ၿငိမ္းေအးေသာ ဘ၀ပိုင္ရွင္

လူသားတုိင္း လူသားတုိင္း ကိုယ္႔ဘ၀ကိုယ္ ၿငိမ္းေအးေသာဘ၀ၿဖစ္ေအာင္ တည္ေဆာက္ခ်င္ၾကပါတယ္။ ၿငိမ္းေအးေသာ ဘ၀ပိုင္ရွင္ ၿဖစ္ခ်င္တာဟာ လူသားတိုင္းရဲ ႔ ကိုယ္စီကိုယ္င ရင္တြင္းဆႏၵပါ။ ပူေလာင္တဲ႔ဘ၀ကို အလိုရွိတဲ႔ လူသားရယ္လို႔ ေလာကမွ တစ္ဥိီးတစ္ေယာက္မွ ရိွမွာမဟုတ္ပါဘူး။

ၿငိမ္းေအးေသာဘ၀ပိုင္ရွင္ၿဖစ္ခ်င္တိုင္း လူသားေတြရဲ ႔ဘ၀ ၿငိမ္းေအးၾကသလားဆိုေတာ႔ မၿငိမ္းေအးၾကပါဘူး။ လူသားအမ်ားစုရဲ ႔ ဘ၀ဟာ အနည္း
နဲ႔အမ်ားဆိုသလို အၿမဲတမ္းပူေလာင္ေနၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ ႔လူသားေတြရဲ ႔ ဘ၀ဆိုရင္ ၿငိမ္းေအးေသာဘ၀ပိုင္ရွင္ၿဖစ္ခ်င္တဲ႔ ဆႏၵရိွမွရိွပါ႔မလားလို႔ ထင္မွတ္ရေလာက္ေအာင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ စိတ္လိုလက္ရ ဖန္တီးထားတဲ႔ ပူေလာင္မွဳေတြနဲ႔ အခ်ိန္ၿပည္႔ မီးဟုန္ဟုန္ေတာက္ေနပါတယ္။

ကိုယ္႔ဘ၀ရဲ ႔ ပူေလာင္မွဳ၊ ၿငိမ္းေအးမွဳကို ကိုယ္႔စိတ္ကပဲ ဖန္တီးပါတယ္။ စိတ္ပူေလာင္ရင္ ဘ၀ပူေလာင္ၿပီး၊ စိတ္ၿငိမ္းေအးရင္ ဘ၀ၿငိမ္းေအးပါတယ္။ ဘ၀ဆိုတာ စိတ္ရဲ ႔ပံု ရိပ္ပါ။ ဘ၀ဆိုတာ စိတ္ရဲ ႔ ပံုတူေရး ပန္းခ်ိီးကား တစ္ခ်ပ္ပါ။

ၿငိမ္းေအးေသာ ဘ၀ပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ၿဖစ္ဖို႔အတြက္ ပထမဆံုးနဲ႔ အေရးအၾကီးဆံုး၊ အဓိက ပဓာနအက်ဆံုး အရည္အေသြးကေတာ႔ “တဏွာကင္းစင္ၿခင္း” ဆိုတဲ႔ အရည္အေသြးပါပဲ။

ဒီေနရာမွာ တဏွာကင္းရင္ ၿငိမ္းေအးတယ္လို႔ ၿမတ္စြာဘုရားက ရိုးရိုးေလးမေဟာဘဲနဲ႔ “၀ီတတေဏွာ ပုရာေဘဒါ= မေသခင္မွာ တဏွာကင္းရင္ ၿငိမ္းေအးတယ္”လို႔ “မေသခင္=ပုရာေဘဒ” ဆိုတဲ႔ စကားလံုးေလး အပိုထည္႔ၿပီးေတာ႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူရၿခင္းရဲ ႔ အဓိပၸာယ္ကေတာ႔ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ ရဲ ႔ တရားေတာ္ဟာ ေသၿပီးေနာက္ အက်ိဳးရႏိုင္တဲ႔ တရားမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး၊ မေသခင္ကာလမွာကို ခ်က္ခ်င္လက္ငင္း အက်ိဳးရႏိုင္တဲ႔ တရား၊ ဒီဘ၀ဒီခႏၶာမွာကိုပဲ အက်ိဳးရႏိုင္တယ္ဆိုတဲ႔ အဓိပၸာယ္ကို ေဖာ္ၿပပါတယ္။

မေသခင္မွာ ေကာင္းက်ိဳးရ၊ ခ်မ္းသာမယ္႔တရား၊ အားကိုးထိုက္တဲ႔တရားေတာ္ေတြကို ညႊန္ၾကားၿပသတဲ႔ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာလည္း အင္မတန္မွ ေက်းဇူးတင္ထုိက္တဲ႔ အတြက္ “ေလာကသားတို႔ရဲ ႔ အႏိွဳင္းမဲ႔ ေက်းဇူးရွင္” လို႔ ဂုဏ္တင္ခ်ိီးမြမ္းၾကရပါတယ္။

