*ခႏၶာအိမ္ကိုအရင္းျပဳ၍ သဘာ၀ဓမၼကို ေလ့လာျခင္း*

ရာဇၿဂိဳဟ္မွ သီရိမာ၏ အသုဘရွဳပြဲႀကီးကား လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္ကတည္းက ၿပီးဆံုးသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအသုဘရွဳပြဲႀကီး၌ ပါ၀င္ခဲ့သူ အသီးသီးတို႔သည္လည္း ကိုယ္စီ တရားအသိဉာဏ္ႏွင့္ ထိုက္တန္ေသာ ဘ၀ေတြကိုလည္း ရရွိေနၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕သည္ ျမင့္ျမတ္ေသာဘံု၊ ျမတ္ေသာဘ၀၊ ျမတ္ေသာဌာနေတြမွာ ခံစားေနေပၿပီ။ အခ်ိဳ႕လည္း နိဗၺာန္သို႔ မ်က္ေမွာက္ျပဳခဲ့ၾကၿပီ။ သီရိမာကို အေၾကာင္းျပဳ၍ တရားေဒသနာ ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ေသာ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ပင္ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳခဲ့ရၿပီ မဟုတ္ပါေလာ။

သီရိမာကို စြဲလမ္းစိတ္ ျဖစ္ခဲ့စဥ္က ရာဂစိတ္ အဓိပတိ ျဖစ္ခဲ့ရေသာ ကိုယ္ေတာ္ေလးသည္ သုသာန္ တစျပင္မွ သီရိမာ၏ ရုပ္အေလာင္းကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႔ရင္းမွ ဘုရားရွင္၏ ေဒသနာေတာ္ကို နာၾကားလိုက္ရ ေသာအခါ…။

တင့္တယ္ျခင္းႏွင့္ မတင့္တယ္ျခင္း။ သုဘႏွင့္ အသုဘ။

သုဘနိမိတ္ကို ျမင္ေသာအခါ စိတ္သည္ စြဲလမ္းသည့္ဘက္သို႔ ဦးတည္သည္။ အသုဘနိမိတ္ကို ျမင္ေသာအခါ စိတ္သည္ စက္ဆုပ္ရြံရွာသည့္ ဘက္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားသည္။ ျမင္ကြင္း ေျပာင္းသည့္အခါ စိတ္ေျပာင္းသြားသည္။ ျမင္ကြင္း အေျပာင္းအလဲကို မည္သူက ဖန္တီးသနည္း။ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးတည္းက ဖန္တီးျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္ကား သီရိမာ။

သီရိမာ၏ ခႏၶာအိမ္ေနရာတြင္ အျခားသူတစ္ဦး၏ ခႏၶာအိမ္ အသစ္တစ္ခု အစားထိုး ၀င္ေရာက္လာျခင္း မဟုတ္ပါ။ နဂိုရွိရင္းစြဲ သီရိမာ၏ ခႏၶာအိမ္ႀကီးကသာ ေဖာက္ျပန္ ေျပာင္းလဲသြားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ သံုးရက္ခန္႔က ကပိုကရို အလွကေလးႏွင့္ပင္ ၾကည့္၍မ၀ႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့ရေသာ သီရိမာ၊ ယခုေတာ့ ဖရိုဖရဲ၊ ၿပိဳကြဲ ယိုစီး နံေစာ္၊ ျမင္မေကာင္း ရွဳမေကာင္း၊ ယင္တေလာင္းေလာင္းႏွင့္ ႏွစ္ခါျပန္ ၾကည့္ခ်င္စရာ မေကာင္းေတာ့သည့္ သီရိမာ။ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ မၾကည့္ခ်င္ေတာ့။ မ်က္လံုးစံုမွိတ္ ထားလိုက္ခ်င္ေတာ့သည္။

