Doing, Having & Being (ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက)

Doing ဆိုတာ အလုပ္ၾကီး အကိုင္ၾကီးေတြ လုပ္ျပနိဳင္တာ၊ ေအာင္ျမင္တာကိုဆိုလိုတယ္။ လူအမ်ားျမင္နိဳင္တဲ့ သိနိဳင္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳး လူအထင္ၾကီးတဲ့အလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္နိဳင္မွ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဘိုးရွိတယ္လို ့ ယူဆတာ။ အဲဒါကိုမွ တစ္ခုတည္းေသာ တိုင္းတာစရာ ေက်နပ္စရာလို ့ ယူဆရင္၊ လူအထင္ၾကီးေအာင္ လုပ္ျပနိဳင္မွ ငါ့ဘ၀ဟာ ေအာင္ျမင္တာလို ့ သေဘာထားတဲ့လူဟာ မလုပ္နိဳင္ေတာ့တဲ့အခါ စိတ္ဓါတ္က်သြားမယ္။ လုပ္နိဳင္တယ္ဆိုတာ လူမ်ားကိုျပလို ့ရတဲ့အရာျဖစ္ေနတယ္။ သူမ်ားနဲ ့ ဆက္စပ္ေနတယ္။

Having ဆိုတာ ငါ့မွာ အိမ္ေကာင္းေကာင္း၊ ကားေကာင္းေကာင္း၊ ပစၥည္းေကာင္းေကာင္းေတြရွိတယ္။ ငါ့မွာ ေငြရွိတယ္၊ လက္၀တ္ရတနာ ေကာင္းေကာင္းေတြရွိတယ္။ ဒီလိုရွိလို ့ ငါဟာ တန္ဘိုးရွိတဲ့သူ၊ ဒီလိုရွိလို ့ ငါဟာေလးစားခံရမယ့္သူ၊ ဒီလိုရွိမွ လူျဖစ္က်ိဳးနပ္တဲ့သူလို ့ သေဘာထားတဲ့သူဟာ Having ေပၚမွာ မွီေနတယ္။ သူ ့ဘ၀ကို Having ႏွင့္တိုင္းတာတယ္။ ဒါေတြမရွိတဲ့အခါမွာ အၾကီးအက်ယ္စိတ္ဓါတ္က်မယ္။ ဒါေတြရွိေနတုန္းမွာလည္း တကယ္ေတာ့ မေပ်ာ္ပါဘူး။

Doing ႏွင့္ Having ဟာ ကိုယ္က်ိဳးသက္သက္ျဖစ္ေနရင္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈအစစ္ကို မေပးနိဳင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ Being ကို ေလးေလးနက္နက္ နားလည္သင့္တယ္။ Being ဆိုတာ ဘာလဲ - ေမတၱာစိတ္နဲ ့ေနတာ Being၊ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ - I am a loving person. လို ့ ေျပာလို ့ရတယ္။ am ဆိုတာ Being ကိုေျပာတာေနာ္။ လုပ္ေနတာကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒီလိုပဲ ငါဟာ ကိုယ္ခ်င္းစာနာတတ္တဲ့သူ၊ သနားတတ္တဲ့သူ ျဖစ္တယ္။ သူမ်ားမွာ အဆင္ေျပတာကို ၀မ္းသာတတ္တဲ့သူ ျဖစ္တယ္။