တဏွာကင္းရင္ ၿငိမ္းေအးတယ္ဆိုတဲ႔ စကားဟာ အင္မတန္ၿပိီးၿပည္႔စံုတဲ႔စကားၿဖစ္တယ္။ တဏွာဆိုတာ တပ္မက္တယ္၊ သာယာတယ္၊စြဲလမ္းတယ္၊ လိုခ်င္တယ္၊ ေတာင္႔တတယ္၊ ၿငိကပ္တယ္ စသည္ၿဖင္႔ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဓိပၸာယ္ေတြနဲ႔ ေၿပာဆိုေနၾကတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီအဓိပၸာယ္ဟာ တဏွာဆိုတဲ႔ စကားလုံးက တိုက္ရိုက္ထြက္လာတဲ႔ အဓိပၸာယ္ေတြမဟုတ္ဘူး။ တဏွာဆိုတဲ႔ စကားလံုးက တိုက္ရိုက္ထြက္လာတဲ႔ အဓိ္ပၸာယ္ကေတာ႔ “တႆတိ ပရိတႆတီတိ တဏွာ”လို႔ဆိုတဲ႔ အတိုင္း ဆာတတ္တဲ႔တရားကို တဏွာလို႔ ေခၚပါတယ္။ တဏွာဆိုတဲ႔ ပါ႒ိစကားလံုးက “ဆာၿခင္း”လို႔ အဓိပၸာယ္ရတယ္။

မ်က္စိက အဆင္းအာရံုအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုဆာမယ္၊ နားက အသံအာရံုအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုဆာမယ္၊ ႏွာေခါင္းက အနံ႔အာရံုအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုဆာမယ္၊ လွ်ာက အရသာအာရံုအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုဆာမယ္၊ ကိုယ္ကလည္း အထိအေတြ႔အာရံု အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုဆာမယ္၊ မေနာလို႔ေခၚတဲ႔ စိတ္ကလည္း အေတြးအၾကံအာရံုအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုဆာမယ္။ အဲဒီလိုအားၿဖင္႔ အာရံုအမ်ိဳးအစားကိုလိုက္ၿပီးေတာ႔ တဏွာေၿခာက္မ်ိဳး ကြဲၿပားသြားတယ္။

အဲဒီအာရံုအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဆာေလာင္မြတ္သိပ္တဲ႔ တဏွာေၾကာင္႔ပဲ လူသားေတြ ဆင္းရဲ ဒုကၡေရာက္ေနၾကရၿခင္း၊ ပူေလာင္ေနၾကရၿခင္းၿဖစ္တယ္။

ဆာေလာင္မြတ္သိပ္တဲ႔ တဏွာကို အေၾကာင္းၿပဳၿပီးေတာ႔ အဆာေၿပရာေၿပေၾကာင္း အာရံုအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ရွာေဖြေပးေနရတဲ႔အတြက္ “ပရိေယသနဒုကၡ=ရွာေဖြၿခင္းဆင္းရဲ”နဲ႔လည္း လူသားေတြ ပင္ပန္းဆင္းရဲ ေနၾကတယ္။

ကိုယ္ရွာထားတဲ႔အာရံုေလး ကိုယ္ဆာတဲ႔အခ်ိန္ အဆင္႔သင္႔စားႏိုင္ဖို႔အတြက္ မေပ်ာက္မပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္ထားရတဲ႔ “အာရကၡဒုကၡ=ေစာင္႔ေရွာက္ရၿခင္းဆင္းရဲ” နဲ႔လည္း လူသားေတြ ပင္ပန္းဆင္းရဲ ေနၾကတယ္။

ကိုယ္ဆာေလာင္တဲ႔အခ်ိန္ သံုးေဆာင္စားေသာက္ဖို႔ ရွာထားတဲ႔ အာရံုေလး ကိုယ္မသံုးေဆာင္လိုက္ရခင္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ ပ်က္စီးသြားတဲ႔အခါမွာလည္းပဲပ်က္စီးသြားရေလၿခင္း၊ မသံုးေဆာင္လိုက္ရေလၿခင္း ဆုိၿပီးေတာ႔ “၀ိပရိဏမဒုကၡ=ပ်က္စီးၿခင္းဆင္းရဲ” နဲ႔လည္း လူသားေတြ ပင္ပန္းဆင္းရဲ ေနၾကတယ္။

ပရိေယသနဒုကၡ=အာရံုကို ရွာေဖြရတဲ႔ဒုကၡ

အာရကၡဒုကၡ=ရွာေဖြထားတဲ႔ အာရံုေတြကို မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္ထားရတဲ႔ ဒုကၡ

