* စြန္႔လႊတ္၍ လွူဒါန္းျခင္း*
ဗုဒၶဘာသာ၀င္မွန္ရင္ အလွူဒါနႏွင္႔မကင္းႏုိင္ၾကပါဘူး ၊မိရုိးဖလာအစဥ္အလာေၾကာင္႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဒါနရဲ႔အက်ိဳးတရားေတြကုိ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် သိရွိနားလည္လုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ လွူဒါန္းၾကသူေတြခ်ည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒါနႏွင္႔ပတ္သက္၍ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးက သူေတာ္ေကာင္းဒါနႏွင္႔ သူေတာ္မွကုိယ္ေကာင္းသူ(မသူေတာ္တုိ႔)၏ ဒါနဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားရွိေၾကာင္း အဂၤုတၳိဳရ္ပါဠိေတာ္ အသပၸဳရိသဒါနသုတ္မွာ ခြဲျခားေဟာၾကားထားေတာ္မူခဲ႔ေပသည္။
ထုိတရားေတာ္မ်ားအရ နားလည္ရသည္မွာ........
သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက အလွူဒါနကုိ ရုိရုိေသေသေပးလွူၾကေပမယ္႔ ၊မသူေတာ္ေတြကေတာ႔ မရုိမေသမေလးမစား စားခ်င္ရင္၀င္စားေလ၊
လုိခ်င္ရင္ယူသြား၊ အားမနာရင္လည္း ၀င္စားေပါ႔ စသည္ျဖင္႔ေပးေလ႔ေက်ြးေလ႔ရွိၾကပါသတဲ႔။
သူေတာ္ေကာင္းေတြက လွူဖြယ္၀တၳဳအေပၚမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ အလွူခံပုဂၢိဳလ္အေပၚမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလးေလးစားစားေပးလွဴေလ႔ရွိၾကေပမယ္႔ မသူေတာ္တုိ႔ကေတာ႔ ဂရုတစုိက္ေလးေလးစားစားမေပးလွူၾကပါဘူ။ မိမိကခ်မ္းသာလုိ႔သာေထာက္ပံ႔ေနရတာ စားစရာမရွိလုိ႔သာသနာ႔ေဘာင္ေနေနၾကတဲ႔ဟာေတြပါလုိ႔ ထင္ျမင္ယူဆထားပုံလည္းရမယ္ထင္ပါရဲ႔။
သူေတာ္စဥ္သူေတာ္ေကာင္းေတြက တကယ္စားေစခ်င္လုိ႔ မိမိလက္နဲ႔ကုိခူးခပ္ေက်ြးေမြးလွူဒါန္းၾကေပမယ္႔ မသူေတာ္ေတြကေတာ႔ အိမ္ေဖာ္က်ြန္မနဲ႔လြဲထားတာမ်ိဳးပဲ ျပဳလုပ္ေလ႔ရွိၾကပါတယ္။ ဦးဇင္းတုိ႔ငယ္ငယ္က ၾကားခဲ႔ရဖူးေသးတယ္ ကုိရင္တခ်ိဳ႔ကုိဆြမ္းေလာင္းရမွာပ်င္းတဲ႔တကာအိိမ္တစ္ဦးမွ ဆြမ္းဇလုံထဲ ဆြမ္းနဲ႔ဟင္းနဲ႔ထည္႔ထားလုိက္တယ္ မိမိဖာသာပဲ လုိသေလာက္ခပ္ယူသြားၾကပါလိုိ႔ ေလွ်ာက္ထားတယ္ဆုိပဲ ။အလုပ္မအားလုိ႔ဆုိလည္းခံသာေသးတယ္။ အရွင္ဘုရားတုိ႔အတြက္အပုိခ်ိန္မကုန္ေအာင္လုိ႔တဲ႔ ေလွ်ာက္ထားပုံကမေလးမစားသေဘာမ်ိဳးသက္ေရာက္ေနတယ္လုိ႔ ေတြးမိခဲ႔ေသးတယ္။ လွူေရးတန္းေရးဆုိိတာက မိမိသံသရာအတြက္ပါေကာင္းက်ိဳးေပးမွာကုိ နားမလည္ေလစြ ၊၀တၱရားအရသာလွူဒါန္းေနၾကေပမယ္႔ ပီတိေသာမနႆမွာျဖစ္ႏုိင္ၾကပါ႔မလားလုိ႔လည္းေတြးမိတယ္ေလ။
သူေတာ္စဥ္ေတြက ရွိလုိ႔လွူတာမဟုတ္ပဲ သိလုိ႔လွူတာဆုိေတာ႔ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းကုိေပးသလုိလွူတာမဟုတ္ပါဘူး မိမိစားမည္႔ဟင္းလ်ာမ်ားကုိ သုံးမည္႔ပစၥည္းမ်ားကုိ အဦးအဖ်ားလွူဒါန္းတဲ႔သေဘာမ်ိဳးျဖစ္ေပမယ္႔ မသူေတာ္ေတြကေတာ႔ ပုိလုိ႔လ်ံုလုိ႔ မစားခ်င္လုိ႔စြန္႔ပစ္လုိက္သလုိမ်ိဳးလည္းလွူေလ႔ရွိၾကတယ္တဲ႔။
ဒါ႔ထက္ပုိအေရးၾကီးတာက သူေတာ္ေကာင္းမ်ားက ကံႏွင္႔ကံ၏အက်ိဳးကုိယုံၾကည္ကုိးစားၾကေတာ႔ ေကာင္းမွူ၏အက်ိဳးတရားမ်ား တန္ျပန္သက္ေရာက္လာမွာပဲလုိ႔ စြန္႔ျပီးလႊတ္ျပီးေပးလွူတယ္။ ဆုိလုိတာက အကာလိက-အခါမလင္႔အက်ိဳးေပးတယ္ဆုိတာလုိ႔ မိမိပုိင္ဆုိင္မွုအတၱနိယ တစ္နည္းအားျဖင္႔အတၱကုိပယ္ခြါျပီးလွူလုိက္တယ္ အလွူေပးသူနဲ႔အလွူခံဆုိတာလည္း အလွုဒါနမျဖစ္စဥ္ကလည္းမရွိခဲ႔ဘူး မလွူခင္မွာအလွူရွင္လုိ႔ေခၚလုိ႔မရပါဘူး ။လွူျပီးျပန္ေတာ႔လည္း အစဥ္အလာအရသာ အလွဴရွင္အမည္တပ္လုိက္ရေပမယ္႔ လွူတဲ႔ အက္ရွင္ကျပီးဆုံးသြားျပီျဖစ္လုိ႔ အလွဴရွင္ သုိ႔မဟုတ္အလွူခံဆုိတာ မရွိေတာ႔ဘူး မျမဲဘူးဆုိတာကုိ သေဘာေပါက္ေအာင္ဆင္ျခင္ျပီး လကၡဏာေရးသုံးတန္တင္ျပီးလွူတယ္ေလ။ ေနာက္ျပီး ပစၥည္းဥစၥာကုိတြယ္ဖက္ဆုပ္ကုိင္ထားရျခင္းေၾကာင္႔ စုိးရိမ္ေၾကာင္႔က်ရမွူေတြကုိပါ အလွူဒါနႏွင္႔တကြ စြန္႔လႊတ္လုိက္ရျပီလုိ႔ အက်ိဳးတရားမ်ားစြာကုိရွူျမင္ျပီးေပးလွူၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ္႔ မသူေတာ္ေတြကေတာ႔ ဒါမ်ိဳးေတြနားမလည္ပါဘူး ။သူငါ႔အတြက္ဘာလုပ္ေပးႏုိင္မလဲ ။ငါသူေရာ တခ်ိန္ခ်ိန္ငါမ်ားအကူညီလုိခဲ႔ရင္ေပးမယ္႔လူစားမ်ိဳးလား။ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ငါဘာေကာင္းက်ိဳးခံစားရမလဲ ဒါမ်ိဳးေလာကီေရးရာဖက္ကေန ရွူျမင္သုံးသပ္ျပီးေပးလွူေလ႔ရွိၾကတယ္။ ဒါ႔ထက္ပုိဆုိးတာက သူတုိ႔ေတြကအသံေကာင္းေတာင္ပုိဟစ္လုိက္ေသးတယ္။ က်ဳပ္တုိ႔ကအလွူခံျမင္တုိင္းလွူတာမဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႔ သူ႔လုပ္ရပ္ကုိၾကည္႔ရဦးမယ္။ သူက ဘာသာသာသနာအတြက္ဘာမ်ားျပန္ေပးဆပ္မွာမုိ႔လုိ႔လဲ …တဲ႔ ဒီလုိအယူအဆေတြၾကားမွာ ကုလူပဂ လုိ႔ေခၚတဲ႔ လူေတြနဲ႔အေနနီးျပီး အေရာတ၀င္ရွိလွတဲ႔ ရဟန္းေတာ္အခ်ိဳ႔ကုိပဲ သူတုိ႔ခ်ည္းကပ္လွူျဖစ္ၾကပါေတာ႔တယ္။
ကိုုယ္႔ကုိယ္ကုိခ်ဳိးျခံျပီး ရဟန္းေတာ္ေတြထဲက သာမန္ရဟန္းတစ္ပါးအျဖစ္နဲ႔ ရဟန္းစစ္ရဟန္းမြန္ျဖစ္ေအာင္ေနထုိင္သီတင္းသုံးၾကတဲ႔ကုိယ္ေတာ္ေလးမ်ားခမ်ား မေသရုံတမယ္ ၀မ္း၀ရုံဆြမ္းရၾကပါေတာ႔တယ္။ ယခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္ကုိပဲေလ႔လာၾကည္႔လွ်င္ မိမိအလွူပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနရာတကာမွာ မိမိႏွင္႔ရင္းႏွီးက်ြမ္း၀င္ရာ လူပုံအလည္မွာထင္ေပၚေၾကာ္ၾကားလွတဲ႔ဆရာေတာ္မ်ားကုိသာ စုပုံေအာကာ မကုန္ႏုိင္မခန္းႏုိင္လွူဒါန္းၾကျပီး ေနရာအႏွံ႔အလွူအတန္းက မက်ယ္ျပန္႔တာကုိေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္အလုပ္လုပ္လုိ႔လူေတြၾကားျပီးထင္ရွားလာတာတုိ႔ ေရွးအတိတ္ဘုဥ္းကံတုိ႔ေၾကာင္႔ ေခြးေၾကာင္ပါမက်န္ ၀လင္ျပီးလ်ံပယ္ေနလုိ႔သြန္ပစ္ရတာကတစ္မ်ိဳးေနာ္ အခုတင္ျပေပးတဲ႔သေဘာက ဒါယကာေတြသေဘာထားက အလွူအတန္းမွာ ခ်ဥ္းကပ္လွူဒါန္းၾကပုံေလးကုိ ျမင္သာရုံေျပာျပၾကတာပါ။
မိမိစာသင္တုိက္ေနခဲ႔စဥ္က ေတာရပ္မွျမိဳ႔ကုိစာသင္ၾကြလာၾကတဲ႔ စာသင္သားကုိရင္ငယ္မ်ားကုိ လုိက္လံဆြမ္းရပ္အိမ္ဖိတ္ေပးဖူးပါတယ္။ တခ်ိဳ႔အိမ္မ်ားကေတာ႔ အမွန္တယ္ကုိသံဃာမ်ာလုိ႔လက္မခံႏုိင္ၾကေတာ႔ဘူး။ မ်ားဆုိသေကာလုိ႔လည္းလွူဒါန္းႏုိင္ၾကလုိ႔မ်ားရတာမဟုတ္ပါဘူးတဲ႔ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က အသိမိတ္ေဆြေတြက က်မကုိယ္ေတာ္ေလးလည္းၾကည္႔ရွူေစာင္မပါဦး ဆြမ္းကြမ္းေလးတာ၀န္ယူပါဦးနဲ႔ ေယာက္်ားဖက္က မိန္းမဖက္က ေဆြမ်ိဳးေတြကခ်ိတ္ဆက္ေပးလုိက္လုိ႔ စသည္နဲ႔ သံဃာႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္သုံးဆယ္မ်ားသြားရတာေတြရွိတယ္လုိ႔ေလွ်ာက္ၾကပါတယ္။
ဒါလည္းေလာကထဲေနေတာ႔ေလာကီလွူမွူေရးသေဘာေတြဆန္သြားရတာေပါ႔ေလ ဘယ္သူ႔မွေတာ႔အျပစ္ေျပာလုိ႔မရဘူး
ဒါေပမယ္႔ ဘုရားညႊန္ျပတဲ႔သပၸဳရိသဒါနမ်ိဳးထဲေတာ႔ပါခ်င္မွပါေတာ႔မွာေလ မေကာင္းတတ္လုိ႔လွူေနရရင္ေတာ႔ အေကာင္းစားအလွူထဲမွာမပါေတာ႔ပါဘူး။
