သူဟာ ေနာက္လမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အၿပီးသြားေတာ့မယ့္အေၾကာင္း နဲ႔ အဘိဓာန္ကိုလည္း အခုရက္ပိုင္းအတြင္း အၿပီးသတ္ႏိုင္ဖို႔ အေရးႀကီးေနေၾကာင္းလည္း သိရပါတယ္။ သူ႔ကိုကူညီႏိုင္မယ္ဆို ကၽြန္မကူညီတတ္ေအာင္ သင္ေပးပါမယ္တဲ့။ စကၠန္႔နဲ႔အမွ် တန္ဖိုးထားေနရတဲ့ သူ႔အခ်ိန္ေတြ ကိုယ့္ရွင္းျပေနရတာနဲ႔ ကုန္မွာပဲ။ အားလည္းနာတယ္။ သူသင္ေပးမယ္ဆိုလည္း ႀကိဳးစားၾကည့္တာေပါ့။ အလကားမျဖစ္ေအာင္ေတာ့ တစ္ေန႔ ၃၊ ၄ နာရီေလာက္အိပ္ၿပီး က်န္တဲ့အခ်ိန္ သူေရးတဲ့ အဘိဓာန္ကို ေပးလိုက္တယ္။
ျမန္မာစာတတ္ခါစ ဘုန္းဘုန္းက ျမန္မာဘာသာနဲ႔ သူ႔မိခင္ဘာသာ(ခ်က္ဇ္ဘာသာ)ကို ခ်ိတ္ဆက္လိုက္တာ ကမာၻမွာ ပထမဆံုးထင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ျမန္မာအတြက္ ဂုဏ္ယူသလို ကိုယ့္ဘာသာ၊ကိုယ့္စကားကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးေလ့လာေနတဲ့ ဘုန္းဘုန္းအတြက္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူညီေပးခ်င္ခဲ့တာပါ။
စာအုပ္အတြက္ အေရးႀကီးေနေတာ့ စကားေတြလည္း သိပ္မေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ေျပာလိုက္တဲ့ ခဏတိုင္းအတြက္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ျမန္မာအတြက္ ဂုဏ္ယူစရာေတြ ၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာေတြ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အမ်ားႀကီးသိခဲ့ရတယ္။ခု အေၾကာင္းအရာကေတာ့ တစ္ခုေပါ့။
ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဘာလို႔ ေရြးခ်ယ္တာလည္းဆိုေတာ့
ကမာၻေပၚက ဗုဒၶဘာသာ ႏုိင္ငံေတြမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသာလွ်င္ သဒၶမၼ က်န္ပါေတာ့တယ္ ေမေမ
(ကၽြန္မကို မိခင္လိုသာ ဆက္ဆံပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ သူကိုယ္တိုင္လည္း ကိုရင္ဘဝပဲ ရွိပါေသးတယ္။ မိခင္နဲ႔ သားသဖြယ္ ျမန္မာအသံုးအႏႈန္းသံုးဖို႔ အခြင့္အေရးေပးခြင့္ရတာကို ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း ေက်နပ္ခဲ့ပါတယ္။ )
သားကိုရင္သာ ျမန္မာဦးဇင္းေတြနဲ႔ မေတြ႔ခဲ့ရင္ သီရိလကၤာမွာ တစ္သက္လံုး သီတင္းသံုးသြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ႏိုင္ငံျခားသားမရွိတဲ့ေနရာမွာ သီတင္းသံုးခ်င္ပါတယ္ ေမေမ။
အျခားႏိုင္ငံသားေတြ ျမန္မာမဟုတ္တဲ့ ေနရာမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အားထုတ္ေပမယ့္လည္း မာန္မက်တာကို ေတြ႔ရတယ္။
(တျခားႏိုင္ငံမွာ အားထုတ္ခဲ့တဲ့ သူေတြကို ေလ့လာၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ သူႏိႈင္းယွဥ္ပံုေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေျပာခဲ့ေပမယ့္ ဒီမွာေတာ့ ခ်န္လွပ္ထားပါေတာ့မယ္)
ျမန္မာဦးဇင္းေတြရဲ႕ မာန္နည္းျခင္းမ်ိဳးကို သားကိုရင္ သင္ယူခ်င္ပါတယ္။
မာန္မာန မရွိတဲ့ အရဟတၱမဂ္ဖိုလ္ကို ေအာင္ျမင္ဖို႔ ဒီမာန္မာေတြ ခ်ိဳးႏွိမ္ရပါမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ျမန္မာဦးဇင္းေတြၾကား သားကိုရင္ တစ္သက္လံုး က်င့္ႀကံသြားခ်င္ပါတယ္။
ကၽြန္မရင္ထဲ အတိုင္း မသိေလာက္ေအာင္ ဘာသာအတြက္ ႏိုင္ငံအတြက္ ျမန္မာဦးဇင္းေတြအတြက္ ဂုဏ္ယူတဲ့ စိတ္ေတြ တဖြားဖြားေပၚခဲ့ပါတယ္။
ဟုတ္တယ္ ပရိယတ္ေတြအခိုင္အမာထိန္းတဲ့ တို႔ႏိုင္ငံ၊
ဝိနည္းေလးစားတာခ်င္း ယွဥ္လည္း သာတဲ့ တို႔ႏိုင္ငံ၊
ႏိုင္ငံတကားနဲ႔ယွဥ္ၾကည့္ၿပီး ျမန္မာဦးဇင္းေတြ မာန္နည္းျခင္းမ်ိဳး သေဘာက်ခံရတဲ့ တို႔ႏိုင္ငံ ၊ တို႔ႏိုင္ငံ.........
