၁။ ေသယ်ပုဂၢိဳလ္ = အထက္တန္းစားလူမ်ိဳး၊
၂။ သဒိသပုဂၢိဳလ္ = အမ်ားႏွင့္ တန္းတူလူမ်ိဳး၊
၃။ ဟီနပုဂၢိဳလ္ = ေအာက္တန္းစားလူမ်ိဳး
ဒီလို (၃) မ်ိဳးကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္၊ တစ္မ်ိဳးတစ္မ်ိဳးမွာ -
က။ ေသယ်မာန္ = အမ်ိဳးဥစၥာ ပညာအဆင္း အစရွိတာနဲ႔ အဖက္ဖက္က သူမ်ားထက္ သာတယ္ - လုိ႔ မွတ္ထင္မႈ၊
ခ။ သဒိသမာန္ = အမ်ိဳးဥစၥာ ပညာအဆင္း အစရွိတာနဲ႔ သင္းတို႔ႏွင့္ ဘာထူးသလဲ - လို႔ မွတ္ထင္မႈ၊
ဂ။ ဟီနမာန္ = သူတို႔ေအာက္က်ေတာ့ ငါက ဘာအေရးစိုက္ရမွာလဲ - လို႔ မွတ္ထင္မႈ။
ဒီလို သံုးမ်ိဳးစီ ကြဲျပားႏုိင္ပါတယ္။
ဒီ (၉) မ်ိဳးထဲက ေသယ်ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ေသယ်မာန္၊ သဒိသပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ သသိသမာန္၊ ဟီနပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ဟီနမာန္ဟာ ဟုတ္မွန္တဲ့အတိုင္း မာန္မူျခင္း (ယာထာ၀မာန္) မည္ပါတယ္၊ ဒီယာထာ၀မာန္မ်ိဳးကို အရဟတၱမဂ္ကသာ ပယ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဇာတိမာန္
မ်ိဳး႐ိုးေကာင္းတဲ့အတြက္ မာန္တက္တာမ်ိဳးကို ဇာတိမာန္လို႔ ေခၚပါတယ္၊ ယခုေခတ္မွာလဲ အသင့္အတင့္ မ်ိဳး႐ုိးေကာင္းသူေတြ ရွိေနတတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဟန္ႀကီးပန္ႀကီးလုပ္ကာ မာန္မာနတက္ေလာက္ေအာင္ တစ္ဖက္သားကို ကိုယ့္ေျခဖ၀ါးေအာက္ကလို မွတ္ထင္ရေလာက္ေအာင္ မ်ိဳး႐ိုးေကာင္းၾကတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါ။
ေရွးဘ၀က မေထာင္လႊားမတက္ႂကြ မာန္မာန မႀကီးခဲ့လို႔ ျမင့္ျမတ္တဲ့ အမ်ိဳးျဖစ္ရတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ယခုဘ၀မွာ ေထာင္လႊားတက္ႂကြ မာန္မာနႀကီးေနခဲ့ပါလွ်င္ ေနာင္ဘ၀သံသရာမွာ ယုတ္ညံ့ေအာက္က် သူတစ္ပါးရဲ႕ ေျခဖ၀ါးေအာက္သို႔ ေရာက္ရမယ့္အေရးကို အဖန္ဖန္ေတြးလို႔ မိမိရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို ျဖဴေဖြးသန္႔စင္ မာန္မာန မ၀င္ေအာင္ ျပဳျပင္သင့္ပါတယ္။
ဓနမာန္
ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀တာကို အေၾကာင္းျပဳလုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ မာန္မာနမ်ိဳးကို ဓနမာန္ (ဥစၥာမာန္) လို႔ ေခၚပါတယ္၊ ပစၥည္းဥစၥာခ်မ္းသာႂကြယ္၀သူေတြက ပစၥည္းဥစၥာ မရွိသူေတြႏွင့္ အတူမသြားႏိုင္၊ အတူမစားႏိုင္၊ အတူစကားမေျပာႏိုင္ဘဲ မာန္မာနတက္ကာ အဖက္မတန္သလို ဟန္ႀကီးပန္ႀကီး လုပ္မေနသင့္ပါ၊ ေရွးက အလွဴ ဒါနည္းခဲ့လုိ႔ ယုခဘ၀မွာ ဆင္းရဲေနၾကရတာပဲလို႔ သနားၾကင္နာ က႐ုဏာသက္ၿပီး သူတို႔ကို ႏႈတ္နဲ႔လဲ ကူညီသင့္ပါတယ္၊ ကိုယ္နဲ႔လဲ ကူညီသင့္ပါတယ္၊ အေျခေနအားေလ်ာ္စြာ ပစၥည္းဥစၥာ နဲ႔လဲ ကူညီသင့္ပါတယ္၊ အဲဒီလို ကူညီလိုက္တဲ့အတြက္ မိမိမွာ ဂုဏ္တက္လာစရာသာ ရွိပါတယ္၊ ဂုဏ္ယုတ္စရာ မရွိပါ၊ မိမိမွာ အေၾကာင္းကိစၥရွိတဲ့အခါမွာလဲ သူတို႔ရဲ႕ အကူအညီကို ရႏိုင္ပါေသးတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေက်းဇူးကို မသိတတ္ဘဲ အင္မတန္ မိုက္တြင္းနက္ေနသူေတြကိုေတာ့ သတိထားသင့္ပါတယ္။
ဒီပစၥည္းဥစၥာဆိုတာဟာ တစ္သက္စာမွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ေဘးအႏၲရာယ္လဲ အလြန္မ်ားလွပါတယ္၊ ခိုင္ၿမဲမႈသေဘာလဲ မရွိပါ။ ပစၥည္းသခၤါရ လူသခၤါရသာ ျဖစ္ပါတယ္၊ တစ္ေန႔မွာ ပစၥည္းဥစၥာကျဖစ္ေစ၊ ပစၥည္းဥစၥာရဲ႕ ပိုင္ရွင္ကျဖစ္ေစ စြန္႔ခြာသြားတတ္ပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီဘ၀မွာ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀သလို ေနာက္ဘ၀မွာလဲ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀ေအာင္ ဥစၥာမာန္ တက္ေနမယ့္အစား အလွဴဒါနကို စြမ္းအားအေလ်ာက္ ျပဳလုပ္ကာ ကိုယ့္ေနာက္ကုိသာ အပါယူသြားသင့္ပါတယ္။
ပညာမာန္
စာေပတတ္ကၽြမ္းသူေတြရဲ႕ မာန္ကို စာေပမာန္လို႔ ေခၚပါတယ္၊ စာေပပညာဆိုတာဟာ မသင့္ေတာ္တာကို မသင့္ေတာ္မွန္းသိေအာင္ အသိအလိမၼာကိုလဲ ေပးတတ္ပါတယ္၊ သင့္ေတာ္တာကို သင့္ေတာ္မွန္းသိေအာင္ အိအလိမၼာကိုလဲ ေပးတတ္ပါတယ္၊ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရာမွာ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ေအာင္၊ အဆင္ေျပေအာင္ အသိအလိမၼာကိုလဲ ေပးတတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒီပညာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး မာန္မာနႀကီးေနမယ္ဆိုရင္ အင္မတန္ရွက္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။
ေရွးဘ၀က သူေတာ္ျမတ္ေတြကို ခ်ဥ္းကပ္ေလွ်ာက္ထား ေဆြးေႏြးလာခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီဘ၀မွာ မိမိကိုယ္တိုင္က ပညာႀကီးသူ ျဖစ္လာရပါတယ္၊ ပညာသင္ခြင့္လဲ ရခဲ့ပါတယ္၊ ဒီလို အခြင့္သာလို႔ ပညာတတ္လာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က အေၾကာင္းမညီၫြတ္လို႔ ပညာမသင္ရသူေတြ၊ ပညာသင္ရေစကာမူ ဥာဏ္ထိုင္းလွတဲ့အတြက္ ပညာမတတ္သူေတြ႕ို ေတြ႔ရတဲ့အခါမွာ ေမာက္မာေမာ္ႂကြား မာနထားေနမယ့္အစား သနားၾကင္နာ က႐ုနာထားသင့္ပါတယ္၊ သို႔မဟုတ္ အခြင့္အခါသင့္ပါက တစ္ဆင့္သင္ၾကားေပးသင့္ပါတယ္၊ ပညာမာန္တက္ကာ ကိုယ့္ဘ၀ကို မနစ္နာေစသင့္ပါ။
အဆင္းမာန္