ဒါ႔ထက္ပုိဆုိးတာက တခ်ိဳ႔အိမ္ေတြဆုိ အိမ္အေျခေနကလည္းတုိက္တာအုိးအိမ္ျပည္႔စုံတယ္။ ဆြမ္းရပ္တဲ႔ကုိယ္ေတာ္ေတြဘယ္ႏွစ္ပါးတုန္းလို႔ေမးၾကည္႔ျပန္ေတာ႔လည္း တစ္ပါးတဲ႔ ဒါဆုိတကာမၾကီးရယ္ ဒီေနာက္ကကုိယ္ရင္ေလးအတြက္လည္း ဆြမ္းကြမ္းတာ၀န္ယူေပးပါဦး ။တကယ္စစ္မွန္တဲ႔ကူညီမွူေပးျပီး သာသနာေရး အားေပးရာလည္းေရာက္ပါတယ္။ ေနာင္တခ်ိန္ပညာအေက်ာ္ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားျဖစ္သြားရင္လည္း သူေဟာသမွ်ေျပာသမွ်ကုသုိလ္ေတာ္ေတြ တကာမၾကီးနဲ႔ဆုိင္ပါလိမ္႔မယ္ စသည္ေဟာေျပာလမ္းညႊန္ျပျပီး ဆြမ္းခံတစ္အိမ္မွရရ ၾကိဳးစားေျပာေပးေပမယ္႔ တပည္႔ေတာ္မတုိ႔က တစ္ပါးဆုိတစ္ပါးပဲ ကုိယ္႔သားေလးလုိျပဳစုေစာင္႔ေရွာက္ခ်င္ပါတယ္ဘုရား သံဃာမ်ားရင္ဗရုတ္သုကၡေတြပါလာမယ္။ ဆြမ္းခံကုိယ္ေတာ္လည္းရွိျပီးသားမုိ႔ လက္မခံႏုိင္ပါဘူးတဲ႔။
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ပုဂၢိဳလ္စြဲနဲ႔လွူဒါန္းေနျပန္ရင္လည္းမေကာင္းျပန္ေတာ႔ဘူး။ အလွဴဒါနမွာ စစ္မွန္တဲ႔သပၸဳရိသဒါနျဖစ္ေအာင္ အယူအစြဲကင္းတဲ႔အလွဴဒါနျဖစ္မွေကာင္းမွာေလ။
*စြန္႔ျပီးလႊတ္တဲ႔ ဘုရားအလုိေတာ္က်အလွူ*
အထက္ကေျပာခဲ႔သလုိ တခ်ိဳ႔ဒါနေတြက စြန္႔ေတာ႔စြန္႔လုိက္တယ္ မ်က္ေမွာက္ေလာကီက်ိဳးေတြျပန္ေမွ်ာ္ေနလုိ႔ မလႊတ္ေသးပါဘူး ျပန္ျငိတြယ္ေနျပန္တယ္။ ဒီကုိယ္ေတာ္ေလးက ငါတုိ႔အတြက္ဘာမ်ားျပန္ေဆာင္ရြက္ေပးပါလိမ္႔လုိ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႔ လွူျခင္းေတြလည္းျဖစ္ေနတတ္တယ္ေလ။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ မဇၥ်ိမနိကာယ္ ရထ၀ိနီတသုတ္အဖြင္႔အ႒ကထာမွာ ဆရာတကာဆက္ဆံေရးအမ်ိုးအစားမွာ(၄)မ်ိဳးရွိေၾကာင္း ဖြင္႔ျပထားေတာ္မူပါတယ္။
၁။ ဂါဟဂါဟက =အျပန္အလွန္ျငိကပ္တြယ္တာၾကေသာ ဆက္ဆံျခင္း
၂။ဂါဟမုတၱက=တကာဖက္ကေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ျဖင္႔ဆက္ဆံေသာ္လည္း ဆရာဖက္ကအျငိကပ္မခံျခင္း
၃။ မုတၱဂါဟက=တကာဖက္ကသံေယာဇဥ္မတတ္ေပမည္႔ ဆရာဖက္ကကိေလသာျဖင္႔ေႏွာင္ဖြဲ႔ေနျခင္း
၄။မုတၱမုတၱက=ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ခ်ီေႏွာင္မွူကင္းစြာဆက္ဆံၾကျခင္း
ဆုိျပီး ေလးမ်ိဳးေလးစားျပထားပါတယ္
ဂါဟဂါဟက-ဆုိတာကေတာ႔ အခ်ိဳ႔ေသာတကာတကာမတုိ႔သည္ အဂၢဒကၡိေဏယ် ျမတ္ေသာအလွူခံျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ေပးလွူၾကသည္မဟုတ္ေခ်၊ ရဟန္းေတာ္မ်ားေဟာၾကားျပသမည္႔ ဒါန သီလ ၀ိပႆနာႏွင္႔စပ္ေသာတရားစကားကုိလည္း လက္ေတြ႔အက်ဳိးေလာက္စိတ္မ၀င္စားၾကပဲ
ေလာေလာဆယ္ အေပးအယူအကူညီရယူလုိေသာစိတ္ထားျဖင္႔သာ လွူဒါန္းေပးကမ္းၾကေလသည္။ ထုိတကာတကာမမ်ိဳးတုိ႔သည္ သံဃာေတာ္မ်ားထံ ပုိက္ဆံလာေခ်းငွါးၾကျခင္း ၊အကူညီေတာင္းၾကျခင္းစသည္႔ေလာကီကိစၥေရးရာမ်ားႏွင္႔ ဘုရားသားေတာ္မ်ားကုိလွူမွူဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္ထဲမွာ ဆြဲထည္႔ၾကသည္ခ်ည္းပင္။
မိမိစာသင္တုိက္ေနခဲ႔စဥ္က ျဖစ္ရပ္တခုအမွတ္ရမိေသး၏။ ဦးကုသလဟုေခၚေသာ ဦးဇင္းေလးတစ္ပါးမွာ ဆြမ္းခံအိမ္ကပုိက္ဆံေခ်းပါသတဲ႔ ။ကုိယ္႔ဆြမ္းတကာမဆုိေတာ႔လည္း ဆြမ္းေတာ႔လာအလွူခံျပီး အခက္ခဲရွိလုိ႔မကူညီေတာ႔မေကာင္းဘူးေလ။ ဒီေတာ႔ေခ်းေပးလုိက္ရတယ္ ။ဒါေပမယ္႔ သူမ်ားေတြစာေမးပြဲျပီးလုိ႔ရြာျပန္ၾကေတာ႔ သူ႔ခမ်ာ တကာအိမ္ကလည္းျပန္လာမေပး ၊ဆြမ္းတကာမဆုိေတာ႔လည္းဖြင္႔ေျပာေတာင္းရအခက္နဲ႔ ရြာျပန္ရမယ္႔ခြင္႔ရက္သာေစ႔သြားတယ္ စိတ္မခ်မ္းသာစြာနဲ႔ ျပန္ခြင္႔မရေတာ႔ပါဘူး။
ေနာက္တစ္ပါးကေတာ႔ ဆြမ္းခံအိမ္ကခ်ဲအကြက္ၾကီးေပါက္ရာ ဒုိင္ကမေလ်ာ္ေပးပဲထြက္ေျပးသျဖင္႔ ဆြမ္းခံၾကြတဲ႔ကုိယ္ေတာ္ကုိအတူညီေတာင္းပါသတဲ႔ ဒါနဲ႔အဲဒီဒုိင္ခံတဲ႔တကာအိမ္သြားျ့ပီး က်ဳပ္ေနာက္မွာေက်ာပဲရွိတယ္ ခင္မ်ားမွာသားေတြသမီးေတြနဲ႔ က်ဳပ္တကာမေပါက္တဲ႔ဟာကိုေပးရင္ေပးေပေတာ႔မေပးလုိ႔ကေတာ႔ အသိပဲဆုိျပီး ဓားၾကိမ္းသြားၾကိမ္းသတဲ႔။