ဘယ္မွာလဲ ဟိုတစ္ေန႔က ဆြမ္းမစားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စြဲလမ္းခဲ့ရတဲ့ သီရိမာရဲ႕ အလွပံုရိပ္ေတြ။ ကိုယ္ေတာ္ေလးသည္ အေငြ႔အသက္ကို မေမ့ရက္စရာ အျဖစ္ သတ္မွတ္သိမ္းဆည္း ထားခ့ဲသည္ပဲ။ မ်က္စိျဖင့္ သီရိမာကို ျမင္သည္။ ျမင္သိစိတ္ ျဖစ္ေပၚသည္။ ျမင္သိစိတ္ေနာက္က လိုခ်င္စိတ္ကေလး ကပ္ပါလာသည္။ ၾကည့္စမ္း.. ျမန္လိုက္သည့္စိတ္။

တပ္မက္မႈ တဏွာစိတ္ကေလးက အျမစ္စတြယ္ေပၿပီ။ အျမစ္ေတြ ပြားလာသည္။ လိုခ်င္စိတ္သည္ ကင္ဆာေရာဂါႏွင့္ တူသည္။ အျမစ္ပြားႏႈန္း ျမန္လွသည္။ ေရွ႕စိတ္သည္ ေနာက္စိတ္ဆီသို႔ ေလာဘ၏ သတၱိကို အဆင့္ဆင့္ လက္ဆင့္ကမ္း ေပးသြားသည္။ ေလာဘအိုးႀကီးသည္ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးထြားလာေပၿပီ။ စိတ္ႏွင့္မဆန္႔ေအာင္ ႀကီးထြားလာေသာအခါ စိတ္သည္ ထိုေလာဘ၏ ၀န္ထုပ္ကို အေလးအပင္ တစ္ခုအေနျဖင့္ ျပန္ထမ္းေနရေတာ့သည္။ စိတ္ႀကီးကား ေလးလံလွေခ်ၿပီ။ ေလးလံလာေသာအခါ ထိုင္းမိႈင္းလာစျမဲ။ ကိေလသာ ဟူသမွ် ပူရသည္မွာမလြဲ။ ကိေလသာ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေသာ ေလာဘသည္ အပူဓာတ္ေတြကို ယူေဆာင္လာသည္။ ထို အပူဓာတ္သည္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈ မရွိေတာ့။ ဘယ္မွာလာ၍ ၿငိမ္းေအးႏိုင္ပါေတာ့ မလဲ။

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ကိုယ္ေတာ္ေလးသည္ သီရိမာ ေလာင္းလွဴလိုက္ေသာ ဆြမ္းကိုပင္ မစားႏိုင္ေတာ့သည္ အထိ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ကုိယ္ေတာ္ေလး၏ စိတ္အတြင္း၀ယ္ သီရိမာ၏ ပံုရိပ္ အေငြ႔အသက္ေတြသည္ သံုးရက္တိတိ ၀င္ေမႊ ေလာင္ကၽြမ္းေနခဲ့သည္။ သတိလက္လြတ္ ျဖစ္ေနေသာအခါ၊ သညာသည္ တန္ခိုးထြားလာသည္။ ခုနက မွတ္ထားခဲ့ေသာ သီရိမာ၏ ပံုရိပ္ကို သညာက အထပ္ထပ္ ပံုေဖာ္ေပးေနသည္။ ကိုယ္ေတာ္ေလးသည္ သညာေခၚရာသို႔ လိုက္သည္။ အေငြ႔အသက္ကို တကယ့္အရွိတရားဟု ကိုယ္ေတာ္ေလး ယံုၾကည္ေနသည္။ အျမင္မွားေပၿပီ။ ဒိ႒ိ၀င္ၿပီ။ ကိုယ္ေတာ္ေလး၏ အာရံုရိပ္တြင္ အေငြ႔အသက္အျဖစ္ ပံုေဖာ္ေနေသာ သီရိမာသည္ အမွန္တကယ္တြင္မူ သုႆာန္တစျပင္၌ အေလာင္းေကာင္အျဖစ္ ေဖာက္ျပန္ခ်င္တိုင္း ေဖာက္ျပန္ေနခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္ကို ကိုယ္ေတာ္ေလးသည္ မသိမျမင္။

ဒီေတာ့ သညကၡႏၶာႀကီးက ပံုေဖာ္ေပးလိုက္၊ ေ၀ဒနကၡႏၶာက ခ်ဲ႕ၿပီး ခံစားေပးလိုက္၊ ၀ိညာဏကၡႏၶာႀကီးက လိမ္ၿပီးသိေနလိုက္၊ သခၤါရကၡႏၶာႀကီးက အမွားေနာက္ တေကာက္ေကာက္ လိုက္လံျပဳျပင္ ေပးေနလိုက္ႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္ေလး၏ စိတ္သည္ အလုပ္မ်ားခဲ့ရသည္။ ပင္ပန္းခဲ့ရသည္။ အဆမတန္ ပူေလာင္ခဲ့ရသည္။ အျမင္မွားမႈကို အေျခခံေသာ မိစၦာဒိ႒ိ၏ ေနာက္၌ တန္းလန္း တန္းလန္း ပါလာေသာ အက်ိဳးတရားမ်ားမွာ အကုသိုလ္သတၱိေတြသာ ကိန္းေအာင္းေနေပသည္။

ကုိယ္ေတာ္ေလးခမ်ာ သံုးရက္လံုးလံုး ဆြမ္းခံမထြက္၊ ဆြမ္းမစား၊ တပိန္ပိန္ တလိမ္လိမ္။ သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ သီရိမာမွ သီရိမာ။ ထိုသံုးရက္ လြန္ၿပီးေနာက္ သီရိမာဆိုေသာ အသံကို ၾကားရမွ သပိတ္ကို ေဆးခ့ဲသည့္ သူ႔အျဖစ္။ ထိုအခါမွ သပိတ္ထဲမွ ပုပ္သိုးနံေစာ္ေနေသာ ဆြမ္းပုပ္ေတြကို ေတြ႔ရသည္။ ေမ့ေျမာရာမွ သတိလည္လာသူပမာ။ ဒါေတာင္ ဘုရားရွင္ဆိုေသာ အသံထက္ သီရိမာဆိုေသာ အသံကိုသာ သူၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သုႆာန္သို႔ အေျပးတပိုင္းႏွင့္ ထြက္လာခဲ့။ ကဲ.. ေတြ႔ရၿပီ.. သီရိမာ။

အလို.. သူထင္သလို မဟုတ္ေတာ့ပါလား။ သံုးရက္လံုးလံုး သူ႔စိတ္ထဲ၌ အခ်ိန္ျပည့္ ေနရာယူခဲ့သည့္ သီရိမာတည္းဟူေသာ အေငြ႔အသက္သည္ ဒီပံုမဟုတ္။ သူ ေနာက္ဆံုးေတြ႔ခဲ့သည့္ ကပိုကရို အလွကေလးႏွင့္ သီရိမာသည္ ဒီပံုစံမဟုတ္။ လံုး၀မဟုတ္။ သူ ထင္မွတ္မွား ေနေရာ့လား။ သူ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္ေနေရာ့လား။ စိတ္ေတြေထြျပား၍ အျမင္မွားေနျခင္း ေပလား။

ေဟာ.. ဘုရားရွင္၏ အေမးတြင္ ပရိသတ္အေပါင္းက တစ္ခဲနက္ ညာသံေပး၍ ေျဖၾကေပၿပီ။ ဒီရုပ္အေလာင္းႀကီးသည္ သီရိမာတဲ့။ မျဖစ္ႏိုင္တာ။ သူ႔စိတ္ထဲက မည္သို႔ ျငင္းပယ္ ျငင္းပယ္၊ ဒီရုပ္အေလာင္းႀကီးသည္ သီရိမာ အစစ္ပင္တည္း။ အားလံုး တစ္ခဲနက္ ေထာက္ခံေနၾကၿပီ။ ေဟာ.. အသက္ရွင္စဥ္က တစ္ရက္လွ်င္ အသျပာတစ္ေထာင္ တန္သည့္ သီရိမာသည္ ယခုေတာ့ အခေၾကးေငြ မဆိုထားႏွင့္၊ အခမဲ့ ယူမည့္သူပင္ မရွိေတာ့ၿပီေကာ။ ကဲ.. ဘယ္မွာလဲ သီရိမာရဲ႕ တန္ဖိုးဆိုတာ..။