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ သာသနာကို အခိုင္မာဆံုး လက္ဆင့္ကမ္းႏိုင္တဲ့ ျမန္မာက သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္မ်ားရဲ႕ ေက်းဇူးကိုလည္း တသသျဖစ္မိတယ္။
သီရိလကၤာမွာ သကၤန္းကို အဝါေရာင္ေတြဝတ္တယ္ေနာ္။ အရွင္ဘုရားက ဘာလို႔ နီညိဳေရာင္ဝတ္တာလည္းဘုရား။
သီရိလကၤာမွာ ႏွစ္ဂိုဏ္းရွိပါတယ္။ ထိုင္းကဆင္းသက္လာတာနဲ႔ ျမန္မာက ဆင္းသက္လာတာပါ။
သားကိုရင္က ျမန္မာဂိုဏ္းကပါ။
(ေက်နပ္ျပန္ေရာ)
ဒီလိုနဲ႔ ျမန္မာကို ဇြန္လ ၁၉ ရက္ေန႔မွာ ၾကြသြားပါတယ္။ မၾကြခင္လည္း သူရဟန္းေဘာင္တက္တာ သူ႔ဘဝမွာ အေရးႀကီးဆံုး ျဖစ္ေၾကာင္း ရဟန္းဒကာမလုပ္မယ့္ ကၽြန္မတို႔ သူငယ္ခ်င္း သံုးေယာက္ကို တဖြဖြ ေျပာခဲ့ပါတယ္။
သူ႔အတြက္ အေရးႀကီးသလို ကၽြန္မတို႔အတြက္လည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ မိဘရင္ခြင္ကခြဲခြာလာၿပီး ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ရပ္တဲ့ အခ်ိန္ကစလို႔ ရဟန္းခံအလႉဆိုတဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့အလႉျပဳရတာ ဒါ ပထမဆံုးပါ။
၃၀ ရက္ေန႔မွာ ေယာဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ တပည့္ ဦးပညာဝံသကို ဥပဇၥ်ာယ္ျပဳၿပီး ျမင့္ျမတ္ေသာ ရဟန္းဘဝကို ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေပ်ာ္ေနလည္းဆို ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေနက် အခ်ိန္မွာ မဘုဥ္းခ်င္ဘူး မဆာဘူး နဲ႔ ပီတိကိုစား အားျဖစ္ေနသလား မေျပာတတ္။
ေသခ်ာတာေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ရဟန္းေဘာင္တက္ရတာ၊
ျမန္မာျပည္မွာသီတင္းသံုးခြင့္ရတာ၊ ျမန္မာဦးဇင္း ျဖစ္တာကို ေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနမွာပါ....
ေန႔ခင္းပိုင္း ဘုန္းဘုန္းကို ေရႊတိဂံုဘုရားပို႔ခဲ့ပါတယ္။ အထက္ပစၥယံမွာကိန္းဝပ္စံပယ္တဲ့ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးခြင့္ရမလားလို႔ ေဂါပကရံုးကို သြားေမးပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားဖူးခြင့္မရွိဘူးလို႔ ေဂါပကက ျငင္းပါတယ္။ ဒါလည္း ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ႀကီးအတြက္ လံုျခံဳေရးပဲေလလို႔ ကၽြန္မကေတာ့ လြယ္လြယ္ကူကူ လက္ခံလိုက္ပါတယ္။
တာဝန္ရွိလူေတြ လံုျခံဳေရးေတြ အဲဒီအနားဝိုင္းလို႔ေပါ့။ ဦးဇင္း ျမန္မာစကားတတ္မွန္း သတိထားမိပံုလည္း မေပၚပါဘူး။
သူတို႔ေျပာတဲ့ "ႏိုင္ငံျခားသား ကိုခြင့္မျပဳဘူး" ဆိုတာက ဦးဇင္းရင္ထဲ ထိရွေစမလား.............
ဘုန္းဘုန္းကိုယ္တိုင္ အဲဒီ့ဒကာကို သြားေျပာလိုက္တယ္
" ဦးဇင္းက ျမန္မာဦးဇင္းပါ....
ျမန္မာလို ကိုရင္ဝတ္ခဲ့တာ ၅ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ ဒီေန႔ ရဟန္းခံျခင္းနဲ႔ ျမန္မာဦးဇင္းျဖစ္ေနပါၿပီ။
ဦးဇင္းကို ျမန္မာဦးဇင္းလို႔ မွတ္ပါေနာ္"
ျမန္မာသိပ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဘုန္းဘုန္းအေၾကာင္းကို သိေနတဲ့ ကၽြန္မရင္ထဲေတာ့ ထိရွခဲ့တာအမွန္ပါ။
Shared from သူႏုနယ္၏ လဲေနသူထူေပးပါ
No comments:
Post a Comment