မႏၱေလးက ကားပြဲစားတစ္ဦးမွ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားဆီကပါမစ္ရဖုိ႔ လာဘ္လာဘနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္လာတာ ကုိယ္ေတြ႔ၾကဳံခဲ႔ရဖူးပါတယ္။ ျဖစ္ပုံကမိမိရဲ႔ဆရာသမားေက်ာင္း၀င္းကလည္းေတာ္ေတာ္ေလးေနရာက်ယ္ေနတယ္။ေက်ာင္းမ်က္ေစာင္းထုိးေလာက္မွာလည္း ကားပြဲစားသူေ႒းၾကီးတုိက္ကလည္းရွိေနတာေပါ႔ ။ဒီေတာ႔ ေရာင္း၀ယ္တဲ႔ကားေတြကုိ ေက်ာင္း၀င္းထဲထားခ်င္ေတာ႔ ပထမမုန္႔ပုံးေလးလာလွူလုိက္ ၊ေကာင္းႏုိးရာရာပစၥည္းေလးေတြလွူလုိက္နဲ႔ ရင္းႏွီးလာတာနဲ႔ ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာကားထားခြင္႔ေတာင္းပါေတာ႔တယ္။ အစပထမတစ္စင္း ေနာက္ႏွစ္စင္း သုံးေလးစင္းေရာက္လာပါတယ္။ နီးစပ္ရာကားပြဲစားေတြမ်ားလာထားၾကေလသလားေတာ႔မေျပာတတ္ဘူး။ ဒီေတာ႔ ဒီလုိအေျခေနေတြမွာ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားလည္း အငုိက္မိသြားရေတာ႔တာပဲ ဆရာဆုိတာလည္း တကာကုိမွီေနရတာေလ ။ တကာလိမၼာမွ ဆရာအာပတ္လြတ္ဆုိတာလုိ တကာမ်ားဖက္ကလည္း သံဃာေတာ္မ်ားကုိ စီးပြားေရး၊လွူမွူေရးေတြမွာ ခုတုံးလုပ္အသုံးခ်ဖုိ႔မဟုတ္ပဲ ကုသုိလ္ေရးသံသရာေရး သာသနာေရးးသက္သက္ျဖင္႔သာခ်ဥ္းကပ္သင္႔ၾကတာအမွန္ပါပဲ။ ဒီလုိမွမဟုတ္ပဲ အက်ိဳးလုိလုိ႔ေညာင္ေရေလာင္းရင္ေတာ႔ မိမိတုိ႔လုိလားတဲ႔ေလာကီအက်ိဳးကေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းကုိရမွာပဲ ။ဒါေပမယ္႔ မိမိေရွ႔မွာ စစ္မွန္တဲ႔ဘုရာသားေတာ္ၾကီး ၀ိနည္းေလးစားတဲ႔ သူေတာ္စင္ၾကိးငုတ္တုတ္ထုိင္ေနတာေတာင္မွ တကယ္႔ရဟန္းေကာင္းရဟန္းျမတ္ကုိေတြ႔ရမွာမဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး။ သူတုိ႔ေဟာျပမယ္႔သံသရာေကာင္းေၾကာင္းေတြလည္းနားထဲမ၀င္ဘူးေလ မိမိကစီးပြားေရးသမီးသားေရးပဲစိတ္ရွိတာကုိ။
မိမိကအရက္ဆုိင္ဖြင္႔လုိက္ရင္ အရက္သမားပဲ ဆုိင္ထဲ၀င္လာၾကသလုိပဲ အမ်ားအားျဖင္႔ေတာ႔ အဲလုိအက်ိဳးေမွ်ာ္တဲ႔တကာအတြက္ အဲလုိေလာကီက်ိဳးေတြေပးမယ္႔ကုိယ္ေတာ္ေတြကေတာ႔ ေသခ်ာေပါက္ေရာက္လာမွာပါပဲ ခ်ိပ္ခ်ိပ္ျခင္းမွ ခ်ိတ္လုိ႔ရတာကုိး။ ကုိယ္ေတာ္မ်ားဖက္ကလည္း မိမိကုိယ္တုိင္ရဟန္းတရားမ်ားအားထုတ္ျခင္း၊ တကာတကာမမ်ားသံသရာခရီးမွာ ေရွာင္ရန္ေဆာင္ရန္ေတြေဟာေျပာျပသျခင္းျဖင္႔ ရဟန္းအလုပ္ကုိမလုပ္ၾကပဲ မိမိအားလွူခ်င္တန္းခ်င္ေအာင္ ၊မိမိႏွင္႔ရင္းႏွီးခင္မင္ေအာင္ သစ္သီးေပးျခင္း ပန္းေပးျခင္း၊ ေငြေခ်းျခင္း ၊အေစအပါးလုပ္ျခင္း၊ ေဗဒင္ေဟာျခင္း ေဆးကုျခင္းစသည္ျဖင္႔ လူမွုကိစၥေတြမွာေဆာင္ရြက္ရင္းနဲ႔ လူေတြနဲ႔ျပန္လည္ျငိကပ္ေနၾကျပန္တယ္။
ဒီလုိအတုိင္အေဖာက္အတြဲညီေနတဲ႔ ဆရာတကာမ်ိဳးကုိေတာ႔ ဂါဟဂါဟက လုိ႔ေခၚပါတယ္၊အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ျငိကပ္တြယ္တၾကသူေတြေပါ႔။
ႏွစ္နံပါတ္ ဂါဟမုတၱကဆုိိတာကေတာ႔ တကာဖက္ကထုိကဲ႔သုိ႔အက်ိဳးလုိလားလုိ႔ခ်ဥ္းကပ္လွူဒါန္းေနေပမယ္႔ ဆရာကျပန္လည္တြယ္တာမွူ လွူမွုကိစၥမ်ားမွာပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနမွဴမရွိပဲ လြတ္လြတ္ကင္းကင္းပဲေနတတ္ၾကပါတယ္။ ၾကာေတာ႔လည္း သံဃာစစ္စာရင္းထဲထည္႔ကာသာ မေကာင္းလုိ႔ဆက္လက္ဆြမ္းေလာင္းလွူရတဲ႔ကုိယ္ေတာ္မ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္။ မိမိအေပၚေကာင္းျပီး ေဆးရုံေဆးခန္းအထိ ကုိယ္ဖိရင္ဖိလုိက္ေစာင္႔ေရွာက္ေပးတဲ႔ ဒုိ႔ကုိယ္ေတာ္စာရင္းေတာ႔မ၀င္ေတာ႔ဘူးေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီဘာမဟုတ္တဲ႔ ဆြမ္းတစ္ဇြန္းေလးက ဒုိ႔ကုိယ္ေတာ္ကုိလွူတဲ႔ သိန္းခ်ီေသာင္းခ်ီဒါနေတြထက္ အဆမ်ားသာအက်ိဳးၾကီးေနတယ္ဆုိတာကေတာ႔ သံသရာခရီးက်မွပဲ ရိပ္မိေကာင္းရိပ္မိမယ္ထင္ပါရဲ႔။