သီရိမာရဲ႕ တန္ဖိုးေတြသည္ သီရိမာရဲ႕ ဆံပင္ေတြထဲမွာလား။ ဘယ္မွာ ဟုတ္ႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။ မၿဖီးမလိမ္း၊ မျပင္မဆင္ထားေတာ့ ဘယ္မွာလဲ ဆံပင္ပံု၊ ဆံထံုးပံု။ ဖြာလန္ႀကဲ မြဲေျခာက္ေနတဲ့ ဆံပင္ေတြမွာ ဖုန္ေတြ အလိမ္းလိမ္းနဲ႔။ ရုပ္ပ်က္လိုက္တာ။

ကိုယ္ေတာ္ေလးရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အေငြ႔အသက္အျဖစ္ အရိပ္ခိုခဲ့တဲ့၊ ကိုယ္ေတာ္ေလးရဲ႕ စိတ္ကို အလႊမ္းမိုးႀကီး လႊမ္းမိုးႏိုင္ခဲ့တဲ့ သီရိမာရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးကေရာ၊ ဘုရား.. ဘုရား.. ၾကည့္ေနရင္းမွပင္ မ်က္လံုးႀကီးႏွစ္ဖက္ ထေပါက္ေတာ့မယ့္ အတိုင္းပါလား။ ဖူးေရာင္ရုန္းႂကြ ခံုးထေနတာ.. ေဖာက္ခနဲ ေပါက္သြားလိုက္ရင္ျဖင့္..။ ႏွာေခါင္းႀကီးကလည္း ပြထ၊ အထက္ႏႈတ္ခမ္း၊ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္း အစံုကလည္း ထူလပ်စ္။ ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္ကလည္း ပါးခ်ိတ္ေရာင္.. သြားကိုက္ ေ၀ဒနာသည္လို ေရာင္ကား ေဖာင္းထေနလိုက္တာ။ အလို.. ပါးစပ္ထဲကလည္း အပုပ္ရည္ေတြ စီးက်ေနလိုက္တာ..။ အခုရေနတဲ့ အပုပ္နံ႔ေတြဟာ အဲဒီ့ အပုပ္ရည္ေတြဆီကလား မသိ။

ကိုယ္ေတာ္ေလးသည္ စိတ္ မသက္သာစြာျဖင့္ မ်က္လံုးအစံုကို မွိတ္လိုက္သည္။ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ ေနရာယူထားေသာ သီရိမာ၏ ပံုရိပ္ အေငြ႔အသက္တို႔သည္ တျဖည္းျဖည္း လြင့္ျပယ္စ ျပဳေလၿပီ။ ဒီပံုႀကီးဆိုရင္ျဖင့္ သီရိမာကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး စိတ္ထဲမွာ ထည့္သြင္းသိမ္းဆည္း ထားႏိုင္ပါေတာ့မလဲ။ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ပံုေဖာ္ စိတ္ကူးယဥ္ႏိုင္ပါေတာ့ မလဲ။ ခဏတျဖဳတ္ ၾကည့္လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ကေလး မွာေတာင္ ဆက္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့လို႔ မ်က္စိကို မွိတ္လိုက္ရတာ။