အလွဂုဏ္အတြက္ မာန္တက္ျခင္းကို အဆင္းမာန္လို႔ ေခၚပါတယ္၊ ေရွးဘ၀က အစစ အရာရာမွာ သည္းခံကာ အမ်က္ေဒါသ နည္းလာခဲ့တဲ့အတြက္လဲ အဆင္းလွတတ္ပါတယ္၊ ဘုရား၀င္း ေက်ာင္း၀င္း စသည္တို႔ကို သုတ္သင္ရွင္းလင္းခဲတဲ့ အတြက္လဲ အဆင္းလွတတ္ပါတယ္၊ ပန္း စသည္တို႔ကို လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့အတြက္လဲ အဆင္းလွတတ္ပါတယ္၊ ဒီလို ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြေၾကာင့္ ရလာတဲ့ ကိုယ့္အဆင္းကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဟန္ႀကီးပန္ႀကီး မလုပ္သင့္ပါ၊ အလွမာန္တက္ကာ ဘ၀င္မျမင့္သင့္ပါ၊ အလွဂုဏ္ကိုးကာ မဆိုးသင့္ပါ၊ ေရွးကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ရလာတဲ့ အဆင္းကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး အကုသိုလ္မာန္ တက္ေနတာဟာ အင္မတန္မွားတဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္၊ အျပင္အဆင္းလွသလို အတြင္းစိတ္ကို အစြမ္းကုန္ ျပဳျပင္လို႔ ဣေႁႏၵရွင္ သူေတာ္စင္ေတြ ျဖစ္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။
လိုရင္းမွာ - ေရွးဘ၀က မေထာ္ငလႊား မတက္ႂကြ မာန္မာန မႀကီးခဲ့လို႔ ယခု ျမင့္ျမတ္တဲ့ အမ်ိဳးမွာ ျဖစ္လာရပါတယ္၊ ေရွးဘ၀က အလွူဒါနျပဳလုပ္ခဲ့လို႔ ဒီဘ၀မွာ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀လာရပါတယ္၊ ေရွးဘ၀က သူေတာ္သူျမတ္ေတြကို ခ်ဥ္းကပ္ေလွ်ာက္ထား ေဆြးေႏြးေမးျမန္းလာခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီဘ၀မွာ ပညာႀကီးလာရပါတယ္၊ ေရွးဘ၀က အမ်က္ေဒါသနည္းခဲ့၊ ဘုရား၀င္း၊ ေက်ာင္း၀င္း စသည္ကို သုတ္သင္ခဲ့၊ ပန္း စသည္ကို လွဴဒါန္းခဲ့လို႔ ယခုဘ၀မွာ အဆင္းလွခဲရပါတယ္၊ ဒီလို မိမိမွာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ရရွိလာတဲ့ အမ်ိဳး၊ ဥစၥာ၊ ပညာ၊ အဆင္းကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး မာန္မာနတက္ႂကြေနတာဟာ ေနာင္ယုတ္နိမ့္တဲ့ဘ၀မွာ ျဖစ္စရာ အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ေနာက္ေနာက္ ဘ၀ေတြမွာ အဆင့္အဆင့္ျမင့္တက္မဲ့ အေရးကို ေမွ်ာ္ေတြးၿပီး ေထာင္လႊားတက္ႂကြ မိမိတို႔ရဲ႕ မာန္မာနကို အစြမ္းကုန္ ႏွိမ္ခ်ိဳးႏိုင္ၾကပါေစ။
[စာမ်က္ႏွာ ၅၃ မွ ၅၆]
--------------------------------------------------------------------------------
[ဗုဒၶအလိုေတာ္က် ႀကီးပြားခ်မ္းသာေရး ကိုယ္က်င့္မဂၤလာ၊ ေျမာင္းျမပေဇၨာတာ႐ံုႏွင့္ ေမွာ္ဘီ သာသနာ့၀န္ေဆာင္ဆရာေတာ္ အရွင္ကုမာရ] စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
http://www.mysuboo.com/ မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
No comments:
Post a Comment