ဒီလုိတကာကေလာကီေရးအတြက္ခ်ဥ္းကပ္လွူဒါန္းျပီး ဆရာကသူ႔အလုပ္သူလုပ္ေနတာကုိေတာ႔ ဂါဟမုတၱက ဆက္ဆံေရးေပါ႔။
၃။ နံပါတ္သုံး မုတၱဂါဟက-ဆုိတဲ႔ ဆက္ဆံေရးကေတာ႔ တကာဖက္က သံသရာအတြက္ခ်ဥ္းကပ္လွဴဒါန္းတယ္ ၊ဆရာဖက္ကမျပည္႔၀တဲ႔သူျဖစ္ေနလုိ႔ သံသရာေကာင္းေၾကာင္းလမ္းမညႊန္ႏုိင္ဘူး သူလုပ္ေနက် သစ္သီးေပးျခင္းပန္းေပးျခင္းစတဲ႔အလုပ္ေတြနဲ႔ပဲ ေလာကီေရးရာခ်ီးေျမွာက္တာေပါ႔ ။ ဒါေပမယ္႔တကာကေတာ႔လွူျမဲတမ္းျမဲပါပဲ အင္းဒီကုိယ္ေတာ္ကုိမ်က္ေမွာက္ဘ၀အတြက္ ဆက္ဆံရမယ္။ ဟုိသံဃာေတာ္ေတြေဟာတရားကုိလည္းနာယူမွတ္သားျပီး က်င္႔ၾကံလုိက္နာမယ္လုိ႔ ဒီလုိခြဲျခားသတ္မွတ္ျပီး ဆည္းကပ္ပါသတဲ႔။
ဒါနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ တကာမၾကီးတစ္ေယာက္ေလွ်ာက္ထားခဲ႔ဖူးတာ အမွတ္ရမိဖူးတယ္။
ပစၥဳပၸန္ဘုန္းၾကီးနဲ႔ သံသရာဘုန္းၾကီးဆုိတာ ဘာကုိေျပာတာလဲဘုရား…တဲ႔
ဒါနဲ႔ သာလြန္မင္းၾကီးအေၾကာင္းအနည္းငယ္ေျပာျပလုိက္ရပါတယ္။
သာလြန္မင္းၾကီးအင္း၀သို႔ေရာက္ၿပီး ကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ား ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ ညီေတာ္အိမ္ေရွ႕မင္းမင္းရဲေက်ာ္စြာ ကြယ္လြန္သျဖင့္ သားေတာ္ ပင္းတလဲမင္းသားအား အိမ္ေရွ႕အရာေပးလုိက္ရာ နန္းရဖုိ႔ ေမွ်ာ္မွန္းထားသည့္ အျမင့္စားရွင္တရုတ္က လူသူစုေစာင္းကာ ပုန္ကန္ပါသတဲ႔။
သာလြန္မင္းၾကီးလည္း အငိုက္မိကာ အားမတန္သျဖင့္ ေလးထပ္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ထံ ၀င္ေရာက္ပုန္းေအာင္းခုိလွုံခြင္႔ေတာင္းရာ လူတစ္ေယာက္ကုိ၀ွက္ထားရတဲ႔ ခုိးေၾကာင္ခုိး၀ွက္အလုပ္ဟာ ရဟန္းသီလအတြက္သံသယပြားဖြယ္ရွိတာေၾကာင္႔ ေလးထပ္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ႀကီးက ခိုလံႈခြင့္မေပးေခ်။
ထို႔ေၾကာင့္ စံေက်ာင္းသို႔သြားေရာက္အကူညီေတာင္းမွ စံေက်ာင္းဆရာေတာ္မွာ ေလာကီဆန္သည့္ ပြဲေက်ာင္းဆရာေတာ္ျဖစ္သည့္ အတြက္ေနာက္ပါရဟန္းမ်ားကို စုစည္းကာ တုတ္ဓါးလက္နက္မ်ားျဖင့္ သာလြန္မင္းႏွင့္ မႈးမတ္မ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးသည္။ ေနာက္မွ ထုိရွင္တရုပ္ကုိႏွိမ္နင္းျပီး ထို႔ေနာက္မွ ေလးထပ္ေက်ာင္းႏွင့္ စံေက်ာင္းတို႔တြင္ အလႈႀကီးမ်ားေပးကာ
ေလးထပ္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ကို သံသရာဆရာေတာ္ ၊
စံေက်ာင္းဆရာေတာ္ကို ပစၥဳပၸန္ဆရာေတာ္ဟူ၍ ေခၚေ၀ၚခ်ီးက်ဴးခဲ႔ေၾကာင္း ရွင္းျပခဲ႔ရေပသည္။
ထုိ႔ေၾကာင္႔ အသိညာဏ္ၾကီးမားေသာတကာမ်ားသည္ သံဃာအားလုံးကုိၾကည္ညိဳႏုိင္ၾကသည္႔ထုံးကုိႏွလံုံးမူကာ အလွူဒါကကုိကား သံဃာအမွတ္ျဖင္႔သာ အားလုံးေပးလွူၾကရမည္ျဖစ္၏။ တကာကတကာအလုပ္လုပ္၍ ဆရာကေလာကီဆန္ေနလွ်င္ေတာ႔ မုတၱဂါဟက ဆက္ဆံနည္းဟု မွတ္သားနားလည္ရမည္ျဖစ္၏။
ေနာက္ဆုံးလုိက္နာမွတ္သားးသင္႔ၾကသည္႔ ဘုရားအလုိေတာ္က် ဆက္ဆံနည္းသည္ကား မုတၱမတၱကဆက္ဆံနည္းျဖစ္ေပ၏။ မုတၱမုတၱကဆုိသည္မွာ တကာကလည္းတကာအလုပ္လုပ္၍ ကုသုိလ္အေရး သံသရာအေရး သာသနာအေရးအတြက္ လွဴဒါန္းေထာက္ပံ႔သလုိ ဆရာကလည္း မိမိကုိယ္တုိင္လူတုိ႔ႏွင္႔မျငိကပ္ေအာင္က်င္႔ၾကံေနထုိင္ျပီး ဒါယကားမ်ားကုသိုလ္တုိးပြားေၾကာင္းကုိသာ လမ္းညႊန္ျပသဆုံးမရမည္ျဖစ္၏။
ထုိဆက္ဆံေရးမ်ိဳးကုိ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ပင္ ကႆပသံယုတ္ စႏၵဴပမသုတ္ေတာ္မွာ..