ၾကည့္ပါဦး.. လည္ပင္းႀကီးကလည္း အဆမတန္ ေရာင္ကုိင္းႀကီးထြား ေနပါပေကာလား။ ပခံုးေတြ၊ လက္ေတြလည္း ေရာင္ကိုင္း ပြထေနလိုက္တာ။ ၀တ္ထားတဲ့ အရွက္လံုအက်ႌ ဖ်င္စေတြပင္လွ်င္ အခ်ိဳ႕ေနရာမွာ ခ်ဳပ္ရိုးျပဳတ္လိုျပဳတ္၊ ကြဲထြက္လို ကြဲထြက္ ျဖစ္ေနပါေရာ့လား။ ရင္ဘတ္ႀကီး မို႔ေမာက္လိုက္ပံုကလည္း ေတာင္ကုန္းတစ္ကုန္းလို။ အို.. ဗိုက္ေပၚက အ၀တ္စေတြမွာလည္း စိုရႊဲ ရိရြဲလို႔။ အပုပ္ရည္ေတြ စြန္းထင္း ေပက်ံေနပါေရာလား။ နံလိုက္တာေနာ္။

ေပါင္မွသည္ ေျခသလံုး။ နည္းတဲ့ ေရာင္ကိုင္း ပြထမႈႀကီးမဟုတ္။ သီရိမာသည္ မူလခႏၶာကိုယ္ထက္ ႏွစ္ဆေက်ာ္ေက်ာ္၊ သံုးဆနီးပါး ရွိေနေခ်ၿပီ။ ေျခေခ်ာင္းတို႔၏ တုတ္ခိုင္ ပြထမႈမ်ားကေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ အ၀လြန္ေနသည့္ မိန္းမတစ္ေယာက္၏ ဖ၀ါးေတြ၊ ေျခေခ်ာင္းေတြလို။ အ၀လြန္သည့္ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ ပိုးစိုးပက္စက္ ပစ္စလက္ခတ္ အိပ္ေနသည့္ပံုႀကီးႏွင့္ တူလြန္းလွသည္။

ဒါဟာ အလွဘုရင္မ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရုပ္ကလာပ္တဲ့လား..။ တစ္ကိုယ္လံုးကို ျခံဳၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိႈင္း၀ေနေသာ မီးပံုးပ်ံႀကီးလို ျဖစ္ေနေသည့္ သီရိမာ။

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ေပးေနရေသာ နာမ္ခႏၶာတစ္ပါးျဖစ္သည့္ သခၤါရကၡႏၶာႀကီး အလုပ္မလုပ္ေတာ့ေသာ အခါ ဒီခႏၶာအိမ္ႀကီးသည္ ပိုင္ရွင္မဲ့သူ တစ္ဦးအျဖစ္ က်န္ခဲ့ရသည္။ မွတ္သားျခင္း၊ သိျမင္ျခင္း၊ ခံစားျခင္း၊ ျပဳျပင္ျခင္း ကိစၥမ်ား ေဆာင္ရြက္ေနေသာ နာမ္ခႏၶာေလးပါးသည္ သူတို႔ အမွီျပဳ အလုပ္လုပ္ရာ ကာယခႏၶာႀကီးကို ရက္စက္စြာ ထားရစ္ စြန္႔ပစ္ခဲ့ၾကေလၿပီ။ ရုပ္ခႏၶာ တစ္ပါးျဖစ္ေသာ ရူပကၡႏၶာႀကီးသည္လည္း ညီေတာ္ေနာင္ေတာ္ ပီသစြာ နာမ္ခႏၶာ ေလးပါးေနာက္သို႔ တစ္ပါတည္း လိုက္သြားခဲ့ေပၿပီ။ သူတို႔ငါးပါး အုပ္စုသည္ ေနာက္ခႏၶာအိမ္ အသစ္တစ္ခု၌ အလုပ္ေတြ လုပ္ေနၾကေပၿပီ။ သို႔ေသာ္ သီရိမာ၏ ခႏၶာအိမ္အေဟာင္းတြင္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ ခႏၶာငါးပါးေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ပါေခ်။ အေဟာင္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္း၍ အသစ္အသစ္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ခႏၶာငါးပါးတို႔သာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခါ မူလက သူတို႔ အမွီျပဳ အလုပ္လုပ္ရာ ဌာနႀကီးျဖစ္ေသာ သီရိမာ၏ ခႏၶာအိမ္ အေဟာင္းႀကီးသည္ ယခုမူ ပိုင္ရွင္မဲ့အျဖစ္ သုႆာန္ တစျပင္၌ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ေနေလၿပီ။