သတိရွိေနတဲ့အခါမွာ I am mindful. am ဆိုတာ Being ကိုေျပာတာပဲ။

I am peaceful. ငါ ျငိမ္းခ်မ္းေနတယ္။ ဒါလည္း Being။

ဒီလိုသတိရွိေနတဲ့စိတ္၊ ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့စိတ္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္တဲ့စိတ္၊ ေမတၱာစိတ္၊ ကရုဏာစိတ္နဲ ့ေနရင္းနဲ ့ လုပ္သင့္တဲ့ (Doing) အလုပ္ေတြကို လုပ္သြားနိဳင္ရင္ သိပ္ေကာင္းတယ္။ အဲသလိုလုပ္နိဳင္ရင္ အမွားနဲတယ္။ ကိုယ့္ Doing ဟာ ကိုယ့္ Being ကို ေဖာ္ျပတယ္။ ကိုယ့္အလုပ္ဟာ ကိုယ္ဘယ္လိုလူဆိုတာကို ေဖာ္ျပတယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ရင္ ကိုယ္လုပ္တဲ့အလုပ္ Doing ဟာ သူမ်ားထက္သာဖို ့ ၾကြားဖို ့ သူမ်ားကိုနိဳင္ဖို ့ျဖစ္သြားရင္ စိတ္ပင္ပန္းမယ္။ သူမ်ားကို ဒုကၡေပးတဲ့အလုပ္ Doing ျဖစ္သြားမယ္။ ေလာကအက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ခ်င္ရင္ အဲဒီ Doing ဟာ Being ဆိုတဲ့ အုတ္ျမစ္ Foundation ရွိဖို ့လိုတယ္။ ဉာဏ္ၾကီးၾကီးနဲ ့ ဒီအခ်က္ကိုသေဘာေပါက္ျပီး ဒီအတိုင္းေနသြားရင္ ကိုယ့္ဘ၀ကို ေက်နပ္မႈျပည့္ျပည့္၀၀ရမယ္။

Being ကို နားလည္တဲ့သူ၊ တန္ဘိုးထားတဲ့သူ၊ Being နဲ ့ ေနတဲ့သူဟာ ကိုယ့္ဘ၀ကို ျပင္ပရုပ္၀တၳဳေတြ၊ အဆင့္အတန္းေတြ၊ ဂုဏ္ရာထူးေတြနဲ ့ မတိုင္းတာတဲ့အတြက္ အဲဒီ ပစၥည္းဥစၥာ၊ ရာထူး၊ ဂုဏ္ထူးေတြ တက္လိုက္က်လိုက္ျဖစ္တိုင္း သူ ့စိတ္က တက္လိုက္က်လိုက္ မျဖစ္ဘူး။ သူ ့Being ကိုက်သြားေအာင္ ဘယ္သူကမွ လုပ္လို ့မရဘူး။ သူ ့Being ကို သူမ်ားက အဆံုးအျဖတ္ေပးလို ့မရဘူး။ အမွတ္ေပးလို ့မရဘူး။ ကိုယ့္စိတ္ကေလး သတိရွိေနတယ္၊ ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းေနတယ္၊ ႏူးညံ့ေနတယ္၊ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ ျဖစ္ေနတယ္။ ဘယ္သူကအဲဒါကို လာတိုင္းတာလို ့ရမလဲ၊ မရဘူး။ သူမ်ားတိုင္းတာလို ့မရနိဳင္တာကိုပဲ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ေပၚေအာင္လုပ္ျပီး ဒါနဲ ့ပဲ ကိုယ့္ဘ၀ကိုကိုယ္ ေက်နပ္ေအာင္ ေနရမွာေနာ္။

ကိုယ့္ကို သူမ်ား အမွတ္ဘယ္ေလာက္ေပးေနလဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားေနရတဲ့ သူဟာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈအစစ္ကို မရနိဳင္ဘူး။

တစ္သက္လံုး သူမ်ားအမွတ္ေပးတာကို ခံေနခဲ့ရတာေနာ္၊ သူမ်ားအမွတ္ေပးလို ့ရတဲ့ အရာေတြအားလံုးဟာ သူမ်ားနယ္ေျမပဲ။ ဘယ္သူမွ အမွတ္ေပးလို ့မရတာမွ ကိုယ့္နယ္ေျမ။ ကိုယ့္နယ္ေျမအစစ္ထဲမွာကိုယ္ေနရင္ ကိုယ့္ကိုဘယ္သူမွ ဖယ္ခိုင္းလို ့မရဘူး။


ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက (မဟာျမိဳင္ေတာရ )

(စိတ္ႏွလံုး ရႊင္လန္းေစဖို ့)

Shared from Ma Sai Mon