“ ရဟန္းတို႔ လႏွင့္တူစြာ ကိုယ္စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ ၍သာလွ်င္ အခ်င္းခပ္သိမ္း ဧည့္သည္ပမာ ျဖစ္ကုန္လ်က္ ဒါယကာတို႔၌ (ကိုယ္ ႏႈတ္ စိတ္တို႔ျဖင့္) ၾကမ္း ၾကဳတ္မႈ မရွိကုန္ဘဲ ဒါယကာတို႔သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၾကကုန္ေလာ့။
ရဟန္းတို႔ ဥပမာေသာ္ကား ''ေယာက်္ား သည္ ေရတြင္းေဟာင္းကိုလည္းေကာင္း၊ မညီၫြတ္ေသာ ေတာင္ကိုလည္းေကာင္း၊ ျမစ္ကမ္းပါးျပတ္ကိုလည္းေကာင္း ၾကည့္သည္ရွိေသာ္ ကိုယ္စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္၍သာလွ်င္ ၾကည့္ရာသကဲ့သို႔'' ရဟန္းတို႔ ဤ ဥပမာအတူ လႏွင့္တူစြာ ကိုယ္စိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္၍သာလွ်င္ အခ်င္းခပ္သိမ္း ဧည့္သည္ပမာ ျဖစ္ကုန္လ်က္ (ကိုယ္ ႏႈတ္ စိတ္တို႔ျဖင့္) ၾကမ္းၾကဳတ္မႈ မရွိကုန္ဘဲ ဒါယကာတို႔ကို ခ်ဥ္းကပ္ၾကကုန္ေလာ့” ဟူ၍အတိက်ညႊန္းၾကားဆုံးမထားေတာ္မူခဲ႔ေပသည္။
ထုိသုတ္ေတာ္မွာပင္ တရားေဟာေတာ္မူရင္းလက္ကုိေကာင္းကင္ထက္၌ ေ၀ွ႔ယမ္းျပေတာ္မူကာ
'' ေဝွ႕ယမ္းအပ္ ေသာ ဤလက္သည္ ေကာင္းကင္၌ မၿငိကပ္မစြဲလမ္း မဖြဲ႕ယွက္သကဲ့သို႔'' ဤအတူသာလွ်င္ ဒါယကာတို႔သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေသာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ ရဟန္း၏ စိတ္သည္ ''လာဘ္ကို အလိုရွိေသာ သူတို႔သည္ လာဘ္ရေစကုန္သတည္း၊ ေကာင္းမႈကို အလိုရွိေသာ သူတို႔သည္ ေကာင္းမႈကို ျပဳေစကုန္သတည္း''ဟု ဒါယကာတို႔၌ မၿငိကပ္မစြဲလမ္း မဖြဲ႕ယွက္ဘဲ ''မိမိ လာဘ္ရျခင္းျဖင့္ ဝမ္းေျမာက္ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိ သကဲ့သို႔'' ဤအတူ သူတစ္ပါးတို႔ လာဘ္ရျခင္းျဖင့္ ဝမ္းေျမာက္ ႏွစ္သက္ေသာ စိတ္ရွိ၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔သေဘာရွိေသာ ရဟန္းသည္ ဒါယကာတို႔သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ျခင္းငွါ ထိုက္၏”ဟုမိန္႔ေတာ္မူခဲ႔ေလသည္။
ထုိ႔ေၾကာင္႔ ဆရာဖက္ကေရာ တကာဖက္ကပါ အေႏွာင္အဖြဲ႔မရွိမူ၍ ေပးလွူၾကခံယူၾကမွသာ ဘုရားရွင္အလုိေတာ္က် မုတၱမုတၱက ဆက္ဆံနည္းမ်ိဳးျဖင္႔ တကာမ်ားဖက္မွလည္း ျမတ္ေသာ သပၸဳရိသဒါနကုိ လွူဒါန္းခြင္႔ရႏုိင္ၾကမည္ျဖစ္၏။
http://lankarashin-monywa.blogspot.com/2012/03/blog-post_3331.html
* သီရိလကၤာမွ ျမတ္ေသာအလွူရွင္ႏွင္႔ ျမတ္ေသာအလွူခံပုဂၢိဳလ္*
စာဖတ္သူတုိ႔ ၾကည္ညိဳေလးစားအားက်ဖြယ္ သီရိလကၤာမွ စူဠပိ႑ပါတိယတိႆမေထရ္ဆုိတဲ႔ သံဃာေတာ္တစ္ပါးႏွင္႔ ဆြမ္းဒါယိကာမၾကီးတုိ႔၀တၳဳကုိ တင္ျပေပးပါဦးမယ္။
သီရိလကၤာက ဥပါသိကာမၾကီးတစ္ဦးသည္ သံဃာေတာ္ေလးတစ္ပါးအား ေန႔စဥ္ဆြမ္း၀တ္ျပဳစုခဲ႔သည္မွာ (၁၂)ႏွစ္တုိင္တုိင္ပင္ၾကာေညာင္းခဲ႔ပါသတဲ႔။ဒီေလာက္ေန႔စဥ္မျပတ္ဆြမ္းခံၾကြေနတာေတာင္မွ ဥပါသိကာမၾကီးကလည္း အကူအညီတစုံတရာမေတာင္းခံဖူးဘူးတဲ႔ ။ဟုတ္တယ္ေလ ကုိယ္ကသူ႔ဆီကေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္တစုံတစ္ရာနဲ႔ လွဴဒါန္းေနတာမွမဟုတ္တာပဲ ။
၁။ ဒါနံ သဂၢႆ ေသာပါနံ = ဒါနကုသိုလ္ဟာနတ္ျပည္ေရာက္ေၾကာင္း ေစာင္းတန္းၾကီးသဖြယ္ျဖစ္တယ္။
၂။ ဒါနံ ပါေထယ် မုတၱမံ = ဒါနကုသိုလ္ ျပဳတဲ့သူဟာ သူေရာက္ရာ လူ႔ဘဝ နတ္ဘဝမွာ အေကာင္းဆံုး အျမတ္ဆံုးျဖစ္တဲ့
အသံုးအေဆာင္ စားနပ္ရိကၡာေတြ သံုးစားေပးလွဴလို႔ မကုန္ႏိုင္ေအာင္ ေပါမ်ားၾကြယ္ဝ ခ်မ္းသာရပါလိမ္႔မယ္။
၃။ ဒါနံ ဥဇုဂတံ မဂၢံ = ဒါနကုသိုလ္ဟာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႔ နိဗၺာန္သြားေၾကာင္း အေကာင္းဆံုး အေျဖာင့္ဆံုး
လမ္းမၾကီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
၄။ ဒါနံ ေမာကၡ ပဒံ ဝရံ = ဒါနကုသိုလ္ဟာ အျမတ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ မဂ္ ဖိုလ္ နိဗၺာန္ကို ရယူခံစားႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းထဲမွာျဖင့္