ဤသည္ကို တရားနာ ပရိသတ္အျဖစ္ ေရာက္ရွိေနေသာ သီရိမာ နတ္သမီးကိုယ္တိုင္ ျပတ္ျပတ္ထင္ထင္ သိျမင္ေနရသည္။ ယခင္က ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕က ျပည့္တန္ဆာ သီရိမာ။ ယခုေတာ့ ယာမာနတ္ျပည္က နတ္သမီး သီရိမာ။ သူ႔ခႏၶာအိမ္ အေဟာင္းကို သူကိုယ္တိုင္ အသုဘ ျပန္ရွဳေနရေသာ အျဖစ္။ ဒီခႏၶာအိမ္ကို အမွီျပဳ၍ သီရိမာသည္ ငါမွငါ ျဖစ္ခဲ့ေသးသည္။ ငါ့ခႏၶာ၊ ငါ့အလွဟူ၍ မာန္ေတြ တက္ခဲ့ေသးသည္။ ထုိမာန္ေတြေၾကာင့္ပင္ ဥတၱရာကို ဆီပူႏွင့္ ေလာင္းခ်ခဲ့သည္အထိ က်ဴးလြန္ခဲ့မိေသးသည္။ ဥတၱရာ၏ ခင္ပြန္းသည္ သုမန သူေဌးသားကို ပိုင္ဆိုင္လိုစိတ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ေသးသည္။ အဲဒီ သီရိမာဆိုတာႀကီးကို အခုဘယ္မွာ အသံုးခ်ႏိုင္ ပါေတာ့မလဲ။ အခုေတာ့ သီရိမာဆိုေသာ အေပါင္းအစု၊ အစုအေ၀းႀကီးသည္ ဘာမွ် တံု႔ျပန္ေျပာဆိုျခင္း မျပဳႏိုင္ေတာ့ၿပီေကာ။ ဒီအစုအေ၀းႀကီးကို ကိုင္စြဲ၍.. ငါဟဲ့၊ သီရိမာဟဲ့ဟု ေျပာဆို ဆက္ဆံခဲ့တာေတြသည္..။

ၾကည့္စမ္း.. ငါတည္းဟူေသာ သီရိမာ၏ ခႏၶာကို အစြဲအလမ္းႀကီး စြဲလမ္း၍ ေသာက ပရိေဒ၀မီး ေတာက္ေလာင္ေနရွာတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေလး..၊ သီရိမာရဲ႕ ခႏၶာလို႔ ထင္ေနတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေလးခမ်ာ မသက္မသာ ပင္ပန္းေနရွာ ပါလား။ ဒီမွာ ကိုယ္ေတာ္ေလး..။ တပည့္ေတာ္မဟာ ယာမာ နတ္ဘံုမွာ နတ္သမီး သီရိမာ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အခု ဘုရားရွင္က တပည့္ေတာ္မ အေလာင္းကို ရွဳၾကည့္ၿပီး တရားေဟာမယ္ ဆိုလို႔ တပည့္ေတာ္မ ယာမာနတ္ျပည္ကေန အေျပးလာခဲ့ရတာ။ တပည့္ေတာ္မရဲ႕ ခႏၶာအိမ္ အသစ္ကို ကိုယ္ေတာ္ေလး ဘယ္ျမင္ႏိုင္ပါဦး မလဲ။ ေကာင္းပါၿပီေလ.. ကိုယ္ေတာ္ေလး အခုျမင္ေနတဲ့ တပည့္ေတာ္မရဲ႕ ခႏၶာအိမ္ အေဟာင္းဟာ ကိုယ္ေတာ္ေလး ေရွ႕မွာပဲ ေဖာက္ျပန္ ေျပာင္းလဲေနပံုကို ကိုယ္ေတာ္ေလး ျမင္ရင္းက သံေ၀ဂ ရပါေစေတာ့..။

