ္ခ်မ္းသာ ေနာက္မွာ လိုက္ေနၾက။ ကုသုိလ္ထံုမႊမ္း လူ႔အစြမ္း ခ်ီးမြမ္းအံ့ၾသရ။
မင္းနန္(ေမာ္ကၽြန္း) ေရးသားသည္
No comments:
Post a Comment