မုခ္ဦးလမ္းေၾကာင္းၾကီးျဖစ္တယ္ဆုိတဲ႔အတုိင္းပါပဲ ထုိတကာမၾကီးကလည္း ကံကံ၏အက်ိဳးကုိယုံၾကည္ျပီး
၀ိ၀ဋၷနိႆိတဒါနကျဖစ္ေအာင္လွဴဒါန္းလာခဲ႔တာျဖစ္ပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္ေလးဖက္ကလည္း ဆယ္႔ႏွစ္ႏွစ္ၾကာမွ် ေန႔စဥ္ဆြမ္းခံၾကြေနခဲ႔တာေတာင္မာေၾကာင္းသာေၾကာင္းေလာကီေရးရာေတြ ေမးျမန္းမေနပါဘူးတဲ႔ ၊
ဒါေပမယ္႔ ဒါနကထာတုိ႔ သီလကထာတုိ႔ ၾကည္ႏူး၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ရာတုိ႔အနည္းအက်ဥ္းေဟာျပတယ္။ ေနာက္ျပီး သီလဆုိတာက မီးေတြကူးမလားေအာင္ မီးတားေပးတာ၊ ဘာ၀နာက မီးကုိႏုိင္ေအာင္ျငိမ္းသတ္တာ။ ဒါနဆုိိတာက မီးေလာင္အိမ္ထဲက ရရာပစၥည္းဆြဲထုတ္ရတာလုိ႔လည္း ဒါနသီလဘာ၀နာသုံးျဖာစုံဖုိ႔ ေဟာျပေတာ္မူခဲ႔တာေတြလည္းပါ၀င္တာေပါ႔။
မွန္ပါတယ္ ဘ၀ဆုိတာကလည္း
(၁) ရာဂမီး - တပ္မက္ရသျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
(၂) ေဒါသမီး - စိတ္ဆိုး အမ်က္ထြက္ရသျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
(၃) ေမာဟမီး - အျမင္မွန္ကို မသိရသျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
(၄) ဇာတိမီး - ပဋိသေႏၶ ေနရၿပီး ဘ၀အသစ္ျဖစ္ရသျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
(၅) ဇရာမီး - အိုမင္းရင့္ေရာ္ရသျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
(၆) မရဏမီး - ေသေက်ပ်က္စီးရသျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
(၇) ေသာကမီး - ပူေဆြးမႈ၊ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈ မ်ားရသျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
(၈) ပရိေဒ၀မီး - ငိုေႂကြးရသျဖင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
(၉) ဒုကၡမီး - ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္းေၾကာင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
(၁၀) ေဒါမနႆမီး - စိတ္ဆင္းရဲ ရျခင္းေၾကာင့္ ပူေလာင္ျခင္း။
(၁၁) ဥပါယာသမီး - သက္ႀကီး ရႈိက္ငင္ျဖစ္ရျခင္းေၾကာင့္ ပူေလာင္ျခင္း
ဆုိတဲ႔မီးဆယ္႔တစ္ပါးက မရပ္မနားေလာင္ေနတာေလ၊
အဲဒီမီးေတြျငိမ္းသြားဖုိ႔ တရားဘာ၀နာကုိလည္းပြားရမယ္။မီးေတာက္ၾကီးမလာေအာင္ မီးေလာင္ရာေလမပင္႔မိေစဖုိ႔ သီလနဲ႔လည္းကာကြယ္ရမယ္။ မီးေလာင္ျပင္ထဲကေန ရသမွ်ေလးလည္းဆြဲထုတ္ရဦးမွာပဲ ဆြဲမထုတ္ပဲ မီးပဲျငွိမ္းေနရင္ မီးႏုိင္ေအာင္ျငွိမ္းႏုိင္ရင္ေတာ္ရဲ႔ မႏုိင္ရင္အကုန္ျပာက်မွာ။သူခုိးခုိးတာကမွ အ၀တ္စုတ္က်န္အုံးမယ္။ မီးေလာင္သြားရင္ ဘာမွက်န္မွာမဟုတ္ေတာ႔ဘူးေလ။ ဒီေတာ႔ ပစၥည္းေလးေတြလည္း ရသမွ်ဆြဲထုတ္ရတာမလား။ အခုခႏၶာမီးပုံၾကီးထဲကေနလည္း ဒါနထုတ္ေလးေတြရေအာင္ဆြဲထုတ္ရမွာပဲ ဒါမွသံသရာမွာ သူမ်ားစားခ်ိန္ေသာက္ခ်ိန္ေမွ်ာ္ၾကည္႔မေနရမွာ။ ခ်မ္းသာသုခအတိျပီးတဲ႔ အိမ္ၾကီးရခုိင္ေဆာက္ျပီးလည္းစိတ္ေအးလက္ေအးေနႏုိင္မွာေလ။
ဒီလုိတရားမ်ိဳးေတြနာၾကားရတဲ႔ဥပါသိကာမၾကီးကလည္း သံသရာေအးရာေအးေၾကာင္းသာ တရားဘာ၀နာလည္းလုပ္သီလလည္းျမဲ ဒါနလည္းစြဲျပီးလွူဒါန္းေနတာေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔တစ္ေန႔က် ထုိမီးဆယ္႔တစ္ပါးတရားထဲကအတုိင္း သူတုိ႔ေနတဲ႔ရပ္ကြက္ကုိမီးထေလာင္ရာ အိမ္ေျခေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပါသြားခဲ႔ပါတယ္။
ထုိရပ္ကြက္မွာဆြမ္းခံၾကြၾကတဲ႔ သံဃာေတာ္အားလုံး၀ုိင္း၀န္းကူညီၾကဖုိ႔ အားေပးၾကဖုိ႔ တျပိဳင္နက္ေရာက္လာၾကတယ္။ ကူညီေပးၾကတယ္ ။သူတုိ႔ဆြမ္းေလာင္းလွူခဲ႔တဲ႔ကုိယ္ေတာ္မ်ားက ဒီအခ်ိန္မွာအားထားရျပီေလ။