ကိုယ့္ရုပ္အေလာင္းကို ကိုယ္ျပန္ၾကည့္ရင္းက ျဖစ္ပ်က္တရား၊ ျပဳျပင္မႈ တရား၊ ေဖာက္ျပန္မႈ တရားေတြကို ဉာဏ္ျဖင့္ အထပ္ထပ္ ဆင္ျခင္ ရွဳပြားေလေသာ္ ဘုရားရွင္၏ ေဒသနာအဆံုး၌ နတ္သမီး သီရိမာသည္ အနာဂမ္ တည္ခဲ့ေလၿပီ။

ကိုယ္ေတာ္ေလးကား လက္ငင္း ျမင္ေတြ႔ေနရသည့္ အမွန္တရားကို လက္မလြတ္စတမ္း ဆုပ္ကိုင္ ဖမ္းယူရင္းမွ ျဖစ္ပ်က္၊ ေဖာက္ျပန္ ျပဳျပင္မႈ၊ အနိစၥ လကၡဏာတို႔ကို ရွဳပြား ဆင္ျခင္မိေသာအခါ ေသာတာပတၱိမဂ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ေလ ေတာ့သည္။

ကုိယ္ေတာ္ေလး၏ အျမင္သည္ မိစၦာဒိ႒ိမွ သမၼာဒိ႒ိသို႔ ေျပာင္းခဲ့ေလၿပီ။

တကယ္ေတာ့ သီရိမာဟူသည္ ေကသာ၊ ေလာမာ၊ နခါ၊ ဒႏၱာ၊ တေစာ ဟူေသာ ဆံပင္၊ ေမြးညင္း၊ ေျခသည္း လက္သည္း၊ သြား၊ အေရထူ၊ အေရျပား စသည့္ ၃၂ ေကာ႒ာသ အစိတ္အပိုင္းတို႔ ေပါင္းစုထားေသာ အစုအေ၀းကို တိုတိုႏွင့္ လြယ္လြယ္ ေခၚလိုက္ျခင္း မဟုတ္ေလာ..။

ကိုယ္ေတာ္ေလး၏ ဉာဏ္အျမင္ ေျပာင္းသြားေလၿပီ။ ကိုယ္ေတာ္ေလးသည္ သီရိမာ၏ ခႏၶာအိမ္မွ တစ္ဆင့္ သဘာ၀ ဓမၼတစ္ခုကို ေတြ႔ရွိသြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ သည့္အတြက္ သီရိမာ၏ ခႏၶာအိမ္သည္ အရင္းအႏွီး တစ္ခုအျဖစ္ ေပးဆပ္ခဲ့ရသည္။ နတ္သမီး သီရိမာအတြက္ ပင္လွ်င္ သူမ၏ ဘ၀ေဟာင္း ခႏၶာအိမ္သည္ သူမ အနာဂမ္ ျဖစ္ဖို႔အတြက္ အရင္းအႏွီးတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့သည္သာ။

ခႏၶာအိမ္ကို အရင္းျပဳ၍ သဘာ၀ဓမၼကို ေလ့လာမိျခင္းေၾကာင့္ ရရွိေသာ အက်ိဳးကား ႀကီးမားလွေပစြ..။

******************************

ဆရာျမသန္းစံ ေရးသားေသာ “ခႏၶာအိမ္ကို အရင္းျပဳ၍ သဘာ၀ဓမၼကို ေလ့လာျခင္း” စာအုပ္မွ ကူးယူ ေဖာ္ျပပါသည္။

 ေလးစားစြာျဖင့္

ဖိုးသား

by Pyae Sone Aung on Friday, January 21, 2011 at 10:32am