၀ိပရိဏမဒုကၡ=ရွာထား၊စုထား၊ေစာင္႔ေရွာက္ထားပါရက္နဲ႔ အေၾကာင္းမညီညြတ္လို႔ ဆံုးရွွုံးပ်က္စီးသြားတဲ႔အခါမွာ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ဆင္းရဲရတဲ႔ ဒုကၡ။


ဒီဒုကၡသံုးမ်ိဳးဟာ အာရံုေတြကို ဆာေလာင္မြတ္သြပ္တဲ႔ တဏွာရိွသူတုိင္းကို အၿမဲဖိစီးႏွိပ္စက္ေနတဲ႔ အေၿခခံအက်ဆံုး ဒုကၡေတြပါပဲ။ အာရံုတစ္ခုကိုဆာတုိင္း အဲဒီအာရံုမွာ ဒီဒုကၡသံုးမ်ိဳး ၀ိုင္းပတ္ ၿခံရံေနတယ္ဆိုတာကို အၿမဲသတိၿပဳရပါမယ္။

အဲဒီလိုအားၿဖင္႔ အာရံုအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဆာေလာင္တဲ႔သေဘာ(တဏွာ)ေၾကာင္႔ လူသားေတြမွာ ဆင္းရဲဒုကၡ ေတြ ၿဖစ္ေနၾကရတယ္။ ပူေလာင္မွု၊ ပင္ပန္းမွဳေတြ ၿဖစ္ေနၾကရတယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာမွု၊ စိတ္ေအးခ်မ္းမွု မရၾကဘူး။

ၿမတ္စြာဘုရားရွင္က တရားဂါထာတစ္ပုဒ္မွာ-
“တဏွာယ ဇာယတီ ေသာေကာ၊
တဏွာယ ဇာယတီ ဘယံ။
တဏွာယ ၀ိပၸမုတၱႆ၊
နိတၳိ ေသာေကာ ကုေတာ ဘယံ။” လို႔ ေဟာၾကားေတာ္မူပါတယ္။

ဆာေလာင္တဲ႔တဏွာေၾကာင္႔ ပူေလာင္တဲ႔ ေသာကၿဖစ္ရတယ္။ ဆာေလာင္တဲ႔တဏွာေၾကာင္႔ ဆင္းရဲတဲ႔ ေဘးဒုကၡ ၿဖစ္ရတယ္။ ဆာေလာင္တဲ႔တဏွာမွ လြတ္ေၿမာက္သူ၊ တဏွာကင္းစင္သူမွာေတာ႔ ပူေလာင္တဲ႔ ေသာကလည္း လံုး၀မရိွ၊ ဆင္းရဲတဲ႔ ေဘးဒုကၡလည္း လံုး၀မရိွ၊ ပကတိ ၿငိမ္းေအးခ်မ္းသာလွပါတယ္။

တဏွာကင္းတဲ႔ပုဂၢိဳလ္မွာ ေသာကဒုကၡမွန္သမွ် ဘာမွမရိွေတာ႔ဘူးဆိုလို႔ တဏွာကေနရင္းထို္င္ရင္း အလိုအေလ်ာက္ ကင္းသြားေရာလားလို႔ ေမးစရာပါပဲ။ ေနရင္းထိုင္းရင္းနဲ႔ေတာ႔ တဏွာက အလိုအေလ်ာက္ ကင္းမသြားႏိုင္ပါဘူး။ တဏွာကင္းေၾကာင္းအက်င္႔ကိုက်င္႔မွ တဏွာက ကင္းသြားမွာပါ။ တဏွာကင္းေၾကာင္း အက်င္႔က သံုးမ်ိဳးရိွပါတယ္။ သီလအက်င္႔၊ သမာဓိအက်င္႔၊ ပညာအက်င္႔လို႔သံုးမ်ိဳး၊ သီလ၊သမာဓိ၊ပညာ အက်င္႔သံုးပါး၊ သိကၡာသံုးပါးဟာ တဏွာကင္းေၾကာင္းအက်င္႔ပါပဲ။

ၿငိမ္းေအးေသာ ဘ၀ပိုင္ရွင္ၿဖစ္လိုသူတိုင္းတဏွာကင္းေၾကာင္း အက်င္႔ သံုးပါးကို က်င္႔ၾကံပြားမ်ား အားထုတ္ႏိုင္ၿပီး ၿငိမ္းေအးခ်မ္းသာၾကပါေစ…

ေမတၱာၿဖင္္႔
အရွင္ဆႏၵာဓိက ရဲ ႔ “ ၿငိမ္းေအးေသာ ဘ၀ပိုင္ရွင္” မွ ထုတ္ႏုတ္ စာၿပန္ကူးၿပီး ဓမၼဒါနၿပဳပါသည္။
Shared from Ma Monica Pyone