အဲဒီမီးထဲမွာ ထုိဆြမ္း၀တ္ျပဳေနတဲ႔ဒါယိကာမၾကီးအိမ္လည္းမီးထဲပါသြားတာ အုပ္နံရံေလးမွ်သာက်န္ေတာ႔သတဲ႔ေလ။ ရသမွ်အတြင္းပစၥည္းေလးအနည္းအက်ဥ္းပဲ ဆြဲထုတ္ရယူႏုိင္ခဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဆယ္႔ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္ဆြမ္းခံေန႔စဥ္ၾကြေနတဲ႔ကုိယ္ေတာ္ေလးကေတာ႔ ဥပါသိကာမၾကီးအိမ္ေရွ႔ေယာင္လုိ႔ေတာင္လာရပ္ျပီး သတင္းမေမးခဲ႔ပါဘူး။ဥပါသိကာမၾကီးမ်က္ႏွာတခ်က္မညွိးမွိန္သြားပါဘူး၊
ဒီလုိလာေမးေဖာ္မရတာကုိ ငါ႔မွာအရေတာ္ေလစြာ ရဟန္းသိကၡာနဲ႔အညီ ဘုရားအဆုံးအမအတုိင္းေနေတာ္မူတဲ႔ကုိယ္ေတာ္ကေလးရလုိက္ေပျပီလုိ႔ ၀မ္းသာေနရွာသတဲ႔ ။
အျခားအိမ္နီးခ်င္းေတြကလာလာေမးၾကတယ္ “အဖြား ဘာပစၥည္းေတြမ်ားရလုိက္ပါသလဲ “ ဆုိေတာ႔ “ငါ႔သမီးတုိ႔ရယ္ အဖြားကမီးမေလာင္ခင္ထဲက ပစၥည္းဥစၥာဆုိတာ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးနဲ႔ ဆက္ဆံေနတာ အဖြားတြက္ျပီးသားပါ ဒါ႔ေၾကာင္႔ မီးထဲမပါခင္ လွူဒါန္းေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲျပီး သံသရာပါေအာင္ထုတ္ျပီးပါျပီကြယ္။ ယခုေလာေလာဆယ္ စားရေသာက္ရဖုိ႔လည္း ဆီေလးဆန္ေလးအနည္းက်ဥ္းေတာ႔ အရဆြဲထုတ္လုိက္ရတာေပါ႔။
"ဟင္…အဖြားအိမ္ေန႔စဥ္ဆြမ္းခံၾကြေနတဲ႔ ကုိယ္ေတာ္ေလးက အဖြားကုိဘာမွလာမေပးဘူးလား"
"ငါ႔သားေတာ္ေလးက ရဟန္းတရားပဲပြားမ်ားေနတာပါသမီးရယ္။ ရြာထဲမီးေလာင္တာ ေက်ာင္းကန္ဘုရားပါ မီးသြားမဟပ္မိေအာင္သတိထားေနရမယ္ေလ။ သားေတာ္ေလးစိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔ကအေရးၾကီးပါတယ္"
“အဖြားေျပာတာလည္းဟုတ္ပါရဲ႔ ဒါေပမယ္႔ အဖြားဆီကုိ ဆြမ္းခံခ်ိန္က် သပိတ္ပိုက္ျပီးလာဦးမွာေနာ္ ၊အဖြားဆြမ္းေလာင္းဖုိ႔သာျပင္ထားေပေတာ႔ “ဟုခနဲ႔တဲ႔တဲ႔ေျပာကာ ျပန္သြားၾကသတဲ႔။
ဟုတ္လည္းဟုတ္တာပဲ ဆြမ္းခံခ်ိန္ေရာက္ေတာ႔မွ ထုိကုိယ္ေတာ္ေလးလည္း သကၤန္းသပၸါယ္စြာရုံျပီး မီးေလာင္ျပင္နံရံေျခမွာ ဆြမ္းခ်က္ေနတဲ႔ဥပါသိကာမၾကီးထံ ဆြမ္းခံၾကြလာပါေတာ႔တယ္။
ဥပါသိကာမၾကီးကလည္း ခ်က္ျပဳတ္ထားတာေလး ေလာင္းျမဲေလာင္းလွဴေပးလုိက္တယ္။ ထုိကုိယ္ေတာ္ေလးကလည္း “သုခီ ေဟာတု”ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစ ဒါယိကာမၾကီး”ဆုေတာင္းေမတၱာပုိ႔သျပီး ျပန္ၾကြသြားပါေတာ႔တယ္ ။မီးေလာင္းျခင္းႏွင္႔ပတ္သက္ျပီး ဘာသတင္းမွမေမးဘူးတဲ႔ေလ။
ကုိယ္ေတာ္ေလးလည္းျပန္ၾကြသြားေရာ ေဘးနားအိမ္နီးခ်င္းတသုိက္က
"အဖြားရယ္ ဒီေလာက္ေတာင္အသိတရားေခါင္းပါးတဲ႔ကုိယ္ေတာ္ ေတြ႔ျပီမဟုတ္လား ။သူလုိတာရေတာ႔ျပန္သြားတယ္ ။ က်မတုိ႔ကိုယ္ေတာ္ေလးေတြကမွ ဆြမ္းေလာင္းရက်ိဳးနပ္တယ္ အေရးၾကဳံေတာ႔ တတ္ႏုိင္သမွ်လာေရာက္ေထာက္ပံ႔ေပးသြားၾကတယ္”လုိ႔ လာေျပာၾကသတဲ႔ေလ။ ဒီတင္ထုိဥပါသိကာမၾကီး ျပန္ေျပာလုိက္ပုံက အလြန္မွတ္သားစရာေကာင္းလွပါတယ္။
“သမီးတုိ႔ကအကူညီလုိေတာ႔ သမီးတုိ႔ကုိယ္ေတာ္ေတြက သမီးတုိ႔ကုိ အကူညီေတြေပးၾကတာေကာင္းပါတယ္ကြယ္ ။ အဖြားသားေတာ္ေလးကလည္း အေမ႔ကုိစိတ္ခ်မ္းသာမွူေတြ အမ်ားၾကီးေပးခဲ႔ျပီးပါျပီ။ အေမတုိ႔သမီးတုိ႔ဟာ ကုိယ္လုိအပ္တဲ႔အရာအတုိင္းရျပီး ကုိယ္နဲ႔ထုိက္တဲ႔ကုိယ္ေတာ္ကုိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ခြင္႔ရေနၾကတာပါပဲကြယ္”တဲ႔ေလ ။
ဒီ၀တၳဳေလးက မဇၥ်ိမနိကာယ္ ရထ၀ိနီတသုတၱာန္အဖြင္႔ မုတၱမုတၱကဆုိတဲ႔ မွန္ကန္မြန္ျမတ္တဲ႔ ဆရာတကာဆက္ဆံေရးအေၾကာင္းမွာ လာရွိပါတယ္။
စာရွူသူ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားလည္း အလွူဒါနျပဳရာ သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ရာမွာ မွန္ကန္စြာျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကျပီး ကုိးကြယ္ရာမွ ေဘးမျဖစ္ေအာင္ သတိေဆာင္ၾကေစရန္ ရည္သန္ေဖာ္ျပေပးလုိက္ရပါတယ္။ ဤမွ်ျဖင္႔ ဒါနပါရမီ+ဒါနဥပပါရမီ+ဒါနပရမတၳပါရမီ ဆုိတဲ႔ အလွဴဒါနေရးရာနဲ႔ဆက္စပ္တဲ႔ ပုိ႔ေလးကုိ နိဂုံးကမၸတ္ အဆုံးသတ္လုိက္ရပါတယ္။
ေနတတ္ထုိင္တတ္ လွူတတ္တန္းတတ္ၾကပါေစ
လကၤာအရွင္(မုံရြာ)
No comments:
Post a Comment